Waltrami ut videtur Liber de unitate ecclesiae conservanda

91쪽

hiabeat, itid ei prodest illa poenitentia, cum isto solo verbo dicat contra Spiritum sanctum, quod extraneus est ab ecclesia, quae accei hi hoc donmii, ut in ea in Spiritu sancto fiat remissio peccatorum. Et Itorum QCor in oenitens caveiatur, Nec aliter poenitentia prode88 credatur, ni8itit teneatur ecclesia, ubi remissio peccatorum datur et societas inritus

in pacis inculo custoditur Haec Seribit anetus Augustinus do xv, catholica ecclesia, ubi concordat membrorum unitas per aritatis ot pacis studia. Unde In no inquit , estote, num estote,

unus estote, et Vae illis, qui oderunt unitatem ecclesiae, praesumerates

in hominibus partes facere. Ergo, Si eut idem Augustinus ait , FauStinus parti praeerat, non eoelesiae; IUXta quod et Hildebrant parti Suae praeerat, non celeSiae, qualem scilicet partem

scribit quidam do participibus suis defendere coepisse. Sed

Gelasius papa 3 Quae privilegio, InquIt, uniuersalis eccle8iae contraria probantur, Nulla ratione subsistunt par autem longe distata toto, quod est universale, ideo quo inferior potest quidemorrori cuilibet involvere aliquem, non absolvere. Igitur, SiVesit illo Grogorius, sive Hildebrant, vel alius qui Squam, qui praeeS parti, non CeleSiae, non potuit Henrichum regem damnare, qui certe hoc Studet, hoc optat et maXimo laborat, ut fiat unum corpus ecclesiae, quatinus perinde etiam OSSit fieri unum corpus rei publicae fuerit sane erran8, qualem describit Gelasium papa non posse Iino poena AES SQ est

igitur, Inquit, erranti dici poena fore perpetua sit erranti dicta nunquam esse solvenda qua Si errari esse destiterit, poena, quae erranti est praesae perpeture risu errαriti, id est aliter o fecto quam cui praesaea est, non Olum ori pote8t 88 perpetua, sed nec esse iam poenα. Non est enim ipse, cui praesae est erranti enim praesae est, non ori derranti. Quae enim, quit, erranti praesae perpetua est et perpetuo eonStringit errantem, mori errantem non potest iam uenere Contrahae Sanctorum patrum testimonia si quid adversarius noster respondere habeat, dicat, qui se iactat posse nobis per introductas rerum historias Silentium imponere, qui tanto plus nos exere et Sua locutione, quanto plus ille videtur errare; quod etiam ratium isses bonusicium divina providentiae

attestatur Sanctu AuguStinHS', ut qui foris sunt plurimum prosint delibus, non erum quod nesciunt docendo, sed ad erum quaerendum et ad verum aperiendum catholicos excitando, ne imperitiae nostrae tenebris delectati dormire magis velimus, quiam lucem veritatis intueri. Sed ut huic, InquIt, querimoniae silentium imponant, inclinent

ah verbum Aug. b quo Aug. ch altur Gela d deest , sed iam Freh. addidit.

1 L. c. p. 403. 404. 2 Augustini opera III, 2, p. 387. 3 Ibid. 1 340. 4 Epistula Gelasi de anathematis vinculo p. Mansi, ConciLVIII, p. 88. 5 Thiel . . to m. I, tract. IV, p. 560. 561. 6 Augustinus, De vera religione c. 15 Opera I, p. 753.5

92쪽

66 DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA .

attres historias, quam saepe praestiles non solum postolici, sed et provinciales in defensionem iuris canonici reuali sive imperatoris Non peper

cerunt nomini. Et Subiungit, quod Innocentius papa Arcadium imperatorem sub anatii ematis vinculo a dolium consortio SeparaVerit, quod quam Vorum sit, o hi quae in superiori libro x scripsimus vo do Arcadio vel de Innocentio quisque diligon facito porvi lubit. Cum corte Innocentiu papa Observantissime custodi 0rit cum omnibus anetis patribus euan- ' i' gelicana hanc regulam Domini, ut redderent ea quae Sunt CaeSari caeSari, eum rite non possent aliter reddere Deo quae sunt Dei, ideoque iuXta quod supra dictum est ex verbis Gelasi papae, ordinata est a Deo sicut aerata pontificum auctoritas ita et regalis potestas, ut christiani imperatore pro aeterna vita indigerunt pontificibus et pontifices pro temporalium cursu rerum imperialibus uterentur dispositionibus.

