장음표시 사용
191쪽
I 88 Inst. TheoI. Lib. LX. Cap. XXIV
. Solorantur Objec Mnes. Ohilo. I. Seri plurae docent, omnibus quibuscumque
peccatis debcri aeternam Poenam. Sic Iac. IL Io.Quicumque totam legem serpaseerit, ostendiat aetem frauno sectias est omnium reus. At peccatum , quod veniale dicimus. revera peccatum est, et offensio ' nam
de his veniat bos intelligant Catho iei quod ait Ioannes : Si diae rimias , quouiam Peccatum non hahemias , i si nos sediacimus I. Ioan. t 8. et Iacobus : In multis s redimus Omnes Iac. III. a. Ergo eis. H. Dist. maj. Scripturae docent, quibuscum e peccatis , quae legis finem , nempe charitatem destruunt,d beri aeternam poenam , ita ut qui in uno offendit quasi omnium reus evadat , Conc. Quibuscumque peccatis , qriae charitatem non destruunt, ita ut ipsis iustis charitate sagrantibus subrepunt, neg. Finis ergo , sive plenitudo Iegis est charitas , cum omnia leos praecepta ex primo illo , ac maximo pendeant : Diliges
Dominiam Deum Dinm etc. et Proximum tuum secutie*sum ae proinde ille absolute Peccare , offendere , ac violare legem dicitur , qui ab ultimo sine hvertitur 'ideoque charitatem destruit ex qua cum Pendeat universa lex, Ini ita in uno ostondit , ut charitalem extinguat . quasi totius legis violator estimatur , ut e plicat Augustinus GDι. XXIX. ad Hieron. Qui autem ita in aliquo offendit, ut ab ultimo Don avertatMUsne, ideoque nec cliaritatem abjiciat , ut accidit iis Veniali peccato; peccat quidem quodammodo, et o smilit, sed non absolute, et simplicitor . Quod autem WVcra in peccato veniali uoti avertatuv animus a sinciminio , docebimus inserius. ωνω. II. Mati. V. 39. Oui soloeris unum de man- - Iis istis minimis , et dociaerit sic hominδε minimus Mocahitur in regno coelorum . idest , ut verte explieant chrysostomus , et The m lactus , excludetur omninoea regno e lorum. Ergo nul la sunt peccata adeo levia , qtiae nou dissolvaut Dei ameitiam, ae poenam aetem
192쪽
De Aetibus humanis, eo ιιmq. regula etc. 189π. Neg. 3 cous, 1'. Minima enim inaudata vocat ilia christus , non qnae revera sunt minima, eum maXima
ibi novae legis mandata proponat, et veterem a salsis Pharisaeorum interpretationibus vitidieet ; sed quae mi nima Scribis , et Pharisaeis videbautur , apud quos ex terna tantummodo legis violatio grave peccatum erat , Non interna ejus violandae voluntas ; a.' dixistautum Christus : Qui soloerit tintim de mandatas rstis minimis ; scd qui soloerit, et docuerit sic homines , Iioc est qui non solum illa violavcrit , sed sana etiam doctrina Evangeliuiu impugnasterit, quod utique Seniis vr grave peccatum est . etsi revera de mira imis mau-atis ageretiar. Ita hunc locum explicant Hicionimus tu Covi erat. et Augustinus Lib. I. De oer n. Dυm. in
Obie. Ill. eum Calvino in Antidoto Conc. Sen.
