장음표시 사용
111쪽
V. 10 continuisse verba is suo, v. 11 filio, ei probabile fit V. 14 scriptum fuisse nam tibi senex, v. 15 s inrit. Dubitare autem licet de versibus 12 et 13, quorum spatium angustius est quam quod capiat verba fidicinam emit quam ipse amat quam abiens mandavit mihi. si sibi nunc alteram a legione abduxit animi causa corium perdidi .: ibi videntur duo longiores Versus scripti fuiAse, quorum posterior a si sibi vel sibi initium ceperit. Unde conicio totum locum ita esso conformandum: Ego miser perpuli Meis dolis senem, ut censeret suam sese emere filiam. 1s suo filio Fidicinam emit quam ille amabat, quam ubiens mandavit milii. Sibi nunc alteram ab legione abduxit: corium perdidi. Nam ubi senex senserit' Sibi data esse verba, virgia dorsum dispoliet meum. Cur haec potissimum verba damnaverim, docet eiusdem
ΕΡ. Cur sam omit 2 Τ SP. Animi causa. EP. Quot illic homo animos habet γΡraeterea monendum est si siti in B dithographia ortum
esse, dispoliat autem me scripsisse cum Pareo, plerisque cum Ρalmerio depoliet praeferentibus. Sed nota res est quantopere Plautus composita a dis- incipientia amaverit. Ian1 vero maioribus his absolutis glossematis ad aliam placet descendere quaestiunculam de apiscendi Voci' usu Plautino, cum dici nequeat quoties exquialtior haec vox non modo apud Plautum, verum etiam apud alios Veteres scriptores interpretamento Obscurata sit q); namque admisci, vaod substituerunt, Ρlautus Terentivaque omnino videntur evitasse.
Nihil probat Epid. II 2, 50, quem ita praebet Ambrosianus:
- LACONICUs,) Tractavit hanc quaestiunculam ante me iam KamΡmnimus 'An- not. in Ρlauti Rud.' Ulsia. 1830 p. 13, sed deficientibus codicum subsidiis.
112쪽
Quint beant exstare visum est, sed in litteris incertissimis; quod legit Geppertus quiniubeant locum habere vix potest. Ab Ambrosiani igitur memoria prosectus Κiesstingius Mus. Rhen. vol. 24 a. 1869) p. 120 talem constituit versum:
Canis quoque etiam adepti si nomen quem vocant Laconicum.
Canis et adeptust ante Κiessiiugium iam Heinsius coniecerat, quem rectissime impugnavit Gruterus. Quid enim 2 De vestium nominibus multiplicibus sermo est, non de nomine canibus indito. Quod certe in Κiesstingium quoque cadit. Itaque praeserenda est ceterorum librorum scriptura haec: Cani quoque etiam odemptumSt nomen. PER. Qu13 EP. Vocaut Laconicum. Ut hoc loco sontentia, ita aliis repugnat metrum adipiscendi formae; velut Epid. V 2, 3 ita scribendus esse videtur: Tacet sine modo me hominem apisci. ΑΡ. Dico ego hoc tibi iam ut sciRS.
In Α haec exstare videntur: TACESINE MODO ME '), Sed litteris sat incertis. B habet: face sis modo sine me et di sultra apisci scriptum; J aspici. Ceterum cs Muellerum Plaut. Pros.' p. 742 et Luchsium in Studemundi Stud. vol. I p. 28. Idem de Trinummi v. 367 iudicandum est: Non aetate, Verum ingenio apiscitur Sapientia. Ita A; adipiscitur quod est in BCD, falsum esse metrum docet, id quod iam a Mureto V. l. XV 13 ante Migium Her-
Deorum vitam apti sumus. Ρ. Frustra operam opinor Stimo. Ita recte plerique codices; in Bembino est repti sile a m. post.), quod falsum eSt.
