Tridentini decreti de iustificatione expositio, et defensio libris 15. distincta, totam doctrinam iustificationis complectentibus. Autore fratre Andrea Vega, ordinis Minorum, ..

861쪽

DE LAPSIS, ET EORVM REPARATIONE

De argumentis cotra virtutem absolutionis ad confrendum primam' gratiam. cap. XXX illi. Obie. 1. URimus aduerss partis impetus est ex multis Scripturae & antiquoriil patrum testimoniis,qtiibus soli Deo ex asse uendicatur autoritas dis Lo s.c.f. mittendi peccata. Atque ut de testimoniis Scripturae,& sanctorumer lib. 7- Dpra induciis, nunc taceamus, ex patribus haec sunt. quae peculiaritere 12. hic nobis uidentur aduersari. Tertullianus non solum uidetur abrogasse

Terti de hanc uirtutem iustificandi peccatores, absolutioni sacerdotali sed & Baptis p . mo. Non,est,ideo abluimur,ut delinquere desinamus, sed quia desiimus, Hierin quoniam iam corde toti sumus. Sed Hiero. expressius in illa uerba,Tibi danat. 16 ho claues regni coelorum,ita scribit.Istum locum Episcopi de presbyteri non intelligentes aliquid sibi de Pharisaeorum assumunt supercilio, ut uel

damnent innocentes,uel soluere se posse noxios arbitrentur,csi apud DeuAmb. non sententia sacerdotum sed reorum uita quaeratur. Ambro. Verbu Dei Aug. con. dimittit peccata,sacerdos iudex est,&officium quidem suum exhibet, sed

Iuli. nullius potestatis iura exercet. Aug. Nemo tollit peccata nisi solus Deus, qui est agnus tollens peccata mundi. Et hoc esse peculiare defendit in Chrix. n. Cre sto,quod ipse est,qui baptizat interius.Et alibi ex historia suscitationis Laasco.Qs rari,ita colligit. Solus Deus dat uitam, Apostoli soluunt. Et alias. Non ast 6 sanetificat nisi dominus. Et illud urgentius est,quod in Ioannem scribit. Si bi retinuit potestatem,seruis ministerili dedit. Cunm posset,nihil amplius Beda. dedit,ne serutis in seruo speraret. Et his concinit Beda. Nam in illa uerba Iunar.2.a dxorum apud,Marcum Quis potest dimittere peccata nisi solus Deus, di cit illos uerum dixisse. Atm his uel similibus testimoniis quidam steri grauiter nos obiurgant,& de sacerdote inquiunt, Deum lacitis,qui ei potest Resp. tem,quae soli Deo competit tribuitis. At enim ego eis non aliud responde Hug. ide. bo quam olim huic obiurgationi Hugo de. s.Virerespondit. Non ego has c. p. 14 cerdotes Deos facio sed sermo diuinus,qui mentiri no potest. Diis, inquit c. 8 non detrahes Ac principi populi tui non maledices. Isti uero contra legis praeceptum,diis detrahunt, quia potestatem diuinitus collatam sacerdotis

bus auferre uolunt. Et ut ostenderet,quantum interesset inter modum,quo

deus peccata dimittit,& quo sacerdotes,& neutrum alteri repugnare, subudit. Neque uero ego sacerdotibus potestatem dimittendi peccata tribui. Ille hominibus potestatem diuinam tribuit, qui de hominibus Deos seocit. Sed tamen ipse sicut ex semetipso Deus est, ita etiam per semetipsum,

quando uult fine humana cooperatione peccata dimittere potest. Hi uero,

qui ex semetipsis dii non sunt,nisi eo a quo sunt hoc,qu sunt, in eis, de per

eos Ostante,& eis cooperante,peccata dimittere no possint. Haec ille Quomodo ergo solus Deus bonus est,nec tamen inde sequitur bonos non esse

etiam eos,qui domino seruiui,& quomodo solus Deus mirabilia facit, de de iusto homine dicitur , licit enim mirabilia in uita sua ita licet solus deus diotur dimittere pecinthi hoc stat et sacerdotes peccata dimittere. Qui

