Sancti Fulgentij Episcopi Ruspensis De veritate prædestinationi & gratiæ libri 3. Cum aliis aliquot eiusdem & aliorum opusculis nunc primùm in lucem editi

121쪽

commutabile homo petat & qu sint, praeparatur a Domino voluntas ac datur, quia initium petendi, quςrendi, pulsandii non excorde hominis sed a Deo cosurgit. Scriptum est enim. Omni custidia serua cor tuum,

ex hoc enim exitMditae. Seruamus autem cor

nostrum , si hos ille seruauerit, cui dicitur. Psi, u. Costerua me Domin quoniam in te Iperaui.ΙHinc est, quod ipse unigenitus Deus carnis humilitate suscepta compatiens infirmitati-Da. 17. bus nostris,patrem pro nobis orare dignatus est, dicens, Pater strua eos in nomine tuo , ιιιιm. dedisti mihi: & iterum, Non rogo, di tollas eos de mundo,Ied serues eos ex malo. N unquaigitur homo congrua custodia seruat cor suum, nisi fuerit Deo custodiente seruatu. Nisi enim Dominus custodierit ciuitatem, i in vanum vigilant qui custodiunt eam. Propter hoc Apostolus Paulus diuinam pacem cordibus nostris optat adesse dicens , Pax Domini, quae exuperat omnem sensum, custodiat eo a Pestra, intelli nitias )6bras in Christo Iesu Domino nostro. Et cum nobis Deus per Hie. 1 . Hieremiam dicat, Custodite anima3 4estras: hoc se beatus David adimplere non posse cognoscens , diuinam poscit animae suae ps,i ij. sustodiam, dicens, Custodi animam meam bbera me. Qui rursus ait. Tu Domine struata

122쪽

Deveritalepraedestinationis. IO7

ms,m custodies nos a generatisne ista in aetemu. Et unicuique fidelium diuinam optans impendi custodiam, dicit, Dominus custodit te ra

aedi omni mali, custodiat animam tuam Dominus.

Et ut iugiter gratiet diuinae necessariam nobis sciremus esse custodiam, sequitur 3c dicit, Dominus custodiat introitum tuum exta tuum, ex hoc nunc σῖsique in seculum. Ad hac indesinenter nos custodientem Dei gratia refertur, quod in eodem Psalmo dicitur,

Ecce non dormitabit, neque dormiet, qui ci stodit Urael. Sicut igitur omnia bona, inter quae etiam voluntatem habemus, non nisi Deo largiente accipimus: sic omnia, quae accipimus, non nisi Deo custodiente seruamus. Qu cumque sint enim bonae vitae munera in homine, tunc ab illo custodiuntur si bona in eo perseueret voluntas. Sed voluntas ipsa, cuius bonitate caetera bona bene habentur, riteque seruantur, tunc in homine

bona, iustaque perseuerat, si eam custodies gratia diuina non deserat. Sicut enim nihil potest in se habere bonae cogitationis, nisi subueniete gratia fiat bona: sic ad custodie-da, quae accipa,nullatenus potest sua virtute sufficere, nisi ille, qui eam gratis bonam facit, gratiae suae opitulatione seruauerit. ll. le vero certus est bonae voluntatis prose,

123쪽

io 8 B. Fulgentii Lib. II.

Ehus, si ea, quae accipit a Deo, ita vigilanter, solliciteque custodiat, ut custodiae diuinae adiutorium frequentia orationis studio bonae operationis exposcat. Ita fiet ut dum oranti auxilium tribuitur, laborans retributione boni operis non priuetur. Verun- tamen. orandi 8c operandi quod bonum est, illis Deus tribuet perseuerantiam,quos praedestinauit ad vitam. Omne quippe d tum optimum, δc omne donum perfectum desursum est,descendes a patre luminu:qui operum suorum aeternam habens praescietiam, non solum quae daret, sed etiam quae tribueret incommutabili dispositionis suae consilio praeparauit. Ideo non aliter implet

disposita quam disposuit implenda. quia sicut dispolitionis diuinae ordinatio semper habuit, sic ordo rerum in diuinis operibus currit: in quibus sunt uniuersae vi et eius,misericordia 3c veritas, quarum una malis bona tribuit, altera bonis malisque digna retribuit : una iuste coronat, iusteque conde-nat, altera gratuita bonitate iustificat: quia quisquis gratia praeueniente accipit iustitia, non nisi eadem subsequente peruenit ad coronam. Ista si fratres nostri secundum doctrinam suam,Deo adiuuante, percipiar, nunquam conabuntur disputationibus suis