6 Unde probabile fit scripturam tace 8is modo me sine octium .e880
ex hac: tace sine modo me. Sed quam proni fuerint librarii ad hanc addendam voculam, docet exempli causa Epid. III 4, 78 ubi A PROPERASISIGITUR pro eo quod ceteri libri praebent propera igitur.
113쪽
Hic de eadem causa b1s iudicium apiscier.
Ita Benileius; adipiscier librorum etiam Bembini) tollit
Sino sacris hereditatem sum isti ecfert18Sumam.
Spissum est iter: a sci haud possem nisi cum magna miseria. Nam trochaice currere hunc versum, non iambice, quod viSum
est Beroto, recte videtur Ribbeckius statuisse. In libris est adipisci. d. prol. 17: Qui hic istem apisci postulant peiurio e. q. S. Commemoravi hunc Versum, quoniam ibi quoque quamquam indoterioribus tantum libris adipisci est; metro neutrum reliugnat. Notum est epigramma quod sepulcro suo incidendum reliquisse dicitur ipse Plautus apud Gellium I 24:Ρostquam est mortem aptus Plautus, comoedia luget e. q. s. Pro aptet S in libria variae circumferuntur scripturae, inter quas adeptud eSt.
Quibus solebam menstrualis epulas ante a Scin quamquam contra libros in Α hic versus non exstat); recte-
Niiptias ecfugere ego istas malo quam tu apiscier. In Bembino hic versus non est servatus: in Decurtato esta . . Scin in rasura; recte denique Iacobus Bothium secutus
commendavit: Vix apiscemdi potestas modo fuit e. q. S.
114쪽
Notandum est hoc loco A quoque exhibere adipiscenesi, quod non magis mirum videtur quam adipiscier in Bembino Phorm. II 3, 59 traditum, unde discimus ne vetustissimos quidem codices prorsus hoc glossemate fuisse liberos. Praeter apiscendi formam hic illic verbo composito indipiscendi usus est Plautus; ef. Stich. v. b63: Senex quidem voluit, Si posset, indipisci de cibo.
Divitias magnas indeptum e. q. S.
Posteriore loco B indeptum habet, J a Ampi Mn, deteriores libri adoptum. Quae si reputaveris, nonne tibi videtur Plautus Captivorum versum IV l, 13 780) ita scripsisse:
Speroque me ob hunc niintium aeviternum in pturam cibum - γ epturum BJ. Participium autem vel magis Suspectum est quam ceterae formae; nam praeter hunc locum nusquam
traditur '). Iam duo restant ni fallor loci de quibus dimetio estiudicare. Alter Terentii est, apud quem Phorm. II 3, 65 412) haec exstant: An ne hoc quidem ego adipiscar, quod ius publicumst Plauti alter, qui est Stichi versus 280: Nune tibi potestas dissipiscendist gloriam, laudem, decus. Quamquam priore versu facili coniectura possit indipisci scribi,
quod a Terentiana prosodia minime abhorret. De Stichi autem Versu quominus audacter Sententiam proferamus, metri dissicultate prohibemur. Sed cum Versus artissime cohaereat cum eo qui insequitur in libris ordo est inversus), suaviorem fore rythmum hoc quoque versu trochaice dimenso crediderim.
Qua re vide num talis tibi placeat versus: Νύne potestas tibi apiscendist gloriam, laudem, decus.
73 Exstat aptus apud Pacuvium v. 168 Ribb. , Accium v. 436, Titinium v. 2 tabi simus . Itaque dubito an non recte Ribbeckius Turpil. v. 209 iadeptus coniecerit.
115쪽
Expedivi hanc quaestiunculam lubricam sane et difficilem ut potui: num sic recte disputaverim alii diiudicunt. g 2. Lucuniae.
