장음표시 사용
131쪽
DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA . 105
quam accepistι α Nobis' Et iterum dicit: Nemo eo pinu et os inanib is et ei bis, 1 r aterea enim venit ir Dei in suis coratu uaciae, Olis ervo i . et esse partich es eorum Recedendum est a delinquentibus, vel iiunio fugiendum, ne, dum quis male ambulαritibus tuis it ur et per itinera erroris et criminis trahitur, a via eri itineris eaeerraris 1 ari crimine et ipse teneatur. Unus Deus est et unus Christus et una ecclesia eius et siles una, et plebs in solidam corporis unitatem concordiae utilline copulata. Scindi unitas Non potest, nec unum corpus discidii compa yinis separari, divulsis laceratione isceribus in frustra discerpi Quicquid ab unitate discesserit, seorstim Oivere et spirare ora 1 Ote rit, ubStantiam
salutis mittit. Iae beati Cypriani verba dolissima sunt otVera, quae Constringunt Cortex declinante in aliquarum partium scismata, atque ideo erga Se insolubilom 8So sontentiam faciunt, qui tales permanere diligunt, quale voraciter absolvi non poterunt. Igitur supradictu Adelbero, accepta abdundi licentia de civitato irgiburg, cum ad pacis conditionem octi non potuisset, in dilectum sibi Montoni vinisocossit ibi quo anno ab incarnatione Domini 1090. obiit, qua 1090.
lum deinceps ecclesia in Communionem non reeepit, iuxta quod sanctus Leo papa Scribit: Nos, inquieUS, quibus viven
tibus non communicamus, mortui communicare NON POSSUmu8.
30. Eodem etiam armo obiit Herimannus, dictu quondam Mettensis ecclesia episeopuS, qui et ip8e, Cum Te CeS-sisset fugiens ab occlesia sua, damnatus est in Supradicta synodo atque depoSitu S, quoniam Saepe Oeatu per imperR-torem, Saepe etiam Oentu per VeS RSeuae eius, noluit reverti ad pastoralem Curam Celesiae Suae non liam prRO-
tendens exeuSationis occasionem, nisi quod nollet vidor volalloqui excommunicatum imperatorem. Si noluit videro vel
alloqui christianum imperatorum, quid Neronem quid Dioclitianum quid Maximianum Isti quidem imperatores
erant impiissimi et saevissimi Cele8iae perSeeutoreS, quorum certo conspectum praeeipit Dominu diSeisVl0S SUOS non u. fugere; sed: Cum steteritis, inquit, ante esse et prae8ideS, , , 9. nolite iniere, Deum autem timete et egem OHO=NFCate. O . Potr. 2, 13. quid fauoront, si illi desertores ecclesiarum episcopi sub per-Secutione praedictorum imperatorum fuissent quod Xemplum
rotiquis sunt dolibus pro fido Christi cortantibus Apostolus
quippe Volen eXponere, quid Sit episcopatuS, quia nomen est poris, n0n honoris: Qui episcopatum, inquit, deSyderat 1. Tim 3, 1. bonum opus desyderat. Unde Augustinus episcopus in 19 libro do civitat Deis: paeeum est, inquit, atque inde ductum
vocabulum, quod ille qui praescitur eis quibus praescitur superintendit, curam scilicet eoi rum gerens Scopos quidem intentio est ergo episcopiri, Inquit, si velimus o Latine superintendere possumus dicere, ut intellissat