862쪽

LIB. π III. IN XIIII. c AP. 4o A solus ipse a se & principaliter hoc facit per ipsos,& sine ipsis,ipsi uero tantuut ministri Se instrumenta illius ex dono & gratia de autoritate et ostatione ipsius. NewTer. hoc negauit,sed admonuit quanto dolore de peccatis ae- Ad Terri. cedere par esset ad Baptismii de ad confestione, net expeditari debere susceptionem horu sacramento iv ad iaciendam pniam de peccatis admissis. Vnde de paulo ante iam citata ita scribit.Peccator ante uenia dessere sedebet etipendente uenia poena prospicitur,cum adhuc liberari non meretur, ut possimus mereri,cum Deus comminatur,non cum ignoscit. Ac Hiero. quidE Ad Hiero. non tam uidetur,quae obiecta sunt,dixisse,ut abrogaret sacerdotibus potestatem remittendi peccata accedentibus pie et deuote ad hoc sacramentum, quam ut stultitiam illam redargueret,qus uidetur iii aliquibus sacerdotibus suiste persuasi,ut pro uolutate dc arbitrio suo possent quo scito uel soluere, uel ligare. Et hoc satis indicant illa uerba,ut uel danent innocentes uel soluere se noxios arbitrentur. Necp.n.qui dicimus sacerdotes nonun* sua absolutione conserre primam gratiam peccatoribus,autoritatem eis tribuimus vinandi innocentes,aut soluedi perseuerare uoletes in peccatis. Cunt pauso post subdat Hiero.sacerdothuel episcopii pro ossicio suo pcto su audire uarietates,ut sciat,qui Iiodus sit,qui ire Bluedus,dc in illa uerba, Quscum is

alligaueritis super terra &αpol te dicat apostolis cocessam ut scirent qui ab his condenatur,humana seiam diuina roborari,adduci profecto no possum,ut creda Hiero.alienu fuisse a nostra seia,nem tribuisse uera potestate san cerdotibus soluedi a peccatis,sicut manifeste tribuit uera potestate ligandi.& eκcludendi cotumaces peccatores ab Ecclesia. Amb.aute. Aug. & Beda . propterea dicut solius dei esse dimittere peccata,quia ipse solus ex se principaliter delet peccata. Et ideo Aug. sacerdotibus no tribuit potestatem,sed ministerium,& Amb.dicit uerbii dei dimittere peccata sacerdote alit esse iudicem quia cu Deus potuisset comunicare sacerdotibus potestatem excetalentiae,qua habet humanitas Christi,ut est sacrameto,& fine sacrameto possint remittere peccata in stati dedit ess,ut hoc possent st sacramenta. Et nisil,scsussicere testimoniis scripti irae tu do istorum existimentur, cogeremur negare hac potestate remittedi peta fuisse in humanitate Christi. Quod nullus,qd scici,catholicolu hactenus tentauit Obqcitur et nobis,ci, sacerdotes, obis i. in ueteri lege no miidabant a lepra,sedim ostendebant ab ea mudatos. Nee L . 1 ain hoc praecipiebatur leprosis,ut ostenderent se sacerdotibus ut illi miidos, uel immundos sacerent,sed ut haberent leprosorum notitiam, & mundos ab immundis discernerent.Vnde Sc Christias quosda iam mundatos ad sacerdotes misit.& quosdam nondum mundatos in uia missdauit. At fisc sua Rest.

dere possunt,quod uolumus,no infirmare.Quantum. n. lux tenebras, dies noctem, ritas umbra tantum sacerdotium nostrum antecellit uetus. Um Fleb. shram habebat lex futurorum bonorum: teste Paulo,non ipsam imaginem rerum. Atque ut diuitias diuinae in nos benignitatis agnoscamus, semper plura,de magnificentiora nobis in ueritate praestitit, quam adumbrabat,

