장음표시 사용
301쪽
Ut a minoribus huius loci vitiis ordiar, bono Ianus . fere interpunctione mututa cum proXimis verbis coniunxit;
vellem Latinam torminationem Plinio e codicibus roddidissol. Nihil enim inter lapathum et Oxylapathum in hoc quidem genere interest. Hoc quoque levius est quod illigius animadvertit, ex Apuleii loco v. utivo rostitui debere. Qui quum saporem Salisti pro rimum commemoraVerit, haud dubie scribendum est sapore Sativo proximum GrR-viora menda partim idem Apuleius prodit. Meliorum enim ordino hunc dedit ille lappatum siluestre Xallid a no)nostri rumicem alicant herinum. Neces Sario enim quae post V minima Sequuntur POS V appellunt collo standa sunt. Verumne sic quidem recte procedit oratio, molesta rumici appellation interrupta. Rumicem autum non silvestro lapathum
so sativum vocari linius ipso XIX. 84 tradidorat. Quod
nomen quum a grammatico illo semid0eto, quom iam nepius interpretem non eriticum solum egisse vidimus, in margine adscriptum esset, in eo Xomplo, unde OdiceS nostri alterius familiae originem duxerunt, loco praepo Stero, in eo, quod Apuleiu Secutu est, recto inter Scriptori verba receptum est. Sequitur aliud vitium, in codice personato K ea quam ill et Ianus probarunt, interpolatione tectum,
quod quom0d tollendum sit, iam Dioscoridis verbis indieatur. Qui quum II 140 hortonso lapathum a palustri Xylapatho
diversum esse tradiderit his orbis et δε τι κηπευTὴν ουχδμοιον To πρ ω, qui tandoni seri potus ut dum a Plinio Oxalido etiam similius app0lletur Satino inem similius in cod. a Sativo lem similius in codd. T dicitur, dicundum erat olivi dissimilius. Denique ultima orba idem K corrupit et acutior folia ac rubriore cod. V - rudiore puleius absit, und rectu Silligius quid Plinius scripsisse videatur collegit. Locum igitur misero habitum sic rostituo:
e. i. e. S. v. i. o. amellant, illi lapathum cantherinum,
302쪽
sativo sup ore proximum, L . . . . . m. a. S. - e. E. e. u. enuS, - fere .rνlapathum vocant, - sutis dissimilius et acutiore folio ac rubriore rei.
S. 232 Apilloius ortasse recte ante V. SilveStria addidit sed omnia. S. 242 idem non triuis semen se viridem semen legit, quod cum contritis seminibus . 24 opponatur, in viride semen mutandum itaque recipiendum est 3.245 octo ibidem inseritur. S. 252 pr inlini lem, quo concinnitati consulatur, scribere malim illitum,
Athamante invenluni, hi, quoniam laudatissimum in Athamante reperiatur.
Macedoniam Dioscoridoses 3 0minat, Athamania finitimam. Hanc igitur Plinius commemoraSSO putanduS St. Quodsi Apuleium, qui primum nomen ita scrip Sit adamant. hic cum velut manichu, ultimum athamanta cf. Sili. V. p. XLI pr088 sequimur, lugendum esse intelligemus:
n. Athamanticum vel Athamanicum v. i. t. a. a. i. h. q. l. in Athamania T. Finem sectionis a Silligio mirum in modum corruptum Ianu emendavit, unum praetermisit. Quum enim mei radices a Dioscoride στερικαῖ et διαγέ σε καὶ ργρων πονοις prodesse dicantur, ali paro apud Plinium non postv vitia, ut vulgo fit, sed post v Pulvarumque sic distinguendum SSO formina et vesicae vilia vulvarumque articulis cum melle rel.
303쪽
Liberos. 103 semine restenti: I et e radicibus prima germinalione in eiSiS.
