장음표시 사용
281쪽
Liber XIA. 81 Alsidena, quod n0men Schneideriis ad hu0phr. VII. 4. Trecte corruptum esse dixit, deleta quae e proximo vocabulo arrepserat littera , altera n in uum locum reposita, locorrecta in Cnidia mutabitur. bidem quod vulgo ditur corpus totum pinstuitudinis eurum cartilastine praeeunto Sabellico Pintianus, Dalocampius, Schneideru8 0rrigere coeperunt, nos hisce Theophrasti verbis V. 1. 6 εστ δε καὶ πολυ- λοπον η ἐλατη καθ άγιε καὶ το κρομνον ἀεὶ γὰρ ἔχει
comparatis ita restituimus: corpus totum institi tunicarum cartilastine. S. 108 panem legere malim.
119 7 36. 404 Nudum semen apii, coriandri, aneli, seniculi, cu- mimi
Translata haec sunt se Theophr. VII. 3. 2 ooίαννον ὁ καὶ μαραθον καὶ νῆθον καὶ κυμινον νμ νοσΠόρμνατα, ubi nullam apii montionem fieri apparet. Atqui idem Oeabulum ne reperitur quidem in Plinii odicibus uno fortasse Toletano excepto plane mittitur in , in e et , in a et δε exstat, quod facillime in est mutatur.
Serere praecipiunt, ut laetiti proveniat Salo a villi terra, precantibu ne Xeat.
V orba Plinii iam in antiquissimis Xemplaribus Or- rupta Sse memorabili qua inter Apuleium, qui ita incipit ocimi cum, et odicos intercedit differentia comprobatur. Illum ill secutus est, ita tamen, ut quod apud eum invenerat, precipium corrigeret codice ac d ut Omittunt, vocis precantibus loco integrum Sensum, ad cacuminum qui serunt,
282쪽
Precantur ara, an uuminum ol. , Xhibent. Ad quos Ianus rediens Voconi ut O anto v. Metius in Seruit et ante cuminum littoris sed a substituit. Ego vero Sili eatenus as- Sentior, quod quae in codicibus leguntur, interliolationi deberi arbitr0r, neque tamen cuminum a Plinio non comme-m0rari putaverim Senice Plinius duos auctores uno sensu
imitatus st: Theophrastum qui VII. 3. 3 de cumino et Colum ollam qui XI. 3 p. 456 ed. ip. de cim egit. Et illo quidum de cumino haec dixerat: διον δε καὶ ο λεγουσι
κατὰ o Drow φασὶ γὰρ δεῖν καταρῶσθαί τε καὶ βλασφημεῖν σπείooνεα εἰ μελλε καλον σεσθαι καὶ πολυ. Quae Orbis Pliniani cum, proPeniat, tam accurato respondent, ut his translata osso Videantur. Itaque frequentissimo errore accidisse suspiciar, ut propter utriusque vocis similitudinem cuminum ante alteram excideret. Columella autem de oci- morum sati0n haec praecipit: quorum cum Semen Obrutuni ost diligenter inculcatur lavicula etc., quae Plinius ita expressit: Suto puritur terra simulque superstitiosa carmina quae in hac quoque Sati0no cantari Solita esso a Porsi IV. 22 docemur, commemorat. Quibus orbis eo quo pertinent transpositi ita cum utroque auctore Scriptor conciliabitur: Nihil cimo fecundius; Suto paritur terra, precantibu ne
g. 124 Brotiorius latiore recte scripsit. s. 126 Ianus
seruntur verno plantae eorum, ultimo Vere transieruntur. Aliqu0i mens0 nior actucae omen plantamque in- torcoduro f. 30 inditur, quod quum otium H in tubo valeat, interpungendum erit:
283쪽
seruntur verno, plantae eorum ultimo vere transferuntur.
13 - , 40. MEius betae quoque a colore duo genera Graeci faciunt, ni tui e candidius quod praeserunt.
135 - , 40. 408Sunt qui bela puniea malo l0retile optime seri existiment Mira disserentia, eum rasSica corrumpatur in dolio vini sapor, id0rem betae soliis demersis reSlisui.