863쪽

DE LAPSII, ET EORVM REPARATIONE.& pollicebatur in figuris. Itaque ues ob id quod ueteres sacerdotes non aea Cceperunt potestatem mundandi a lepra corporis,oportet constanter deseridere nostros accepisse potestatem mundandi etiam a lepra animae. Atque in huius testimonium,cum illi nullis uerbis uterentur,quibus significarent se mundare a lepra corporis,ex consensu totius Ecclesiae, & Dei ipsius au toritate nostri sacerdotes aperte indicant se soliiere a peccatis, &munda re a lepra animae. Hoc si non praestant,non iam superiores, non pares, sed multo inferiores sunt ueteris legis sacerdotibus,quia illi ostendere poterantiam mundatos a lepra corporis,nostri uero,ut iam docuimus, non osteriodunt a peccatis mundatos. Et quod Christus leprosis praecepit, hoc nimia .rum indicabat & peccatores de iustos,qui fuerunt peccatores, debere manifestire peccatorum suorum lepram sacerdotibus,&tantae Dirtutis esse liuo militatem illam,& propositum confitendi ut quandoq: ante peractam,immo & ante incspiam consessionem,ab ipso Deo per scipsum iustificentiar. obiect. 3 Sed urgent quidam . Aut peccatores ante absolutionem sacerdotalem sa-ciunt quod in se est,& dolent de suis peccatis propter Deti,aut non. Si non, indigne accedunt,& obicem ponunt gratiae sacramenti, ac nouum admitarunt peccatum,tantum abest,ut tum iustificentur. Si sic,ante absolutionem iustificabuntur,sicut iustificati essent ante legem Euangelicam,& ita nunqua Resp. in ipsa absolutione conseretur primo gratia. Hoc argumentum petit rem pus,quo sacramentum conse r primam gratiam. Et Caietanus quide omanem peccatorem, qui quantum in se suit,doluerat de peccatis, neq; tamen ouenerat ad gratiam iustificari credidit per absolutionem sacerdotis. Sed ex aliis peccatoribus,qui licet doleant de peccatis propter Deum, tamen non supra omne odibile quosdam dicit per absolutione gratia acquirere, aliosi uero non. Capreolus et de Palude similiter dicunt accedentes ad hoς sacramentum cum dolore insuffcienti ad gratiam aliquando iustificari, de aliqri non. Et quia potest esse ignorantia,quae excuset eos a peccato, neq: tamen satis sit ad obtinendum eis gratiam ponunt medium,quem uocant, accensum ad hoc sacramentum ita scilicet ut neque peccet quis ad illud acceden- Suscipiens do,neque tamen consequatur gratiam. Verum nobis multo probabilius hocsacras apparet,ialem medium accessum non ponere,& generaliter sateri per sacer metum ues dotalem absolutionem primam gratiam conferri quandocunque peccato pecca Lea res eam suscipientes probabiliter existimant se sussicienter disposuisse ad grataliter, ues tiam ne F tamen id fecerunt,et semper eos peccare qui accedunt in peccato

recipit gra ab sin eiusmodi ignorantia probabili. Et ratio,qus me in hanc sententiam tim. pertrahit, est lisc. Sacramenta habent se ex institutione diuina in inicienda Dio. d Ee gratia qua de Diony.dc Maximus &al a Grsci, habitum,ut scholastici uos Ee. Hice. cant,sictit agentia naturalia in producedis suis esse stibus circa passa bene di-cr. ς sposita.& sibi debitea pinqua. Ac sinde&causant gratia in quo cun ipsimo. cet. suscipiente,& non ponente obicem. Non ponit obice qui habet ignoran

tiam probabilem,ponit uero,qui eam non habet& accedit in peto. Ille igit

864쪽

LIB. XIII. IN VIIII. c Ap. 4os A semper,& iste nunquam per susceptio non sicramenti suscipiet gratiam.

Neque nunc de hoc soliciti sumus, an sacerdotes per uerba ab lutionis attingam uirtute diuina ad produetionem gratiae,sed duntaxat asserimus, cysuae contingat peccatores in peccato accedere ad sacramentum hoc, quia non dolent de peccatis suis quantum oporteret siue quia non dolent de ipsis propter Deum, siue quia non habent cum eo dolore propositum uitandi omnia peccata,si quidem probabiliter putent, se haber ouicquid ad sua

reparationem necessarium est, consequentur primam gratia esse rhocsaacramentum,& nunquam alias. Quare,ctim superius tradiderimus,non es

se ad iustificationem peccatoris necessariam certam aliquam intensionem, aut continuationem doloris de peccatis,neque praesentia propositi uitan di omnia peccata immo sufficere quencunci: dolorem de peccatis propter Deum,tunc duntaxat concedendum est, primam gratiam conserri in hoc sacramento,cum quis dolet de peccatis timore poenae imminentis,uel propter mala alia ex eis secuta,uel propter turpitudinem ipsorum, uel denique alia quavis ratione,& non quatenus sunt ossensa Dei. Porro ad haec conse. Atritus fiquens est,attritum posse fieri contritum per hoc sacramentum. Nam attria et comitus tum communiter in schola vocamus doletem imperfecte de peccatis suis, perfure contritum uero quencum. uel persecte dolentem de ipsis & quantum sus mentu erficit ad recuperandum gratiam,vel habentem dolorem de peccatis coniun virilis conctum alicui, cum quo sufficit ad gratiam. Et quia concedendum uidetur, ιrisio. B omnem contritum habere contritionem, quanuis qusstio fit de nomine, concedere possumus attritionem fieri contritionem extrinsece propter superueniens sacramentum. Quia ille actus qui ante ipsius susceptionem erat attritio,inuariatus manens,dicetur fieri contritio,qm ad reparandii lapsum tantum ualet cum sacramento,quantum actus qui ex se, & sua persectione

ad id satis esset per Dei misericordiam de intrinsece est cotritio . Est de aliud obire.

