장음표시 사용
231쪽
Contra g. 30 lacunam a Pintiano reetissini statui Theophrasti loco caus plant. V. 14 3 evincitur. Qui uin vitos prope Larisam iam frigor aduri, senum autona calidiorona factum Sse narraverit, apparet verba recte a Pintiano distingui. Totum igitur locum ita constituendum SSo arbitror In Thessalia circa Larisam emisso lacu frigidior facta ea regio est oleaeque desierunt quae prius fuerant. item rite aduri, quod non antea, coeperint, Outra calorem austeri Aenos sensu admoto Hebro
rei Seille et unus Versu in archetypo Xel derat.
Facilius proximus locus emendatur: Dom
At in Syraeusan a o advena ullor lapidato solo perdidit fruge lulo, donee regessit lapides.
Pintianus hic quoquo vitium detexit, medendo impar. ἐξεπηγνυτο Ο Gro ait Theophrastus Plinii uotor aus plant. III. 20. b. Itaque non delendum est voeabulum luto eum intiano, sed corrigendum. In archetypo una syllaba tantum legebatur li/, male a librario se proximo voeabulo in ιlo mutata. Scribendum Si oelu, donec rol. g. 32 pro dicimi/s 0dd. habent ilicemus, qu0 sententia requiritur.
C0nlru in Bygaei Asrieae illum entena quinquagena fruge fertilem campum nulliS, eum iecus est, arabilem lauris post imbres vili asello ei parte allem iugi anu vomerem trahente vidimus seindi.
Vulgatam scripturam omnibus codicibus rufragantibus Silligius retinuit, Ianus eatenus mutavit ut iniusti scriborset
232쪽
nempe iniugem anum vacentia esse Statuit, qua Sane Oniectura nullam omnino novi insulistior . Neque enim vox iniugis usquam apud Plinium ruperitur, neque anus vacca appellatur, neque iniugis vacca in iugo esse p0test. 0dices summa concordia habent ins num vomerem truthent m. At per eandem, ill inquit, codicum luctionem cardo rei,,usollo et anu campum Scindi, prorsus tollitur nimiuin tum,tribuitur Sello, et iuncta anus vomerem trahens s e Su-,pervacua Videtur. Audirem, Si anus uiri asello ramuntrahoro dicorsetur. Scilicet obliti orant viri docti pii uni bubulco ad arundum opus 880. Hoc nim dicit Plinius qua0 alibi duorum bovum partes sunt, iis in Africa unus Sollus dui ungitur, anus autem vilissima pura XIII 132io labori par est qui alibi a bubulco suscipitur cf. Columella II. ). Quae ratio apertissima pristerea viro Siloct0 fugit, qu0d non animadverterant unuin vorsum XXVII littorarum librarii 0 gligentia loco motum et tu in prava
congruentia causa ablativum truhente in accusativum esse mutatum. Quibus eorrectis haec Plinium serip Sisse con- tonito: post imbres illi asello vomerem trahente vidimus scindi elis arte altera uno anum.
Rocte si Ianus, nisi qu0d orbuni post opulam dosi doratur. Quod cum lectione codd. Da ipsae acile eruatur, deleta copula oue quae e relativo Originoua duxorat logon dum Si ipsu is yenus quod vocant muryum missior ret
233쪽
Liber VII. 3344 7, 4. 308 Marga Fruges alit 0sae ea, albaque, Si inter lanies reperta est ad inlinilum ei litis, verum aspera ira clatu, si nimia iniecta est exurit Solum.
Talem ill e codicum vestigiis oeum emendavit, male tamen distinxit, haud dubio sic interpungendum:
Fr. a. toface albaque, Si int f reperta est, ad infinitum fertilis verum aspera tractatu si nimia rei.
g. 46 fortasse rectius laesoniurgam scribitur a glaeSOscilicet appellatam.
48 - 8, 4. 3090mnis aulem marga arato inietenda es ut medicamentum rapiatur, et sim desiderat aliquantulum quae prim pluM aspera et quae ili herbas non effunditur.
Sic Sili cum edd. vet. Iun. quaeque primo, rel. Quid primo significet, neuter explicuit annum esse proXimiSVerbis ne sic quidem primo anno fertilis indicatur. Codd. d habent quantulum quae Scribe: aliquantulum anno quaeque rimo, tu rel.