Nihil aliud h. l. nobis agendum est quam ut codicum lectionem restituamus. Nam primum punico cum c d legendum St, quum et Plinius punicum malum Semper appello o Columella I. 3 p. 458 ed. ip., quem auctorem Sequitur, de unico malo loquatur. Deinde manifesto non odorem sed eum pulei et ei eodem recto scribitur neque enim Sapore corrupi Odor restituitur, Sed Sapor corruptus, cum eodem i. e. in idem Olium eta 1 lia semerguntur.
ymum Scribo cum Columella I. 3 p. 4b3 o ipso Plinio g. 38, oinde ex iisdem locis salione quod apud Daloeampium incurta nota K affertur, loviter corruptum in talione in a XStat. 1014s 8 41. de brassi eae aulibus agil)Nuper subieres Lacus ut re e0nvalle Aristina, ubi quondam sui lacu turrisque quae remanes, capite praeglandeS, solio innumeri rel.
284쪽
Doctiorem quam ingeniosiorem Plinium fuisse non negaverim neque tam subacto elegantique quam probo et gravi iudicio eum polluisse ipse in chre stomathia p. XVsqq. declaravi: at vero tam inepte doctum eum fuisse, ut inter cauliculos turrim cum lacu XStrueret, tam confu8e loeutum esse ut turrim et fuisse et esse traderet tam deni quo illittoratum fuisse ut verbi vim non perspiceret, etiamSi ad hunc diem lino dubitavit, ego numquam ut credam adducar. Scilicet, ut ab eo, quod ultimum posui disputandi
initium faciam, non acuturi enses ita enim nomen e corruptela Od. o Loci/turreses restituatur nece88 est proprie dicebantur caules sed acuturnenses a Turni lacu, quem Columella X. 32 nominat, appellabantur. Qui enima uescio qua turri lacum nominatum esse sando audivit, quis autem Turni nomen, Venilia lilii fratrisque Iuturnae cum ad illam regionem tum ad aqua pertinuisse ignorat ΘInspiciatur modo, si tanti est, relluri liber de mythol. 1 Om. p. 634. Quod nomen quunt vulgi imperitia usuque
loquendi in Lacuturren808 abiisset, quo eorruptioni genere otium Colum olla versus in n0nnullis libris laborat, a grammatico aliquo male d0cto ad turres prope convallem Aricinam ita relatum est, unde m0n duarum turrium hodieque
appellatur, de quo Nibbius in eo libro egit quom de suburbi- eariis regionibus scripsit Anali si . . de' int0rni di Roma I. p. bb4). Atque idem videtur fuisse, quem Saeculo p. h. n. qui io Plinium emendasso et illustrasse subinde indiea-Vimu cf. n. 42 116). Minime igitur mirunt quod qua illo in margine ad Scripserat, a librariis in librum pSuin translata sunt. Idem . b in eo codice suetum est, quem Apuleiu eX-cerpSit. Ubi proverbium, cuius a Plinio montio fit, hoc exemplo illustratur ut puta sic acris est nasti/rcio nam ita corrigi p0rtet munda librarii putas set acrio dimidiato, ut Videtur, Aorsu O Onio odia potito. aliud glossum a s 167
285쪽
Liber XIX. 85 ab Iano recto expungitur. Cotorum in no g. 42 anus
egregiam ill coniecturam excedentibus merito proDavit. . 15 ορμιινον non ορριινον scribendum est. g. 53 Ianus emendavit.
inveni mulsum ululum populo aluiti a Cornelio Cethego in eo sulatu eollega uinii Flamini nil eomiliis peracliS.
Sic Sili. vulgatam lectionum eliam fuit e codd. emendasse sibi visus est Qui quum aut ita ad aute et ut c habeant. hic quoquo Apuleii maior auctoritas valobi et ditio graphia spreta recte scribetur: et eculiaris. Graviore vitio proxima daborant. Cothogi inina . LVII collega non T. Quinctius Flamininus sui anni proximi superiori magistratus, sed Q. Minucius Rufus. Idem igitur . l. accidit, qu0 iam . 36, 8, 160 tactum esse monuimus,
ut unu consul a scriptore nominaretur, alter ab interpolatore adderetur qui in cillo genero non satis lautum se praeStaret.