VI. Cay. Q. Maximum est, et primum mandatum; Dil ρs Dominum Deum tuum iu . oto corde tuo, et in tota aniuMι tua, et eae tota mente itia Matth. XXII,
37. At qui cuinque vel levissime offendere videtur , nota diligit Destim ex toto corde , in tota anima , in totamcnte ; alioquin nulla in ejus animum vitiosa cogitatio Pol utSset obrepere. Ergo violat maximum , et primum mandatum . ideoque finem destruit, et fundametitum legis , et graviter Peccat. U, Dist. m . Maximum , ac primum mandatum est rDiliω Dominum Deum tuum ex toto corde , nihil ei auleserendo, aut exaequando, cou . Diliges etc. actu Continuo, ac vehementissimo , qui omites alias excludat subrepentes cogitationes , subdist. Et hoc mali datum est tamquam sinis in patria obiit udus , ad quem totis viribus tendere debemus in via , Conc. Mandatum est i hac vita perstete exequenduin , neg. Itaque di- Iigere Deum ex toto corde , quantum fert Status Viatoris , ille dicitur, qui Deum super omnia diligit, licet ei aliquando venialia peccata subrepant : rinde ctiam
de Duoiu dieitur III. Reg. XIV. 8. quod secutus test Deum in toto corde suo cum tamen Demo dixe-τit , cum ab omni culpa fuisse immuaem. Praecipitur amen Di renovati de die in diem toto conatu nitamur
193쪽
ad eum finem pervenire in Patria , ut Deum amore persectissimo diligamus. Obie. IV. Per ablution m pedum in ultima Cocrin tin. XIII. significare voluit Christυς peccatorum etiam levium purgationem , ut post Augustinum docet mr- nardus Sem. De Coena. DOm. Atqui Christus Petro
dixit: si non lacero te, non habebis partem mecurer Ergo peccata utcumque leVia videantur, a regno coct-Iorum Oxcludunt, ideoque mortalia sunt. U. Dist. min. Christus ait; si non laoero te , non habi bis partem mecum propter in hodientiam , cono. Propter ipsam peccatorum levium naturam , neg. Dise.
etiam cons. De ala utcumque levia exeludunt a regno coctorum . donec purgentur . Conc. Iu aeternum , rim
Duabus itaque rationibus Christus ita Petriam assa ius est, I.' quia si Petrus, Christi voluntate perspecta, obstinate restitisset , Peccasset graviter a.' quia peccata utcumque Venialia , donec vel in hac Vita , vel in igne purgatorio expientur, sine dubio excludunt a regno coelorum , in quo nihil coinquinatum intrabit
objic. V. Basilius in s finest. b eo. explicatis Quaest. IV. et Quaera CCXCIII. asserit in novo Testamento nullam inveniri disserentiam gravium . ae levium Peccatorum , ideoque nullum peccatum esse Parvum , dicente Apostolo generatim te omni poccato i stimulus
mortis Precratum est. Ergo sit .
s. I. opus illud merito esse eruditis suspe tum , falsoque videri magno Basilio silposituin , Cum uonis ulla habeat aliis Basilit seriptis contraria ; tribuendutu que potius Eustathio Sebastens , cuius errores tu Con-eili4 Gangrensi sunt dami ali. Et quidem veteres huic stathio opus illud tribuisse, Soaomenus . et Nice-Phorus nuctores a). N. a.' Quisquis ejus operis sit auctor , nihil aliud voluit, Disi peccata nulla esse contemnenda ut Parva .
194쪽
De Actibus humanis , eorum . regula etc. I 'et praesertim a Christianis , qui novum testamentum maioris persectionis profitentur ; multo magis ecro a Monachis, quibus ad persectiorem vitam insormandis It her ille compositus est. Hoc et Mos libenter eoncedi rnus, et proii tenaur; imo quisquis de peccatis venialibus aut scribit , aut loquitur , hanc debin adhibere cautioncm , ue dum peccatorum venialium naturam explia eat , scandalo viii Iectoribus , aut auditoribus , quasi illa levia , et contemnenda mala sint cum tamen si in scipsa spectentur grando sint malum. Displicentem in Patri amantissimo, animam redduut quasi scabie insectam . magnis punientur in altera vita crucialibus ;et quod in axime formidandum est, disponunt paulatim ,
si coni nanniatur . ad mortale pencatum , et ad aeternam damnationem. Iino omulum ferme damnatorum
ruina a s coculo aliquo veniali orta est; ita ut qui in votitulo ali inod peccatiam labitur , trepidare debeat , ne illud sit primus ad aeternum perniciem gradus.
Pecea a penialia non merentur natum sua Poenamaei matia, ideoque non uni miscricordiae Dei tribuendum est , quod reperia aeteruta Poena non puniuntur. Est Contra GCrsonem.
Prob. Peecata , quae non auferuui homini iusto ad ptionem filii Dei, nou merentur natura sua Poenum aeternam ; quandiu enim homo filius Dei manet. jus habet ad hereditatem aeternam aliquando possidetidam ,
tit arguit Apostolus Rom. VIII i . si inlii , et heredes , heredes quidem Dei , coeredes autem Christi Atqui peccata venialia adoptionem filii Dei homini j
sto uon auferunt. Nam illi, de quibus ait Ioa uties L an. I. 8. Si dixerimus quoniam peccatam non habemtis , iρsi nos seducimus, adhuc tamen filii Dei vocabantur, et erant, ut testatur idem Ioannes Ioann. III. i. Videte qualem charitatem dedit nobis Pater,iat filii Dei nominemux, et simus . . . Charissimi
nunc fili Dei sumus , et nondum apparuit, quid re
195쪽
19a Instit. TheoI. Lib. IX. Cap. XXIV.
