장음표시 사용
161쪽
cuius usus vestigia in posterioris aptatis lingua vulgari apparent. Testes mihi sunt glossae codicum Vatieani 3321
caecito et produco, stirgo; Casinensis 439: surgunt: in altum faetrunι cod. trutin L Accedit quod surreaei et surrectum formas notum est et intransitivas a sumerri et transitivas a Subrigere) esse. Surgere autem non magis differt a surrigere Sid lyctre, quam Suruestre a surris're subiripere. Ceterum v. 5 et
of 10 LUBENS sit LACRUMIS habes.
Alterius quod Ambrosiano debemus argumenti quid hodieque legi possit, quid non item huius loci non est accuratius exponere. Quamquam autem multo plura mihi apparuerunt quam Ritschelio editionis p. 5, tamen non pauca quae Maius extricavit nunc prorsus evanuerunt. Quod cum ita sit, hic illic num recte ille legeritq) discerni iam non potest. Nempe dubito de quibusdam locis, velut de v. 14,
dispexerim, intervallo autem tres fore litteras contineri adnotaverim. Unde sic Versum redintegrandum propono: Lononem fallit sycophanta na cJaculaq). Quod contra Soyssertus et Bergilius a Maii scriptura profecti eoque simul consilio ut cacula prosodiam removerent sic Scripserunt: Lenonem sallit cacula sycophantice. At metuo ne qui ita emendat ipsum scriptorem, non librarios corrigat. Cacula enim Vocem, quae apud Plautum loco
5 Non autem recte legit ut mittam qu)e Ritschelius et Gopportua correxerunt) v. 5 reliquit pro RELIQUID et v. 10 adulescentis pro ADULISCENTIS, recte contra sicut etiam Ritschelius v. 5 SYMBOLUM, unde fallitur Geppertus p. 63. Versu secundo ECFLΙΩΤΙΗ probabilius legi videbatur quam EFFLICTIM. Similiter Pseuduli II, 4, 10 701 ecfecturum scribendum est, cum Ambrosianus p. 124, 8 ΕΤFECTURUM exhibeat. G) Caeria vocis notitiam ex Trinummo III, 2, 95 72 i) uuleo caculam militarem me futurum haud longius repetendam es8o patet: atque ex eadem sabula sycophantans fluxit. Cf. Trinummi III, 3, 67 787ὶ: quamquam hoc me aetatis sycophantari pudet.
162쪽
infra scripto tribrachyn explet, posteriore aetate dactylice metiebantur. Docent argumenti II qui praecedit versus: Dat subditivo ') cuculae cum symbolo itemque prioris quartus: Venientem caculam intervortit symbolo; nam hiatus etiam ab acroatichis alienus esse videtur. Ultimum alterius argumenti versum Maius legit scorto calydorus positur uiuo seudulo, ego autem haec tantum:
atque ita quidem, ut quattuor fere litterae intercidisss viderentur. Ibi postquam e vitio seudido Maius ipse tu vel fraude Pseudiui, Ritschelius autem ad litteras traditas propius accedens saluo Pseudido elicuerunt, Sauppius ad Pseuduli obri0tatem verba spectare intellexit et uino Heredulus proposuit, cum nuper Bergilius auro PScudulus restituendum conicerset. Quos vides praeter Ritscholium omnes ab Ambrosiani seudulo recessisse, id quod si vitari potest non sano displicobit. Ibi autem, ubi Maius uitio legit, corruptelam latere ego quoque persuasum habeo. Nam seiuncta o littera, quam 1' fuisso crediderim') pseudulo), restat uis, quod nihili est, neque quidquam excogitavi, quod harum litterarum spatio contineatur. Videntur autem apices nonnulli addendi esse, ut intacta reliqua codicis memoria scribam: Scorto Calidorus potitur, Vinum Pseudulo. Neque male sic dixit qui argumentum confecit poeta; in vini enim potestatem pervenit PSeudulu8, non vinum in Pseuduli,
qui haec blaterat V, 1, 1 1246) sqq.:
Quid h6e 3 sicine hoc fit 3 pedes, Atatin an non γAn id uoltis, ut me hinc iacentem aliquis tollat γNam hercle si cecidero, flagitium usistrum erit.