Post haec scribit, quod Constantinus papa Philippum anathematigaverit, quod nec in Gestis Pontificalibus nec in historiis invenitur, ubi tantum legitur 3. quod hillippus' supradictoi apae iteras pravi dogmatis direXerit, quas ille eum apostoicae sedis concilio respuit Philippus quippe praeter id,

quod contra Iustinianum imperatorem regnum adeptUS St, heretieus esso probatus est qualis iam iudieatus est, iuXtaqu0d etiam Gelasius papa Scribit Nostri, inquienS maiores

auctore cuiqιslibet insaniae ac pariter errore damnato suocere iudicarunt, ut quisquis aliquando huius erroris communicator existeret principali

sententii damnationis eius esset obstriettis VOS: haec antroducit

historiam de rogo Hyldoricho, de quo satis dictum est insuperiori libro , apud quem nee regia potestas ne impurialis auctoritas esse probatur, ideoque huius Xempli contro- Versi a nobis reprobatur. Sequitur autem, quod Adriano papa iubent Caroliis Dosyderium regem cum filio eius Adalgis Italiae regno privaverit et solus Italiam cum Francia optinuerit. Certo Deus Romanorum praeparaVit regnum, tibi ot occlesia et imporium aboret principatum huic divinae ordinationi qui resistit, o resistit. Ergo De syderius

contra Romanam rem publieam simul et contra Romanam ecclesiam pugnavit, ideoque re ipso Longobardorum per tyrannidem contra Deum surreXit. Huius rei gratia Adrianus papa vocavit Carolii in in auXilium et defensionum celosiae pariter et rei publicae, cum pater quoque ipsius Pippinus re iam accepisset patritiatum eiusdem Romana roi

1 C. s. 2 Lib. I, c. 3. 3 Liber pontis. c. 89 Muratori S. III, p. 153. 4 Mansi l. c. VIII, p. l. et C. 2. 3.

93쪽

DE UNITATE, ECCLESIAE CONSERVANDA . 67vit illiu in itio eius diligiSuni, in itioni Spe puternae tyrannidis inclinata vid obatur, do Italia Xpulit, et Romanis atque Adriano Romana coelosiae rectori ros Sua reStituit, quaSh0stilis incursio abstulorat, sicut libo de gustis ipsius Caroli indicat λ. Post haec etiam sequitur et dicit, quod Lotharium Nicolaus papa nil obodiundum anonica legi coegerit, et invicta temeritat Adrianus damnaverit Corto non damnavit Lotharium regem Adrianus, sed post primam et Seeundam eorreptionem pro crimino adulterii, quo publico regnum maeulaverat, persistens adhuc in sordibus doliquit ipso iuxta sententiam apostoli proprio iudicio condemnatus, quoniam, ' cum de manu ipsius pontificis ad comprobationem innocen 'tiae Suae Corpus et Sanguinem Domini reus accipere non

timuisset, iudicium sibi manducavit o bibit ideo tuo Roma egressus paulo post in civitato Placentia obiit . Eo otiam modo Heribordus rex, frater Sigiberdi regis Francorum, Dei

iudiei percu8Sus St, postquam a Sanet Germano Parrhisiensis celeSiae epiScopo propter dua SororeS, puella Sei- licet derelicta reginae, quas pro legitimo coniugi acceperat in XOreS, XCommunientia est . Hae sunt historiae, per quas aestimat nos indue posse, ut Credamus, Henrielium iure a Gregorio damnatum esse et Xhino indignum eum esse regi nomine et regia poteState, eum non legeremuS,

