장음표시 사용
101쪽
81 Tractaim de praedicationibus ab tractor-ν.
diuersum modum significandi terminorum: ngm falce etiam simi propter inelusionem alicuius in uno & non in alio quia ut suo loco videbimus, non potest esse veta propolitio aliqua, nisi totum 'Vod includitur in subiecto, aliquo modo includat praedicatum. Secundo sequitur magis salsam esse sententiam Durandi, in I d. 14.q. yltima. Vbi regulam uniuersalem assignauit, dicens, in creaturis ,eras esse omnes propositioues, in quibus praedicatur abstractum substa itiale de concreto substantiali, ut homo est humanitas: quamuis sit ni falce in concretis & 3bluactis accidentalibus , ut h- . mo est albedo,& aliae similes. Tertio certum est, propositiones in quibus abstractum generis praedicatur de abstrai to disterentiae, vel e contri, abstractum dim rentiae de abstract0 generis,ut rationalitas est animali as, vel animalitas est rationalitas, salsas esse. Et ratio huius est : quia gradus Egenericus,&differetialis .formalit r sunt di ucrsi:& in abstracto si- nificati, non se includunt, quia neque animalicas includit rationa
litatem, neque rationalitas animalitatem : ergo neque una praedicatur sormaliter de altera. Probatur consequentia: namVt proposi
tio vera sit,praedicatum debet includi in subiecto. Aa Abstractum superius prataicitur de
Solum potest esse quaestio de pyopositionibus, in quibus abstra iictum superius praedicatur de abstracto interiori,aut aequati: sed istae quobus modis sumi possunt: nempe in terminis accidentalibus aut ςssentialibus. Et si in accidentalibus fiant: certum est ormnes esse falsas. V t humanitas est risibilitas, aut humanitas est albedo. Et ratio huius est: quia praedicatum , & subiectum harum propositionum lape distinguuntur realiter: & nunquam includitur vispum in altero: n m licet homo includat albedinem,tanquam sub tectum eiu . tamen humanitas cam significetur xt formar non est subiectum acuic aium,neque ea includit, ut significata in abstracto. Solum ergo potest esse quaestio de propositionibus abstracto. rum,quae fiunt interminis substa itialibus quales sunt istae , humanitas est animalitas, humanitas est rationalitas et an verae sint, vel
Et prima opinio asserit esse veras: quam sequuntur solus quaest. 33. Universalium. anterus cap. de differentia, & ex modernis mul- v. probatur duobus prgi mentis. Primo: illa propositio in qua 'conctetum superius praedicatur de inferiori, ut homo est animat: est vera: quia praedicatum includitur in subiecto, ut animal in homine : sed etiam abstractum superius includitur in abstracto inset juti: rt animalita ip humanitate: ergo vera erit hης. humanitas
102쪽
Tractatin de praedicationibus abstraciorum. 8 3
est animalitas. Probatur minor ; quia humanitas componitur exanimalitate.&rationalitate, sicut homo in animali , dc lationali: ergo includit utramqur. Secundo probatur, in formis substantialibus & accidentalibui. Et primo in substantialibus : quales sunt anima rationalis. & sensitiua; ex quibus haec est luperior. de illa inferior: & utraque signi-lieatur nomine abstracto di tamen vera est haec, anima rationali est senstitia: ergo vera etiam erit. humarutas est an Imalitas. PrObatur consequentia : quia ideo forma superior praedicatur de infe Ii Ori: quia in ea includitur: sed an in alitas est forma superior respe- humanitatis: ergo includitur in ea: & conseque et Verc praedicabitur. in formis etiam accidentalibus, quales lunt albedo , &color : manifestum eae nam h ec est vera apud omnes, albedo est color. r & praedicatur in ea abstractum superius de abstracto inferiori : sicut in alia, humanit s est animalitas : ergo vera etiam est
Secunda opinio tenet, tales pio positiones esse falsa . Quam sequitur Scotus in I. dist. s. qu. I. art. I, Niph us 3. Vcta. quaest. Σ.consi. . ad 3 Canarientis I. par. quaest. 23. r. . dispu. L. Serra. I.lib. contra gentes cap. I 8 1.; g. conliderandum x tib ψ. cap. 8 I. Cale.
