장음표시 사용
391쪽
tuorum, sicut rogasti, tibi mittere dignum duximias,
si tamen bonis operibus inhaerendo , commIssos exces sus planstcndo , quantum pulueris , Coryorrs tiar habι-
laeulum Deo mundum temPliam exhrbueras . . . Lx
quibus apparet , ait.Baromus ad an. IO63. n. 7 i. Sedis Apostolicae indulgentias illis Communιcar2 , qua quantum suppetunt Mires, bene ορ rarι non praetermittunt, non autem ignavis , otioSιs , M. ΠΨ ις' ι
'''phob Π station . 1.' Ea semper fuit Ecclesiae mens ,
ut Der indulgentias non enervetur disciplina , neo homines a bonis operibus retrahantur , sed potius ut au-ceatur fidelium pietas, devollo, et cliaritas, ut patet ex verbis Concilii Lateranensis , et Tridentini, alioquin Don utiles, sed noxiae forent indulgentiae. Sed nemo Non videt , enervari disciplinam , et retrnhi homines a bonis operibus , nempe a faciendis dignis Poenite tia fructibus , imo procliviores fieri ad peccandam, si per indulgentiam ab hoc onere liberarentur , quoa est veluti seaenum , quo Coercentur homines a Pe catis , et mediuina vitiorum. Ergo. a.' Fieri non potMt, ut qui vere de peccato clolet, tamquam de injuria, atque offensione Dei summe dilecti , quique in iustificatione Virtutem. etiam PoenIten tiae infusam accepit, non habeat animum divinae a stitiae , quantum in se est, satisfaciendi , ast quam satisfactionem ipsa per se virtus poenitentiae iii lilia
Quis ergo credat , dari ab Ecclesia indulgentias , useius virtutis actus i inpediatur i . . r, 3.' Ipsi Pontifices dum indulgentias plenarias in obiIaeo concedunt , Sacerdotes monetit, ut Injungant Poenitentias salutares. Non ergo puta ut per ing uigen
tias auferri propositum, ac debitum satisfaciendi gustu tam fieri PoteSt. Objectiones. Gic. Si vera est nostra sententia, commentitia est indulgentiarum virtus. Si enim fidelis ad obtinenuam indulgentiam essecax habere debet satisfaciendi PIOP
O tum i in aet ergo atauu debito ratissacienda s
392쪽
ae proinde indulgentiae non remittunt temporaIes poemas post culpae dimissionem luendas. U. N R. ant. ad confrm. Dist. ant. Manet adlius ligatus debito satisfaciendi, quantum humana patitur inlirinitas , cono. Quantum Dei iustitia exigeret , nepQuod ergo homo non posset satistacere , io divina justilia puniret uci in hac vita , vel in Purgatorio ,
nisi 'per ludulgentias remitteretur. Inst. Indulgentiae liberant etiam a Poenis in Sacra- metto Poeni letiliae impositis. Atqui poenae it Iae Hum-quani superant poenitentis vires ; imponuntur enim a prudenti Saccrdote pro Viribus poenitentis , et si aliquando videntur graviores . Possunt sine indulgentia ab eodem, vi I ab alio Sacerdote commutari. Ergo virtus indulgentiae non solum pertinet ad remittendum
id , quod homo non potest , sed etiam ad id quod
U. Dist. ant. Indulgentiae liberant a poenis impositis , si medicinales sunt , neg. Si mera vindicta , subdist. Si sunt poenitentis ivlirmitate graviores, ConcisSecus. n g. Duplici ratione satisfactio a Sacerdote imposita potest esse poenitentis itisir. . itate gravior vel Propter ipsam operis substantiam , vel propter modum , quo illud lactentam esset, ut divinae justitiae perfecte
Satisfaceret', cum magno scilicet servore charitatis , et contriticinis. Et quamvis Satisfactio illa commutari .pos Sit iamen Per eam commutationem solveretur quidem Poeniteris a vinculo per Sacerdotem imposito ; ita ut non peccaret mutando satisfactionem Sacramentalem , sed re n solveretur a debito divinae justitiae satisfaciendi vel in hac , veI in altera vita. Ab hoe igitur debito solvit indulgentia. Corollarium. Ex his , quae dicta sunt, sacile est intelligere, quam difficile sit , ac rarum plenarias consequi indulgentias , praesertim in tanta , quatita hodie est, fidelium socordia , ae tepore in operibus injunctis Persolvendis.
393쪽
Solent esse opera iniuncta ieiunium, cleemosyna , oratio . aut certae ecclesiae visitatio. Et ieiunium quidem sufficit ecclesiasticum, hoc est eodem modo , quo jejunia quae ab ecclesia Praecepta sunt. Eleemosyna si non est definita , debet saltem talis esse , quae spectata personae conditione aliquo modo poenitentiae rationem habere possit. Oratio vero et visitatio ecclesiae devota , nec adeo brevis, ut nullo Pacto Poeuite
ita dici possit. ' C A P. IV. De indulgentia pro defunctis. o. I. I utherani, et Calvinistae post Petrobrust
nos, Albigenses , Valdenses, Purgatorium ipsum es re negant, tu quo animae piorum justitiae Dei satissa ciunt pro eo , quod in vita satisfaciendum reliquerunt. At inter Catholicos, qui Purgatorium agnoscunt, sue re nonnulli qui assererent ad animas ibi patientes in dulgentias extendi non posse , ut Nostiensis Lib. q. de Remiss. Gabriel Biel in can. Missae, Petrus mxOmensis , cujus varias propositiones Sirius IV. damnavit , et inter eas etiam unam, qua affirmabat , in dulgentias mortuis non prodesse, ex eaque damnatione admonitus Biel sententiam retractavit. II. Disput tur tamen inter eatholicos, ouo modo indulgentiae defunctis prosint, utrum scilicet ad modum absolutionis, an ad modum suffragii , sicut ora aiones , sacrilicia , eleemosJuae , aliaque Pia opera,
394쪽
Dέ Dissertatio. r. OPOSITIO I.
Duma idei est, esse Purgatorium , arimmque aesorum thi detentas iuvari si ramis fritium , imo certum est , iis indulgentias applicari posae, atque
Prob. I a. pars. I. ex Seripi. I. Auctor Lib. II. Machabaeorum Cay. III. 43. ait Iudas facta colla tioine duodecim millia drachmas argenti misit Ieroso 6 nam inerri pro peccatis mortuorum sacriscium ioene, et religiose de resurrectione cogitans quia considerabat, quod hi , qui cum pietate dormiationem MVesterant, optimam haberent repositam grarium ; εuncta eryo , et salubris est cogitatio 'ro de iunctis exorare, M a peccatis soloantur. Boc Ioco ni tui est luculentius , cum ex eo constet animas Piorum
aliquando habere iliquid . quod eis post mortem lue dum superest ; easque suffragiis, et sacrificiis adjuvari P .e, ut a peccatis solvantur. Quod autem reponunt Novatores, Machabaeorum librum non esse canonicum Oihil est, 1. ' quia sali m ex eo tamquam ex historiac nstat, quae lacrit Synagogae fides, et praxis quoad Ruimas delauctorum, a 'quia jam ostendimus fio. II. Cum librum , sic u et ceteros Deut crocanoriacos , etsi nondum hierunt a Synagoga relati in canonem ob ra tioues ibi recensitas, tamen ab Ecclesia semper habi vis suisse ni divinos. Machabaeorum libri, inquit Αα gnstinus Lib. XVIII. De Cio. cap. 36. quos non ei, sed Ecclesia pro canonicis .isbet idque sat tur ipse Ilieroovinus Prol. in Lib. Machab. qui et alibi Lib. V. Comment. in caρ. 23. B. eos Iibros ivl Scripturam divinam citat. Eos in Canone moenset Concilium Carthaginense III. Synodus Romaria sub. Gela fio I. Innocentius I. Epist. ad Exuρer. Eosdemonii sui Patres , ut Origenes Lι b. II. Periach. ca'. I. mi unus Epist.. 55. Augustitius , aIiique ut Scriptu Tam divinam laudarunt ita ut merito Tridentinum in Minone Scripturarum babeudos desini verit Setr. IV.
395쪽
In novo etium Testamento habemus Insiguem christi Domini sentetitiam Matth. XII. aa. Quicumquis uixerit o 'rbum contra stitim hominis , remittetur eι , qui autem diserit contra Spiritum Sanctum , nou r mittetur ei neque in hoc saectilo , neque in f ituro Atqui ex iis verbis clare elucet Purgatoria veritas. Neque enim . inquit Augustioris Lib. XXI. de Lιoa Cay. 24. de quibusdam peraciter diceretur, quod non eis remittatur neque in hoc saeculo , neque in futuro , nisi estive quibus, etsi non in isto, tamen remιιtetur in futuro Ergo . . a Prob. lI. ex perpetua Ecclesiae traditione. 1. . I hanius Haeres. LXXV. Qtiae pro mortuis, inquit, C n.
cipiuntur Preces , eis utiles sunt . . . necessario facere
Iud Ecclesiam dico , quae traditum sablmaioribus G ceperit. Σ' Augustinus Serm. .LAALI Ora
tionibtis Sanctae Ecclesiae, et sacriscis salutGrι, et elee mosFnis , quae Pro eorum syirilibus erogantur , nian eSrdubitandum , mortuos adjuoa ri , int cum eis miseri filius a atur a Domino quam eorum peccata meruerunt ἐhoc enim a patribus traditum unioersa obserpat Eccleasta. 3.' Omnes Uiurgiae tum orientalis, tum occiden talis Ecclesiae in Sacrificio orationem pro ammabus de functorum fieri praecipiunt. Lex autem oranda legem si
tuit credendi. 4 ' Trideutinum Sess. VL Can. 3o. Sic , post acceptam jiastificationis gratiam cur liber peccatori poenitenti ita culpam remitti ἰ et reatum Poenae aeternae deleri dixerit, ut utilitis remaneat reatus Pornae temporalis exolcendae siel in hoc saeculo , ori in futuro , in Pamatorio , ausequam in regnum coelorum Gillius m rere possit, anath a sit. Et Sess. XXV. Decr. de urg.
dcclviat , Purgatorium esse animasque ibi deleuias F lium sufragiis , poliasimum pero acceptabili alcaris sa- scio jιι Vari. Ergo.
Prob. III. ratiouo. Certum est, plurimos nliqua saI tem veniali labe aspersos diem supremum obire , Atquaob eam causam nou Possutit xii aeternum a regno CoeIO-Tum cI torres csse ; si enim filii adoptivi sunt , heredes etiam osse debent : neque possunt statim in regnum Coe lorum ititroire i nihil enim coinquinatum intrabit in re
Euum illud. Itestat ergo , ut aliquandiu ab ea maeula
396쪽
Purgentur. Porro si iusti in hac vita possunt alter a Ite Tum suffragiis , et orationibus juvare ; quidni ergo possint viventcs justi mortuos adiuvare , cuin pro istis , u pote Deo magis gratis ; multo magis acceptae cSse debeant orationes , et sumagia vivorum tProb. 2 a. Pars. , quae evidenter sequitur eX prima , Iicet delinita non sit ut dogma fidei: .' ex praxi titii versae Ecclesiae . contra quam disputare insolentissimae
insaniae est, ut inquit Augustinus Ep. LV. al CXVIII. di.' Si possunt privati fideles, ut supra demo stratum est, desunctos adiuvare orationibus , suffraatis , saerificio, quod quidem nihil aliud est nisi os erre Deo pro desun-mis satis sationes Christi et sanctorum , a sortiori id potest universa Ecclesia, seu Ecclesiae ministri , quibus besaurus satissaetionum Christi , et Sanctorum concreditus est. Atqui hoc ipsum est indulgentias pro defunetis Concedere. Non enim dicimus , in lal gentias ad in
dum absolutionis dari defunctis, in quos Ecclesia jurisdictionem non habet, sed per modum suffragii , osse-Tcndo scilicet Deo pro defunctis satisfacitones Christi ,
et sanctorum , quae oblatio non potest nori placere Deo, Cu maxime gratae sunt animae justornm , qui in gratia
obierunt, ac proinde animabus ipsis plurimum Prodesse.
Obseetiones. ε Objic. I. cons. m. mrt. Scriptura nos edocet, iusto rum animas beata frui pace , ac requie. Beati mortui, Fui in Domino moriuntur; amodo jam dicit spiritus, ut requiescant a laboribus suis Apoe. XIV. t 3. Et Sap. II . .isStus 3i morte 'raeoccupatus fuerit, in refrigerim
erit. Commentilius ergo est ille desunεtorum erasi istus set ignis , cui mitigando captantur eleemosynae, et Vendi stantur iudulgentiae tanto scandalo, ut hae occasione ma gna pars Europae ab Ecclesia discesserit. U. Neg. cons. Triplici enim ex capite iustorum uni mae in refrigerio , ac requie esse dicuntur post mortem λλ. ' quia ab aerumnis vitae hujus liberatae sunt , non murient, neque sitient amplius , neque cadet super illo
εψιν uoque ulluo aestus; a.' quia si in charitate Perse
397쪽
. eta de SSerunt, statim in beatam requiem ingrediu tur. 3. ' quia licet iis aliqua poena luenda sit in Puriagatorio , tamen quia jam de sua sorte Securae Sunt, ne amplius excidere possunt a jure aeternae hereditatis, ici ipsis cruciatibus gaudent multo magis, quam gaudebat Apostolus , eum dicebat: Supirabundo gaudio in omni tribulatione nostra , quia Inulto puriori, et desecatioricharitate incensae, Voluntati divinae Sine ulla carnis r bellione subjectae sunt. Si qui autem abusus ex humana infirmitate in adiuvandis defunctorum animabus irrepseruuic eos non probat, sed extirpandos praecipit Ecclesia, a qua stulte discesserunt , qui privatorum vitiis osse
Obie. II. Communis est S. Patrum doctrina, post
hanc.vitam nullum esse satisfactioni locum ., Sic CDPrianus coni. Demetrium J Quando isthinc , ait,
excessum fuerit , nullus iam poenitentiae locus est, nullus satisfactionis es clus. Similia docent Ambrosius I b. de bono mortis cap. 2. Chrysostomus Homil. ΙΙ-i de Lazaro , aliique Ergo.
U. Dist. ant. Docent Patres, nullum esse post hane vitam locum poenitentiae , aut satisfactioni Pro peccato mortali, Conc. Pro venialibus maculis , aut reliquiis peccatorum , neg. Contrarium cnim passim assim mant , ut supra vidimus.
Objic. III. unamvis Graeci a Latinis dissentia ni de Turgatorio , tamen in Concilio Florentino habili sunt
catholici. Ergo saltem dogma fidei non est. U. Dist. ant. Dissentiunt quoad rem ipsam , si . quoad substantiam , neg. Quoad adiuncta , sive accidentia, cons. Fatentur itaque Graeci, Purgatorium esse , animasque ibi detentas suffragiis juvari, ex eo-xum Liturgiis, in quibus suum habet locum Commendatio mortuorum , ct ex Synodis apud ipsos Graecos schismaticos habitis contra CFrillum Lucarem Calviniana Iue insectum. Sed dubitant de loco , et qualitate Cruciatus, hoc est utrum vero ibi igne torqueanturarii mae piorum , propter quam dubitationem , quae ad
fidem non pertinet, nou Poterint in Florentino dam
398쪽
398 Dissertano II. Obie. IV. Eeelesia non habet in mortuos jurisdictio
nem , quod enim aliquando legimus, mortuos exeo in municatos , vel ab excommunicationu absolutos, nihil aliud est, nisi Mesaratio , qua judicatum ost , illos mortuos esse Leclesiae rebelles , aut obedientes ; ideo, que prohibentur Viventes, aut eisdem permittitur, cum illis communicare orationibus , et suffragiis. Atqui conerasio indulgentiarum actus jurisdietiotiis est , ut supra observavimus : imo ipsi Summi Pontifices conis cedentes pro defunctis indulgeatias assirmant . se id sacere ex Potestate Ctapium. Ergo non potest e*tendi ωl mortuos, nisi ex inutili clavium abusu. s. Disc. min. Est actus jarisdictionis , qui diverso modo exercetur pro diversitate subjecti, conc Secus , nex. Coucedunt crgo Pontifices ex Potestate c&oitim indulgentias e quae quidem viventibus prosunt ad Dis dum ahsolutionis , dei notis vero ad modum suffra*ii, quatenus sellicet Eeclesia Deolossert Christi, et Sanctorum satisfactiones . et merita pro animabiis justoriiro. Hac respousione multae hac de re difficultates evane
Corollaria. Quamvis animas in Purgatreis patientes indulgentiis
juvari certurn sit; non est Iamen aeque Certum , ea/sIatim a purgatorio liberari, pro quibus Henarias inadulgentiae conceduntur, ut in altaribus . quae dicuntur rioilegia a , et a iis passim pDetariis indulgentiis. cumionim indulgentiae de ne is prosint ad modum suffra gii , ad divinam sapientiam , et honitatem pertinet suffragia illa eo modo accipere , quem magis gloriae sua expedire viderit. Caietareu, quidem ait , eas tu storum animas magis indulgetitias iuvari, quae in vit ν magis Deo satisfacere . et pro se ipsis, et pro anima bus defunctorum, studuerunt. Quae sententia licet Sua rosio Di . LIII. Besarmino LM L. O . t . aliisque videa ue s gularis, est tamen doctrina S. Thomae 3. P. Q. MI. a λ 8. qui Meet, in Christi defeeinione ad inferos eas tantum animas statim e Purgasorio im
eratas , quae ves plene purg t rent , vel dum adhuc
399쪽
νωerent, meruerunt per sdem , et depotionem ad mortem Christi tit eo descendente liberarentur a tem 'orali Purgatorii poena; et a pluribus rocontioribus passini defenditur. Id er o certum est , valde esse iti- certum 4 utrum statim e Purgatorio liberentur animae, pro quibus plenariae indulgentiae Conceduntur ; quae quidem non alio sensu plenariae dicuntur , nisi quia Ecclesia , quantum in se est totam iis poenam a Deogondouari optat, et orat, si tamen Deo Placuerit.
Ado. I. Indulgentiarum Varia est species, et natura. Dividuntur enim I.' in indulgentias pro vivis tantum , et eas, quae ad mortuos etiam extenduntur. a.' Ita semporaneas, et Perpetuas. 3,' In Partiales, et 'lenis
Has , inter quas principum habet locum Iubilaetans Pauca igitur hic observanda sunt de indulgentiis partiatibus , plenariis , et Abitaeo , gum de reliquis nubinia sit diffficultas.
II. Pamtiales indulgentiae inductae sunt, ut remissio partis alicujus canonicae poenitentiae , ex. gr. aliquot dicrum . mensium, annorum, et ex consequenti ut supra observavimus etiam poenae temporal4s coram Deo solvendae , quae parti illi canonicae poenitentiare vespondeat. Sed cum canones numquam poenitentiamvroducendam constituant nisi ad annos ex. gr. septem. decem, viginti , aut ad summum ad totam hominis vitamicircumlaruntur tamen indulgentiae quaedam cer rum . mille , imo et viginti , aut tringinta miluum an aeorum. Otiae in Irentiariam liberalitas , inquit Estiuasn IV. Dira XX. s. o. commentitia, et Sedi Ast stoliecta minim. adscribenda est, cum in nutiis Αρο- stolicis ritteris Moeniatur. Potest tamen . ut advertit naberi , numerus ille annorum, quantumvis enormis .
recto. 1ensu intelligi, atque delanti pro remissione sci
400쪽
Iicet tantae poenae, quae nonnisi per tot annorum millia redimi posset; ei certe si ob unum PCCCatum igi uti annorum poenitentia imponebatur aliquando Ruar ovibus , quanta imponenda suisset ei, qui multiam illibus ejusmodi sceleribus pe foedaverit rIII. Plenaria indulgentia est remissio totius Poenae temporalis coram.Deo exsolvendae. Sed in plenariis indulgentiis Ecclesia quidem quantum in se est totam condonare poenam intendit, et optat ; si modo fideles rite dispositi indulgentiam consequi sat agant. Est autem Una ex dispositionibus , ut snpra diximus , efficax desiderium , ac propositum satisfaciendi , quantum hummana patitur infirmitas , ex quo sit, ut rari plenarias
indulgentias consequantur integras.. Iubilaeum eit plenaria indulgentia , sed nonnuI- iis aucta privilegiis , quae in aliis ylenariis indulgentiis Coucedi non solent. Primus Bonifacius VIII. a uno NC C. Iubiliaetim Uncessit iis, qui Sanctorum Basi-
Iieas Itomae visitaverint, statuitque ut centesimo quorque anno rediret. Deinde Clemens. I. habita ratione Brevitatis humanae vitae, ex qua sebat, ut multi I filaeum numqv.im viderent . constituit anno MCCCL. ut quinquage,lmo quoque anno celebraretur. Bursus
Urbanus VII. anno MCCCLXXXIX. decrevit, ut ad
memoriam triginta trium annorum , quibus vita Christi durasse creditur , quolibet trietesimo tertio anno Iubia laetim recurreret. Tandem Patilus n. anno MCCCCLXX. ad Vigintiquitique annos coarctavit Jubilacornm inter alium , quam ' constitui totiem a Simo. In anno
MCCCCLXXII l. confirmatam servat Ecclesia. Est autem sibilaei nomen ab Hebraea voce Iobel quae remiasionem signiscat. Si eut etiim ex lege Mosaica Hebraei quinquagesimo quoque anno a debitis omni-hus absolvebantur , ad laudorum suorum possessionem , si eos ex necessitate vendidissent. redibant , serVici uelibertatem recuperabant ; sic Eeclesia in Iubilaeo iid libus debita omnia remittit, a servitute peccati libe
xat , eiSque rostituit merita , quae per peccatum a mi Ferant ' meritoque propterea annus il le sacer , SiVuo anctus appellatur. Incipit autem Ili h la iam a vesperisi Virgiliae Nativitatis Domini, et ad vesperas ejusdem