quenquam de sanctis patribus sibi aliquid de regni Ogotiis

usurpare. Non est igitur, inquit, novum vel ecclesiasticae legi indebitum, reges apostolico obedire, non obedientes anathemati subiacere. Certe obediens erat se Henrichus apostolicae auctoritati, quando promiserat ad omnia quae iusta essent consensum praebere Romano pontifici, quando otiam deposito cultu regio et habitu supplicem per omnia a poenitentem proiectis culpis sese Hildebrando optulit no prius omni officio humilitatis impenso destitit, donec in gratiam cum papa rediit et ad Comprobandum ecclesiasticae reconciliationis testimonium aeram Communionem CorporiSot sanguinis Domini de manu eius Recepit, menSam Cum ipso papa adiit ac deinde dimissus est in pace, qualem Sei- licet pacem Iudas simulavit, non qualem Christus reliquit. Nam tune adorat o legatio SaXonum, hostium scilicet regis et Gregorianae partis fautorum, et reseripsit eis quaerentibus interrumpere Omnibus modi initum reconciliationis pactum: Ne solliciti, inquit, sitis, quoniam culpabiliorem eum eddo vobis. Regalia siquidem ornamenta interdixerat regi ruth,

94쪽

68 DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA . si postea uteretur iis absque licentia sui, iam esset iusta occasio damnandi pariter et deponendi eum, quando tranS- gressus fuisset imposita legis suae mandatum. Tum Vero electus fuerat o ordinatus in regem Rudolfus iuxta quod dictum est supra Φ, et cum haec stacta sint se ipsius Hild0brandi sententia, proinde regi Henricho aut reSumenda erantea quae proprie regum Sunt regalia ornamenta, aut certe amittenda erat regia potestas, quam nee eperat X Ordinatione divitia. Quod tibi non vis fieri', alii ne feceris, in quo Μatth. 7,i2. Seille et mandat Domini pendet o fraterna dilectionis. Nam Gelasius papa Scribit*: Postquam, inquienS, ad erum

ventum est eundem regem atque pontifcem, ultra sibi nec imperator pontifcis Nomen imposuit, nec pontifex regulae regiae' fastigium vendi-eα0it. Si enim scribit ad Anastasium imperatorem seroticum et defensorem hereticorum, qui etsi talis fuerit, tamen nec ipse Gelasius ne aliorum quisquam Sanctorum patrum Vel partem clamydis sua abscindere praesumpsit, quoniam in his otiam qui eiusmodi sunt ordinationem Dei et potestatem quae a Deo est quisque Sanctu honorifieaVit. Quantum ero, InquIt', ad ordinem publicae pertinet disciplinae cognoscentes, gloriose fit, imperium tibi superri dispositione collatum legibus tuis ipsi quoque parent religiosi antistites, Ne vel in rebus mundanis aeclusae

videantur obviare sententiae. XClusa est quippe haec sententia, ut aliquis militans Deo saecularia pro euret negotia. Sic enim discrevit Christus utriusque potestatis o Foia, regum Cilicet atque

P0DtIIIcum, quatinus spiritalis actio a temporallibus distaret incursibus et Deo militans minime se negotiis implicaret saecularibus, ac vicissim non ille rebus divinis praesidere videretur, qui esset implicatus negotiis saecularibus. Fuerint haec, InquIt', ante adventum Christi, tit quidam guraliter adhuc tamen in carnalibus actionibus constituti pariter rege existerent pariter sacerdotes, quod sanctum Melchisedech fuisse ion. 14, 18. Sacra prodit historia quod in suis quoque diabolus imitatus, utpote qui semper quae divino cultui convenirent sibimet tyrannico spiritu vendicare contendit, ut pagani imperatores idem et aaeimi pontifces dicerentur; sed cum ad verum ventum est eundem regem atque pontifcem, ultra sibi nec imperator pontifcis Nomen imposuit, nec poni eae regulae regiae hyastigium vendicavit, quamvis membra ipsius, id est eri festi atque pontiscis, secundum participationem naturae magniscae utrumque in

es. 1. Petr. aera generoSitate Sumpsi88e dicantur, ut simul regale genus et sacer

ris dotale subsistant. Hae quidem scribit Gelasius, sed Hildebrant

et episcopi eius vendicaverunt sibi absque dubio fastigium

a fieri deest sed iam Freherus addidit. b Thiel secundum optimos odices pro regulae regiaω vocem aegale recepit. ch regis est at tuo pontificis p emendavit Freher d magnifico o summisso I.

