장음표시 사용
121쪽
Quae ut vera esse credam vel alia re commoveor. Vidimus enim qualia fuerint Celsi praecepta, in quibus ceteri medici cum eo non discrepant confer exempla a Meralinio prolata). Inter ea unum est Sereni Sammonici, qui c. 23 v. 429 haeo habet: Dulcia, Plautus ait, grandi minus apta lieni. Idem Serenus saepius veterum scriptorum auctoritate nititur; commemorat enim Τitinium cs Ribbeckium fragm. com.
Alia praecepit Τitini sententia necti e. q. S. et Lucretium c. 30 v. 613: Hoc poterit quartus magni monstrare Lucreti e. q. S. et Varronem c. 46 v. 850: Varronis fuit ista senis Sententia P. q. S. denique Livium c. 39 v. 728: Tertia namque Titi simul et centesima Livi Charta docet e. q. s. Quae testimonia ideo collegi, ne quis temere auctoritatem Sereni in asserendis eiΗ quae supra posui spernat. Quodsi viri docti coniecerunt novum illa verba esse Plauti fragmentum, ego potius ex ipso illo Curculionis loco desumpta esse crediderim, cui optime conveniant. Quemadmodum Plautus ea dederit, id enucleare velle ludentis sit, non argumentantis in ). Maiorem lacunam post Epid. II 2, 5 esse statuendam dudum vidit R. Muellerus i. c. p. 16 sq. Post hos enim
Nam grisdi lieni msnus sunt apta dilicia. Sed dici nequit quantopere omnino posterioris aetatis scriptores, non poetae tantum, Plauti verba lacunosa vol pro loci sententia immutata adhibuerint, ut perperam viri docti ex Ammiani XV 13, 3ὶ verbis hises: abiecto ignavus et, ut ait comicus, arte despecta furtorum rapiem propalam' novum poetae comici fragmentum expiscati esse viderentur, quippe quae spectent ad Epid. Ι 1, 10. Cf. O. Seyssertum Philol. vol. XXIX a. 1869ὶ p. 409 et O. Ribbeclesiam fragm. com. p. XLV .
122쪽
Sed eccum Ipsum. ante aedis conspicor qualia Volo Vetulos duo. Iam fgo me eonvortam in himidinem atque eorum exsugebo sanguinem.
Senati qui columέn cluent. fieri non potest ut statim sequatur talis: ΑΡ. Continuo ut maritus fiat. PER. Laudo consilium tuom. Sod Muellero cum exstiterint nuper qui obloquerentur, commemoro ipsius Ambrosiani testimonio adminiculum illi coniecturae parari. Ibi enim prima Epidici pars ita distributa ost:
Hic ost quatemio XXXIII; insequens autem incipit a II 2, 30,
Paginae Dd igitur continuerunt v. II 2, 3 - 29, quorum dimidia plus parte trochaicis septenariis constat non interruptis, ut fieri vix possit quin nonnulla desiderentur. De aliis eiusdem sabulae lacunis alio loco agendum erit.
123쪽
ς 3. Versus transponendi. Quantopere in Plautinis sabulis peccatum sit versibus perperam de loco submotis notum est omnibus . qui vel paucaS accurate tractaverunt. Placet hic ex Epidico duo
uortere uertere d). egomet quod laetitaui inadulescentia cum militabam pugnis memorandis mei8. Oradicaba hominu Aur ps aureis d) quando occeperam. S' sis hic e e. q. S. In J deest v. 2 inadulescentia, in margine est adulescHntiam, unde in falsum locum irrepsit in deterioribus libris. Quos versus eo quo tradit1 sunt loco ferri non posse nemo negabit, transpositique sunt dudum ab Acidalio post III 4, 19. Hanc autem qui amplexi sunt coniecturam, eos, necesse eSt statuere eandem iam Ambrosianum labem traxisse, qui quar- 'tam Scaenam a Versu 14 prorsus pari eum BJ ordine exhibet. Sed licet dubitare, num forte rectius post versum 11 eiusdem scaenae collocentur, ubi aliquid turbatum esse videtur. Quod utut erit, de ipsa transponendi necessitate stat iudicium.
Cortius iudicari posse existimo de Epid. I 1, 27 sqq., quos tales edidit Geppertus: Sod quid ais 2 THESP. Quid aliud rogas 2 EP. Ubi arma sunt Stratippocli 2 2 et ΤΙΙΕSP. Pol illa ad .hostos transfugerunt 2 EP. Armane γ. ΤHESP. Atque quidem cito. ΕΡ. Sertono dicis istuc γ THESP. Serio, inquam: hostes
ΕΡ. Edepol facinus improbum l ΤΗESI'. At iam ante alii
Erit illi illa ros honori. EP. Qui γ ΤΗΕSP. Quia ante
aliis fuit. 13) Luculentissimum exemplum praebet Asin. V 2, ubi v. 893-906Flocheiseni hoc ordine in BD exhibentur: 893. 895. 898. 901. 902. 903. 894. 899. 900. 896. 897. 904. 905. 906. 895 in marg.) 898 in marg. . N o discrepat J, nisi quod omittit vorsus in mRrgine adserit'tos; cf. Ρ. 74.