tu opus. de ente,& es lentia,cap. 3.3c . Sed Scotus falsas cite defen .dit; quia existimat praedicatum , Sc stibiectum di stimui ea naturaret,seu formaliter, ante operationem intellectus: alii rero qui solam distinctionem rationis ponunt inter illa pyopter inodum si gnificandi abstractorum a quibus significatur animalitas, ut principium, aut pars animalis x humanitas ut principium hominis : dc principi, in unius non praedicatur de princio alterius. Et haec sen, rentia colligitur euidenter ex D. Tho. duobus locis citatis, & videtur nobis 'obabilior, te sequenda. vi essicacius eam probemus. duo sunt annotanda. Primum est: Concretum & Abstractum eandem rem signific*ie, diuersa tamen ratione e nam Concretum significat eam per modum habentis: Abstractum veιο, per modum principii,aut formae eiusdem ha bentis . Gratia exempli, homo & humanitas , significant eandem naturam bumanam : sed homo significat eam per modum totius μQualis, atque completi:& ideo pex modum habentis : humanitas Vero. non visi per modum principi j Se formae, ciusdem rotius completi, aut habentis. Quod ex communi modo loquvndi & intciligendi manifestum eis dicimus namque, hominem idem esse , habentem humanitatem:& humanitatem , esse quasi ptincipium , dc formam hominis. . Ex quo primo colligitur, concretum signare naturam, non Omnino praeci Lam a conditionibus singularibus. sed νt eas continens: sonia se testem,& in puuntia: nam licet abstrahatur a singularibus, F x
103쪽
naciatm de praedicati Ombis abstractorum. 8s .
nee actualis; sed per modum partis: ergo non sunt genera, nee species: dc propterea non denominantur a secuudis intentionibus generis, aut i peciei, vel aliorum praedicabilium. Tota haec doctrina annotata habetur, apud D. Th. Opust. de ente & essentia, cap. . Ex qua duo argumenta colliguntur, ad probandam nostiam sententiam. Quod Mec praedicatio, humanitas est animalitas, & similes, sint falsi. Primum est: Vt vera sit aliqua praedicatio, necessario requiritur, quo4 quidquid continet subiectum'. contineat praedicatum actu, vel potentia r sed animalitas non continet actu , nec . potentia, quidquid continet humanitas: ergo non potest vere praedicari de illa. Maior certissima est,quia no potest esse ve rum,quod hoc sit illud ,ut per propositionem affirmatur,nisi totum quod con- tinet hoc . etiam contineat illud : & haec est ratio propter quam pars non praedicatur de toto: nec genus posset praedicari de specie. nisi dii tentiam quam species continet actu. contineret in pote tia: ut bene D. Tho. ubi supra. Sed probatur minor: quia humanitas continet animalitatem, & rationalitatem, ex quibus componitur: sed euidens est animalitatem non continere rationalitatem a ctu,nec potentia,cum non habeat modum totius actualis, nec potentialis , sed partis vel formae: ergo non potest vere praedicari de
Secundum: pars actualis non praedicatur de toto,ut toncedunt omnes: sed animalitas est pars actualis humanitatis: ergo non vere praedicatur de illa. Probatur minor: quia sicut homo componitur ex animali , & rationali, ita humanitas ex animalitate, 3c rationalitate. Et si dicas,hoc arg. etiam probari, quod haec propositio non sit vera ι homo est animal, quia animal est pars actualis homu is rRespondeo,animal esse quidem partem: non tamen sgnificari per modum partis sed per modum tinius potentialis: & ideo vere praedicatur de homine : animalitas veto non solum est pars , sed significatur per modum partis,quae non potest praedieata de toto: Sc saecest ratio propter quam haec est vera,Homo est animal;& haec falsuHumanitas est animalitas. Ad primum argumentum respondetur Non satis esse nubd praedicatum includatur in subiecto, ut propolitio sit vera: quia si id sufficerer,sequeretur veram esse proposi nem, in qua pars praedicatur de toto : cum certum sit partem ingludi in toto. Requiritur er- ogo non solum quod includatur in eo , sed quod totum quod continet subiectu contineat praedicatum actu,vel potentia, ut explicatum est: & cum animalitas non contineat totum , quod continet humanitas: quia non continet rationalitatem actu, nec potentia , sequitur non vere praedicari de illa. Secundum algumentu duas habet partes. Prima procedit de sormis substantialibus. Secunda de accidentalibus. Ad primam Gg.