2 Thie l. c. I, p. 567. 3 Ibidem I, p. 351. 4 Ibidem I, p. 568 i Ibidem I, p. 567. 568.

95쪽

DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA . bregiae regulae, immo Sui pavoriint sibi ossicia potostatis utriusque, quoniam apud illo plano Si regnum aut ubi ipsi volunt, pervet Siore inde es et prae nimia inbitu usurpatione, ut ad neutrum liorum Sive ad sacerdotium sivo ad regnum possint idonei Xistere, cum unum ex his pro sui magnitudine diligentor quis non possit implere. Voruntamen Christianus non est, Catholicu non St, quisqui euangelio

contradicit, quisquis doctrinam apostolicam spernit. Reddite, iinquit, quae uni caesaris caeSari, et ita sunt ei Deo. 2. Tim 2, 4. Nemo nilitans Deo implicat se Negotiis aecidaribu8. Deum I. Potri 2,D.

timete, regem honor cate, et Stibiecti, inquit, estote omni 'x icreaturae propter Deum, sive regi quasi praecellenti, sive ducibus tanquam ab eo missi ad vindictam quale factorum, ad laudem vero bonorum. Igitur Cum utraque dignitaS,

regalis scilicet atque pontificalis, sic ordinata sit a Deo, quatinus spiritalis acti a temporalibus distet incursibus et

Deo militans minimo se negotiis implicet saecularibus, et eum non pOSSint omne res tutae esse, nisi quae ad divinam confessionem pertinent et regia et sacerdotalis defendit auctoritaS, Ritendite, obsecro, et Videte, quomodo Hildebrant et episcopi eius intor alias innumerabiles, quae inde emerserunt, here Se quaeSierint, resistente miro modo Dei ordinationi, haec duo principalia, quibus regitur munduS, Xtirpare et ad nihilum ducere cupiente8, etiam alios Omne epiSCOPOS tales esse, Sicut Sunt ipsi, qui Vere non Sunt epi Scopi, et

rege eiusmodi habere, quibus ipsi regia licentia possint

imperare. Ecce enim Herimannus reX, successor Rudolfi

regis ipsorum, talis certe fuit et talis extitit, ut de eo vere secundum literam interpretari possimus, quod in Daniele Dan. 11, 20. legimus, quia Stabit in loco eius despectus et non tribuetur

l6. Nam ut praetermittamus, quot modis ab episcopis vel a principibus Saxoniae contemptui est habitus, qui omnes in variis Voluntatibus Olebant semper regnare, iuXta quod per prophetam dicit Dominus, eiusmodi principes simul reges

esse. Ipsi enim, inquit, regnaverunt et On eae me priNCipe Osee 8, 4. eaetiterunt, et non cognovi ut haee, inquam, praetereamUS, ecce nos aliquando eundem Herimantium Vidimus in castris

SaXOnum non regis Sive principis loco militare, quem ne ad colloquia quidem principum perspeXimus Venire; et eum suppliciter eum interpellaremus' pro imminentis periculi necessitate, quo iam iamque minabatur nobis vastita atque Contritio CeleSiae nostrae, respondit, Se non po88 Vel sibi

vel nobis prodesse. irimi vero de principibus erant in ei8

a interpellaremur Freherus emendavit.

