장음표시 사용
281쪽
quae obiiciuntiar,& denominationem iusti. Potest quidem Petrus carus esse Deo ab amore Dei abs ν aliqua quastate sibi inhaercte. Et ita est caro itaminibus ab amore,quo eum illi prosequuntur,sicut,& notus ipsis a nou tia quam illi de eo habent,dc inuisus ab odio.I in in quibuscunci: at is re.,'' i spenuis denominationibus positi facile otiandi. Potest etiam Petruso redici satisfecisse suo creditori per adium misericordiae Ioannis seluetuis pro ipso sita debita. Et genus humanum uere potest concedi Ibluisse patri eos sit sua debita per iustitiam,quam Christus pro nobis expleuit in cruce Sed iusti denominatio multo plura,ut sit a docui nus in se includit ; & deno. 9 minatio absbluta est non respectilia ivideo requirit aliquid intrinsecum.. i: . Quod si ab amore Dei propter Clarisii iustitia diceremur Deo cari, & hoe sitis esset,ut est inus iusti,adhuc no essemus dicendi a Christi iustitiaserni
liter iusti,sed ab ipse amore Dei propter Christi iustitia ,& si id esse aceret
obsessi L quidem illa efiicienter nos Deo caros,& iustos,no tamen formaliter. Adiiciunt & illud qui tuentur partes oppositas magis exaltari iustitiam Cbrisii, de deprimi superbiam nostram,si dicamus Christi iustitiam esse nostram iust sponsio setiam sermalem. Non exaltant Dei,aut Christi iustitia nisi quae uera sunt. Mendacijs nostris nihil eget commendatissima ipsa per se Dei,& Christi uastitia. superbia nostiano salsis, sed ueris persitasionibus deprimenda est.Et quantiis Christi iustitia imputata nobis esset nostra iustitia formalis, nescio quid ei laudis eκ hoc accederet, aurcur nostra magis deprimerer superbia . riSatis ad commendationem Christi iustitiae, i, ab illa integre, & selide cona Mfitemur omne nostram proficisci iustitiam. Satis ad deprimenda, nostram, i. superbiam,si agnos mus ut par est, ei nos debere totam nostiam iustitia; ne nisi ob eius merita potuisse unquam iustificari,& pro nostris debitis
per ipsius unam iustitiam patri coelesti satisfecisse. Equidem si positi Christi
iustitia esse nostra formesis iustitia,& uere esset,magis hoc magnificare nos poster,& in superbiam erigere,quam deprimere. An non praecessctior multo est iustitia Christi quam nostra 'Cunci: iustitia Christi per quam iustificanmur,non fit illa eximia iustitia quae in eo nunc est, sed praecellentia iustitiae opera,quae fecit,cum illa iam transierint,neci: actu sint, quomodo ab ea tu stitia positi quispiam intelligere nos krmaliter iustificari s Adeo prosedis uidetur mihi hoc absurdum, de absonum,ut necti ab ipsis , qui contrarium asse erant crediderim id posse iiitelligi,ut eorum uerba nant,stis contem tionem esse prorsus inter nos & illos de nomine magis quam de re. Et ea contentio inde sorte exorta est,m illi a uia regia antiquorum Ecclesiae dorictorum,dc recentiorum se separantes, nouiter,dc praeter usum philosopho rum de theologorum,& in aliam prorsiis significatione,quam ipsi; uolue. runt uti uocabulis istis,sormalis iustitia, iustitia insormas,sorma informas.
de similibus. Sed quid illi senserint,parii refert. os qd coepimus, persequamur,&quaesit nostrae iustificationis, incauasorinalis,inquiramus. . I
282쪽
Li P. VII. IN VII. CAP. xi rust sonu, quesitus est in rensum,
albedo albis . Cap. x XIIII. ma fuit iam ab aliquibus retro seculis inter nonnullos doctores
bustani quidem placuisi e uidetur, nullam esse iustitiam creatam, ac formaliter homo esset iustus , sicut ab albedine est homo albus,sed perinde cita hominem iustum, & amicum, & gratum Deo ab amore,
Deus illum amat, & ad gratiam suam, & beatitudinem acceptat, acuus inloanni amicus, ct gratus ab amore, quo Ioannes Petrum prole. quitur. Ac Naerique in hac sententia crediderunt magistrum sententiarum suae. Vnde&articulus primus, de quo Parrhis iis damnatus est, hic suit. q. . , Caritas non est aliquid creatum in animo, sed ipse Spiritus sinebis. Et inti Thomas Vitaldensis praeclarus haereseos Vui cui sticae impugnator, S. Tu. . rebacit Pelagium catholicum in hoc fuisse, de sine Ousa damnatum, uid , omo ut opinatus est Vulsetius, solum negauerit gratiam, quae esset qualitas bus. c. t creata. Alii uero, tuorum ut communior ita & probabilior semper uia si est sententia, causam formalem nostrae iustificationis asseruere esse aliqua
qualitatem creatam informantem animas iustorum ac in eis permanentcni' perinde ac permanet habitus, eam supernaturalem esse, ac diuini pror sus ordinis. Et ab ea tradiderunt hominem esse iusium,& amicum Deo formaliter sicut ab albedine homo est albus,& a sipientia sipiens,& a temri perantia remperatus. Et haec opinio acceptata est ab Ecclesia in Concilio G.nde ' Viennensi ui probabilior,&sanctis,&recentioribus doctoribus ningis Iummim. consona. Atque eam summa concordia post magistri tempora defende- Cr idec runt scholassici doctores,neo solum ut probabilem,sed ut quidam eorum Sco. . 3. d. diserte tradiderunt, ut certam,&indubitatam,&ab omnibuS propter ait toritatem talptur dc sanctorum amplectendam ut ueritatem fides. Et san dem. s Thomas de doctor subtilis sic magistrum interpretantur, iit non no Tho. . . qnauerit omnem habitum supernaturalem,sed praetcr irit insinctum inhabitantem iustos posuerit in eis esse aliquam qualitatem permanentem, & Sco. m. Maliquod donum Des creatum ratione cuius ipse spiritus sanctus animas M. Li . q. t. rum de paruulorum,& adultorum dici posset inhabitare. Et si bene per ur 3.er is pendamus uerba magistri,liquidum sane erit ad actus caritatis illum exi. αε iue irri Espiriti sanctum nobis in immediate per se,& absis ullo habitu co- D. i .ex . currere, sed nunquam potest satis ex eo constare, an etiam crediderit per U'3 .cta
ipsi in spiritum immediate, & absque ullo habitu nos iustos, ct Deo αε-
acceptos ad uitam aeternam. Porro sobrii suisset ingenii; quicquid magis rarite desinitionem Viennensis Concilii sensilet, i adhaerere scntentiae,mam tanta solennitate tantum Concilium approbasset. Cum tamen in soleraria quaedam,& superba ingenia non se continerent ea Concilii censu.
, eque solum probabilem,oppositam partem asseuerarent, sed & mulio ira ola. biliorem,quam sit luc communis,& hanc communem,lamentum
283쪽
olasticorum putarent,ad imponendum finem huiusnodi controuera C 'ius uisum est huic saneta Synodo acceptare sententiam illam simpliciter,de
abso ulla linestatione, immo & credenti ,&asserenti oppositum, anathe ma indicere. Intellexit nanque hanc fuisse comimunem Ecclesiis fidem, His messi non sub nomine habituum, neque potuisse a citholicis doctoribus inuosissitanorum temporum, summa concordia hanc sententiam tradi nis
si esset ab Spiritu sancto,&digna, quae ab omnibus reciperetur. Lai que ob causam primo quidem in hoc capite diserte Meruere patres ,si gulos quosque iustorum suam propriam recipere in sua iussisitatione tua silium. Quod ne intelligi quidem potest, si non sit aliquid creatum n
si iustitia. Et paulo post asseuerant inhaereretussis caritatem distiis utim cordibus eorum per Spiritunsanctum, ut cum sciremus, inhaerentiam proprium quid esse accidentium creatorum, non dubitaremus caritatem esse accidens quoddam creatum. Adiecerunt etiam post haec in iustifica tione cum remisitone peccatorum simul insida accipere hominem haec tri fidem,sipem,caritaten ut intelligeremus has uirilites esse habitus insuasos. Insusio siquidem, habituum est, aut certe non nistres creatae. Et in his riges bubi damnarunt obiter errorem Lutheri negantis fidem esse habitum aliquem
tus. in animo quiescentem. Et tandem ut omnem dimouerent ambiguitatem,
sc in Canonciri. statuerunt. Siquis dixerit hominem iustificari ues sola imis ione. M putatione iustitiae Christi, ues sela peccatorum remissione exclusa gratia, p& caritate, quae in cordibus eorum per Spiriti stactum ditanditur,ato
que illis inhaeret ut in gratia qua iustificamur, esse tantum fauorem Dei, anathema sit. Quibus uerbis perspicuum est,nullum plane locum re- ilictum iam esse, neque asserentibus nos esse iustos formaliter a sola iustitia Christi nobis imputata, neque contendentibus id esse tantum ab amore, quo Deus nos diligit. Merito uero haec dissinita esse a patribus,&do . nam hanc non nouam esse, sed antiquam, hac post int argumenta doce Ere. Alii re. Primo.Semper fuit in Ecclesia receptum,ut iam supra ostendimus,S ira, si usti cramenta nouae legis continere&catis, gratia ac per ea iustificari om- . tia nes,dc paruulos,& adultos,qui ea absque obice aliquo receperint. Sed liseriasu habi uera esse non possunt nisi gratia,uil iustitia nosost aliquidcreatum inhaestus. rens nobi ad cuius productionem instrumentaliter attingere queant sacra Arg. . ccii menta. Nam neque iustitia Christi, nequeimputatioipsius neque amor, Atio Deus nos amat,sunt,a sacramentis, aut contineri uel estici possunt ipsis. Sectindo. Omnes iustificati uere dicuntur, & sunt iusti, & merito'. les crediti semper fuerunt in Ecclesi omnes enim eos appellat scriptura iuiros quantulacunque nullam sibi competu auerintaustitiam, sed contra ps ismos habitiis iniustitior, & aliorum uitiorum habuerint. Non autem dicitur quis iustus nisi in se habeat iustitiam. Neque Philosophus admitto i rei, quempiam dici iustum, nist haberet habitum iussi ita praesertim si pra- uos aliquos habitusues iustitiaeus a s uirtutibus opposito diuturnam .
284쪽
LIB. VII. IN VII. cAP. za A lanun operum consiletudine firmatos in se habeat. Vt igitur qui diu gra.
uibus pecoris assueverunt,& in eis inueterati sunt, mox ut a Deo per poeani muta iustificantur, uere possint dici iussi sicut & ab scriptura & ab unisu QEcclesia catholica dicuntur, necesse est credere statim eis a Deo insun di aliquam super naturalem qualitarem , qua iussi formaliter efiiciantur. Ip-ii enim iustorum nuncupatio hoc requirit. Neque iniuria sincta Synodus potuit intelligere hunc se per fuisse sensum, immo fidem Ecclesiae, cum constans de perpetuum fuerit apud omnes fideles , per Baptismum iis poenitentiam sibilo fieri, de euadere iustos, etiam qui prius corruptissimis, inquinatissimis, ac deprauatissimis luerunt moribus. Quod quiadem, nisi eis diuinitus conc. latur iustitia, non modo fieri, sed ne intellia
si quidem sicis potest. Tertio.Iuaificati quicunque habent fidem insufam,'
quaeliabitus est permanens, reddens eos pronos, depromptos adcredendum reuelatis a Deo. Nam si non insundatur eis tuis aliquis habitus, non erit neque in paruulis ante usum rationis,neque in adultis dormienti
bus aliquid, unde possint dici, aut esse fideles. Ergo etiam habebunt tua siluam, uel gratiam, aut caritatem infusam sibi, a qua iussi,de cari Deo, de amantes ipsum dici possint. Cur enim qui omnia disponi t suaviter, daret adiutorium permanens ad credendum,& non ad amandum s Conse mant deploique scholastici fidem infusam esse ponendam ex illis uerbis Pauli. Sine fide impostibile est placere Deo. Quia cum paruuli baptiza- HAE.ri,a- i i placeant Deo, ct in eis non sit actus fides, ut manifestum est, erit ergo in eis fides habitus. Et corroborant hoc ex uerbis Christi. Qui non credi - Marc. ultiderit, condemnabitur. Nam cum paruuli baptizati non credant actu, si
neque habitu crederent, condemnarentur, dum morerentur ante ustari
rationis, de inessicis in ess esset Baptismus. Quanuis autem non desit, qui durum putet, sub secundo testimonio non este paruulos comprehen. sos, de credere ibi existimet idem esse ac Euangestum solenni aliqua prosese
sonesuscipere, tamen Innocentius huius nominis tertius optima ratione sibi crassiatuit de solis adultis esse intelligendum totum illud testimonium. i creα de Bap. G diderit, de baptizatus fuerit, saluus erit qui uero non crediderit, condem, eius egeariabitur. Non enim ad alios prima, ad alios secunda clausula est resereno M. M. Neque uerisimile est, unum de idem credendi uerbum aliter, de aliter in orationibus adeo coniunctis esse acceptum. Et ex antecedentibus de consequentibus satis constat haec testimonia de iis adultis intelligi. Ideoque oos nullo eorum ad confirmandum rem istam utemur. Verum illud ap- parens Scessicax pro hac Deritate testimonium est. Caritas Dei dissisi est ri cordibus nostris, per spirituit sanctum, qui datus est nobis. Ad omnes quippe iustos retulit Paulus haae uerba. Et nos ipsus imitatione incuna anter possumus assirmare, ilibet iusto diffisam esse Dei caritatem in cor Arg. cie ipsius per ψiritui sanctum es datum. Cum ergo haec, ut in aperto est , Mi sineque adultis dormientibus,neque paruulis Baptizatis conuenire ualeant,
285쪽
. s intelligantur de caritatis,neces e erit, ut omnibus iussis uere,& πο- prie conuenire, de aptari possint,ponere aliquem habitum caritatis qui dissundatur iussis in sua iustificatione per Spiritunsinetum eis benigne coli tum. Et ita in hoc capite intellexerunt patres nostri hunc locum Pauli,cuni&caritatem diffusam per spiritunsanctum in iustificatione asseruerunt,ina haerere, de insundi iustis. Quae uerba non nisi pro habitibus conueniunt ε. ciri ii omnibus iustis. Et firmare haec omnia possimus in Paulo ad Corinthios. Nam de nihil esse homines sine caritate luculenter docet, ct caritatem in
nunquam excidere, de nunc manere tria hae fidem,spem,caritatem. Haec autem non possunt in uniuersum uera esse, neque ita clare exponi de actu. caritatis. Siquidem &ium dormientes, ininio etiam uigilantes multum sunt,&ualent apud Deum,etiam sine actu caritatis. Et adius caritatis,quem 'habent iusti in in desii sit passim este,neque permanentiam habet, sed transit. Neque doctoribus Ecclesis lisc do hina fuit ignota, neque,ut iam ex dieiis pate quidquid qui lam , hiisque ad tempora magistri semper du- sub bia. Tametsi enim doctores antiqui non itastequenter ac scholastici ipsius
nominibus meminerint sub nomine habituum, contenti quippe suerunt nominibus meminerse grati Adonorum,& uirturum , quibus utitur scriptura, sub nomine in Aenori tu do uirtutum, gratiarum, norum,d ornamentorum spiritalium lisce cto res iusti docuerunt. Et hoc quidem constare hinc omnibus potest. mo in Concilio Viennensi consena illis hscsciitenua asseritur. Secundo. Innocentius. H. QMaiores hanciententiam, ut communem sequitur. mo. - Omnes dod res catholici as fuerunt, gratiam, de uirtutes nobis per sis cramenta Ecclesis prinari. Quarto. Erequens est in illis, ari animas noαsiras insita iustificatione preciosis monilibus Scipiritalibus ornan wniis, de perseuerantes in iustitia gratiam Sc uirtutes .ss. in habitante seruare, & per peccatum expoliari animas gratuitis Des donis,& speciem &pulesii tudianem suam spiritalem amittere. Quinto de uirtutibus a Deo datis periit de loquuntur, ac philosophi de acquisitis, neque secus illi nos tradunt per eas confirmari de promptos fieri de expeditos ad bonum,*hi per uirtutes morales nostro usu & exercitio comparatas. Aug. uirtutem infusam ne dissinit. Virtus est bona qualitas mentis,qua Deus in nobis sine nobis operatur. Et alibi. Caritas est persecta uirtus animi, si coniungit nos Deo, quauim,. in ipsum diligimus. Hiero. cu multo plus lugendum rite lapsum minas fidesis, hi qua ruinam te pii Salomonis ostenderet, ita scribi No auri, de argenti in ollo,sed uirtutibus anima radiabat.Habebat. n.arcam intra se,et duo cherubin . id est fide patris & fit a &spiritus sancti sita Sed nuc nihil eo uer apparet. Ablata sunt l,sc odia nudata est domus Des Oibus ornametis suis,cuctis pq diuinitus cosecuta fuerat,expoliata muneribus,remasit deformis, ac turpis,per at ab ea omne munim omnisi custodia.Cyr. Li Io.cr. de Ada fieioquis Euit in paradiso quous in gratiam creatoris spiritu sancto inhabitate se uauit. Et lib. .co de eodem dixerat, graua illii denudatu, Oiraculum uiau amictae,
286쪽
LIB. VII. IN VII. CAP. iis A latamim ullast spiritum eius qui dicit.Ego sunt vita. Cyp. in ΠγL8. lib. .di
otbaptizatis gratiam &.ssalari. Et quavis,ut Sco.in.3.Lae G .in. . d. 7. Almay in Morii l. p. de caritat Caie.com. 1.Lq. i a. met.1. de alii nobiles autores sentiunt,nulla fit ratio naturalis,qus conuincat huiusmodi habitus
nobis a Deo insundi posset enim Deus quicquid per illos facit, suo diuino . auxilio in nobis eiscere,ualde tamen congruit lumini naturali, Deum illos . . nobis immitiri. Disponit quippe sapientia diuina omnia suaviter , & cuili. ι .hetagenti naturali qualitates dat sex naturae congruentes, per quas perse- die, de commodissime suas positi operationes exercere. Nem uerisimile est Imi negare illum hanc gratiam eis,quos admittit ad suam amicitiam, praem timeum multis illi impediantur a debito uirtutum exercitio, parturi quid ex prauis naturalibus inclinatioibus partim ex deprauatis habitibus,quos sibi tempore quo Merunt in peccato,acquisiverunt. Cum itaq: opus persectum non sit sicut philosophi, de experientia docent, quousque proceo dat ex habitu maxime est profecto rationi naturali consentaneum, Deum benigne preficere iustos omnes aliquibus donis seu uirtutibus,qitibus possint cum uelint, commode ct perfecte, quod iustos decet,operari.
Eruntamen eum extra controuotamiam sit propter hane Cocili in dissinitionem causam formalem nostrs iustificationis esse aliqua qualitatem creatam permanenter inlisentem nobis,amhigi non immerito potest,quae sit illa qualitas oeata,qus tantum in nobis honii es sciat, nos iustos,& amicos Dei larmaliter inciat si t&albedo albos,&sapi tia sapientes. Porro hanc qualitatem esse gratiam . quae decor est animae, in confesta est apud omnes catholicos,sed an fisc gratia distinctum quid sit a 3 caritate,an illi potius eadem controuersiam sustiam olim S adlluc sub tuadice lis est. Eaet de redus cessi res sunt inter scholasti os doctores sententio
Sactus Thomas. Mq. ito. ar. 3. de illius sequaces Cale.&.capreolus,&Tho. Arrentina in secundo,ac noster etiam Seraphicus Bonaventuralia. d. 16. s.Wi 3. d. 7.ar. 3.q. 3.&. .gratiam tradidere a caritate,& caeteris uirtuti
. bus esse clistinitam. Scotus uero in. Md.a V. de suae doctrinae sectatores, de
Rich.iri. 2.126. q. & Henricus Gandensis quodli. . to. dc Durandus et tis Gabriel in. r. d. r6.& Marsilius in. z. q. .arricillo . i. ct Baselisin. a. Sis. de dii guttire omnes quos legerim,nominales gratiam asstimant non re,sed ratione du- rea caritatareat a caritate distingui. Et hanc sententiam multo esse priore probabilio. te Arit. rem se comunibus iitriu': p rrogat illis,dc ex praecellentia cuiuslibet ea coiba rerum si derepossumus. Enimuero si bene perpedamus,quae iliri rearsi, de rogatiuis in scriptura.dc a sanctis doctoribus concedutur,inveniemus eade omnino gratiae σeis tribui. H. momnes inentur,dc ex communibus de is asstitis, sacdimu caritatis.
287쪽
ritatu er cit ad tautem,placat Deum,acceptos nos es facit, de inter filios regni,&gratia. ditionis diuidit neo aliquis potest destitutus ulla earum saluarii Vtracp etiaprincipium est, de radiκ omnis meriti,dc forma aliartim cirtiussi, & neutra, in peccatoribus esse potest. Tantam uero in tor, utantis rebus conuenienotiana,quis credat eis conuenire,nisi prorsus eadem res sint, tametsi diuersis nominibus appellentur Si caritas distinctum quid esset a gratia, cur no pos it ab inuicem separari Cur non & aliquid tribueretur uni,quod negaretur alteri Cur non possit caritas esse insormis,& in peccatoribus manere, sicut fides de spes praesertim cum si ut fidei,& Oei ita de caritatis ploretque, immo omnes pene actus, qui postulat fieri in gratia possint fieri in peccatos Quid etiam ellet opus praesentia caritatis, ut haberetur actus meritorius e An non uel sola gratia satis erit ad praestandiana ualorem, ' meritum ho Aug. trae. nis nostris operibus Q iod si hoc concedatur salso nimirum dixerit Au 33M Ioan gustinus de caritate. Ipsam habeto de cuncta habebis,quia fine illa nihil pro Greg. bo. derit quidquid habere potueris. Ealso de Gregorius. Q habet aliquidiux . riditatis ramus boni operis,si no manet in radiis caritatis. Verum age, premamus magis hoc ipsum. Si aliquid esset proprium gratiae,quod non conueniret caritati,essit maxime,sacere nos gratos Deo, & acceptos ad beatiutudinem. Sed hoc etiam facit caritas. Est naiam amicitia inter nos dc Deum. Et sicut amicitia in humanis in causa propter quam mutilo se diligunt amici, ita&causi propter quam Deus nos diligit, est quia habemus carita Iovii. i iem. Ipse quippe dixit. Qui diligit me, diligetiir a patre meo . Porro si caritas,ut certum es ruit nos Deo amicos, prosecto iaciet multo magis caros, Sc gratos. Nam plus est esse amicum quam gratiim,& amicus Deo esspro. 8.b se potest,qui non sit ei multum carus,& gratus .Ego inquit,diligentes me,diligo. Et positimus hoc exemplis etiam naturalibus declarare, is moborare. Terram faener eadem grauitas grauem facit,&potentem ad desceri dendum deorsum. Ignem idem calor calidum facit, de potentem caleticere. Et generaliter eadem qualitas naturalis. qtix suo subiecto potetiam ope' randi iribui tribuit de esse accidentale ei respondens. Cur non ergo de iasupernaturalibus ita philosophemur, i&caritatem, quae tribuit nobis pom. . tentiam faciendi opera amici, de grati Deo nos formaliter ei amicos, &n a. ros sacer assi emus 'Si albedo iacit albos,sipientia sapiores,sortitudo sor tes faciet nimirum caritas caros. Caruasit alicui exist ere, planum est idem esse, quod gratum ei esse&acceptum. Neque gratia ea ratione potest diu ci sacere nos gratos Deo quia moueat Deum,ad nos amandiim aut causa sit dii lini in nos amoris sed ideo dicitur, nos sacere gratos, quia DeuUsta ruit, I iio hiit om nes eam habentes gratos sibi, dc caros habere. Cum igitur & hoc ipsum statuerit de habentibus caritatem,& ea potius quis, gra- i in ab illo modo possit dici causidiuinae in nos beneuolci iis uel ex lia ni
ii iii proprieta c ipsus admonemur in eadem iosam cir gratia ci damus .
288쪽
LIB. VII. IN VII. c AP. xi δCur separemus coniuncta Cur distinguamus uniuecur pluralitatem sine necessitate ponamus In humanis quidem amicitia una sitis est, ut de dii
mus amicos,&ab eis ustistiin amari dicamur. Cur non igitur de inter hos& Deu una caritas sit suo modo utriusiurausi, cum projiantior fit amisitia omni humana Ipsa etiam prscellentia caritatis nos debet in hanc sententia Arg. i. ainflectere Eviliare eam conuenit quantum possumus . cum ab ea fit omne praecellen bonum nostrum, neq: tolerabile est,ut illi detrahamus quod Dein ei dare tia eurudis potuit, tu consentaneum ualde est dedisse, quod inferioribus qualitatibus iis . non negatum esse,est conspicuum. Inter charismata spiritaliain summo eam poni a Paulo, fidei,*es,martyrio,& admirabilibus aliis supernae gratiae donis praeferri, affirmat pernar. Et in donis Dei nullum esse maius caritaα Berseriis te, August. tradit. Et idem alibi. male bonum est caritas ista fratres s Quid in coit. ipreciosius quid luminosius quid firmius,quid utilius quid ue securius f O nix. σVniuersa inutiliter habet, qui unum illud quo uniuersis utatur,non habet. u. Aug. Quod si gratia re est a caritate distincta,& sicut diuus Thomas puta 'M.de incisentia animae,& caritas in uoluntate, oportebit profecto, gratiam auerere 1s.so. Crmulto esse perseetiorem caritate, quia susceptiuum, quod ab ea perficitur, 18. de uera quod est anima,periectius est sus potentiis. Qua ratione ipse probat uisio. bis dominit em beatificam persectiorem fruitione quia intellectus uountate est perso Mor de praestantior. Nein minus ipsa gratiae dignitas mouere nos da et ut Arri. adieam caritati eandem ea isti memus.Si enim redis uncta ab ea aseratur,pone gruine fatur sicut de ponitur ab huius sententis autoribus ociosa, de nihil per se ope ste. rans . Siquidem qua ratione unius actus uirtutis principium esset , esset de omnium, de ad unum & eundem actum duae sisscientes per se causae con 'currerent.Quod alienum est a philosephia. Et si nihil per se operatur m Massae consequenti neque nomen habitus, neque nomen uirtutis merebiatur. Quia habitus tantum est propter actus. Et virtus, sicut dicit Aristo. Eib., eeses, bonum facis habentem, de opus eius bonum reddit. Ponere autem ita nervem, de languidam gratiam, quam Paulus dicit, secum omnia esse operatam , quanque Augustinus festari, de moderatori equi Odsimilat, eis non uideat plane derogare dignitati &meritis gratiae Hisqtie omniabus accedit. quod Augustinus non semel dicit caritatem esse christianam Aue. iustitiam.ta b de natura de gratia contra Pelagianos.c. o. Caritas,ait, aristima plenissima & persectissima iustitia est. Et cap. . Caritas inchoata, i nchoata iustitia est. caritas pro tecta,prouecta iustitia. Ψ Et de morabiis Ecclesiae catholics cap. itide ii. caritate dicit nos sanctificar eaque sola esses, ut a Deo non auertamur, sed ei potiusqui huic mundo
Quod si caritas non est gratiae eadem . neque nos facit gratos, Sc caros Deo , quomodo existimari potest Chriρiana esse iustitia cum hoc esse po risiimum iptas munus supra luculenter ostenderimus l. Greg. hOm. s. in Euan a caritatem docet esse uestem nuptialem, quae Gre
289쪽
Vel ob id ergo,ut de hos prsclaros autores de praesertim Augustinuin& iustissima caritatis, 3e gratis puconia tueamur,constanter defendemus. Gratia diis identitatem earum. Non dissitemur tamen gratiam a caritate ratione esse distinguitur stinctam. Quoniam quatenus nos ficit graios Deo, gratia dicitur, quis pone a cari renus uero ficiles sicit promptos, de expeditos ad elim diligendum, caris
e . . . tas appellatur. MDruuntur argumenti contra identiatem Eutis Grais. cap. XXV i. .i Vidam uero grauiter,ut sibi uitilliti caritatem a gratia distingui, L ' hoc argumento urgenti Distincti Alectos formales distinctas cam. sas requirunt formales. Ideo nanque fidem,*em.& cari atem tres . . uirtutes realiter distinctas asserimus, quia tres hi ab eis proflaiscuntur essectus formales distincti,esse fidelis esse beralites esse diligentes. Cum igitur non minus inter se distinguantur,esse dilectos a Deo, et esse diligentesDin. . - - erunt inter se etiam distinctae gratia,&caritas,quae eos in nobis ciliciunt. - ' Vctum enim non tanta est distinctio inter hos effectus sormales, esse dileuctos a Deo,dcesse diligentes Deum,quanta inter esse fideles. dc esse diligeri tes.Nam hi harabiles sunt ii nobis delege non illi. Et illi sicut sit perius de inserius se habent,ut esse cognoscente et liabere notitiam,isii autem prorsis sint disparati. Quibus accedit γόd proprius caritatis esse s lis non est,esse utcunque diligentes Deum,sed esse amicos. Esse uero amici ut philosophi amicitiam diiuniunt claudit in se utrunt horum evictuum Obini, semitatum,nempe dilectum esse ab amico diligere amicum. Arguinem
tantur etiam secundo hunc in modum. Augetur gratia statim perque lcunque actum meritorium quantuncun lite remissum,non autem augetur caritas, nisi per actus ei propi iis, eo ire se ii uelisiores,aut certe seruentes
de intenses. H autem seri non possem, nisi gratia Sc caritas iustium est πρ - fuit. Sed qui onobis obiiciunt certe a suo magistro . & duce diuo Thoma longe recedunt. Ille enim, quam opinionem essendit in . a. a . q. x . art. 6. de augmento caritatis, defenderat in . i. a. q. 13 . arti. 8. ad. 3. de augmento gratie, dc utranque constanter tenet, non augeri, nisi per lactus ipsis intensiores,&persectiores. Esto tamen augeatur gratia, quaado non augetur caritas,uidelicet per meritorios actus aliarum uirtutum os hoc non euincit,eas esse distinctas realiter. Cum enim caritas ratione agra tia distiliquatur augeri potest, ut gratia est, etiamsi non augeatur, ut est
raritas. sicut si albedo sit quantitas, ct similitudo iuxta opinionem no minalium, augeri potest, de intendi, ut albedo est, quin augeatur,uι
290쪽
LIB. VII. IN VI l. c AP. xi quantitas, uel similitudo.Tertio&illud in nos asse tur, cr, apud Gucos di obiectintainis appelletur nominibus gratia de caritas. Gia quippe λsis' dicitur,caritas autem *λέ R . At uero nouum non est, ut eadem res diuersis appest
tur nominibus praesertim si cum una sit re, sit tamen plures ratione ut conmigit in proposito. Aitamen de illud hic addam pro quibusdam, qui p irum latine norunt, & minus Graece. Non descendii sicut placrique passimo edunt,latinum uocabulum caritas a Graeco nomine χρ ρ'. Neque si do Cristia sistenderet inde conficeretur utranque esse unqm de idem. ens a scietia des ne aspiraoscendi .dc sapiens as Uientia. Et tamen sicut Cyril.f. in Ioan. cap. x dicit in hisne si homine aliud scientia, aliud homo susceptiuus inentiae longeque a recta in ben . tione scribendi absunt,sicut & iam aliqui Graece de latine doctissimi admo.
erunt,qui hac de causa charitatem,cum aspiratione uid licetscribunt.Caritas latinum est uocabulum &non tantum penuria sed amorem inter uinte es ratione significat,& primam syllaba perpetuo producit.Charis uero, quanquam.a. apud illos alias anceps est, tamen primam semper corripit. modues illud ebre de cum primis utile ac iucundum diciora doce re nos potest ubi ter prior syllaba corripitur.
i-Verba ta rapuis, G canonis X l mmaduersantur, si furent possia opinioni doctoris sititis. cap. XXVII. .: Vtaud uero magis serio admonendum hoc loco est,nihil neque in Viem l nensi neque in isto Concilio praeiudicasse patres opinionibus doctoris subtilis asse entis gratiam esse eadem caritati,& dona non distingui a uir totibus Theologicis,ct negantis uirtutes morales insulas. Cum enim in cocilioViennensi gratia inlarmans de Dirtutes asserunt uisundi paruulis,gratia
insermans non contra caritatem,sed contra alias uirtutes distinguitur,de caritas ipsa merito appillari potuit gratia insormans . cum in re, ut diximus, etiam gratia sit. Cum autem, ut cap. i. huius libri expositimus . sanctificari, de renouari interiorem hominem Uirmarunt patres per uoluntariam se
Deptionen gratiae Sc donorum, nomine donorum fidem Se spem, quae proeciosa dona Dei sunt, intestigere possimus. Edquod caritatis, de gratiaestinui meminerunt in can. i. sussicit prosecto, ut inde colligamus eos asseruisse gratiam de caritatem realiter distingui. Nam de absque uitio inutilis repetitionis utimur per saepe nominibus idem significantibus, praesertim cum idem significant rationibus diuersis, et ne hoc quisquam eκ uerbis hutias canonis colligeret, diligenter cauerunt MMss ibidem. Non enim sicut. perperam habent quaedam exemplaria iam praeloexcum .patres distini ria ,homines non iusificari exclusa gratia de caritate,quae in cordibus eo-rtim per Spiritui sanctum dissundantur,atque illis inhaereat sed pio d stu innatur,&inhaereat uerbum ipsam Paulini textus diffunditur & inhaeret
so ipserinit. Quod Sex uobishuius capitis rQondentibus huic canona