1 Hinschius i. c. p. 617 I Augustini per VII, p. 563.
132쪽
106 DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA.
se non 8Se episcopum, Si praeesse desyderat, non prodesse. Pro
indo otiam dicitur in ordinatione episcopi, hi memor te sit semper SponSioni o desponsationis ecclesiasticae et diloctionis Dol, et non obliviscatur illius diei, quo assecutus os hunc honorem pontificii, no vile Domini praedo violentus irrumpat et diSperSa absque pastore Ve fur noeturnuSinvadat. Ecce enim quidam Brun in desertum ovile ovium Iob. 10,1 non er Stium, Sed aliunde ascendit et, sicut ait Dominus moris esse furi atque latroni, ad hoc venit, ut furtum faceret, mactaret et perderet. Nam eum non esset ecclesiastico moreoloctus et populo Mettensis ecclesiae fuisset ignotus ut- poto filius cuiusdam Adalberti comitis de provincia Alamanniae, tum ille non episeopus, sed tyrannus in multitudine gravi conductorum militum ad urbem Mettensem aeeeSSit, caedes hominum fecit, per circuitum Sanctificationis sanguinem sibi repugnantium effudit, ipsam quoque domum sanctificati0nis contaminavit, bona etiam et res ipsius ecclesiae
distribuendo militaribus viris dissipavit ovesque dispersit Christi; qui post aliquantum tempus conceptae tyrannidis ipsum quoque nomen episcopi amisit Τ, quia imperator potestatem ei episcopatus abstulit, p0stquam tanta ibi per eum fieri scandala intellexit, quae nemo digne deplorare poterit.
Sicut Onim scribit sanctu te papa Principatus, quem aut
seditio aetorsit aut ambitus occupavit, etiamsi moribus atque actitus non ostendit, ipso tamen initii sui est perniciosus exemplo, et di scile est, ut bono peragantur exitu, quae malo sunt inchoata principio. Neque vero, RIt', ulla sinit ratio, Ni inter episcisos habeantur, qui nec a clericis sunt electi nec a plebibus eaepetiti nec provincialibus episcopis cum
metropolitani iudicio consecrati. Ecce in ipsa quoque Mettensi ecclesia per decem aut eo amplius annos praetermissa Sunt Consueta episeoporum officia, et nee Chrismatis ne aliorum Saeramentorum, quae proprie ad epiSeopo pertinent, ministeria sunt ibi celebrata, Sine quibus non potest esse celesia Dei. In tantum valuit sermo Hildebranti papae, qui illum Horimantium docuit et exemplo et scriptura de celesia sibi commissa fugere, ut iuxta quod dicitur per Mala-Mal. 2, 12 ehiam prophetam, Disperdat Dominum virum sui fecerit hoc et magistrum et discipulum de laternacidis Iacob, ubi
Ioh. 15, 13. Si Congregati Sanetorum, quoniam maiorem nemo habet caritatem, quam ut animam sitam quis ponat 'o micis
suis iuxta exemplum illius qui essentialiter bonus est pastor r' et piscopus animarum OStrarum. 31 Quid do Burcardo dicimus quem re Henrichus do infimo doco exaltatum socii quondam, ut esset Halber
1 CL Bernoldi Chr. l. c. p. 447 448 cf. Hugo lavin. 2 II in- schius i. c. p. 22. 3 Ibid. p. 16.
133쪽
DE UNITATE ECCLESIAE CONSCI VANDA . 107statunsis episeopu eccle8iae, lii pro moreodo suseitavit diuturnum et grave bellum SaXOnum, Thuringorum atque Suevorum Qui cum praecipue et ante omne in hoc esset studio, ut regem dep0neret a regno, qui oum sublimavit opiscopali fastigio, occisus e St tandem OSlariae a suis popularibus in hiadam contentione, quae inter ipso liostos vel occlesia vel rei publica facta est non sino plurimorum sanguine, in diebus scilicet passionis dominicae, quando iterum Contra Celesiam Vol Contra rem publicam colobrabant Conventicula Sua quae solent etiam adhuc per singulos feromenSe facere, eum non Oporteat nisi publicum fieri concilium propter unitatem vel ecclesiae vel rei publicae quoniam omne regnum in se ipso divisiιm desolabitur, Sicut Luci 11 17.
