장음표시 사용
241쪽
23s dist. Thes. Lib. IX. mp. XXVI.
Prob. I a. Para. Multos passim vidimus , aut in I, istoriis legimus, ad unam fuisse propensos virtutem . qui aliis caruerunt; eae. p. coluisse iustitiam , cum
temperaritia carerent, aut fuisse temperantes , non item tam mi iustos, aut sortes, vel ex quodam naturae tem- Peramento, vel consuetudine, aliave de causa..
Diluuntur Objecta. Uie. I. Apostolus L Cor. VII. I. ait. ; Unu
quisqtie Pro ritim doniam hahel ex Deo , alitis quidem ric, alius ι ero sic. Imo in CV, XIII. ait, esse posse egregia sortitudinis, et misericordiae opera sine et arilate. Ergo. U Neg. cons. Nam in Priore loco ait Apostolas, unum habere donum eastitatis virginalis , alium vero. aliud : quod non est contra sententiam nostram, Cum Dbssit esse utium , aut alterum Dei donum cum omnibus virtutibus. In posteriore vero non ait, esse Posse sortitudinem , aut misericordiam Persectam sine virtutibus celeris , sed posse aliquem opera efficere egregia , quae tamen non ex vera , atque perfecta Virtute ρο
Obio. II. Bieronymus Lib. I. eom. Pelag. ait, neminem in hac mortali vita cunctas posse habere virtutes , cumque sibi orieci set Philosophorum doctrinam , qui cunctas Virtutes seeum iuvicem putarunt es-ηe eonnexas , respondet: haec doctrina non est Molorum , nec mihi curae est , quid Aristoteles , sed
quid Paurus doceat, Qui kus similia alibi repetit. Cui Concinit Augustinus Dist. CLXVII. M. XXIX. Non ista , inquit, disina senisntia est, qua dicitur. Qtii
Mnam pistulem habuerit, ramnes habet eique nulla inest, cui una desierit. Ergo. U. Diat. ant. Hieroumus , et Augustinus negant, unum omnes hahere posse virtutes in sensu Pelagi ait Tum , quDS impugnabant, Conc. Secus , nex. Putabat Venim Pelagiani, ita omnes in uno esse posse Virtutes Plenas , atque periectas , ut nulla in re , ne leviter
quidem , peccaret. Quod Reriho maronymus atque
242쪽
De Actibus humunis, eortiniq. regula el . 239 ugustinus negaui. Adde , Augustinum in laudata Epistola Stoicos etiam redarguere , qui ex Connexione virtutum falso concludebant, omnia inter Se peccata aequalia esse , eoque sensu Virtutum uexum tutelligebant , ut qui contra unam Peccaverit , contra OmiaeS peccasse existin tur, quae sententia non est, utique dioina, obsec. III. Singulae virtutes propriam honestatemhal, it, et potest quis unius virtutis opera 1 rcquenter agcre sine aliis , ut in ea virtute evadat pcrsecius ; imo credibile non videtur ,. ut qui unius virtutis opera si e 'nentius agit , reperite etiam virtutibus aliis , quarumem cere opera neglexit , exornetur. Erg.. U. Conc. ant..guoad tui. Pari. Dist. ant. quoadam. Port. PDic t quis unius virtutis opera frequenter agere sine aliis , eo inodo , qui ad persectam requiritur virtutem, neg. Eo modo, qui ad imperfectam virtutem sussicit , conc. Cum ergo singulae virtutes Pro priam honestatem habeant , polosti aliquis imperfecte utiam sine altera exercere. Non votest tamen PCriccte ,
ut supra diximus. Vide haec sustus apud Sylvium in
tiatur. , Objecto , - dirisione. vidi in Tbeologicas, ac morales. illas αμεςως δmmediate Deum ipsum , has vero bonum creatum , quod reseratur ad Deum , respicere. De prioribus hic est accurate disserendum. II. Potest quidem a nobis spectari Deus , vel ut Summum verum , vel ut summum bonum. Rursus si Spe-Cletur ut summum bonurn , vel consideratur ut summum bonum in seipso , vel ut summum bonum erga nos. Virtutes igitur, quae . immediate Deum ipsum respiciunt, ideoque Theologicae appellatur , omnino tres suut. Virtus enim, quis ad Deum sertur. ut sum
243쪽
24o Inuit. Theor. Lib. IX. Cap. XXVII.
num verum , sdes est ; quae vero ad Deum nrtur. Ni summum lmnu in nostrum , spes est ; quae deniquend Deum sertur , ut summum bonum in seipso , Ch ritas θst. Α fide igitur est auspicandum.
