장음표시 사용
131쪽
assignato genere per se primo,atque immediate. collocatur. Seosus vero secundae; Species est,quae per se primo,& immedrate subiicitur generi, & de qua genus per se primo & immediate praedicatur in quid:& ita excluduntua indiuidua, quae non sic ponuntur sub genere,nec ei subiiciuntur.
Vtrum steries subiicibilis, ut subiambiti/ est,sit υniuarsalis: vel quonam modo se habeant habιtudines isι speciei inter se et uniuρη- saltim , tradicabilitati . is subiteibilitas. VT intelligatur quaestio, praesupponenda sunt duo , tanquam certa apud omnes. Primum hos duos respectus specie aem- pe praedicabilitatem,& subiicibilitatem,quasi oppositos elle, cum conueniant ei respectu diuersorum, & qnasi oppostorum termi norum et nam respectus subiicibilitatis conuenit speciei, in ordine ad superius genus:respectus praulicabilitatis, in ordine ad inferiora indiuidua.
Secundo , certum est respectum prae/icabili latis tonuenire speciei, ut uniuersali .Probatur, quia ut superilis probatum est,uniuersalitas se habet tanquam essentia uniuersalis r praedicabilitas vero, anquam propria passio eius. ergo verum est,speciem,ut uniuersalem,esse praedicabilem , sicut vecum est hominem esse risibilem : ut est rationalis, Quaestio igitur est , An etiam conueniat speciei respectus subiicibilitatis,in quantum est uniuersalis. Circa quam, duae sunt opiniones. Prima ; Caietani cap. praesenti , ubi ait, Ita esse eo exas has duas rationes speciei, nempe, uniuersalitatem,ctpradicabilitatem eum tertia, qua est subiicibili- eas ut hae se habeat tanquam essentia, a qua illa dua procedunt,tan-
suum propria passiones, Vnde sequitur,speciem ut subiicibilem esse uniuersalem:sicut verum est, hominem esie risibilenae. in quantum est homo: quia risibilitas procedit a rationalitate,tamquam pro pria pallio ab essentia. Secunda opinio est Cardinalis Toleti, q. I. huius eapitis. Vbi asseri t: Vniuersalitatem esse essentiam speciei, ct ab ea procedere dum passiones. Vna est praedicabilitas de multis , respectu indiuiduorum.Altera subiicibilitas, respectit generis: ex quo sequitur , speciem,ut respicit genus,esse uniuersale subii eibile i& ut respicit indiuidua,esse uniuersale praedicabile: & vi uno verbo hanc senteritiam explicemus,ita ait speciem, i subiicibilem, esse uniuersalem: sicut uniuersalis est, in quantum praedicabilis. ' /Probatur duplici ratione. Prima,uniuersale inquit in est genu, ad quinque praedicabilia, sicut animal ad hominem , & leonem: ergo quodlibet praedicabile respicit illud , tanquam propriuin
132쪽
enus cuius rationem participati. sed species respectu generis sunt ubi icibiles,ergo praedicabilia, ut species subiicibiles, participaut
rationem genericam Vniuersal:s, sicut homo & leo rationem animalis: quare,ut subiicibiles, sunt uniuersales.
Secunda, Species subiicibilis,ut subiicibilis est: non est singula- Τris:ergo uniuersalis Consequentia necessaria est, quia inter uniuersale,& singulate,non datur medium.Sed probatur antecedens: quia species subiicibilis, non est natura contracta per conditi Ones singulares,ut natura Petri, sed abstracta ab illis: natura vero abstracta , communis est multis , ergo est uniuersalis : & ideo inquantum subiicibilis,erit uniuersetis.
Et confirmatur: Quia species subiicibilis , in quantum subiicibilis, est communis huic & illi speciei subiicibili, de quibus prae- dieatur in his pr dicationibus;Haec spec es subiicibilis,eti species subiteibilis. Et illa, species subiicibilis, est species subiicibilis. ergo est uniuersali. Probatur consequentia : quia praedicabile seoquitur ex uniuersali, tanquam propria passio ex essentia. Vtraque haec sententia falsa est. Probatur hoc argumento. Vniuersalitas, &praedicabilitas , sunt respectus paturae ad inferiora, Subiicibilitas vero , est respectus eiusdeni ad superiora: eTgo re spectiis lite oppositus est illis: sed unum oppositorum non poteit procedere ab alio, tanquam propria passio ab euentia: ergo uniuersalitas,& praedicabit iras, non procedunt a subiicibilitate, tanquam ab essentia; ut a firmat Cate . nec subiicibilitas procedit ab vn uersalitate,tanquam ab essentia: ut assirmat Toletus. Vera igitur sententia, tria astirmat. primum : Vniuersalitatem dc praedicabilitatem non esse respectus oppositos, sed se habere tanquam essentiam,& propriam passionem. Probatur hoc:quia v- terque respectus habet pro termino inferiora : quamuis diuerso modo considerata: ut quaestione praecedenti explicatum est. Secundum. Hos respectus elli quasi oppositos subii et bilitatii& ideo nec ab ea procedere postunt, tanquam propria passio abessentia, nec subiici' litas ab illis. Vtrumque probatum est contra Caietanum,& T . rum.