in ovangelio a Salvatore nostr dicitur. Et iterum do ecclosia sua loquitur ut ad eos qui sunt in ecclesia loquitur, ut, si ipsi concordes fuerint, si secundum quod mandavit et docuit duo aut tres collecti unanimiter OraVerint, impetrare possint de Dei maiestat quod postulant, duo aut tres licui sint: Si duobus, inquit, eae vobis convenerit in terra de omni re, . . quamcunque petieritis, continget vobis a Patre meo, qui in ' caelis est. Ubicunque enim fuerint duo aut tres collecti in
nomine meo, ego cum ei Sum. Cee unanimitatem prius posuit, concordiam paci ante praemiSit, ut Conveniat nobis,
fidolitor o firmitur docuit. Unde et Cyprianus episcopus in
libro do unitate catholicae celeSiae : Quomodo autem, inquit,
sotest ei cum aliquo convenire, cui cum corpore ipsius ecclesiae et cum universa fraternitate non convenit ' Quomodo possunt duo aut tres in nomine Christi colligi, quos constet a Christo et i eius euangelio πα- rari ' Non enim nos ab illis, sed illi a nobis recesserunt, et cum hereses et scismata postmodum nata sint, dum conventicula, quIt, sibi diversa constituunt, veritatis caput atque originem reliquerunt. Igitur cum Deo manere non possunt, qui esse in ecclesia Dei unanimes noluerunt.
Ardeant licet lammis et ignibus traditi vel obiecti bestiis animas suas sonant, non erit illa dei corona, sed poena persdiae, nec religiosae virtutis exitum gloriosus, sed Hesperationii interitus eoidi, Inquit,
talis potest, coronari non potest. Ergo OSt tredecim eXpeditionus,
quibus Contra regem eundemque imperatorem Henrichum supradictus militaVerat ut eardus, quem nos ipsi quoque vidimus cum illo Magadab urgens Hartvigo in ca8tris quae posuerant Saxones atque Thuringi ad locum Hor0sseidiae, sicut supra iam diximus, quando perreXerunt in orientalem Franciam ad patrandum illud circa irZibur magnae occisionis Scelus, post haec, inquam, occisus est in seditione
1 Cf. Cypriani opera p. 220. Inde etiam atthaei qui sequitur locus, Vulgatam verbis haud parum discrepans, depromtus est.2 Ibidom. 3 Ibidem p. 23. 4 Hoc loco non commemo
ratur. Egbertum mane seditionem movisse, quamquam c. 35. dicitur:
134쪽
108 DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA . 1088 qtinctam Opillarium Suorum ' Nonis Aprilis, in quarta seria dominicae passionis, anno scilicet 1087. a tempore dominicae nativitatis.
32. Vidimus otiam ibi Gobohardum, dictum quondam Salgburgensi h eclosiae archiepiscopum, qui post mulia
oculosiae stipendia coepit iam quasi puer centum annorum militare in castri SaXonum, a paulo post recepturus dignam faetorum Suorum remunerationem obiit', postquam a Viris Sanguinum, ut Setheet participibus, offusus est sanguiS multorum a circuitu irgiburgensis eclesia velut in circuitu Hierusalem. Ecce enim Salgburgensis in ecclesia Ondimento pastoralis cibi multo iam tempore Caruit, e quo eius pastor Gebe hartus fugit, quia pacificus non Xtitit; qualem Cilicet non pastorem, Sed mercennarium in euangelio appellat Dominus, quoniam lupo occasionem saeviendi per- mi Sit, subtracta pastorali cura ipsius. Undo idem Deus scientiarum dominus, qui et pastor bonus, dicit celesiae Maro. 9, 49. doetoribuS Habete in vobis salem et pacem habete inter vos; bonum est, inquit, sal. Per sal quippo sapientia Verbi de Signatur quo areana cordis condiuntur Sed sicut init
sanetu GregorIUSβ Sal sine pace non virtutis est donum, sed 1. Cor. 8, 1. damuationi argumeratiιm quori iam Scientii in flat, caritas ver aedi- fecit. Unde Dominus subivnsit atque dicit: Quod si sal infatuatum Marc. 9, 49 fuerit, in quo salietur In quo Scilicet errans doctor eorrigitur, qui ad Matth. 5, 13. auferen ti/m constituitur Ideoque ait: Ad nihilum valet ultra, nisi tmittatur foras, et conculcetur ab dominibus . IUXta quod mandatum Domini missus est etiam Xtra ecclesiam infatuatus illo ooto Gobehardus, quando in supradicta synodo Moguntiacensi condemnatus S atque depositus, eum pSe prius, utpote recedens ab unitate catholicae ecclesiae, proprio Sit iudicio condemnntUS.