96쪽

70 D UNITATE ECCLESIA CONSERVANDA.dona castris Egb0rdus marchio et filii duo Ottonis avariae quondam ducis, quales dicit Dominus per Hesaiam prophe-Es, 3, 4 tam praevalere propter peccata populorum: Dabo, inquiens. puero prὶncipes eorum. Ceterum Curia sive palatium erat

apud Hartvigum dictum Magadab urgen Sis Celesiae opis Opum, sive apud Bureardum Halbet StatenSem epiSeopum, ut, dum episcopi transferunt studium atque disciplinam ecclesiae ad curiam, quae dicitur a cruore, praedicanteS, bonum et iustum osse praelia et Seditione fieri pro Sua parte, non a086. vereantur laici et ipsi crudelia agere. Nam iuncto SaXonum et Thuringorum atque Suevorum agmine pugnatum Si tune in orientali Francia contra imperatorem Henrichum quinta iam Vice/; de qua scilicet pugna in sequentibus dicere decrevimus, quando de Alberone trigiburgensis ecclesiae

episc0po quae ad ipsum quoque pertinent enarrabimuS, Cuius praeeipue Causa tune effusus est Sanguis multorum in Circuitu illius civitatis, qui scilicet sanguis Oeelsorum elamate Gen.4,10 quodnmmodo ad Dominum pro vindicta tanti sceleris.1078. Superiore etiam tempore temptaverat idem Adiabero X-Ρugnare epiScopatum Suum, quem Sub rege suo Rudol reeipere cupiebat contra regem Henrielium, ideoque Secundum iam praelium atro nimis et erudele pugnaverunt SaXOnes Contra eundem regem Henrichum in orientali Francia , anno scilicet 1078. ab incarnatione Domini T. mensis

Augusti, ubi Rud0lfus re fugatus est et Sigefridus Moguntinae celesiae archiepiscopus in fuga captus et vix de suspendio liberatus atque dimissus est. eZelinus quoque Parthenopolitanae, hoc est MagadriburgenSis, celeSine archiepiscopus in fuga Occisus est, et Verinherii Merseburgensis

Oeelesiae episeopu mortem ViX Vadens nudus omnino

dimissus est, o Adalburdus Ormaeiensis eccleSiae episeopus captus est et regi Henricho oblatus, simul et Heri mannus Magni ducis patruus, unus scilicet de principibus in quibus non est salus Igitur Pactum meum, dicit Dominus,

1 Apud Plotelistit a. 1086 cf. lib. I, c. 3, ubi dicitur, Henricum SeX proeliis cum hostibus conflixisse. s. lib. II, i. 28. 2 Haec non est vera causa proelii, sed illa, quam et Bertholdus et Bruno asserunt. Namque Bertholdiis, S V, 312 duces praedicti scit Bortholdus et Wolfo cum Alemannica militia regi Rudolso de Saxonia egredienti

occurrere deliberabant. Sed hoc omnino re Henricus cum maximo exercitu interveniens, ne fieri posset, impediebat. Eandem causam affert

Omnes Opiscopos, quos commemorat Waltram iis, me isse, ne BrunO l. c. quidem negat. Sed omnes alii scriptores praeter attramum de haero inter se consentiunt, Henricum illo proeli victum esse F verbis Waltram nihil aliud colligi potest, nisi Henricum claram victoriam ab hostibus reportasse. Itaque quae Henrico bene processerunt Oublue morat attramus, quae gravia accidorunt silentio Praeterit.

97쪽

DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA . 71 fuit cum Len vitae et pacis; sed ae prophetis, qui prophe- I L 2, 5. stibant de cordibus suis, ut inter scerent animas, quae non' 'A' I ' moriunt hir, et ivbicarent anima8, quae Non iυunt, mentientes popido meo credenti mandatis; propter quod nit Dominus, O sacerdotes, et ego dedi os conteniptibile et alaeh. 2,9. humiles omnibus populis. Tertium deinde praelium factum 1080.

