장음표시 사용
211쪽
traditum crux nulla ratione portasset, nisi mundi factorem conceptum virginis uterus edidisset. Ipse igitur etiam per Salomonem generationis creationisque suae insi- γνοu. s. nuans veritatem, diXit Dominus creduit nisinitio diatrum sisarum in vere seo. Sed antequam hoa diceret, manifestum futurae incarnationis suae praemisit indicium, dicens: Si nuntiauero Obu qua quotidie Funt, comm morabo quae a seculo junt. Enumerans deinde subiunxit, Dominus creauit me initio Marum siuarum in vere suo. Hqc utique creatio a saeculo est, non ante saeculum. Nam postmodum dicit, secuti fundauisme. de paulo - post: ante omnes colles genuit me. Hic quo ddicit, ante secula,stante omnes colles, aeter- . nitatem voluit intelligi natiuitatis diuinae. Et ante saecula, Sc post saeculum aeternitas est. Et sic aeternitas filij Dei ante saeculum 4 non habet initium, sicut aeternitas eius post saeculum non habet finem. Sic autem pro. tempore futuro tempus prςteritum pones, dicit sapientia, Dominin creauit me ; pro eo quod est, creaturus est me ,1 & ita dixit tan-' quam factum, quod utique erat faciendu sicut per beatum David dixit: Foderunt ma-
nus meas m pedes meos: dinumerauerunt omnιa
Usa mea. Ipsi arero considerauerunt coni 'e-
212쪽
contra Sermonem Fastidio . . Ι97
xerunt me. Diviserunt sibi estimenta mea, in Pol intentum meum miserunt sortem. Dicens itaque,Dominus creavit me, ostendit quemadmodum fuerit factus. Dicens etiam, foderunt manus meas m pedes meos, ostendit quemadmodum fuerit crucifixus. Sicut autem hoc utique futurum erat, quod tanquam factum de sua passione per David Dei filius cecinit: ita futurum erat , quod tanquam factum de sua incarnatione per Salomonem ipse qui est Dei sapientia prophetauit. Nam ipse Salomon paulo prius ait: Sapientia aedificauit Iibi domum, oe sis stridie
columnis septem. quod ad incarnationis dominicς pertinet ortum. Isaias quoque de Christi passione loquitur sic, ut quod futurum prophetat, tanquam praeteritum dicat. Ipse enim dicit de Christo: Sicut ouu ad immolandum ductus es , oe sicut a vi coram r-dente sine Poce, sic non aperuit osseum. Nam Mipsam unigeniti Dei secundum carnem de Virgine natiuitatem, non sol sim aliquando tanquam futuram praedicit , sed aliquando tanquam praeteritam dicit. Denique quodam loco ait: Ecce vigo in tero tabebit, pa--7
riet filium. Alio item loco tanquam factum atque transactum insinualis, ait: Puer natus snobis ,suus datus est nobu. Quis ergo non
213쪽
videat, illud totum quod de humanitate
M passione unigeniti Dei dictum est per
Prophetas, eodem tempore sic fuisse in veritate futurum, sicut nunc est in veritate praeteritum'Ad ostendeda vero incommuia
tabilitatem diuini consilij , factum est ut
prophetica scriptura tanquam praeteritum sit diceret in sermone,quod futurum expectabatur in opere. Deus enim , de quo hic
quae facienda fuerant, tanquam facta narrare voluit, quia quae in empore mutabili- . ter fiunt, incomulabyi dispositionis aeter- . nitate firmauit. Itaque & his,in quibus nec-'dum est Effectus operis, firma permanet in aeternitate dispositio creatoris. Sic ergo Dei filius cum suo esset opere creandus, se dixit creatum, sicut crucifigendus non se dubitauit dicere crucifixum. Adhuc autem corde peruerso atque ore sacrilego Fastidiosus insaniens ex hoc voluit adserere filium a patre M spiritu sancto separatu, quia solum constat thalamum uteri virginalis ingressum. De quo in libro Psalmors i dicitur: Et ipse tanquam ston p dens de thalamo seo. Cupiens deinde peruersitatis suae firmare sententiam , etiam illam non dubitauit adserere blasphemiam,dices
214쪽
qudd se nullatenus potuit Trinitas separare; quam constat omnino non diuidi: Erra. tota Trinitas carnem assumpsit, rota Trinitas passionum iniurias sensiit; tora Trinitas in sequia chro iacuit: tota Trinitis infernum penetrauit: tota Trinitia tertia die a mortuis rejurrexit: tota Trinitis quadragesimo die in caelos astendit. Ad cuius dexteram tota Trinitas sedet , et quem stia istum ille Pentecontes tota Toinitas in spo totos misit, aut cui Deo tota Trinitas in crure dicere