124쪽
Mulciber, credo, arma fecit, quae habuit Stratippocles: Travolaverunt ad hostis. EP. Tum illo prognatus Τheti Sine perdat: alia apportabunt eoi Nersti filiae. Id modo videndumst ut materies suppetat scutariis, 35 Si in singulis stipendiis ad hostes exuvias dabit. ΤΗΕSP. Suporsede istis rebus. EP. Em, tu ipse, ubi lubet,
finem face. ΤΗΕSP. Desiste percontarier e. q. S.
Versus 27 Geppertus aliud addidit; mihi potius tale quid
quale eloquere ante Τιbi videtur intercidisse. V. 28 atque equi mscribendum esse dixi in Actis soc. philol. Lips. Vol. VI p. 239, sed post Lucii sium. istuc v. 29 Gruterus coniecit; idem post illum Brixius emend. Plaut. p. 9; Camerarius haec tu; tu libri. V. 3l ante in J exstat; antea B. V. 34 transponendum puto Norei et cum Muellero Plaut. Pros.' p. 460. Versu 37 emGepperti est; quod in libris exstat: supersede istis rebus iam. EP. Tu ipse defendi posse puto.
Sod absolutis his pusillis rebus ad graviorem accedamus quaestionem, in qua dissolvenda haud mediocritor desudav runt viri docti. Erant qui vituperarent Plautum, quod oScitanter haec scripsisset, cum arma, quibus Hector potitus esset, a Vulcano subricata non essent. Quibus oblocuti sunt
Dousa Centur. p. 180 et Rostius opusc. Plaut. I p. 104. Sed iam dudum intellexerat Murotus V. l. X c. 10 alludi versu 32 ad lepidissimam Homeri do tripodibus Vulcani narratiunculam, quode vide etiam Κiesstingium Mus. Rhen. vol. 24 sa. 1869)p. 1l9: quod perperam reiecit Gepportus Plaut. Stud.' vol. I
p. 63. Unde apparet versus 32 sq. cum v. 28 sententiae Vinculo artissimo conecti. Porro dubitaverunt viri docti doversibus apte distribuendis ita, ut nullam viam non ingrederentur. Sed qualicunque usi sunt ratione, nonnulla restabant quae sententiarum nexum turbarent. Velut rectissime
p. 199, abhorrere versus 35 Sq. u colore eorum qui praecedant. Neque minus molestum est, ut iam significavi,
quod Τhesprio v. 32 ad rem quam modo absolverat redit, ut quasi sua sponte excidant qui interpositi sunt v. 33-35. Sed quid eis set 2 Transponendi sunt, quo pertinent, ΡοSt V. 28.
125쪽
Iam vero neque Actili v. 30 cum Mureto, neque cum Κiess lingio v. 32 Achilli scribendum videtur. Namque alludit poeta ad rem, quae ut nobis ignotu est ita illo tempore multorum in ore erat Τotum igitur locum sic refingendum
Sed quid ais 2 ΤΗESP. Quid rogas 2 EP. Eloquere
ubi arma sunt Strat1ppocli γΤ SP. Pol illa ad hostis transfugerunt. ΕΡ. firmane 2 ΤΗ. Atquo equidem cito. EP. Mulciber credo arma secit, quae habuit Stratippocles: Travolaverunt ad hostis. ΤΗΕSΡ. Τum ille progitatust Theti. Sine perdat: alia adportabunt Nerei ei filiae
E P. Serione dicis istuc 2 ΤΗΕSΡ. Serio, inquam, hostes
EP. Edepol facinus 1nprobum. ΤΗΕSΡ. At iam ante filii secerunt idem.
