장음표시 사용
381쪽
tendendas, quas Deus ut sapiens ao misericors pater cognoscit ad correptionem nostram, atque eruditionem necessarias , sed eas quas vel Poenitens ipse sponte ia iac vita subire debet; vel in Purgatorio luere. ' Objic. . coni. Em. Prop. Si indulgentiae liberarentia Poenis a Saeerdote in Sacramento impositis . qui lucratur indulgentias, praesertim plenarias, nou deberet satisfactionem in Gaeramento impositam adimplere. Sed Loe absurdum psi: Sacerdos enim est in tribunali poenitentiae v Iuti supremus judex soli Deo subjectus ejusque sententia non potest ab alio tu terris rescindi.
mo Vero noxium esset homines a bonis operibus avo. Care. Ergo.
U. Dist. mai. Non deberet, si incertus esset an I dulgentias sit lueratus , ni g. Si certus esset, subdistis Non deberet adimplere satisfactiones , si mere poenales essent, Trans. Si essent etiam medicinales, neg. Cum ergo nemo sine speciali revelatione certus esse Possit , Se indulgentias suisse lueratum , semper debet impositam a Sacerdote adimplere satisfactionem. Constat enim debitum, solutio' incerta est. Sed etsi daremus, alia quem ex revelatione cognoscere , se indulgentias planarias Iucratum fuisse , non deberet ille quidem impo-εitam satissaetionem exhibere, quae mpra vindicia sit, neque tunc rescinderetur sententia Sacerdotis, sed subintraheretur materia ; soluto enim debito , nou rescinditur , Sed non amplius urget sententia judicis. Sed quia satisfactiones non solum imponuntur , ut Poeuae Peccatorum , sed etiam ut fraena licentiae, et medicin e , quibus peccata pra caveantur in posterum hina semper poenitens impositam debet satisfactionem exli here , si non ut poetiam , saltem ut medicinam. Dixi autem Transeat; quia respondcri adhuc Posset, PDe Miloni mere poenales obeundar esse , ut partem S
Objic. III. Antiqui canones menitentiales non V gent hodie in Latina Ecclesia. Ergo inutile est illos Per indulgentias relaxare , cum etiam sise indulgentia
382쪽
ra Dissertatio I. 'μς. cons. Imo cum non serventur antiqui canones. quibus vel lota , Vel magna pars poenae t ε mporalis coram Deo luendae redimebatur, utilissimum est indulgentiam consequi , ne quod in hac vita patiebaut uxesim poenitentes , longe acerbius pallantur modo side-Ies in Purgatorio. Eadem enim est hodie, quae fuit vilina justitia Dei, sed quia fideles prae iusirini late non Possunt tali poenitcutia desulagi, quae redimendae posenae temporali par sit, succurrit Ecclesia indulgentiis. Alias Ltitheri , Culoini, Kemnisii obiectiones apud Bellarminiam refutatas inveni s. Ex quibus etiam eo facile refelli possunt , quae Dallaeus iugenti volumiue contra indulgeutias collegit.
