장음표시 사용
321쪽
- i DE GRATUITA PER FIDEM IVITI P. quom dilucidior fit,adiungam de alia testimonia. Cum igitur in libro de C
praedestinatione&gratia.cap. s. non dari ex meritis gratiam confirmam
Aug.eκ uerbis Deuteronomii,Scies hodie quia non propteriustitias tuas dat tibi Deus terram istam bonam,ut ostenderet sitis probari gratiam non dari ex meritis,quia non datur ex debito. Quis hic,ait,secundum debitum pucedentium meritorum,mercedem redditam dicats Quis non gratiam reatur indebitam Et libro. contra duas epistolas Pesagianorum. e. o. ita loquitur. Sic uolunt Pelagiani intelligi,quod dictum est, Si uolueritis.&audieritis me bona ter comedetis,tanquam in ipsa praecedente uoluntate; sit consequentis meritum gratis ac sic gratia,iam non sit gratia, quae non est gratuita,cum redditur debita. Et libro de gratia Christi. c. i . docet,sibi ipssis aduersari, qui dicunt, Gratiam secundum merita dari, quia si est gratia, non dabitur ex debito.Quomodo ait,est gratia,si non gratis datur Quomodo es gratia si ex debito redditur Uides ut semper debitum intelligat . quod redditur secundum merita. Idem potest colligi ex Ambrosio. Vilesceret,dicit redemptio sanguinis Christi,nem misericordiae Dei humanorum
operum praerogatiua succumberet,si iustificatio, quae fit per gratiam,meristis prscedentibus deberetur,ut non munus largientis,sed merces esset opes rantis. Patet hic mercedem appellari quae debita est meritis,& iustificationi per gratiam solum aduersariam censeri iustificationem ex debito. Quod uero meritum non claudit in sita ratione debitum, nem repugnabit gratiae,neliustificatio ex eo iustificatioi eκ gratia. Sed apertiora sint pro his uer ba Hilarii can.ro. in Matth.Merces quidem,ait,ex dono nulla est, quia deinbetur ex opere,sed gratuitam Deus omnibus ex fidei iustificatione dona. uit. Et in illa uerba,Clamavi in toto corde meo,m modestia David,qui nostatim ausus est sibi persuadere,clamorem suum in salutem proficere,repre hendit eos,qui salutem tanquam debitam postulant, de ueluti Deo necesse sit,eam praestare primis,a Deo precibus eandem expostulant. Et de meri iis in hae significatione intelligeda sunt uerba Aug. libro primo ad Simplicianum,cum dicit merita postjinificatione gratiae prouenire.Quod enim diκit Apostolus Non ex operibus,sed ex uocante dictum est, quia maior seruiet minori sic exponit.Non electione meritorum quae post iustificationem gratis proueniunt, sed liberalitate donorum Dei uoluit intelligi,neas ex operibus extollatur.Sic etiam. Hieronymus libro primo dialogorum adueritas Pelagianos meritum opponit misericordiae his uerbis. Tunc ergo iusti sumus quando nos peccatores fatemur,& iustitia nosti a non ex pro. prio merito, sed ex Dei consistit misericordia dicere sancta scriptura. Iustus in principio est accusator sui. Et in alio loco. Dic tu peccata tua, ut iustifices ris. Conclusit enim Deus omnia sub peccato ut ominibus misereatur. Et aliquato post exaggerat uerba beatissime me uirginis, Ecce. n. in hoc beatam me dicent omnes generationes. Quia secit mihi magna,qui potens est. Animadueri inquit, ν beatam se esse dicat non proprio merito mouit te;
322쪽
A sed Dei In se habitantis omentia. Et in secundo libro cotra eosdem ex illis uerbis. Existimamus fide iustificari homine sine operibus legis,ita colligit.
Manifeste ostendit non in hominis merito, sed in Dei gratia esse iustitiam, qui sine operibus, credentium suscipit fide. Et manifestissime Bon. serio. Beniar. in Can. ita accepit meritii,in dicit.No est quo gratia intret, ubi ia meritum occupauit. Dein grati quidquid meritis deputas. Et in sequetibus palam indicauit, sen5lnegare meritu,quod gratis non aduersat. Newtantu uerbu inretitsi hoc in rigore frequenter accipitur a sinctis doctoribus, & a latinis. Sed & in Paulo sinae est uidere sic esse acceptu uerbii Ex operibus,dc quod iuriplius est,etia operari. Dicit alicubi.Si ex operibus,ta gratia no est gratia. Rom. n. Etitem non ex operibus. q secimus nos Et de fide.Dei donii est no ex opi Tit.tihus. Et rursus. Si Abraha ex opibus iustificatus e habet gloria,& no apud Rom.
Deli. Sed de ide mox ad icit.Ei qui operarmerces no imputatur scdm gratia sed scdm debitum. Quo modo apud sanctos doctores opera nonun*misti icordiae opponuntur,sicut de iustitia. Vnde est illud Hieron. lib. s.con Hier. tra Pelag. In Deuteronomio perspicue demonstratur,non in operibus noastris,atque iustitia sed Dei misericordia nos conseruari,dicente domino per Moysen, e dicas in corde tuo, cum subuerterit eos dominus Deus tuus, iacie tua in iustitia mea introduxit me dominus 6 c. I sc Hiero. Cum au tem sancti doctores in tesiimoniis atris ex ipsis citatis fide, poenitentia,Oraatione, misericordia, de similibus peccatores suam mereri iustificationem, B dixerunt,non in hoc rigore acceperunt uerbum mereri, sed soluti ab eo ri gore,usi sunt eo uerbo,sicut Latini plaerunque utuntur, ut significarent. ea bona opera causas esse, de dispositiones, propter quas Deus ex gratia sua, ct misericordia peccatores iustificat. Itaque dum negarunt merita grati te cur sinctila nobis subministrarunt,qui biis confoderemus Pelagianos,du uero Pecca doctorestores bonis suis motibus, dc aflectibus in Deum,promereri suam iustifica- dupluster' rionem asseruerunt,tela nobis suppeditarunt, quibus triumpharemus hoc in tempore de Lutheranis negantibus,ullas esse dispositiones,& PraeparatiO--ae rei, nes in nobis,ob quas a Deo iustificemur. Et quia contra utrosque haereti- scos subeunda erant Ecclesiae non exigua certamina, prouidentia diuinas ictum esse autumo ut dupliciter usi fuerint uerbo meriti, de nunc illud resua cauerint,nunc usurpaverint. Neque ipsi secum hac in parte pugnarunt, nesque inconstantia ulla usi sunt, neque a ueritate uel latu unguem declinaruri Explicuerunt enim ubique uariis se in sensibus eodem esse usos uerbo. Et pro uarietate personarum, quibus loquebantur locorunque de circunstanetarum suorum uerborum aliter de aliter eo usi stini. Et sancta hac de sapienti prudentia ex instinctu Spiritussancti saepe alias in similibus usi sunt. Vt aurem omnis tolleretur ambiguitas calumniandi de errandi amputaretur
occasio,doctores scholastici meritum illud, quod rationem debiti non timerudit, i&quod si e fortassis apud doctores sanctos, de aput latinos sic. osurpatum legerant,meritum ex congruo,optimo uid licet adhibito te
323쪽
clesiam. DE GRATUITA PER FIDEM IUSTIF.
Murati ramento appestarunt. Est enim hoc, semperque suit inter alia munus schola Cphotalico sticorum doctorum,testimonia sanctorum obscura interpretari,&inea cociliare,quae in speciem secum pugnare uidentur,uianque es distinctiones aliquas non incommodas inuenire, quibus exactius,& distinctius de unaqu que re diluerere possimus. Manifesta igitur luce constat,nihil repugnare opinionem asserentium meritum excongruo,uerbis nostri Concilij,falsenque esse, quod Protestantes passim iactant contra illos dictio eam opinionem ςsse salsam,& alteriam ab scripturis,& orthodoris patribus. Et certe hic imgo illi interuallo a suo praeceptore Luthero dissident. Qui quidem in conuad Galatas expresse fatetur, fidem promereri gratiam, fidem promereri, ut detur Spiritui tinctus. Sive iure auic ira, siue iniuria scholasticos accusent,ib
lud manifestum est iniuste & praeter ius omne & aequum ab his fieri, quod
Ecclesiae etiam hoc nomine conuiciantur. Equidem illa neque negauit usquam,neque asseruit merita ex congruo iustificationis,sed hoc potius se per disputationibus scholasticis,sicut par erat,permisit. Neque desuerunt in ipsa etia ex scholasticis multi doctores, literis de sanctitate insignes,qui omnia talia merita abstulere. Sicut.S.Thom. 3. a. q.M .art. . de alij. De argumentis contra iussi cationis merita ex congruo. cap. XI.
VT tamen apertius sit,indignos esse eorum conuitiis scholasticos,qui
asseruerunt, posse peccatores bonis operibus mereri ex congruo suam iustificationem,placet hic,quae contra haec merita obiiciuntur, enodare. Primo obiicitur,merita ista multum detrahere gratiae iustificanti. o Non enim omnino graiis contingit,sed aliquo modo ex debito,quod cotingit de qualibuscunque meritis. Quia meritum relative dicitur ad merce dem. Et merces non est, nisi ubi inuenitur aliqua ratio debiti. Itaque si iustisficationis gratia contingit ex aliquibus meritis, continget & aliquo modo
Rclo', in debito siue proprie. At enim nihil inconuenit, si gratiam iustificationis
deberi ex congruitate de ex lege fateamur bonis praeparationibus peccatorum. Neque enim oportet defendere eam esse summe gratuitam. Nam si Auin Augustinus dicit indulgentius iustificari paruulos qua adtilio Rita pro pia, os, magis gratuito quam uiatoribus,contingeret damnatis,si illam Deus ipsis ex benignitate sua largiretur, siue cum aliqua bona eorum dispositio. ne,sive absque illa. Qui tam multa ex parte nostra requirit ad nostram iusti ficationem, propalam facit se non omnino gratis uelle peccatores iustifica re. Satis est iustificationis gratiam sic indebitam & gratuitam tueri, ut uere& ex misericordia contingat peccatoribus,dc non ex iustitia, necti ex cori dignitate operum. Neque minuitur hinc gratia diuina, sed augetur potius. In commendationem quippe gratiae diuinae redundat, quord tam humanum sese Deus suis inimicis exhibeat, ut secundum ipsius legem qualibus qualibus eorum dispositionibus debeatur aliquo modo ipsius gratia.Atm hoc modo ostendere possumus, neque extenuari gratiam diuinam proopter merita beatitudinis ex condigno. Quoniam magna potius uti hinc obiect.
324쪽
LIB. VIII. IN VIII. CAP. et 3 A comprobatur gratia diuina esse in nos, quod nostra opera, tametsi imper. secta,tanti precii de ualoris esse secerit ut tam incomparabile praemium possint debitum essicere. Cur uero nusquam hae distinetione usi sunt patres Obiect. a
Cur non ea temperarunt censuram contra Pelagium s immo cur ipsi Pelagiani non se hoc diuerticulo unquam defenderunt Si omnia, qtiae in usta Rellam. nunquam fuerunt apud patres,damnanda fiant, multa cogemur 'imnare, quae omnes catholici iam recipiunt. Et frustra dixerit Philosophus, scientias fieti per additamenta. Neque Ecclesia progrederetur, ut aurora consur gens maiora in annos singulos sapientiae,& cognitionis diuinorum mystetriorum incrementa stipso sole iustitiae suscipiens. Q tanquam neque illud dandum est, ignotam uidelicet suisse patribus distinctionem meriti ex con :gruo,& ex condigno. Agnouerunt rem,licet non usi fuerint his terminis. Et ut testatissimum esset,agnouisse illos rem,quae his uerbis subest uarie usi sunt, utiam docuimus.uerbo merendi. Quod tamen non ea distinctione mitigauerint censuram Pelagii, sed disputantes aduersus illum semper, aut certe ut plurimum uerbo merendi usi fuerint in ea significatione,quae debi. itum simpliciterrequirit,in proptu ratio est. Pelagius enim sic accipiebat meetitumneo in rigore utebatur eo uerbo. Quia cum gratiam prsuenientem 'non agnouerit,iaeque agnoscebat merita,nisi quae essent ex solis uiribus na
turalibus. Quae uero per opera scilius nostri arbitrii possumus consequi, ea debita nobis possiimus sacere. Quare cu necessaria ad iustitiam solis arbitr in nostri uiribus fieri posse a nobis contenderet, ex consequenti gratia tributa .illis bonis operibus debita esseaiebat & illa esse simpliciter ipsius meritoria. 'Et licet qui dicunt, posse pctGres ex solis uiribus naturalibus habere dispois sitiones suffcientes ad consequendam gratiam iustificationis,cum Pelagio, nostro iudicio in hoc sentiat,dc ab ipso prorsus stent,ut docuimus in opus. culo de iustificatione, tamen in uerbo meredi longo interuallo ab eo dissident. Ille debitam simpliciter illis bonis operibus asserebat gratiam, sc condigna illa esse eo praemio. Catholici nunquam hoc crediderunt.Sed agno uerunt & docuerunt semper omnes non iustificatos in peccato esse, ac per 'hoc, & ipsos. & opera eorum indigna esse gratia. Et hac de causa Pelagius nunquam se defendit hac distinctione, neque ea oblata usiis suisset. Ac sor . lassis nequesuisset contentus,etiam si ei dat si esset, posse nos per solas uires natu ales sic bene uti libero arbitrio, ut insallibiliter ueniremus ad gratiam,
sed & hoc qtios requisiuisset, bono usui liberi arbitrii deberi ex iustitia,
condignitate gratia. No unus suit circa hoc ipsius error.sed tres potius Primus. Per solas arbitrii uires possumus nos praeparare ad gratiam . Secundus . Gratiam omnem concurrentem ad nostram iustificationem, anteceadunt bona opera per solum liberum arbitrium facta, & causae sunt partici ' pationis illius gratiae. Tertius. Opera bona per solum lib. arbit. sacta, me tritoria sunt iustificationis, de remissioriis peccatorum Vnde & in Concia Au At uio Nestino tria inter aeraris, ente Augustino coactus.estanathematiu
325쪽
TMe. Primum. Gratiam Dei, atque adiutorium non ad singulos actus da ri,sed in libero arbitrio esse, uel in lege atque doctrina. Seoindum. Gratia Dei secundum merita nostra dari. Tertium. Poenitentibus u enia non datur secundumgratiani,& misericordiam Dei, sed secundum meritum/Iabo. r. rem eorum,qui per poenitentia digni fuerint misericordia. Et non sine camsi sancti illi patres,qui illi Concilio interfuerunt, non contenti fueruntd mnatione duorum priorum,quin etiam damnaret Se tertium. Nam secundus error reserri posset ad gratiam praeuenientem. Et Pelagius non istum errabat in hoc qu6d nullam gratiam praeuenientem agnoscebar, qua prae - pararemur ad gratiam, sed errabat etiam in credebat bona opera, quibus Deus promisit gratiam.esse in iustitia merita ipsius gratiae. Et in hunc erroarem ea potissimum ratione induetias uidetur,qudd aediderit ea opera per solam uim naturalem posse a nobis fieri,& merita alicuius praemit, ea communiter censeatur, quae quis propria uirtute facit, susscietia ad consequenudum illud praemium. Quamobrem. August. ibidem,& in alijs multis locis ad expugnandum eum errorem hoc praecipue argumento utitur,quod fiades, dilectio, opera, de omnes breuiter dispositiones ad gratiam dona sint Dei. Intelleκit enim non secundu merita dari,quoddatur secundu praeparationes,quae de ipsae sunt dona Dei.Et peculiariter potest soc cuiuis fieri perspicuum eX.q. xlib. i. ad Simplicianum, & ex.c. 16. de gratia Christi conatra Pelagium, de Celestium. In capite etiam. 1.libri de bono perieuerantiae, ideo dicit catholicam Eccl aduersus Pelagiu defendere,gratiam Dei no secia odum merita nostra dari,quoniam uniuersa merita iustom dona sunt,et Dei gratia conseruntur. Qua ratione de in serm. 44. ad fratres in heremo,si tamen illius est,absolute asseuerat,non posse nos per nostra merita uitam sternam acquirere,& in quam plurimis locis repetit,uitam aeternam gratis dari& gratia demisericordiature appellari,non quia non datur illa ex meritis, sed quia data sunt & ipsa merita, quibus datur. Itaque uel ex hoc declarare
possumus merita excongruo non tollere gratiam iustificationis, quia graintis nobis communicantur ea merita,quibus gratia ipsa datur. Est tamen de aliud, unde etiam si poenitentia ex puris naturalibus haberetur, non debearet dici meritum simpliciter gratis, nempe poenitentiam ipsam non esse coindignam tanta gratia quia non erat opus amici,sed inimici, S rei penae aeternae. Et hoc quidem PeIagius non animaduertebat, quia naturae totius in quinationem,& corruptionem per peccatum Adae non latebatur. Agnoin verut autem hoc Scholastici doctores, dc ideo ab errore isto tertio Pelam obiect 3 longe absuere. Si est tamen meritu ex congruo respectu gratis iustificantis, quare Pelagianis quaerentibus, cur hic potius quam ille iustificaretur,nun quam patres responderunt illum recipi ad gratiam qui hoc meretur ex coagruo,non autem qui hoc hon meretur Non solum autem non est datum a Patribus hoc responsum,uerum expresse retulerunt semper causim huius
iustorti in unam uolutitatem diuinam. Verum si hoc argumentum ualidum esset. eonfinet
326쪽
LIB. VIII. IN VI ls. c Ap. ras A conficeret pari facilitare nullam ese dispositionem ad gratiam. Sicut enimno est reddita causa, ob quam unus potius quam alter iustificaretur ex ipso merito de congruo intento in ino,& non in altero, ita neque reddita est ex aliqua dispositione inuenta in uno,& non in altero. Et ita ad disposito. nes recurrere poterant,sicut ad merita. Quod uero neque ad mei ita,neque
ad dispost iones recurrerint, in causa fuit, quia Pelagius magis quaerebat, cur hic potius quam ille trabitur ad gratiam, si nihil sacit bonus usus liberi arbitrii quam cur hic pol. us quam ille iustificatur. Vnde At g. in epist. tos. Personarum acceptorem Deum se credere existimant, ait de Pelagianis, si credam fine ullis praecedentibus meritis, ius uult,misereri,& quos dign tur, uocare,& quem uult,religiosum sacere. Parunque attendunt,quod dobita reddatur poeria damnato, indebita gratia liberato. Quibus uerbis satis indicat, eos magis quaestionem retulisse ad gratiam praeuenientem, quam illi non credebant necessariam,quam ad gratiam iustificantem,quam illi nouidentur in totum negasse. Et statim subdit. Ita se latentur ad habendam seu faciendam iustitiam diuinitus adiuuari ut sui praecedat aliquid meriti, quin priores uolentes aliquid dare, ut retribuatur eis ab illo,de quo dictum est. Quis prior dedit illi, S retribuetur ei Et aliquanto post. Cur autem ille
credat,ille non credat cum miraculum quod in conspectu eorum fit,ambo uideant,altitudo est sapientiae,& scieritiae Dei. Qin igitur licet iusificationis postit reddi causa ex parte meriti decoratio uel dispositionis,tractus tamεB ad gratiam uel mariae primae praeuenientis unum. dc non alterum, de quo Pelagiani potissimum qu 'ebant, nulla potest reddi causa alia nisi uoluntas diuin ideo non ad merita ex congruo, quae nulla ex congruo respectu talius tractus erant, neque ad dispositiones nostras recurrerunt patres,sed adianam uoluntatem diuinam. Et si recurrissent ad dispositiones uel merita ex congruo, dc eκ illis reddidissent causam iustificationis unius, potius quam alterius, supererat quaesito cur huic potius, quam illi fauorem gratiae prae uenientis Deus impartiretur. Itaque ut finis esset quaestionum ,-a capite praeciderent omnia,quae proficisci inde poterant incomoda, ad ipsi in priotriam causam Omnium contingentium salim recurrerunt, nempe ad uoluntatem diuinam.
Explisantur restis quaedum, pug-w-iadentiar cortina
OBiiciuntur praeterea contra haec merita de congruo,multa testimos nia Augustini quibus ipse asserit, nullis bonis meritis praeueniri grati m Dei, a gratia Dei omnia merita inchoari, & percipiendae gratiae,qua iustus fir,qui prius erat iniustus, merita nulla praecedere , de meritis imp l non gratiam sed poenam deberi, & iusificari impios fine ullis prorosias meritis bon f,& multis potius praeeuntibus meritis malis. Ex Conci lio etiam Mileuitano obiicitur initium iustificationis esse a gratia Dei,dc ex Arausicam .et. nullis prscedentibus meritis Deum fidim,de amorem sui in
327쪽
3irare. Quin ex hoc nostro decretos' obhciunt nobis uerbaee.ς.quibus cRespon. dicitur eκorditi iustificationis esse a Deo nullis prscedentibus meritis. Poruror in his omnibus meritum capitur proprie,& stricte,neque ad gratiam isssificantem de qua nunc agimus, sed ad gratiam praeuenientem ea reseruisetur. Quam nos etiam litemur absque ullis praeuiis meritis dari. ino expo- Triplexno sitione tamen testimoniorum diui Augustini quae magis urgent,& sortiust si L. Au, in nos uidentur militare, tria qus innumeris locis ipsius multum lucis gust. exm. asterre, cuperem diligenter ab studiosis ipsius notari. Quandoque diis Prima. uus Augustinus de sola gratia praeueniente loquitur, de eam allerit omnia merita inchoare,&antecedere. Et quidem si attente legamus ipsum praeser tim in epi. ιος. io s. &.io constare poterit ad hanc praecipue gratiam, ueraba sua eum retulisse omnibus in locis quibus asserit gratiam Dei non dari se eundum merita nostra. Neque tam uidetur solicitus suisse, ut probaret,iussificationem antecedere nostra merita,quam ut ostenderet,credendit ab omaui ibi nibus,nullum esse meritum,antequam gratia praeueniantur uoluntates novim ut credamus reddi. Et hac de causa August. generaliter dicit. Si quaereis re uellet homo ante g aliam quid meruerit,ut acciperet eam, mala sua pote Trin. ss. homo inuenire,non bona. Et rursus. Non est gratia si praecesserant meriis ibo. ra. Est autem gratia. Haec igitur non inuenit, sed evicit merita. Et iterum duprolo. ρι. rius. Nihil boni secisti,& datur tibi remissio peccatorum. Attenduntur ope. ra tua,& inueni situr omnia mala. Si quod debetur istis operibus Deus red Libri L ad dcret,ubique damnaret. Et alibi. Non se quisque arbitretur ideo percepisse simplicia, gratiam, quia bene Operatus est, sed bene operari non posse, nisi per fidenti perceperit gratiam. Et alias. Cum ex impio fit iustiis, tunc reddi dicit bona Derra. o. malis,dc nullis P euntibus bonis meriti s, sed malis hoc fieri. Haee de . .e. s. iii nilia passim dicit August. quia licet iustificationem nostra praecedant ali 'cris. op a,tamen ea a gratia gratis data,ut plurimum proficiscuntur. de ante illam uel nulla bona sunt,uel certe: tam pauca dc tam exigua,tit a malis meritis multis nominibus uincantur, de Diκ bona, & saltem merita gra/tiae nullatenus debeant censeri,sicut lib. 6.c. H. iam disse uimus. Prscessit quidem in Paulo iustificationem ipsius sicut Chrysost.in quadam hom.elegariter prosequitur,singularis illa dilectio, qua toto aflectu in Deum conuersus est dicens. Domin quid me uis sacerct Et gratiam,qua uocatus est,anteces. serunt aliqua bona opera. Nam & castitatem seruatat, de studiosus erat, ac
struens Telator legis,&ne tum quidem,cum uocatus est, fortastis caruit aliquo bono zelo gloris Dei,& desiderio ipsi seruiendi tametsi multa potius,
de multo grauiora mala merita in eo deprehendamus. Quare uerba illa mcut patuit in Paulo,quaeso. . pag. t. lin. s. negligentia quadam mea immo
oscitantia, de obliuione laudum amasii nostri Pauli adiei hi praeter rem lane lituranda, de abradenda censeo. Qitoniam de si singulariter uocatus est,&&hoc priuilegium inter alia habuit ipsius uocatio, quod eo tempore uo carus est, quo multis malis meritis toto animo intendebat, dc maxime in
328쪽
LIB. VIII. IN VIII., P. et asA dignus erat tanta gratia, tamen & illum minus quam coeteros credendum est,uocatum fuisse nullis bonis operibus praeuiis.Quia tamen uel illa bona opera non fuerunt in ipso sine aliqua gratia Dei, uel certe ante gratiam suae uocationis indigna meriti nomine fuerunt, haud iniuria& in illo quoque peculiariter dicit alicubi idem August. nulla bona, sed potius multa mala merita precessisse gratiam. Quandoque uero loquitur de tota gratia iusti fia secutis o cationis,ut complectitur in se gratiam praeuenientem,& gratiam iustificanis tem,& quidquid gratiae cocurrit ad iustificationem peccatoris. Et quia gra tia praeueniens datur sine merito, ideo simpliciter asserit, neminem mereri suam iustificationem. Vnde & ep. ios. disit. od est ergo meritum homis iis ante gratiam,quo merito percipiat gratiam cum omne bonum meritu
nostrum n5 in nobis liciar,nisi gratia,& cum Deus coronat merita nostra, nihil aliud coronet, quam munera sua Et generaliter ubicunque negat me Ter si cauta gratiae, tum negat merita gratiae in sensu,in quo ea asserebat Pelagius, videlicet ut merita essent opera bona per solam libertatem arbitrii licta. Neque unquam negat merita iustificationis,quae sint ex gratia Dei,sed tantum damnat, de aureisur merita humana,quaeque sine gratia fieri dicuntur,& ei Praeponuntur,ut ex eis tanquam meritis iustificati extollantur. Et quanqua hoc perspicuum satis esse potest ex testimoniis supra citatis, quibus d ficu. . ct poenitentiam meritorias iustificationis eum appellasse docuimus, tamen quo firmior nobis habeatur fides citabo de alia testimonia eiusdem. In epi-B stolaetos.ad Pulinum sic sibit. Si aliquid boni operatur homo, ut gratia
mereatur,non es merces imputatur secundum gratiam sed secundum deblatum. Et statim. Operibus debitum redditur,gratia gratis datur,unde etiam
nuncupatur. Et post pauca. Qui suis meritis praemia tanquam debita expei ctant,neque ipsa merita Des gratis tribuunt,sed uiribus propris uoluntati l scut dictum is de carnali Israel, periequentes legem iustitiae ad legem iussi
rix non perueniunt. Et mox eos docet, ad legem iusiitiae peruenire, indrion uiribus propriae uoluntatis suam iustitiam tribuunt, sed quidquid ha hent iustitiae, ues meritorum, id totum gratis Dei adscribunt. Ignorantes AEnim, subiungit, iustitiam Dei, & suam uolentes statuere, iussiliae Dei non sunt subiecti teste Paulo.Et ut ostenderet haec sola merita,ut aduersintia gra tix se damnare, aliquanto post addit. Gratia iam non est gratia, si non di- Dinis operibus gratis datur, sed humanis mcritis redditur. Et ibidem. Neisque a patre luminum,a quo descedit omne datum optimum, boni aliquid accipere quisquam meretur,nisi accipiendo quod non meritur. Et ideo no Dei iustitiae, sed Dei potius misericordiae deputandum esse docet, quod ex Maasia humani generis corrupta,faciat Deus qusdam uasa in honorem quiam ulla iustitia gratiam Des praecessit. Et cum sibi obiiceret si ex fide iustifica ei, quomodo gratis s Quod enim fides meretur , cur non potius redditur quam donatur s in hunc modum respondet. Non dicat ista homo fidelis .
quia cum dixerisivi merear iustificatione habeo fidem, e Metur ei.
329쪽
evina habes, quod non accepisti s Uide ut diuus Augustinus non damna C
illi,ut merear iustificationem, habeo fidem,neque neget, ex fide nos iustis. cari,aut fidem mereri iustificationein sed hoc doceat, fidem donu Dei est . lac proinde non esse merituin,quod debitum exigat, & gratuitae iustificationi aduersetur.Ibidem etiam postea probat ueniam dari poenitentibus secundum gratiam, i& non secundum merita eorum, quia poenitentia donsi Dei
Impugno est. Sed q aid est,quod statim additur s Cum ergo fides impetrat iustificatio Duo. nem, sicut unicuique Deus partitus est etiam mensuram fidei, non gratiam ρ Dei aliquid meriti praecedit humani,sed ipsa prava meretur,augeri,ut aucta imereatur perfici,comitante,non ducente,pedisequa, non praeuia uoluntate. Saltem hic de gratia qua sormaliter iusiuficami r , distincte locutus est Aug. Nam illa una est,quae augetur de perficitur. Ital cum hanc gratia explicate asserat nihil meriti humani pcedere, aperte hoc loco aduersitus videtur meritis istis eκ congruo. Hoc argumeto quida utuntur uelut Achilas lon i O ci ς0Mixum Augustino meritsi eκ congruo. '' Sed primo quidem non hic negat Augustinus merita diuina,hoc est ex do
Ir merito ex congruo uerba ipsius essent intelligenda. Deinde. Si de antecedentia,Sc consequentia attente expendamus, aperte uidebimus, ad solam gra- tiam praeuenientem,qua Deus nos trahit ad fidem reserenda esse uerba ista.
oti u Dς, siquid me iri praecedit humani. Nitebatur enim ibi ostε -
dere,fidem esse donum Des. Et statim subdit. Unde ille, qui dixit, rettudisnem meam ad te custodiam, causanque reddit dicens, Quoniam Deus su Meptor meus es,tanquam requirens,quibus id meritis fuerit consecutus ,riihilque in se inueniens ante gratiam Dei. Deus meus, inquit, misericordia
eius praeueniet me. Quantuneunque,inquit,eogitauero antecedentia mei ta mea,misericordia rius praeueniet me. Haec Augustinus.Quae cum ad gratiam praeueniente aperte reserantur,manifeste ostendunt,prs cedentia quoque de eadem gratia debere intelligi. Neque oportet ad eum rigorem , uesalgorem potius Maolasticum exigere uerba sanctorum,ut quoniam gratia iustificans fit,quae augetur in uia, de perficitur saltem in patria, ideo ad eam solam omnia haec reserantur. Loquitur Aug. de hic,&alibi non semel, ut iam monuimus,de gratia iustificationis, ut omnem gratiam complemium quae concurrit ad nostram iustificationem. Et ideo gratiam dicit augeri, cis
fides impetrat iustiscationiquia id maior gratia sit homini quam in tantii habebat peccator ex gratia Des fide. Me &in. q. a. li. i. ad Simpli.dicit gra riam quibusdam pleniorem, dc euidentiorem insundi, quia in quibusdam est tanta gratiasdes,quanta non sussicit ad obtinendum regnum coelorum. in aliis uero tanta est,ut iam eorpori Christi,& sincto Des templo deputeri e .Propterea etiam graciam auctam dicit mereri perfici, quia per iustis -- tionem meremur peruenire ad positam parsic auo ingratiae diuinae,
330쪽
LIB. VIII. IN VIII. P. et τAqus erit in beatitudiae. Et ad hunc modum locutus suisset Aug. etiam si non credidisset habitum gratiae iustificatis Et sicut tunc gratiam mereri augeri diceremus,cu fides impetrat iustificationem, quia meremur magis participare gratiam,& benignitatem diuinam,ct in maiore Dei gratiam,& prope fiore beneuolentiam ipsius admitti, ita & nunc haec uerba Aug. debemus exponere. Nam si ad sola habitualem gratiam ea reseramus,non erit in uniuersum uent, si, cum fides impetrat iustificationem, gratia meretur, augeri. Statin. multos per fidem iustificari, cum non mereantur gratiae augmentu. de & magister ad gratia praeueniente rettulit haec uerba, Gratia meretur in ' δ επ.augeri non ad iustificantem. Ness solus diuus Aug. dum meritis abrogaui histificationem,merita duntaxat humana excludebat, sed N in aliis doctoribus id ipsum est uidere. Vnde de quod diuus Hieron. contra Pelagianos saepe dixerat,neminem propriis meritis,aut operibus saluari,tandem in. r. lib. contra eos exponit dicens,peccatores non suis uiribus, sed Dei misericordia siluati, de improperans Pesagianis, quod suis uirtutibus dicant, se sibi praeparasse regna coctorum, illud Ezechielis, Persecta eras indecore meo, sic ponderat. Et est sensus, est,non in tuis operibus, non in tua conmentia. Et eo dictum hoc,& alia sequentia putat, ut intelligeret Hierusa lem non proprio merito, sed ipsius misericordia siduari. Quod & in.1.bb magis explicat his uerbis. Non proprietate naturs,sed dignitate mis, entis, non labore proprio,ini Dei adiutorio, de rixarentia, non nostris uiribus,
B de studio,sed illius misericordia. Et Ber. cum dixi siti dees, gratiae,quidquid
meritis deputatur,mox explicuit merita se uocare illa,quae eκ proprio ha- ' in cabemus,aut habere nos creaemus: Horreo,inquit,quidquid ex meo est, ut
sim meus. Nam siquid ex proprio inest inquatum proprium est, gratia illi cedere necesse est. Et de huiusmodi humanis meritis debent intestigi uerba nostri decreti, cum iustificari gratis idem esse traditur, quod iustificari abs omeritis. Nam merita gratis diuinitus concessa nihil repugnant iustificationi gratuitae. Et omnes incit iactanter diceremus eos iustificari gratis qui ex meritis gratis sibi concessis iustificarens At ν hinc potest confirmari causa pn cur latio qua. c. i. diximus patres abstinuisse ab expostione illoru uerboru Pauli iusti diis no ex ncari absq: operibus. Eade nanet opera excludiit uerba haec iustificari abs Q plicuit mi meritis,& iustificari absi operibus,& utra ν ex aequo aduersantur iustifica, fi i ih otioni gratuitae. H. n. q. r. de iustificasione ex Amb..ti Aunde ex ualidis quiu scini hisbusdam argumentis copiose ostendi,uerbis illis iusti scari sine operibus le- operibus.
Uis,Ze simpliciter sine operibus hoc tantum Paulus agebat, ut monstraret, quod. c. t . huius decreti statuerunt patres imbecillas esse legis, & naturae uiores ad iustificationem, necti ad eam susscere opera facta per naturam etiam . .
cum legis adiutorio. Et ita exponit haec uerba iustificari absque operibus Hieronymus in epistola ad Ctesiphontem. Et in eum profecto sensum ac- Hiero mcipiebant patres, cum ex illis euinci putabant errorem Pela j asserentis, ex uiribus naturalibus posse omnes iustiscari.