S. I. De Idei natura , et objecto. Ado. Fidem ita definit Apostolus Hob. XI. I. Est
nutem siles sperandarum substantia rerum , a timentum non a 'Parentitim. Dicitur autem I.' substantia , seu υπμασις , tum qui surida meritum est , ac veluti basis spei nostrae, tum quia res sperandas in m certo ostendit, ut jam veluti praesentes illas, ac ubsAteh-tes intueri videamur , sicut de fide Moysis ibidem di- Citur p. 27. Inoisibilem tamquam Oidens sustinuit. Di- Citur a.' rerum syerandarum , quia praecipuum ejus objectum Deus csι, quo nos speramus aliquando fruituros , et ad quon sinem omnia . quae crudimus , reseruntur. Dieitur 3.' Amtimentum per metonymiam , quasi convictio , ut legit etiam Augustinus Lib. XIII. de Trin. cap. I. et firma animi Persuasio, qualis so- Iet ex evidenti argumento . ac demonstratione in nobis esset. Dicitur 4.' non ast arentium , hoc est eorum , quae Doridum clara , ac beata visioue conspicimus, li-Cet notiti ulla ratione naturali utcumque videamus. Quamvis autein apiissima illa Apostolicae si dei definitio sit, Scholae tanten ad clariorem explanationem earum re-Tum , quae ad fidei naturam pertinent , aliam passim tradunt , quam nos Sequenti Propositione explicamus.
244쪽
ne actibus humaris , eorum. regula etc. 24 1
Fides recte defuitur: Virtus T eologiea dioisitus infusa , qua , Propter dioinam peritatem , firmiter νassentimur Omuibus , quae reoelaoia Deus , et nobis per Ecclesium credenda preposuit. Prob. Verba illa Virtus Theologica dioinitus infusa explicani genus, in quo fides, spes, et Charitas Conveniunt: reliqua vero distentiam. Dicitur autem fides i. ' Virtus Thesologica dioinitus infusa , quia, ut docuimus Lib. VII. contra Semipelagianos, ipsum fides initium non per naturae vigorem , sed per Dei gratiam donatur credentibus. Inquit enim Apostolus Philiρ. I. . 29. Vobis donatum est Pro Christo non solum ut in eum credatis, perum etiam ut Pro illo patiamini. Unde Concilium Aransi eanum II. Can. S. Si quis , inquit , sicut augmentum , ita etiam initium bidei , iρ- .sumque credulitatis .ectum . . . non Per gratiae
donum , sed nobis naturaliter inesse dicis, Aposoolicis dogmatibus adpersarius reperitur. Vide quae sustuω diximus Lib. VII. Cap. 11. Dicitur a.' Qua, Proyter dioinam peritas'm friu ter assentimur , quia credendi ratio . sive moti iam , et ut Scholae riunt, objectum formale fidei est diuitia Veritas , quam salii , aut sallere omnino repugnat 3.
ideoque tam sirmus inde oritur assensus , ac certa ita Nobis persuasio , quae omnem aliain quamvis exploratam , ac Certam Veritatem longe superat , perbum enim Dei fiamma ratio est , ratio vero humana rivulus qui dan est , atque exigua participatio summae illius , a MCessariae rationis.