non dissimulandum argumentum contra nos. Non debent sacerdotes absoluere, nisi eos, quos credunt esse iam absolutos a Deo. Et hoc uidetur Greg. bo. testari Gregorius his uerbis. Quos omnipotens Deus per gratiam com- 26. iEM.

punctionis uisitat illos pastoris sententia absolua t.TDnc enim uera est absolutio prs fidentis,cum sterni arbitrium sequitur iudicis. Et statim hoc conis firmat ex eo,quod Christus non prius Apostolis commisit soluendum Lazarum quam eum uiuificasset. Vnde & subdit. Ex qua consideratione intuendum est, ci, illos nos debemus per pastoralem autoritatem soluere, quos authorem nostrum nouimus per suscitatem gratia uiuificare. Quod si possent sacerdotes absoluere nondum absolutos a Deo, cur non & alis

quando miserti fragilitatis peccantium, ad qualencumcl: displicentiam suorum peccatorum eos absoluerent Adniti debet in primis omni vi, de ope Restonsis sua boni consessarii,ut poenitentibus displiceant sua peccata uehementer de potissimum ob Dei offensam,& ut proponant ea in posterum pro sua uirili cauerti Sed quanuis eos uideam non tam perfecte poenitere, si aedant

865쪽

DE LAPSIS, ET EORVM REPARATIONE

eos probabiliter,hoc de seipsis existimare,absoluere eos debent, Immo de acum dubio iusto,& rationabili, non tantum de persecta eorum poenitenatia, sed etiam de probabili eorum ignorantia, ubi illi asserant se ita dolere, de ita proponere uitare peccata, nem in aliqua esse peccati istalis proxima occasione, absoluere eos possent,& debent. Quis enim exacte possit nosse

quid opus sit, ut ea ignorantia fit probabilis s Quis scit, si conuerratur, Se

ignoscat Deus,& sicut saepe contingit, ipsa ab lutione perficiar.& augeat poenitentiam eorum Et ad Grego.& argumentum ex liistoria Laetari resis pondere possumus, iam eos a Deo uisitari,& quodammodo uiuificari,

qui aliquem licet imperfectum dolorem habent de suis peccatis, qui ita

ad nos pro medicina suorum peccatorum concurrunt, ut coarguere eos

non possimus, quod non sint per compunetionis uitam a Deo suscitati. Necp adduci possum, ut credam Gregorium uoluisse sacerdotes sic in sata luendis peccatoribus sequi arbitrium diuinum, ut neminem ab luerent, nisi quem crederent iam prius a Deo absolutum. Sed arbitrium diuinum. quod illos sequi uoluit,est profecto uel lex quam eos sequi statuit, ut non

soluerent nisi iam modo exposito poenitentes uel uoluntatis diuinae a ' pensio ad iustificandum aliquos,quae ex hoc quadantenus nobis innote- . scit,. videmus aliquos iam interius ab eo excitari ad poenitentiam peccas obsta. s. torum,& correctionem suae uitae. Verum his non contenti hoc tadem aragumento, quod Hadrianus Achilem eorum dicit, uirtutem absolutionis sacerdotalis eneruare nonnulli contendunt. Non possunt sacerdotes uere Dretinere peccata. Uel inuitis enim ipsis possunt peccatores sua contritione iustificari. Ergo neo uere queunt remittere peccata, sed tantum ostendere

Resip. remissa. At4 his sorte uicti Hugo & Ricardus de sancto Uictore contemisHQ. 1- poranei,& monasterii religiosisiimi.s. Victoris apud Parisium simul canosiora par. nici asseruerunt, nullum Christianum peccatorem liberari ante absolutio. x .e. 8. Rinem sacerdotalem a reatu poenae aeternae nisi in articulo mortis,cum quis char. dpo 'consessione moritur,quia non est locus consessioni. Sed non opus est

ἐξ lj crim hoc incommodum incidererpter adeo imbecilluargumetum.Negana μι dum est,sacerdotes non uere retinere peccata. Vere quippe retinenr, dum non absoluunt, de eorum Deus retinebit sine dubio peccata, quos illi iure S iuste indignos sua absolutione iudicauerint. Quin uero de pix im ideo non absoluentur per Deum a peccatis suis, quia hie non sunt absoluti a sa cerdotibus. salsum p prorsus est, quen* posse iustificari iure de cum ratio. ne inuitis sacerdotibus. Siquidem nemo iustificatur, quin actu uel uirtute uotum habeat e6fitendi dignusti fit absolutione sacerdotali.Nec multa caret probabilitate,quod nobiles autores luctu ac nominatim selicis recoris dationis Hadrianus.6. hoc ipsum, quod habet uirtutis contritio ad iustist. rationem peccatoris, ante baptismu quidem habere uirtute baptismi actu uel uirtute optat post baptismum uero uirtute sacramenti poenitentiae, deur para quaedam ipsius est. Quod si uerum si non selum erit uerum, omis

866쪽

. LIB. XIII. IN XIIII. c AP. 4os A nia ea risineri apud Deum peccata, quae legitime retinetur a sacerdotibus, S plfrisque ideo non remittere Deum sua ipsorum peccata, quia sacerdotes non eis actu remittunt, sed de generatim erit uerum, nemini ex lapsas agratia baptismali Deum laetalia peccata remittere, nisi per sacerdotem actu uel uirtute remittentem. Dicet aliquis. Forma sacramentalis, Asoluo te, Replica. semper habet eundem sensum,neo uariatur illa propter uarietatem poeni tis. tentium.Cum autem absoluuntur iam iustificati,non significatur per eam, eos uere absolui a uinculis suorum peccatorum,quia ut iam diximus,pos

sint ante ipsa ab eis plene ee absoluti,dc si hoc illa significaret,salsa esset. Sed Restorusuis est ad ueritatem huhis sormae sacramentalis talem esse ipsius uirtutem, ut siquidem consessus obicem non poneret, aut aliunde non esset absoluatus,semper ratione ipsius de a culpa absolueretur, de a reatu aeternae psnae.& nonnihil minueretur ei de psna temporali pro peccatis adlualibus debita. Nee amplius aliquid esse requisitum ad ueritatem huius formae, coma probari potest ex formis baptismi, dc extremae unditionis,quas non est dubium ueras fore etiamsi dicerentur super sanetificatos et qui non deliqui Lsent per omnes sensiis. Vnde dc Hugo ubi supra docte admonet, scriptuaram sic saepe de re aliqua loqui, ut quid inde euenturum sit, praenunci re uideatur,tamen magis uirtutem ipsius quam euentum significare. At hoc manifestu est in illis uerbis. Qui crediderit, de baptizatus fuerit saluus Mare.ulti erit. Nec minus in illis, quibus uita aeterna promittitur sumenti Euchari- Iouαε B stiam. Necpenim his aut similibus praedicuntur omnes baptizati, aut suis' mentes Eucharistiam fore salui, quod in aperto est esse salsum,sed uirtus saucramentorum ibi exprimitur,& quo perduci per illa possint, qui ea dignesiimpserint.Quoniam uero celebris est opi. Hugo. dc Rich.statim citata,de ipsa aliquanto operosius hie disteremus. Ante absolationem sacerdotalem,ta simul omnino cum culpa delatur reustus portlae aeteriis. cap. XXXV.

VT probarent Hugo&Rich. uerissimum esse quod Christus dixit

Apostolis,Quorum retinueritis, retenta erunt, in hanc,ut statim diximus inciderunt sententiam,ut dicerent, neminem lapsum a gratia baptismali ante sacerdotum absolutionem liberari a reatu aeternae pyrae,nis cum in articulo mortis locus non est consessioni. Et Richardus quidem non tantum hoc dicit de lapsis a gratia baptismali, sed de ps itentes ante susceptum baptismum aperte tuetur, nunquam liberari ab eo reatu ante par ticipationem baptismi. Et grauiter idignatur, quod cum grauiora sint peccata Christianorum quam infidelium, tamen quidam aiebat Christianos Per contritionem liberari ab eo reatu ante sicerdotum absolutionem non autem infideles ante Baptismum. Neque negant isti graues Sc ueneradi doctores per contritionem ante absolutionem sacerdotum iustificari homia nes,& comparare sibi gratiam de caritatem. Sed concedunt starehaec cum

reatu ad rinam sternam. Et Richardus expresse ostendit hoc non esse mis

867쪽

di DE LAPSIS, ET EORVM REPARATIONErandum, quia saturi patres ante mortem Christi sine ulla dubitatione ha, C

erunt caritatem,& tamen rei erant poenae sternae, nec ab ea fuissent Iibe, ori cotri rati, nisi Christias mortuus fuisset. Attamen doctores communiter contrati liberi sut riam sententiam defendunt, & eam esse omnino tenendam,his argumentis

a rearapae possumus docere. Primo. Omnes iustificati,& qui in gratia sunt diuin ac- ne aeterme cepti sunt ad uitam aeternam. Omnes enim sunt filii Des,& si filii, & haere