pruri livis ulceribu - - Nisi loci Thoophrasti VII. 2. 1 se Colum ullae XI. 3 p. 4bTquos linius his orbis uddidit, otiamnum XStarent, ViX puto nos corrigendis pares futuros fuisse nunc Sili. t Ianumne e vulgata quidem ea retinuisse miror, quae cui Graeco auctore egregie consentiunt. Et in initio quid om et quod po8 V. surculo unus Domittit, recte ab Iano restitutum est,
286쪽
tum Seri, nequo enim quod oditur ori in eo dicibus opseritur, quippe quod quo reseratur non habeat, dolendum est; postremo rectissimo vulgo ante Sili edebatur crescit, nam βλαστώνει - βραδεως legitur apud Theophrastum. Gravis- sinium vero vitium unus intianus animadvertit ut numendatum reliquit quae enim sequuntur 11011 ad ocimum sed ad rutam portinere hoc Columellae praecepto docemur: ,Ruiam, portet runcari sed velata manu ob obit, runcari quam nisi conteXeriS, perniciosa nascuntur ulcera. ,Si tamen per ignorantiam nuda manu runcaveris et pru- ,rigo atqlle tumor incesserit, tuo subinde perungito. Ita- quo in archetypo rota eriptum videtur fuisse, quod cum in ruta corrigondum esset in durata mutatum ost. In fine donique quod Harduinus o coniectura novum voeabulum finxit pruinitivis propterea non probandum videtur, quoniam a Columulla inter pruritum, advenientis morbi indicium, et ulcura distinguitur, quae nisi statim ubi pruritum sensoris, Oleum adhibeas, Supervolitura sint. Itaque hic ut in . 162 Sili. ruet laetum est, lacunam in archotypo fuisse suspicor, eamque e Scriptura meliorum codicum prorituus suppleri T0 tum igitur locum ita restituo:
Seritur et surculo - - et Se ipsa Eudem f. s. n. n. q. d. creScit S i ruta . . . di licuitate pruritu naScentibus ulceribuS.
In g. 59 vorsus XXVII littorarum, qui ab uno Apuleio
Servatur, merito a Sili receptus est.
condimen 10 mini unen innium sustidiis e ni nunt
287쪽
Liber XIX. Tomnium aquae meque enim aquam fastidit nisi qui morbo regi captu fueriti, sed una voce inserta officitur: omnium quae fastidii medentur. Inturciderat nim in odico archetypo verbum, ut in . 16 v. prodest in ali deost. g. 163 o variis coniecturis, quae a Straehi proponuntur, eam probo, qua ante V. post v et inseri iub0t.
In legitur auribus sed mollius, unde, quia folia comparantur, conici muri sed molliortibus. S. 171 oditoros Harduini emendati noua contemnere non debebant, qui thapsi se XXVII. 40 oetissim in thiaspi mutavit. Idomenim nomen et apud Dioscoridum II 18b ut apud Hosy-ellium reperitur, qui etiam aurium nominat, Pamphil auctore, ut videtur. Quom Menandri libro βιοχρηστα inscripto,
intor auctores libri XXVJ I. commemorato, Sum OSSO U-taverim.
aut medullae laudatissima est e medio quae meSa' Vocatur, Secunda Myla Sea.
Mylasea cannabis post Alabandieam Secunda st cuius tria onera mese absolvuntur Apparet igitur ante V. secunda plenius interpungendum S So.
175 - , 56. 416 Ferulae duo genera in peregrinis si usidibus diximus Semen eiu in Italia ei bus est; eonditur quippe duratque in urceis vel anni spatio. Duo
ea genera caules et raeemit Corymbiam hanc Vocant corymbosque qu0 condiunt.
288쪽
Quo pronomen hanc reseratur, nescio, neque enim ad caules neque ad racemos portinet ut ne ferulam quidem indicare potest, quippo cuius duo genera esse dicantur. Tum illa genera XIII. 123 nartheca et narthecyam vocaverat, itaque neque caules nec racemi commode appellarentur, etiamsi non absurde unum genu caulium, racemorum altorum
distinguoretur. Quae cum ita sint, si quid video, importuna scioli grammatici annotation Plinius liberatur, cum verba illa iocoris. Tum enim Italicam serulam corymbiam appellat eiusque semina orymbos. De qua forula s. Colum olla XII. T.
