장음표시 사용
231쪽
vir sum, qui hoc ornatu urbes circumeo, ut mulieribus, libidine incensis, sed propinquorum vel existimationis metu in ol- scio retentis, sine cujusquam offentione animum expleam. Quid putatis lectitii mam foeminamineas angustias comprehensam egisse quid consilii coeptile num
fortasse animum despondisse, vel, quod cuivis ineptae venisset in mentem, clamores extulisse, vel popularium fidem imploras se, unde concursus vicinorum fierent Nihil horum sed hilari fronte, Bene agis, inquit dii tibi multa dent bona pro hac in nostrum genus misericordia Sed non te pigeat hic paulisper manere, dum corpus abluam jam diu enim factum est postquam non avi neque enim olim, nisi lauta solita eram viro operam dare. Atque eadem opera ancillam quantum potest hinc abigam, ne quid persentiscat, vel indicium faciat. Tum revertar ad te, ut Occasionem tam lepidam mihi in sinum delatam arripiam. Ac lecto desiliens, anciniam convenit, admonet, ut unum ex familiaribus excitet, qui subucula ac soleis tantum indutus, ne ceteras vestes sumendo tempus erat, curriculo ad praetore in se conferat eumque suis verbis oret, ut
232쪽
ΣΣ ANI ICII ERYTHR. lictorum ad se cohortem mittat rem esse sagitiosam, turpem, ac dignam cuiquam primum obvia meatur. Ille advolat, rem narrat praetor non procrastinat, ire lictores jubet qui veniunt, ac sycophantam illum comprehendunt, vinciunt, in carcerem abstrahunt. Ne multis morera quaestione habita, post triduum, pannosi habitu, ad supplicium datur, hoc est homini suspendio vita eripitur. Cujus facti rumor
cum ad nos permanasset, ego, quo certior sierem, clam Basilicunt usque me contuli. unde reversus Aspim, ut quemque eorum aspexeram, quorum uxores gloriabantur: e dignas futile habitas quae vim illam sanctitatis atque pudoris lecto exciperent,
oscularentur, contrectarent continuo aj
bam, O te felicem, in cujus domum boni tantum contigit immigrare ille negare factum ego instare factum sed ideo id cum inficiari, ne mihi invidiam faceret. Atque in eadem dissimulatione perseverans, nullius rei me tam poenitere affirmabam, quam quod ejus imaginis formam non in pluribus tabulis descripsissem, eas. que venales habuissem: Nam pro numero emptorum, jebam, ac pro vestra in bellissimam illam virginem pietate, Otum
233쪽
Punt Mi I I. sis tum hunc annum opus mihi nondu sui: set quamobrem brevi ad magnas pecunias pervenissem. Ne multa omnino ne- mo inveniebatur qui sycophantam illum pedem intro in suam domum tulisse confiteretur.Non magis attente, quam hilariter, lepidum sycophantae illius commentum acceptum est, quod invenerat, ut mulierum, quae ubique sunt gentium , potiretur fuitque non nemo, qui felicitatem illam homini invidisset. eidem diuturniorem eam me licuisset. I VII. A, valido, quemque maxime
mari adeo delectabamur, ut, quemadmodum de Achivorum exercita Pacuvius inquit, laeti piscrum lasciviam intueremur cum subito, adversa coorta tempestate , eundem in locum ejecti sumus unde discesseramus. sedNeptu num arbitror fluctus commovisse maritimos,
quod certi cujusdam senis, Ligurria nomine, qui nobiscum una vehebatur, fasti-
234쪽
116 AN NICII ERYTHR.dium insolentiamq; perferre non posset. Huic, supra quam dici potest, moroso atq; difficili omnia exhibebant negocium; volatus avium, aurae sibilus, remigum laborantium in reddenda anima sonitus inuibus etiam minitatus est crucem, ita respirassent ut aliquis ejus ad aures sonus veniret Toto illo navigio una cum servo prosecutus est culicem, qui dormienti sibim aurem insusurraverat. Multa alia praetereo, ne sim longior, quibus odium illud propemodum nos enecavit Nobis igitur, ita ut dixi, in litus expuliis, a 'gre impetratum est a navarcho ut liceret Gallonium invisere nam se velle, ajebat, simul ac contrarius ille ventus consedisset, navim solvere, neque diem posterum expectare. propterea properaremus redire. Quamobrem sine ulla mora ad aedes Gallonii venimus per angiportum, quod ad eas recta ferebat. Qui, ut nos aspexit, majorem aliquam esse causam reversionis nostrae existimavi, ac dimisibilusio Accipitre de quo supra commemoravimus, ejus reversionis causam efflagitat. Nos exorta tem pestatem, simul odiosam Ligurini importunitatem exponimus ac Si, inquam, iterum cum eo navigadum sit nobis, nihil est
235쪽
EvDEMIAE LIB. VII. 11 est opus carnifice qui animam adimat satis eam nobis suo ille odio praeripiet antequam portum conspicere valeamus. Ne miremini, inquit Gallonius aeque ille est terra marique omnibus, quibuscum vivit, odiosus atque, ut sciatis, vicinia, in qua nuper habitabat, vota fecit, pro illius abitu, vel potius interitu nam gallos gallinaceos, quotquot circa aedes ipsius erant, capiendos terficiendosque curavit, eo, quod interdiu sibi aliud agenti aures obtunderent. praeterea insignem canem, qui ob ejus festivitatem ab omnibus diligebatur, quique latratu fures arcebat, catapultae catapultario missa dilaceravit, causatus, quod ipsi volenti quiescere somnos abigeret, sed re vera, quod sit odiosus, viis, truculentus, immanis. Quid Z nonne mul ltis persecutus est noctibus noctuam , quae occentabat fenestram cubiculi, in quo jacebat, quod oscmem eam esse avem dice ret, eique, cui concineret, semper aliquid triste praediceret itaque post multos labores , insidiis exceptam obtruncavit ejus que caput hastae praefixum trophaei loco lina postum suis aedibus habuit. At nihil in pes in hoc homine, ut sciatis, pr*ter cor iporis proceritatem generis splendorem,
236쪽
11 IAN ICII ERYTHR. summamque superbiam. Erat olim etiam dives sed nuper in mari bonis elavit itaque nunc trioboli homo est, vel potius nihili bestia. Sed abeat, naviget deos oro, ut perpetuum hoc illi sit iter Arbitror, me Pluilium Accipitrem Offuscato reconciliasse. Quid aio erantne inter eos inimicitiae Maximae, inquit, de capitales.Sunt in suburbanis istis arenariae complures Ortuolar, ac labyrintheis flexibus Merroribus similes in eas abavi horum hominum, religiosillimi mortales, cum palam non liceret, furtim ad sacra Cereri Liberoque facienda conveniebant eorumque religionis non pauca etiam num in his locis vestigia cernuntur. Est antiquitatum istarum studiosus Osfuscatus, ut nostis; qui saepius, omissis ceteris curis, se abdit sub terras, ac dies noctesque integras in perlustrandis locis illis religiosissimis cum voluptate traducit Plusius, qui potando, edendo, scorta ducendo, rem perdidit, quique cupiat aliquid invenire, sit possit, quo vitae priori reddatur, sibi persuaserat, magnae cujuspiam utilitatis Iratia offuscatum loca ista humi depresia celebrare, hoc cst thesauris defodiendis operam date,&magicis earn ad rem artibus uti itaque ad
237쪽
EVDEMI E LIB. VII. 219 maximas se posse divitias pervenire existimavit, si in societatem ab eo reciperetur. Nee sibi defuit nam, die quodam, inventum seducit, abreptaque manu, Dic obsecro, inquit, quid tibi negocii est sub ter-r, cur aetatem exigis in arenariis At ille, Quid putas delectat me religiosos majorum nostrorum ritus pernoscere. At Plusius, Tace, inquit; quasi nos inter nos nunc primum noverimus, nunquam te tam re-
li riosum agnoίi immo thesauris deso-dtendis te locupletas. Tum Osfuscatus; Quid tibi venit in mentem suspicari, veteribus illis fuisse thesauro, quibus pro bitas erat pro opulentia, pietas pro divitiis. Nihil agis, inquit Plusius non sum adeo in nostris annalibus hospes ac rudis, ut non legerim, sanctissimos illos homines scyphis aureis diis libasse, Mad nocturna orgia argenteis candelabris praefixos cereos habuisse Proinde, pro nostra amicitia, me tibi socium adscribito gestio enim mihi aliqua pulcherrimi hujus operis partes adsciscere offuscatus, cognita Plusi vanitate, lepidos sibi ludos ad omnem voluptatem ictum esse oblatos existimavit, neque ulla ratione dimittendos censuit. Ac primo cepit cum rogare, obse-
238쪽
obsecrare, ne se proderet. capita enim facere, qui magicas artes colat. Itaque, Siaane, inquit, diligis, si mea tibi salus cordi est, quod scis, nescis, , quod vides, non vides. Quod autem petis, ut te in bcietatem recipiam, non meae sunt istae partes, sed ad Stylium amicu nostrum pertinent.
qui abest hinc millia passuum circiter centum sed honoris tui gratia perficiam, ut minus horis tribus totum hoc iter conficiat, Mad Jani quadrifrontis templum adveniat. Et gaudeo me hercle hanc a te mihi occasionem fui Te oblatam volo enim par illi referre cujus olim cantionibus ferme horis quinque in hanc urbem ex patria sum extractus. O istuc si dederis, Plusius exclamat, magnus profecto vir es. Obsecro, Offuscatus ait, compesce Vocem, ne clama abi domum cura te, ut, cum
est opus sis mihi praesto ad Janum ego
cum clavo laminali illic adero. Hic est clavus quidam aeneus perantiquus, in Aridimus eo nuper ab eo conspectus qui, quoniam characteres quosdam totas habet impressas, visus est in primis ad eludendum lusium idoneus magicae artis cupidum Interea Ossus catus ad Stylu aedes accurrit, qui pridie ejus diei patria redierat;
239쪽
Einr MI AE LIB. VII. 23rrat Plusii stultitiam enarrat; quemadmodum ludos eum seri velit, exponit C Onvenit inter eos, utStylius hora ejus diei undecima ocreatus, tanquam si tum primum urbem ingrederetur, ante aedem Jani quadrifrontis appareat, atque offuscatum increpet, quod se minus horis tribus in urbem extraxisset Plusius maturius, quam erat imperatum domum ad offuscatum venit urget, instat, ut eant; nihil sibi videri longius, quam dum ex veteri aliquo sepulcro aulam auri plenam effodiat. Ita que eunt, veniunt offuscatus in aede Jani, in dextero ad laevam angulo, clavum laminalem sesemnibus quibusdam verbis a se nuper inventis humi defigit tum schedulam laneo funiculo alligatam ad Plusii collum appedit in qua inscriptae erant litterae, duo P P duo CC de unum R. Quaerentibus nobis, quibus fabula narrabatur, id quid esset, dixit Osfuscatus, Plus imperdidit cerebrum cum re Hanc illi schedulam imperavit ut sibi nunquam adimeret, sed perpetuo eam sineret tanquam crepundia in collo pendere, si vellet caput a
Lemuribus salvum domum referre. Tum
incipiunt deambulare. Mult:sque spatiis jam factis, ecce tibi Stylius adest. Prior
240쪽
13 JANI NICII ERYTHR. Plusius eum aspicit atque illico laetus exclamat, Venit Eunt illi obviam reditum gratulantur, salvum eum esse jubent, ad coenam vocant. At Stylius commoto similis, Itane, offuscat, inquit sed ludis me ludo meo jam non est quod tibi succenseam ego quoque te olim ad eundem ludificatus sum modum. Quaecum ab eo dicerentur, PlusiusOffuscato accedens, summisse, O virum summum, jebat, atque praestantem lia singularem iominem, ac prope divinum. Sed post mutuas salutationes omnes simul sese Stylio comites addunt. Sed, cum videt Plusius in via, ubi
quisque Stylium aspiciat, ire eidem ob viam, ac venisse eum salvum gaudere, obstupesceri offuscato latus i odere, Minaurem, O virum maximum idicere. Uuscatus, id se moleste assimulans ferre, Parce, inquit, Voci; nec me eas perditum. Tum Plutius, Ne time; egone, ait, ut capitis hominem mihi amicissimum, tali virtute praeditum, perdamὶ me satius est mori. Ne longum faciam, adeo Plusius haec sibi vera esse persuaserat, ut Croesi divitias cum thesauris tibi a Manibus commostrandis non permutasset. Sed, qua homo garrulitatecst, non potuit se continere, quin remet