7) Sic Ritschelius pro Ambrosa ἰιm subdititio, quam vocem non Plautinam parum probabile est dedisse scriptorum ceteroquin poetae vestiria anxie prementem. Subditivus habet ex ipsa Pseudulo, cuius versus 752 hic est:/ subditivom fieri ego illum militis seruom uolo eademque formiu, non subditicius, reliquis locis exaltat. 8) Multo inter se similiores o et litteras sormavit qui argumentum
addidit quam qui ipsum Plautum scripsit librarius. Ille enim OP, hic OP.
163쪽
Pergitin pergere 2 ah serviundum mihi Hodiest magnum hoc ustium u1nost: Pedes captat primum, luctator dol6Sust. Versui 18, quem Palatinorum recensio talem fero prodit: Idem tauimus nunc est. fuc me certum; quid tibist 2 rmam antiquiorem face ex Ambrosiano restitue. Versum 19, ubi praeter Palatinos etiam palimpsestus exhibet AUΤREAUΤ, omissa quam Camerarius Hermannus Ritschelius inseruerunt vocula te, Acribendum puto im cibo aut res aut opera aut consilio bono: videtur enim pronomine careri posse, cum iuvabo sit fere nostrum ich will holson'. V. 24 Palatinorum alia alia vel alia alia Ritschelius, quem sequitur Flecheisenus, in aliam alia mutavit. Contra Κiesstingius BD codicum memoriam et inde derivatam scripturam tralaticiam alia aliam defendit: atque cum eo facit Ambrosianus p. 341, 8. Eodem duce reliquam Versus partem emendabimus. Nam cum Palatini ludis me ludo tuo
exhibeant, in palimpsesto autem Ritschelius LUDIN scriptum putaret, hic ludin me ludo tuo' dedit. At non potest ibi LUDINME legi eum ob N litteram perdubitabilem, tum maxime ob apicis qui Ritschelio E esse videbatur formam. Vorum ost LUDISIA MI UDOTUO, qua de scriptura semel enucleata ambigi nequit. V. 35 emenda eccam in tabellis porreetam: in cera sid-eu bat, sicut iam Ritschelio A visus est habere posse, Geppertus autem p. 61 id quod Lorentium fugit) et ego pro certo
V. 40 PELLEGO atque v. 29 of 35 OPSECRO in Asunt, falso autem sob has voculam) GALLINAS v. 30.
Pro Palatinorum in v. 51 memoria quae est mace rico Ritschelius et anto eum Scriverius macedonio reStituerunt, con
V. 53 ΕΤ otiam in A est ibidemque ABIIΤ, quod Pylades correxit pro Palatinorum abit. Ceterum abit etiam qui
164쪽
alterum argumentum composuit legisse videtur: es v. 4. V. 65 Scribe ea caussa, cum Ambrosiani p. 345 ab his litteris indipiat: EACAUSS- . V. 60 spatii ratione habita probabile est personae significatione palimpsestum caruisse. In proXimo quoque VerSu
Palatinis praestat, AUXILIn SIXEPELLEGAM exhibens.
Inter v. 66 et 67 novum quem praebet Ambrosianus Versum Studemundus Hermae I p. 296 sq. eruit talem:
Suspicor autem codicem post illum novam traxisse labem; nam mihi haec tantum apparuerunt vel potius apparuisse visa sunt):
NOSTRORUM---UM S UNCULA Vides paenultimam litteram ex parte certe etiamnum legi posse, post UM autem sequi duas, quarum priorem fere explere o vel similis litterae spatium, alteram autem parte inferiore ut S indicari dubitanter adnotavi. Contra I anto UNCULA nimo certe legi nequit, cum eius litterae pusillum capitis fragmentum sub vulgatae scriptura lateat: neque ullo modo ORGIOR quae litterae ad spatium sane quadrant)dispicere potui. Atque - ut dicam quod sentio - dubitatiunculae mihi subnatae sunt, Dum sic Olim scriptum fuerit. Quid enim 2 nonne si probabilitatem spoetas veri simile est novum VerSum re Vera versum fuisse 2 Quod contra quocumque modo lacunam ante UNCULAE hiantem expleveris, nostrum omiorum ut corrigas metrum cogit. Quam rationem si dixeris nihil valere, cum etiam Ambrosianus corruptelis inquinatus sit, non obloquar. At illud non levis momenti est, quod inter versus temeris' latellis molles morsiunculae et papillarum horridularum ρον estiun me tam quam potest 'speciatim' prolatos non exspectamus 'generis', Orgiorum, mentionem iniectam. Accedit quod orgia vocabulum anto Catullum apud scriptores Romanos non comparet. Lorentii autem appendicis criticae p. 251 coniectura nostrum orgiorum itati-