. Solpuntur Objectiones. Obite. I. Minima*opera bona iusti praemium aeter num metentnr. Ait enim Christus Matth. X. 42. Qui eumque potum dederit uni ex minimis istis calleem aquae frigidae, nun Perdet merCCdem suam. Ergo ea
minima peccata meretitur ipsa per Se Poenam aeternam. Neg. cons. et Poris i. ' Quia dare mercedem superabundantem , liberali id iis , et misericordiae Dei est, idooque laudabile r pDFcere poenas peccato majores , et spoliare silium .doptivum hereditate sine tali eulpa quae ad Plio em dWsi ruit, injustitiae est , ideoque vituperandum. a.' Quia opera justi ex charitate laeta , et si minima Videantur non minima sunt , cum ex persona , quae membrum Christi est , et ex principio , ac sine nobilissimo 0riantur. At minima peccata cum non ausi rani justo dignitatem silii Dei, et mem bri Christi, nec destruaut cliaritatis radicem, interito
minima aestimatitur, si cum morialibus Comparentur.
riabitur , castiam se habere cor 8 Gut quis gloriabitur , mundiam se esse a Pe Cam I qtiae igitur syra est, nisi sti erexaltet misericordia judicium ' Et Lib. u. Confes. caρ. uti. Vae etiam laudabili Oitae homi num , si remota misericordia, discutias eam. Ergo uni misericordiae Dei tribucudum est , quod peccata venialia aeterita Non plectuntur Poenis. U..Aeg. cons. Iti laudatis cuim locis docet Augustinus , neminem gloriari Posse ante justum Iudicem , se esse mundum a pacculo vel mortali, quod saepe ipse homo Doti cognoscit , Vel saltum veniali ; ideoque si Deus ad apiccs justitiae sua i Poenas exigereti Veh menter esse homitii trepidandum. Nam si peccato lethali, quod ipse ties ait, Obnoxio est , poeniS ueternis acidiectur'; εin peccatis tantummodo venialibus ; Iicet non puniatur in sempitertium . cum peccata illa charitatem non destruant, ut thidem docci Augustinias , tamen si remota misericordia puniatur , tanta erit Pux- satorii igitis Poena, quac mala omuia vitae huius, quae
196쪽
vah excogitari possint, exsuperet, Safous erit, quas Per ignem , grapior tamen erit ille ignis , quam quid vulti potest homo Pati in hac pila , ut itiquit in Psalm. XXXVII. . O M. III. Malum culpae etiam Iovissimae majus est quocumque poena ; alioquin ad vilandum grave aliquod malum liceret peccatum Veniale committere, quod repugnat ; si enim liceret , non esset amplius Peccatum. Ereo potest Deus , si misericordia uti noa sit , peccata etiam levissima steterna Poena puri re
ideoque uni est misericordiae tribuendum , quod ita
U. Neg. cons. Quamvis enim malum poenae , quod non est malum simyliciter, sed secundum quid, nem pe malum ipsi patienti , minu3 sit quacumque etiam levi culpa , quae simpliciter malum est i non sequitur tamen , eadem poena puniri Posse levia , ac gravia peccata. In poenis enim infligendis non aequalitas. Poetiae curn culpa , sed Proportio spectanda est , ut Gravior culpa graviori poena plectatur , leviori Ie-Vior , ac proinde , si peccatum , quod charitatem de .