Dicitur 3. ' omnibus , quae repetaoit Deus qua a Ii-icet objectum materi e primarium fidei. sit ipse Deus rinus, ac trinus, quo frui speramus, tamen quidquid Deus revelavit, objectum fidei est fotale, et adaequarum , atque ad Deum ipsum refertur. Dicitur 4'. Et nobis yer Eccleriam credenda Pro-Posuit . quia Iicet ii, qui primitus a Deo excitati suue ad fundandam , ae instruendam Ecclesiam, ut Μον
245쪽
De uelisus humanis, eorum'. regula ore. 243. Inst. Qui suae ignorantiae , aut tardioris ingenii
congcius est naturaliter credit viro doctiori , aC veraci , quamvis evidenter non cognoscat rationem Coruin ,
quae Credit, ut videmus in pueris . in rusticis, aliisque omnibus , qui novam artem, aut disciplinam discere jncipiunt ; uude Augustinus Lib. de utilitate credendi docet, in omni hominum aetate , qtque statu utilem esse, imb et Decessariam fidem . sine qua nec Vivere homities possent; unde mim scirent, quae utilia , quae noxia sunt ό nisi ex auctoritate majorum ' Ergo et c. 'Be. Dist. avf. Homo ingenii tardioris naturaliter credit doctiori ex ratione , sive motios naturali , quod non omnino aufert erraudi periculum , ac metum , conc. Credit moliUO'suPernaturali. quod eertissimam , ac firmissimam nitimi persuasionem efficiat , qualis est assensus sidet divinae , neg. Inst. a.' Quod Ecclesia aliquid publiee credendum propcnat, pauci Sunt , qui ι γεσως norunt ex ipsis Ecelesiae definitionibus , quae in Actis Conciliorum eo titientur; reliqui edocentur a Pastoribus, a magistris , a parciatibus , quos etiam ut homines salii posse , certum est, et aberrare ab Ecclesiae doctrina. Ergo etiam in ipsis sides , humana ac naturali ratione , sive mo- tDo nititur. ιου. Ner. coni. Ratio enim cur rusticus Credit ea quae Proponuntur a pastore , est quia prudenter existimare debet, eam esse Ecclesiae doctritiam , licet cx acciden
ii coni gere possit, ut pastor ipse saltatur , aut fallat: Ficut etiam fieri posset , ut qui Ecclesiae ipsius desinitionem in Conciliis pecumcnicis audiret, aut legeret , erraret noti bene legendo, aut intelligendo quae proPo
u. 3. ' Ergo , inquies , fidei divinae falsum aliquid
ε esse potest. Si enim pastor bona , malave fide, salsa doceat, rusticus prudenter existimans , eam eSSe Ecclesiae doctrinam, fide divitia credit, quod sal
U. Ne seq. Si quando enim accidat, pastorem salsa docere, rusticus salso putat , eam csse Ecclesiae
246쪽
rustico culpari, aut reprehendi nequit, non divina fides , quae eum sit a Deo in salsum inclinare non
I. Quoniam objectum formale fidei , seu eredendi
Tatio, ac moti. tim est ipsa Dei veritas, qua firmiter BSSentimur rebus ab eo revelatis , sit hinc , nullam esse fidem in eo . qui dubitat , an Drus Ioculus Sit. Hinc merito domnata est ab Innocentio M. anno FIDCI XXIX. illa propositio. Assensus silet superna ruralis , et utilis ad saltitem stat onm notitia solum probabili reMelo iovis , imo cram formidine, qua qui/formi l, ne non sis locutus Deus. II. Ilursias hinc sequitur , non esse veram sdem in eo , qui aut ex. inani gloria , aut ex alia utilitate , nut ut securiorem ingrediatur viam , catholicam fidem Profitetur , Deo iamcn contrarias haercses damnare Ru-Het. Quae quidem damnatio expresse exiςcuda est ab iis, qui ab haeresi ad catholicum sidem convertuntur λὶn eatholicis enim ipsa firma fides contrariorum errorum implicita damnatio est. III. Vera sides non est in hacreticis , nequc in beatis, neque in damnatis. In haereticis quidem , quia Non credunt Ecclesiae , ex qua una Certo scire Possumus , quid revelaverit Deus : unde etiam ea dogmata quae cum cael hoIicis habent communia, non vera fide , 'ed humana persuasione credunt : iti beatis vcro ; quia im elare vident, an possident ea , quae primario in hac vita speraverant, et obscure cognoverant, Iicetndhuc per cliaritatem suturam corporum refiurrectionem
spectent; denique in damnatis , quia nihil jam ipsis
sperandum stiperest, scd mera desperatio , nec utinnmplius Dei. gratia. moventur. In animabus Vero , quae in Purgatorio. detinetitur. manet adhuc fides, cum adhuc beatitudinem sperent . et obscure COGI OSCant. i I U. 'Cum peccatores , modo in haeresim non incideris, adhuc animo assentiantur , atque adhaereant iis, quae Deus revelagit , et Ecclosia ia cretandum mom nil, scquitur in peccatoribus veram esse fidem , Dissilirco by Go le
247쪽
Do Ainibus humanis , eortimq. regum es . 245 triod adversus Luthera nos in Concilio Tridentino dosiuitum est . ut supra diximus. V. Culii fides Ecclesiae propositionem requirat , CD sequens est, ut licet ante adventum Christi sides quoad Numerum rerum credenda in paulatiin increverit, donec veniret in plenituditie temporis ipse grntium Praeceptor Christus ; tarneti a tempore Apostolorum usque ad mundi fluent fides quoad substantiam , Scu numerum
rCriam cruderidarum ci cscere amplius non po8sit. Tota et im , atque.iul 'gra rerum credendarum revelatio Apostolis, et per eos Ecclesiae ab initio facta est. Cum M verit ille Spiritus peritatis , ait Christus Ioare. XVI.
3. docebit post omnem peritatem , et Ioan. XIV. 26. Paraesitus autem Spiritus Sanctus , quem millel P ter in nomine meo , ille stos docebit omnia quam veritatem tamquam depositum Apostoli Ecclesiae Commendarunt. O Timothee in itiit Apostolus I. TDι.
VI. Po. dei'ositum custodi . Quae vcrba explicanis
Lirinensis Commonis. I. Caρ. 27 Quid est , inquit ,
dei ostitim custodi Z idest quod li5i creditum est , noet quod a te iv oeuliam : quod aco Pisti , non quod ex
biat: quod noli novis Conciliorum desinitionibus
sinanili sutit. 11itio merito alti Propositio a Clcro G.d
248쪽
lieano damnata έst anno MDCC. Puto , Omnia esse hodie melius examinata : hanc ob rem tu omni materia , et Praecii Me in morali libentitis juniores , quam antiquiores texu , et sequor . p . . doctrina iidei repeteribus . doctrina morum magis a junioribus petenda est. Verum de nonnullis iunioribus ait S. Antoninus P. III. Tit. IV. cap. 6. m. ni ad inferos per νitium praesumtionis nopitatum auctores , adinpeniendonooas Oitis ultra consuetas ad regendum PsImlum', espe ut extorqueant a subditis substantias, quod Perginei ad cui iditatem , stoe ut laudentur ab omnibus . tamquam solentiores antiqais , recedendo sine carisara semitis eorum contra illud Prooerb. XIII. I lou transgredieris terminos antiquos , quos Posuerum Pa ιres tui. Soholion. I. Diximus, fidem esse divinitus , ac stipematurali modo infusam eontra Seini pelagianos et sed advertendum est, nonuullos in animo actus iidem ipsam antecedere , qui tanturales vires non excedulit. Primo enim perci- Pit mens ea , quae praedicantur deinde inquirit. utrum mereantur fidi m ; tertio expendens motion credibilitatis judicat, credibilia esse quae proponuntur; haec inquam tria naturales animi vires non superant ', licet etiam in his aliquando adjuvet Deus, sicut Iegimus o t. XVI. a 4. Quaedam millier Domine sedia Purytiraria cicitatis Thyatirenoriam colans Detim , Cuius Dominus αρeruit cor intendere his , quae dicebantur a Patiis. Quartum autem actum , quo mens judicio P rectico. Statuit , Dunc esse crcdendum, verisimilius est . ESse Supernaturalern , cum inde ipse ac lus fidei , qui supernaturalis est, semper sequatur. Unde ait Concilium Arausica mitti. II. Can. 7. Si quis Per natu riae pigorem bonum aliqtiod , quod ad salutem perum et Mitae aetcrnae , cogitare , ut expedit , aut eligere Posse confirmat, absque ultiminatione , et inspiratione Spiritus Sancti, haeretisto fallittir Spiritu. Restat ergo , ut ad dogma fidei pertineat, supernaturaleIn esseroo by Coo le
249쪽
litatis asseclum , idsumque actum fidei. II. Quamvis sides , ut supra diximus , quacumque
alia naturali scientia sit certior, si ipsa Per se spccletur . 'ae nccidenti tam n sit, ut ratione stibi eti, si vo Inentis , quae DOD satis attendit ad ipsius sidui moιDum , assensus sidi i minus lit certus , quam assensus scientiae e sideratis ex. gr. Geometriae , ideoque noti excludat formidinem aliquam , ct dubitalionem saltem involun tariam in uici te fideli urn. Coterum absolute fides scientia certior cst . quia ecrtiori principio uititur , ita ut 1idelis paratus sit de quaeumque potius evidentia dubitare , imo et mori politas , quam dubitare de rebus sidet , unde ait Augustinus Lib. VII. Confess. caρ. Io. Facilius diabitarem Dicere me , quum uou USSeveritatem ; quae Per ea ,.qtitiae facta sunt intellecto
III. sitsi fides Dori naturali ratione , sed divina nu-Clori late Di litur, unde inquit Gregorius Hom. XXVI. in Eoang. Fides non hahet meritum, cui istimana ratio praebet exsterimentum ; tumeti laudabile est , auioquam ad sidem qui' convertatur , inquirere , atque expetidere motion credibilitatis , sive argumenta illa. quae revi xa Duum locutum esse, osleudunt. Fidelemens in oportet esse Prudentem : imprudens nurena est qui sit f. ullo examine eredit quidquid es obtruditur , ut ait Sapietis A cl. XlX. 4. Qui credit cito leois est cori Imo et pora luam fides habita est, non minuiv, ε d auget inertium inquirere vationes , quibus aut iides ipsa magis tiruictur, et credibilior evadat, etiam apudiui idcles , aut ea quae credatitur , si rationem uatura leui ut ii excudunt, etiam ruti ue domost rcuturo; modo iam ii fidelis ita Sit compullatus, ut credat, Cliam Sirationes illae uon appareaut . Quod si ita side hae, tons. THtio es inquirat, siue qaibus de fide dubitaret lineo utique inquisitio meritum minuit, imo et iidem tollit. Vide S Thomum uae. Q. II. uri. Io. Celexum ab ius deli ut e non cxcusatur ius telis aut lineres tiaeus uoti cri dens duci&a ορinione minus probabili , ut ab sim uelitis XI. desinitum est. IV -
250쪽
a48 Inst. Theol. Lib. IX. Caρ. XXoI.
IV. Licet credere Deci , credere Deum , et credere in Deum non sint a eius specie inter se distinctii, cum idem haheatit obectum tum materitile , tum formale disseriant tamen pro diversa ratione, qua ad Deum
reseruntur. Cred re enim Deo est ea cr dcre , quae re
velavit Deus ; credere Deum est credire Diri existeDIiam 3 credere in Deum est non modo crodere , Sed spe , et charitate in Deum , tamquam ultimum finem Leudere. Duo illa pia ora etiam in impiis esse possunt 3 ertium Vcro, iustorum est, qui fide viva, quae Percliaritalem operatur ad Deum seruntur Ioan . VI. 29. Hoc est opus Dei, ut credatis in eum , Vtiem vi ieie ille Ioan. XIV. I. Creditis in Deum, et in me credite. Quod et in symbolo profitemur , dicentcs : C do in Deum Patrem omnlaotentem ; . . . in IeSMyra Christum . . . et in Spiristina Sanc iam. . Nitic Augustitius. Titici. XXIX. in Ioan . in ea verba: hoc eotolvis Dei, ut credatis in eum etc. haec habet: Ut credatis in eiam , non ut credatis ei. Sed si creditis et , non titilem continuo qui credit et , credit in eum. Aiam et daemones creuchtint et , et non credebant iraetim. Rursias etiam d ostolis ipsis yossianaias dicere : credimns Paulo , sed non credimus in Paulum . credimus Petro . sed non crcilinitis in Peέriam. Credenti enim in eum , qui jus Vicat imρium , de 'utotur fides ejus ad justitiam. Qtiid est ergo credere in eum Z
Credendo amare . credendo dilige, Θ credendo in eum ire , et ejus membris incorporari. I sa est ergo Dies . quam de nobis exigit Detis , et non inpetiit , . quoia exigit , nisi donaoerit quod ino niat. V. Quaerutit Scholastici , utrum assensus fidei sit discursious , hoc est utrum actus sidei consistat in hujusmodi ratiocinatione : Deus verax est: Atqui Deus revelavit, Christum esse Deum ; ergo Christus Deus est. Sed certissime tenendum est, fidem tioia in ratiu- ei natione, sed in simplici metitis assensu consisterc. Nam si ex ratiocinatione constaret fides, quoniam Cora cliasio se aper sequitur debiliorem Martem; et in Pro posito Ullogismo una ex ρraemissis semper naturali Lutione cognoscitur , lilioquin progredietidum esset ira inuisitum , sequere tuae hinc , fidem noti essu Su Peru