tinctulae neque a lingua palpitare non est pa rere) , nequ0 a sententia ad orgia palpare nequaquam aptum) stare pot
165쪽
est. Ego nondum repperi quod mihi ipsi sufficiat: in sino autom OSCULATIUΝCULAE beno quadrat ad ultimi vocabuli reliquias. Absque quibus esset, VerSum probarem velut talem: nostrorum femorum conduplicatiunculae. Cum Palatinorum recensione snon cum ipsis Palatinis,
qui tibi dea et se tibi exhibeant) facit palimpsestus v. 69
ubi hiamno') voluptatum mi omnium atque itidem tibi a Plauto Prosectum esse apparet; et v. 72 p. 345, 19):
unde Sauppium et Brixium vulgatam recte defendisse patet, non autem recte Berghium scripsisSe resolui. Versus 77 quoniam p. 346, b in has reliquias exit: OCULOFUIT, Ambrosianus videtur Sicco Ocrato exhibuisse: multo id deterius quam Palatinorum Siccoculum. Contra
undo Ritschelii, Bothii, Camerarii conieeturae comprobantur. Eodem autem modo utraque recensio corrupta est
Scaligeri emendationem huc usque neglectam vindicat et est copulas sedem adsignat A, versum 83 p. 346, 12 sic exhibens :
Utrum domoret an domost in exitu olim fuerit ne spatium quidem facit ut discernere possimus. Nam in fine versuum minoribus litteris uti solet librarius. Versuum 85 sq. cum has servaverit Ambrosianus p. 346, 13 sq. reliquias:
s) Harunc Studemundus quoque legit Flecheiseni Annal. a. 1876 p. 60. Nititur autem ea scriptura solis spatiis, cum litterarum NCUno umbra quidem hodie supersit.
166쪽
atque lacunarum spatia a supplementia e Palatinorum recensione petendis non abhorrere videantur, sic restituo: Aetumst de me hodie. sed potes tu mutuam Drachumam dare unam mihi, quam cras reddam tibi 2 Pro tu Palatini nunc, qua vocula non minus iupte caretur, quam si nos vernacule dicimus: 'hannst du mir einen Thalerborgen γ'.
Versu 88 e Palatinorum quide a ' Ritscholius roetissime fecit quid ea hae ma. Ubi ne cui tantillum serupuli iniciat Porphyrionis quid de drachma , Ambrosianum QUIPE ADRACKUMA Oxhibero sciat. Ac ne in eo quidem qui sequitur versu scholiastae scriptura peridulum - eaque Vel per se spectata longo posthabenda est Palatinorum pensilem - palimpsesto defenditur, ubi legi PENSILE . Dudum intellectum est in his Palatinorum versibus Quis mi 1gitur drachumam reddet, si dederim tibi γAn tu te ea causa u1s sciens suspendere,
Ut me defrudes drachuma, si deder1m tibi γaliquid turbatum esse, quoniam tolerari nequit iteratus ille Oxitus si dederim ttibi. Quem Ritschelius e tertio in primum irrepsisse et aliud quiddam, Velut quom stris mortuoS, pepulisse coniecit: atque adsentientem habuit Lorentium. Iam videamus quid opis ferat palimpsestus. Eius p. 346, 19 et 135, 1. 2 haec exhibent:
unde apparet leviora menda corrigere vetustisSimam membranam: nam Palatinorum in primo dederim e dedero sine 10) Quamquam quintae a fine litterae paene nihil discerni potest
tatque SuPra scriptum Prorsus evanuit, tamen reddo minore cum Pro
167쪽
dubio corruptum est ob similitudinem exitus tertii versus. Secundo collocatio verborum TU TEEA Ritschelius tu ea te)a Palatinis non discrepat, CAUSSA autem ὀρθογραφία praestat. Tertio denique B codicis defrudes et drachumam palimpsestus usitatioribus formis Obscuravit, congruen8 tamen cum illo, in draehmam accusativo. Itaque non puto dissenties, si