Richardum Musellerum in dissertation o do Plauti Epidico'
Scripta primam scaenam trochaicis Selitenariis compositameSSe contendentem egregie opinionem fefellisse ut roetu iudicaverunt docti, ita ii sunt vitupserandi, qui tantum non omnia admisSa esse ruti miram metrorum varietatem miro studio prosecuntur. Quin eo usque progresSi sutit, ut medios intorseptenarios octonariosquo hic illic Aenarios iambicos poetam interposuisse crederent et ipsi interponerent librorum menda
sublaturi. Velut ut exempla asseram hi senarii pluusores invenerunt haud paucos v. 44 sq.): Nam certo priusquam hinc ad legionem abiit domo,
Ipsus mandavit mi ab lenone ut fidicina e. q. S. et v. 22 sq.: te volo Percontari. Operam da, opera reddetur tibi. ')8 Quibus adde v. 3, quem Engerus de pros. Pl. s. X talem re- finxit: Certe utere oculis. ΤΗΕSP. Salve. ΕΡ. Di dent quae velis. et v. 9, quem ita edidit Becherus de com. Rom. sab. Ρ. 1 i): Quam quidem iam diu tu perdidisse oportuit.
Priorem versum sic exhibet A: Satis recte oculis uteris.
Salve. di dent quae velis. et posteriorem ita: Quam quidem te iamdiu Perdidisse ΟΡ6rtuit. Sed fortasse praesint quod proposuit C. F. W. Muellerus Nachir. gur Plaut. Pros.' p. 125:Qusim quidem te iamdiu edepol perdidisse oportuit. Neque enim dici potest quantopere omnino voculis hic illic omissis alibrariis peccatum sit. Saepius causa inde repetenda videtur, quod codicis verba a librario legi non potuerunt, ut necesse esset signo addito id indicarii est Epid. III 4, 60 et 51. Ut his locis Αnibrosianus succurrit, ita idem accidit v. 68 eiusdem scaenae, ubi Studemundus et
116쪽
Vido F. W. Muellorum 'Naehir.' 1,. l25, Lucii sium in Studemundi Stud. vol. I p. 54, alios. Quamquam versus 45 ne in libris quidem senarius est, cum sic incipiat: 'ipse mandavit mihi', quod trochaico numero accommodatissimum eSt. Iacobus ita supplevit'):spso mihi mandavit multis ut, lenono ut fidicina Unde probabile fit in antecedenti quoque versu aliquid Ρxcidisse, velut tale: Num certo prilisquam hinc Thebas ud legionum abist
Restat v. 22, quem variis conaminibus tentaverunt. Sed cum in A sit personae spatium post ' percunctari ut Thesprioni tribuantur verba sequentia, quod fieri nequit, suspicor olim scriptum fuisse Thosprio, quod cum librarius pro personae nota haberet, omisit spatio relicto. Und0 elegans evadit Versus hic: Percontari, I heουpriol operam da: Opera reddetur tibi. )Loe ius DICERE sibi elicuro liosse visi sunt. Similiter v. Tl ex A lux affulget cum AIUNT exhibeat, non AUDIVI, quod adnotavit Gepportus. Itaque rectissime Brixius Flecheiseni Nov. annal. vol. 101 a. 1870 p. 767 versum ita scribit:
Stratippoclem aiunt Pgriphanai silium. 9) Leopoldus Reinhardi in Studemundi Stud. vol. I p. 103 sq. hunc
versum simul cum eo qui antecedit et duobus qui subsecuntur pro spuriis habet, quia pugniure Videantur cum Veraibus 56 sq.: Quia cotidie ipso ad me ab legione epistulas Mittebat. sed taceam optumum St e. q. s. Quaerit enim Reinhardius, quid id sit quod reticere velit servus modo omnem rem professus. Sed sallitur vir doctus. Ad spectatores illa locutus erat Epidicus, quorum causa fabula agebatur, et ab hac certe recensione vix possunt illi versus abesse. 10) Videtur membranae desectus cau8a lacunae esse, ut v. 4l Sq. Secundae scaenae primi actus B): Undo libet. nam ni VI ante sole Occ um elo Meam domum ne inbit tute inpistrinum
