장음표시 사용
471쪽
LIB. IX. IN IX. CAP. 1 os A consequens est ut de efficacia Baptismi dubitent. Nam solum dubium de efficacia de uirtute Baptissimi uisum ei esse dubium de fide,eκ illis,quae & ibi
alibi dicit,sacile pollumus approbare. Ibinant hoc tantum uelut constans de certum tradit,in Baptisino salutarem omnium peccatoriim fieri remis sionem,& poenitentiam parturire nouum hominem donec per ipsius sinoctificationem Baptismi in nouam uitam baptizatus nascatur Et cum in Baptis o omnia peccata deleri ex testimonio Petri probasset, catechumenos ne alloquitur. Ergo interim nunc,siqui sorte assint ex eo numero, qui ha ptizari disponunt,credimus enim eos adesse tanto ad uerbum studiosius , quanto ad indulgentiam uicinius,hos primum paucis alloquimur, uteria caleeluagant mentes in spem,ament fieri,quod n5 sunt,oderint,quod suerint. Noe mmorum uum hominem nascituri iam in uoto concipiant. Quidquid de utra praete extimilarita remordebat, quidquid angebat con entiam, quidquid omnino uel magnum uel paruum,uel dicendum uel non dicendum,non dubitent posse dimitti, ne sorte quod uult Des miseratio dimittere, tra se teneat humana dubitatio. Et hoc confirmat,sicut faciunt Cypri.& Hierony. eXe Plo p. ep.rino,quo omnes AEgyptios mortuos esse in mari rubro scriptura testatur. Nam mare rubrum significasse putat aquam Baptismi cruce Cristi conseaeratam,qui pro nobis sanguin sudit, & transitum ipsum per mare rubrutypum suis e Baptismi omnia AEgypti peccata delentis,& aquis submerges Bap. niaretis. Et cap.r .cum quaereret,Quae debita nobis dimitti oramus,cu dicimus,n Dimitte nobis debita nostra respondet.Quandoquidem debita hic intelligi non possunt nisi peccata,quae debita dimisit de in Baptismo, iterum,ut
dimittat oramus: Certe mortuus est omnis AEgyptius, qui sequebatur. Si P qnihil de sequentibus hostibus residuum saetum est,qii id oramus, ut dimit vatur,nisi propter manus deficientes contra Amalech. Et male omnino sentit de eruditione & pietate Augustini,qui putat ipsum sensiste, dubitare de fide eum qui dubitat remissa sibi esse peccata,quia dubitat an fuerit rite Baptizatus,velari se sussicienter ad gratiam Baptismi disposuerit, atque ideo duntaxat dubitat de accepta remissione peccatorum. Hoc enim dubium est de facto parum spectanti ad fidem,& non de fide ipsa,nein de accepta remissione peccatorum.Tantum autem esset dubium de fide ipsa cum orirereκ dubio de essicacia Baptismi. Et eodem modo,eum qui post Baptismum peccasset,& ab lutus esset a sacerdote,possemus dicere, dubitare de fide, si dubitet remissa esse sibi peccata quo ad culpam,& tamen nemo intelligeret, id ali mari de dubio, quod quis haberet de sita iustificatione propter duuhium de sua disposition uel intentione sacerdotis lab luentis, sed solum intelligeretur de dubio emananti a dubio de efficacia clauium. Et ideo sor ate Augustinus in fine libelli citati de poenitentiae medicina,velut dans locu huiusmodi dubio uel formidini ita scribit.Sed sic esse incertum, utru ignoscat Deus. Quid perdit,cum supplicat Deo,qui salutem perdere non dubi tauerit,cum offenderet Deus Sis enim certus est, quod etiam imperator
472쪽
Ignoscat. Et tamen pecunia scinditur,maria transneant ur, procellarum in. ccerta subeuntur,dc perie,ut mors uitetur, mors ipsa suscipitur, supplicatur
deinde per homines homini. Sine dubitatione fiunt ilia, cum sit dubium quo fine proueniant. Et tamen certiores sunt claues Ecclesiae, quis, corda regia,quibus clauibus quodcunci: in terra soluitur etiam incocto istutum esse promittitur. Et multo est honestior humilitas, qua se quisque humiliat Ecclesiae Dei,& labor minor apponitur, & nullo temporalis mortis perioculo mors aeterna uitatur. Haec Aug. Et quidcm in autoritate citata eodem p. modo locutus uidetur Aug.quo Cyp. in serm.de eleemosyna ubi ita sol hit. Eleemosynis de fide delicta purgantur,non utim illa deli mi, quae fuerat ante contracta.Nam illa Christi sanguine,&sanctificatione purgantur. Item denuo dicit. Sicut aqua extinguit ignem, sic eleemosyna extinguit peccatum. Hic ostenditur quoq,& probatur quia sicut lauacro aquae spiritualis, gehennae ignis extinguitur,ita eleemosynis atq; o pationibus iustis delis ctorum flamma sopitur. Et quia semel in Baptismo remissa peccatorum da. tur,assidua,&iugis operatio Baptismi istam imitata Dei rursus indulgen tia largitur. Haec Cyp. Eundem etiam in modum locuti sunt&patres in Conciliis,& doctores in suis scriptis,quotienscunci: asseruerunt in Baptis Hi π 3 m-omnia peccata dimitti. Et nominatim ita loquitur Hiero . cum conci P .g dit Critobulo statim a baptismate hominem peccato carere dc migrare ad dominum,si mox de hac uita morie subtraheretur, ante quam aliquod admitteret peccatum. iod enim non omnino integram securitatem Bapti- Detatis his uerbis tribuerit satis indicat in sequentibus subnectens. De baptisq' matis sonte surgentes,& regenerati in dominum saluatorem, impleto illo quod de se scriptum est,Beati quorum remissae sitim iniquitates,& quorum tecta sint peccata statim in prima corporis communione Christi dicunt .
Et dimitte nobis debita nostra quae illis fuerant in Christi confestion di missa. Quanuis sit hominis persecta conuersio, de post uitia atque peccata uirtutum plena possessio,nunquid sic possunt esse sine uitio, quomodo illi qui statim de Christi sonte procedunt Et tamen iubetur dicere Dimitte nobis debita nostra,sicut & nos dimittimus debitoribus nostris, non humiliotatis mendacio,ut tu interpretaris, sed pavore fragilitatis humanae suam costientiam formidantes. Haec Hiero. Ex quibus patere potest, non fuisse illi uisum dubium de fide dubium de remisitone peccatorum obtenta in Boptismo,quando de illa dubitatur duntaxat ob pauorem fragilitatis humaunx.Nam cum non semper peccemus,non uidentur haec tantum dicta esse
Ref ς propter peccata commissa statim post baptismum. At ex his non erit dis k--AM, sicile respondere ad ea quae ex eodem Aug. allegata sunt in libro contra literas Petiliani. Primo enim neci: omnia argumenta Aug. sunt demonstrastiones ,riem cuncta quae dicuntur a doctoribus de certitudine sunt reserens
da ad certitudine fidei,praesertim quae fit ex parte intellectus, neq; si aliquid Possumua Gedere,aut asserere,necessarium est,ut & id sit nobis certum, Pusertim
473쪽
A sertim certitudine fidei. Et in capitulo. . lib. tinon docet Aug. nos respondere, certos nos esse de nostra iustificatione, sed certos nos esse de Christi misericordia. Deinde uero quae inata sunt, deincertitudine salutis nostrae spiritalis,non sent intelligenda deincertitudine ex parte intelledius, sed de incertitudine ex parte rei. Non enim ad hoc inconueniens deducit Auguastinus ibi Petilianum,m nos non possiemus esse certi de nostra salute spirita si,sed ad hoc potius,quod uere inconueniens, sc absurdum,& impium est, quod nostra silus esset incerta,hoc est Q non certo possemus salutem asse qui,neque certum esset nos posse obtinere si lutem spiritalem. Et-iste sit germanissimus sensus Augustini,ne quis a me c5fictum causetur, ex ipsius uerbis possumus couincere.Ita enim ibidem ait. Sed quomodo,& de boariis securi erunt si conscientia dantis attenditur,qirae latet oculos accepturis Ita secundum eorum sententiam fit suus illa spiritalis incerta, dum contra Scripturas sanctas.quae dicunt,Bonum est confiderem domino,quam cofidere in homine,Et maledictus omnis, qui spem suam ponit in homine, spem baptizandorum auferunt a domino Deo, & in homine ponendam esse persuadent. Vnde fit omnino ut non incerta,sed prorsus nulla fit silus. Quia domini est taus Et uana salus hominis. Ita quisquis in homine spe
Posuerit,etiam quem iustum, L innocentem nouit maledictus est. Vides ut Augustinus,rion ad incertitudinem intelle. hiis sed ad incertitudinem ex parte rei deduxit.Ita enim impugnat opinionem Donatistarum,quasi apern re diceret,& citra omnem ambiguitatem.Si pendet a bonitate ministri uir tus Baptismi nutaret,& uacillaret dubiam esset salus spiritalis, sicut & ipsa nitas ministrorum,a qua pendet,immo prorsus nulla esici nostra salus. Si enim pendere credatur a bonitate ministrantium, in illis ergo constitues re uideremur nostram spem,& ita non iam salui sed maledicti essemus quia maledicti omnes,qui sperant in homine. Et ut hunc sensum magis perspia titur. 7 acuum faceret,ex opinione illorum hoc inconueniens,statim subintulit,nE-pe originem esse,& radicem,& caput Baptismi ipsum,qui baptizat, si penudet Baptisma a bonitate ministrorum,& id ata entes recidere asseuerat in schisma Corinthiorum dicentium, Ego quidem sum Pauli, Ego autem Apollo, quos Paulus durissime obiurgauit illis uerbis. Nunquid Paulus pro uobis crucifixus est,aut in nomine inuli baptizati estis Nem Augustinus hic aut alibi credidit non posse impediri essectum Baptismi per mali. ciam ministrantis nolentis sacere quod Ecclesia facit. Et si uoluisset, acquieoscendum esset potius concith Horentini de Tridetini citatis definitionibus. O .m.
Tantum autem uoluit Augustinus,hoc constare inter catholicos, non obesse baptizatis maliciam conserctium Baptismum. Quod quidem satis est,
. Ut moraliter possimus certo credere,& asserere nos baptizatos esse,& iustificatos,& innocentes esse iactos per Baptismum . De nullo enim ministro tantum scelus prssumendum est,ut no serio,nem uere sed ioco,uel ficte ba'
Ptizet quempiam. Licet de multorum bonitate, Se quidem saepius quam
474쪽
Resto. ad uellemus,merito ambigamus. Quonia autem, quidquid sit de his, uel illis Ctilacum. Baptizatis,hoc certum de indubitatum est,in Ecclesia semper esse suissem et in aeternum sore. ss.ideo incundianter dicit Aug. in loco primo aduersum nos citato,integra de catholica fide nos cognoscere spiritum Dei nobis in
esse. Quippe si ad se uel alium,direxisset selmonem ntiquam dixisset,se hoe nosse catholica fide. Nam catholica fides non est,nisi de obiecto communi& catholico.Neo sussecisset Augustino ex propositione communi & cautholica conflari eam fidem ut catholica fide hoc agnosci diceret. Alioqui& qui hanc certitudinem fidei haberent,dici possent habere certitudinem fidei catholice. Cunm Augu. non de se tantum ibi loquatur, & de nullo alio certus esse potuerit,cl, haberet spiritu De nunquam si ad particulares pero. sonas uerba sua retulisset,dixisset integra & catholica fide nos agnoscere inesse nobis spiritum Dei Quis enim ita loqueretur communiter fidelibus, nisi crederet cu Luthero,omnes eos habere spiritu dei,& de hoc certos esse fidem Sed adhuc uidetur se res e sortis quaedam replicatio,qus p maxime positi constabilire certitudinem gratiae ex susceptis sacramentis.Videtur enim certum esse ex fide tantundem ualere lacramenti fidem, & uotum ad remissionem culpae,ac ualeret ipsum sacramentum re exhibitum,quano
do uel articulus necessitatis illud impedit, uel sola malicia eius qui debebat illud administrare , dc tune omnino apud claementissimum dominum uouluntatem prosario reputari. Nam ilias aliquis damnaretur per id quod non est in sua potestate. Neque de illo Iudaeo,qui cum esset in mortis artiη oculo solus inter Iudaeos se ipsum in aquam mersit dicendo, Ego me baptia D u, e zo in nomine patris,& filii,& Spiritusancti, Amen,uere dixisset Alex.rerub .et eius tius.Si talis continuo decenisset, ad patriam protinus euolasset propter saaefm. cramenti fidem,& non propter fidei sacramentum. Hoc siquidem praestare non poterat solus tamminis Baptismus,qui non abseluit a culpa,& pce Apostoli. na sicut Baptismus fluminis. Innota etiam. . expresse dicit incunctanter sede presb. asserere,eum presbyterum gaudium esse coelestis patriae adeptum, qui licetne. En . mortuus suerit sine unda baptismatis,tamen in fide sanctae matris Eccles & Christi nominis consessione perseuerauit. Hoc autem asseri ab eo non
potui nisi credidisset certum,fidem secramenti potuisse prodesse illi presbytero ad remissionem peccatoriin,omniunm ptirnaruri quas debebat pro peccatis.Et si fides sacramenti praestare potest remissionem totius poenae, quae debetur pro peccatis,praestare etiam poterit remissionem culpae, qQ siceret Baptismus,quando non est ex parte nostra ci, illii non suscipiamus, sed ex malicia,& dolo conserentis. Nam multo magis consonum uidetur honitati diuitis,ut suppleat uice Baptismi quo ad remissionem culpae, qua quoad remissionem poens. Et decere magis uidetur clxmentiam diuina,ut malicia alterius non impediat iustificationem nostram, quam ne impediat relaxationem poenarum.Necpista tamen nos de nostra statione dimou
hunt. Verum est,in his casibus uoluntate pro ficto reputari, nemini ui
475쪽
putandum In esusnodi casibus,quod non susceperit Baptismum.Neque strum contingat quempiam Suia, qui saluus suisses, si suscepisset Baptismadanabitur ille propter culpam aliquam quam commiserit non siis spiEdo Baptismum , sed damnabitur propter alia peccata, nem,ut obiicitur,pro pter illud quod non fuit in sua potestate,sed uere propter culpam subieret suae ipsius libertassi Potuit nant quiuis ita persecte couem in Deum,ut etiasi decederet sine Baptisino saluaretur. Et cum Deus gratis dederit ho 'riuilegium sacramentis nouae legis,ut iustificent eos,qui non habent susticidatem poenitentiam,non est cur queramur, si quantum ad participationem huius tanti beneficii non reputet pro secto uoluntatem, sed locum det de articulo necessitatis,& maliciae ministrantium,ut impedire Frant tantum beneficium,&uel in hoc puniat remissionem& negligentiam nostram in iaciendo dignam,&idoneam poenitentiam ad consequendum suam mistiam.Nec p oppositum dissinierur,aut senserunt pontifices statim citati. No denim quidquid dicitur a summis pontificibus in suis epistolis decretalibus fide omnia censendum estes eis esse dissinitum. Expectandum est quid ex prosei in quae habentis agatur,quisue fit scopus,&intentio principalis cuius in pepistolae. Et iura dere ille tantum articulus existimandus est in eis dissi nitus a sede apostolica, non labiu. Mitem quae obiter,de minus ex profesta ibi dictitur. Atm ideo,cii Alexanuder tertius ubi citatur,tantum exprolata dissinia neminε posse seipsum MPtizare,hoc unum pro certo tenendum est ex ea dissinitione, reliqua uero
non est necessimum,uelut certa acceptarisatisi est,si ut pia,& probabilia re B cipiantur. Cum etiam Innoc. . in citata dissi nitione solum uideatur uoluisse dissinire posse per fidem Ecclesiae, de Christi nominis cosessionem siduari, qui propter articula necessitatis decedit sine Baptismo quantu ad hoc una necessiimum est illius dignitionem acceptare,non uero quoad alia,qus obiter ibi dicuntur. Nel uideo sane unde ista potuerint diffiniri. QuomIam si No e lida Pro dignitate rem istam expendamus, inconueniens uidetur tantam uim μὰ sdra praebere fides Baptismi quantam habet ipsum sacramentum eum in aliis si ' in
cramentis hoc nem dissinitum fit,net comuniter credatur,sed potius contrarium. Omnes enim credunt plus gratiae,& remissionis poenarum eos tri tu . consequi,qui cum habeant contritionem,accipiunt etiam sacramenta Eccle Arg. 8siae,quam si tantum habeant contritionem,&propter desectum sacerdoistis,maneant,ues moriantur sine sacramentis Ecclesiae. Et longe quam par esset de pucinentia sacramentorum sentit,qui tantam uim credit esse in uos eo sacranienti,quantam in ipso sacramento, licet hoc tantum credat in amaculo necessitatis contingere. Neci: Alexander, nem Innocentius senserunt
aut docuerunt fidem Baptismi sussicere ad remissionem omnium poenarii. expositio Quin Innocentius ad finem citati capitis expresse admonet episcopii Crea cDebis, monensem, ad quem scribit, ut iuges preces, & hostias iubeat offerri pro CT. GAD presbytero memorato.Quod non faceret si illum dissinisset iam esse in coe, stoliciaruio.Et ex his,quae suum ex Augustino & Ambrosio est si aperte docet,
476쪽
ministrari illis,quos non contemptus religionis,sed articulus necessitatis a
Baptismo excludit.Nel aliquid amplius diffiniuit,aut docuit Alexander. Nam aliud est statim evolare in coelu,aliud statim peruenire. Volat statim qui mox incipit celerrime in c um tendere.Quod quidem etiam et con uenit, qui decedit in salutis statu,& breui expedietur a purgatorio.Peruenit uero statim,qui nullibi moram aliquam sicit,sed mox ut moritur, incipit esse in coelo. Et ideo licet Alexander. .dissinierit Iudaeum illum,de quo agebat, statim euolaturum sitisse in coelum,si continuo decessisse non propterea existimandus est uoluisse dissinire eum habiturum remissionem omnium poenarum statim,si statim decesiisset. Et hoc potest confirmari,quia nec Alexander, neque Innocentius habuerunt satis suffcientia motiva, uttiet Iudaeum illum, uel presbyterum illum memoratos canonizarent, &definirent iam tum esse in coelo. Italeκ eorum definitionibus nihil conutra nos habetur,sed nos potius ex definitione Innoctiij habere potamus
contra aduersantes,non tantam esse uirtutem fidei sacramenti,quanta est ipsius sacramenti. Atque ex his patet infirmitas argumenti, quo quidam mvirtute sacramenti Baptismi,ues fides ipsius certam pergunt facere nostram iustificationem. Sed quo magis enervem Se debilitem hoc argumentum, addam & ista. usquam legitur Deus fecisse tale pactum nobiscum aut exapresiisse hoc uel innuisse in scripturis,neci: in sacramento Baptismi, neque
in alio sacramento,ut fides sacramenti tantum ualeat,atq; ipsum Ecramentum,& extra articulum necessitatis manifestum est non habere eam prs os ragatiuam fidem aut uotum Baptisini Vnde ergo eis illam quis tribuat in tali articulo Et si de Iudaeo memorato pro constanti haberetur,eum fuisse statim euolaturum in coelum,si continuo decessiste eadem ratione de quocuque decedenti fine Baptismo cum simili fide dc uoto idem deberet certo as firmari. Par quippe est ratio,neo aliquid peculiare constitit Alexandro de illo Iudso,quod non constaret de quocunci: petente Baptismum in articulo necinitatis,& contra uoluntatem suam decedente fine eo. Na fides sis cramenti, iuni in textu uidetur imputari ea prs ogatiua faciendi evola re statim in coelum nemini deest qui decedit cum uoto illud recipiendi, de
absi obice ullo,qui impediret ipsius dignam susceptionem. Quod si de
quo cunet sic decedente fine Baptismo hoc assereretur, consequens prosocto esset,ut etiam idem aederemus de quocunq: ueniente ad gratiam, ante Baptismum, immo de quocunm habente ante Baptismum similem dispositionem etiam si sola non ad id sussiceret.Insuper. Non sussiceret paruulo fides osserentium eum Baptismo,si minister ex malicia non haberet intenutionem baptizandi, aut aliquo casu moreretur fine Baptismo. Et hoc diti finitum est ab Alexandro tertio,&libro quarto latissime a nobis est probatum. Communiter etiam receptum est in Ecclesia,fidem sectamenti non
supplere uicem Baptistat, aut ordinis, quo ad characterem. Et qua tuncunt
477쪽
bo. Bap.7obiee.σLIB. IV. IN IX. c AP. ara A tunt legitime iudeatur quis suisse ordinatus,s tamen euidenter postea constiterit,eum non fuisse baptizatum in forma Ecclesi quia non rec it characterem baptismalem, ptizandus est iterum, iuxta definitionem In- Venils de nocis.&concilii apud Compendium, & omnibus denuo initiandus or- pres non
dinibus, ut possit in sacerdotio ministrare. Praeterea. Quantuncunque bap.et. c.x aliquis baptizatus crederet,& uellet recipere ordines ab episcopo, qui in Arg.7lis communiter existimatur, si tamen casu aliquo aut malicia episcopi uel alterius, uel ipse episcopus non esset episcopus, uel non habuisset aliquam intentionem ordinandi eum, & hoc postea pro certo constaret, absque dubio iterum ordinandus esset,ut esset sicerdos,& ut communiter tradunt
doctores thaeologi quidquid senserint aliqui ex canonistis, nec ille conse oasset eo tempore Eucharistiam, nem absoluisse quenquam, quippe qui nullam uere potestatem habuisset idoneam ad haec praestandum. Sod si fides sacramenti non supplet uicem sacramenti,quo ad charaeterem, de prs sentiam corporis Christi in Eucharissia, unde nobis uel probabiliter proamittamus supplere quoad remissionem culpae de psns Sed hactenus de certitudine ex susceptis sacramentis. De incersitudine innocentis. cap. XLII.
Vod non possunt aduersam generaliter conficere, contendunt in
aliquibus nitem particularibus personis a nobis extorquere. Et obiiciunt nobis innocentes,qui nullum admiserunt laetate peccan rum in vita. Hisci; ut minimum putant,necesse esse concedere certitudinem
de sita iustificatione, talem pro tempore propinquo prinDio usus ratioqnis, & ante quam se ingesserint periculis, laboribus, ct dilucultatibus livolus uitae, in quibus paucissimi sunt, qui tueantur suam innocentiam. Et quod innocentes hoc saltem tempore certi posiint esse de sua iustificatione, hac ratione conuincere se existimant. Ad remisitonem originalis peccati certum est, stissicere propositu D uandi omnia mandata diuina,vel quod idem est,propositum honeste, de sancte uiuendi iuxta lumen,& ductum re u rationis. Et illi de hoc proposito possunt,non solum certitudinem, sed etiam euidentiam habere. Et praeter hoc certi possunt esse, se non adamisisse aliquod mortiferum peccatum. Possumus enim& nos de paucis diebus,aut saltem de paucis horis eiusmodi certitudinem habere. Quod si Participes saeti per consessionem sacramentalem de puritate,dc saneto proposito eiusmodi puerorum, aut puellarum in principio usus rationis, eo modo stamus certi de ipsbrum iustitia quo certi sumus uerum nobis ab eis dici, cur non & ipsi habentes certitudinem, immo euidentiam de uerit re eorum, quae nobis dictitat, poterunt certi fieri de sua iustificatione, si admoneantur a nobis sisticere illa ad remissionem peccati originalis c Con Rest , cederem profecto totum, quod insertur siquidem uel per nostram admonitionem, uel per suam aliquis industriam, aut diligentiam possit esse cer
tus de sua innocentia quo ad istalia peccata.Sed qui nobis ob nostram hu
478쪽
militatem et utilitatem,ut supra docuimus ignota esse,quo ad hic uitannis, Cnostram iustificationem uoluit, ne quispiam superbiat de sua innocentia, ignotum quot statuit esse nobis hoc tantum, de tam praecellens bonum. Quod quidem uel ex hoc manifestum esse potest. Ignotum quippe est munibus,& omnino incertum,quando primo uenerint ad usum rationis, de an tunc se conuerterint ex toto corde ad Deum, ita, ut assecuti fuerint Dei gratiam. Et quandiu hoc ignotum fuerit,necesse est,ignotam esse innocenutiam. Quia non est improbiilis opimo saneti Thomae & sitorum sequa
M. M . cium tenentium,quenlibet pro principio usus rationis teneri sub mortali, sic se conuertere ad Deum,uel sormaliter,uel uirtualiter, ut cosequatur Dei
gratiam. Quae de ipsa problema est apud doctorem subtilem,ut patere potest ex distin. .i. Alci: hac de causa licet de aliis horis, uel temporibus utra quibus certum est non obligari nos aliquo adeo arcto,& risjdo prscepto. certi esse possemus non admisisse nos laetate aliquod peccatum, de illo fidorem tempore nullam certitudinem habere possiimus. Ideoque multo misnus de illo tempore conuincere possunt, quod uolunt aduersuti, de quo maxime uidebantur sibi, posse se de nobis triumphare.Gratis tamen possemus eis dare,certos nos esse posse,quod non admiserimus scietes aliquod mortale peccatum. Sed ea certitudo,& pax conscientiae non reprehenden is cor nostrum de aliquo mortali crimine,fiduciam praestire potest, iuxta Io. 3.d uerbum Ioannis,apud Deum, ad certitudinem tamen de innocentia,uel iuticor. stificatione,non est sussiciens. Non enim mentitus est,qtu dixit. Nihil mihi oconscius sum ed non in hoc iustificatus sum. Decemudine nutri r . Cip. π LIII oburim Nducitur etiam contra nos sortitudo,& patientia,& laetitia, & exulta tio martyrum. Videntur enim certi fuisse de sua salute,qui gaudebant in
tormentis,& summo honore,sicut par erat,assici se existimabant, cum contumelias aliquas,isc opprobria pro nomine Iesu patiebantur. Illa tam in exultatio,quam praeseserebant, indicium uidetur fuisse non obscurum certitudinis,quam intra animum suum habes at de hoe, quod Deo illa sua tant tam rara,& tam admirabilis patientia uehementer grati essent. Na fide hoc certi non fuissent,nunquam tam sacro,nunquam tam laeti,nunquatam impavidi ad martyrium cucurrissent,nem tanta,& tam grauia tormenta cum hilaritate tanta pertulisibit. Verba etiam Christi uidentur & illos.& nos posse de ipsorum iustificatione certos sacere.Beati enim,ait,qui per secutionem patiuntur propter iusti clam,quoniam ipsorum est regnum coelorum,Beati estis,cum maledixerint uobis homines , & persecuti uos suerint,& dixerint omne malum aduersum uos mentientes,propter me. Gau. . d. dete & exultate,quoniam macta uestra copiosi est in coclis. Et alibi. Om
479쪽
A in qui confitebitur me coram hominibus, confitebor Se ego eum coram patre meo,qui in collis est.Quod si beati siti sunt,& eorum est regnum coe- . lorum , ct reposita est eis copiosi merces in coctis, & Christus coram patre suo consessurus,& laudaturus est eos,qui Christum in persecutione coasitentur,& propter iustitiam persecutionem patiuntur,possunt igitur proaculdubio,& qui se uidensitalia pati propter Christum,certi esse de sua iustificatione. Non enim stant cum iniustitia talia,& tam praecellentia elogia. neque tales,& tam magnifice pollicitationes. Si nos certi sumus, eos esse lustos,& sanctos,qui propter Deum pasii sunt,& cum Iacobo beatia ficamus eos qui illa sustinuerunt, de Ecclesia uel hoc solo nomine certa est de Martyrum salute,& omnes eos catalogo sanctorum annumerat, & ine. . diis iuriam dissinit iacere martyri, qui orat pro martyre,quare non etiam de sellae . de re id ipsum sibi poterunt pei suadere, quicunque uident se laetalia uulnera pro Christi consessione libenter excipere, de usque ad mortem uelle omnia μgrauia pro fide ipsius tolerare, eum ipsss certior possit esse sua fides, sua sortitudo, sua constantia, & sua uota quam Ecclesiae, quae sola exteriora uideis Et quid est quod Christus ait, Maiorem caritatem nemo habet, Iom. quam ut animam suam ponat ius pro amicis suis Equidem maxima caritas stare nequit cum laetati peccato. Diligit siquidem Deus diligentes se. Itaque qui certi sunt, se non solum uelle mortem oppetere pro fide, iusti- Proruribtia, & gloria Dei, sed etiam oppetere, Sc iam grauia, de laetalia uulnera haen causa,& prompte, & libenter excepisse, de in ea passione uelle usque ad mortem perseuerare, certo poterant credere se a Deo diligi,&esse in ipsius gratia. Ad haec. Martyrium est sussiciens dispositio ad gratiam, poatuit ex lege iustificare innocentes pro Christo occisos sine ullo actu eo arum. Ergo qui sunt certi de suo martyrio, certi poterunt esse de sua gra. tia, talem ubi uiderint, se non ponere obicem tantae gratiae, sed uere habere poenitentiam suorum peccatorum, de propositum so uandi omnia mandata si sup uixerint. Praeterea. Si certus quis esset de bonitate, Sc gratitudine Petri,nem haesitaret,quin ille diligeret diligentes se, certus esse posuset se a Petro diligi ubi certus esset,se grauia pro honore Petri pertulisse, de uelle etiam ad mortem usi in ess serendis perseuerare,nec ν hoc ignorari a Petro. Cum ergo per fidem certi simus de incomparabili bonitate,& fide Des de de scientia,quam habet ommum penetralium nostrorum, per eanodem certi possint, de debent esse martyres de sua gratia apud Deum, ubi certi sunt de sua fide & dilectione in Christum, & de uoluntate,& animo prompto patiendi omnia grauia usis ad mortem pro fide,&gloria ipsius. Insuper. Si uideamus aliquos dura, de acerba pro Christo pati, & in eis
Desleuis ad mortem perieuerare, non dubitamus,eos sere saluo S, si qui- . , dem in ea consessione usi ad mortem perseuerauerint. sed beatos illos,&Delices pleno ore praedicamus, ident scimus a sanctis omnibus, de prae
opue a Cyp.& Aug. solatum. Igitur dubitare no debemus, dc illi multo
480쪽
magis certi esse pollunt, &debent de sua iustificatione, quia multo magis Ccerti esse possunt, Ze sunt de suo in Climstlim animo, & de sua sortitudine, de constantia, de de benefic is eximi is, quae a Deo sibi tum conferri experiuntur,ut constantius, scalacrius propter illum Omnia perserant. Amaplius. Apud Deum uoluntas pro facto reputatur, neo ad us exterior au get meritum interioris. Et Deus neminem iustificat post mortem, quem non iustificauerit in uia. Sed martyres certum est re iustos post mortem. Ergo etiam certum est, eos fore iustos ante mortem,& ex consequenti ip si saltem,qui sciunt iam laetalia habere se uulnera, de certi sint de proposito perseuerandi in sua consessione,& maiora iam constanter tolerasse, qua supersint toleranda, certi poterunt esse de sua iustificatione. Qua ratione . enim in ultima parte martyrri, quae nonnunquam leuior.& minus meri toria est,Deus illis suam creditur,impartiti gratiam,eadem de in priori cre dendum est Deum ipsos iustificare. Non potest etiam constanter quis mar
Philip., a tyrium pro Christo serre,nili Dei ipsius gratia. Et hoc a deo. ait Paulus,
non solum, ut in eum credatis, sed etiam ut pro illo patiamini. Neque motura nostra debilitata, & extenuata per peccatum tantum, & tam praec se lentem affectum, & tam repugnantem carnis aflediui, de inclinationi natuurali posset habere suis uiribus, nisi a Deo mirifice adiuuaretur. Et mulo . . to minus credendum est hoc posse, qui obnoxii sunt alicui laetati peccato. Neque uerisimile est Deum adiuuare ad tam arduum, & tam praeclarum opus, nisi eos, quos ipse diligit eo nomine in tantam uult gloriam pro uehere.Item Martyrium Baptismus quidam est, ct tali nomine honoratus
suit a doctoribus Ecclesiae. Inconueniens ergo uidetur, ne dicamus abasurdum, non ei hanc praerogatiuam tribuere, ut certos efficiat homines de sua gratia apud Deum. Et uel hoc nomine deberet istud non negari. Accendere enim hoc poterit homines,& extimulare ad tolerantiam mar tyrii, dc contraria sententia ab ea retrahere, uel saltem rc missiores homianes, de segniores ad rem tantam sacere. Non occurrunt fortiora neci: ma
lora argumenta, quibus iuuare posiimus eos, qui pro singulari sui animi pietate, sestem martyribus uoluerunt istud priuilegium certitudinis de Bamspm. iustificatione concedere. Sed neque istis adduci possum, ut credam ali
quem martyrem, aut habuisse, aut habere potuit te certitudinem de sua hi-stificatione, nisi eam Deus illi reuelauerit, sicut reuelasse plinisque credendum est, etiam suam perseuerantiam, dc repositam eis beatitudinis coro Propo. 3 nam, ut ea re alacrius, ct sortius in sua confinione perstarent. Et quidem argumenta pene omnia statim stilia, si probarent certitudinem gratiae eadem ratione, ac fortasse multo maiori,possent probare certitudinem bea titudinis in martyribus.Testimonia enim scripturs,quae allegata sunt,de coc si lati rona,& sterna beatitudinis mercede loquuntur.Et Ecclesia non selum sanaetis nurυ istos,sed beatos credit omnes martyres . Exultatio martyrii in tormctis,
rim. magis erat de praemio,et corona beatitudinis,qua ni iam paratam ac pe-