os in Thuringia 080. anno ab incarnatione Domini, 6 Idus Fobruarii' quod uilicet praelium alterutri regibus parumpi OSpere CeSSit, qu0niam unu vietoria, alter SaXonia caruit ;Sed eodem anno reversus est Henrichu expugnaturu SaXO- num duritiam o quartam iam contra eos instituit pugnam, qua facta est . Idus Octobris , quando o Ruodolsus rex ibi Occisus est quarto anno suae ordinationis. Si ille provectae aetatis vir amisit vitam eum regno Saxoniae, Cuius praecipue opera ante aliquot anno Vieti Sunt aXOnes, Cum primum coepissent contra regem Henrichum rebellare, licet maiorem Xercitus iaeturam acceperint victores quam Victi;

quod scilico primum regis Henrichi praelium contra SaX0-1075. nes gestum est in Thuringia anno 1075. ab incarnatione Domini T. Idus Iunii. Tum quidem erat Ru0d0lfus dux Suevorum, cui etiam dederat Hagna imperatri eum regno Burgundia filiam suam in coniugium, ut regi Henricho, filio SUO, Sset tanto fidelior, quanto affinitato simul et 0110ficiis Coniunctior. Sed qui prius fuerat defensor imperii atque hostis Saxonum, postea factus est invaso imperii atque rex Saxonum, ut praevalerent praeli et seditiones eorum. 17. Perempto siquidum Ruod olfo rege a Xonum, paraVit Henrichus re secundam profoetionem in Italiam, si quo pacto posset flectero ad misericordiam Hildebrandum papam 1081. ut pacem aliquando diligens misereretur vel ecclesiae vel rei publicae, qua iam dudum uorant in magna defectione pro imminente bellorum tempestate. Tunc quidem gesta Sunt, quae Superius β dicta sunt vel de rebellione ac fuga Hildubrandi papae vel de consecration Wigbordi in pontificem sedis apostolicae Vel de ordinatione Henrichi regis, 1084. quando laetus est imperator atque augustus iuxta dispositionem Romana dignitatis. Ex illo tempore nune est annus

a deest 1.

1 Apud Flarchhei a. 1080. Omnes alii scriptores illius aetatis alio die a Waltramus vult proelium commissum esse dicunt of Brun. Berth., Ehkeh. . a. rphess. y Post proelium Multi principes Saxoniae a Budolso desciverunt. 3 Apud Hohenmolse a. 1080. Cf. Brunonem SS V, 381): Factum est autem hoc proelium quartum anno ab incarnatione Domini 1080 Idibus Octobris feri 5. Cf. Grandidior, Histoired'Αlsace. reuves II, p. 181. et Bernoldum S S. V, p. 436 et postea uno die uperstes, omnibus suis rite ordinatis, ad Dominum migra88e

98쪽

72 DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA . Oetavit S , et ne adhue quidem cessant participes Hildebranti studere modis omnibus, ut non habeat Romana ecclesia Clementem papam neque re publiea Catholicum imperatorem, nisi Herimanno regi despoetis Simo Succollat alius sex

despectior illo, et nisi succedat etiam catholico papa Clu- monti aliquis heroticus, sicut fuisse monstratur illo Cassiniensis abbas Sergius , qui post di SeeSSionem imperatoris ex Italia subintroductus est, et per studia partium Hildobranti ordinatus, cuius scilicet honoris rapinam non diu impunitus tonuit, quoniam in ipso ordinationis Suae ingressu Mysen -

1087 Μai.9. teriae mori, Solutuc deficere coepit, ae paulo post perieu-

Sept. 16. OS morte interiit, e quo Cilicet divino iudicio manis ostiam

est, qualis etiam ipse fuerit, qui adhuc procul dubio sub

introductus est, ut incendia Hildebra uti iam defuncti resuscitaret et hereses atque scismata illius ae tanti pontificatus auctoritate confirmaret Saepe quidem Satanas iXpetivit μ' , j Petrum, ut cribraret sicut triticum Sed ego. dixit Iesus, rogavi pro te, ut non dejiciatoides tua, Petre. Petrus quippe ministerio est ecclesiae Super petram, qui Chri8tus est, fun- 'μή datae, it tecirco portae inferi non praevalebunt adversus eam', quoniam ipSe Christus super semet ipsum aedificavit eam, atque ideo 'nemo potest aliud fundamentum ponere praeterquam quod positum esse dicit sapiens ille architectus

