장음표시 사용
91쪽
propter similem exitum insequentis versus, qualia haud raro accidisse supra memoravimus. Cf. p. 73 sq. Sed iam video modum esse imponendum huic disputatiunculae, cum ad editionem alia, non ad seorsum conScri
bendam quaestionem pertinere intellexerim. Sed id puto me
effecisse, haudquaquam J codicem esse correctum eXemplar, verum ex ipso cum ceteris fonte communi esse repetendum eaque tantum ratione inferiorem, quod maiore quam ceteri neglegentia exaratus est.
13 Unde hic codex venerit quamquam nihil traditum est, tamen non improbabiliter imihi coniecisse videor, ipsum vel eius sontem ex Britannia originem duxisse. Os bernus enim, monachus GlOcestrensis duodecimi saeculi, quem auctorem esse Panormiae cf. Mai Auet. class. vol. VIII) docuit Gulielmus Meyer Mus. Rhen. vol. 29 a. 1874)9. 180, ut in usserendis versibus qui pertinent ad duodecim posteriores sabulus prorsus pendet e grammaticis latinis cf. Gustavi Loewii Prodromi corporis glossariorum latinorum p. 243 et 254 sq. , ita in octo prioribus fabulis secutus est eiusdem certe generis codicem qualis est J. Nam quamvis omnino soleat immutare verba poetae transponendo, iud-dendo, corrumpendo, tamen satis certa vestigia deprehendi, ex quibus de eius sonte coniecturam sacere licet. Velut Curculionis v. 108 sq. talem
invergere sere in ras. m. II) inme liquores tuos Sino ductim. Pro quibus haec sunt in Jr invergere in me liquores tuos Sino docti m. Unde Osberniis p. 168: omnes liquores in me tuos sino doctim derivans simul doctim a doctua. - Cure. V. 56 Qui uolt cubare pandit saltum saviis saviis ex saucis . Contra Jr Qui uolt cubare pandit saltem suauium. Similiter Osbernus: qui volt cubare pandit saltum savium', es p. 224 favium limium). - Aulular. III 2, 22 pro sequius B) Osbernus cum J praebet secus. Quibus exemplis licet satis multa addere. Sed quamquam Omnia studiose conquisivi, nolo tamen alios fatigare pluribus allatis. Apparet igitur ad Ρlautum emendandum Osberni Panormiam nihil valere: nam quos non ex grammaticis depromsit locos, eos ex eodem vel certe persimili sonte hausit ei, quo nosmet
92쪽
g 2. De codicibus Langianis. Codices Langiani quales fuerint quidque valeant ad κplatu Plautinam cum nec Geppertus in Casina Epidicoque
neque in Aulularia Wamerus exposuerint, quamVis uterque inde apparatum criticum ditaverit, propositum mihi est paullo accuratius, quam adhuc factum esse video, in eorum indolem
Contulerat igitur Carolus Langius Charies de Lanoe)
1,riorum octo fabularum tres libros manu scriptos, quorum
scripturas discrepantes publicandas tradidit Christophoro Plantino, typographo Antverpiensi. Adiunctae sunt Ρlauto anno 1566 Antverpiae ovulgato ubi ipse editor haec praefatur: Meinde D. Carolus Langius, vir eximia pietate et eruditione praestans, liberaliter etiam sui Plauti, cuius priores
comoedias cum tribus manuscriptis codicibus contulerat, nobis copiam fecit, ut quidquid ex eo ad hunc expoliendum et Sambuci lectiones suorum librorum fide et auctoritate con-iirmandas depromi posset, margini adscriberemus'. Fuit autem Carolus Langius summa apud doctos illius temporis auctoritate ut fieri non posset quin loctiones Langianae' eriticorum oculos insignem in modum in se converterent, cuius rei testes profero Gulielmium, Gruterum, Scioppium' saubmannum Pareum Inter eos qui postero
14) Εditas sunt sub hoc titulor Variantes scripturae trium exemplarium Ms. in VIII comoedias Plauti ex lib. Dn. Caroli Langit'. 15) Quid Iustus Lipsius de eo senserit, cum ex aliis locis iupparet, tum ex libri II antiquarum lectionum capite 5, quod ita finiri voluit Utriusque coniecturae meae fMil. gl. v. 595 et Poen. V 5, 57, ubi ante Scioppium multam scribendum esse conieceratJ cum ante biennium Carolum Langium, virum quo nihil sol ille doctius vidit aut melius, arbitrum fecissem, sic eam comprobavit, ut pronuntiaret merito iis ipsis imperitias multam dictum iri, qui istud de inulta non probarent'. 16 De arte crit. Amstelod. a. 1662) p. 11: Maroli Langit fides et integritas semper memorabitur; qui, edito suo in Officia Ciceronis commentario longo doctissimo, grandes ab omni posteritate gratias inivit. Ut interim omittam, quas trium manuscr. Plauti variantes lectiones nobiseum communicavit, longe illas optimas, quibusque multi
criticorum famam suam clariorem acceptam ferre debent .