Primum insulsum do scriptionis additamentum non a Plinio profectum esse vel grammatica necessitate evincitur. Namque neutrum genus quo reseratur non abot, nisi lario de melle cogitaveris, quod a plantae descriptione alienissimum esse quis non intelligit Tum a m0lesta verbi tropolitione unus puleius cavit. Reliqua ex hoc Dioscoridis se III. L non tam imundanda quam distinguenda sunt: a πλίζεσαι ὁ καὶ το σπερμα - χλωρον τι καὶ χ ρίζα κατὰ τὴν To-ην ἐκβλύ qmν Ε δε ἶ προ εσπε- ραν Ιβηρία καὶ πῖν ἀνίησιν λυοιον κόμμι. Eodem Graeco auctor nam Iberiam nominat usus Pliniun haec scripserat: ca melle, laudatissimus in . e lacrimis: sit et
De pr0Xima sectione Ianus bene meruit, in duobustamon locis viri doctissimi iudicium probare nequeo. g. 2560 Apuluit luetion toti restituo potu, putidum glos Sema venerem Stimulant quo proXima verba Xplicantur a Silligio x Apulei rocopium Ianus dolere debebat.
26, 23,99. 446ila enim laueius Serip Sit rel.
ita enim cereue Glaucia adscripsit V. ito et cerea Glutius uiri ripSit a.
Finsem sunt0ntia Sili correXit ditio graphia is ascrip sit doluta, initium facili mutatione mundare poterat: itu certe Gl. a. cf. XIX. l84, XXV. ).
In hoc libro cod. a sestituti codice R donia nos uti posSe laetamur, cuiu cum Ossian excellentia ita certat,
304쪽
ut neuter alteri praestare id statur nobisque e re ipsa liberum iudidium relinquat. ΑΦ S. 1 o 2 mala vulgo intorpunction laborant. Quum enim cola inenarrabili orum, subtilitate et sed ne pictura quidera moriente rei responsione cohaereant, equitur quae modi intericiuntur parenthesis loco prolata et uncinis includenda 880. S. 3 08 ei cur S.I. bonam codd. optimorum Scripturam stroppo reliquerint - S. 3 13 in chrestomathia p. 20 sqq. tractavi. Quod ibi misi S. 12 initium
ante Sili. mundatius scribebatur: unum addo, e cod. R. lectione scripserem et Scripsere et V restituendum esse scripseruiit ).
nam rei. concolori R et conculcuris, unde Gro novius et cochle- i mplitudine, quasi de remedi modic0rum ageretur, Ianu Snovo vocabulo conchulori Ompli dis olicuerunt, obliti scilicet coloris, qui praeter amplitudinum et folia ad comparationem pertinet Doluta diti0graphia cocolori legendum esse repparet: colore, amplitudine.
449 29 i, si, de aequi e). quidam errore suis, barbaricam eam appellabant.
Cur qua0so quoniam apud Aristophanem tale unguontum Ommomoratur. At idcirco barbarica non est baccaris radiX, buccharica esse potest, ηκχαρις enim a Dioscoride III 44 vocatur.' Laudem coniecturam inua hostius i. 10 nn 64 pauli dubitantius protulit.
305쪽
452 Liber XXI. 10530 6 16. Ab0 Simillimum et eo uibrelum appellatur,
quod rentin appellandum erat, βρενθίου enim thenaeus XV. 690 mentionum Deit Scribe: eidem rentum.
Inter vocabula sunt et tantum littera nonnullae propter similitudinem exciderunt, quibus restitutis scribendum est:
Post novella vetustasque Osas non aestatem, Sed aetat in mediam commemoravit Plinius; quod Sili., si Theophrasti quem laudat locum caus. l. VI. 1 perlegi88et, haud dubio intolluxisset. ἐν ταῖ ἀκμαις ενοσμοτατα p pellantur . .
- - ut buceros quod St fenum Graecum. Aculii Odor n0n omnium Sine Suco St, UlViolae, OSRe, croco quae Vero X aeuli carent
Suc rel. Emendati0nom huius sententia Ianus inchoavit, codicibus o Theophrasti loco caus. l. VI. 14 diligentius USUS. Recte enim non de acutis sed de aquatis floribus Plinium loqui animadvertit. Tamen uterque editor quaedam prae- turmisit, satis inventu illa quidem facilia. Namque quod XXIV. 18 buceras nominatur, a Th00phrasto . 0 βου- κερας hic quoque reStituatur oportet. Deinde voeabula noti omnium Sine Suco proximi quae carent suco contraria S8e apparet itaque tran8po Sitione corrigenda sunt. RSuum VR-rietate delectatus, ut solet, Plinius scripsit:
u bucera V. . . . qualis odor omnium non Sine SucseSt, . . r. c. q. v. e. aquati C. S.