potuit, Deus meus, Deus meus, quare me dere
liquiysti: Πωl cui patri tota Trinitata ait, Pater in manus euas commendo 1 iritum meum , si possunt , edicant. v d si dicere nequeunt , ip si . se propriis iacusis perimunt, qui Trinitutem -- separabilem esse contendunt. Hactenus in illo profano sermone contra catholicam fidemFastidiosi verba tenduntur. In quo tamen, exceptis his quae in sanctae Trinitatis contumeliam blasphemavit, pene omnia, siue praecedentia siue subsequentia,de aliorum dictis nequissimus usurpauit . Denique Omnia quae aduersus Donatistas posuit, de quibusdam duabus Epistolis furatus est, in quibus cotra Pelagianos atque Donatistas, cum nobis in exilio Sardiniae constitutis,ad religiosam Ecclesiae filiam Stephaniam esset ab omnibus rescribendum , ipso prorsus
215쪽
verborum ordine, quo illandem nequissinatis fraudulenter sub nomine suo posuit, inueniuntur inserta. Vt autem tibi non deest et rei huius agnitio , duas Epistolas quas ad nos memorata Stephania destinauit, de quas ei nos rescripsimus, huic feci opusculo subiici . Ut agnoscas in illo sermone ea tantum fuis e Fastidiosi, quibus in ipsius sactaeTrinitatis iniuriam caeco corde prosilies catholicam oppugnare conatus est verita- . tem. Nunc itaque blasphemiis eius Domi no adiuuante respondeo. Non tota Trini- 'tas carnem adsumpsit , nec tota Trinitas passionum iniurias sensit, neque tota Trinitas in sepulcro iacuit, neque totaTrinitas infernum penetrauit, neque tota Trinitas tertio die a mortuis resutrexit: Sc si qua sue alia quae conuincantur in sacramento illo incarnationis a s solius fili, pertinere personam. Haec enim quae catholicae veritati Fastidiosus plena falsitatis 3c peruersitatis obiecit, non nisi Sabellianis, id est Patripassanis possunt veraciter obiici.in quibus reuera illi conclusii atque conuicti deficiunt,qui
sanctae Trinitatis , sicut unam naturam , sic Vnam personam praedicare contendunt. Vbi eos sua peruersitas consequenter ad hac absurditatem praecipitat, ut natiuitate qui-
216쪽
contra Sermonem Fassidiosi. rot
dem ditanam nullatenus credant: naturam vero secundum carnem, nihilominus passisionem ac mortem , resurrectionem quolab inferis, dc ascensionem in cassum, & omnia illa quae in sacramento incarnationis ad personam unius filii pertinent, Patri c5-
sequenter adsignent. Catholica vero Ecclesia diuinitus inspirata, tenens Fidei veritatem, sicut nouit unam naturam sanctae Trinitatis asserer e, ita cautissime sua tribuit Unicuique personae. Filius ergo Dei nos misericorditer redempturus, in eo recte creditur solus assumpsisse, quia humanam naturam non ita suscepit, ut una in eo fieret natura diuinitatis A carnis. Neque enim in Christo hoc Deitas potuit esse,quod caro. quia utraq. natura retinete proprietate sua, fieri non potuit, ut quaelibet earum aut esse desineret , aut in alteram omnimoda pro sus abolitione transiret. Quod si fieret, digne diceretur a tota Trinitate carnem susceptam, quando carnem suam filius in illa conuerteret diuinitate, qua ei cum Patre 3c Spiritu sancto profitemur manere communem. Nunc vero, quja in Christo alteram diuinam,dc ali eram humanam dicimus esse naturam; propterea utique humanam naturam, id est carnem rationalemque ani-
217쪽
mam, non a tota Trinitate, sed a solo Filio credimus confitemurque 'susceptam. In unitatem quippe personae, non in unitatem naturae, Deus unigenitus carnem suscepit Manimam: quia utique persona filii non est eadem,quae Patris est,aut Spiritus sancti. Vnitas ergo personae, manente duntaxat utriusque proprietate substantiae, sicut in Christo personam non fecit duplicem, sic humans naturae susceptionem non fecit sactae Trinitati communem. Filio enim Dei
non sicut est una communisque cum Patre& Spiritu sancto natura,sic 3c una commu-misque persona. Proprium est itaque solius silis, seruilem formam misericorditer accepisse. Ad personam quippe Dei verbi acceptio illa seruilis formae pertinuit, quae non
in Diuinam naturam confiisione transiuit.
Ideo illius formae seruilis acceptio, secundum quam Dei filius, qui est omnium reruDominus,Min quo inhabitat omnis plenitudo diuinitatis, verus Sc plenus factus est homo, nihil ei diuinς plenitudinis abstulit, nihil dominationis ademit: quia in ipsa
'Vna persona sine cqnfusione mansit diuina humanaque natura. Hinc est quod in uno eodemque Christo& humanae naturae Veritas claruit, dc diuin* naturet incommuta-
218쪽
bilitas sterna permansit. Neque enim vel imminutum est in illo aliquatenus,vel mutatum, quod naturaliter habuit in aeternitate, per illud quod accepit ex tempore. Factus est quippe habitu seruus, sed Dominus
rerum omnium naturaliter esse non desi- .stit. Et factus est secundum carnem pauper: nihilominus tame secundum diuinitatem ditissimus mansit. Hinc est quod beatus Apostolus Christianos asserit paupertate ditatos dicens , Noctis gratia Domini nostri Iesis Christi, quia propter nos genus factus οἱ cum effet diues illius paupertare Pos diuites essetis. Nos autem diuites sua paupertate nullatenus faceret, si pauper factus naturalis diui- . nitatis in se diuitias non haberet. Pauper ergo factus est secundu forma serui: diues permasit secundu formam Dei. Paupertas itaque formae seruilis non est illi cum patre N Spiritu sancto communis. quia post naturet humanς paupertatem in gnitate personae susceptain, diues in eo permansit diuina
substantia. Qus fuit autem diuitis filij Dei .
paupertas, nisi nostra infirmitas, nostraque Amortalitas: Quidquid autem in infirmitate ac morte secundum carnemDeus unigenitus pertulit, diuinitas non sensit. Misit enim
Deus filium in similitudinem carnis pecca
219쪽
L ii, in quo fuit vera caro, sed nulla fuit peccati pollutio. Similitudo ergo carnis peccati illa fuit in carne Christi, cum illa non esset caro peccati: quod fuit infirma, quod passibilis & mortalis, quod vulneri subdita, dolorique subiecta. Veru n tam en haec omin, nia non substantialiter, sed persenaliter diuinitatiChristi, humanitatique communia. Persona vero Christi a persona Patris MSpiritus sancti omnino discernitur. inaei una persona diuinitatis atque humanitatis, in Christo sic permanet, ut nec alteram naturam separari ab altera sinat,nec confudi utramque permittat. Christus igitur,qui est via, veritas, &vera vita, via nobis est, quia veram infirmitatem in veritate carnis habuit: M vera vita nobis est, quia vera virmius in eius vera diuinitate permansit. Hoc .C..t3. Apostolus discernens ait, Nam etsi crucifixus es ex infirmitate, sed Pluit ex dirtute Dei. In uno ergo eodemque Christo , sicut humanae carnis infirmitas non sibi potuit vitam vel dare vel reddere,quia potestas illa pone-di animam Sc sumendi, non fuit ex infirmitate humana, sed ex virtute diuina: ita diuinae virtutis aeternitas, cui proprium naturaliter est in comutabiliter atque indeficiet ervivere, nihil infirmitatis aut mortis poti it
220쪽
contra Sermonem Fastidis. ioue
in cruce sentire.Vnigenit' itaq.Dei filius ,in eo ex patre nat',Deus verus,& de matre factus, homo verus cognoscitum quia & indicia infirmitatis in veritate carnis ostendit,& documenta virtutis in diuinitatis veritate monstrauit. ostendens scilicet in unitate personae,aliud sibi nobiscum, aliud cum patre dc Spiritu sancto naturaliter esse commune. Christo enim nobiscum naturalis est communio animae dc carnis: cum patre autem spirituque sancto naturalis est ei co munio deitatis. Quomodo igitur quae carnis sunt, cum patre M Spiritu sancto communia Dei filius habere potuit, qui carnem suam nullatenus cum sua diuinitate confundit: ita non praeiudicat catholicae Fidei, quod credimus nostram naturam in Unitate personae ab unigenito saluatore susceptat cum fateamur unam sanctae Trinitatis manete substantiam Allam quippe humanitate Filii tota Trinitas fecit, sed non sicut tota Trinitas fecit,sic Trinitas tota suscepiti quia spersona,quae non est filio cum patre M Spi- ritu sancto communis, ipsa in Christo una est diuinitatis carnis. Vbi autem siue personarum, siue substantiaram,inuenitur vlla discretio 1 non semper ad communionem acceptionis refertur, qvjdquid in commu-