Dicit ni salior Guliolmium imprimis et Grutorum; ipse iis saepissime
93쪽
tompore thesaurum illum laudatissimum adierunt, Bothius
nominandus est, inter recentissimos autem Wamerus et
maxime Geppertus. Cuius Epidicum qui inspexerit, haud paucas Scripturas solis codicibus Langianis deberi videbit, velut sola hac nituntur auctoritate verba non negar I 2,
hm tunc ex Gepperti adnotatione, unde suam desumpsit scripturam), alia. In quibus editorem nisi neglegentissimus fuisset unum certe debebat offendere, quod haec et alia iam Camerarius olim coniecerat vel saltem ediderat; velut non negarem ille et prorsus se scripsit et iam tunc posuit; idem
que moX recepit Pyladem secutus. Cf. porro pessima IV 2, 24), eryo IV 2, 27), emtri V 1, 2), quibus exemplis nullo negotio addi possunt plura.
Sed accedit alia res perinde memorabilis. Sciendumost enim Carolum Langium scripturas suas margini exemplariSCamerariani adiecisse, unde eas excudendas curavit Plantinus, id quod planissime docent adnotationes hae: ad arg. V. 2
subieeit filii sequitur ut in eius exemplari fuerit frutiecit. filio, quod coniecit Camerarius δ' ); I 1, 15 varie. u. ita omnest Τ) Cf. Taubmanni oditionis Plaut. p. 1: Antiquarum lectionum discrepantias, quas Car. Langius ex tribus Μss. exemplaribus digessit, Dro thesauro habuere I. Gulielmius et alter ille a Camerario Plauti Rospitator Ianus G rute rus'. CL Gulielmii Vorisim. I 12; III 1; 3;
exemplarium . 18 Vide nomina auctorum e. q. s. alteri eius editioni praemissa:
Manuscripti tres Karoli Langit in octo priores sabulas. Optimi illi et notae plane Opimianae'. 193 Prorsus falsa eius de codicibus Langianis opinio est, cum in praefationis Aululariae p. VIII haec dicenda putaverit: 'Langiani colla ted by Ρareus and Gruter . 20ὶ Sed nescio an defendi possit filii scriptura ex usu posterioris
temporis, ad quod constat originem argumentorum pertinere. Initium argumenti tali modo constituit Emit fidicinam filiam credens senex Persuasu servi, qui ullam conducticiam Iterram pro amica ei subiecit filii. Dat erili argentum e. q. S. Quamquam me non fugit alios de tertio inprimis versu prorsus stliter sontire. Erilis idem est quod erilis mitis: cf. Pseud. urgum. I V. 6.
