장음표시 사용
251쪽
caritas est de corde puro. Quia secundum As. is. Beati Petri sententiam, suorum tarda purificat. Nec cordis puritas esse potest ubi fides non est: quia nec fides omnino dicenda est, ubi vera non est. Quoniam igitur ubi est caritas de corde puro, ibi fides est non ficta, sed vera, cor autem non fictione fidei, sed veritate purgatur: manifestum est apud haereticos, in quibus non est veritas, sed fictio fidei, caritatem de corde ' puro nullatenus inueniri. Conscientiam vero bonam quomodo possunt habere, in quibus per incredulitatem habitat princeps ille malitiae t Isti ergo , nisi conuertantur, 3c fidei veritate saluentur, pro incredulitatis
crimine damnabuntur: quia non illum dilexerunt, in quem non secundum veritate fidei crediderunt: nec in eis potuit esse conscientia bona, Quos constat contra fidem veram usque in finem vitae mortiferam tenuisse perfidiam. Nec moueat alique,quod licet fictam, tamen beatus Apostolus fide nuncupauit: quia alio loco, sicut unu Deu, sic unam praedicauit & fidem. Illud enim beatus Apostolus non secundum rei veritatem , sed secundum opinionem fidelium posuit. Nam M illud quod a Pseudoapo - .
stolis praedicabatur, idem Apostolu &tat
252쪽
uangelium nuncupat, & Euangelium nota esse confirmat. Quod in epistola eius, quae scripta est ad Galatas,continetur his verbis: Miror quod sic tam cito transferimini ab ec qui Gaiaita docauit os in Oratia Christi, maliud Euangeliu. quod non est abud. Quomodo ergo aliud Euangelium, si non est aliud ; nisi aliud secudum perfidorum errorem, no autem aliud
secundum fidei veritatem l Sic & fides a , perfidis secundum propriam opinionem fingitur, a quibus vera fides, quam Spiritus sanctus tribuit, non habetur. Falsi quoque nominis scientiam,idem beatus demostrat Apostolus, dicens: O Timothee, deposiι- 2.Tim.6rum cuj Odi, deuitans propianas docum nouitates,
oppositiones falsi nominisscientia. Sicut autem illa quae falso nomine scientia nuncupatur , scientia non est: ita dc fides, quam non spiritus diuinus infundit, sed humanus sibi spiritus fingit, utique fides non est. Ac per hoc, secundu in illorum opinionem fides dicitur, quae tamen fides esse nullate nus inuenitur. Nam & Deos inuenimus in sanctis eloquiis appellari, quos tamen non esse Deos ipsa prorsus eloquia diuina testatur. Dicitur quippe in Psalmis: Omnes Di,
gentium daemonia. Hieremias quoque ait. ν qia non Iecerunt corim . terram, pereant Hi r Io
253쪽
de sub caelo. Qui tamen alio loco ipsos, quos
Deos nuncupat, ostendit non esse Deos.
Ait enim: Or te ingulam Cethim, oe ditate; in Cedar mittite, intelligite debementer, O , te si faciti sunt talia. Si mutauit gens Deos suos, Uti non sunt nuenimus au-ti m Dei nomen in icripturis sanctis, quan- tum nobis nunc occurrit, modis quatuor. 'Dicitur enim Deus secundum veritatem naturae. quomodo sola sancta Trinitas est Vnus, verus , dc incommutabilis Deus, qui Daut 3x ait: Videte quoniam ego sum Deus, m non Ubabus praeter me. de de quo David dicit, Quismi. 7. Deus praeter Dominum, aut quis Deus praeter Deum nostram 8 Hic est unus & solus Deus, qui solus naturaliter Deus est. Ab hoc uno vero Deo quidam v t essent Dij, non natu raliter habuerunt, sed dono gratiar perceperunt. De talibus di)s fuit Moyses, cui ille Od. . Vnus Verus Deus ais, Ecce dedi te Deum Pha- , i raoni. talibus sunt etiam illi. de quibus
dicitur, Di, estis,oe fili, excelsi omnes. Isti ergo Dij eam gratia acceperunt ut Dij essent, quam acceperunt ut filij Dei fierent.
Dan. r. Dicit autem Euangelista, quia quotquot a ceperunt eum , dedit eis pote, utem flios Dei feri, his qui credunt in nomine eius. non ex Idn-gμinibus, neque ex Poluntate curnis, sed ex Deo
254쪽
ad Ferrandum Diaconum. 23 9 mri sunt. Ipsis item dicitur, Ego dixi ij estis, O flj Excelsit omnes. Duo ergo isti modi in
nominando laudabiles. Unus, quo naturaliter vocatur verus Deus: alter, quem per
gratiam quibus voluit, largitus est Deus. Qui tamen ab inuicem magna differentia distinguuntur. Ille quippe modus . quo in
Dei nomine veritas naturalis ostenditur,sic unum Deum ipsa naturalis nominis veritate demostrat, ut Deos in se nunquam vocari permittat. Hinc est, quod sicut solus pater, aut solus filius, aut solus spiritus sanctus veraciter Deus dicitur: ita simul pater 8c filius spiritus sanctus, non tres Dij, sed unus Deus veraciter nominatur. Hoc habet illa Trinitas unus Deus, Ut tres quidem personae sint, sed tres Dij non sint: quia illa Trinitas unus verus est Deus. Ideo Dei filius non solum secundum vera
diuinitatem, quam habet de natura patris, sed etiam secundum carnem, quam Veram naturaliter habet de corpore genitricis, Deus verus & creditur & praedicatur a nobis. Quoniam aeterna diuinitas silij cum plena humanitate sua,& eadem plena humanitas filii cum aeterna diuinitate sua, una est in Trinitate persona. SC ipse totus in diuinitate atque humanit:.te sua unigenitus
255쪽
filius cum patre M spiritu sango unus est Deus. Alter vero modus quia non est naturae, sed gratiae, ideo sine aliqua fidei prauitate nomen Deorum in se recipit: quia solam continet adoptiuorum multitudine, quibus ut filii Dei fierent, summa Trinitas unus verus Deus tribuit potestatem. In illo ergo modo claritas naturalis agnoscitur: in isto autem gratiae largitas inuenitur. Duo vero residui modi, quibus Deus aut aliqua res aut persona nominatur,magis inueniu-tur digni vituperatione , quata laude. Et ideo in utroque manifesta inuenitur culpa, quia naeli eorum vel natura potest inesse, vel gratia. Vnus quippe est secundum affectum prauq cupiditatis, alter secundum opinionem erroris. Nam carnali cupiditati deditus animus, hoc sibi Deum facit esse quod diligit prae omnibus. Hinc est quod beatus Apostolus , quorundam terrena sapientium ventrem Deum esse, sine du- Nilip 3 bitione pronunciat dicens: Quorumfinis interitus,quorum Deus denter est,eyσloria in conis
Dysione eorum qui terrena sapiunt. Hic existimo Apostolum, terrena sapere, pro terrena diligere posuisse.Talem sensum illo etiam loco arbitror contineri,ubi memoratus Apostolus dicit:gitvrsconsurrexijtis cum Christo,
256쪽
susum sunt quaerim , dbi clariystiis est in deriterum Deisedens. quae se m sint se te, non
quae sunt seper terram. Ostendens namque quod ea quae super terram sapere non de berent, paulo post addidit: Mortificate re membra )6tra, quae sonesuper terram, Ρ- -- Ctionem, immunditiam , libidinem, concupim . tiam malam, auaritiam quae est ulacrari seruitus. Cum ergo mortificari prςcipit me-bra nostra quae fiant super terram, concupiscentiam utique in nobis mortificari rerum imperat terrenarum. Propter quod alio loco dicitur : Qui autem Fune Christi, carnem suam cruci erunt cum iiijs .m concupiscentist. Quibus etiam vult & n mortuos aestimemus dicens, Existimare osmodi ,.m εtuos quidem esse peccaro, Pisistra autem Deo in
Christo Iesu Illi quippe rei vivit quisque,qua
diligit; εc illi se exhibet ortuum, cuius in se mortificauit affectum: Terrena ergo sapiunt, qui terrena diligunt: M Deum sibi ventrem faciunt, qui gulae deIectationibus , illecebrosam sui cordis mancipant seruit rem. Opinio vero humani erroris duplici ter sibi Dei nomen mendaciter in tuum fingit exitium. Quae gemina erroris opinio non minus .sibi haereticos vendicat,quam
paganos; dum de istos & illos eo sibi subiis
257쪽
cit, quo simul omnes diuersis vinculis mulistimodae falsitatis adstringit. Pagani quippe,
relicto vero Deo, falsorum Deorum super- 'sitioni deseruiunt: haeretici autem de ve- ro Deo falsa opinantes, veritati sanctae religionis obsistunt. Manifestum est igitur,