1 i) Idem factum esse statuit Bothius IV 1, 26, quem ita scribit: Fabulata es. PHIL. Mira memoras Pgriphane. PER. Em,
117쪽
Αlia lacuna Epid. V 1, 33 sqq. statuenda es8e videtur, qui tales sunt in BJ: Iunulam Innulam J) atque anellum aureolum indigitum
indigito J). MULIER memini mi homo
SERVVS Non inum J) meministi me auream te adferre afferri J) natali dis 2 MULIER Tu no is es 3 SER ego sum A istic frater tuus est alia matre sinaliamatre B) uno
MULIER uuid 2 pater meus uiuust uiuus est d) e. q. S. Errat Geppertus cum adnotat versum non meminiSti' e. q. S. in si bis Oxstare similibus deceptus initiis versuum 32 et 33. Legi autem poterant haec:
NON MEMINISTI ME AUREAM AD TE ADFERRENATALI DIE
LUNULAM A TR, AN ELLUM AUREOLUM INDIO ITUMκ MEMINI
MIKOMO TUNEIS ESn EGO ET ISTIC FRATER QUI TEMERCATUS TUUS sed salsam e8se hanc coniecturam non est quod post Muellerum Pros. Plaut. p. 577 Mn. moneam. Quod idem suasit: Fabulata's. PHIL. At tu mira m6mor . PER. Em, istucrsiccius stare non potest propter Ambrosiani memoriam hanc:
undo apparet tale vel simile quid olim oratitisset Fabulata's. PHIL. Mira memoras. PER. uuid faciam 3 Em istuc rectiust. Sequentem versum, quem ita supplet Muellerus:
Mgministin me ste novisse. PHIL. Ubi 2J PER. In Epidauro. ΡΗIL. Ah guttula Α ita exhibet:
quem talem fuisse coniecit Meministin y PHIL. Μemini. PER. Quid meministi In Epidauro - PHIL. Ah. guttula
118쪽
Hic paginae finis est; sequentis quid primus versus continuerit incertum est, sed certum, hunc secutum esse versum 36. Iam habemus hos Versus: N6n meministi me auream ad te adferre natali dis Lunulam atque anesium aureolum in digitum. VIR. Memini, mi homo. Τune is es 3 ΕΡ. Ego sum et istic frater qui te mercatust tuOS. Iam facile quispiam coniecerit verba adia matre, et no Patre
esse interpolata, id quod quominus probabiliter statuatur, impedit Ambrosianus. Cuius in primo paginae Versu quid exstiterit etsi legi nequit, tamen quis negabit probabile eSSe,
alia matre, uno patre - γVidetur igitur in BJ lacuna esse Statuenda. Epid. I 1, 59 sqq. fere tales sunt in BJ: Nescio edepol quid tu timidus os Trepidas Epidice. itae voltum tuum Videor videre commeruisse
Hic me absente in to aliquid mali. Prioris versus tale constituit initium Augustus Luciis Hermae
Nescio pol quid tu timidu's. trepidas Epidice e. q. S. In exitu pro ita Acidalius uti, Geppertus ut coniecerunt.' Alterum autem versum a video incipere voluerunt viri docti adscita Camerarii sit Gulielmii coniectura video pro videor). Atque initia versuum recte constituta esse Ambrosianus docet, in quo haec apparent:
UIDEOR UIDERQuae cum recte viderint viri docti, tamen vehementer dubito eodemne iure videor in Ambrosiano quoque traditum in video mutarint necne. Cf. Cistell. II 3, 1:
119쪽
Prorουuου autem gemellum ex Ciceronis libri de amic. c. 12 attulerunt lexicographi: Uideme iam videor p Fulum e. q. S. Quo simul illud dubium sit quod in exitu versus antecedentis ita in ut mutaverunt, cum praesertim 'ut Voltum tuom video, videris' e. q. a. singulariter dicta eSSe nemo Sit negaturuη. Unde ni fallor non sine probabilitate colligitur intercidissu Versiculum, quo servato et ita illud et videor nidere haberunt