49 - , 5. 310 TranSpadanis cineri usus adeo placet ut anteponant sim iumentorum, qu0d quia levissimum est, ob id exurunt rel.
Ian. Xarant scripsit codd. a d exuriant coli. g. 127. At ibi radices exarantur, nostro loco nescio quid Xarari possit, fimo autem Xusto cinerem relinqui Seio. Od. , quem prae reliquis in hoc quidem libro sequi par est, Voce quia missa iumento umove seribit, quo facto rectissime iumentorum fimum utpote levissimum a reliquis duobus ter-
234쪽
34 Liber VII. c0ris generibus quae Columella II 1 o Plinius infra b sq. enumerat, ab iis scilicet quae ex avibus et ex hominibus confiunt distinguitur Scribendum est igitur:
- mo, iumentorumque sc. mum quod levissimum est ob id exurunt. ibidem.
31 Sunt qui pulvere quoque uva ali iudicent pubeScente Sque pulverent et ilium arborumque radicibus adspergant. uod certum est Narbonensi provinciae et vindemia certita Si coqui, pluS-que pulvis ibi quam 30 e0nsert., certius quod e Vicino vocabulo certum intrusum videtur Schnoidorus ad Columollam IV. 28 in cilius correxit e sicco quod quod in cod. a legitur sic coquunt officio.
52 - , 6. 'i viae sunt dei lamina invicemque ad tellurem lendam quoque luntur homines.
quo tandem remedio nempe stercore et urina hominum, quae ante hominis Domine appellantur. Itaque hic quoque scribendum est homine.
Hues suere apud triscos disserentiae, simulque praecepta non invenio relluli lendi, quand et hic vetustas utilior.
Momorabilem locum talum exhibent codices ad unum Omnes, ita tamen ut cod. d invenior elluli, D invenior et tali, T invenio re tali scripserint. Quom quum non intelligerent, certatim viri docti curarunt ut intorpolarent. Ingenioso Barbarus, quem omnes ante Silligium secuti sunt, ut timento, re tali didit, illigi iis non retinendum 8Se perspeXit, reliqua corrupit num inventi instentorum Scrip Sit magnoque
235쪽
hiatu . utendi ad remotius substantivum praecepta referri posse sibi persuasit. Postrem Ianus legantiori iudicio, consilio non minu temerari u SUS . plura inculcavit, Otiosumst, nisi fallor, a Plinii consuetudine alienum. Neque enim locum me legere memini, ubi seriptor se plura non invenisse quam quae retulit, confiteatur Scilicet operum mnes perdiderunt, dum scriptoris et grammatici manum non distinguunt Plinius ipso Scripserat: Hae fuere apud priscos dimerentiae, Simulque raecepta retuli utendi ;praeter modum enim quo l0tio humano utendum videretur, ipso ordine quo Singula stercoris genera enumeravit utendi praecepta comprehendit, quae ab agricolis observarentur Aliter
visum est docto illi grammatico, Iunio, ut videtur, Laurentio, cuius annotationes n. 39 et 121 indicavimus , requenti0res etiam in libro prim0, in indico librorum XVIII et XX reperimus.
Qui quum, ut florum genera a medicinis separantur, item tercoris genera et stercorandi praecepta Separatim a criptore tradi opinaretur, prudens animadvertit, Se praecepta non invenire. Quae grammatici Observatio e margine, ut fit, inter ipsa script0ris verba postea recepta est. Paulo po Strecto Sili. e c0dicibus alendi seripsit: praeceptum' enim edativo praeceptis admirabili raehylogia cogitatione supplendum linius reliquit.
58 - 10,9. 314 Et abunde praedi ela ratione caeli a terrae nunc de his urb0ribus dicimus quae cura Ominum at
Et recto I. e codd. inseruit, L . 216, quo loco Plinius indicanda, ait, natura St. Itaque hic qu0que quod in codra exstat dicentiis legondum est, iis pro his linguae legibus postulatur, neque in talibus rebus codicum habenda 3
236쪽
ratio est. In transcursu praeterea mone S. 61 post madefaciunt levius interpungendum esse, ut voci quidam altera alii respondeat; g. 6 paucurum c. arborum legendum videri.