struit , hominemque privat adoptione filii Dei , punitur ueteriai, poena ; ac privatione. hereditatis , quae adoptioni debebatur ; peccatum veritate , quod adoptio Nem Illam non destruit, temporali poena plecti debet ,
ne idem sit simul filius , et exlieres. Ohio. I . Si Deus peccatum veniale numquΩm remitteret , in aeternum punire posset , .ut patet ira'dam- Datis , in quibus Deus non solum mortalia , sed etiam venialia peccata in aeternum punit. Atqui ex'misericordia Dei est, quod Deus peccata Veni alia per cratiam suam ex meritis Christi remittat. Ergo cic. Dist. min. Ex misericordia sola , nex. Ex miscricordia simul, et justitia , conc. Cu in ca sit venialium Peecatorum natura , ut ipsa per se charitatem, et adoptionem filiorum Dei non destruant, est quid in misericordiae Dei , ut per gratiam ex meritis Christi justus
peccata venialia aut in hac vita deleat, aut in ali eravata suffragiis sanctorum adjutus non tantum luat, quai tum ex justitia deberet , breviato scilicet poenarum tempore aeu modo. Sed non est hoc solius misericor-
197쪽
Inst. Theol. Lib. IX. ωρ. XXIV. . liae Dei , tum quia justus ex Dei promissionibus t
Iem misericordiam incretur ut advertit Atigustinus, qui Lib. De corrept. et grat. Cap. 23. ait , miseri-eordiam Dci reddendam esse bouis justorum meri iis , tum quia si Deus nullam justo gratiam largiri vellest ad venialia delenda aute mortem , velletque Omnino totam Poenam ipsis de hilam a justo Toposcere , nouposset sempiternam , sed temporalem tantum Poenam sxigere , ne silium adoptivum in sempiternum hereditate privaret. Quod ergo in damnatis Deus peccataypnialia aeterna poena plectat, nou ex ipsius peccati venialis natura proficiscitur . sed per accidenβ ex conditione sufecti , quod nullius boni operis , aut clia
Qua in re sita sit iriter mecatum, mortale acto niale disserentis. Ado. Quamvis constet inter Catholicos distinctio peccatorum Iethalium , ac verat alium , Mori aeque lamen intex Theologos conruenit, qua in re illa distinctio sita sit. Scotus enim in I. Dist. II. quaeSt. a. opinatur,inb eo peccatum mortale a veniali discerni , quod prius pugnet contra praeceptum aliquod , posterius contra con ilium. Alii putant, in eo distingui,. quod Pecca tum mortale poenae aeternae reatum inducit , veniale Vero poeuae temporulis ἱ alii alia excogitarunt diser
198쪽
De Actibus humanis , eorumg. regula etc.
Pecealtim mortale in eo a oeniali distinguitur, quis
prius sit aseersio a Deo, et conoersio ad creaturam eam quam ad ynem ultimam , Posterius σerosit quidem conoersio ad Creaturam, salvo tamen aliquo ordine ad Demn, tamquam ad ultimum suem. Prob. Iu es ms qnaelibet a se invicem distinguum
tur , quod illarum naturam constituit. Atqui natura Peccati mortalis sit 3 est in aversione a Deo et convcrsi Ouc ad ere luras , tamquam ad ultimum sinem , peccati vero ventulis tu eonversione ad creaturas , Salvo iameu Miquo Oxdine ad Deum ut ad ultimum si-DCm. Nam in eo sita tutelligitur natura rei, quod primum in re ipsa consideratur , ex quo , tamquam xx radice omnes rei ipsius proprietates manare intelliguntur. Atqui avertio a Deo , et conversio ad Crenturas, tamquam ad sinem ultimum, est p'm n illud, quod in peccato mortali consideratur , ex quo velut cx radice omnes eius proprietates manant : in peccato Voro veniali coovcrsio ad creaturas , salvo ordiue aliquo ad ultimum finem. Ergo Cic. Prob. min. γoad im. yart. Praecipuae peccati moret talis proprietates sex numerantur a Theologis . Natua.' ch; iritatem destruit. a.' Est offensio Dei quodammodo in simia. 3. Animae mortem spiritalem iusseri. Malum quodammodo infinitum animae assert. 5. Est malum sua natura irreparabile. 6.' Reum saeit hominem poenae aeternae. Atqui haec omnia ex ipsa uveraioue a Deo , et . cou versione ad creaturam, tamquam ab radice manare intelliguntur. Ergo ipsa aver Si. , ,et con Uersio est peccati mortalis natura. Et x. ' quidem ex aversione illa , atque conUerSione austructio charitatis consequitur. Charitas enim es soni metio cuin Deo amor enim amantem Cum ama
Io conjuugit ) et omnia ad ipsum Dein refert, ut ad viuinum sinem: avocato vero a Deo sejungat, et Omnia
199쪽
us6 In sis. Th oh. Lib. IX. cap. XXIV.