Arg. i des,teste Paulo, Sed uita aeterna aliena erit ab omni malo poenae, quia om Ro. s. nium erit bonorum aggregatione persecta. Non igitur potest esse quis simul, de semel secundum praesentem iustitiam acceptus ad uitam aeternam, reus Poenae aeternae. Et manifesta est contradictio, esse aliquem simul oradinatum,et eodem modo,ac pro eodem tempore ad aliqua inter se incomAu. x possibilia. Dein. Si Peccator erat reus aeternae poenae,dc Deus eum uolebat addicere poenis aeternis si in eo stitu discederςt,& quantacunque fit contri tio, hic reatus inuariatus manet, & immobilis ante absolutionem sacerdoatis,uerum ergo erit, Deum iustos, & caros sibi & amicos & filios, ac per hoc & haeredes bonorum aeternorum poenis aeternis uelle mulctare, si in

eo statu decedant. Quod quidem de absurdissimum este de secum pimnare uidetur. Siquidem hoc non est esse in Dei gratia, sed in odio potius, G quia Arg. i dem acerbissimo. Aduersatur etiam huic sententiae, quod Augu. & Greg.

autoritate communiter receptum est inter doctores theologos, uestem nuptialem caritatis diuidere inter filios regni de perditionis. Quid enim aliud est caritatem inter eos diuidere, quam eos este filios regni coeloru de ipsius Dhaeredes qui habent caritatem, eos uero filios perditionis, de poenis xter nis obnoxios,qui illam non habent Neq; uerum est iustos,qui erat in limbo,reos fuisse aeternarum poenarum. Solum erant rei carendi uisione diuiana usi ad mortem Christi. Et saltem certissimum est eos no fuisse tum reos sternarum inferni psitarum,quarum fuerunt rei ante remissionem peccatorum istalium.Cumq: iam ianua regni cstorum reserata sit,multo est absur, dius etiam num filios de amicos Dei reos credere sternarum Psnarum,Prs

Arg. . is tim inferni. Accedit ad hse,quod perquam absurdum est, membra Christi uiua rea dicere gehennalium flammarum. Quantunuis aute amoliri hoc Richar. nitatur commoda illa distinctione de membris Christi prsdestina.

rione, prsparatione, ' habitudine seu concorporatione,tamen certe euitare id n5 potest. Nullus enim potest habere gratiam, quin eo ipso fiat actu, & ut ipse dici t concorporatione uiuum membrum Christi quia exua E dessam non esi salus,& omnes iussi sunt partes Ecclesis, de ex consequenti Tenui 'dis membra Christi, nec pater epesiis quenquam habet carum, nisi quatenus poeniten. membrum est Christi, ac ut antiqui loquebantur, & nominatim Tertul. quodam modo ipse Christus. Prsterea. Certum est,contritionem potuisse ante legem Euangelicam tollere reatum psns strens. Nam alias saltim suis Mecb.is. set,quod Deus per Ezechielem promisit peccatori psilitenti. Omnium iniquitatum eius,quas operatus est non recordabor.Et iusti omnes quod absurdissimum

868쪽

LIB. XIII. IN XIIII. c AP. 4ον

A surdissimum esset, sui sient sempere rei aeternarum poenarum Inferni, quia tunc nulla erat alia uia qua tolleretur reatus poens sons. C ur non igitur de idem modo nunc possit in lege Euangelica s Equidem qui hanc uirtutem contritioni abrogant, nimium detrahunt gratiae nobis sadis in concessio. u a. ne clauium. Cogentur enim dicere,concessionem illam reuocationem suisse gratis, quam Deus antiquitus peccatoribus pollicebatur propter solam cordis poenitentiam. Quod sane euidenter derogat statui gratis, in quo noimminutus est ualor nostrorum operum, sed auctus potius coram Deo propter gratiam,& merita saluatoris nostri.Ac sine dubio contradicit hoe multis definitionibus Ecclesis Sc sanctorum patrum testimoniis in coma mendationem uirtutis poenitentis supra citatis. Ne unquam,quod lege rim, separarunt illi remissionem culps a remissione poenae sternae, aut misnorem nunc putarunt uirtutem pniae, quam olim. Vnde Irensus uicinus Iren. .eo.