quia tunc occisus est ille Lurcardus alberstatensis Fis opus a suis popularibus, non id agente marchione, sed tamen hoc factum ipso Probante. Cf. Ann. RX. l. e. p. 724-726, vel potius errandi Passionem Burcardi in innigstadii Chron. alberst. Abel. Samni-lun altu Chronition p. 289-294), quae in Ania Sax translata est. 1 a. 1088 emendandum est, ut Anti Sax. quin n. 1087 Non. April. dies Octavus OS pascha, nee tamen quarta ferin dominicae passionis sunt. Item pud Ania SaX. verba die . Iduuγγι Aprilitin emendanda sunt in die , quia quinta seria illius hebdomadis dies . Id. Apr. erat. Ergo ui cardus secundum attramum die 5. Apr. seria 4 secundum Ann SaX die . Apr. ferin v. Delius in v. Ledebur, Archiv V. p. 45 sqq. 2 Cf. Beria. p. 448. 3, Maec quattuor verba Osterioribus temporibus adiecta esse, censet Bergor iit e Psalmo S. 3. desumpta sunt A Gregorii per II, p. 8.
135쪽
DE UΝITATE ECCLESIAE CONSERVANDA. 10933. Apud illos siquidum piscopos eunte ad Xpugnandum ii Ziburgensis celesiae opi Scopatum, quando factumost hoc de quo iam diXimus iraelium, apud illo8, inquam,
episcopos tune erat curia, quae dieitur a crudelitate, quoniam apud OS, Sicut nos 19Si POSpeXimuS, OnVOnerunt
principes SaXoniae, tractantos do suscopi bulli crudolitato; ubi primus orat o principibus Egbortus marchio, filius Egberti sonioris , qui fuit patru0h. istius qui adhuc regiant Henrichi imperatoris; quom scilico Henrichum adhuc valde puerum illo sonior Egbortus o alii quidam de principibus
regni SubtraXerunt immature a tutela piae memoriae matris Suae imperatri eis Hagnae, cum iam ante anno So Obiisset religiosus pater ius Henrielius, anno Cilicet 1056. R domi Oet. 5. ni ea incarnatione, quando SeXtus erat annus istius iunioris
Henrichi a nativitate, tertius autem ab eius ordination in regem, quae facta est Aquisgrani per Horimanni Coloniensis iob . archiepiscopi unetionem 7. Sed postquam puerilis regni Custodia Venit a matre ad principes regni, tum ver iura Velocelesiae vel rei publicae coeperunt pro levi momento haberi, eum Siquidem nulla re praeterquam legibus poterit multitudo coal0seero in Orpus unius populi. Et re vera quod tunc confotum est, erupit iam in regulum', quoniam ea quae es. s. 49, 5. tunc latebant genimina viperarum pepererunt iam fetorem LM tib.
teterrimum et prineipem omnium serpentum diabolum, iuXta 'quod ipso diabolus vi dotur nunc de areere Suo Solutu OSSE, postquam Sicut Scriptum S in Apocalypsi, Xivit nationes 's . '' seducere et in bellum trahere, quas antea modis quibuSpoterat per mala multa et Varia Sedueebat. Eee enim, Ut praetermittamuS, quae tune geSta Sunt ambitione principum vel avaritia, quae est idolorum Servitu8, et quomodo earundem rerum, unde deStruitur celesia pariter et res publiea, plerosque etiam epiSc0pos atque abbates immoderatus in-VaSerat appetitHS quaerente puerile regi ingenium suis potius instituere moribus quam bonis artibus ut haec, inquam, PraetereamUS, Oee Contenti facta os inter Vogelinum Hildinishoim sensem episcopum et ideradum uidensem abbatem super altitudine sessionis suae, cum de diabolo scriptum sit, quia omne sublime videt et 8 reae Super Iob. 41,25. omnes illos superbiae. Igitur uox tueri 2 anno, IOSt-1 Cf. toto, Hoinricli IV. I, p. 191. 2 Scit frater patruelis Liu-
dolius, ortus ex coniugio Giselae cum comite Brun, frater eadem matre
natus Henrici III. fuit. 3 Natus os dio 11. Nov. a. 1050 Lamb. SS V, p. 15b falso 1051. scribit). 4 Anno archiep. Colon et Otto de ordheim. tutola matris ereptus est 1062 April. 6 Μortua est gnes die 14. Dec. 1077. y Cf. Lamb. SS V, p. 156).