104쪽
8s Tramum de praedicationibm abstractorum.
respondeo negando antecedens. quo i praedicatio illa, anima rationalis est sensitiva sit abstracti de abstracto:& de praedicato, nempe, sensit tua .euidens est,quod non sit abstractu nonae, sed concretum: quod etiam est vetum de anima nam licet sit forma per modu tamen . abentis gradum sentiendi significatur: non quidem sicut habet homo, qui cx ea componitur: sed sicut forma, quae composito eum tribuit significata tamen quasi per modum totius, & ideo per modum concreti. Quod ex eo fit manifestum : quia nisi per modum concreti significaretur anima : non posset sensititia. quae con- . cretum nomen est, de ea vere praedicari:& eo ipsb, quo l vere praedicatur idem significans , quod habens gradum sentiendi: negari non potest . quod per modum concreri etiam significetur anima: unde non bene infertur, quod vera etiam sit haec: Humanitas est animalitas : in qua certum est abstractum praedicati de abstracto:& ideo diuersam habere rationem. Pro solutione secundae partis , annotanda est triplex differentia inter abstracta substantiarum : di accidentium. Prima : quod illa abiliabuntur absti actione metaphysica a generibus, specigbus,aut differentiis. Vt animalitas ab animali, & humanitas ab homine. Abstracta vero accidentium , abstrahuntur abstractiore physicaa subiecto , in quo serma accidentalis significata realiter inhaeret. unde eo ipso quod significatur ut abstracta ab eo dimon significatur ut inharens, aut dependens ab eo : sed ad modum naturae completae per se subsistentri Secunda : Quia abstracta substantiarum semper habent modun formae aut principii eius, a quo abstrahuntur, abstracta vero accidentium potius habent modum completum naturae totalis ac per se subsistentis: quod prouenit ex proprio modo abstractionis physicae. Postrema disserentia est , quod abstracta abstantiarum , quia metaphysce abstrahuntur , sunt abstracta ultima : quia abstractio me a physiea ultima est Unde non potest ab eis alia abstractio fieri: nihil enim amplius ab humani tale, aut ammalitate abstrahi potest Abstracta vero accidentium, non sunt ultima : quia nec abstractio physica ultima est, sed adhue potest ei succedere abstractio metaphysica,ita, ut ab albedine, quae
abstrahitur abstractione physica, possit aliud abstractum metaphysieum sumit quod erit m p albedinis, vel albedineitas i barbarovocabulo, sed naturam res explitante significata ) ex quo intelligitur, abstracta accidentium sol iam vocari abstracta in ordine physico, in ordine veto metaphysico concreta potius esse. Ex his differentiis ad formam argumenti respondere possumus, concedendo maiorem, quod vela sit haec: albedo est color, sed negando minorem , qt dd in ea praedicetur abstractum superlut de abstracto inseriori:sed potius est praedicatio cocretorum inoidine metaphisico,sicut haec,homo est animal, Unde nec praedicatum
105쪽
Tractaus de praedicationibm secundarum intent. 87
catum significatur per modum partis sed per modum totius comis pleti,& per se iubsistentis atque conlin iis,quidquid continet subiecturn, quod se habet sicut genus ad speciem: ut in hac, homo est
animal. si a veio , humanitas est animalitas, praedicatio abstractorum est in eodem ordine metaphysico , & ideo est falsa. Et eodem modo, erit falsa praedicatio abstractorum in accidentibus , si abstrahantur abstractione metaphysica : ut si ab albedine & colore, metaphysice abstrahamus albedineitatem,&colore itatem, vel ratione albedinis & ratione coloris, falsa erit, albedineitas est colore itas: quia abstracta metaphysica, per modum principii, & sormae signincamur:& ideo non possunt emcere veram praedicationem.
