장음표시 사용
101쪽
90Εu sibi ut liceat uidere; Iussi ilico hunc uxolui; Νc tu
SequerUt qd me orauisti impetres. eu homine ut conueniaS fol. 2 fueres ' apta sph. patent prestigiae palam est. neq. de hac re negociu est: e occidam oppetaq. peste heri uice meamq.; me aristophontes hic qui uenit m intro. t. is sodalis philocrati A cognatus estius seruare si uolt me potest. nee copia eSt. a corde machinor astutiam; r quid machinere in quid cominiscar maxumaS
Unc homine Iripuisse foras se dica ex aedibus em uero ego occidi. eunt adte hostes tyndare; loquar quid fabulabor g quid negabo aut quid satebor r m certo situ est: Quid reb; confidam meis:
ii pderent ' qua peristi e patria tuates. qui ex parata re imparata omne faeis. aec rest' nisi repto atroce in aliqua astutia; m tibi homine. adi. ain. alloquere est me hominu miserior est qd meos te diea fugitare oculos tyndareo me aspernari qsi me nuq noueris: su semus qua tus ' Asi ego domi lib fui. , uero Seruitute seruiuisti inalide; nimo miror is' te fugitat aut oculos tuos.
dit q istii appelles tyndaru Pphilocrate; me rabiosus habitus est inalides' stic fabulet aures δ') immittas tuas; astis insectatus ost domi matre A patre. i qui sputar morb; int du uenit;
102쪽
ab istoc a cui recedas; ΕG. Vltro istu ame; si R. a infl
u Mq. insectatu esse haatis meu memoras patrem. rbu n esse ut qui me opus sit insputarier sine. multos iste morb; homines macerat:
Dolendum sane quod hic codex non integer ad nos pervenit: qui si meliorem fortunam expertus esset, librum haberemuS cum J plane gemellum, unde quid librarius peccavisset, quid ex communi fonte haustum esset certissime appareret. Nam quamvis non discrepent nisi levissimis in rebus, tamen veri simile non est J ex Ottoboniano esse transcriptum. Inde igitur cum possis conicere originem duxisse Burneianum, commodo accidit quod salsam hanc esse coniecturam mihi contigit demonstrare. Cohaerere enim codicem Burneianum cum Palatino tertio Parei, quem nunc inter Vaticanos esse
Palatinum 1614 numero signatum docuit Ritschelius Opusc. philol. vol. II p. 236, hae tibi persuadebunt scripturae prorsus eodem modo in utroque exstantes: Epid. I 1, 5 qa od
pro ipse tibi . Sed alterum ne credas esse ex altero transcriptum eo prohiberis, quod Epidici illi versus, quos supra attuli, in Palatino desiderantur. Sequitur ut tertius eiusdem generis exstiterit eodex, in cuius margine illi versus erant adnotati, unde fluxerunt et Palatinus et Burneianus: Palatinus, antequam illud factum esset, pOStquam factum est, Burneianus. Neque tamen ad KpiciV Plautinam quicquam valent et ipse vetus codex illorum versiculorum lana vi
39ὶ Palatinum codicem Olim in Germania fuisse nemo nescit; idemque in Burneianum cadere videtur. Ex B autem illi versus eodem modo poterant hauriri quo uberrima excerpta codicis Palatini 1042 septimus is est Parei) membran. saec. XII vel potius XIII, ut Loemio videtur, de quo cf. Ritichelii Opusc. philol. Vol. II p. 131 coli. p. 162. Quod inilla suspicatus eram, ex hoc ipso codice illos fluxisse versus,
fefellit mo opinio, cum ibi sic exstent f. 77yὶ:
103쪽
g 4. De ceteris codicibus. Ex scripsi supra locum quo quid Ritschelius do J codico
senserit significatur. .Quae quamquam in universum ipse defendi, in eo tamen mihi longius ille videtur progressus esse, quod confidenter negavit ex J ceteros esse hau8tos eorumque proprium fontem constituit. Quam sententiam iam Wagnerus impugnavit, cum p. X plerosque libros ad J reserendos esse pronuntiaret. Ei ita assentior, ut ad J vel gemellum cum eo codicem pertinere existimem codices Octo priorum fabularum quotquot mihi innotuerunt ad unum Omnes, quorum numeru S