Apostolicorum temporum, & doctrina, ac sanguine pro Christo esuis bire.e.1 . illustris generatim de absque ulla restrictione dicit. enitentibus largitur benignitatem suam Deus. Et in cocilio Lateranen. absolute ita definitum est. conet. i. Et si post susceptionem baptismi quisquam prolapsus fuerit,per ueram po ter

rest semper pniam reparari. Et libenter quidem rogassem Hugonem de Richardum,cum communiter iustificatio peccatoris, de remissio cuiustuque peccati laetatis requirat infusionem gratis, & absolutionem a reatu poenae sternae secuto ex tali peccato, unde ipsi iure possint limitare prsrogatiuas datas pniae ad remittenda peccata, ut dicant ualere quidem illam ad consea , quendum gratiam,non autem ad dirimendum debitum damnationis μernae. Si quia dictum est, Quorum remiseritis peccata, remittuntur eis, recte colligitis, sacerdotes liberare a reatu poenae ernae,cur non de ex scripturis dicentibus Deum remittere peccata peccatoribus poenitentibus & ad se couersis, colligere nobis liceat, de liberari eos ab ipso a reatu poenae sternsi Nunquid testimonia pro praerogatiuis sicerdotum sauorabilius debet ex poni,quam testimonia benignitatis,et misericordis Dei in nos,qu p illi isti uindicant autoritatem dimittendi peccata propter solam contritionem Egregia item esset remissio peccati, egregia propiciatio,& condonatio ου Ara. sensae, regia reconciliasio peccatoris,si & remittens peccatum, Sc condo 'nans ostensam,& reconcilians sibi peccatorem, adhue illum aeternis destianaret poenis propter culpa ab eo dimissam. Ecquis un* sic remisit suas OD sensis quis suas sic condonauit iniurias quis sic inimicos sibi recociliauit, ut ne tantillulum poenae debitae ab ipsis imisbit Praestabilis est Deus super maliciis nostris,patiens & mulis misericordiae,nm: ita irs tenax, dc ina

iuriarum Larum uindex, ut de misertus pnium de clamantium ad se, iram nihilosecius reseruet de contineat in misericord is suis. Deus mortem non fecit,ne 3 istatur in perditione uiuentium, omnes potius uult salvos fieri,

dc neminem perire,ne F nisi coactus peccatis nostris quenis destinat ad a ternas poenas.Vbi ergo remisciat aliquod peccatur et iniquitas siue impie

869쪽

DE LAPIIS, ET EORVM REPARATIONE

tas,aut deformitas peccati ablata suerir,& cessauerint nobis esse nostra peo Crata uoluntaria, cessabit & apud ipsum reatus nostri ad poenam aeternam, qui rio aliunde quam ex nostris peccatis Se propter ipsa sola in nobis erat. r.et mod si superueniente subito mortis articulo,ne locum permittente coasessioni certum est,ut dc ipsi fatentur,iustos,qui iam erant contriti, liberaria reatu aeternae poenae,quia necesse est credere conuersos ad Deum de in ipsius gratia decedentes saluari, cur non de ante illum articulum idem credas tur contingere propter uirtutem contritionis Quis dedit hoc priuilegium articulo mortis qui naturalis est & pter uoluntatem nostram saepe repente nos opprimits Aut contritio ex lege de gratia diuina auferre habet huc reatum,aut non Si liabet, cur ustp ad mortem disseratur hoc ipsius praemius Si non habet, unde credunt articulo mortis subito praeuentos ab eo reatu eripi sine aliquo ipsorum acria aut participatione alicuius sacramenti Cerin. te hic necesse est lateatui Rich. fine susceptione alicuius sacramenti participati posse nostram redemptionem quantum ad absolutionem a reatu poenae, aeternae. Et si in hoc articulo necesse est hoc concedere, neque negare id de hiiis et cum quis habet uehementem cotritionem, de maiorem, quam sq, qui uel tepide conuertuntur in eo articulo, uel propter repentinum casiam

nullam tunc aetii pniam habent. Semper Deus aequaliter dispositis squalia prsmia largitur,& nun* minus magnificus est in melius dispositos. Et verba Euangelica Quorum retinueritis ,retenta erunt, no magis urgent in eos articulo Q in aliis .Denim uel hoc note admitti n5 debet sed explodi et reti Dci istorum patrum sententia,quia si uera esset,quanuis Deus melius et seruetius ad se conuersis daret maiorelia gratiam, tamen nunqua plus de poenis debitis remitteret. Immo fi bene perpessimus, sequitur plane ad ipsam hoc absurdissimum, de pietati Christianae ualde ditanum,nempe ante sacerdotis absolutionem inanes esse ad satissamones debitas pro peccatis omnes psnitentium gemitus,omnes planctus,omnes orationes,& inania esse omnia ieiunia,& eleemosynas , de inane et ipsam uerecundam peccatorum c5sessionem. Quia p ista omnia minuunt de mitigant psilas tiporarias debistas pro Peccatis,non autem ppias aeternas. Quare ad hoc inutilia erut ante commutatam ps nam aeternam in temporalem,quod aiunt fieri sola abs obsea. lutione sacerdotis. Sed obiicit nobis Hugo Augustinum dicentem. Non AH; . potest quis iustificari a peccato, nisi consessiis fuerit ante peccatum. Item Besed . dam in epistolam Iacobi sic scribentem. Sine consessione nequeuiar pecca Resto'. ta dimitti. Verum haec de similia dicunt sancti doctores ut ostendant prae ceptum consessionis de necessitatem uoti confitendi actu uel uirtute.Nam