TRACT A T v S, DE PRAEDICATI O
Ecundae intentiones , sunt relationes quaedam rationis , quas intellectus attribuit primis intentionibus nempe naturis realibus, quae ab eis denominantui : ut secunda intentio speciei, est relatio ra- tionis naturae specificae, quam ei attribuit intelle- ctus, dum eam comparat ad indiuidita: & praedicabilia omnia ,sunt quaedam relationes rationis diuersae, quia diu et sis naturis attribuuntur,& in ordine ad inferiora diue iis , vel, de quibus diuerso modo praedicantur. Vt praedicabile generis, est secunda intentio aut relatio rationis in ordine ad plures species , de quibus praedicatur in quid tanquarm totum potentiale. Praedicabile disterentiae, est secunda intentio aut relatio rationis, in ordine ad
plures species , aut indiuidua, de quibus praedicatur in quale quid.
Praedicabile propri j, est secunda intentio, aut relatio rationis propriae passionis ad species, aut indiuiduar ut sensibilis ad hominem, εt equum ; aut risibilis ad hominem , ad Petrum, dc Ioannem. Et praedicabile accidentis , est secunda intentio , aut relatio rationis; accidentis ad plura subiecta specie aut fit umero distincta , ut tela. so rationis albi, ad hominem & equum , vel ad Petrum, & Ioannem. Et tandem uniuersale, quod est commune omnibus praedi-eabilibus: est secunda intentio, aut relatio rationis ad omnia , &singula praedicabilia : quae de omnibus praedicatur in quid, tan
His sippositis , duobus modis comparari possunt secundae in tentiones.Piim Obnter sese,in quantum una praedicatur de alia: oc si
106쪽
88 Iractati de praedicationium secundarum inten.
ita comparentur, siue in concreto, siue in abstracto, eodem modos se habent ac primae intentiones t ita ut si una aliquo modo perti neat ad aliam, concreta de concretis praedicentur essentialiter . vel accidentaliter , tanquam accidens proprium , vel commune. Ideo
verae sunt omnes istae; Genus est uniuersale, species est uniuersala:& etiam haec,Vniuersiale est genus. sed illae sunt clientiales: ista vero accidentalis. Haec vero: Vniuei sale est praedicabile , est praedicatio proprii , aut quarti praedicabilis. Concreta vero de abstractis x vel abstracta de concretis , semper eficiunt propositiones falsas: utra genus est genere ita aut specietas est species: vel genus est uniuersalitas. Solum est differentia in praedicationibus abstractorum: quia in seeundis intentionibus, vera est praedicatio abstracti superioris, de abstracto inferiori,ut genere itas est uniuersalitas: quam tamenun primis intentionibus diximus esse falsam , ut humanitas est animalitas. Et ratio huius disserentiae est : quia secundae intentiones uni relationes rationis: & ideo accidentia rationi se quare se ut accidentia realia, in abstracto significata , non babent modum partium , sed totius per se subsistentis , quia non abstrahun mr abstractio0e metaphylica a generibus , aut speciebus , sed abstractione physica a subiectis: eodem modo secundae Intentiones , habent similitudinem cum sermis accidentalibus, & ideo non significantur Per nomina abstracta,tanquam formae aut principiat generum, autlpecierum , sed per modum totius ae per se subsistentis. Et haec est ratio, propter quam veram constituunt praedicationem : quamuis in primis intentionibus sit falsa. Secundo , eum primis. Si secundae intentiones comparentur adia primas,semper comparantur accidentaliter: cum sint relationes,&κ accidentia eis attributa: & eodem etiam modo , se habent in omnibus, diximus se habere primas inter se. Dum comparantur ae. ei dentaliter: in hoc solo differunt: quod accidentia realia quae vere praedicantur de inferioribus vere etiam praedicantur de superioribus:& si vere praedicantur de superioribus, verὰ etiam praedicantur de aliquo inferiori: ut si album praedicatur de Petro e necesi
se est veri praedicari de homine i & si praedicatur de hominerne tesse est vere praedicari de aliquo homine singulari. Quod
non reperitur in secundis intentionibus e sed contrarium; quia nee secundae intentiones, quae praedicantur de inferioribus, posi sunt vel e praedicari de superioribus : nec etiam vere praedicantur de inferioribus, quae praedicantur de superioribus : ut his exemplis fit manifestum. Species praedicatur de homine : & non de animal, aue de Petro : & genus praedicatur de anῖmali, & non de hominB: & secunda intentio indiuidui, vere praedicatur de Petro : dum dicimus, Petrus est individuum , & tamen non praedicatus de hq ne: sed falsa est haec, homo est individuum. Et ratio huius
107쪽
Tractatis de praedicationibm secundarum inten.
huius differentiae est , quia accidentia realia conueniunt subiectis absolute, & ut sunt a parte rei, sed secundae intentiones , quae
sunt relationes & accidentia rationis,non conueniunt naturis ab-
solute,nec a parte iei, sed ut tali modo cocipiuntur ab intellectu,n ope in communi, in ordine ad species, vel indiuidua aut etiam in singulari ; & ideo quae conueniunt inferiori,nempe indiuiduo, non possunt conuenire speciei, nec illa quae conuenit speciei , po test conuenire generi: quia secunda intentio indiui fui conuenit Petro, ut concipitur tanqua indiuisbile in alia indiuidua : & hoc modo concipi repugnat speciei:& secunda intentio generis, conuenit naturae; ut concipitur in ordine ad species , ted in ordine ad indiuidua concipitur.
Videtur autem nyque genuου neque 1'ecies simpliciter dici, &c.
INrentum Porphyrij in praesenti capite est, explicare naturam
generis , quod est primum praedicabile. Diuiditur autem intres partes In prima, ponit duas acceptiones reales generis, dc inter se eas comparat, ex quarum similitudine, in secunda parte , colligit tertiam acceptionem eius Logicam. In tertia vero, tradit definitionem generis,& simul eam eX ponit. prima acceptio realis generis est, qua accipitur pro collecti ne aliqua hominum, habentium ordinem inter sese, &ad unum primum , a quo omnes derivantur: in qua significatione Romanam gentem solemus vocare genus Romanorum , quia inter sese per tales leges ordinantur , & a Romulo,tanquam a Nimo prin-
secundo, accipitur genus pro principio ipso generationis, a quo derivantur alii : siue sit pater aut patria , in qua significatione loquitur poeta,dum dicis: Mantua me genuit, &c.,Genus suum, aut principium generationis, patriam vocans. Sed proprie loquendo , non tam pater, Vel patria, quam origo , per quam ab . eis derivantur homines , genus vocatur: quia non ita Romanos ducere genus ab eo. Ex his autem duabus acceptionibus , secumdam esse magis propriam , quam primam,docet Porphyrius. Pri-ino,quia frequentius ea utimur. Secundo , quia collectio hominum , ideo vocatur genus, quia homines illi iis ab uno primo d cunt originem ergo origo, per quam ab eo derivantur , magis proprie voeatur genus,quam collectio ipsa.