. Maiorem mihi videor lacunam detexisse in Curculione fabula, cuius v. 236 sqq. ita edidit Flecheisenus: Sed quid tibist 2 CA. Lien enecat, renes dolent, Pulmones distrahuntur, cruciatur iecur, Radices cordis pereunt, hirae omn1Η dolent. PA. Tum te igitur morbus sigitat hepatiarius. CA. Lien dierectust. ΡΑ. fimbula: id lieni optumuni St. 240 CA. Facilest miserum inridere. PA. Quin tu aliquot dies Perdura, dum intestina exputescunt tibi Nunc dum salsura sat bonast. Hi id feceris, Venire poteris intestinia vilius. UA. Aufer quaeso ista atque hoc reSponde quod rogo e. q. S. Vorsum 240 libri post 244 exhibent; transposuit Acidalius. Ad v. 239 adnotavit Lambinus haec: 'morbus hepatarius, hoc est morbus hepatis seu iecoris, astitat, hoc est vexat. Sed hic iocum aliquem subesse puto, idque coniicio ex lenonis responsione. Nam si nulla alia horum verborum Aententia esset quam haec: tu igitur morbo iecoris affectus 'es, non responderet leno: facilest =niserum inrido e. Quae enim irrisio est in eo quod dicat aliquis, quempiam hepatis morbo tentari γ' Lambini vestigia plerique secuti sunt velut Forcellinius, qui in lexico haec verba ita intellegit, ut hepar pro sede libidinis sit positum. Contra Acidalius cum cognosΗet v. 245 optime cohaerere cum v. 244, transponunda putavit
120쪽
ea quae iriteriecta sunt. Vide sis eius divin. in Plauti Curcul. cap. III. Irrisionem autem in eo positam vult, quod Palinurus lenonem ambulare iubeat, non nesciens aegre illum Pedes proferre posse. Sed quamquam unam ille expedivit loci difficultatem, tamen novam simul videtur invexisse illiusque quam Lambinus tetigit tam quam laeto laetist similem. , Lienosis enim cum hoc praecipiat Celsus de med. IV 9: hoe vitium quies auget; itaque exercitatione et labore opus est' qui quaeso potest Palinurus inridere miserum, cui saluberrima det praecepta γ Nisi forte credis lenonem omnino ambulare non iam potuisse, quod facile refutatur. Unde apparet hiare sententiam, licet Acidalii transpositionem comprobemus. Quod ipSum novo possum probare
Verba enim 'quin tu aliquot dies perdura, dum intestina exputescunt tibi' e. q. s. procul dubio ad aliud medicorum de eodem morbo praeceptum referendum esse et dudum intellectum est et monuit Mercklinius in Symb. exeg. ad Curcul. Plaut.' Dorpati 1862) p. VI. Dulcia' ait Celsus, omnia inimica sunt; edenda sunt salsamenta vel oleas vel ex muria dura'. Iubet autem Palinurus lenonem durare, donee intestina labefiant; quod statim fieri non posse, cum bene sint fallita, posse tamen fieri, si per paucos dies salsamentiqabstinuerit; tum enim fore ut tanto minus veneat, quanti sola sint intestina. Iam vide quam male haec Palinuri verba cum eis cohaereant, quae modo locutus est. Exspectares mentionem antea iniectam ciborum, quos leno ut ederet suaderet Palinurus. Velut cum negasset leno ambulationem sufficere ad morbum tollendum, poterat alterum ille proferre praeceptum et pergere leno, se hoc quoque iam satis superque frustra adhibuisse. Tum iocos ille incipit rospondotquo leno, facile esse miserum inridere, et persistit servus in irridendo. Quae cum ita sint, cum et ante v. 241 desiderentur nonnulla et post versum 239, non dubito, quin versus 240 una cum eis qui interciderant a librario sorte omissi et in margine additi sint, quorum unus in continuitatem verborum irrepsit.