장음표시 사용
441쪽
poenam peccati ). Unde clim haec omnia sint inconvenientia, simplicitor constendum est plod animae non sunt Creatae ante corpora; sed simul Creantur eum corporibu Sinumduntur. Ad primum ergo dicendum, quod DeuS dicitur cessaSse die Septimo, non quidem ab omni opere cum dicatur JOan V, 1 T): Pater meus usque moduoperatur, Sed a novis rerum genetibu et Speciebus condendis, quae in operibus primis non aliquo modo priDextiterint. Sic enim animae quae nune Creantur, praeoXtiterunt secundum similitudinem Specie in primis operi-bUS, in quibus anima Adae creata sui I . Ad secundum dicendum, quod persectioni UniverSi, Unntum ud numerum individuorum, quotidie potest addi aliquid, non autem quantum ad
Ad tertium dicendum, quod hoc quod anima remanet Sine Corpore, contingit per corporis corruptionem quae consecuta eSt e Peccato. Unde non sui conveniens quod ab hoc inciperent Dei ope a quia Sicut Scriptum eSt Sap. 3 Deus mortem Mon fecit. . . sed impii manibus et verbis accersierunt eam.
DIVISA. Deinde considerandum est de propagatione hominis quantum ad corpus et ei a hoc quaeruntur duo Q Utrum aliquid de alimento convertatur in veritatem humann naturae. - 'Utrum Semen, quod Si humanae generationis principium sit de superfluo alimenti. ANTICULUS I. UTRUM ALIQUID DE ALIMEXTO CONVERTATUI. I VERITATEM
Ad primum sic proceditur l. Videtur quod nihil de alimento transeat in veritatem humanae naturae. Dicitur enim Matth. xv, 1 T): Omne quod in os intrat, in ventrem vadit, et per secessum emittitur. Sed quod emittitur, non transit in veritatem humanae naturae. Ergo nihil de alimento in Veritatem humanae natUra tranSit. 2. Praeterea, PhiloSOphuc De gener . lib. I text. 35, 36 et 37 distinguit carnem SeeUndum Speciem, et Secundum materiam et dicit quod ear Se- eundi immateriam advenit et recedit. Quod autem ex aliment generatur, advenit et recedit. Ergo id in quod alimentum convertitur, Stiar Se- Undum materiam, et non ear Secundum speciem. Sed hoc pertinet ad veritatem humanae naturae quod pertinet ad speciem ejuS. Ergo alimentum non tranSit in veritatem hUmanae naturae. 3. Praeterea ad Veritatem humanae naturae pertinere videtur humidum radicate 3); quod Si deperdatur, restitui non potest, ut medici dicunt. Posset autem restitui, si alimentum converteretur in ipsum humidum. Ergo nutrimentum non conVertitur in Veritatem humanae naturae
t Idem sensit Priscillianus, quippe concilii 5 Si dictum quasi radix et sumius vitae, Bragensis canon sic se habet : Si quis animas seu alimentum quoddam et nutrimentutu, vo humanas diei prius in eoelesti habitatione subinde deficiente et exhausto deficit vita et in- pesteasse et per hoc in corpore humano in terit : vel rudieale quasi a principio ingenitum ter e las, siquo Priscillianus diaeit avia corpori sicut et radix est id quod primo in-shema sit nascitur arbori et quod vitam illius nutrit, auget, 2 CL quae dicta sunt quaest. LXXlID, art. 2). conservat. Ἐinc medici primigenium vocavi.
442쪽
4. Praeterea, si alimentum tranSiret in Veritatem hUmanae naturae, quidquid in homine deperditur,aeStaurari poSset. Sed mor homini non accidit, nisi per deperditionem alicujus POSSet igitur homo per Sumptionem alimenti in perpetuum Se contra mortem tueri. 5. Praeterea, Si alimentum in Veritatem humanae naturae transiret, nihil esset in homine quod non poSSet recedere et reparari; quia id quod in homine generaretur evalimento, et recedere et reparari posset. Si ergo homo diu viveret, Sequeretur quod nihil quod in eo fuit materialiter in principio suae generationis, finaliter remaneret in pS et si non esset idem homo numer per totam Vitam suam clim ad hoc quod Sit idem numero, requiritur identitas materiae. Hoc autem Si inconVenienS. Non ergo alimentum transit in Veritatem humanae naturae. Sed contra est quod dicit AuguStinus lib. De Ver relig. cap. 40 in princ. Alimenta carnis corrupta id Si amittentia Ormam Suam in membrorum fabricam migrant. Sed fabrica membrorum pertinet ad Veritatem humanae naturae. Ergo alimenta tranSeunt in Veritatem humanae natUrae, Ut ConfeSS. lib. VII, cap. 10) u Nec tu me mutabis in te sicut cibum
Carni tuae. Sed, ite. 1 . CONCLUSIO. - Ad restaurandum illud quod per actionem caloris naturalista
perditur ad veritalem humanae naturae perlinens, oportet aliquid de alimento converti in veritalem humanae naturae.
Respondeo dicendum quod Secundum PhiloSophum uel lib. Π, text. 4): Hoc modo se habet unumquodque ad Veritatem, Sicut se habet ad esse. hIllud ergo pertinet ad Veritatem naturae alicujuS, quod eS de constitutione naturae ipsius. Sed natura dupliciter conSiderari poteS uno modo incommuni secundiam naturam Speciei, alio modo Secundum quod est in hoc individuo. Ad veritatem igitur naturae alicujus in communi consideratae pertinet forma et materia dia in communi accepta ad veritatem autem naturae in hoo particulari considerata pertinet materia individualis signata, et forma per hujusmodi materiam individuata sicut de veritate
humanae naturae in communi est anima humana et corpus; sed de veritatu humanae naturae in Petro et Martino est haec anima et hoc corpus. Sunt autem quaedam, quorum formae non possunt Salvari nisi in una materia signata, sicut forma Soli non poteSt Salvari niSi in materia quae actu sub ea continetur. Et Secundum hunc modum aliqui P0Suerunt, quod forma humana non poteSt Salvari niSi in materia qVadam Signata, quae scilicet
a principio fuit tali forma formata in primo homine ita quod quidquid aliud praeter illud quod ex primo parente in OStero deriVatur, additum
suerit, non pertinet ad Veritatem humanae naturae, quaSi non Vere accipiat formam humanae naturae; sed illa materia quae in primo homine formξ humanae fuit subjecta, in seipsa multiplicatur. Et hoc modo multi ludo humanorum corporum a corpore primi homini deriVatur 2). Et secundum hoc alimentum non convertitur in Veritatem humanae naturae; sed dicunt quod alimentum accipitur ut quoddam lamentum naturae, id est, ut resistat actioni caloris naturalis, ne consumat humidum radicate; sicut plumbum vel stannum adjungitur argento, ne On Sumatur per
ignem. Sed haec positio est multipliciter irrationabili S. Primo quidem, quia ejusdem rationis est quod aliqua forma possit fieri in alia materia, et
3 Haec verba Augustini, quae leguntur in edit pressa Sent. lib. II dist. 50 Puli. . Hanc hausisse Nicolai dosiant in edit. Rom. 587, in Patav. videtur ex Hugone a S. Victore lib. I e sacra- 098 in Veneta 755 et in Nealpol. 7 5. mentis, part cap. 50 ei 57j. 2 litae Magistri Sententiarum opinio sui ex-
443쪽
quod possit propriam materium deSerere et ideo omnia generabilia sunt corruptibilia, et θ converso Manifestum est autem quod Orma humana potest deficero ab hac materia quae ei subjicitur Dalioquin corpia humanum e ruptibile non esset. Unde relinquitur quod et alii materis advenire possit, aliquo alio in veritatem humanί naturae tran Selante Seeundo, quia in Omnibus quorum materia invenitur tota Sub uno individuo, non est nisi unum individuum in una Specie Sicut patet in Sole et luna, et hujusmodi. Sic igitur non esset nisi unum indiViduum humanae Speciei. Tertio, quia non est possibile quod multiplicatio materiae attendatur nisi vel Secundum quantitatem tantum, Sicut aecidit in raresaetiS, quorum materia Suscipit majores dimensiones, vel etiam Secundum UbStantium maloriae. Sola autem eadem substantist materiae manente, non poteSt dici quod sit multiplicata; quia idem ad seipsum non con Stituit multitiadinem, Chim neceSSe sit omnem multitudinem ex aliqua divisione causari. Unde Oportet quod aliqua alia substantia materiae adveniat Vel per creationem, Vel per ConVersionem alterius in ipsam. Unde relinquitur, quod non poteSt aliqua materia multiplicari nisi per rarefactionem, Sicut cum ex aqua sit aer vel per additionem alterius rei, sicut multiplicatur igni per additionem lignorum Vel per creationem materiae. Sed manifestum est, multiplicationem materiae in humanis corporibus non accidere per rarefactionem; quia sic corpora hominum persectae aetatis Ssent impersectiora quam Orpora puerorum; nec tertim per Creationem OVae materiae; quia Secundum Gregorium lib. xxxv Moral cap. 9, in princi), Omnia Sunt Simul creata Secundum SubStantiam materiae, licet non Secundum Speciem formae. Unde
relinquitur, quod multiplicatio corporis humani non sit nisi per hoc quod
alimentum convertitur in Veritatem humani corporiS. Quarto, qUia cum homo non disserat ab animalibus et plantis Secundum animam vegetabilem, Sequeretur quod etiam corpora animalium et plantariam non multiplicarentur per conversionem alimenti in corpUS nutritUm, Sed per quamdam multiplicationem, quae non potest esse naturaliS; cum materia secundum naturam non extendatur nisi Sque ad certam quantitatem, nec tertim inveniatur aliquid naturaliter creSeere niSi per rarefactionem vel conversionem alteriuS in ipsum. Et Sic totum OpUS generativae et nutritiVae, quae dicuntur ire naturaleS, SSet miracul0SUm quod Si omnino inconvenienS. Unde alii dixerunt, quod sorma humana potest quidem seride novo in aliqua alia materia, Si conSideretur natura humana in com-mUni, non autem Si accipiatur prout est in hoc individuo, in quo sorma humana fixa manet in quadam materia determinata, cui primo imprimitur in generatione hujus individui ita quod illam materiam nunquam deserit usque ad ultimam individui corruptionem. Et hanc materiam di cunt principaliter pertinere ad veritatem humanae naturae. Sed quia hujusmodi materia non sussicit ad quantitatem debitam, requiritur ut adveniat alia materia per converSionem alimenti in Substantiam nutriti, quantum sussiciat ad debitum augmentum. Et hane materiam dicunt Secundario pertinere ad Veritatem humanae naturae; quia non requiritur ad primum esse individui, Sed ad quantitatem ejus Jam vero, si quid aliud adveniat ex alimento, non pertinet ad Veritatem humanae naturae, proprie loquendo. Sed hoc etiam est inconvenienS. Primo quidem, quia haec Opinio judicut de materia corporum ViVentium ad modum corporum inanimatorum in quibus, etSi Sit Virtus ad generandum Simile in Specie, non tamen est virtus in ei ad generandum aliquid sibi simile secundum individuum quae quidem Virtus in corporibus Viventibus St Virtus ni
444쪽
t tiva. Nihil ergo per Virtutem nutritivam adderem corporibu Viventibus, si alimentum in Veritatem naturae ipSOrum non OnVerteretur. Secundo, quia Virtu aetiVa quae eS in Semine, eSi quaedam impressio derivata ab anima generantis, Sicut Supra dici Um Si quaeSt. Praec art. 1 . Unde non potest eSSe majoris virtuti in agendo quam ipsa anima, a qua derivatur. Si ergo e Virtute Seminis Vere Ssumit aliqua materia formam naturae humanae, multo magis anima in nutrimentum Conjunctum poterit veram formam naturae humanae imprimere per potentiam nutritivam. Tertio, quia nutrimento indigetur non ollim ad augmentum alioquin terminat augmento necesSarium non SSet Sed etiam ad restaurandum
illud quod deperditur per actionem calori naturaliS. Non autem SSet restauratio nisi id quod ex aliment generatur, uecederet in locum deperditi Unde sicut id quod primo inerat, Si de Veritate humanae naturae, ita et id quod ex alimento generatur. Et ideo Secundum alio dicendum St, quod alimentum vero conYsertitur in Veritatem humanae naturae, inquantum Vere aecipit speciem carnis et ossis, et hujusmodi partium. Et hoc est quod dicit Philosophus De anima, lib. , teXt. 46, et De gen lib. I, lext. 39 , quod ii alimentum nutrit inquantum Si potentia caro. MAd primum ergo dicendum quod Dominus non dicit quod totum quod ini intrat per SecesSum emittatur Sed oportet quod de quolibet cibo aliquid impurum per Secessum emittatur. Vel poteSi dici, quod quidquid ex aliment generatur, poteSt etiam per calorem naturalem reSolvi, et per Oros UOSdam occultos emitti, Ut Hieronymu eXponit Sup. illud Matth. xv : Non intellistitis quod e te ). Ad secundum dicendum, quod aliqui per carnem Seeundum speciem intellexerunt id quod primo accipit Speciem humanam, quod Sumitur a generante; et hoc dicunt Semper manere quOUSque indiViduum durat; carnem Vero Sectandi 1 materiam dicunt esse quae generatur e alimento et hanc dicunt non Semper permanere Sed quod Sicut advenit, ita abscedit. Sed hoc est contra intentionem Aristotelis. Dicit enim ibi loc cit inarg. , quod Sicut in unoquoque habentium Speciem in materia puta in ligno et lapide, ita et in carne, hoc St Secundum Speciem et illud Secundum materiam. Manifestum est autem, quod praedicta distinctio locum non habet in rebus inanimatiS, quae non generantur e Semine, necnUtriuntur. Et iterum Cum id quod ex aliment generatur, adjungatur corpori nutrit per modum mixtioniS, Sicut Si aqua miscetur vino, ut ponit exemplum ibidem Philosophus De gener. lib. I, teXl. 39 et 88 , non poteSt alia eSSe natura du quod advenit, et ejus cui adVenit eum jam Sit factum unum per eram miXtionem. Unde Ii ulla ratio Si quod unum consumatur per calorem natUralem, et alterum maneat. Et ideo aliter dicendum est, quod haec distinctio Philo- Sophi non est secundum diversas carnes, sed eSPHUSdem carnis Secundum diversam considerationem. Si enim consideretur Caro Secundiam Speciem, id est, secundum id quod Si formale in ipsa; Sic Semper manet, quia Sempermanet natura carniS, et dispositio naturalis ipSius. Sed si consideretur caro Secundiu materiam, Si non manet; sed paulatim consumitur, et re tauratur Sicut patet in igne fornacis cujus forma manet, Sed materia paulatim con Sumitur, et alia in locum ejus Substituitur 1).
L, Ex his et se liuentibiis intelligi potest tua gent. lib. IV, cap. cit , ad hoe quod resurgat aera esse Origenis ratiocinationem qua argu homo idem numero quod quidquid sui maie-mentatur cortius huiuanum propter Onti uia in rialiter in eo secundum Otuin tempus vitae suae inaruriae nuxum, nou idem numero resurrectu resumatur, sed lanium X eo quantum sufficit ruiti. . Non requiritur, ait ipse D. honias Cout ad complemeu tum debita quantitati S. etc.
445쪽
Ad tertium dicendum, quod ad humidum radicate intelligitur pertinore totum id in quo undatur Virtus Speciei quod si subtrahatur, restitui non potest Sicut Si amputetur manu S, aut peS, vel aliquid hujuSmodi Sed humidum nutrimentale est quod nondum pervenit ad suscipiendum perfecte naturam speciei, Sed in via ad hoc Sicut est Sanguis et alia hujusmodi. nil si talia subtrahantur, remanet adhuc Virtus Speciei in radice, quae non tollitur. Ad quartum dicendum quod omnis Virtuti corpore passibili per continuam actionem debilitatur, quia hujuSmodi agentia etiam patiuntur. Et ideo virtus conversiva in principio quidem tam sorti ESt, ut possit convertere non soli im quod sussicit ad restaurationem deperditi, sed otium ad aUgmentum; postea Ver non poteSt OnVertere niSi quantum Sufficit ad restaurationem deperditi, et tunc ceSSat augmentum temUm ne hoci test, et tunc fit diminutio deinde, deficiente hujusmodi virtute totaliter, animal moritur Sicut virtus vini convertentis aquam admixtam paulatim per admixtionem aqua debilitatur, ut tandem totum stat aquoSum, ut Phi-lOSophus exemplificat De gener . lib. I text. 39 et 88).Λ quintum dicendum, quod Sicut PhiloSophus dicit De gener. lib. I, teXt 39 , quando aliqua materia per Se convertitur in ignem, tunc dicitur igni de novo generari quando Vero aliqua materia convertitur in ignem praeexistentem, dicitur nutriri; unde Si tota materia simul amittat speciem ignis, et alia materia convertatur in ignem, erit alius igni numero si Vor paulatim combusto uno ligno aliU SubStituatur, et Sic deinceps qUOUSque Omnia prima Consumantur, Semper remanet idem ignis numero quia Semper quod additur tranSit in praeeriStens. Et similiter est intelligendum in corporibus viventibUS, in quibus e nutrimentoreStauratur id quod per calorem naturalem ConSUmitur.
ARTICULUS II. - TRUM SEMEN SIT DE SUPERFLUO ALIMENΤΙ.
De his etiam Sent. Π, diSt. 50 quaest. H, art. 2 et IV, dist. 44, quaest. I art. 2, quaest. IV, et cout gent. lib. III. cap. M2l, princ et cap. 22.
Ad Secundum Sic proceditur. 1. Videtur quod semen non sit de superfluo alimenti, Sed de Substantia generantis. Dicit enim DamaSeenus De Orth. sid. Cap. 8, a med.), quod generati eStipu naturae eX Substantia generantis producens illud quod generatur. ο Sed id Uod generatur, generatim ex Semine. Ergo Semen Si de Substantia generantis. 2. Praeterea, Secundum hoc filius assimilatur patri, quod ab eo aliquid accipit. Sed Si Semen, ex quo aliquid generatur, Sit de Superfluo alimenti, nihil acciperet aliquis ab avo et praecedentibus, in quibus hoc alimentum nullo modo fuit. Ergo non assimilaretur aliquis avo et praecedentibUs magis quam aliis hominibus. 3. Praeterea alimentum homini generanti quandoque eSt excarnibus bovis, vel porci, et aliorum hujusmodi. Si igitur semen esseti Superstuo alimenti, homo generatu ex emine majorem assinitatem haberet cum bove et Orco, quam cum patre, et alii ConSanguineiS. 4. Praeterea, AuguStinu dicit Super Gen. ad liti lib. x, cap. 20 , quod
ii nos fuimus inradam non Solum Secundum Seminalem rationem, Sed etiam secundum corpulentam SubStantiam. Hoc autem non SSet, Si Semen Sset ex Superfluo alimenti. Ergo Semen non est exsuperstu alimenti.
Sed contra est quod Philosophii probat multipliciter De gen animal. lib. I, cap. 19), quod Semen eSPSUperfluum alimenti.
CONCLUSIO. - Cum semen sit illud qu0d generatur ex alimento antequam con
446쪽
veriatur in substantiam membrorum, me elicitur Semen SSe de Superfluo alimenti, Seu de parte alimenti non negessaria ad alendum.
Respondeo dicendum quod Sta quaestio aliqualiter dependet e prs
mi SSis ari praee et quaeSt. XVm art. l . Si enim in natura humanaeSt virtus ad communicandum Uam formam materiae alienae, non solum in
alio, sed etiam in ipso manifestum est quod alimentum, quod eSt in principio dissimile, in fine si simile per formam communicatam. Si autem naturalis ordo, ut aliquid gradatim de potentia reducatur in actum. Et ideo in his quae generantur invenimUS Uod primo numquodque est impersectum, et postea perficitUr ManifeStum eSi autem quod commune Sehabet ad proprium et determinatum, Ut imperfectum ad persectum; et ideo videmus quod in generatione animalis priu generatur animal quam homo vel equus. Sic igitur et ipSum alimentum primo quidem accipit quamdam Virtutem communem reSpectu omniUm partium corporiS, et in fine determinatur ad hanc partem Vel ad illam. Non autem eSi possibile quod aeeipiatur pro semine id quod jam conversiam est in SubStantiam
membrorUm per quamdam resolutionem; quia illud reSolutum, Si non retineret naturam dias a quo resolvitur, tunc jam Sset recedens a natura generantis quaSi in Via corruptionis eXi Stens et Sic non haberet virtutem convertendi aliud in Similem naturam. Si Vero retineret naturam ejus a quo resolvitur, tunc eSSet contractum ad determinatam partem, et non haberet virtutem movendi ad naturam totiuS, Sed Solum ad naturam partis: nisi sorte quis dicat quod esset reSolutum ab OmnibUS partibus corporis, et quod retineat naturam omnium partitam et Sic Semen e SSet quasi quoddam parvum animal in actu; et generatio animalis evanimali non esset nisi perdivisionem .sicut lutum generatur X luto, et Sicut accidit in animalibus quae decisa vivunt. Hoc autem est inconvenien S. Relinquitur ergo quod Semen non sit delisum ab eo quod erat actu totum, Sed magi in potentia totum, habens virtutem ad productionem totius corporis derivatam ab animari nerantiS, ut Supra die tiam eSt ari praeci . Hoc autem quod est in potentia ad totum est illud quod generatur e alimento, antequam convertatur in substantiam membrorum; et ideo echo Semen accipitur. Et secundum hoc virtus nutritiva dicitur deserVire generativae Pquia id quod est conversum per Virtutem nutritiVam, accipitur a Virtute generativa ut Semen. Et hujus signum ponit PhiloSOphUS De gener anim. lib. I, cap. 18 IUOdanimalia magni corpori S qUde indigent multo nutrimento, Sunt pauci Seminis secundum quantitatem ui corporiS, et paueae generationiS et Similiter homines pingue Sunt pauci Semini propter eamdem GUSam. Ad primum ergo dicendum, quod generatio est de substantia generantis in animalibus et plantis, inquantum semen habet Virtutem ecforma generantis, et inquantiam est in potentia ad substantium ipsius. Ad secundum dicendum, quod assimilatio generantis ad genitum non fit propter materiam, Sed propter formam gentis, quod generat ibi Simile. Unde non oportet, ad hoc quod aliquis assimiletur avo, quod materia corporalis Seminis fuerit in avo, sed quod sit in emine aliqua virtus derivata ab aVO, mediante Patre. Et similiter dicendum est ad tertium; nam assinitas non attenditur dicundum materiam, Sed magis secundum derivationem formae. Ad quartum dicendum, quod verbum Augustini non est Si intelligendum, quod in Adam actu fuerit aut seminalis ratio hujus hominis propinqua, aut corpulenta HUS SULStantia. Sed utrumque suit in Adam secundum
447쪽
originem. Nam et materia corporalis, quae mini Strata Si a matre, quum vocat corpulentam substantiam q), derivatur Originaliter ab Adam; et Similiter virtus activa existens in emine patris, quae est liujus hominis propinqua ratio seminalis. Sed Christus dicitur suisse in Adam secundum corpulentam SubStantiam, Sed non Secundum Seminalem rationem; quia materia corporis ejus, quae miniStrata Si a Matre Virgine derivata est ab Adam; sed virtus activa non est derivata ab Adam, quia corpus dia non eSt formatum per virtutem virilis SeminiS, Sed peratione Spiritu Sancti; talis enim partu decebat eum qui est Super omnia benedictus Deus P
Iste quaeri potest ut animadvertit editio
Parmensis recentissima, quo sensu intelligendum sit Beatissimam Virginem Christi matrem ei ministrasseeorpulentam substantiam Utrum scilicet in ejus conceptione praestiterit, necne ΤNos tenemus id supernaturaliter omnino contigisse ita ut Spiritus S., purissimum Beata Virginis saltauinem conceptui aptum, in uterum deduxerit, ex quo Sacrum Clivisti Corpus organiratum sermaverit, eique animam creatam insuderit; et sie, quod esseaeia et virtutis est in virili semine modo excellentiori praestiterit Spiritus . Virginem autem, more aliarum seminarum, praeparasse et subministrasse materium corporalem. Quanquam hoc naturaliter procedere potuisse docuit Paulus Zacchia lolius status ecclesiastici protomedicus en oratis in quaestionil, me die legalib. l. VII, tit. 5, quaest. I. n. 5T, animadvertens ου quod, in naturalibus aliis conceptionibus, aliquando ita praesens est Semeia in vicinissimis uteri locis, in quibus fit conceptio, ut nullo motu opus sit ad hoc, ut eum virili semine misceatur : unde est quod aliquae absque ulla omnino voluptate, quantitin est ex parte expulsionis proprii seminis, concipiunt; quod et naturaliter in sacratissima Virgine Salvatorem mundi concipiente evenisse potuit et sic, etiamsi proprium semen praestiterit, nulla tamen labe illibatam corporis mentisquo virginitatem vim
449쪽
DE FINE ULTIMO HOMINIS IN COMMUNI. - Quaesti prima. Utrum homini e0nvenia agere pr0ple sinem. agere pr0pter finem Sit pr0prium ali 0nalis creaturae. actus h0 minis recipi aut Speciem ex sine. sit aliquis linis ultimus humanae vii id. uuius hominis p0ssi ut esse plures ultimi fines. ho ut 0rdiu et mnia in ultimum sinem. idem sit ultimus sinis mutum h0minum. in ill ultim siue aliae creaturae c0uveniant. DE BEATITUDINE HOMINIS, IN QUIBUS CONSISTAT Quaestio .
Utruni consistat beatitud040missis in divitiis.
Utrum beati lud sit aliquid i uerealum. Sit perali0. Sit perali sensilivae partis, an tutellectivae tantum. si est intellectivae partis, sit perati intellectus an v0luntalis. si est perati intellectus sit perali intellectus speculativi, an praeliei. si est perati intellectus speculativi, an c0usis latra speculati0ne Seleuliarum speculativarum.
sit in specula li0ne substantiarum separatarum dilicet angel0ram. sit in S0la speculali0ue Dei, qua per 8Sentiam videtur. DE EIS QUAE EXIGUNTUR AD BEATITUDINEM. - Quaestio 4. Utrum delectati requiratur ad beatitudinem. in beatitudine sit principalius a vigi0, an deleel ali0. ad beatitudinem requiratur c0mprehensi0. requiratur reetilud v0luuialis. ad beatitudinem h0 minis requiratur c0rpuS. requiratur ad eam perseeli c0r 0ris. requirantur ad eam aliqua exteri0ra bona. requiratur ad eam 80eieta amic0rum. DE ADEPTIONE BEATITUI INIS. - Quaestiora Utrum hom0 08Sit40nsequi beatitudinem. unus h0m0 0ssit esse beati0 ali0. aliquis p0ssit esse in hac vita beatus. beatitud habita p0ggit amitti. h0m per sua naturalia p08Si aeqnirere e alitudinem. li 0m0 0nsequatur beatiιudinem per acti0nem alicujus superi0ri creaturae.
450쪽
iNDEX. DE VOLUNTABIO ET IN VOLUNTARIO. - uaestiora. Ulrsim in humanis actibus inveniatur v0luntarium. inveniatur in animalibus brutis. - 0luntarium p0SSit Sge absque talli actu. vlulentia v0luntati p0ssit inferri. xi0lentia auget inv0luntarium. melus causet involuntarium simpliciter. concupiscentia auget involuntarium. ign0rautia causet in voluntarium. DE CIRCUMSTANTIIS HUMANORUM ACTUUM, IN QUIBUS VOLUNTARIUM ET IN VOLUNTARIUM INVENITUR. - Quaestio T. Virum circumstantia si aceidens actus humani, vel quid sit. circumstantiae human0rum actuum Sint 0nsiderandae a Theologo. - 0nvenienter assignentur circumstantiae in terti Ethieorum.
sint principales circumflauliae propter quid, et ea quibus est operali0, ut dieitur interii Ethic0rum. DE VOLUNTATE, QUORUM SIT UT VOLITORUM. - Quaestiora. Utrum voluntas sit tantum b0ni. - 0lutilas sit lanium finis, ag 0rum quae sunt ad nem. - 0luntas, si St 0rum quae Sunt ad sineta, uno elu 0veatur in suem, et in ea quae sua ad finem. D MOTIVO VOLUNTATIS. - Quaestio . Utrum v0lunia m0veatur ab intelle elu. - ab appelli sensiliu m0veatur.
- m0veatur a De 80l sicut ab exteri0ri principio. DE MODO QUO VOLUNTAS MOVETUR. - ouaestio 10. Utrum v0lullias m0veatur ad aliquid naturaliter. - - de neeessi latera su subjeel0. - - de necessitate ab inseri0ri appetitu. - - de necessitate ab exteri0ri m0liv0, quod est Deus. DE FRUITIONE QUAE EST ACTUS VOLUNTATIS. - Quaestio 11. Ultum frui sit elus appetitivae p0lentiae. frui 0nveniat tantum ali 0uali reaturae, an etiam allimalibus brulis. fruilis sit tantum ultim Lais. Sit40lum finis habiti. DE INTENTIONE QUAE EST ACTUS VOLUNTATIS. - Quaestio 12. Utrum intenti sit elus intellectus, an v0lustialis. Sit tantum ultimi finis. aliquis p0ssit simul du intendere. intenti sinis sit idem actus cum v0luntate ejus, quod Si ad nem. intellii c0nveniat brutis animalibus. DE ELECTIONE QUAE EST ACTUS VOLUNTATIS IN COMPARATIONE AD EA QUAE SUNT AD FINEM. - Quaesti 13. Lirit eleeli sit elus v0luntatis an ali0nis.