94쪽
editiones ante Camorarium, cuius scriptura varie. m. errori
nam istuer quid est Camerarius edidit metro consulens aliae permultae. Iam vero quo quaeso alio consilio ductum tibi persuadebis Langium in margine exemplaris Camerariani Camerarianus Scripturas ascripsisse, nisi ut indicaret a suis libris illas abesse γ Absunt igitur omnes quas supra pOSui Voculae, quibus si operae pretium videbitur ex sola Epidico addere licet circiter quinquaginta multas quae apud Langium uberant Camerarius in suis invenerat libris) nonnullasque ex Cistellaria. In aliis enim ille aliam secutus est adnotandi viam. Sed noli credere Plantino hunc esse crimini vertendum errorem, cum lineolis ille appositis quas expungi vellet
designarit voculas, id quod in ea certe, quae mihi praesto est, editione sFraneolarii a. 1593 apud I. Wechelium) factum esse video. Quod quid sibi velisit neque Gruterus δη) neque
Pareus intellexerunt neque Bothius neque nuperrimu Seditor Geppertus ut taceam alios.
21) Ne Camerarium quidem verum vidisse putaverim in tractando hoc Versu quem delere quam emendare maluerunt huius aetatis critici. Scribendus videtur: Vae misero mihi: male perdidit me. quid ais tu Τ ΤΗΕSP.
Verbis quid ais tu pergit Epidicus ad aliam rem; cf. Pseud. v. 615:Η. Quid illic secum s6lus loquitur 3 PS. Quid ais tu, adulescens Η. Quid est γSimiliter depravatus est I 1, 54, cui aeque commoda medeliu non ostin promptu. Verba sunt haec: Di immortales ut ego intorii basilice. ΤΗΕSP. Quid iam aut quid est 2 Extrema verba recte tradita esse negaverim. Videtur autem aut morae diuographiae deberi iam), et quid errore repetitum esse, pro quo aliud expulsum est vocabulum; velut sic scribi possit:
Di immortales ut ego interii bisilicet THESP. Quidnam tibisty 22 Semel ille quid verum sit perspexit: cf. Susp. Ι 8. Quo magis
mirum est, quod in ceteris tam caecus suit: cf. ed. Taubinanno-Gruterianae Epid. I 2, 13. 233 Dici nequit quanta Pareus levitate usus in Analectis Plautinis repetierit Langianas lectiones. Quotiens enim quid sibi vellent non
95쪽
Ea quae modo exposui dudum enucleaveram, cum mihi Hauniae peregrinanti Thoraenus vir clarissimus academicae
bibliothecae praefectus bonigne copiam fecit librorum quos Fabricius Hamburgensis olim possederat inalpiciendorum. Inter quos est operarii editio Ρlauti adnotata ab ipso Fabricio; cuius adnotationes ut conspexi, Langianas esse cognovi scri- lituras, Sed ita comparatas quales esse debebant. Velut 12, 13 habes: delet Τ' i. e. non negarem), idemque frequentissime. Quod 'quo spectet prodidit ipse Fabricius prima libri pagina: Quae ascripta sunt noris petita esse ex libro Laevini Torrentii qui erat in bibliotheca Marquardi Gudii'. Laevinus autem Torrentius discipulus fuit atque amicus Langit, cuius libros post possessoris mortem acquisivit. Unde vides quam certa sit ea quam exposui ratio, ut ne verbum quidem opus sit addere
Qua re absoluta - hic enim error maxime verae aestimationi videtur offuisse - facito ost ad iudicandum quid re vera valeant ad κpiciu Plautinam libri Langiani: quo do pauca dixisse satis hahobo. Nam quamvis ibi maiores lacunae quibus J laborat non fuerint tantum tamen abest ut bonae
intellexit, totiens eas suopte fretus arbitrio sibi composuit. Unum placet addere exemplum. ΕΡid. Ι 1, 15 Langius isscripserat varie Ep. et Versu sequenti caprae non, quorum prius ad Camerarii errorem spectare cum non videret Pareus, hariolatur haec in codicibus Langianis exstitisso: varie Ep. inpraae non omissis verbis quae interposita simi.