1. Cor. 3, 11 PRUlu apo Stoli1S, qui est ChriStu Ie Sus', cum celosia huius capitis Sit corpus, e euiu unitati S0eietate quisquis discesserit, hune alienum, profanum et O Stem S Se consonans

iudicium sanctorum patrum diffinit. Ecce quidam piscopi secesserunt in partem Hildebranti, habente eam pluris protii quam universitatem catholicae ecclesiae Dei. EX quo factum est, seminant inimico homine in agro dominico multorum scandalorum Zi Zania, ut in episeopiis eorum fierent non iam baptisteria, sed homicidia, non aeri chriSinati Consecratio, sed humani sanguinis effusio, non alia quaelibet Christi te eclesiae aeramenta, quae 80lent seri per episcopos Dei, sed Xeeramenta, quae solent seri per ministros diaboli, qui, sicut Sanctus Cyprianu S epi Seopu Scribit, uic iis lota

derelici et per nimium credentium populum sedes suas ac templa deserta, excogitavit novam fraudem, ut sub ipso christiani nominis titulo falliat incautos, heresesque invenit et Scisntata, quibus tibverteretoiden , cor

rumperet veritatem, scinderet nitatem. Unde et Supradicti sacerdotes Hildebratili, aestimantes suo more, ecclesiam Dei aut immitem esse aut non poSse ea uae ligata Sunt absolvere.

discesserunt in universali ecclesia et reliquerunt proprias

1y a. 1092. Immo os id ortus. Re vera Destiterius lontanto studio aut ardor partes Hildebranti sequebatur. CL asto, pist. coli. 29. 30 et Amatum IV, c. 52. s. Hirscii, Fors obtingen . De utSch.

Gesch. VII, p. 91 sqq. 4 Cypriani opera p. li.

99쪽

DE UNIΤΛTE ECCLESIAE CONSERVANDA . 73qtioque occlesia abSque aStorali Cura, ne X Oeensione suae in eclosia ei Severantiae Contin Ieret, o videro vel alloquii inperatorem Henrichunt, quem iam audi 8Sent perpetuo suo papa Hildobrant esse aumatum, quasi tam sacrosancti anathematis Vinculum Colos in Do deinceps non posset solvere, cum quilibet, etiam Si iuste uerit damnatus et rosi-piSeensio Stea CorreXerit errorem Silum, eonSequenter possit ab Solvi, talem a Deo acceptam potestatem ecclesia habente sisti quidem peccatum ad mortem, non dico ut oretur pro eo, ait L. i ivb- Iohanne apostolus, et est Peccatum non ad mortem dico in ore ''tur pro eo. Si peccatum ad mortem in eodem peceat manentibus, estpeccatum non ad mortem ab eodem peceat reeodentibus. Sod attestante GelaSi, papa Midium est peccatum, pro quo

aut non ore ecclesia remittendum, aut quod data sibi divinitus potestate, desistentibus My eodem non po88i ibsolvere et poenitentibu reictaeare, dati, eui dieitur Quaecunque dimiseritis ul/per aerram. dimissa erunt et 18 18. in caelis, et quaecunque Molveritis set per uerram, soluta erunt ineaelis. Igitur ad remittenda peccata accipit occlesia Spiritum Sanctum, quo pSa Congregatur in unum p atque ideo,

sicut ait AugustinuS', ne sit irremissibilis spiritus blasphemia, cor

in oenitens caveatur, nec aliter prodesse poenitentia credatur, nisi ut teneatur ecclesia, ubi peccatorum remissi datur et societas spiritui in

pacis inculo custoditur. Et Supra idem Augustinus in sermon do blasphemia Spiritu Sancti: Quisquis Uitur, inquit,

reus fuerit in oenitentiae contra Firitum, in quo unitas et ocietas Ommunionis congregatur ecclesiae, nunquam illi remittetur, quia hoc sibi clausit, ubi remittitur et merito damnabitur cum spiritu, qui in seipso divisus est, divisus et ipse contra Spiritum sanctum, qui in eisso R diuisus non St.