306쪽
Lovo vitium S. 38 codd. RV sanatur qui non ut sed sicut cotonea habent, ut paulo p0st sicut tura. Item S. 40 cum V scribendum os odoratorum c. florum, s. g. b.
454 42 - 7 1 de ride). Esllassuri tribus ante mensibus mulsa aqua cireumfusa hoc veluti ilaeamento terrae blandiuntur: cireum Seripiam mucrone gladii orbe triplici eum legerunt eam, protinus in caeliani attollunt.
Recto Ianus vulgatam lectionem et Ibssuri quae optimis codd. fulcitur aetinuit, aucto idem particulam et quae in codd. ante cum legitur alteri responderes intellexit vocemque eam a codd. alienam Xpulit. Male tamen circumscriptum quae codicum lectio est cum ablativo commutavit. Nam ut biectum desideratur ut necessaria cum Theophra8t congruuntia. Scilicet illo IX. 8. 7 non terram sed iridem circumscribi diXerat: τέμνειν δε ἀρετήκει ξίφει τι εριγρύφαντα εἰς τρίς. Quid multa n0m mutatione raud aranspositione verborum Opus est hunc in modum:
Et IbSSuri t. a. m. m. a. c. hia . . . . et circumScriptam m. . . . Cum testermit . i. c. a.
In 0co difficillim S. 4 pro . nihil, quod inutili coniectura in mire a Strachio mutatum est, syllaba quae in proximo vocabulo cocco latet, addita conchylii scribo. Conchylii gratia quem conchylii sucum Catullus appellat, omnino color purpureus St, a quo quod pr0prie conchylium dicitur S. 46 ut species a genere differt.
Ei sere lora elis motorum quoque celeberrimi Stransit alio ad ea coron AN. Non ratio transit sed oratio, quae XXVIII. T festinat
ab homine sugere .X. T docuimus ut cum scribendum Sse conteio.
307쪽
drosia narras, erui post aequinoelium.
Plenius otiam intorpunXit Ianus puncto OS V narriat posito. at Plinius c0ntinua oration dixerat:
Iovis flammam appollavimus sic recte vulgo legitur collato scribendum est phlo Dios.
65 m ibidem. 458 e celeris hyacinthus maxime dura et viola alba et oenantho, sed haec ita Si de vulsa crebro prohibeatur in seminibus uenascitur locis lepidis.
Ita Sili. Ianus post v semine, quod e codd. V d recepit, leviore signo apposit haec cum V renascitur coniunXit. Du unantho Thoophrastus ita locutus est: παντως δε καὶφ ibo νθη - ἐὰν τις πιποκνίζη καὶ ναιον , ανθος καὶ ριχὶ α Μερματουσθαν καὶ τι τοπον εὐειλον εχη , Min renascunt flore loqui nequo illo potuit . quoniam non durat qui rena Scitur, loquo qui oum ad verbum foro ixprossit Plinius quidquam dixisse putandus est Immo contrarium protulit quod uno eoque facillimo irrore correcto e cod. restituor licet. In inrehetypo enim infinitivus orbi quo Graecum 7περματουσθαι mircumscriptum erat, cum praeposition proxima ita coaluerat ut tertia prasesentis persona existorset Nam ita haud dubi Plinius scripsit: - . . . . . in prohibeatur in Semine renasci. in locis tepidis.
308쪽
108 Liber XI. eodem verti, in re simili istis ΙΙΙ. 42. XVII. I49.
S. 66 cum cod. R. coronari legendum est.
459 67 - 11, 39. de pol ho). duo genera huius uia uni cui flos hyacinthi est; alteri eandidus qui sere nascitur in tumuliS, quOniani bi lius durui.