Epid.' Epidice nisi et tibi in tete auxilii est absumptus es. tants into Inpondent ruiny nisi suffulcis firmiter non potis subsistere. 40) 'Quam sit inutilis codex Burneianus ut prorsus in oculos incurrat, adiunxi triginta versuum primae Epidici scaenae discrepantes scripturae ratione habita editionis Geppertianae: 1. prehendit. 2. hodio
est. 3. thespiro. ΤΕ. ho. 4. epidicum ego conspicor. 5. certe oculis uteris. ΤΕ. salve. 7. quod esse assolet. 9. quid magis ut velis. ΤΕ. exemplum adesse intelligo. ΕΡ. heuge. 10. agilior. hac. 13. te deest. 14.ciu culio Occepi. 15. Succura. 16. quidem. quovis. 17. perpetuon. Volenti 18. caprigenum non pliacet. 9Ruterinum. 19. ut illa respondeas probe. 20. quid herilis filius noster valet. ΤΕ. pugilice atque adhelice. 21. tuo adventu adtulisti. 22. iud veni. 24. mihi deest. reditur. 26. quem dicos dyonigrem. hodie. 27. adest. 28. Viminum. 29. aliud derat. sunt arma stratiphochi. 30. pol ita. - Ceterum moneo V. 71 G. recte eum exhibere turbulentas eundemque v. si depoliet, quod coniecit Palmerius.
IX 1; Angelicanus T. 6. 10; - 33 - 40 Londinen Aes Arundel. 338 cs. Hildyardi praef. Ani. p. XIII), Harteiani 2476, 2634, 2776, 3439, 4704 saec. XIV), 5285, Ms. regalis 15 ΑXVIII; - 41. 42 Guel fer bytani 141, 335; - 43 Vindobonensia 110 91. - Sciendum est autem eos codices de quorum aetate nihil notavi pertinere ad saec. XV. Excerpta mihi benigno miserunt ex Parisinis Ludovico Ioepio intercedente M. Bonnetus, ex Leidensibus Gulielmus du Rieu, ex Florentinis et RomaniεGnctavus Loeme, ex Londinensibus idem vir doctus qui J codicem con-
104쪽
Qua affinitato singuli inter se cohaereant eodices, id enucleare qui Volet vereor ne Oleum et operum perdat. Quamquam non desunt vestigia, quae secuti fontes unde singuli libri manaverint indagare poterimus. Velut hic illic Curculionis versus I 3, 5 sq. tales circumferuntur: Ubi tu es qui me convadatus veneriis vadimoniis Ubi tu os qui me libello venerio citaViati ecce me e. q. s. quorum posteriorem meram interpolationem esSe neminem fugiet' in). Unde apparet ad eundem sontem redire Guelsor-
tulit, ex Vindobonensi Η. Sedimver. - Guelserbytanus 141, olim Helmstadiensis, idem est ex quo excerpta nonnulla dedit R. Richlela; cs. Wiedeburg philol. paedag. magagin' a. 1791 partis Uterius p. 101 sqq. Quam bene ille calluerit crisin Plautinam inde apparet, quod codicem maxime cum manu scriptis libris Palladii' concinere amrmat. Nempe cum invenisset saepe apud Pareum hanc Mnotationem: ita mss. Pall. ', Palladium quendam sibi excogitavit. 41) Idem dicendum est de versibus quos I. Baptista Pius post Amphitr. v. 824 in codice reverendae fidei se invenisse refert hosce: ΑM. Qui testes 2 ΑL. Testes. AM. Quid testicularis 3 uno sat est. Nec nobis praesente aliquis nisi servus Africanus. In actione Adest si hunc absentem invenerit puer. quos punnos esse misere consutos ex Nonio dudum intellectum est. Similiter cavendum est ne ad antiquitatem reseramus versiculos insulsos, quos post Epid. I 2, 5 BJ praebent, itemque quos post Iu 4, 80 exhibent, quippe quoη vel hic unus damnet versus: Me impune irrisum esse habitum, depeculatum eis cum neque depeculatum eis ' neque, quod Buechelerus. commendavit,
depeculatui. li Mei sic ' e. q. s. propter prosodiam ferri possint. Sed his non addendi sunt Epid. IV 2, 27 sqq.: Quibus de signis agnoscebas 3 PER. Nullis. PHIL. Qua re filiam Credidisti nostram 8 PER. Servos Epidicus dixit mihi.
PHIL. Quid si servo aliter visum est, non poteras noVisse, ObSecro γqui versus quamvis omissi in Ambrosiano tamen necessarii sunt propter versum antecedentem et sequentem, qui nisi quae in BJ interposita sunt servantur male cohaerent. Videntur Oculi aberravisse propter similia initia versuum 26, 29, 30:
Quid ob eam Quid si servo Quid ego qui
Quamquam de restituendis vorsibus 26 set 29 incertus eum.
105쪽
bytanum 141, Laurentianum XXXVI 40, Loidensem 53,
Palatinum I. Sed magis iuvat videro ex D codice in Germania saec. XV ineunte reperto et a Nicolao Trevirensi in Italiam translato nonnulla in octo priorum fabularum traditionem esse transvecta. Cuius rei vestigia quamquam nulla in Aulularia os Captivis, nonnulla tamen in Amphitruone et satis multa eaque certissima in Asinaria deprehendi. Velut v. 16 sqq. in J fero tales sunt:
Sicut tuum vis unicum gnatum tuae Superesse vitae sospitem et superstitem Perque illam quam tu metuis UXOrem tuium e. q. S. Omisso versu hoc post 17: Ita ted obtestor per senectutem tuam.
In eodem codice desiderari v. 105 Quid si forte in insidias devenero supra diximus. Eosdem igitur omittunt versus satis multi
libri, velut Laurentianus plut. XXXVI 43, 44, 45, 47; Palat. l618, 16 12; meeard. 3143; alii. Contra in aliis uterque eX- stat, ut Laurentiano plui. XXXVI 42; Guelferbytano 335;
in nonnullis margini sunt adscripti, ut Laurentiano plut.
XXXVI 40; Burnoiano 227. Sed ubiubi Asin. v. 18 exstat,
ita exhibetur: Ita te obtestor per senectutem tuam quae B codicis scriptura est Quod si nihilo minus ex D illos haustos dixi, id mo commovet, quod in nullo codice saeculo XV antiquiore apparent, sed in eis tantum qui saec. XV exarati sunt. Veniendum nunc ad eos Plauti codices qui viginti fabulas continent, quo eX numero duodecim posteriores redire ad D non est quod post Bitschelium denuo ostendam My), priores autem ad J fontem reserendas esse inquirenti mihi primo
42 CL Opusc. philol. vol. II p. 19. 43ὶ Ρraesto mihi fuerunt excerpta ex codicibus hisce: Burneiano 228, Parisino 7889, Laurentianis plut. XXXVI 36, 37, 38, 39 de quibus es Ritachelii praes ad Bacch. p. VI sq.); Leidensi cf. Rilachelii praef.
106쪽
obtutu apparuit. Quod non ita intellegi volo, quasi ex ipso
illo codice eas esse transcriptas cenSenna, praesertim cum eX eodem omnes fluxisse nullo modo sit veri simile: sed qualiscunque librariis praesto erat illius generis codex, eo usi sunt, ut adiectis duodecim posterioribus fabulis unum Plauti volumen efficerent. Nam quot constitui possunt genera librorum qui priores Octo fabulas exhibent, in totidem fere discedunt ceteri, id quod exemplis. demonstrare cum Vix uSuisit, chartae parcere malo.
Quod de codicibus viginti fabularum dixi, idem valet de editione principe M ) quae prodiit Vonotiis a CIDCCCCLXXII,
Aive ex uno codice facta est sive ex duobus. Eodem denique fonte nituntur editiones usque ad jamerarianum OmneS.CAPUT ALTERUM.
l. Glossematu. Amphitr. 678 J miram hanc exhibet scripturam: thebani aliter virorum dieant rummificant, quae quo Spectet disces ex B: thebam et eroru inviteant. Contaminatae igitur sunt duae lectiones, quod idem in D factum est Asin. 626: loquere e quid qg. Similiter corruptus est Amphitr. v 647, ubi B Oxhibet: ut metis utetm uir belli redeat; sin margine at .
elueat m. II), quae talia sunt in J: tu,ssii redueat rexleat), atque in D: belli ducat stit - vel). Voluit igitur manus
Mil. gl. p. XIV); fragmentis Mediolanensibus vide Opusc. philol. vol. ΠΡ. 237, ubi corrige notam ita: Η 75 int. et Η 25 ins): Vindobonsensibus 11i et 3168; Barberino 216i IX 22) cs praef. Mil. gl. p. XIII); Vaticanis 1629 et 163 cf. praef. Trin. 3 p. XXXIV sq.). Praeterea inspexi codicem Lipsiensem et Etruscum, de quo vide praef. Trin. p. XXXIII. 44) Doleo quod de octo priorum sabularum editione principe cf. Opusc. philol. vol. II p. 34 sq.) nihil reforeo Possum: quamquam quin ad vulgatos libros redeat nullus dubito.
107쪽
- 96 secunda redeat '). Idem haud scio an statuendum sit Amphitr. V. 929, quem ita J exilibet: Iuben michi ut comites. IV. Sanan es 2 AL. Si non
collata hac codicum BI memoria: Iuben mi ire comites, ut plena codicis 3 scriptura talis fuerit: Iuben mihi vel ire comites. Vidotur igitur non sine causa delevisse Flecheisenus ire Vocem, quamvis dissuadeat C. F. W. Muellerus Plaut. Ρros.' p. 115. Quaerendum est num sorte eodem spectet Epid. V 2, 14, quem ita B Oxhibet: Dum Sine me quaeras mea causa uel medio in marintque J: Dum Sine mequeras. mea causa uel inmedio inmari Doost enim illud vel in Α, ubi haec legit Loowius:
DU . . SQUAERAS MEA CAUSA MEDIO IN MARI
Quae Ni comparaveris cum B et J, non improbabile videbitur
opinio, horum scripturam ita esse intellegendam: medio in mari. Simul moneo non recte Guyetum quamus inseruiSSepost causa, sed tale quid potius videri exstitisse:
Dum tu sine me quaeras, quaeras mea cauSa medio In mari.
Similiter hic illic Ambrosianus est corruptus, velut Epid. III 4, 67, ubi MULIEREM FIDICINAM exlubet, quorum alterum pro altero poni potest. Graviores indidem maculae adspersae sunt secundi actua eiusdem fabulae lirimo cantico,
1ὶ Nescio an huc pertineat scriptura, quam J Asinariae v. 249 habet non te melius e. Sed quamquam potest olim exstitisse σιοσι te melius vel rimae, tamen pome etiam e ex t ortum esse meliust) quis negaverit 7 Sic Asin. 472 exstat in J: impuren l. bili, quod ex impuro, nihili tactum es o facile quivis intellegit.
108쪽
Primu A versus claudit paginam; nova incipit ubi pudendum
est'. Versu 4 paupm ωι correetura est vocis parem in fine manu I adnotata. Obiter iudicanti omnia recte se habere videbuntur, cum verbis 'ubi pudendum est ibi eos deserit pudor' prorsus respondeant haec: genere natam bono pauperem domum', versus 2 autem versui 5. Diligentius tamen reputanti tota hasio artificiosa divisio corruit. Rectissime enim
dendum est' et ' quom usust ut pudeat' simul ferri posse negavit, cum alterum pro ultero poni nec metrum vetet nec sententia. Videtur autem 'ubi pudendum est' varia scriptura esse, quae aliunde hausia atque in margine Vel Hupra versum adnotata postea in verborum irrepsit continuitatem. Qua expulsa et transposita te vocula elegans evadit versuum haec
Plerique homines quos, quoin nil refert, pudet, quom ustiSi Genere natam bono paύporem te domum Ducere uXOrem, praesertim eam, qua ex tibi Commemores hanc quae domist
Filiam prognatam γ2) Iambicos senarios Κlossiingius discribit hoscet Plorique homonea qu6s quom nil relari pudet, Quom usust ut pudeat, ibi eos deserit pudor.