108쪽
In secunda parte,ex utraque acceptione reali,eoIligit Porphyririus Logicam,quam per se intendit, dicens: Logicum genus acci- ρι pro est .cui supponuntur steries : id est , sub quo collocantur , ut animal est genus, quia sub eo ponuntur,homo,& leo:quae species habent ordinem,& similitudinem quandam inter se,ratione eiusdem naturae, tum participant ab ipso generea quo ctiam dicuntur suo modo ducere originem. In tertia parte cap. definit genus Logicum, secundum vitinaam 'acceptionem sumptum,& definitio tabs est Gem est, quod radicatuν de pluribus disserentιbres stetis,in eo quod quid. Quam ita ex plicat: Ea quae pr dicantur , aut praedi antur de uno : ut indiuiduimam de pluribus; ut v niuersalia. Perparticulam ergo de pluribus, separatur genus ab indiuiduo , quod de uno solo praedicatur. Per particulam vero , de differentibus specie , leparatur ab specie,quae est secundum praedicabile,& solum praedicatur de dit- ferentibus numeio Pur vltimam particulam,in eo quod quid separatur a tribus aliis praedioabilibus, differentia, proprio,& aceidenti : nam illa , in quale quid ; proprium,& aec idcns , in quale genus non nisi in quid praedicatur: quia ad quaestionem factain per quid, non bene per illa , sed per genus respondemus : ut si inquiras,quid est homo,bene rei pondeo , quini sit animal : Haec Porphyrius.
QVAESTIO I. Quodnam sit definitum definitionis generis. Quod definitio generis as lignata a Porphyrio , nullum h*beat definitum,duobus argumentis probo. Primum , si aliquod haberet,naaxime genus : sed genus non est definibjle, ergo nullum habet. Probarur minor et Bona definitio debet constare genere,& disti rentia,aut aliquo loco generis , M at o loco differentiae:se' generis non datur genusinam si daretur, illius generis daretur aliud genus, & sic procederemus in infinitum : sequitur ergo,genus non esse dc finibile , dc ideo nullum habere definitum praedictam definitionem.
Secundὁ:Definitio debet dari per genus, & disserentiam: ergo nihil pol se definitimi si s pectes,quia saec sola componitur ex g nereis differentia:imo nec definiri potest aliqud , nisi in quantum est species,quia habere genus & differentiam, conuenit speciei,in quantum est 1 pec: es: ergo genus non potest definiri. Probatur consequentia , quia non eli species , sed aliud praed cabi te di itinctum ab ipecie:& ideo nullum habebit definitum .praesens definitio. Tenendum tamen est:Bonam esse definitionem generis,& certum Diuiti su by Cooste
109쪽
Cay. t degenere, quaest. r. 'tium habere definitum, cuius naturam explicat. Et quod bona sit definitio probatur primo ex Aristot. I. lib. Topic. cap. . ubi eam posuit Arist. Et a quo illam desumpsit Porphyrius. Secundo,ra tione : Quia bona definitio est,quae ita naturam definiti explicat, ut illud distinguat,a quibu2unque aliis rebus , cum quibus conuenire pollet: sed per hanc definitionem explicatur quid sit genus , nempe praedicabile de pluribus disterentibus specie,in quid,& distinguitur ab indi induo, & reliquis praedicabilibus , ut vidi
mus in explicatione tex. Est igitur bona. 3 Secundum vero. quod habeat certum , ac determinatum dcfinitum,sic probo.praedicari de pluribus differetibus specie in quid,
est communis ratio, eodem modo , atque aequaliter conueniens omnibus generibus ergo est una, & per unam definitionem potest. explicari: quare haec erit determinatum definitum, eiusdem definitionis. Sed vi haec veritas melius intelligatur, & argumenta solua tur, annotandum est. secundam intentionem generis quae est pri-mnm praedicabile, relasionem quandam rationis elle, & uniuersalusimam rationem denominadi omnes naturas generim etiam i lint suprema genera praedicamentorum , ut subitantia, quanti-tasin qualitas, Si simul esse speciem quandam uniuersalis: unde cum species quaelibet compona ut ex genere & disserentia: haec etiam iecunAa intentio,componitur ex uniuersali, quod est commune genus praedicabilium,& ex disterentia , quae est elle respectivum ad plures species,de quibus praedicari potest in quid. Itaque genus conuenit cum caeteris praedicabilibus,in ratione com
ni uniuei salis,quae est esse unum in multis : & distinguitur ab eis, quia est in multis lpeciebus,de quibus praedicati potest in quid:&ideo licet sit uninet salillima rasio denominandi,quia natur ,quas denominat genera , sunt etiam magna ex parte uniuersaliis in eum sint suprema genera praedicamentor ununihilominus sectiu- dum essentiam est particularis, & determinata lpecies cuiuidam
generis,quod est uniueriale. Ex quo intelligitur:quod per determinatam desinitionem possit dafitiari, & quod desnitio eius'ix dita a Porphysio,determinatum habeat definitum. Ad formam primi argumenti respondendum est, negando minorem primi lyllogismi :& dum dicitur in minori secundi syllogismi,quod generis non datur genus,diit inguendo, quia secunda
intentio generis,dupliς iter sumi potest,in ratione denominandi, aut in ratione essendi. Et primo modo, non habet aliud genus, a quo denominetur:quia non est genus d. nominatiue aut acciden taliter,sed essentialiter. sed in ratione ellendi, determinata species est : & habet genus superi us,quod est uniue ale : ex quo sivmul rc disterentia componicur.
110쪽
Et, si dicatur, etiam uniuersale denominari genus, ab hacunda intentione generis,quae est primum praedicabile,sicut riqua genera:& ideo esie inserius respectu illius: Respondetur,rum este antecedens,sed distinguendum consequens:nam in ratione denominandi, est superius uniuersali,sed in ratione essendi inferiusin quia denominatio est accidentalis, respectu eius, quia denominatur:ut denominatio albi respectu corporis r & ratio essendi talentialis: ideo secunda intentio genetis per hanc definitionem explicata accidentaliter est supelior uniuersali,sed essentialiter inferiora quam vera specieS eius.' Ad formam secundi argumenti respondeo: Nihil definiri propria definitione,nisi speciem: sed genus, quod est primum praedicabile, esse speciem alterius generis, nempe uniuersalis,quod accidentaliter denominat:& ideo proprie definiri posse. Ad illud ve-xo,quod in argumento additur,omne quod definitur, definiri inquantum est species,hac distinctione respondendum est. Definiri aliquid in quantum est species , duplicem sensum habere potest. Primum , quod ratio speciei explicetur per definitionem : Ec hoc est fallum:quia licet homo sit species,dum definitur,quod sit an,
mal rationale , non tamen explicatur per talem definitionem quod sit species. Secundus sensus est;definiri in quantum est species : ita ut esse speciem sit conditio necessaria,ad propriam definitionem, & hoc est verum: sed AH explicatur per definitionem, nisi propria & essentialis ratio defiiDti,quae tamen accidentaliter denominarur species,a secundo praedicabili. .
An desinicum proprium eiusdem definitionis, si natura realis, quae do
xominatur gent ,vel secunda interitio generis, a qua denominatur.
GF nus in communi cosideratum, quatuor modis sumi potest.
Prim O,pro natura, tuae denominatur genus, secundum suam essentiam considerata ; ut si animal accipiamus, pro natura sensit ua. Secundo, accipitur pro aggregato ex natura denominata, &seeunda intentione denominante, quemadmodum album sumi potest pro aggregato ex corpore , & albedirie. Tertio, accipitur pro natura generica,non secundum suam essentiam, sed in quantum denominatur genus a secunda intentione generis. Quarto, pro eadem secunda intentione , denominante eandem naturam genus. Ex his autem quatuor , certum est aggregatum non esse definitum: quia est ens per accidens, ex duobus entibus in actu compositum : nempe ex natura , & secunda intentione: Ens autem po accidens non hiat unam essentiam, sed duplicem : o tria