Recte Ianus e codd. ulter scripsit, ita enim Theophrastus I. 8 3 loquitur ὁ δ ἔτερος ceχρους λευκος c. pothOS. Acuto dum v0c in dolovit, faciliore tamen et verbi quo Theophrastus utitur χρῶντο similiore coniectura noscitur ii lego, quo sensu infra S. 92 urtica maxime noscitur reperitur idque e confidentius, quod ibi quoque cod. V noscitur 460 habui. S. 68 vulgatam liniae corruptum esse libr0rum SS. luctione liliae comprobatur legendum est mureueri chamae- daphnes enim folia cum lauro comparantur XXIV. 132.
461 79, 14,46. In Creta m0ns est Carnu VIIll passuum ambitu.
Cormami Curinu G, quod Ianus probavit. At vero talem montem eumque ampliS8imum aliunde non novimus, in orientali partu e Ptolemaeo III. T. Stephano By-κanti urbem amarum, in Geoponicis XV montem mello nobilem eumque alio modo κραμαμιιωρίον corruptum invenimus. Logondum est igitur: mon est umora Chorsonesi ut videtur vicinuS.
A lvos optirnus e cortice Secunda terula, tertiti vimine uiuili et e peculari lapide secere te.
Ita S. I. 0 Gr novi coniectura in persecto in descriptione alvorum locus non est, cum bene de rebu8 usurpetur
309쪽
Liber XXI. 109quae nonnumquam saetae sint. Quidni igitur . est suppleamus et in re univerSa Singularem numerum e codicibus recipiamus Alvus optima e optime codd. cortice, secunda L. . tertiuvimine multi rel.
90- 15 53. de ne eo . 463 Disserenita prima silvestris e milior Silvestrium duae species, una mili0re, simili caule, lamen rigido . . Semen eiu candidum,
mitiore S. I. e cod. R recepere, vulgo ut in cod. V legebatur mitior est utrumque salso Theophrastus enim, quem linius hic quoque interpretatus est, VI. 4 5 ο με προ εριφερες σφόδρα τω ἡ μερρο λζν ευθυκαυλοτεοον appellavit. Itaque perlevi aut nulla, si Salmasius o codicibus suis vera retulit, mutatione facta scribatur oportet: - una miliori similis, caule tamen ristido. Candidum semen etiam Dioscoridos IV. 18 vocavit, apud Theophrastum μέλανα legitur.
102 - 17 62. de perdici0). 464 Crassa plurimasque habet radisses, item ornitho gale caule tenero, eandido, semipedali radice, bulb0sa, m0lli, tribus aut quatuor agnaliS; O quitur in pulle.
Turpia aliquot vitia quae nullo negotio e Diose0ridis descriptione corrigi poterant, S. I. in hoc loco reliquerunt. Et Dioscoridos quidem II. 7 haec habet: ρνιθογαλον
ριῆα ε βολβωδης, εσθιομένη . . .. Vide igitur non radicis, sed caulis mensuram indicari, eamque trium dodrantium fef. VII. 26, modum explere; dum eundem caulem
310쪽
molium dici ad eundemque recto αννύδας illas pertinsere. Itaque triplici mutation opus est interpunctione correcta, emendat numero et unius versus XXVIII littorarum, quosor ambitu archetypi singula lineae continebantur , trun8- positione:
it m s. camile tenero, imidido, SeSquipedali molli tribus aut quatuor synalis; ad ce bulbos etc.
simus ex Africa ac sine Odore, e S aulem rotunduS vinosae mordacitati ad linguam. Si nee rus in Confricando odorem rosae millil rubentibus fragmenli S.
Argumentationem morito ill reprehensam meque quam idem proposuit coniectura emendari apparet nam dum ut qui in I=idia et in Syria Coele legatur suadet, novum errorem Plinio, qui calamum utrique regioni, iuncum uni Syria attribuit, obtrusit - neque voeabulo nouentis quod Ianus insuri voluit nam non de unguentis sed do mediuina agitur. Immo ordine orborum rostituto et hoc o qua prautorea huic doco vitia insunt corrigentur: quem hireperturbatum osses Dioscoridis descriptione comprobatur. Ille enim I. 16 σχοῖνος, ait, η μέν τις γίνεται ἐν ιβν , q