Sic eos Versus ScripSero: An tii te ea caussa uis SelenS SUSPendere,
Ut me delaudes, drachumam si dederim tibi γLeviora, ut dixi, palimpsestus eorrigit: graviora restant. Ut enim mittam quod quis drachumam reddet, si dedero tibi' et dractumam si dederim tibi quasi uno oris flatu prolata minus etiam sunt tolerabilia ob accusativum bis positum, qui quaeso alterum enuntiatum eiusdem prorsus cum priore sententiae ab an vocula incipere potest 2 Itaque utrumque stare non potest: quaeritur utrum Sit Plautinum. Atque Madvigio quidem v. 91 subditicius visus est, ego contra quin V. 92. 93 eius qui praecedit glossema sint nullus dubito. Nusquam autem planius interpolatorum conamina detegi possunt. Uno versu Calidorus dicit, mori se velle cum vivere nequent: uno respondet Pseudulus quis mi igitur drachumam reddet, si dedero tibi Z, ut breviter ita ad properantis dialogi lepiditatem aptissime; pluribus enarravit scholiasta sic: an tu ea caussate si vendere vis, etιt me defrudes, si drachumam tibi dederim'; ut versus evadant sciens, quod nihil est nisi 'assutus pannus',
addidit nescio qui si dis placet poeta. V. 97 CUINEO, v. 100 DRACKMIS, v. 10 I LACRUMIS
in Α habes. V. 102 Salmasius pro Palatinorum in m ibrum 9m as scripsit in cribrum ingeras, convenienter sane versui 369 in 1 tussitan ingerimus dicta dolium, sed dubito num necessario. Ambrosiani certe corruptela p. 135,11 INCREBRUMLEG Α, i)non videtur aliorsum atque ad 9σω spectare. Versibus 104 sq. in Palatinis sic sere traditis: Spero ulicunde hodie me bona opera aut haec mea Tibi inuenturum esse auxilium argentarium ii) Minus probabiliter CMBRUM legeris.
168쪽
ot ab aliis aliter scriptis Lorentius ut qui nondum sanati sint crucem affixit. At nescio an forte Italorum simplicissime haec in hae mutantium coniectura probari possit. Videtur enim Pseudulus dicere: spero me hodio argentum tibi esse inventurum bona opera aut aliorum fes alicunde J aut hac mea fquod dicens manus ad opem ferendam promptus porrexisse aut frontem pecuniae investigatricem digito tetigisse censendus esti'. Atque consentit ni fallor Ambrosianus, ubi p. 135, 13 sq. uterque versus haud alitor atque in Palatinis scriptus est, nisi quod prior sic torminatur: AUT MEA. In lacuna cum tres tantum litterae fuerint atque primae quidem
pusillum fragmentum ad K spectare videatur, quin ΑUΤ-ΚΑCMEA ibi olim fuerit non dubito. V. 106 Ambrosianus prorsus facit cum B codice, v. 107
FUI UIUIMESΤ sit 110 TURBELAS ut Festiis, turbella8 Palatiui) exhibet.
V. 115 leviculi mendi Palatinorum quo pro sti od exhibentium A non ost particeps: nec magis falsae eorundem distributionis v. 116: PS. Roga. CA. opsecro q) hercle. PS. gestio promittere
quam Acidalius bene correxit, uni Ρseudulo versum confi-nuRAS; nusquam enim personarum spatium interserit palim
V. 121 et 122 inverso ordine cum BCD exhibere A codicem non fugit Ritschelium. Idem Ambrosiani apicibus spatiisque et Asinariae versu 654 ductus' Sentser, quod in Palatinis intercidit, supplevit: atque ita plane exhibet palim psestus, qui versus fini quoque succurrit. Is cum p. 136, 11 talis sit: UERUMSIPOΤESΤ, haud cunctanter scribe: uerum qui potest y doch wio ist os moglieli γ'. Si potes illud Palatinorum Variis modis corrigere studuerunt alii ε): qui potes, in quod ego quoque incidi, Seyssertus. Si vocula, A et BCDreceusionibus communis, qui nata sit non difficile puto ad explicandum. Num cum antiqua corruptela duo Versus sedem
12) Cf. nostrum gute Dionste teiston . 13ὶ opsecro ut B sic etiam A. 14) Cf. Lorentii append. erit. P. 252.