area aequata cylindri aut 0lgi 0lis
Vocabulum alias inauditum instrumentum significare putandum est cylindri prorsu simile altera igitur ratio, qua area paviendo aequatur, non commemoratur. Atqui illa vox ne reperitur quidem in codicibus IISS., quorum haec varietas est a uolstivalis I riore a X u facto), ulvo alis, d vulo alis, in qua colle a ut solo proxime ad veram lectionem accedit. Terminati enim iuulis nihil aliud ostquam culis, prima igitur Syllaba correcta notissima Oxeaque apti Ssima emerget patriculis. Statim g T cum intiano non diseruntur, Sed deferuntur logo, fretus similitudine . 6, ubi dimerendae in , ora scriptura de mendae in reliquis codicibus xstat cum Schnoidero . T in area facta, manisust enim Columellam V. 6 imitatur Plinius.
Marila ulmo autumno Serere utiliuS, quia carent Semine; nam ut e planti Seruntur.
Silligitis vulgata lectione nam eae e rolicta rediit quidem ad 0dicus S S. sod quid iuriis laturo non odoratus est. Nullam enim vocis ut h. l. vim esse apparet. Aliquid
Ianus vidit, cum inde a v. quia unum sensum incepit eumque u8que ad V. Seruntur continuavit, Verum quod V v. nam
ut in non nisi mutavit, ingeniosius videtur feci 8Se quam VeriuS. In omnibus libris S S. non curent sed carente vel plenius etiam in Gogitur carentes, unde in reliquis ultimam litteram S initio proximi vocabuli haustam esse efficitur. Quaerendum est igitur Substantivum, ad qu0 participium
237쪽
Liber VII. Tillud se ratur, id quo in litteris nam ut e nosse putandum est; maior est nim codicis a etiam in corruptelis auctorita quam ceterorum qui non ut e mXhibunt. Quid multa ΘIn archetypo codice scriptum erat uncialibus littoris quod in a accurate expressum legitur NAMVTE, qu0 dolota quae e prOXima voce adhaeserat, in TINIE . . Atiniae
mutetur neceSse St. Duo erant ulmorum onera vitibus
apta Gallicum quam Columulta . . Atiniam et quod nostras appellat. Prius erant quid om qui in tali usu damnarent, cf. Plin. g. 200, sed in illis ne quo ipso Plinius fuit ei. g. 208J, qui diversos diversis locis auctoros sequitur, neque Columella, quem hi ante oculos habuit. Qui pos-
,sunt etiam, ait, collectae cum stirpibus plantae eadem ra-,tion disp0ni, quod in Atinia ulmo fieri necesse est, quae,non Seritur e samera. Sed haec ulmus autumni tempore,melius quam vere disponitur.
debere quoniam in umido sol ad vicina aquae per Veniat.
Xenophontem intorpretatus est Plinius, in cuius oeconom. 19. T legitur ἐπεὶ ν ε τ' re α ρυττων βαθυν δωρα ευρισκοις es itaque scribendum est pervenias. Qua g. 81 de Papirii Cursoris ioco narrantur, cum intiano et Lipsio ab hoc certe loco aliena esse censeo, quae ubi omi8eri 8,
reliqua inde V. ceteris usque in v. nudaverint apte coniungi animadvertos Neque tamen Plinio prorsus abiudicaverim, cum Papirii etiam alibi XIV. 1 mentionem laeserit, sed margini libri ad seripta putaverim sua postea loco inserenda i Quod ne faceret, morte impeditus est.
238쪽
38 Liber a VII. Dic - 12, 17. Breves sunt unihrae quam vi magnarum drb0rum, quae ramo in Orbem ei rei nani, ut in malis.
quae abest a codd. ceroinea a circina d Scribe urborum ramos in orbem circinantium, it rel.
lue unda et platani umbra), quamquam eraSSa licet gramini redere non s0li, haud alia laetius 0periente Oro S.
Cur soli non credendum sit, equidem non intelligo: hoc dicit Plinius, platani umbram non sicut iuglandis ut pinu nocere graminibus Sed pr0d0880. Iam vero a id abest a codd. , rumina operitur in cod. a. Levi igitur transposition facta locus sic emendabitur licet stramina credere soli, non alia laetiu Operiente toros. i. e. rumina soli platani umbrae committere licui.