t De ministra , et ca um in Uentiarum. ι do. I.1 Linister indulgenuarnm ille est , mi coiraeredita est a Christo potes as eas coucedeudi, seu , ut loquuntur', dispensatio thesauri indulgentiarum 2 vulmes artus est, veI delegatus. II. Causa autem concedendi indulgentias est finis , quem obtinere optat qui concedit, ei OPua iniunctum. Quaestio ergo est inter Theologos , utrum indulgentianaine iusta causa palide conoedantur. Duriandus , Pα danus , S. Antoninus , aliique a firmant. At S. Bo--wentura , Hiarianus , Coelanus, Napamus. Gliua, JHoris aliique negant; quae uruentia inter recenti
383쪽
. Mnistri ordinarii indulgentiarum sunt DiscoHId imprimis summus Pontifex , deleg Mi M o ; '
ρ sunt esse quicumqua . Clerici. . '
Prob. I a. pars. Cum potestas indulgentias cone dendi descendat a potestate solvendi , quam Christus Apostolis secit Matth. XVII. IS. illi sunt ordinarii indulgentiarum m. istri, qui Apostolis succedunt. Atqui Episeopi Apostolis succeduut; ut Oileudimus Lib. m. Par. 7. imprimisque summus Pontifex , quisuxcessor est Petri Apostolorum principis , ut demon- atravimus Lib. I L. cui peculiariter promisit Christus , se daturum claves regni coelorum, ut quodcumque solveret super terram solutam esSet et In Coelo. Ergo. Prob. II. ex traditione perpetua , ex qua haec potestas semper Episcopis, imprimisque summo Pontifici attributa est. Sic Cyprimus Epist. IX. conqueritur, Presbyteros, Episcopo inconsulto, ausos esse iudαI- gentias da e Poenitentibus , quod , inquit , nutu quam omnino sub antecessoribus factum, est. Sic Concilium Ancyranum , et Nicaenum solis Epis pis permittit, ait indulgentias , quod opus sit , agant cum poenite tibus. Ergo etc. Prob. 2a. pars. I. Concilium Lateranense IV. Can.
eo. agnoscit, Abates qui Episcopi non sunt possuex speciali concessione indulgentias largiri. a.' Cum indulgentia sit remissio extra saeramentum , non re quirit potestatem ordinis , sed dumtaxat iurisdictionis , in ut ab Episcopis eleetis, et nondum eo steratis dari
possit, ac proinde iis delegari potest , quibus potest urisdictio Ecclesia tivi deleSari, ut sunt quicumlo
384쪽
Dissertalis L ' Corollarium'. limitibus coerceatur , et Arohiepiscopor m juridictio ad universam provinciam aliquo trando se extendat, Eummus vero Potiti sex universae Ecclesiae praesiti hino Episcopi suis tantum dioecesanis , etiam a dioecesi ab-aentihus : Arcti lepiscopi omnibus piovincialibus CL p. Nostro. De Poenit. et remission. summus Ponti sex omnibus fidelihus indulgentias dare possutat. Dices. Si summus Pontifex per indulgentias solvere posset, quae Episcopi ligarunt, magua sequeretur in Ecclesia ordinis perturbatio. Ergo non est putandum, Christum ei dedisse potestatem omnibus fidelibus cori
cedendi indulgentias , sed tantum siugulis Episcopis in
aua dioecesi. U. Dist. -t. Si sine justa causa solvere posset , transeat. Si ex publica Ecclesiae causa, ob quam ipsi Episcopi consentire censentur indulgentiis, Π g. Dixi Transeat; tum quia dubitant nonnul Ii , ut in ara videbimus , utrum paliae Summus: Pontifex sine justa causa indulgentias concederet, tum quia etiam Loc dato, non perturbaretur ordo jurisdictionis, quia .rat supra observavimus , per indulgentias non rescindi' tur Sententia Episcopi, aut Sacerdotis . sed testit obligationis materia. ' Disputatum.est inter Theologos, utrum S. Pomxisex, aliique possint earum indulgentiarum esse Par ticipes, quas aliis in communi largiuntur; cum nemo Scipsum Possit abSolvere. Sed respondetur m S. Tho--α, S. Pontiscem, non quidem directe seipsum p indulgentiam absolvere , sed uti posse in Iebus , qua nitis ex iurisdictione concessit; hujusmodi indulgentiae Funt, ad quas percipiendas non ut pastor, sed ut unus de grege accedit subiectus Ecclesiae clavibus; ideoque indirecte, et per aecidens subjectus sibi. Idem de aliis
385쪽
De Indi gentiis Cap. II. 335 PROPOSITIO II.
Acoporum Potestas quoad indulgentias certis limitibus coercetur. Prob. ex Concilio Lateranensi IV. in quo ita si a- utum est c'an. 62. Quia per indiacretaa , et suyeminuas indulgentias, qωas quidat a praelati facere non, Merentur , et clapes Ecclesiae contemnuutur , et ρο- nitentiadis satisfactis eneroatiar ; decernimus , ut cuna dedicatur Basilica , non extenda ur indulgentia ultra annum sise ab uno , sise a plumbus Estiscopis con secretur , ac deinde in anniorrsario dedicationis tempore , quadroginta dies de injunctis poenitentiis in- La remissio non excedat. Hianc quoque dierum n mertim indiagentiariam litteris praec imuε moderari , quae Pro q&ibuslibet carasis aliquoties conceduntur Cap. Cum ex eo. De Paenit. et remiss. Ergo eicis Utrum autem Decretum illud Lateranense intelligendum sit tantum de sollemnibus indulgentiis , quae iasoro externo eonceduntur , ita ut possit Episcopus iasOro poenitentiae majores sacere indulgentias , ut Ceu- setit Fagnanus in cit. Cap. Innocentius IV. aliique , quaestio est. Dices. Episcoporum potestas a Christo descendit vnon ergo potuit per Concilium coerceri. U. Neg. cons. I. ' quia ipse Christus Episcopis potestatem Concilio Oecumenico subjectam dedit ; a. quia
in Concilio ' Oecumenico ipsi Episcopi voluerunt , ut eorum Potestar illo limitibus circumscriberetur.
386쪽
Non palent in Uentiae sine justa causa
Prob. I.' Martinus V. in Constitutionc , quae hahel ur in Actis Concilii Constantiensis , interrogari jubet suspeeios de haeresi IV ἡ : Utrum credant. quod Papa omnibus Christianis pere contritis , et confessis ex causa pia , et justa Possit concedere immigentias. Bon ergo sine pia , et justa causa. a.' Ecclesiae Pa stores sunt Ministri , et dispensatores, ut loquitur A-POStolus , quorum praecipuum nunus eat, tit sint mdeles ; non enim credendum est, Christum ratum ha Inturum quod ab insideli dispensatore , scu potius disissipatore geritur. Atqui infidelis dispensator est, qui sine justa , et pia causa indulgentias concedit. Ergo et c. d.' Dispensatio bonorum Eeclesiae Lemporalium sine iusta causa irrita , et inanis est ; ergo a sortiori diis spensatio honorum spiritualium. 4. ' Potest, Ecclesiae, ea usque ministris datu est in aedisca ionem , ut inquit inpostolus II. Cor. X. 8. non in destructionem Sed sudulgentiae sine justa causa in destructionem Verge Tent, ut advertit Concilium Laleranetase , et Tridenti Dum. Ergo ei C. Obis. S. Thomas in IV. dist. XX. Q. L. et 3. P. Pρl. Q. AXV. ari. I. ad . ait : Si inordinale r mittat , ita quod homines quasi pro nihilo ab ορυμ hus poenitentiae resescentur, peccat faciens latis in aulaeuitias , nihilominus quis plenam indulgentiam Monsequitur. Ergo etsi illicita , oesida tamen est indubsentia sine justa causa. N. N g. cons. Nonnulli enim aiunt S. Thoninm. Petractaturum quae scripsit junior in Libros Senientiarum si Summam Theologicam absolvisset. Sed quia hoc divinare est , observandum cum Ssto , Estio, S rio , S. Thomam per illa verba si inordinate romittat , non intelligere indulgentias sine justa causa et
ait enim in IV. Dist. XLVI. et in Suppl. 3. P. Q. l. 16. Nec tamen ἔequauri quod Papa
387쪽
possit pro arbitrio animas e Purgatorio liberare , quia ait hoc ut indulgentiae possenni , requiritur causa conoeniens: sed tutelligere indulgentias stequentio res , alio Tuiu sibi ipse Cotitradiceret. Inst. Tritum est Canonis taru in axioma , quod et
tiae tantiam valent , quiantum sonant, pel praedi et 4M. Ergo etU. 8 . Dist. aut. Tantum Valent, quantum sonant, si .debitae adsint couditiones , conc. Secus , ππ. Cum ergo ex omnibus cotiditionibu g tum ministri, tum subjecti , tum causae, indulgentiae ratae Sunt : earu quatilitas tanta est , quantum sonat, et praedicatur.
Sic nos dicimus, Sacramenta emuere quod significaui, si tamen debitge adsint ministri, et subjecti condi
Seholion. causae autem , quibus indulgentia concedi possit , pro quantitate indulgentiae aestimanda est. Quis enim non videt ad indulgentiam plenariam causam requii saviorem, quam ad indulgentiam dierum aliquot Biuo sunt autem, ut recta observat Bellarminus Lib. R De Indum. Cay. 4 a. quae ad justam indulsentia Rausam concurrere debent, finis , et opus injuneium Fitiis quidem semper de t esse bonum aliqnod Eecleasiae non exiguum : ut conversio infidelium , et hae xeticorum , exaltatio Ecclesiae, paπ inter Christian Principes ; item Basilicarum extructio , pauperum i
,,ublica necessitate sublevatio, ministrorum sustenta isto etc. opus vero injunctum tale eve debet , ut actnnem illum consequendum censeatur aptum, et ipsum Per se non Iove, ita ut coram Deo mesius sit opust
illud fieri ad eum finem obtinendum, quam tempotaatim poenam ab bornipe soIvi. Ceterum in indulgendi iis , quae toti Ecclesiae, vel Regno, vel provinciare Conceduntur. potest opus iliqdoa iniungi aliquando levius ; qinod enim ipsum per se levius est, tu tota Miamias cuiuiuium te magnum est
388쪽
Disseractio T. . v C A P. IV. Da subjecto indulgenitiarum , et primo de apis.
Ado. Ι. Indulgentiarum subjectum dicimus eos, quia hus induIgentiae coii di possunt, iique vel vivi sunt, vel desuncti. De vivis hic agimus de defunctis Cv.
II. Omnes homines baptizati, et justi indulgentia-Tum capaera sunt: baptizati quidem , quia in eos, quisoris sunt, Ecclesia iurisdictionem non habet : iusti
vero, quia indulgentia, ut supra diximus', est remissio poenae temporalis , quae remanet, eulpa jam dimissa , ideoque cum Pontifices indulgentiam concede res aiunt, se remissionem peccatorum concedere , deIeccatis quoad poenam temporalem intelligendi sunt. litic passim indulgentiae conceduntur contritis , et σonfessis. Sed utrum necessaria sit sacramentalis eo fessio etiam iis , qui iam in gratia sunt, quaestio est. Etiar ea enim , Duius, aliique putant verba illa : congruis , et confessis, non apponi in Bullis Pontificum, ut conditionem necessariam , sed ad significandum, necessarium esse statum gratiae sanctiscantis. Sed communis fidelium praxis contraria, et tutior est. Iino id est hodie destitium. Declaravit tamen S. Congregario Cardinalium anno ΜDCCLXIII. eos, qui laudab δem liabeut consuetudinem , octava quaque die confitendi , Don teneri ad sacramentalem consessionem, ut Iucrentur indulgentias, quae intra illud octi duum cadunt , nisi sorte sint in peccato , Idque valet, etiamsi aliquando ob iustum aliquod impedimentum confiteri octava die non potuerint. Quam deesarationem auctoriatate sua Clemens XIII. confirmavit Θ . De resi quis
aὶ Excipiunt tamen in eo decreto indulgentiae Iubiιae vel quae ad instar Iubitaei conceduntur , in quibus ommi. . .s lanio pecchotitia saty o teinposs-ς x,
389쪽
vero definitum est, posse cos confiteri pridie eius diei, qua die indulgentiae concessae sunt. Sed non idem de
Eucharistiae communione concessum cst , cum ea etiam
ad indulgentiam consequendam eerta aliqua die praecipitur. III. Ceterum necesse non est, ut singula DpCra a Pontifice injuncta peragatitur in statu gratiae sanctiim cautis , sed satis est , si ultimum opus in gratia peragatur , quia eo instanti itidulgentia effectum sortiri potest. Nam et in veteri disciplina Episcopi prius probabant laboriosa poenitentium opera , deinde si iis videretur , in sugentiam cum absolutione dabant, ut Constat ex Cypriano , Concilio Ancyrano, et Nicaeno, IV. Sed quaestio gravis est inter Theologos , quaenam dispositiones tu subecto necessariae sint, ut totam , quae concessa est, indulgentiam cOMSequatur. Certum enim est , Dro majori vel minori dispositione , magis , Vel minus. cie concessa indulgentia Obtineri. Et Consentiunt quidem Theologi pro majori , vel minori fervore cito' latis , et contritionis, majorem, Vel minorem per indulgentiarum partem. Coustat e tiam , eos , qui Peccata, omnia etiam venialia non detestantur , plenarias indulgentias obtinere non posse, sed ex parte ; cum 'absurdum sit plenam consequi poenae tem-IForalis remissionem, qui aliquo tenetur affectu venia-ium Poccatorum , quae temporalem poenam mereatur. Sed controversia est, utrum ad totam lucratidam indulgentiam necessarium sit in subjecto eiscax propositum satisfaciendi Deo , quantum humana patitur in 1irinitas. Bellarminus enim Lib. I. de Indula. cap. 13. aliique affirmant, id non esse nucessariam , quia ad
hoc , inquiunt , indulgentia datur, ut quis a debito satisfactionis liberetur. At Cajetanus , Hadrianus , Setto , et Hesselius ambo hi interfuerunt Tridentinoe Concilio ) Moarrus, Estius , Syloius , aliique re
centiores contrarium teuent ἱ alioquin , inquiunt, i dulgentia sementum socordiae, uou supplementum ita
390쪽
Proue. E. pari. I. R Bonifacius VIII. Eximo. A 'liquorum nusquisque tamen , inqnit - Plus merebiator , et indulgentiam es'icacius consequetur , qui B auiores ρpsas amplius, et de otius frequentabit. a.' In
nocentius IV. in Cap. Quod autem. De poenis γLicet generaliter fat indulgentia propter taborem ,
P Pter depotionem , et Propter Pericula Llamen unus plus alio habet intra metam a Praelato Nutam , secti,dtim quod ρltis deostus est , oes Plus laborat , Mel majoribus perieulis se exponit. Idem docent scholarum Hineipes S. Thomas 3. P. Sup t. Q. XXV. Gre. P. ad 3. S. Bonaventum M IU. Diat. XX. Pretur. aliique. Ergo et c. Prob. aa. Pars, qunc majoris momen i ,. et dissi euitatis est I. ' Veteres noti aliis indulgentias putaruulconcedendas , nisi iis , qui satisfacerent ipsi per se , quantum possent. Sic Apostolus Don alia ratione Corinthium absolvit, quam ne ille majori Distitia abso Feretiar. Crystianus iis , qui 1ibellos indulgentiarum a Martyribus acccperant, non avior Mith lgendum Statuit , quam si ipsi quantum posient , satisfacerent. Quod si urgeret mortis , aut perscculionis periculum , quia tutae Satisfacere amplius non poturant, reliquam satisfactionem re millendam censuit, cuJus discipIinae quam nax fuerit sedes Apost ea , apparet non solum eTEpistolis Cleri Bomans ad Cyprianum , sed citam ea praeclaris Gregorii VII. verbis tu Epistola ad Liucolniensem Episcopum , qui indulgentiam delictorum Pe-εietati Absolutionem , inquit, praeterea peccaιοrum