136쪽
110 DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA.quam distraetus est a custodia matris suae, Celebravit nata-1oci lem Domini Goslariae, ubi inter cubicularios episcopi et abbatis certatum est pugnis atque scamollis pro herilis sedispositione, cum illi vindicare voluisSent episcopo Suo principum locum iuxta Moguntinae celeSiae epiSCOpum in conventu regiae esSionis in ecclesia propter privilegium parrochiae suae in isti autem contra tendere propter primatum Fuldensis abbatiae δ. Et tunc quidem in tam aerata festivitato nativitatis Domini certatum est, sicut diXimus, pugnis 1065 atque camellis, deinde vero in penteeoste res gerebatur gladiis, cum utrique et episcopus et abbas summo studiose praeparassent ad tuendum SeSSioni suae loeum, On-
tractis undique multis militaribus viris. Erat enim e parte
episcopi senior ille Egbertus, de quo supra diXimus; qui
praeoccupaverat CeleSiam maiorem Gostariae cum Suis pariter et episcopi militibus, et inter pulsandum ad vesperam
Mai. 14. in vigilia penteeoste consonabant pariter tumultuariae seditiones. errumpentibus enim intra ecclesiam uidensibus ad auxilium sociorum, quibus iam imminebat mortis periculum, pro nos as multi hinc inde occisi foedavere caede suatomplum Dei se altare Dei ε. Eiusmodi vero impietatissimul et crudelitatis testamentum hereditavit ille senior Egbertus super iuniorem Egbertum, filium suum; cui enim iste parceret, qui cognato Suo regi Henricho non pepercit, quem ita pariter et regno privare volitit Saepe quidem
isto iunior Egbertus contra regem ConiuraVit, Saepe etiam SeSe a Coniuratorum Societate ad regem convertit et nune
harum nunc illarum partium fuit. Ecce enim post praelium, quod gestum esse diXimus in episcopio ii Ziburgensis ecclesiae, ubi idem Egbertus primus erat de principibus SaXoniae, post hoc Vero imperator Henrichus intravit cum Xercitu per Thuringiam in SaXoniam , ubi, cum non auderent SaXones atque Thuringi offerre ei occasionem pugnandi, tum quidem Egbertus marchio, utpote princeps huiu quoque belli iureiurando promisit imperatori, ut, si vellet inde eXereitum reducere, seSe deditionem facturum esse, in loco scilicet Horosseidias. Factum est ita, et adhuc testis est
Horossoldia, quod ibi Egbertus marchio Supplicem se impera-t0ri obtulit, quod ei fidem iuramento promisit, quod marchani
1 Constitutum erat, ut cuius deinceps in parrochia re esset, is nouSolum tutelam regis, sed omnia susciperet negotia quae ad imperium pertinerent. 2 Dignitas irimatus omnium inbbatum Fuldensibus anno 968. ab Iohanne XIII. papa tradita est. 3 Lambertus ere- linum Solum consulto arma ad pugnam parasso rndit. 4 Ct . uno Lambertus do illo certamine et de cruent pugna l. c. p. 163 164.