124쪽

De veriturepraedemnationis. Iossic humani arbitrii virtutem infirmam defendere,vi gratis Dei conuincantur adue sentia sapere: cum potius omnes, qui vitae desiderant fieri aeternae partisipes,oporteat

sanctorum Patrum diuinitus inspiratis informari & adhaerere sententiis. qui gratiae diuinae sic illuminati sunt dono, ut indubitanter assererem in hominisvoluntate nihil bonς cogitationis oboriri, nisi quod beneficio gratiae praeuenientis infunditur, nihil in melius augeri, nisi quod subsequetis iv

limine roboratur, nihil bene consummari, nisi quod eadem operante atque opitu lante perficitur. H c itaque catholicorum Patrum Apostolicis institutionibus tradita permanet in Ecclesiis sine aliqua dubit tione doctrina,quam Graeci, Latinique p5tifices sancti Spiritus infusione firmati,vito atque inditanabili semper tenuere cons se. In qua beatus Augustinus indutus vir-, tute ex alto, abundantius illis omnibus laborauit: non autem ipse, sed gratia Dei cuillo. Ipsius enim ministerio Dominus uberiorem huius rei fidelibus suis instructione praebuit. Quippe adhuc ipso in corpore c5stituto Pelagiana haeresis aduersus gratiam, Dei mortiferis ausibus rebellauit. Nec de-

iuit in vita benignitas miserantis Dei, quae i

125쪽

1io B. Fulgentii LR II.

militem suum spiritalis gratiae armis tanto fortius priecingeret, quato acrius aduersus eande vasa irae diabolus instigaret. Proinde memoratus Dei pontifex turrim fortitudinis ipsam gratiam tenens,& exinde cu-cta hostilium machinamenta telorum coelestis iuvaminis virtute confringens, non

solum ipse de hoste victoriam referes triu-phauit: quin etiam posteris certandi & vincendi ordinem, si quando victa prauitas recidivo ausu infandum caput erigere niter

tur,ostendit. Sensum quippe Christi habes, tam gratis Dei quam humani arbitrij & o Dficia discrevit de merita, semper diuinis humana subiiciens, & veraciter docens, diui . nitus homini dc gratuito iustificationis donum,& bonae voluntatis exordium, M plenum tribui glorificationis essectum. Hunc legat omnis, qui salutem aeternam adipisci desiderat, humiliter orans misericordi dominum, ut eundem spiritum intelligentiae legens accipiat, quem ille accepit,vt lcriberet: 8c eandem illuminationis gratiam adipiscatur, ut discat, quam ille adeptus est, ut

doceret. Miramur autem non absque --

gna tristitia istos fratres nostros , qui gratia Dei, quantum intelligi datur, ignorantes evacuare contendunt, hanc sibi similitudia

126쪽

De veritate praedestinationis. III

nem ineptam reperisse, qua dicunt ita esse grati Dei donum,tanquam si quis det mu- tuas pecunias, accepto ideo pignore, quod nisi custodierit, debitum accipere non possit. Sed hanc similitudine quisquis ad Deurefert, proculdubio aut fallere conatur. aut fallitur. Deus enim noster, parabola proposita, simile dixit esse regnum coeloruhomini patri familias , qui proficiscens famulis sui ecunias congrua multiplicandas nego natione commisit. Vbi tamen sic se ostendit dedisse pecunias, ut nullum se pignus diceret accepisse. Quinimo beatus Paulus in se loquentem gerens, a quo no- bis sciebat pecuniam datam,ab ipso pignoris quoque gratiam testatur indultam. Ait enim: uini in hoc tabemaculo mus grauat , eo quod nolumus expoliari , sed supervestiri, 4t alsorbeatur quod mortale es a ita. Qui autem e licit nos in hoc ipsum Deusiqui dedit nobis p us Spiritus. Epsesiis quoque scribens, idem pignus his verbis insin uat: Si uti estis Spirim promi nu sancto, Iuba . 'si est pignu haereditatu noystrae. Vt ergo in custodienda multiplicandaque Domini nostri pecunia non essemus pigri, sed prouidi , spiritali sumus pignore praemuniti. Hoc pignus sine dubio seruus ille non hu

127쪽

buit,qui acceptam Domini pecuniam multiplicare neglexit. Deus ergo gratuito munere cui voluerit pecuniam suam, pignunque largitur. Cςterum nos nec ei aliquid dedimus , pro quo pignus acciperemus.

Quis enim prior dedit illi, S retribuetur ei t neque pignus illi pro pecunia dedimus. Sed M pignus M pecuniam ipso nobis tribuente habemus. quo pignore nos custodiente, non perdimus quod habemus: a quo etiam iugiter adiuvamur 'pecunias

quas accepimus commoda negotiatione

multiplicare possimus. Illum vero beati AR ', postoli locum, ubi de Deo dicit, Ergo cuius it mi'etur, indurat , melius accipimus,si hoc no ad interrogationis sensum, sed ad conclusionem sententiae referamus. Agebat enim beatus Paulus A postolus de gratuita misericordia, qua Deus, quos vult sine meritis saluat, & de iusto iudicio, quo caeteros irreprehensibili aequi tale condemnat. . Vbi primum de paruulis

loquens Esau 3c Iacob, ipse sibi proposuit, quaestionem ex quibus sine aliquo propriorum duntaxat operum merito, quia dum nondum nati fuissent nihil egerant boni vel mali, cum ambos reatus originalis peccati teneret obstrictos, uni per indebitam mise

128쪽

De veritate praedestinationis. 3I3

misericordiam gratis est impensa dilectio, alteri per debitum iudicium iuste retributa damnatio. In hac igitur quaestione ipse sibi quod aduersitas inferre posset obiiciens. id eigo, inquit, dicemus t Nunquid iniquitos

iapud Deumt Statim q. res det, absit. Respo-sionemq. suam legalis testimonij probatione confirmas ait, Moysii emin dicit, miserebor, cui misereor, misericordia praestabo, cuius miserebor. Ad explicandam quoque promissionis suae sententiam, sic conclusiit: Igitur non olentu 1 eque currentis , sed miserentis est Dei. Soluta vero quam de paruulis proposuerat quaestione,hominu quoq. iam ratione ute-tium voluntates sola Dei miseratione con uerti, subiuncto Pharaonis ostedit exeplo. Ait namque. Dicit enim 'iptura Pharaoni, uina in hoc ipsum excitdui te, M ostendam in te

irtutem meam, oe annuntietur nomen meum

in niuersa ter ra. Geminamque sententiam, quam de paruulorum atque maiorum gra tuita saluatione protulerat, una conclusione firmauit, dicens,Ergo cuius uis miseremibq-- ult obdurat. V t autem hoc diceret,

legalibus se fultum non nesciebat eloquiis, quibus Deum, de Moysi dixisse,Mise bor, cui misereor, θί de Pharaone dixisse , quod

eius cor obduraturus esset , nouerat contini:

129쪽

neri. Denique Vi agnoscatur haec senteniatia non ex obiectione proposita,sed ad conclusionem superioris propositionis illata, post eandem conclusionem ipse sibi beatus Apostolus hunc sermonem contradicentis obiecit, Dicis itaque mihi: quid adhuc quae-Htur oluntati rim quis resistit i Solent enim homines in tenebris propriae caecitatis exintantes, cum audiunt gratia Dei praeueniri atque immutari hominum voluntates, Videntque se pro tenebrosi cordis peruersitate culpari, excusationi suae de iusta Dei voluntate iniustum captare suffragium, ut ex indς maius recipiant punitionis augmentum. Accusant enim Deum, a quo gratiam non accipiunt: 3c seipsos excusant, qui Deuiustum vitio suae iniquitatis offendunt. Ipsi suis manibus inferunt plagas,ac medico n5 dubitant irrogare calumniam,tanqua causa

occisionis propriae non in illo sit, qui seipsuinterficit, sed in eo,qui minus ei salubri curatione subuenerit. Medicina quippe non . mortis,sed curationis est causa: cui utique non recte mors adscribitur, si pessimo vult neri, quod sibi homo intulit, minime praebeatur. Iustitiae quippe est,si vulneratus ille relinquatur, ut mortem, quam sibi spontaneis operibus adsciuit, inueniat: miseri

130쪽

De veritate tradestinationis. Ii ue

cordiar autem, si ab eo medicus mortis perniciem beneficio gratuitae orationis excludat.Tanto ergo iniquius medicLbenignitas infamatur, quanto minus spontanea pernicies hominis seipsum vulnerantis attenditur:quam si in se querulus peccator intuens disceret,non diuinam voluntatem ad excusationem suae iniquitatis opponeret,sed humiliter misericordia postularet. Apostolus ait, o homo ru quis es, qui r Ondeas Deo i Vbi non sicut aliqui putat, beatus Paulus in responsione deficit : sed cordis obdurati superbiam utili satis increpatione copescuit. Dicens enim, o homo tu quis admonuit, ut seipsum peccator superbus attendens, nec aliquid in suis operibus, quod Deo placeret,inueniens,a quo sibi videbat bene viue di manare praeceptum , ab ipso in humilitate contriti cordis exoraret auxilium : sciretque sibi tantummodo succensendum, quicquid cogitatione vel operatione peccaret: voluntatemq. ac facultatem in fide,& caritate, iuste sancteque vivendi,numquam homini nasci ex homine, sed diuinitus tribui gratuita largitate. Quae voluntates hominum malas praeueniendo mutat in bonas, ut impiis 3c iniquis peccata dimittat : easdemque bonas voluntates ad-