haereticos vinculo mortiferi erroris obiastringi, nec debere dici fideles, quos Ecclesialinimicos patitur pertinaces. quandoquidem insidesitatis reatus sit, vel falsa de vero Deo .credere, hec cedere ; vel falsum Deum , sub nomine veri Dei adorare. - Quoniam ergo de illa Domini sententia sumpsimus disputationis exordium, quae statuit . ia omnis qui crediderit A bapti- . ratus fuerit saluabitur is illum puerum saluatum esse credamus, in quo nihil defuisse eorum , quae ad baptismatis officium atque effectum pertinent, inuenimus. Osficium quippe secundae satiuitatis in fide Ac conia fessione, effectus autem in regenerationem'. r. consistit. Quotquot enim receperunt eum,
dedit eis pq restatem filios Dei fieri, his qui
credunu in nomine eius. Credunx ergo ut fili, Dei fiant: quoniam ad hoc accipiunt gratiam fidei, ut credentes accipiant gratiam : sacram enti. Dignum namque est, ut dum corde creditui ad iustitiam, re con-
258쪽
sessio fiat ad salutem. Manifestum est aute, quod sicut ossicium credulitatis & confessionis pertinet ad catechumenum: sic effectus . baptismatis pertinet ad ministrum. α dum ab illo per veram fidem confessio promitur; subsequenteres ut isto tingente salutaris mysterij gratia peragatur. Qua regulam in actibus Apostolorum sancti Philippi videmus opere .custoditam : qui
cum admoneretur a Spiritu sancto , ut praedicaret Eunucho Dominum Iesum Christam, simulque ad quandam aquam venisset, Eunucho postulante & dicente, Ecce Wqua, quis prohibet metueri Uri t ille prius elicuit confessionis ossicium. cui recte sancti baptismatis ministraret effectum. Ideo respondit Eunuchos Si credite
Et quia pr cessit Eunuchi condestio ,,subsequenter etiam in eo pec Philippi ministerisi
effectus sanciae rςgenerationis. implet tr. Qua ergo iustitia ille qui, credulitatis , Mconsessionis: persoluit ossicium nun consequeretur sanctς regenerationis effectivo Nam si ordo attedatur operis δc mercedis. opus'est in fide alc confessione, merces in baptismo. Ideo enim quisque dignus baptismate iudicatur, quando praecedit fidei confessionisque meritum s cun tanquam tu
259쪽
mercedem sancti baptismatis debeat tribui sacramentum. Dignus est autem operatius mercede sua. Non ergo baptismatis mercede fraudari debuit, qui opus credulitatis & confessionis, diuinitus data cordis Scoris deuotione,persoluit. Non hoc utique fuit hora baptismatis interrogandus, quod est antea in Symboli pronunciatione confessus. Nihil itaque illi ad aeternam beatitudinem consequendam Vox ablata nocuit,
qui quamdiu potuit in ipsa fidei confessio- .
ne permansit. Ablata non est, nec mutata:
nec abolitum est quod dixit, quando dice- re non potuit;quia quamdiu sentire potuit, sententiam non mutauit.Sed timeo,inquis, ne propterea Dominus, cui omnia possibi- lia sunt, iacultatem loquendi denegauerit, quod euis beneficio secundae natiuitatis iudicauit indignu. Immo magis ibi agnoscamus Dominumnostrum non fuisse oblitum misericordiae suae, in quo etsi vocem abstulit, vitam tamen non ademit, Vt quod praebuit credere, confiterique, acciperet vivens. Sed dubitatur quomodo potuerit aetas illa rationis capax aliena confessione, purgari. Immo sua inuenitur confessione purgata, cui tunc aliorum confessio subsecuta prodesse non posset,si propria minime
260쪽
praecessisset. Secundo itaque illi aliorum
confessio sine dubio profuit , quando non nolentem praeuenit, cum deficienti subsecuta subuenit; quod in illo voluntas illu- 'ainata credendo'confitendo coepit, hoc pro illo caritas fraterna perfecit. Legimus itaque Dominum dixisse, Qui me confessin tue..11 fuerit Gram hominibuε, confitebor ω ego eum coram patre meo qui ob in caelis. Isti autem, quamdiu loquendi facultas fuit, confessio illa non defuit. Quis ergo dicere audebit confessionem illam salutis in dignam ,quam videt non voluntatis peruersitate reiectam, sed infirmitatis necessitate comprehensam Debilitata est enim lingua, non conscientia deprauata. Dicit autem A postolus: Habentes autem eundem spiritum fidei, sicut Arianus, Credidi propter quod locutus pum,mnos credimus,propter quοι O loquimur. Ille itaque qui spiritu fidei accepto credidit Sc locutus
est,quonia ipso spiritu,que acceperat ut crederet,iuc carere poterat si negaret, quando non negauit, profecto no caruit. Iplo ergo
spiritu quo locntus est credens, redemptus est tacens: quonia ipso spiritu natiuitas secunda perficitur, quo secunda credulitas datur. Proinde quando non defuit sano credendi & confitendi voluntas , non o