169쪽
commutassent, qui eam Plauti recensionem paravit unde pendent et Ambrosiana et Ρalatina, qui traditum in si mutavit, ut aliqua certe integritatis species evaderet haec: PS. Si neminem alium potero, tuom tangam Patrem. CA. Di te mihi semper seruent. Verum SI Potest, Ρietatis caussa uel etiam matrem quoque. Versum 124 Palatini talem exhibent: CA. Oculum utrum anne in aurem 2 PS. At hoc pervolgatum
In palimpsesto ab initio versus UTR esse, in fine MINUS omitti, num ΑΤ exstet se ambigere Ritschelius adnotavit. Geppertus autem p. 55 sq. quamquam recte legit MINUS p. 136, 14 in fine MINUS), multo tamon peius Ritschelio de principio versus rettulit. Hic enim testatus est certa, ille quae videre sibi visus erat. Anno 1847 Geppertus ex A se notasso dieit UTRUMINOCULUM ANNE AUREM, neque esse iterum inspecto codice cur de scriptura dubitet. At post UTRmaior hodie defectus est membranae eundemque ante a. 1847fuisse Ritscholii adnotatio docet. Itaque unde Geppertus potuit proximas post UΤR litteras petere 2 De suo. Ex eodem fonte etiam reliqua. Sic enim palimpsestus:
UTR-NINAUREMnΑΤΚOC e. q. s. Ibi ad lacunam explendam nullas litterae aptiores sunt quam UMA, unde Ambrosiani memoria fuerit: utrum an in aurem'. Itaque vides, si Gepperti NNE anto AUREM Oiusdem cum nostro NIN spatii esse reputas, illum in trium litterarum lacuna legisse UMINOCULUMA. Docet hoc exemplum, quid tribuendum sit aliis lectionibus Geppertianis aliorum Versuum, ubi multo plura quam hodieque legi possunt enotavit: velut in Epidico scf. supra p. 76). Iam quod
ad emendandum versum attinet, ambigua res est. USO autem illo vocabulo A carere vides, quo deleto e Palatinorum memoria si metrum. Spectas elegantissima forma evadit haec: Utrum anne in aurem 2 n At h6c pervolgatumst nimis. 15) Sic A.
170쪽
Scribendum coniecerim utrumne in .aurem Z glossa quadam duce, unde inrumne alibi comprobabo.
Primae scaenae versibus non Plautinae in A sunt hae scripturae: v. 131 MAVELIM Palatinorum mavellem recte se habere metricae leges docont) et v. 132 PENITUS. Prormibus autem, quod Palatini quoque tradunt, intus Plautus sine dubio scripsit. Ceterum corruptelam repeto a de intus, qua significatione intus hic usu venire quispiam adnotaverit. Versus 133 - 137 ut trochaicos octonarios cum Ritscheliose discripsisse ait Lorentius appendicis eriticae p. 254, sine dubio tamen anapaestos cum Muellero restituendos esse, Si primus paulo aliter scriptus ex A sit proditurus. At hic quoque sicut non raro alibi nimis indulserunt anapaestorum in Plautum inserendorum studio. Octonarius trochaicus versus etiam in Ambrosiano est p. 137, 5:
unde vides Reigii q) pro Palatinorum erite agite ite emendationem comprobari. Anapaestis contra favet Α, cum V. 136EGO non magis omittat quam Palatini. Quam Vocem cum minime probabile sit interpolatori deberi, scribendum puto neque ello umi quam homines magis asinos vidi: ita plagis costae
callent. - V. 134 NUNQUAM sit QUOIQUAM, v. 137 ut suspicatur Ritscholius) QUUM, v. 142 HAU habes.
De versuum 138 sqq., qui est satis difficilis locus, in ΑScriptura Geppertus p. 59 non plura enucleavit quam Rit- schelius. Qui quod dicit versuum 138-141 distinctionem qualem si praebeat se servasse, non debebat Omittere eorum qui praecedunt 134-137 distributionem omnino non discrepare; namque ei quoque binis semper versibus lineis' ut vulgo aiuno continentur, bipertiti scilicet ob nimiam longitudinem. Itaque discriptionis qualis in Ambrosiano est auctor singulos,
16 Neque enim Hermanui est: cf. huius Elementa doctrinae metricae p. 188.