24) CL ad Ep. I 2, 13 et alibi. 25ὶ ἰepperti neglegentiam increpare suΡerviacmeum duco; satis est dixisse, eum Pareum tantum non post se reliquime. 26) Unde fuerint Langit libri nescitur, transiisse autem eos cum ceteris in possessionem Laevini Torrentii veri simile est: cf. Miraeus Hiblioth. eccles. p. 207 ut PQuot hist. liti. XΙ quamquam ibi de libris universis iugituo. Fortasse cum aliis interierunt studio fratrum Societatis Iesu. Cf. van Hulstii Charies de Lango et Ligvin Vanderbecke, Lisigo 1846' p. 75. De iis sex libris Langit qui etiamnunc exstant Bruxellae, egit Bernard: Rappori a M. te ministre de Pinterieur fur lea manuscriis do Charies Langius, deposes i. ta bibliotheque royale des duos de Bourgogne. Bruxelles 1843. Exemplar Laevini Torrentii non potui
27) CL ad Epid. I 1, 77, ubi pendent libri Langiani exhibent, et
qui sequitur versum, ubi irruent adnotatum est. Idem de plerisqui valui
96쪽
frugis sint ad studia Ρlautina promovenda, ut multa corruptiora exhibeant verba poetae quam ceteri libri, cum omissis satis multis vocibus quas Plautinas esse constat, tum illatis aliis quae aperte prae se ferunt glosaematum speciem. Velut desunt Epid. I 1, 6 verba si dabis 'i ibidomv. 39 posterius causa ; contra V. 2 vero obsem o exhibetur et v. 8 huic ventri gratia et v. 90 quid faciam' aliqua. Accedit quod trium codicum scripturae ita contaminatae sunt, ut quid in quoque fuerit diiudicari nequeat. Quae cuncta siquis reputaverit, non dubito quin impurum hunc fontem sit repudiaturus, unde si quid boni peti possit, id casui, non fontis praestantiae sit tribuendum. g 3. De codicibus Burneiano 227 0t Otto. boniano 687.
uuas supra memoravimus d codicis lacunas, ouo in omnibus octo priorum fabularum codicibus reperiuntur praeter unum, ud quem nunc Venio. Burneianum dico 227, quem ita
28ὶ Hic versus et is qui proxime praecedit in libris vulgo taluu
venire fulvom gaudeo. ΤΗΕSP. Quid ceterum 3 ΕΡ. uuod adsolet, Censi tibi dabitur. ΤΗΕSΡ. Spondeo. ΕΡ. uuid Τ ΤΗΕSP. Me accepturum, Si dabiου. Gepportus in adnotatione silentio praetermisit ante quod eo adsolet v. 5 deesse in Ambrosiano personae spatium, quod casui tribuendum esse vix crediderim. Nam quamquam quae tradita sunt intellegi possunt, tamen haud scio an melius verba sic diουtribuantur: Venire salvom gaudeo. ΤΗΕSP. Quid ceterum quod cotid- solet 'EP. Cena tibi dabitur. ΤΗΕSΡ. Spondeo. ΕΡ. Quid 3 THESI'. Me kecepturum, si dabiου. Quae Optime conveniunt servorum iocandi generi. Coadsolet scripsi cum Acidalio; cf. Casin. III 1, 4, ubi eo addito B, unde editores
emendaverunt. coaddito. Guyetus eo delevit. Ad locutionem os. Curc. V. 457: Quid hoc quod ad te vento e. q. S.
97쪽
- 86 ticii. Fol. Membranaceus. foliorum 110. Saec. XV ineuntis γ). Litteris Italicis luculente scriptus; fronte illuminata, litterisque auratis pictisque singulae scenae nisi sub finomvoluminis) praefixis. Haud multum distat a B. 1, nisi quod aliquando mendosior est; habet notulas nonnullas, plerumque textus corrigendi causa margini adscriptas. Continet fabulas octo priores, eodem Ordine quo in B. 1 digestas.
Quibus addendum est a fol. 100h eum recentioris manus Opera eXaratum eSSe. IS autem codex propterea memorabilis est, quod unam certe Epidici lacunam eamque satis magnam
Illic hine abiit solus es nunc. quo in loco haec res sit epidice Nisi illibi inloto auxilii est absumptus es. tantae in impendent Ruinae nisi sussuleis firmi . non potes subsistere. itaque inte irruunt
Montes mali. neque ego nunc quomodo me expeditum ex
Undo hi versiculi fluxerunt 2 Quos si ex fonte transcriptos esse statuas, simul putes neceSSe est pleniorem exstitisseeodicem eiusdem familiae, quo pertineat J - nam in ceteris maximopere Burneianus cum J conSentit -; sin aliundo invectos credas, miraberia multas alias lacunas relictas esse. Posse saltem illud non prorsus improbabiliter statui ex eo apparet, quod re Vera exstitit codex persimilis ot paullo maiore quam a vetustate insignis, cuius praeter frugmentum nihil servatum esse dolemus. Exstat id fragmentum
29 Quis ille fuerit Petrus Podalyrius Anticius quamquam diu quaesivi, tamen non contigit eruere. Nam quod libri bibliographiei liceat hoc vocabulo uti - Podalirium quendam Germanum asserunt, id nomen fictum esse constat. Cf. Ηum melli Nouo Bibliotheli vota sultenen und sehr sellenen Biicheru' etc. I p. 17: Ῥodaliri Germani. cum Catone Certouato. de furoro gerinanico diebus genialibus carnisprivii dialogus editus per Theodoricum Groουemundum iuniorem ' e. q. s. Idem nomen Podalirio Feboo) tradit E. Wellerus Ind. pseudon. p. 118 virum doctum Italum gessisse Morando Morandi).
98쪽
adhuc ignotum in codico miscellaneo Ottoboniano lat. 687ox variis libris saeculo XVI vel XVII conglutinato, in quo duo solia sunt Captiv. v. 400-5b5 exhibentia. Quae cum misero modo lacerata sint, integrum locum exprimendum curavi. EG us mihi . suu δ ) sol. 1 TYNb Mo hic ualere.
Neq. me aduersatu tibi Infantis erumnis tam . neqNeq. factis. neq. fide reb; induΤydare ut fueris animaT erga Suu gliΝumq erit ta auarus. quin te gratis em
Et mea opa si hinc rebito facta ut faciat Νa tua opa A comitate a uirtute k sapienFecisti ut redire liceat adparentis denuo Cum apud hunc confessus estis' ) A geiI A dititias Quo pacto emisisti e uinculis tuu heru tua sapiPHLFeci ego ista ut comemoras. A te meminisse id gratu
Merito tibi ea euenes a me. nam ne philo crates Si ego ite memore qus me erga multa fecisti bene: Nox diem adimat; na seritus ins esses nihilo AetiuSMihi obsequiosus semper fuisti; ΕG. Dii vostram fide hominu ingeniuLiberale. ut lacrumas excutiunt m. Videas corde Amare interse quantis laudauit. Suu heru SerituSCollaudauit: PHL. Pol istic me haud cente'ima parte Laudat' qua ipse mori est ut laudetur laudibus:
EG Ergo cu optume fecistis' ne adest Occasio Benefacta cumulare. ut erga hunc re geras fidelii: PHL Magis non factu possu uellet ' qua opa eXperistr pSequi.
303 Invenit hoc fragmentum Bethmannus et Ritschelio transmisit; isque mihi commodavit. Denuo codicem tractavit et tamquam cum pulviaculo exhausit Gustavus Loeme, qui affirmat videri codicem vel paullulo prius quam saeculo XI scriptum esse. Superiores foliorum partes abscissae ουunt, ut Octo versus desint in singulis paginis. Ceterum fragmentorum scribendi et interpungendi genus fideliter imitati sumus. 31) Ante hunc versum reliquiae Versus 399 discerni possunt. 32) t littera erRHR en.
99쪽
Id ut scias f iove supremu testo do egio Mo infidele non futuru philocrati; EG. Probus es homo: ΡΗL Nec me secus umqua ei facturum qua me mei mihi: Istaec dicta te experiri A opa A factis uolo; ΤYNd Et quo minus dixi qua uolui dete animii advortas
Sed te quoso cogitato hinc te mea fide mitti domum fol. V ti satis: TYNd. Satis: Hentia; u possis redeas: PHL. Res monet; ageta tibi. ngraphu: ΤΥNb. Que singraphin n0. hinc ire huic ut liceat domia. mbulato; ΡΗL. Bono uale; EG. Edepol re
de Ima a questorii, pto filiu si diis places.
dubitau s homines emere an non emere diu eruato istu sultis intus serui ne q qua pedem Efferat sine custode. ego apparebo domi. d frem modo captiuos alios inuiso meOS. ade per cunctabor ecquis adolescente nouerit; Sequere tute ut amittam. ei rei pmu puorti uolo:
Sod illo ost miserior: Z q A aegre quetrit A nihil inuenit. Illo miserrim est: ' qui cu ee cupit. qd edat non habet;
ΝΚ horolo huic diei si liceat oculos effodia lubens: Ita malignitate honerauit oma mortaleS Di. Neq. ieiuniosiore neq. magis effractu fame Vidi. nec cui miti Pcedat quicquid facere occeperit. It . uenter gutturq. resident. esuriales ferias Licet parasiticae arti maxuma mulam crucem: Ita iuuentus iam ridiculos inopesq. ab SeSe Segregat.
100쪽
89 Nihil morantur in lacones' ) uni subselli uiros Quis agit hoc aut quis yfitetur inqua γ qsi
silent.βδ)Neq. mo rident: Ubi cenam inqua: Atq. illi abnuunt: Dico unii ridiculii dictu dodictis molioribus Quib; soleba menstrualis epulas ante adipiscier Nemo ridet: Sciui exteplo rem de compacto geri. Nec cane quidem irritatata uoluit quisq imitarier. Salte si non arriderent: ' dentes ut restringerent; Abeo abillis: postq uideo me sic ludificarier: Pergo ad alios. uenio adalios. deinde adalios. una reA. Oma compacto re agunt quasi in uelabro olearii: Ne rodeo inde indos cii mo ibi uideo ludificarior: It0 alii parasiti frustra obambulabant in foro: Ne barbarica lege certu est ius med. Onie persequi. Qui conciliit iniere q nos uictu A uita Phiboant: His did dica. irrogabo multa ut m cenas dece eo arbitratu dent cid cara annona sit: Sic aegero: Νc ibo adportu hinc. ost illic mihi una spes cenatica: Si sa do collabit in redibo huc ad sene Rd cena aspera. EG Quid est suavius qua bene re gerere bono publico sigou emi hosce hominos: ' Vbi quisq. uident: ' eunt Obvia Gratulan q. earem: Ita me miserii restitando Retinendoq. Iaasum reddiderunt; Vix ex gratulando miser iam eminebam δΤande abii adpretore. ibi uix requievi. go si graphu. datur In ilico de tyndaro. illo abiit domInde ilico prquortor domit. postq id actu est: Eo Ptiit ad frum. indo abii ' mei ubi si alii captiui: Rogo philocrate ex alide ec quis omnium
Nouerit. Hic exclamat ess sibi eo sodalem; Dico ess ee apud me; hic extemplo orat obsecratq.
33 a m. I ex o fecit. 34) Αnte hunc versum reliqmae exstant versus 479. 35) Superscripsit m. II, sed non recens.