320 95 - 13,20. Ex his lentissima est pirus ocissima omnium cypiria rel.
est nescio cur Ianus miserit Scribendum si pirus, oci-sima rel.
321 100 14,23. In si eis aulem e malis hae sui inoeulati antiqua Verinliana quaeri Sinum in nodo gemmaeeXpul Si ortiet gemmamque ex alia arbs in- eludit.
Prima verba quomodo in oliquis codicibus quibus vulgata lueti innititur, seripta sint noscio in iis quos diligontius collatos apud illigium reperimus, a d dico, non autem
239쪽
non intelligerent, molestam particulam ei substituerunt. Nec potuit intelligi cum pr0Ximo pronomino haec copulatum Antiquitus hoc scribebatur in codice archetypo, correctum postea, unde factum est ut utrumque pronomen in posteriores codices transmigraret. Altera quoque Vox emmae correctori nescio cui debo tu male illi quidem sedulo, namque quae in codd. a d reperitur stermine ablativum praebet ad verborum structuram necessarium Corte enim ubi
germine expellitur nodum efficit. Quid quod a Vorgilio
patur, qu V. 74 gemmae diX0rat Apud Plinium haud dubie restituendum est. g. 116 Ianus recto lacunam detexit eamque probabiliter explevit. g. 12 idem et illigius egregiam emendati0nem negleXerunt, qua O. Ialinius in ephemoridibus instituti archa00logici bullet doli instit arch. 1840 p. 12 Piburtes ullios o codicum lectione lib. Thulios vo Pullio rostituit. Ibidem illigi coniecturam per omnia probo g. 122 liberti n0men Hetereius fuisse et pro haec te-
reiana legendum esse Hetereiana putaVerim.
129 - 18, 30. 322 Africae pessuliare, qu0 in oleastro in Serit.
Quod vulgo lugebatur . . quidem in oleastr est inserere, e codicibus Sili emendavit, ita tamen ut Verbum est quod in codd. a d ant inserit scribitur omitteret. At veron0 delendum est sed ita transponendum: Africae peculiare est, quod in ol inSerit.
152-21, 35. 323 quamdiu nodi pervia patet istula. Cum vero eo nereii ademere transilum rel.
Idem subisectum nodi ad utrumque verbum pertinet, itaque prius in patent mutetur oportet. . 164 pedatae erit rectissime aratrachio in eo libro quo linium in nostram
240쪽
40 Liber VII. linguam convertit II. p. V conteitur, intellestetur ab Iano restituitur, 3. 168 male idem oloe scripsit, quod sane in codd. T d aestat, sed loco Cutonis cap. 43 rosellitur; neque illud probare p0SSum, quod . T luctione grogii codicis D
Apreta non trunstris, ut Sili. sed talis edidit. Vorum paene oblitus ram ni non librorum, qui adhuc prodierunt, consuram agere sed eos tantum loco tractandos elegisse, quorum veram lectionem primam operisse mihi videar. Ita- quo ad id quod mihi prop0Sueram redeo.
324 176 - 22 35. Id utrumque fructum lar lum, praeterea retorridum ei nodosum reddi pumilionum incremento.
Vitium in hac luctione insessu putarem, otiam Si codi- eum Ss auctoritato confirmaretur; neque enim fructus retorridus ut 110dosus est, sed arbor, et pronomina coniuncta displicent. Iam vero longo alia codices praebent, qui verbum reddi omittunt et utrimque scribunt, rectissime haud dubio. Id c. ratio eorum qui aut proXimo anno vitem tangere vetant aut quarto demum ad iugum perducunt, utrimque i. e. cum ab his se illis fit i ad usum adverbii f. VIII. 18T, inructu ordum ut . 9 tardum proventu Sc. e8t,
praeterea umilionum incremento . . cum arboris pumiliones accrescunt retorrinum et nodosum c. St. Neutrum autem
adio clivi absoluto ponitur, ut statim nec tutum est quod cicatricosum. Eodem modo . T lectionsem codicis a in ca est natura non 880 Spernendam Xistimo, quum praepositionem in cum ablativo sa0pissime a Plinio ibi otiam coniungi meminerim, ubi a vulgari sero consuetudine abhorreat, de quo genero git rasberge p. 9 sqq.
325 187 22, 35. Genera separari ac singulis conseri iraelibus li