et ocimum senectute degenerat in Serpyllum, et sisymbrium in mentam, et e semine brassicae veteris rapa sunt ii ne eatur cuminum ab haem0
doro. Prima verba ab ano egregie e corruptota codicum Se- nec desten erat li/te a vel sene desteneroti uti cra, qua omnes ex uno exemplari descriptos esse luce clarius redditur, restituta sunt mentam Sili. O . D. ooniecturis scripsit, sicuti Theophr. ΙΙ. . tot μω9αν diXorat, anu ea Verba cum in a mitti, in o rononiam, in domintham scribi animadverteret, hanc formam servare maluit, recte ut puto: fortasse enim ab o librario, quom Plinius ipso adhibebat in Thoophrasti libro aut legebatur aut audiebatur εἰς σμωθαν. Proxima verba a Varrono opolita sunt, apud quom Plinius
quum I. 40 semen vetus et e semino brassicae vetere repperiSSet, et ipse ex semine brossicae vetere Serip8i88 putandus ost. Doniquo ho modoro quod Sili. Oi0dicum Corruptela imo dorso et uno dorso sagaciter licuit, odio Thoophrasti VIII. Urbinato qui solus orba a Plinio translata in togra vocem quo illitii bis scriptam exhibet, nam fir-
289쪽
miter sustinetur, ut nesciam quid Ianum moverit, ut ad vulgatam octionum modoro rediret, cum rursus alter locus Theophr. de caus. l. V. 15. ex illo corrigendus esse videatur.
179 - 10,58. 418 remedium is apsinthi sueus de eo et, inspersus vel sedi quam δε ελον vocanti genus hoc herbae
Ex Apuleio, quum codicibus utut vitiosum eo praestare arbitror, quoniam meliori familiae instar est reponendum est in remedio est, qua luetio hic illigi diligontiam fugit,d0indo videndum rotativum quam quo reseratur, mompe ad v. herbae, semininum enim genus nuSquam praeterea reperitur. Haec igitur verba quom vocant olim super Voce herbae scripta praepostero loco inforta sunt Quae quum ad sontentiam prorsus sint supervacanea, Ilossa interlineari deberi videntur quam librarius mon indoctus o XVIII 159 repetiverit. Vitia proxima foetionis iam intianus emendavit.
185 12 60. 4190uae Suni et silvestria, eadem in salivis sicci0ruini elleguntur e acriora.
Ita Sili. Golonii codicibus); Ianus ad vulgatam codd. confirmatam tacitus rediit voculamque et rosit omisit Scilicet virorum doctorum nemo, si illum nescio quem Xceperis, qui apud Dalecampium iisjem conisecit'), Plinii montoni perspoxit. Hoc enim dicit Plinius, cum eiusdem generis ot sativa o silvestros exstent, has sicciores et oriores osse. Quod o orbis liseophrasti VII 6 1 qua o
Veterem en in Dalecum pii codicem qui a Sili. . nominatur nullum esse iam . p. 148 pronuntiavi et auten in M. i. e. in eod. Cui acii Eos II. p. 3b6 defuit.
290쪽
90 Liber XIX. ab Harduino ita laudantur quasi eum ius lectione optime
δριι υτερα καὶ ἰσχυρο/ερα Quid igitur uri oportui se linius illius odi plane e0ntraria die sero videatur Una littora
quae eum Remo scribenda osset, ovi errore opolita in praepositionem c0rrupta st dolota feribatur:
Qui tandum maior disraruntia dici poturit quae aliquanto minor est XIII unim saporum genera dum de pomis agit, XV. 106 numeraverat, hic V tantum commemorat Scilicet Plinius non haec scripsserat quae Vulgoo codicibus leguntur, sed ea quae apud Apuleium, non quem h. l. interp0lari a Sili video, Sed verum integrumque Ol. V. p. XXX leguntur: dicenda dimerentia est in his sicut in omis.
ret. Cunilae nomen alterutro loco corruptum S Se apparet: iniuria tamen pri0re Sili sollicitavit qui nomon herbauignota latere suspicatur. Nam qua Theophrastus I. IZ dixerat οἱ δε δριμεις olo οριγέινου 'νιιβρας καρδάμουν πυος ea Plinius ad verbum transtulit ita ut thymbram cunilam appellaret cf. XIX. 6b. Contra altero loco non ci/ὶ ibit legondum est cuniculae Sed cuniluvinis, cuius V0cis ultima littora eum primis vocabuli cuti conluserunt. Co-nygam enim feminam XXI. 8 acutiorem vocat, eandemque cunilaginem esse XIX. 6 tradit. In proximo sensu pu-