137쪽
DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA . 111 suam et comitatu Suo ab imperatore recepit, quod in pace dimissus abiit, quod postera die legato Suo ad imperatorem remisit, qui dicerent, idem quam prius promisisSet e Omprovincialibus suis aXOnibus se non posse Solvere, ceterum de hi quae pepigisset cum imperatore nihil se acturum esse. Iam quidem dimisserat impurator OXercitum suum ideoque non poterat
tune persequi tanta impietatis simul et insidolitatis virum. Nam Hartvigus atque Burcardus illi pseudoepiscopi haud longo
tune aberant a loco Herosfeldia cum Sui plurimis, qui, cum fuissent inimici pacis, non utique filii pacis, Verterant animum marchionis, ne Servaret paeis pactum, ab eis in Spem regni adductus, quoniam, ut re eorum suturUS SSet, interposita sua fide promiserunt ei 3. Ecce per achariam prophotam dicit Dominus: Haec sunt ergo verba, quae facietis. κ' ,''
Loquimini unusquisque Neritatem cum proaeim Suo, Neritatem et iudicium pacis iudicate in portis vestris, et unu8- qui8que malum contra amicum Suum ne cogitetis in cordibus vestris et iuramentum menda ne diligatis. Omnia enim haec sunt quae odi, dicit Dominus. Contra haec docet Hildebrant per se, docet et per episeopo suos mendacium pro Veritate et pro eo quod praecepit Dominus his, qui sub
Sectatores uos iuramentum menda diligere, iuxta quod factum est in illius marchionis transgressione cum eiusmodi sint infideles atque periuri, quotquot sunt ex illorum pseudoapo Stolorum parte, qui dicunt, Se miSSOS esse, ut Solvant auditores suos a iuramentis, per quae fidem dedissent domini SutS, cum certe periuri dicantur a Paulo apostolo simili , 'subiacere damnationi, qua iudicantur patricidae et matricidae et ceteri qui non possidebunt regnum Dei. 34. In d etiam praeposita Scriptor epi Stolae, qui profitetur so defendere partem sui Gregorii, euiu Certe parti
1 Cum Bernoldus i. c. p. 447 tradat, Egbertum, invidentem gloriae
regis erim anni, animo concepisse dominum suum regno privare et cum Ann August. dicant, hostes scit imperatoris), depulso Heri manno, Egbertum regnare disposuisse, Veri simile est, Hartvigum et Burcardum iam tune eum Henricus in Saxoniam intraret, in Egberto spem imperii eXCitasse. Neque enim animos horum episcoporum a perfidia contra Herim annum abhorruisse, vel inde apparet, quod iam dio 1 Aug. 1087. in conventu Spirae et Henrico adiutorium suum ad obtinendum regnum, Si de excommunicatione exire vellet cf. Bernoldi Chr. l. c. p. 446), promiserant. Illa autem spes, ad quam Egbertus ab episcopis inducta erat, non refringi non potuit, si huic non contingeret ut imperatorem e finibus Saxonias depelleret. Quam rem cum non satis Certo speraret bene processuram esse, Egbertus ad perfidiam se convertit et simulavit se dedere se imperatori. Hac ratione et comitatum marchiamque recepit et Henricum ab intrando in Saxoniam avertit.
138쪽
112 DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA.cipes sunt periuri atque heretici, raptores atque tomicidae, quale nemo iusto poterit defendere, Sed aut corrigere aut reprobare, pro iis, inquam, Scribit ille, ut periuria atque homicidia, rapinas atque incendia Statuat atque confirmet Solito more. Sciendum est etiam, inquit, tria quicunque sdelitatem iurant dominis, non iurant nisi quam eae catholica lege debent dominis. Fidelitatis autem huius modum Eph. 6 5 determinat apostolus scribens Ephesiis, tit servi obediant dominis carnalibus sicut Christo. Quod eaeponens Hieronymus in tractatu eiusdem epistolae: Pulchre', ait, imperans Servis, ut obediant dominis, adiecit quasi Christo. 1b. s. Et iterum: Ut servi Christi facientes voluntatem Dei, ut
scilicet non audiat servus carnalem dominum, si contraria Dei praeceptis voluerit imperare, Ni et servos non videatur contra dolii in os concitare et ursum Nequaquam dominos
doceat audiendos, si vitiosa et nefanda praecipietur hoc praec uo apostoli et eaepti tantis eum Hieronymi 1 citeteυ identiu8, quia, cum non debeant servi obedire dominis