Erit illa illi r0s honori. ΕΡ. Qus2 ΤΗΕSP. Quia
anto aliis fuit. EP. Id modo videndumst ut materies suppetat scuturiis
14) CL Schmiederi verba haec: taxat favorem Romanorum iniquum erga nonnullos, quorum culpa ses erat male gesta. Cuium, opinor, Terentium Varronem in mente habet, cladis Cannensis auctorem temerarium γ' Quamquam iusto longius Schmioclerum Ρrogressum esse in propatulo eSt. 15ὶ Fortasse vorba Id modo - dabit' Thesprioni tribuenda sunt, ut ad Epidicum pertineant supersede - iam' et dein sequentia ad Thesprionem. Pro scutariis exhibent scrutariis B in margine scutariis)scrutariis J. In Langianis erat scurtariis, quod defendit Meursius Exercit. crit. p. 105 adscitis formis Casmma, dusmosus, aliis. Simul ille Bacchidnm v. 72 ita scribit: Ubi mi pro equo luctus detur, scortum pro Scurto accubet. ubi scutum est in libris. Contrariam viam Schoellius ingressus cs. Divinat. in Plauti Truc. p. 46) scurium pro scurto proposuit memor eiusdem sabulae versus 1189, ubi scurium in B pro scortum exhibetur; lavetque huic coniecturae usus linguae vulgaris, quae Saepissime u proo ante r litteram inprimis cum consonante iunctam habet. Cf. exempla quae collegit Corssenus vol. II p. 167 , Schuchardius vol. II p. 120 sq. , denique quae ex glossariis uitulit Gustavus Loewe Prodromi p. 360 sq. idem fit auto simplicem litteram ut ab hac certe ratione non sit
126쪽
Si in singulis stipendiis ad hostis exuvias dabit. ΤHES P. Supersede istis rebus iam. EP. Tu ipse ubi lubet
finem face. ΤΗΕSP. Desiste percontarier e. q. S.
In est summa laestia in Epidici verbis v. 29 sq.) cum dieit Vulcauum videri arma Stratippoclis fabricasse, quippe
quae uυTOματα ad hostem transvolassent. Nec cedit Thesprio conservo iocanti ipse quoque ex Homero proferen S exemplum, donec Epidicus iam satis esse nugarum ratus interrogat Serione ille an ioco haec dixerit δ'). Neque puto arma' vocem ter repetitam tantae esse offensioni, ut coniecturae meae in
cur cum Scaligero Epid. I 2, 16 forno 1mrsos quam foro scribamus pro fur=w e. q. s. sed accedunt alia; cf. Buechelerum Nov. Annal. Vol. 105
a. 1872J p. 117); idem porro sit ante I, ut nihil probent Pseuduli v. 1205et 1244 Pseudulum - dolum) contra Pseudulus scripturam cf. C. I. L. I 200: dialo). Namque fieri potuit ut pronuntiaretur M, quamvis nondum scriberetur. . Ad ipsam rem hoc perinde valet. 16) Corto haec do dictis melioribus' petita esse videntur nec ad' illos iocos pertinent servorum Plautinorum, unde postea homines procaces et humiles nomen invenerunt. Nam huc existimo spectare Minucii Felicis illa verba, quibus Octavius homo Plautinae prosapiae vocetur 14, I), non ad humilitatem generis, ex quo ortus sit poeta; eodemque reserendae sunt Plautinae familiao' apud Hieronymum tom. Ιp. 230 ed. Vallars.) et Plautinae samiliae columen' tona. I p. 236). Data hoc occasione moneo Hieron v Inum cum Plautum faceret veterum comicorum interpretem tom. I p. 309) Ciceronis de off. Ι 104 verbis in errorem esse ductum hisce: Duplex omnino est iocandi genus: unum inliberato petulans flagitiosum obscenum, alterum elegans urbanum ingenio Sum tacetum: quo genere non modo Plautus noster et Atticorum antiquia comoedia, sed etiam philosophorum Socraticorum libri referti sunt.
127쪽
emendata et adnotatione critica instructa.
Ne quis dubitet, quemadmodum ea quae ex Ambrosiano proferam intellegenda sint, haec praemitto. Litterae, quibus
puncta Subscripsi, prorsus aut superindueta nova Acriptura obscuratae, aut membranae defectu absorptae sunt. De qui buscunque dum codicem confert Loewius dubitabat. eis interrogationis signa superposuit. Ubi eadem probabilitate alia oatque in ipso contextu dedi litterae legi poterant, eas simpliciter superscripsit, ubi autem retiae poterant quidem, sed minus probabiliter, uncinulos ) atque si minore etiam cum probabilitate, cancellos f l addidit, socutus hac in re Studo- mundi exemplum. Sciendum porro B nota significari veteris codicis primam, By eiusdem secundam scorrectoris) manum.
Praeterea moneo F esse codicem Lipsiensem, quem Ritschelio duce adhibui, ut cognosceretur quale esset hoc genus librorum. Z est editio princeps, cuius leviores disserentias ad orthographiam pertinentes saepius non adnotavi. Idem de F dicendum. OG nota eas designavi scripturas, quas uasta coniectura fretus proposui. - Ceterum est cur non omittendum ducamus, paucula quaedam quae speetant ad adnotandi genus in ipsa fabulae editione paulo aliter atque in hoc specimine consormatum iri.
