장음표시 사용
701쪽
. LIB. II. IN VII. ET XIII. CAP.S MA non accusant,sed aequitatini potius iusti iudicis sibi anteponunt. Et lim est Triliautio
distantia inter tribulationes praedestinatorum,&reproborum. Praedestina nuti agnoscunt eas esse iusti iudicis,aut certe benigni patris flagella, ct ideo gra ru et reprotanter,& iucunde , uel saltem non impatienter eas serunt, & si peccatores borra Hori sunt,per eas a peccatis corriguntur,si uero iusti,cautius per eas incedunr,S nun. ad meliora in dies proficiunt. Reprobi uero,neci: agnoscunt,se eas prome reri,nem illis ad poenitentiam emolli utur, immo impatienter eas tolerant, ...ct peccata peccatis addunt,& in dies duriores, sc peiores esticiuntur. At . . t iideo uerissime dicit G orius. Qui inter flagella deteriores fiunt,illis lem' 9.mo.c. 33porale supplicium fit aeternae poenae initium. Et alibi.Solos poena a supplicio liberar,quos immutat. aquos Psentia mala non corrigunt,ad sequentia perduit.Et reetissime de illis dicit Iob. Cor eorum longe secisti a disci- lob. ix plina propterea non exaltabuntur. Itistium enim est,sicut eXPOnit Greg. ut 11. Mor. e. ad felicitatem non exaltentur,qui tametsi corpore sub disciplina fuerint ex is . terioris tribulationis,mente tamen longe ab ea suerunt,nem humiliati praesentibus,ad aeterna desideranda corda sita leuauerunt. Ac pulchre nimirum
Cyp. Neo aliud magis iniustos discernit,& iustos, I quod in aduersis per op.ferii
impatientiam quaeritur,&blasphemat iniustus,patientia iustus probatur. de bono Tum uero demum tribulationes huius uiis manifestiora sunt,& certiora di par. Dins pudestinationis signa cum non istum patienter,& aequanimiter, sed . .
libenter,hilariter, I gaudenter tolerantur.Et tum maxime hoc indicabunt, ' - . . - ac uelut ante oculos nobis exponent, cum propter iustitiam quispiam,aut .
propter Des,de Christi gloriam uel fidem illatas eas hominibus iucundo, .u re is abundo animo pertulerit. Ea nanm laetitia, de gloria satis significabit iconisrtem eum lare eorum,qui gaudentes ibant a conspeeiu concilη,quoniam digni habsti fiant pro immine Iesu contumeliam pati,qui cum masNime excruciabantur,eam esse gloriam constantissimedicebant,quam semPer toto animo coeupiuerant.Et hoc intelligens gloriosus ille martyr Cy. prianus,alibi est. Quod uel seris corpus obiicit,uel imminens gladius non mia timetur,dignationis ostenditur ratio manifestat elemo.Et propterea Chri t q. sius hanc unam patientiam,ut pote csterarum omnium praestantissimam, hoc loco duntaxat beatificauit. Et quoniam illa inter omnes alias beatitudines primum locum tenet,&certissimum est praedestinationis signum, &Beatitudini nos maxime uicinos facit,conclusit, ut est apud Lucam, hane Luc. s. ddoctrinam debeatitudinibus in haec uerba. Gaudete δ: exultate in illa die. Uio.d Ecce enim merces uestra multa est in coelis .Et alias abistute pronunciauit oOmnis ergo,qui confitebitur me coram hominibus confitebor & ego eit Berilis. ει coram patre meo qui in coelis est.Et tanta quidem,& tam probabilia diuit . riae Praedestinationis argumenta,haec signa quae iam attigimus Bernardo Possunt iuinia sint, ut indubitabile asserat,eum esse de nume o electorum in quo fise ' habere signa usque ad mortem permanserint. Quod & mirifice confirmat, quod corruia ilibro nono, rapite sexto tradidimus, posse iustos in hac uita habere si . de Ira.
702쪽
DE INcERTIT .i PRAEDE. ET PERSEVE.. quam de sua gratia certitudinem omnis formidinis expertem. Nisi enim Chaec signa certitudinem gratiae praestare possent, nunquam perseuerantia eis adiuncta suisceret ad certitudinem de Eleetione,seu praedestinatione. Et
p. sier. s quidem Cyp. huius odi certitudinem habebat non solum de suased &de delapsis. Dorum consessorum iustificatione qui se morti pro fide Chrisii expositorant.Constanter enim & se,& illos asseuerat tota mente dilexisse Deum. Greg. lib. Quod nemini dubium est sussicere ad iustificationem. Ac talem etiam de se Lep.s certitudinem uidemr habuisse Gregorius. Qui statum suum in uita monaustica Theotissae sorori imperatoris his uerbis describit. Nihil in hoc munudo appetens,nihil pertimescens uidebar mihi in quodam rerum uertice stare,ita ut in me pene impletum crederem,quod pollicente domino ex proin Esi. 1s pheta didicissim. Sustolla te super altitudines terrae.Et ne putes hanc certis iudinem in uita pastorali perdidisse, statim subditiSed repente a rerum ueratice,tentationi s huius turbine impulsus,ad timores pauoreis corrui, quia etsi mihi nihil timeo eis tamen,qui mihi commissi sunt,multum formido. Vides ut asserit se omni de se uacasse timore etiam post uocationem suam L .ep.n ad pastorale fastigium,quod tentationem appellat Et quanuis sciret iustissicationem aliorum minus posse nobis constare quam nostram,tamen alibi
aperte praecipit, ne dubitemus misericordiam apud Deum inuenisse, quem Pastipari videmus peccata sua flendo delere.Et alias non impossibile dicit, sed ualde ατ dissicile purgatum sequenquam agnoscere,& ideo praedicationis ossicium Ricb.cito tutius declinari.Sustraganturque his uerba haec Rich. Quanto uehemenuo Beni. mi. tius de suo reatu interno dolore quis asscitur, tanto certiositanto securior Custiaret. indulgentiae uenia essicitur . Nec minus illa Cassiani. Dum agimus potaxo. nitentiam,& adhuc uitiosorum aeuium recordatione mordemur,necessa rium est, ut ignem conscientiae nostrae,obortus ex consessione culpae, I chrymarum imber extinguat. Quum uero cuiquam in hac humilitate cor
dis.& spiritus contritione defixo atque in labore & gemitu perduranti horum recordatio fuerit consopita, dc conscientiae spina de medullis animae gratia Dei miserantis euulse,certum est eum ad sitisfactionis finem, atque indulgentiae merita peruenisse, & ab uniuersorum criminum labe purga. tum. Neque his obstat,quod nonnulla istorum signorum aliquando uidetur deprehendi in haereticis, uel in infidelibus, de aliis peccatoribus. Ut Bem μ' quibusdam haereticis nomine Apostolicis,uerissime dicit Bemari 66. in μι Nihil simile habet constantia martyrum,& pertinacia horum,quia mortis contemptum in illis pietas, in istis duritia operatur. Et ideo propheta marDiscrimen tyris forsitan uoce dicebat.Coagulatum est,sicut lac cor eorum,ego uerom sionum legem tuam meditatus sum pro eo uidelicet,quὀd etsi poena eadem uide marorum retur,longe diuersa esset intentio,illo utique durante cor contra dominii, et haeretis isto in lege domini meditante. Haec Bern. Ae manifestum est non talibus comm amoris aculeis excitari infideles aut peccatores,ac animas iustorii, in qua
rum persona dicitur. Vulnerata caritate ego sum. Sed de his copiosius egis
703쪽
A mus in lib. .Qtua tamen neque ista praecellentia signa, de quibus tractauiamus,neque aliqua alia praeter diuinam reuelationem,nos possunt facere des ara nostra conuersatione securos,nullatenus concedendu est,posse quenquam in hac uita consequi certitudinem uel moralem de sua praedestinatione aut perseuerantia. Prudentissime profecto Augusti. Temerariis iudiciis Aust. e. taeena sunt omnia. De quo desperauimus,subito couertitur de fit optimus. pastorti De quo multum praesumpsimussubito deficit,& fit pessimus. Neque timor noster certus est,neque amor noster certus est. id sit hodie quisque homo,uix nouit ipse homo, tamen utcunm ipse quid hodie, quid autemeras,nee aut ipse. Pariaque his tradit Bernar.in hsc uerba. Hoc est,unde sim Bere. Θper soliciti,& in timore &tremore humiliemur,necesse est sub potenti mas sidi uis ''nu Des. quoniam quales sumus nosse possumus,uel ex parte,quales autem futuri sumus,id nosse penitus nobis impossibile est. Itam qui stat,uideat ne cadat,& in ea sorma,qus salutis indicium est,& argumetum praedestinationis perseueret,atq; proficiat. Haec ille. Ita P cum sancti doctores aliquando certi uia dicunt,uiros spiritales in hac uita cum certitudine expectare beatitudinem, U& propter hanc spes certitudinem merito dici a Paulo consedere in coelesti bus,aut loquuntur de certitudine conditionali siquidem in illis,quae lacitit
uni ad mortem ut confidunt,perseuerent,aut si ad absolutam certitudinem uerba sua uideantur referre,de certitudine coiecturali dc probabili ea exponenda sunt. equit enim absoluta alicuius spes certa prorsus esse, nisi certo B eredamus,nobis illud adiuturu. Atm ita interpretanda sunt Iisc uerba Gre. nSancti uiri foris deincti sunt,& uelut indigni ola tolerant sed dignos se sua:
nis sedibus confidentes,aeternitatis gloriam eum certitudine expectant.
De nec iure divinae gratiae ad perseveram . Cp. XX.
ENucleandum tamen adhuc stiperest, unde iusti habeant, Pingratia
Des perseuerent,& qua potissimum ratione eximium hoc perseuera tis donum sibi possint comparare. Ac primu quidem diserte tradiderunt patres in principio capitis.i3.Vbi constanter aiunt,alivde eam haberi non posse,nisi a Deo. Secundum uero paulo post nos colligemus,et fusius explicabimus ex his,quae sparsim tradita sunt a patribus in eode capitulo.
Et circa horum prius nihil nobis est per Des gratiam timocri cum lineticis nostri temporis. Persuasissima est eis haec patrum sententia. Vtinam sic inat is sobrie, Sc prudenter saperent,nec 3 iniuria gratis existimarent, quod libero nostro arbitrio gratia sanato,& reparato Ecclesia catholica concedit. Facile sperare,si in hoc modii scirent tenere,omnes controiternas. q de his sitiat inter nos,& illos posse coponi. Atin.quanuis modo nullas molestias Ecclesia patiatur super hoe dogmate passam olim est tepore Pelagianorsi non mediocres ut constituerer,&nsuaderet fidelibus,non posse quepia,nisi ex gratia,& speciali dono Dei in accepta iustificatione pseuerare. Pelagius enim,& Celestius,isc qui eoN suere tactionis,ut ex Hiero. dialogis cotra ip
704쪽
DE INCERTI.:PR SEDESTI. ET PERS E.
tos de maxime in Augu. ux de persei bone iustitiae constaresotest,m o Cargumentorum uolumine contenderunsiposse hominem per sui arbitrii libertatem uitare quodcunssi peccatum,& imploe omnia mandata. Ex quo consequens erat,ut nullam gratiam crederent esse necessaria ad perseverans. dum in obseruantia mandatoue,& in amicitia diuina. Et ex his. qui no om.
i. de bo, nino ad partes Pelagianorii desciverant,rie eoiv dogmatibus in totii conno perse. senserant,diuus Aug. commemorat suisse suo tempore quosda qui initiu fidei,& persevctantiam a nobis esse amerarent,caetera uero opera bona, Scalias uirtutes Dei dona esse saterentur. Ueru intellexit plane Ecclcta catho lica idin optime constabilieriit Hiero.&Aug. in citatis libris pelagianos esse simulatos,qui nci: contenderunt,libertate arbitrii nobis indui satis in
ad perseuerandum,dc non peccandii. Et contra illos omnes tonant illa uerAug. ba quibus Aug.conclusit librii de persectione iustitiae. Quisquis negat nos
orare debere,ne intremus in tentationem negat autem hoc qui cotendit ad
non peccandsi gratis Dei adiutoriu non esse homini necessarium sed sola lege accepta humanam sufficere uoluntate ab auribus: omnis remouendi riore omnium amathematizandum non dubito. Sed possciataliqui alia uia contendere non esse necessarisi fauorem diuinum specialam ad posuerat dum,ita scilicet,ut non hoc reserrent ad nudam libertatParbitrii sed admittam iniustificatione acceptam. Dicerentur ex consequenti necessariam esse gratiam Dei ad perseuerandum,sed non aliam,quam gratiam gratu facienu, Lem,Sc per eam posse omnes iustos,si uel in omnia madata seruare, de om Ο nibus tentationibus resistere,ac proinde nullam ese eis neces Iariam specuin lem aliquam gratiam ad uitandum peccata, sed si Deus iuxta legem comnmunem,gratiam datam eis non auferat,posse illos pre ipsam perseuerare in ipsius gratia. Et qui hoc defenderent, hac se ratione tuerentur a Pelagianis longe esse, quod illi ad potentiam , uirtutem gratiae iraeclaeis erit , quae Pelagiani libertati arbitrii imputabant.Sed siue illi cum Pelagianis sentiant, siue non,longe eos a ueritate aberrare statim monstrabimus. Et quidem patres in capitulo hoc, quod modo exponimus, ita uoluerunt stabilire a Deo esse perseuerantiam, ut etiam iusti intelligerent Dei se ope indigere ad perseuerandum. Vnde de Deum solum,aiunt,posse eum: qui stat statuere . ut perseuerantα stet, neque aliunde posse tantum donum haberi, δἰ eum esse,qui dat uelle,& perficere,& in eo uno omnes,hoc est,tam iustos quam
Ne syria peccatores sperare debere. Et in hunc sensum oportet hanc patrum doctriet rusti spe nam interpretari. Et ne quispiam de hoc ambigat hanc fuisse Christi,Apoem Fgra. stolorunque ipsus.de totius Ecdessae perpetuam doctrinam, contra P erilagianos & contra hos quicunque sic sentiant, subici lis argumentis doridiim. cebimus. Ac primo locupletissime hoc ostendio ipseautor, reparator, ac Arg. 3 persector gratiae Christus. In gratia nimirum erant ipsius Apostoli tempore, quo instante iam sua ipsius pastione, ad eos dixit.' Vos inis,qui per mansistis mecum in tentationibus meis. Et tamen quia necessariam illis
705쪽
LIB. XII. IN XII. π α III. c Ap. D sA oulebat opem diuinam ad perletaerandum,& non corruendum, ut miseri icors,& prouidentissimus magister,& pastor, instanter pati em pro ipsoruperseuerantia rogabat,& inter alia dicebat. Pater sancte serua eos in nomi- Ioata. ne tuo,quos dedisti mihi ut tint unum sicut Jc nos. Et ut agnoscerent ab illius praesentia, de protectione laabuisse, eousque Perseuerassent adiecit. Cum essem cum eis, ego seruabam eos in nomine tuo, quos dedisti mihi, ego custodiui,dc nemo ex eis perfit, nisi silius perditionis. Et statim. Non
rogo,ut tollas eos de mudo,sed ut serues eos a malo. Et ad Petrum est. Si- Lucra. in on,ecce Satanas expetiuit uos,ut cribrarer, sicut triticum. Ego autem rogaui pro te ut non deficiat fides tua. Et ipsosmet Apostolos solicite bis ad Massi. is
monuit,ut orarent,ne intrarent in tentationem. Sid uero tam solicitus erat ut eis impetraret favorem diuinum ad perseuerandum,& persevcran
tiam eorum in id usque temporis sibi tribuit, dc pro Petri fide studiose rois 1gat,ne deficiat,atin omnes Apostolos,ut pro se uigilent,dc orent, tam diligenter hortatur si illi per accepta munera iam hoc habebant in sua potesta, te Pulchre profecto Hiero.in Pelagianos exaggerat haec uerba. id dom Hieron. i. mitis Surgite,& orate ne intretis in tentationem.Debuit,inquit,iuxta uos in Pelui. Gere. Surgite,& resistite. Liberum enim habetis arbitrium,& semel uobis concessit a domino potestate nullius sterius indigetis auxilio. Et in eunda
modum,eis qui dicerent satis esse iustis gratia acceptam,nos possemus dicere. Debuit iuxta uos dicere. Surgite, dc uirilitcr resistite. In uobis enim est,
B unde possitis de quouis hoste triumphare, di semel concessa uobis a domino sua gratia,nullo amplius indigetis auxilio. Et patentissime hoc ide ostedit, cum Apostolos suos,isc in istis omnes,&iustos,& peccatores inter Hiera patrem orare instituit. Et ne nos inducas in tentationem. Hoc est,sicut exponunt comuniter doctores, Ne patiaris nos induci seu inseret in tentationem,& in ea deficere. c nanque manifeste indicatit necessariu esse omnibus numen diuinum,iae incidamus in tentationem.& deuincamur a malo. Nam alioqui, ut perpulchre dicit Augustinus quid stultius, qu Orae Augu. de re ut possis,quod in potestate habeas ut facias Et cur oratur,ut accipiat,si natura eri homine est,ut habeatur Docuit de hoc idem miles ille cerrimus, de in gra. ea.is. uictissimus gratiae defensor Paulus,cum dc iustos, de peccatores orare omni tempore in spiritu hortatur,ut positiat daemoni resistere, de ipse pro quibusdam iam iustificatis orare se dicit,ut nihil mali faciant, Pro atqs uero,ut 1 co. it.bambulent digne Deo. Et alias palam latetur non posse nos seruare gratiam Colosi. bacceptam absin nutu,& ope diuina. Habemus,inquit, thesaurum istum in i m. .e. uasis fictilibus, ut sublimitas sit uirtutis Dei, non ex nobis. Quae Se aper--,. tius,& significantius Hieronymus sic legit, ut abundantia se titudinis noe eon . peti. strae fit in Deo,& non ex nobis.Et in alio loco retundens impudentia hae.Co.i,.d reticorum se nihil esse satetur.& in uno domino gloriandum docet, de qui , conio se putat aliquid esse cum nihil sit,ipse inquit, se seducit. Et Deo tribuendum sita.
,si quando inuicti perseueremus in Dei gratia, his uerbis tradit. Fidelis
706쪽
DE INcERT PRAEDEST. ET PERSEVE.
i. mo. Deus,qui non patietur uostentari ultra id quod potestis,secutitet, cum id Atatione prouentum,sive ut Concilium Mileuitanum, &alii legunt, exitu, Au .de ut possitis sustinere. Idem etiam intelleκit Augustinus significatum nobis bono.pera a Paulo in testimoniis citatis a patribus in decreto. Sic enim scribit.Multos se. cap. s. a perniciosa elatione reprimi quod ait Apostolus. Quapropter,qui uideatur stare,uideat, ne cadat. Voluntate autem sua cadit,qui cadit, & uoluntas te Dei sta qui tat. Potens est enim Deus statuere illum. Non ergo ipse tapa. coni. sum,sed Deus.Ueruntamen bonum est non altum sapere sed timere.Et tatim idem etiam confirmat ex illis uerbis,quae de ad iustificatos direxit. N5 sumus idonei cogitare aliquid quasi ex nobis met ipsis, sed sufficientia nostraeκ Deo est. Nam utim in cogitatioe sua, inquit, uel cadit qui et,uel stat.
Cogitantes nanque credimus, cogitantes loquimur, cogitantes agimus,
Ambr.De quicquid agimus. Et ut magis hoc tabiliat, adducit ibi Amb. secutum Paufuga secta lum&dicentem. Non enim in potestate nostra est cor nostrum, de nostrae 'li. cap. i. cogitationes. Quod omnis,qui humiliter,& ueraciter pius est, esse uerissia Arga. 3 mum senti c. Quinde ex mirifico Psalte Israel potuit etiam ante Christi adsuentum discere Ecclesia hanc ueritatem. Cum uideret se undique septum,& uallatum hostibus ualidis,qui eum ad peccatum excitabant, rogat auri Psyi. lium,& dicit. Quis consurget mihi aduersus malignates, aut quis stabit mecum aduersus operantes iniquitatem Atm ipse sibi mox respondet,dere confitetur uno dei prssidio se protei tum,& prohibitu a lapsu. Nisi quia Bdominus, ait, adiuuit me, paulo minus habitasset in inferno anima mea. Si P dicebam, motus est pes meus, misericordia tua domine adiuvabat me. Et alias eum dixisset. Nili dominus aedificauerit domum, in uanum Iaborauerunt,qui aedificant eam adiecit statim. Nisi dominus custodierit ciuitatem frustra uigilat, qui custodit eam. Ut intelligeremus nimirum,& ad ineunda amicitiam diuinam,& ad perseuerandum in illa necessariam esse gratiam,&cooperationem diuinam. Sive enim ad terrestrem Hierusalem haec uerba reserantur,sive non,dubium non est, ut & Hilarius in hunc Psalmum do ucet,ad animas iustorum haec pertinere, quae alibi templa domus de ciuit tes Dei dicuntur. Vnde de ipse psalmista ut haec omnia dilucidiora saceret, generaliter dixit. Salus autem iustorum a domino,quia ipse illa dat, & ipse Ps 36. n. eam seritat. Et iterum. Pro nihilo salvos facies eos. Haud dubium quin itis Hieron, . stos,inquit Hieronymus,qui non proprio merito , sed Des saluantur clae m. PcQ- mentia. iniare & ipse David, quanquam iudicii ueritatem Dei misericora dia temperabat tamen quia ausus est dicere. Ego autem in innocentia mea ingress is sum,& pes meus stetit in directo relinquitur, asserente Hieronyamo,parumper fragilitati suae,& per adulterium lapsus in homicidium, postea loquis. Miserere mes Deus secundum magna misericordiam tuam. Et Vr'. alio in loco sua temeritatem aperte consessus dicit. Ego dixi in abundantia mea, no mouebor in aeternum. Domine in uoluntate tua praestitisti decori' meo uirtutem. Auertisti tu saciem tuam,& iactus sum conturbatus.Et con
707쪽
LIB. XII. IN XII. ET XIII. c A P. 32sA Eus Iam bene immo certus imbecillitatis suae,Deo tribuit suam perseuertaliam dicens. Domine uirtus salutis meae obumbrasti caput meu in die belli. Et pro ipsa teste Innocentio flebili sermone exorabat dicens. Adiutor Inno. epi meus esto,ne derelinquas me,nec despicias me deus salutaris meus. Et alias ad Miku. dicit. In aeternum misericordia aedificabitur. Nullum enim lcmpus est, sicut conciuait Hieronymus,quo non aedificetur misericordia in singulis quibusl sana x. contradiorum. Et iterum. Domine,ut scuto bonae uoluntatis tuae coronasii nos. Peri.
Nostra enim ui storia,addit Hieronymus,& corona uictoriae, illius protectione,& clypeo paratur.Et quid aliud omnibus pene Psalmis, & praecia uopiae psalmo illo, Levavi oculos meos in montes testatur, quam indesineti ter se impetrasse & implorasse auxilium diuinu, & Deum absque intermissione ulla uigilare in suorum custodiam,& ab ipso habere iustos,ut non comoueantur,sed perstent,isc iugiter proficiant in illius gratia. Et hoc insuper Ar . est,quod iuxta expositionem Hieronymi,dc Augustini nobis indicauit sa- Hieron. inpientissimus rex S lomon, m de Ecclesia iam abluta, & mudata per gra Pelagia. tiam diciti ae est ista,quae ascendit de deserto delitiis affluens, innixa stad Aumst de dilectum suum. Vel sicut iidem legunt. Quae est ista,quae ascendit dealbata erincumbens super fiatruesem suum c Si quidem non ob aliud ipsam iam de si. urb. e. stato,& Brdibus peccatorum,in quibus iacuerat,leuatam, & dealbata inniti dicit seu incumbere super dilectum suum,nisi ut intelligat, inde se habere uitam,inde robur,& uires, inde in sua puritate, & mundicia perseuerariis Vt lota quidem sit ait Hieronymus,sed custodire non ualeat puritatem,ni Hiero. 3. inii a domino Deo sustentetur. Ascendit sane de deserto huius mundi Eccles petistlia,& iugiter in Mediis sitis proficit, & delitiis affluit, sed si super eum,a quo dealbata est,perseueranter incumbat. Quod de Christus significauit no obscure in parabola uitis & palmitum.Siquidem non solum non potest palmes ferre fructum, nisi manserit in uite, sed neque uiuere potest, nisi uitam iugiter accipiat a vite,& a qua habuit uiuere habeat & in uita persistere. Si-rt rami,& flagella uitium ilico contabescun cum fuerint a matrice preci-ra,ita omnis hominum sortitudo iuxta Hieronymum marcescit,*d eo
rit,si a Dei auxilio deseratur. Confirmauit de hoc ipsum: prscellens ille pro Anni epheta Hieremias. De omnibus nancri, de iustis, & peccatoribu constanter ui o
pronunciat. Scio domine,* non est hominis uia eius, nem uiri est, ut amhulet.& dirigat gressus suos. Et alibi in nomine domini. Timorem meum
dabo in cor eorum,ut a me non recedant. Quibus uerbis hoc palam diciti Tantus,ac talis erit timor meus,quem dabo in cor eorum,ut mihi perseueranter adhaereant. Ipsi etiam,quae in se iusti experiuntur,quae ex alijsco munibus Ecclesiae dogmatibus omnes recipimus, hanc necessitatem gratiae diuinae ad perseuerandum tessantur.Certe videmus non omnes iustos
Perseuerare sed quosdam usque ad mortem in accepta gratia firmiter,& c5sianter persistere,esios uero corruere,& retro aspicere, de sicut est in Euam i,.s bgello,ad tempus credere,& in tempore tetationis recedere. Quid est ergo,
708쪽
DE IN ERTI. PRAEDEST. ET PERIE.
in oes aeque ad malum proni, de uertibiles sim tis, tamen cum eisde oe Ccasionibus quidam cadur,ain stant, nisi quod quosda Deus misericorditer adiuuat,& benigna sua manu tene ut in gratia ipsis collata perseueret, nec se in uitia praecipitent,alios pro peccatis suis, de negligentiis, suae permittit
ψle. 13. e. liberrati ac proinde a gratia donata excidunt. Et in ruina quorundam.& nseueratia aliorum dilucide agnoscimus,uerum esse illud propheticum,PerisArg. τ. ditio tua Istaei,tantummodo in me auxilium tuum. Et nisi ita esset,no plus deberent Deo iusti,qui perseuerant, quam debuerunt, qui non permansearunt in benefic is acceptis,sed per fide reuersi sunt ad Aegyptum,quem de Aet. 8. seruerant. Ac satis re uera explicari nequit, quam gratiam maiorem acceperint confirmati in gratia,quam reliqui perseuerantes, de tamen in illa no coiirnisti,nisi credamus ex dono esse Dei speciali utrorunque perseuerantia. Si enim utrique ex libertate sui arbitrq. uel ex uirtute gratiae in sua iustissim tione acceptae perseuerare possunt usΦ ad mortem dc a libertate uel gratia accepta habent quod perseuerent,quae maior gratia his fir quam illis, cum neutri nulla noua gia ad pseuerandii indigeant Hoc auid facilimu est decla, i. ratia,siade,ut par est,fateamur iustos oes idigere gya spati ad pseueradu.Mad iora qppe eis dari,& pleniora auxilia ad pseuerandii dicemus,& Deu ea ipsis smisisse,umege statuisse qua se benignissime adstrinxerit ad stegedum
eos iu adiuuandum sic iugiter,& sortiter, ut nulla ratione in aliquod trahi Aet. s. POssiris peccatum mortale. 5 opus est tamen,ut omnes agnoscamus nea
cessariam este specialem Dei gratiam ad perseuerandum,alia speeilare,quam Dea qus semper,& ubi. patimur. Ipsa nos possut plenius docere,iu certius admonere nostrae imbecillitatis.Si fieri posset,ut aquae baptismatis mersos nos tenerent,uolitantia desuper peccata non tagerent, ipse nos defenderet, Persei & tueretur spiritus,qui illas sanctificat.Sed impugnat inimicus ,riecti uictus es labores recedit. Semper in infid as est,ut sagittet in occulto rectos corde. Et adueris huius usta lauiente error sallit extollit Cpor,liuor incendit, cupiditas excaeca deprauat impietas,superbia inflat,discordia exasperat ira praecipitat. Et magna est nobis ipsis ex nostra natura congenita instabilitas. Eundem semper uultum habere non possumus quod de Socrate philosophi gloriatur,qua, eo magis animum. Multae iacies hominum sic&corda diuersa. Multa undique pericula nos circustant multae difficultates,de molestiae obsidet,multae insidiae,& ossensiones gasiim occurrunt .Furit in nos nostra propria caro,sremit mundus,rugit daemon. Lassamur,satigamur,deficimur aegrotamus,deficimus.Scinditur,dc dilaceratur,ac dilaniatur animus noster in plu Q. a rimas,& multiplices curas dc studia. Plerunq; dum minime uoltimus, mia' nimeque cogitamus terrenarum irrepit illecebra cupiditatum, & uanitata ossasto mentem occupat Sc uaris cogitationes hinc dc inde perstrepentes,& circumuolitantes animum confindunt,atci: alio trahunt,quam propo is i saerimus. Ad saecularia reuocant,mundana inserunt, uoluptaria ingerunt.
illecebitosa intexunt,ipsol tempore,quo eleuare metem paramus, inania bus
709쪽
, LIB. XII. IN XII. er XIII. c A P. I si τA bus degravati, ac implexi cogitationibus ad terrena uolentes nolentes esispi imimur,& in liis ipsis nos deprehendimus persaepe collapsos,qtis accurate uitare studebamus, ubi taedebat cadere, iam libet iacere.Et causa omnium istarum miseriarum est,quia non plene sanatur natura donec fides n. ueniat ad uisionem. Et iustificatio huius uiae,nel extinguis semitem repu- ignantem legi mentis nostrae,& captiuantem nos sub lege peccati,nel triuphat penitus de nostris hostibus,riecp persecte illustrat intellectum, nem in totum perficit appetitum. Verum superbiunt, de post ipsam, de multomagis insidiatur nobis inimici nil,& in intellectu manet multae ignorantiae,&in utrol appetitu sensitivo. & intelletiuo superest non exigua procliui
tas in malum ac difficultas,& reluctatio,seu renitentia ad bonum. Nam ut uerissime nostro Salomoni concinit Flaccus,corpus onustum externis ui Sap. 9.dtηs,animum quoq; degravat ipsum. Atque asinit humo diuinae particula avrs. Ita cum in tam mullis periculis,quadiu sumus in hac uita uersemur, .ct inter tam multos hinc inde saeuientes hostes agamus,& ipsi alioqui plurimis nominibus fragiles imbecilles,& instabiles simus,& nobis ipsis grauues aduersi,& inimici,nisi clausis, quod aiunr, oculis, ueritatis lumini uelumus resistere dubitare neci: debemus,neci: postumias, quin etiam iustificati ad perseuerandum in Dei gratia auxilio ipsius speciali indigeamus. De consensu totius Ecclisiae iunctos egratis adpera
si Π T vide ut magno,& unanimi prorsus consensu hanc doctrinam acceptauit,& confirmauit.& fidelibus suis tradidit semper Ecclesia. In co. cilio quodam Carthaginensi tempore Innocentii huius nominis pri coeticarmi celebrato,dum cofirmant patres hanc ueritatem ex uerbis,quib. Christus nos docuit orare ne intremus in tentationem. pulcherrima illa uerba in epistola d eundem Innocentium adiecere. Quis no uideat inaniter a domino peti,& sallaciter orari,cum orando poscuntur, quae naturae iam conditae sufficientibus Diribus obtinentur, ne Q debuisse dicere dominii Iesiin Christum Uigilate& orate sed tantummodo uigilate,ne intretis in tentaationem Concilium etiam Mileuitanum in epistola ad eundem Innocentiu concLNisatis innuit sibi certam fuisse hanc doctrinam. Nam inter caetera Pelagia nolevi. serenda dogmata hoc quom commemorat, cl, non sit opus poscere diui.
Dum adiutorium ne tentati decidamus. Et hoc consutant eodem orationis
dominicae argumento quo usi sunt patres concilia Carthaginensis. Sed antior est concilia Arausicani secundi diffinitio,quae sic habet.Natura humau cost Ar Da,etiam si in illa integritate in qua est condita permanerer, nullo modo sesic.a. ipsam creatore suo non adiuuante seruaret. Vnde cum sine gratia Dei salutem non possit custodire quam accepit quomodo sine gratia Dei poterit reparare quod perdidit Haec ibi.Et uidens lisc uerba fauere opinioni Caietant,qui etiam homini in statu innocentiae necessariam suisse credidit gratia speciesem ad perseuerandum. Sed contrarium huius tuentur communirer
710쪽
DE INCERT. PRAEDEST. ET PERIEVE. p. doctores scholastici. Et pro eis Augustinus aperte est. Na in de bono perse Cuerantis sic scribit. ini non insertur in tentationem, no discedit a Deo. oest hoc omnino in uiribus liberi arbitrii quales nuc sumus, suerat iri homine ante quam caderet. Et hanc libertatem uoluntatis in illius primae condio, tionis praestantia manifestatam esse dicit in angelis cum diabolo cii suis c dente in ueritate steterunt,dc ad securitatem perpetuam no cadendi. in qua nunc eos esse certissimi sumus,peruenire meruerunt. Et concilium Arausia canum si bene perpendamus uerba statim citata, latetur quidem, rios non posse sine gratia saltitem custodire sed de natura humana perseuerate in susconditionis integritate, tantum dicit'nullo modo seipsam creatore suo non adiuuante seruaret. Quibus uerbis non possibilitas,sed factum negastur,dc sorte ad adiutorium generale reserri possunt. Sed utcunu se ista habeant,pro ea,quam stabilimus ueritate apertisiims etiam prscesserant Apolanoe.1. stolics sedis diffinitiones. Innocentius. i. in epistola ad concilium Cartha ginense suo tempore congregatum de omnibus & iustis, de peccatorib. fiescribit. Nisi quotidianis, quae Christus contulit remed is steti,confisici: ni
tamur,nullatenus uincere humanos poterimus errores. Necesse est enim, ut quo auxiliate uincimus,eo iterum no adiuuante uincamur. Et in episto
la ad concilium Mileuitanum apertius. Necesse est gratiam restituta nobis pristini status libertate qusramus Quippe nem alias diaboli machinas. nisi cel l. i. eadem postlimus iuuante uincere,neque uitare. Et paria his diffiniuit Celaepa.ean. 1 stinus primus in haec uerba. Nemo etia baptismatis gratia renouatus, ido. nneus est ad superandas diaboli insidias,& ad euincendas carnis concupiscetias nisi per quotidianum Dei adiutorium perseuerantiam bons conuersationis acceperit. Et concinunt per omnia concit is his sacris & summis Eoclesiae pontificibus sancti Ecclesiae doctores. Idque liquere potest, tum exc p. iam citatis,tum ex illis,quae nunc subnectemus.Cyprianus in expositione orationis dominicae multis uerbis explicat in particula illa Sanctificet no- me tuum,hoc nos petere,ut sanctificetur Deus in nobis & ea in nobis sanctificatio,& uiuificatio quae de Dei gratia sumitur,ipsius in nobis flectioin ne seruetur,& permaneat. Id petimus,inquit, derogamus,ut qui in baptis mo sanctificati sumus, in eo quod ee cspimus, perseueremus.Et hse uerba Ani Aug. in libro de bono perseueraniis cap. a. satis esse putauit, ut crederemus Cyprianum sensisse perseuerantiam esse Dei donum. Cur enim,inquit,perseuerantia poscitur a Deo,si no datur a Deo s An & ista irrisoria petitio est. cum id ab eo petitur, quod scitur ipsum non dare sed ipso no donante esse in hominis potestate sicut irrisoria est etiam illa actio gratiarum, si ob hoc gratis aguntur Deo, quod non donauit ipse neci: secit Et ibidem ostendit, non sol si perseueratiam esse Dei donum sed et magnum Dei donum, quo tera Dei dona in nobis conseruantur. Atq; excepta quinta, in omnibus petitionib. orationis dominics,maxime uero in sexta,quam sic legit. Et ne nos inseras in tentationem, udite,et pie docet hoc donum nos a Deo po