18. Hac de causa et Clemen papa, Qui more ap0Stolico praeter illa quae extrinsecus sunt instantia cottidiana est sollicitudo omnium ecclesiarum, decrevit deserti ecclesiis pastores Constituere, si ipsi desertores episcopi vel admoniti nollent redire ad societatem unitatis ecclosiae. De Seditiosorum quoque episcoporum causa et damnatione praecepit Germaniae episcopis in generali synodo β agere, qui 1085. proprio', ut ait apost0lus, iudiei condemnati SSent', utpote Rom. 2, 1.

a ipsum Aug.

1 Etiam Johannis verba suo More auctor mutavit. 2 Gelasii

epist. Hae anathematis vinculo; mansi VIII. p. 90. 3h Augustini opera V. p. 403 404. y Ibidem s. 401. y Has synodus

primis diebus Maii a. 1085. Oguntiati acta est. Cuius decreta quod proximis deinceps annis non satis severe observata sint, et quod poenae contra adversarios Henrici constituta non sumptae sint de illis, multis locis huius libri attramus queritur.

100쪽

74 DE UNITATE ECCLESIAE CONSERVANDA . o Xorcontos praelia et oditiones et dominationem spernentes, maiestatem autem blasphemantos qui XtuliSsent e Super altitudinoni regia potestatis ot rostitissent ordinationi divinae dispositionis, transforentes regna et negligentes sacerdotia; qui etiam pessimo suo DXemplo, quo SSent periuri, OeutS-sent obodientes sibi infidolos osse atque fallaces; qui etiam, utpote transgressores divinarum humanarumque legum, instituisSent Suos quoque sociatores divinis humanisque legibus osse inobedientes; qui etiam, utpote violatores Celesiastie O-rum privilegiorum, permisiSsent fautores partium Suarum rapere et diripere bona et res Celesiarum, ut eiusmodi homines ossent sibi promptiores ad Omne nefas audendum, quibus e consuetudine iam quasi in naturam Versa est dulcedo coniurationum, rapinarum atque homicidiorum quales scilicet episcopi non essent pastores CeleSiarum, Sed duetoreS bellorum, non custodes dominicarum ovium, Sed ut graVeS lupi perseeutore earum, interfectores animarum pariter et e0rporum, cum ipsi ad tuendas partes Suas diu multumque usi fuissent manibus impiorum ad occisionem multorum homi- XIX num. Sed eum talos certe fuerint episcopi SaXonia et defensores Hildebranti, sui scilicet papae, praesumebant tamen frequentibus conciliis se suosque Sectatores iustificare et Henrichum regem, quem ipsi potissimum de regno SaXoniae eXpulerant, damnare eiusdemque damnationis notam imponere episc0pi atque principibus et omnibus qui communicarent ei et qui subiecti essent ei. Ideoque tandem aliquando Constitutum est, OnSentientibu utrinque epiSeOpis, ut cauSalongae concertationis, quae non possit conpei gladiis terminaretur libris, laotantibus admodum lateis, quorum Sanguis effusus est tot praeliis, quod ad hoc perventum Sit, ut per ipsos auctores belli contra regem Henrichum decerni debeat, quod ibi iustitia sit, unde victoria fuerit, cum tale iudicium veritatis quod facillime e libris agnoscitur, non possit vel falli vel fallero. Fit convontus in loco qui 1085 dicitur Gersiungit 13. Kal. Februarii, anno scilicet 10sb. ab incarnatione Dominii. Tum primo Chuonradus Traiectensis ecclesiae episcopus: Ecce', inquit, Venimus, ut probemus ecteStimonio Sanctorum canonum, non damnatum esse Vel Xeommunicatum regem OStrum Henrichum, cui, Si non poterunt prodesse apud vos ea quae legitime Ordinata sunt a Deo circa honorem regium, Saltem Oe concedite, ut eo utatur iure, quo e regulis celeSiaSticis concessum est uti vel infima in celusia personae'. Et dixit ad egelinum Moguntinae celesiae episcopum, ut Surgeret

1 Aran. burgenses traduiit, duos conventus in villa Gerstuneuia notos

esse, alterum R. 1084, alterum a. 108 5 es. S. XVI, p. 438 L