contritionem si persecta sit, supra satis ex ipsis ostendimus sufficere semper posse,& ante baptisinum & post illum ad reparandum etiam perfecte quouis peccatorem.

870쪽

LIB. XIII. IN XIIII. c AP. gos A Desatisfactione poenitentiali. cap. XXXVI. O Uinta pars p iictiae iuxta seriora nostri decreti satis saetio est,quae

fit per ieiunia eleemosynas,orationes,et alia pia viis spiritalis exercitia. Et ea asseritur a patribus non fieri pro psna aeterna, quia Somissa culpa nullus manet reatus ad rinam aeternam, sed fieri pro psi a temporali quia non semper cum culpa dimittitur lapsis a gratia baptismali toara ps nas peccatis debita. Et hinc collegimus in principio huius libri, mutilo esse aliam reparationem lapsi per ps nitetiam,quam sit iustificatio pecca toris per baptismum Nam in baptismo tota simul psi a debita pro pecca vis remittitur cum culpa. Et quantiis quidam Theologi contenderint,ut si 'Suisse cut assci tum est a patribus non fieri satisfactionem pro psna aeterna,ita etiactio fit Etata eretur non fieri pro culpa, quandoquidem illa iam non erat, & ante pro eulpaqtia dimittatur, nullum habet locum satisfactio pro ipsi tamen alii meliO- mortali. res Theologi praeualuerunt, qui sicut scriptura de sancti doctores docent, sitisfactiones uere,& proprie fieri pro culpa affirmariit. Esto enim per con Arg. initionem uel absolutionem culpa sit dimissa, neque maneat quantum ad hoc, ut inimicum Deo faciat situm factorem, tamen dimissa non est in toatum, sed adhuc manet in imputatione diuina. Quia Deus eam imputat ad

rearum Psnae temporalis,neque ante illius exolutionem se uidendum uult

lapsis dare, neque ad regnum suum eos admittere. Vnde & Ecclesia canit Arg., ex Maccabaeorum hystoria. Sancta, de salubris est cogitatio pro destinctis B exorare,ut a peccatis soluant. Et David licet sciret sibi adulterii, de homicidii culpas dimissas tamen quia adhuc illas in cospectu diuino timebat manere ut impurarentur ad aliquam pwam,& in se aliquas earum malas relia quias sorte experiebatur,seruenter clamabat. Amplius laua me ab iniquita dilte mea,& a peccato meo munda me.Et quis potest negare, sacerdotes ima MiPOnere psnas pro peccatis.& iam iustificatos aliquas sponte sua sibi indicere psnas,& eas domino offerre,ut dimittat,quae admiserunt peccata Qua re si rogentur omnes fideles, quare animae aliquae iustorum detineantur in purgatorio,incundiariter respondebunt, eas ibi detineri pro peccatis, qus in uia admiserunt. Et licet uerum sit satisfactiones esse de fieri pro psna temporali debita pro peccatis,eluenda,& delenda tamen multo uerius,& proprius est eas fieri pro expiandis ad plenum qus commisimus,peccaris. Verum grandis hic nobis cum Martino Luthero concertatio superest. Nam is hanc prscipue psnitentis partem exosam habuit.& neci: rem,rieque nOmen ipsum satisfaitionis pati potuit . ut ex impugnatione bulis Leon.α in artic.s constat. Nam ibi post multa satis inepta argumenta sic tadem cololigit. Qitare uerum dixi. arbitrariam istam satisfactionem nem in se pluaris neque in patribus inueniri inueniri autem ps iam irremissibilem a Deo impositam pro peccatis. Et post pauca. Vehementer autem odi, & sublatum uellem hoc uocabulum satisfactio.quod non modo in scripturis non

trulenitur,sed de periculosim habet sensum, quasi Deo quisquam postis o