128쪽
EPIDICVS. THESPRIO EPIDICVS Heus, aduleSeenS. THES PRIOQuis properantem me reprehendit pallio γEPIDICVS Familiaris. ΤΗΕ8ΡRIO Fateor: nam odio's nimium familiariter. EPIDICVS
mira metrorum varietate conscriptam, quam meris trochaeis usque ad v. SI constare frustra contendit Ic Muellerus de Plauti Epidico p. 24 sqq., ordinavi ut potui: cf. p. 104. Personae in B aut integro nomine notantur aut sic: ΤΗΕS. vel THES) et EPID. vel EPID). Interpunctionis in adnotatione rationem non habui nisi ubi integros versus e ressi 1. aduleMycens B cum unius litterae ras. adolescens JF Personae spatium in Α omissum MEREPBΕΚΕNDIT A: et ita Guyetus et omisso pronomine Gulielmius. me prehendit BJFZ 2. F-ILIARIS A FATEOR
idem odio es BFZ eum A. hodio es J samiliasi riter cum unius fere liti. ras. et litteris p et S e corr. B 3 - 3 ita dispositos solus Αexhibet; v. 3 idem THESPRIO, v. 5 SATIR, v. 6 QUAEUELIS hctet. Eadem
in B talia sunt: Respies uero dhesprio ΤΙΙΕS. ah. epidicum ne ego conspicor. EPID Certo oculis uteris. ΤΗΕS Salve. EPID. Dident qus uelis. Neo discedunt JFZ nisi quod tesprio et dii dent que eaehibent Ceterum recte scribendum esse pro certe dudum coniecerat Scaliger; et praeterea p. I9έ
129쪽
I 3, 4-8 EPIDICVS Di dent quae Velis. Ven1re Salvom gaudeo. Τ1IES PRIOQuid ceterum quod coadsolet γEPIDICVS Cona tibi dabitur. Τ1IESPRIOSpondeo EPIDICVS
TII ES PRIOExemplum adesse intellego. EPIDICVS Corpulentior videre atque habitior. Til ES PRIOHuic gratia.
7. Venire B in ras. praeter primam liti. SALUUM A. saluon FQUIDUETERUMQUODEOADSOLET A. Quid ceterum. EPIDI qit eo assolet B, idem J. quod esse assolet F. esse quod assolet Z. coadsolet Acidalius. quod assolet Guyet ιs. Thesprioni reddidit continua haec verba GG Ambro- Siano duce; cf. p. 55 8. CENA A. cena dabitur tibi IF splend0o JACCEPTURUMSIDABIS A sidabis J 9. Miro modo sic pergit Α:QUID TUAGISUTUALES
ut vales in adnotatione Camermius. ut uelis BIZ. quid magis ut uelis F Exemplum adest. Ep. intellego Gruterus intelligo IZ Eugepae Acidalius. Euge BJFZ 10. habitior Scutarius eum Donato, Lip8ius e cod. Noveriano. ABILIOR A. agilior BJFZ huic gra et in ipso sine versus a rubricatore additum Epidicus B. hac gra J. hac gratia F Z
130쪽
EPIDICVS Quam quidem te iamdiu edepol perdidisse oportuit. ΤIIE8PRIO Minus. iam surtificus sum quam antehac. EPIDICVS
Te esse equidem hominem militarem. ΤΗΕSPRIO. Audacter quamvis dicito.
12. An ianus Marcellinus XV II, 3e abiecto ignavus et ut ait comicus, arte despecta furtorum rapiens propalam.
talia sunt: QIIAMQUIDEM TELAM DIU PERDIDISSEOPORTUIT
. p. I94. deperdidisse Camerarius 12. ante hac B quid ita quid ita Z Hunc versum ita exhibet A:
' 13. dii JF ΤΕINFELICENT Α, P. Valla, Guyetus, Dousa. te omiti. B JFZDΤΤUΕΗ Α. utas B. ut tu es JFZ. ut tu is Scutarius. cum tuis Muellerus Plaut. Pros.' p. 44 adn. 14. aput J portam inutiliter coniecit Langrehrius Misceli. philol. Gottingae IS76 p. IS; immo II 2, 33 et 37 portum videtur scribendum esse, quod quosdam coniecisse dicit rei s curculio BZ OCCEPI A 15. i piscendi Bothiu3; cf. p. 102. adipiscendi libri cum A scurra es libri cum A, nisi quod in B ante scurra rasura trium litterarum fortasse Ser) et ra in ras. est SCIO A16. Huius versus species in A haec est: