장음표시 사용
101쪽
Dominus erigit elisos. Nisi ea deducente iuuetur, nullatenus currit , quia de Deoysei scriptum est, Deduxit me super iras iustitia propter nomenseum. Et ipsi dicitur, δε- ' duc me in iustiti hua propter inimicos meos. Ni si
gratia custodiete perducatur, nullaten. peruenit. Dicit enim sanctus David, Emitte&NAI. i. mamin eritatem tuam,ipse me deduxerat, perduxerunt in montem sanctum tuum, in tabernacula tua. Neque spretis malis voluntas humana vel eligere bona , quae ducunt ad vitam, vel diligere poterit, nisi gratiam discretionis a Deo A caritatis acceperit. Spiritalibus enim donis discretionem bea- a. Coν.11 tus Paulus inseruit dicens quidem duish
per 'iritum sermo sepiemiae, alij autem 'ma
fientia secundum eundem stiritum: alteri fias in eodem Ffiritu, alijgratia senitatum in )no uti-νitu, alij operatio )irtutum, alij prophetatis bali' 'distretio I mirituum. Quorum autem discretio spirituum spiritali largita te donatur, nisi bonorum ac malorum ut scilicet illuminati atque adiuti gratia Spiritus sancti, nouerimus atque ponimus & dona sancti
Spiritus cum timore & tremore seruare, M
suggestiones diabolicae malignitatis salubridis cietione repellere. Quod nos beatus' Ioannes Apostolus obseruare praecipit di-
102쪽
De veritalepraedestinations. 87
cens, Carissimi nolite omni θiritui credere, sed' -- probare 'iritus si ex Deo sunt. Vt autem
sciamus quae nobis a Deo donantur, non in nobis operatur spiritus mundi, sed Dei, idest, non spiritus, quem homo habet, ut nasceretur in mundo, sed quem accepit , ut renascatur Deo. Quod Apostolus euide- , ter edocet, dicens, Nos autem non Epiritum ' Vmumsi accepimus, sed 'iritum, qui ex Deo est, esciamus quae a Deo donata sunt nobis. Neque -ltim ut sciamus , sed etiam ut intelligamus, diuini muneris Apostolus esse testatur, sic Timotheo scribens, Intellige quae dico. Quo sermone humanum utique ad intelligendum conuenit arbitrium. Quod nisi homo haberet, intelligere quς dicuntur,nullatenus posset. Sed ut ostenderet unde intelleis eius humano detur arbitrio, cum dixisset, intellige quae dico, subsequenter adiecit: Dabit enim tib Dominus in omnibus intellectum. David quoque sanctissimus ut mandata Dei
discat, a Deo sibi postulat intellectum dicens s Manus tua fecerunt me e Ir plamauerunt pl.I.tia me: da mihi intellectum, de discam mandata tua. Proverbia quoque testantur, quia Domi- Prau. a. nus dat sapientiam,&a facie eius scientia
intellectus procedit. Et Apostolus Iacobus Haecipit, ut siquis indigetsapientia, postulita a. c.
103쪽
Deo, qui dat omnibus affluenter ι non improperat. Ut autem ipsam quoque Voluntatem postulandi diuinitus ostederet dari adiecit, Rom. io P0bulet autem in fide, nihil haesitans. Sine fide autem Deum inuocari non posse, Paulus ostendens ait, Quomodo erra inuocabunt in quem non crediderunti Quia igitur nullus inuocat priusquam credat,nec aliquis in Deucredit,nisi fidem acceperiucertum est,quo niam ille nos excitat, ut sapientiam postu-- lem's, qui nos illuminat ut credamus .Homo igitur bonum vult voluntate, bonum facit voluntate, sed sine dono atque adiutorio Dei, numquam potest bonum velle vel facere. Equidem conuenitur ut sciat, admonetur ut faciat, quia liberum habet semper arbitrium voluntatis. Sed neque scientiam sanctam potest habere, nisi dono gratiae desuper accepit a patre luminum, aequo est omne datum optimu&omne donum perfectum : etsi sciens aut non faciat quod faciendum esse iam nouit, aut dum ea sibi nititur assignare qui facit, proprij tumoris pondere praegrauatur. Ideo vero sactam scientiam superius dixi, quia est sciemtia non sancta, illa scilicet, quae inflat hominem , quae aedific ntem non habet caritate.
Illa scientia quidam cognoscentes Deum ,
104쪽
De veritate praede linationis. 8 9
non sic MDeum glorificauerunt aut gratias egerunt. Hac scientia si quis se putat scire aliquid, nondum cognouit quemadmoduoporteat eum scire. Igitur ad bene vivendunumquam lassicit cuiquam scientia praecepti, nisi dilectio fuerit custos mandati,& ut diligat non nisi sua volutate diligit. Et ideo Dei& proximi dilectio unicuique nostrum ita legali sermone mandatur: Diliges Domi
num Deum tuum ex toto corde tuo, ' ex tota anι- ma tua,m ex tota mente rvi; γ proximum tuum
' sicut teipsum. In quibus duobus praeceptis Saluator noster tota legem dicit, Prophetasque pendere. Vt autem diligamus Deuex toto corde nostro, ipsam dilectionem habemus ex Deo. Caritas enim Dei diffusa est in cordibus nostris per Spiritum sanctu, qui datus est nobis. Et ut diligamus iiii uice, Deus nobis tribuit caritate. Ait enim beatus Ioannes, Carissimi di amus inuicem , quo- I.D4. 4.niam caritas ex Deo est. Omnis qui diligio
trem, 'κ Deo natus: est,innouit Deum: qui antem non diligit ignorat Deum,quia Deus caritaε
est. Quoniam igitur Deum caritatem esse diuinis claret eloquiis, profecto manifestuest, quod nemo Deum habere possit, si se homini Deus ipse non dederit. In eo ergo
liberum arbitrium nostrum ad diligendu
105쪽
Deum & proximum idoneum efiicitur, in quo ei caritas diuinitus datur. Sine caritate enim,neeDeus diligi potest,nec proximus. Vt autem Deus diligi possit, ipse se tribuit: quia Deus caritas est, ic Deu non nisi caritate diligimus. Nisi ergo Deu accipiamus,
Deum diligere non valemus. Posita sunt quoque ante hominem ignis dc aqua,vita&mors , Ut quo vult, manum sua libero porrigat voluntatis arbitrio. Si enim desit voluntas libera, manus quoqu3m non porri- gitur: sed eandem manum ad vitam nun- qua porrigit homo, nisi eam Deus gratuita . bonitate tenuerit. Propter quod dicitur Ma Propheta, tenuisti manum dextera indoluntate tua deduxi ti me. Alio quoque loco ipsam manum dexterae nostrae diuina dicit
protectione saluari. Ait enim. Domin-cum. 11o. fodit te, Dominus protestio tua.Ipse denuo orat, Ut opera manuum nostrarum concessa
super nos illuminatione Dominus dirigat. Ideo aut, Sit rylendor Dinuni Dei n0b jure
Psalla. nos,m opera manuum nostinarum dirire super nos. His atque huiusmodi testimoniis, quibus tam nouum quam vetus refertum est testae. mentum, tale esse hominis demonstratur arbitrium , ut siue ad inchoanda quae
bona sunt nihil possit , nisi ipsum gratia
106쪽
De veritate praedestinationis. 9 I
diuina praeuenerit; siue ad perficienda nullatenus sibi lassicere valeat, nisi gratia, qua praeuenitur , eadem iugiter adiuuetur. Nec tamen, quia indiget iuvamine, ideo dicendum est non esse s nec quia est,
ideo credi debet ad initium vel profectum boni sibi posse lassicere. Proinde si ad elo- . quia diuina humilis ac mitis accesserit animus , quod tunc potest, si ei humilitatis 3e
mansuetudinis donum diuinitus confera-'tur, ablato velamine, quo intelligentior atque excelsior intellectus obtegitur, cordi contrito humiliato sapientia conceditur. Scriptum est enim, quia Domiam darμ-pientiam, oe a facie eius scientia-intellectus P πω. a. procedit. Quoniam igitur non est aliquod praeceptum, quod non ideo Deus dederit 'homini, ut prosit voluntarie atque humiliter operanti: voluntas autem bona non nisi fide inchoatur, caritate perficitur: fides vero & caritas diuinae sunt munera voluntatis, quae nisi voluntariε homo sibi donata susciperet, nec inessent homini, nec prodessent: ad hoc enim Deus voluntate hominis praeparat; visit, cui donu fidei Sccaritatis infundat. propterea fatendum est veru esse, quod sanctis docemur eloquiis,
sola Dei misericordia saluari homine, quia
107쪽
.I.;o. scriptum est , Salua me in tua misericordia, Mhominem ratione utentem tunc ad salute perpetuam peruenire, si sita cucurrerit atq. laborauerit voluntate. Non enim frustrax.Cιν.f. dicit Apostolus , Sic currite γt comprehendatis: T. r. 3. &, Un quisque propriam mercedem accipietρα. - . cundumsuum laborem: &,Labora i bonus miles
x. .is. ChristiIesu: Et alio loco, Itaque fratres,stabiles estote oe immobiles, abundant que in opere Domini, semper scientes quod labor Pester no est inmnis in Domino. Ad quem tamen laborem in Sapientiae libro sibi poscit quidam auxili s. . ,. ex xQtis praecordiis suis, Deluparentis nostrorum, O Domine misericordia tuae, quinecisti omnia )rebo tuo, o sapientia tua constituisti hominem, di dominetur creatura, qua a tefacta est, O disponat orbem terrae in aequitate tu hria directione animi iudieium iudicet: da mihi sedium tuarum asstricem sapientiam. Et paulo post, Mite illam de coelis sanctis tuis, deside magnitudinis tuae, Pt mecumsit, oe mecis laboret, )t sciam quid acceptum sit coram te. Scit enim illa omnia oe intelligit, o deducet me in operibus meis sobrie , m custodiet me in Fua potentia , m erunt accepta opera mea. Verun tam enne quisquam huic operi saltem orandi affectum quo sibi sapientiam posceret, non di- , uinitus arbitraretur infusum, paulo supe-
108쪽
De veritate prςdestinationis. 93
Rus ait, se scisse quoniam aliter non potest esse continens, nisi Deus det: & hoc ipsum tamen sapientiam esse dicit scire cuius hoc donum esset. Vnde igitur est instructus vestiret, inde est excitatus ut oraret. Nec iterum nisi voluntarie sciuit, nec nisi voluntarie orauit ; quia M ad sciendum dc ad deprecandum Christi gratia ignarum Sc torpidum hominis praeueniens instruxit arbitrium. Misericordiae igitur diuinae est, ut hominis liberum illuminetur arbitrium; quo fit ut homo dc ea, quae placita sunt Deo, cognoscat; 8c adiuuanti gratia H-cium sui laboris voluntaria deuotione subiungat. Ad illuminandum hominis acti-
trium dicitur , Deus mem, misericordia eius praeueniet me. Ad adiuuandum refertur, Misericordia rua subsequetur me omnibus diebus ita mciae. Non autem praeueniendo illumia 2 naretur, si non esset: nec subsequendo adiuuaret, si illuminatum ad aliquid sibi bonet cogitationis aut operis esse posset idoneu. Hanc impossibilitatem sermo diuinus ostedit, ubi ait: si in hominum poterit scire confialium Dei t aut quis poterit coiture quid desit
Dominus Cogitationes enim mortalium timidae,
incertae prouidentia nostrae. Timidat enim sunt cogitationes mortalium . non lauda-γμι uer
109쪽
bili timore, sed vituperabili. non bono,sed malo. A quo nos timore liberauit ille, qui per mortem destruXit eum, qui mortis habebat imperium, id est, diabolum , ut liberaret eos, qui timore mortis per totam vitam obnoxis erant seruituti. Hanc seruitu tem, de qua nos eripuit, atque libertatem, quam nobis gratis contulit redemptor no- 'ster, euidenter ostendit, dicens, Si manser i. iis in Perbo meo, Pere discipusi mei eritis scetis eritatem , derim liberabis dos. Respondentibusque Iudaeis, quod semen Abribae essent, nec cuiquam unquam seruissent, responsione sua simul & seruitutis eorum mortiferam conditionem , M/libertatis, quam ipse suis fuerat collaturus, ostendit protinus veritatem,dicens: Ogmen, amen dico obis, qui facit peccatum , servus ob
peccati. Seruus non m et in domo in alemum:
Flius autem manet in aeremum. Si ergo filius Possiberaueris, ere liberi eritis. Cogitationes ergo mortalium timidae illae utique designatur, per quas peccato seruiunt, qui per to tam vitam obnoxij sunt seruituti. De qua seruitute nos Dei gratia liberatos Paulus edocet dicens, Cum enim serui essetis peccati, i
ber vij lis iustitia. uum erra frustam habuistis
tunc, in quibus nunc erubescitis Nam is illoris . .
110쪽
mors est. Nunc Pero liberari a peccaro, serui aure Deoucti habetishuctum es rum insanctifω- tionem ,snem eris iram aremam. Ecce quid nobis gratia Dei contulit; timidos liberauit , de quibus scriptura dicit, Cogitationes mortalium timidae : illi procul dubio timori , subiectar, cui subditos quosdam sermo diauinus sic arguit, dicens, Victimiserunt timore , binon erat timor. Hic est timor, quem P r3. saeculi cupiditas ad reatum iniicit , ad sup- ipliciu nutrit.Iste timor illos captiuos pom- det, quorum cogitationes rebus implicitas incertis atque instabilibus tenet. Propter quod de ille, qui dixit, Cogitationes mortalium timidae, statim subiecit, Et incertα prouidentia sa=., nostirae. Incerta est enim prouidentia, quae incertis rebus impenditur, &incertae res, quarum certa possessio non tenetur. Quotidie possumus inuiti amittere, quod in aeternum non possumus possidere. Tunc ergo sunt incertae prouidentiae mortalium,
quando earum rerum amore animus tenetur innexus,quarum aut possessio possessori inuito potest adimi, aut possessioni noles possessor auferri. Vnde autem incertae prouidemiae in sint homini, subsequenter oste- sum est, dicente scriptura, Corp- enim quod πη itur aggravat animam, or deprimit rem.