refert ad εriaturam , nempe ad peccantem ipsum ut ad ultimum finem ; ac proinde ex adverso Cum charitate pugnat , ita ut simul cum illa esse non possit Unde qui mortale peccatum admittunt, idolcit atrae v eantur I Reg. XV. 23. Quasi scelus idololatriae , nolle a quiescere. Colos. . II . 5. et Ephes, V. 5. aνα-ritia est simulacrorum , sive idolorum serpitus , quia scilicet homo seipsum quasi Deum facit , ultimum finem in seipso constituens. Porro destructa charitate , tiae aliorum virtutum moralium in justificalione in-usarum fundamentum erat, ut Lib. VII. cap. Io. diximus , virtutes ipsae destruuntur. I. Ex aversione a Deo sequitur offensio Dei quodammodo infinita. Nulla enim major esse injuria pose est , quam rationem ultimi finis , sive divitii tatem ipsam Deo auferre conari , eamque in creatura constituerς ό quae quidem injuria cum crescat pro rati ne perso uae laesae , ac vilitate laedentis , ut in Lib, VI. explicavimus, est infinita vel intrinsecus, vel extrinsecus ratione objecti de hoc enim disputant Τheologi ) ; vel 'saltem ordinis est superioris, et quodcumque malum excedit. 3. - Ex aversione a Deo mors animae spiritalis infertur ; sicut enim moritur corpus cum ab araim a sejungitur , quae Vita est eo moris , illud movens , ae δ egens ; sic moritur anima cum a Deo sejungitur, qui est animae vita spiritalis , illam scilicet Spiritu Sanu Cto ad actus supcrnaturales , ac meritorios incitans,
4. Malum animae insertur per aversionem a Deo quodammodo insultum ; privatio scilicet summi boni, ac infiniti. . 5.' Maliam illi d natura sua irreparabile est. Sicut enim mors corporis ' naturalitor reparari non potest, extincto scilicet principio vitali ; ita nec animae mors, Postquam principium spiritalis vitae ab iIIa recessit, Natura Sua reparari potest. Qui Peccando apertitur aue ultimo fine quantum est' eae natura peccati, habet Mysiam irrepa Bilem, et ideo dici ur ρeccare morta itur , aeternaliter puniendus , inquit S. Thomas I a.
200쪽
De Aetibus humanis eorum'. regula etc. 19G
sequitur , tum quia aversio illa in urium Deo insertquodammodo inlinilam , Vel saltem superioris ordiri . , ut paulo ante diximus ideoque illi poena infinita saltem quoad durationum respondere debet : tum quia aversio a Deo , ut mox Ostendimus , Datura sua irreparabilis est . ideo loc quandiu perdurat, perdurat autem natura sua in aeternum . tamdiu puniri dcbet. Ergo et PrQb. a.' min. quoad 2m. I ari Licet peccatum veniale sit tuorcii natus actualis amor creaturae , qui non
resertur , neu rus erri potest ad ultimum linem Deum , non tamen impedit , quominus is , qui venialiter peccat , habitu rcstrat seipsum ad Deum , quem habitu diligit ut ultinium sincin ', ac proinde Peccatum Ve- Diale est eouversio ad creaturam , salvo tamen aliquo ordine , salieni habittiali ad D enim, ut ad finem ultimum. Quod quidem S. Tliomas saepe repetit, ac Ponit ut cert0m. Ait Ia. 2ae. O LXXXVIII. ari. I. Veniale Aeccatum non excludia habitualem ordinati nem actus humani in gloriam Dei , sed solum actualem. Atqui ex hoc sequuntur omnes poccati venialis Proprietates. Nam I.' servato aliquo ordine ad Deum, ut ad iiDein ultimum . non solvitur amicitia Dei , nee destruitur charitas , ideoque nec reliquast virtutes moralas infusae. α' Non insertur Deo infinita iiijuria . cum ei non auseratur ratio finis ultimi. 3. Cuin non solvatur Dei amicitia, nec charitas destruatur, non recedit Deus ab anima , ideoque non sequitur spiritalis . mors animae..4.' Ne' malum infinitum animae infertur , cum non amittatur inlinitum honum , sed sinitum , ipse scilicet charitatis servor. 5. ' Malum illud non ESL Sua natura irreparabile ; sicut enim corporis morbus, qui principuim Vit c non destruit, eX Prium ei pio vitali adhuc manente sapari .Potext , sic manCnte spiritali vita animae. veniale peccatum xcparari Potes . 6. ' Denique Poenam infinitam non meretur , cum noti solvatur amicitia Dei , nec auferat ne adoptio filii
Dci. Ergo Cic. Haec nutcm luculenter illustrat S. πhonias, a. Iris.
i. LXXII. art. 5. De ordinatio , linquit, mortis, quae t per re motionem ' princi ii' inae, est irreparabilis