nisi sicut Christo, id est nisi in his quae facienda praecepit Christus, quicunque obsequitur eis in his quae sunt contra Christum, delitate in insdelitatem Hierata erit periurus. Eae decretis Soteris papae: Si aliquid forte nos
incautius iurasse contigerit, quod observatum peiorem ergat in eaeitum, illud consilio salubriori mutandum noveri-mUS, ac magis, inStante nece8sit ite, periurandum nobis est, quam perfecto iuramento in aliud crimen maius est divertendum'. Ambrositis in libro lociorum ait, contra
offcium n0nnunquam promissum Solvere, Sacrament tim cuStOdire, ut Herodes, qui iuravit, quoniam quicquid petitus esset daret liae Herodiadis, et necem Iohantiis praestitit, Ne promi88um negare . Haec de iuramentis, inquit, ideo
intulimus, quoniam nos )periuriorum hortatores autumat 1. Sam. 25. Wistbe='tus. Iuravi etian David per Dominum occidere
Nabal virum stidium et impium atque omnia quae ad illum Pertinerent demoliri, sed ad primam intercessionem Abi-Vahil feminae prudentis moriremisit minas, evocaΓit en Sem in vaginati suam nec ciliquid culpae se tali periurio contraxisse doluit. Por haec quippe verba nihil aliud agitur, Ilaith. nisi ut fides destruatur, et ut seducantur, Si fieri poteSt, etiam ηε δε olueti, ut sint portui L iuxta quod etiam sunt heretici atque Sei Smatici, quicunquo declinant post os qui sunt eiusmodi quale Susceperunt defendere sui partem Gregorii. Unde et
139쪽
I E UNITATE ECCLESIA CONSERVANDA . 113
Salvator, qui hoc in uangelio orat o hoc sori dosidorat,
ut, quomoa unum Sunt Pater et Filius, si et nos in ipsa Iob. 17, 21. unitato maneamus. Ille, inquam, OStra OSPiCien tempora, Luc. 18, 8.
loquitur inter cetera Filius, inquiens, o minis λιin venerit, putas inveniet deni in terras Verbi gratia: occo iuravit imporatori Egbertus marchio, ut fidelis ei esset, iuxta quod admonet apostolus servos Christi obedire dominis carnalibus sicut Christo. Quod scilicet iuramentum si sit Observatum, quomodo iuXta sentcntiam illius Scriptoris in polorem vergit exitum Fortasse nobilissimus illo adolescens adhuc viveret et Oeelsus non esset, si iuXta id quod iuraverat imperatorifidolis osse sit pacificus Xtitisset; et si eidem imperatori
iuramenta Sua SerVRSSent principes regni, certe non fuisset
facta divisio regni, et non essent intestina haec bella, undo admodum destructa est ecclesia pariter et res publica Sed propter transgressionem iuramentorum facta sunt haec Omnia, o illo marchio occisus est infidelitatis suae causa, et iam
non poterit ei prodesse vel suus Gregorius vel aliquis illius parti episeopus, quoniam, iuxta quod in libro do dominica
oration scribit sanetus Cyprianu epiSeOpUS : Discordans et
dissideri et pacem cum fratribus non habens, nec si pro Domini Nonιine occisus fuerit, crimen dissensionis fraternae poterit evadere, quia, sicut scriptum est, qui fratrem suum odit homicida est, nec ad regnum cae-I. Ioh. 3, 15. lorum pervenit aut cum Deo vivit homicida. Non potest esse, quIt, eum Christo, qui imitator Iudae maluit esse quam Christi.
35. Igitur postquam Egbertus marchio decepit imperatorem, sicut diXimus, deinde et ipso pariter deceptus est,
quoniam episcopi eum fefellerunt , non ei donante regnum quod pr0miserunt; quapropter SeeeSSit a parto eorum et societate et iterum, datis obsidibus atque iuramentis, Onfirmavit pactum pacis et fidei cum imperatore. Interea contigit hoc quod supra diximus, quia tune occisus est ille Burcardus Halberstaton Sis episcopus a sui popularibuS, non id agent marchione, sed tamen hoc factum ipso approbante. Tum etiam ille Hartvlgus Magadaburgensis SeudoepiScopus, eum non OSSet Olu eum paucis Complieibus suis vim sustinere Vel marehionis vel imperatoris, venit in gratiam imperat0ris, iuxta quod supra dictum est a nobis . Et certe utrisque alteri contra alterum iam iuraverat, qui et inter imperatorem simul et marchionem ita medius versabatur, ut si fieri posset, alterum perdere per alterum VoluiSSet.