Trochaicum octonarium esse primum versum dudum statuit Hermannus Elem. docti. metr. p. 315, - ου post plerique inserens. Mira protulerunt Crainius in Diar. gymn. Vol. XX a. 1866 p. 483 et Spengelius T. Maccius Plautus' p. 166. pudeant scriΡΗi cum Lachm. ad Prop. 9. 155.
109쪽
Pergo nunc ad aliam interpolationis detegendae viam. Amphitr. v. 339 sq. talses in libris circumferuntur: Verum certum est confidenter hominem contra conloqui Igitur qui possim videre huic fortis a me ut abstineat
Doloverunt viri docti igitur motro flagitante. Quod si recte secerunt, manum interpretis deprehendimus indicansis quo contineretur vinculo posterior versus cum priore. Praeter hoc exemplum duo alia traduntur, ubi igitur tam miro modo usurpatur; nam si Aensum habet, certe idem significat quod
alibi ea causa vel ita quidem'). Alterum exemplum Epidici est, ubi III 3, 1 sqq. fere ita libris exhibentur:
Non Oris causa modo hominis aequom fuit Sibi habere speculum, ubi os contemplarent Suom,
Sed id qui sibi id qui J) porspicerei possent eor sapientiste
Igitur perspicere ut possint cordis copiam. Sod rectissimo viri docti tertium et quartum versum in hunc videntur contraxi8Se:
Sed fidJ qui perspicere possent cordis copiam.ε)Iterum igitur interpretis manum deprehendimus adnotantis haec: igitur perspicere ut possent cor, sapientiae copiam', unde librorum manu scriptorum . lectio conglutinata eSt. Iam ad tertium locum accedendum est haud absimilem eorum quos tractavi. Asinar. v. 249 sqq. vulgo ita exhibentur: Hercle vero, Libane, nunc te meliust expergiscierfit que argento e Smparando fingere fallaciam.
33 Cf. Ηοlige Synt. prisc. script. lat. vol. II p. 366 et Hand Turs. vol. III p. 187.4) id delendum est; oculi librarii aberraverunt in sequentem Versum: Ubi id inspexissent e. q. S. Quem sequi voluit versum Geppertus Fuit conducibile hoc quidem mea sententia eum, cum de necessitate transponendi nullus dubitem tu libris Oxstat Ροst v. 11), post V. 6 ponendum iudico cum Brixio; cf. Flochoisoni Nov. Runiui. Vol. 101 R. 1870) p. 761.
110쪽
forum 1sgitur inveni Undo argento ut fingeres fallaciam. Alterutrum versum exturbandum esse facile apparet. Ipse olim alios secutus priorem damnavi cf. Acta foe. phil. Lips. vol. VI p. 236 adn.); quem quamquam nunc quoque ita a Plauto profectum esse nego, tamen propter ipsum illud Uitur perquam mirum posteriorem nunc in suspitionem vocandum esse video. Quae si probabiliter videbor disputavisse, a Plauto certe illo usus igitur vocis alienus est. Ut his locis in ipsa elocutione vestigia interpolationum deteximus, ita alibi eo res conficitur, quod aperte demonstrari potest, unde sua interpolator sit mutuatus. Volut Epid.
I 1, 80 sqq. ita dat vetus eodeX: Ego miser ppuli meis dolis
Senem. ut censer& suam sese emere filiam. Is suo filio . fidicinam Emit. quam ipse amat. quam abiens mandauit mihi. Si sibi nunc altera ablegione abduxit animi causa. coriu
Nalli ubi senex senserit sibi data ee uerba. uirgis dorsu despoli& meum. Quibus cum verbis fere consentit J, nisi quod abduxi exhibet et iami pro si sibi. Quod si Geppertus dicit se in discriptione versuum 82-91 secutum esse Ambrosianum, id certe addere debuit, ibi vorsiculos 'is suo filio' et sim. in duos semper divisos esse, ut singuli cretici singulta contineantur versibus. Omnino autem in palimpsesto haec legi potuerunt: