Analecta Plautina

151쪽

CAPUT X. Scripturae Trinummi cum Ambrosiano de 11 uocollatae.

V. 11 spalimpsesti p. 35). Studemundus Auset Rhenanivol. XXI p. 580 et alibi idontidom UOCIUAS URES eum

spatio, sine spatio Ritschelius in adnotatione critica: recto hoc, cum illud typothetae errori deberi pateat. V. 12: AEDIB Ritsch., ΑΕDIB Stud. p. 589: hoc, non illud codicis seripturam reddit. Item Q', non Q imprimen

V. 14: nihil aliud atquo aut ALIERIT aut ΑΙ ΤΕRΕΤ legi potest. - Ρropius ad librarii usum scribendi accedit qui RELLIQUI, quam qui -QUI exhibet, minoribus litteris in medio positis. - Studomundi IJ DEOSESSE conioetura tantum est, bene tamen e spatio et similibus erroribus derivata: dispici autem omnino nequeunt litterae OSESS; nam O, quam ille post UIDE etiamtum legit, perdubia esse mihi

videtur.

Non omni ex parte verum quod Stud. p. 581 dicit praeterv. 1-3 v. 20-22 fabulae) reliquam paginae 36 partem

Semper Vacuam fuisse; Versu enim quarto duetua quidam Ornandi causa additi continentur, quos a librario Plautino profectos esse atramenti color docet. Sic autem collocati sunt:

Quarum figurarum tertia optime conservata est, minus plani sunt intermediae alterius ductus: atque primae priorem tantum 2) Velut in titulo scaenae I, 2.

152쪽

oeaudulam expiscatus sum. Ρossunt quidem ita quoque pietae fuisse: , cum superiores principii et exitus partes nusquam sint non obscuratae nova Scriptura vel absorptae defectu pergamenae: sed veri similius ob tertiae formam, sicut supra dedi eas olim fuisse.

V. 26 p. 19): NOXIAM legi posse nego. Si litterae

reliquiae, quas Stud. post NOXIA vidit, re vera exsitant neque obloquar, si cui omnino abesse Videantur - , Vix aliud quicquam fuerint atquρ E. Nihil tamen post NOXIASecutum esae vel propterea probabile, quod litterae pars inferior sub sacra scriptura latere dicitur: illius enim, quam ego uitteram' Studemundianam esse puto, pes caret Seriptura.

V. 29: PRERIQ planissime. V. 33: Ritsch. MAXUMAM adnotat, quamquam Stud. p. 583 dixerat, utrum V in I scriptum eSset non posse discerni. Ego spatii ratione habita MAXIMAM praffero. Celsirum et MESSIM et MESSEM eadem probabilitate legi addo. V. 35: Stud. p. 589 PLURIB , cum ΡLURIB rectius sit.

de puncto non dubito, spatium autem paullulo angustius esse quam quo n contineatur, reliquurum huius paginae n comparatio ostendit. Τ littera prorsus intercidit praeter pedem, qui sub librorum regum vulgata latet, ita ut etiam I vel Efuisse possit. Non autem neglegendum est, quod Vetus eodex Valent pro Valeri exhibet, quam scripturam haud aliter atque Ambrosiani ad Valen tu 8 valuistin 8 Veseo, et utitui rectius redire conicio. Simillimus locus est Trinummi v. 1157, ubie CD codicum scriptura πα erit eryo in B sponde nergo est)Ritscholius dudum elicuit sponden tu eryor. V. 52: inter I et LLAM lacuna est, nata ex pergamenae desectu. Eodem modo v. 35 p. 19, 14) QV et Au

dirimuntur. .

V. 53: MI AA ME As ME scriptum est, quamquam non omnino spondere possum. Nihil contra dubium quin v. 55 IMMORTALIS codex exhibeat.

153쪽

142 V. 59 p. 37): COMMUTEMUS in Α habos.

V. 60: ME Oh MI eadem probabilitate legi adnotavi. V. 63: certum est aut ΚΑUΤNESCIAS aut ΚΑΠΤΝΙ- SCIAS, certum v. 70 OBIURIGEM. V. 64: non dubitanter ego quoque ΤΑΝΤIILLUM lego, idque ob rationem ab Stud. iam prolatam. V. 78 p. 58): pro ADCURARE Otiam ACCURARE legi posse puto. V. 79: ABSE palimpsestus exhibet. V. 87: Studemundum quoque fugit non QUIΤU, sed QUIDΤU scriptum eSSe. V. 95: SCEIS eiusdem est cuius SCIES probabilitatis.

V. 176 p. 43): OBSECRAUISSEΡΑΤER, v. 181 USSURAE, v. 183 PERUORSAE litteram et puncta a

correctore, non ab ipso librario supra scripta esse ostendit atramenti color.

probabilitatis commendationem.

V. 190: COMMUNICESQ . V. 191: POLLICEOR .praograndi littera initiali, ut in

hoc ego, non illud, cum forma inferioris partis nequaquam excludat I, supra autem L litterae longe semper prominentis nihil appareat in loco nova scriptura non tecto.

V. 212: etiam OMNISMOMALIS logi potest. V. 213: Ritscholii ΚΑΕCESSEEΤ non praetulerim, cum ego quoque sicut Stud. septimam litteram C esse putem. ΚΑΕCESCIEΤ ipse l0geram nondum inspectis illius de hoc loco verbis. Praeterea quid possit delitescere idem in

non possint esse planius perscripta.

154쪽

143V. 233 p. 30) OPINOR; v. 234 neque EAM REM sic

In exemplo a Ritschelio l. s. s. prolato non nulli versus aliter atque in ipso codice collocati sunt. Sic v. 235 eodem intervallo a principio versus seiungendus est quo v. 227-229; v. 238 sinistrorsum paullulum ita removendus, ut Ρ sub

priore parte M litterae vocis AMOR ponatur; v. 240 item ita, ut supra primam litteram E syllaba LV quae est in uodsi BLANDILOQUENTULUS legatur: idemque prorsus locus est particularum CELATUMINDAGAΤOR Oh CULSUS ESΤ. V. 236 do ARTUS cogitari nequit. V. 246 p. 4b) praef. p. XXXVI impressum est D ARΙ-DABIΤUR pro DARIDABietis cum ligatura V et R litterarum, ut in Versus fine.

V. 252 ego testor SANDALIOGEROLAa, ubi I prorsus obtecta, pro O autem etiam O vel G legi potest. V. 257 QUAMPRETII dubitationi non obnoxium est. Ceterum non PRETI, ut Stud. ait p. 592, sed PRETII Ritschelius in prooedosi testatus erat. SIΤ voculae nihil servatum nisi I litterae inferior pars. Praef. l. s. s. v. 260 AMARA imprimendum erat, cum fortia A pro certo dignosci possit. V. 261 Geppertus Studiorum II p. 10 litteram A in FUGAT dubiam esse negat, cum Stud. p. 592 etiam FVGΙΤ legi posse putet. Litterae illius ne hilum quidem dispici potest,

atque spatii ratio Ι non excludit; attamen per Se Spectatum probabilius FUGAT scriptum fuisse. Idem Geppertus l. S. S.ISIPSUM suum defendere conatur: parum feliciter vel propterea, quod S littera vocis Geppertianae IS unius 'sodis spatio dextroversum distat. Certiora quam Studemundus legit despero enucleatum iri.

V. 26l in fino SUO; 264 item in fine indo ab R quamquam haec non multo minor est) litterasi deminui incipiunt'); 265 AΕΟΙΡΙΤΑUΙΤ voeis etiam R littera pro certo legi potest.

3) Ceterum Usae scriptum ost, finali S litterae sorma.

155쪽

p. 64, 5 exhibet, quode tacet Studemiandus. V. 274 'MAEI ΜΑΚΙ f tum As, ut visum est': certum

est ΜΑΚΙ, nimirum A littora puncto deleta et I supra posita. In fine LUBET, non ut praef. l. s. s. LUBΕΤ. Item v. 275

itemque reliqui VerSUS.

V. 297: litterae EGOISTOS p. XXXVIII punctis notatae etiamnum legi poSsunt. P. 254, 1 et 3 praef. p. XXXIX sic loco move, ut Bsupra P ponas et C infra P CAPESSES). Versuum exitus hi sunt: v. 301 ADULESCENT1A ; v. 303 IMPERIOTuo; v. 304 CENSUI; v. 305 SUO; v. 306 CENSEAT; v. 308NOSIBi; v. 309 CLUΚΤ; v. 310 GAUDEAS; v. 313 MEAE; v. 315 ALTERI V. 312 Studemiuidus p. 595 dicit CLUENΤ in fino certum esse. Errat, cum p. 254, l6 subi finem versus 3 12 oblongitudinem bipertiti habsis) ORESCIIJΕΝΤ scriptum sit. V. 314 Geppertus Studiorum II p. 10 contendit Ritschelii CONCI LI ΑΤΑBULUM non minus recte legi quam Stude- mundi CONCILIIΤΑBULUM vel potius, ut ipse Studemundus p. 589, CONCILIΙΤΑBULU ). Eum falli spatium docet,

eum si latior sit quam quae possit scripta fuisse. Ceterum Τ litterae nunc nec Vola exstat nec Vestigium. V. 315 ΝΕUNOCΤU nequaquam dubium est.

v. 326 ADULESCENΤE non dubium esse censeo. V. 355 Schwargmannus undo PRAEIUDICATUM dori-VRVerit non assequor; nequo enim ullo modo de PRAE-

156쪽

MANDΑΤUM dubitari potest: et sic Geppertus legit l. S. S. p. 4. Ceterum FERME praetulerim scripturae FIRME. V. 352 p. 7) lacuna inter QUA et NDO pergamenae vitio debetur. - Quodsi Sindomundus aut ΤIBI aut SIBI .

legi posse dicit, posteriorem scripturam propterea reicio, quod nimis singulariter esset formata S, si apices etiamnum Servati ad hanc litteram spectarent.

V. 354: IMMUNIS. V. 358: UISELOQUERE dubitatione caret.

MALUST non debebat Ritscholius huic scripturae addere ' ut Videtur'; certa enim est); v. 373 p. 8): PROBO; v. 380:

V. 365 Gopperti Studiorum II p. 9 . . . L . ESTHCTURAE falsum, Studemmidi MULΤUS P rectum ost; errat enim ille haud mediocriter, non satis esse ad M capiendam spatii dicens. Neque minus a vero abhorret quod idem contendit inter MULΤΑ of OPERA nihil nisi EI posse scriptum fuisse: refutat spatii ratio. Quamquam negari non potest Studemundi ILLI perdubium esse. Suspicionem movet quod male ad Lquadrant reliquiae tertiae litterae quodque inter hanc ipsam sit O OPERA) ns Ι quidem videtur locum habuisse. Non potui autem quod praestet enucleare. V. 371 d6 EGESTAΤEME dubitari nequit. V. 377 non commemoranda erat NEQ' scriptura, utpote solita neque alibi disertis verbis adnotata. V. 384 PERMITTO, non PERMΙΤΤΑM scripturam Spondeo. Hoc qui legit, eius error inde explicatur quod obiter intuenti O esse videtur A, Ρ autom prior M litterae pars. Omnino ΡΕΦΙΤΤΑΜ illud excluditur spatii natura; ubi enim quaeso AM collocabis, dispectis semel - neque id adeo diffidito POSCEDUCE litteris P Αωodit quod O planissima est. Vides igitur parum considerate Geppertum p. 3ΡΕRMIΤΤΑM leetionem defendisse; scriptum enim esse Opi-

4) li partem versus bipertiti singillatim scriptam designat.

157쪽

natus PERMITTAM reliquam versus partem non amplius curandum putavit. V. 385 sp. 25b) post MNUM versum bipertitum esse non debebat in commentario critico omitti. Tuli enim loco nescitur, utrum personae spatium Α exhibeat necne.

Ad v. 412 nihil ex A a Ritschelio adnotatur, propterea ut puto, quod Studemundus ubi de ipsa 13. 256 agit nihil inde commemoravit. Idem tamen, ubi de aliis paginis resert Mus. Rhen. l. s. s. p. 582 et b85), pro UNA scriptum esse UNAM narrat: idque re vera Sic Se habet. V. 4l9 Geppertus Studiorum II p. 8 Studemundum De gat recte legisse ERCLE, cum potius ERILE scriptum sit:

V. 424 INUENIREM non minus recte quam INUENTREM legi poteSt. V. 427, ubi Ritschelius PENDI adnotat, codex DEPENDI ita exhibet, ut prima littera possit etiam P, secunda

V. 428 ego puto potius AILEBAS legendum ιSSe, atque

puncto quidem manu prima Scripto. V. 430 Geppertus l. s. s. p. 10 non excludi ait EIUS: falso. Nam quamquam EIIUS vocis littera tertia prorsus intercidit, tamen re vera eam exstitisse Spatium docet. V. 445 EADESΤΕΤ praeclare quadrat. V. 446 MEAS omnium scripturarum veri simillimam

osse duco.

V. 447 TUA praesero, quia A litterae etiam pedis dextri parvulum fragmentum vidisse mihi videor. V. 451 Ritschelius adnotat AEQUOMST idomtamen in proecdosi et iterum Studemundus p. 607 recte

ctum, cum T litterae partium superioris et inferioris reliquiae quamvis perpusillae exstent. V. 463 DICO vocis ultima pro hodierna huius paginae

158쪽

condicione non potest non notari ut incertissima. Dici autem nequit quam incertae sint litterarum umbrae, quas supra Oiuro Studemundus ait perincertas e8Se. .

V. 482 p. 10) ΑΤΤΙ ΝΕΤ eandem per se spectatum habet quam ΑΤΤΕΝΕΤ probabilitatem. V. 488: ABSTEPETO.

dubitationem nullam habent. V. 506 U posse supra scriptam esse nego, quoniam Si

dita fuisset, hodieque aliquid eius litterae dispiceretur. V. bl 2 sp. 42) EDUCAT et v. 519 LUBET.V. 522 A supra posuit corrector. V. 534 Ritscholius adnotat possimo F non AI: at Aquoque ΡESSIME exhibet. V. 541: MANUS. Ibidem ΚΑΕ CST videtur sane legendum esse, sed sortasse videtur tantum, cum tale scribendi genus hoc in codice alibi nusquam reppererim. V. 545 in A esse SEΤ commemorare omisit Ritschelius.

V. 637 p. 1) adnotavi A videri potius BENEVOLEI

exhibere, quam ad scripturam aptissima sunt litterarum fragmenta. Etiam ultimae pars servata est, caput nimirum.

V. 647 legi IUISQ pro ΤUISQ , quae scriptura etiam Studemundum fugit. V. 649. Ne hic quidem recto Studemundus p. 589ΙΤΑSΤ, sed recto Ritschelius ΙΤΑESΤ. Ceterum accuratius otiam ilΙΤΑΕSΤ adnotabimus. V. 650 Gepperti p. 8 TUN scriptura sat indiligentem prodit eius auctorem. Planum TUA et vix explicabile, unde

ille signum non exstare potuerit contendere.

V. 655 EXSIGNAUERO, non EXIGNAUERO. V. 744 sp. Ib) CARMIDIS omnino non posse legi con

V. 755 non commemoravit Ritschelius A exhibere sicut Camerarius scripsit INDAGET: atque G quidem plauissima est.

159쪽

Anapaestici v. 840. sqq. hoc modo colloeati sunt:

V. 841 Studemundus p. 615 narrat SPECIEQ scriptum esse, unde idem adnotavit Ritschelius. In eodem autem versu ille p. 582 refert SPECIEMQ legi. Hoc, non illud

rectum eSt.

V. 850 IT multo mihi probabilius quam IS. V. 855 non vidit Studem dus SIQUIΤ pro SIQUID in

V. 861 de QUAMMAGIS non magis dubitari posse puto quam de MIΚΙΚΑΕC. V. 863 COΝΤΕΡLΑΤ vero similius duco propterea, quod

quarta littera paene omnino non potest P eSSe, SeXtam autem L fuisse a probabilitate abhorret. Video nunc Gepportum p. 10 eodem modo discernere.

SAEUITER. V. 1046 dele punctum sub ANIMADIJERTI; planissima enim est littera. Ibidom PUBLICE.

PRO I

V. 1050 ΠΤPROPIO non ead. m.', sed sut dixerat etiam Studemundus) correctoris manu supra additis litteris, id quod

earum et forma et color ostendit.

160쪽

149 V. 1060 non UELLΕΤ, sed UELLEL ego legi, non

dubia ut visum est ultima. De proximi tamen vocabuli prima quae N esse dicitur ambigo, cum huius litterae apex tertius non compareat in loco nova scriptura libero.

V. 1074 Studemundum quoque fugit SEDDΜΙΤΤΕ vitioso scriptum esse pro SEDOMΙΤΤΕ. V. 1077 OTIOSE exhibere palimpsestum non debebat

Ritschelius omittere.

CAPUT M. Pseudulus ex Ambrosiano enarratu.

Prologi versus prioris principium in Palatinis sic fero proditum: e ores melius lumbos ut emendarunt Scutarius et

Pius ita exhibet Ambrosianus: EXPORGIMELIUSΤLUMBOS ATQ EXSORGIER. Seriptum autem legi in paginae 120

versu Secundo, non in primo id quod Ritscholius ratiocinatur praef. VIII sq.); vacat enim scriptura primus neque ullo ipsa fabula a prologo distincta est intervallo. Versus exitus qui

est EXSURGIER stodemque redit Palatinorum recensio)iam apparuit Gepperto p. 62, qui collato Epidici ultimo

versu plaudite et valete: lumbos silassite a ue porgite illud Suryter cum lumbos coniungendum esse statuit. Quod fieri posse negans Lorentius impersonaliter, ut grammatice loquar, emutater dictum putat supplendumque fere foras: multo id alienius a simplicitate itemque propterea parum probabile, quod sic si explicamus si rgere verbi in Epidici versu usus παραλληλος ut inauditus non potest non offendere'. Et quis usquam legit deponens e urgi vel surssi pro activo eammere vel Suryero2 Videtur autem surgere et surgere transitive ab antiquis usurpari haud aliter atquo penetrare cf. pedem genetrare et se senetrare apud Plautum);