1 Cypriani opera p. 285. 2 opinor, piscopos ido fidem Egberto
datam non praestitisse, quod imperium infirmum Herimanni, Cuius voluntatem regere poterant quocumque Volebant, tolerare quam Se imperioseveriori gberti subiicero maluerunt. 3x C. 25.
140쪽
114 DE UNITATE ECCLESIA CONSERVANDA . Unde cum infidolis aditu infideliter egisset et iterum marchio, reus totiens violatae fidei et pacis, secessione occultisque colloquiis bellum renovasset, tum Vero ille Hartvi non deerat vel imperatori contra marchionem militando vel marchioni contra imperatorem consulendo. Nam, ut de multis dicamus pauca, ecce imperator Obsederat munitionem quandam marchionis in Thuringia. Tum et ipse vieissim, ferro et igne devastans circum quaque omnia, coepit Obsidere Castellum Quit tilingobur in Saxonia, ubi erat intrinseeu Soror imperatoris simul et eius sponsa, de qua diXimu Supra, ad quarum ereptionem imperator eum misisset saepe dictum
Hartvigum data sibi parte copiarum, ille militaris episcopus
dicitur mandasse per nuntium suum marchioni, ut non tardaret venire, Si eum imperatore vellet pugnare , quod tuto tune facere posset, cum iam ab eo militum multitudo sub tracta fuiss0t. Et ut nihil verius credatur quam Omp0SitHSutrimque dolus, ecce eXit viam Hartvigus , ne marchioni
fieret obvius, cum diversis itineribus ipso tenderet in Saxoniam ille autem in Thuringiam, ubi tunc dimicatum est in ipsa nativitatis Domini vigilia, quae tunc obvenerat die domini ea, quando terminum accepit annus ab incarnatione Domini 1088. Ecco quid faciunt hereses et Scismata, Ut
of Ps. 73, 8 dient in Orde Suo cognati eorum simul: Quiescere faciamus
omnes dies festos Dei a terrai' Num tenebrae dies Domini
Amos 5, 20 et non luae et caligo et non splendor in ea sicut dicit Amos
propheta Ecce quando angelus Domini tum magna luee apparuit et gaudium illud magnum mativitatis Domini itSalVatoris euangelizavit, quando etiίιm concinuit multitudo Lue 2, 14 militiae Maelestis: Gloria in eaecelsis Deo et in terra a ae
1 Marchio iterum ab imperator defecisse vi dotur, quod Ohemi etiam tum marcham occupatam tenebant vel quod post decessum Herim anni e Saxonia in Egberto do integro cupiditas regnandi excitabatur. 2 Nullus alius scriptor do perfidia Hartvigi quicquam tradit, nisi quod nimis obscuris verbis dicit Bernoldus a. 10893: Deberrat marchio minricum et Omnem eius eaeercitum cum paucis militibus a quibusdam religiosis confortatus viriliter invasit. Cum autem Hartvlgus R. 1089. apud imperatorem Summa auctoritate esset Jaste , r. 75 et tantam iniisset gratiam, ut Coloniae ordinationen Adetheida reginae celebraret c. 253, atque cum imperator optime iudicare posset, utrum in illo bello cum Egberto gesto artvigus officio suo defuisset necne, statuendum St, Waltramum nimio odio incensum artvigum in suspicionem perfidiae Vocavisse. Nec mirum. Nam ut Henricum severis verbis carpit, quod sibi non constiterit, ita sibi persuadere non potest, artVigum, quippo qui antea imperatori inimicissimus uerit, subito sincer animo et incorrupta fido si addictum esse. 3 Cf. c. 25 Nartuistis aetus