Tertium,Speciem oti cibilem,ut subiicibilis est,non esse uniuersalem,sed subiectum commune, atque proximu generis. Hoc sequitur euidenter ex duobus prinais:& probatur hoc argumento: Respectus oppositi,non possunt eidem rei sub eadem ratione se mali conuenire: sed uniuersalitas, dc subiicibilitas , sunt respectus . oppositi,ut probatum est: ergo non possunt speciei sub eadem ratione conuenire: ideo nec uniuersalis , est subiicibilis ; neque ut subiisibilis,est uniuersalis. . - Ad primum arg. secundae opinionis ; eoncedendum est ante- Π
εedens s Quod universale sit geaus, ad quinque praedicabilia, α
133쪽
Cap. 3. despecie, quest. 2. et I d
etiam prima consequentia ; quod naturam eius participent: se: nefandum est,quod eam participent, ut sunt species subii et bilessea eam quidem participant secundum propriam essentiam: ex
participatione vero, resultat m eis accidentaliter respectus subiicibilitatis, secundiim quem non sunt uniuersales, sed subiecta generis. . Iod hoc exemplo declaratur. Animal est genus hominis, & leonis, secundum proprias naturas sensiti uas ; dc hoc modo
naturam eius participant,& antinalia sunt formaliter. Ex troc vero resultat in eis denominatio specieiuna subiicibilium: A widentalis quide:cum sit eis tributa ab intellectu: ideo ut sunt species s ubi icibiles: non sunt animalia, sed subiecta. Eadem ratione
praedicabilia , secundum proprias naturas, participant esIentiana uniuersalis, quod cit genus corum: propria autem natura praedicabilium est, esse secundas intcntiones, denominantes naturas uniuersales, ut primi praedicabilis, denominare naturam uniuersalem in multis speciebus: secundi praedicabilis, in multis differentibus numero in Quid,& sic de reliquis. Vnde hoc modo participant naturam uniuersalis essentialiter sunt uniuersalia: sed denominatio speciei subiicibilis,accidentaliter ea consequitur: &ideo secunddm eam, non possunt esse uniuersales, sicut neque homo,& leo,ut sunt species subiicibiles, sunt animalia. Ad secundum ; Concedendum est: antecedens, nempe speciem ut subiicibilem non essesngularem: sed neganda est consequentia,quod sit uniuersalis:nam inter uniuersale, & singulare , datur medium : quod est subiectum commune : id est natura abstracta communis negative: quia nulli singulari appropriata est , neque illa respicit:sed solum genus: ad quod comparatur,& sub quo collocatur;vt autem uniuersalis sit ibrmaliter,necesse est ad indiui
Ad confirmationem respondeo , Speciem subiicibilem , comparata ad hanc. R illam speciem subiicibilem,non esse secundum tem subiicibilem, sed talo nomine : quia non comparatur ad genus,nec illud respicit: vere autem praedicabilem , & uniuersalem; eum sit unum in multis,& de multis : quare non probatur squod, ut subiicibilis, secundum rem sit uniuersalis.
Ex dictis in hac quaestione, tria intelliguntur. Primum: Quod ex duplici respectu praedicabi litatis, & subiicibilitatis, secundus
conuenit primo speciei. Cuius ratio est, quia primit, quod habet species , est esse compositam ex genere & disterentia: postquam
vero composita ex eis est; participatur ab indiuiduis: ergo primo consequitur naturam eius a e spectus ad genus quam ad indiuidua.
Secundum , quod intelligitur , est, respectum praedicabiliratis nobiliorem in ea esse , te spe tu subiicibilitatis: & ideo nobiliorem denominationem speciei,ab oo conlequitur .Q d sic pmbo.
134쪽
i 1 6 Cap. 3. de specie, quaest. 3.
Praedicatum nobilius test subiecto, cum sit forma eius: ergo spectus pyaedicabilis, nobilior est rei pectu subiicibilis. Intellisitur tandem tertio, Speciem respectu subiicibilis, & praedicabilis,
aequivocum nomen esse. Probaturiquia respectus lubiicibi l itatis, di praedicabilitatis,sunt oppositi,& omnino diuersi ; ita ut sub nomine speciei,in nullo conuenianitiergo solum habent nomen comune: quod proprium est aequivocorum.
An scies positi conseruari in unire ιndimi duo, is gensvis in unica serie. VT Acilius intelligatur, atque soluatur quaestio, annotan dum est, Genus & speciem tribus modis considerari posse. Primo,secundum entitatem Physicam,& realem. Secundo, Logic in quantum Genus est praedicabile de multis disterentibus specie in Quid: & Species de pluribus differentibus numero.Tertio, Metaphysice,in quantum genus,est totum potentiale,contrahibi- Ie per oppositas differentias aut pars speciei,eam componenS cum differentia: & secundum considerationem physicam certum est apud omnes genus posse sonseruari in una specie: imo in uno so-io indiuiduo : atque etiam speciem : & huius ratio manifesta est:
quia tota entitas generis, Sc speciei,ut animalis,& homἱnis, repetitur in quolibet indiuiduo: ut in Petro,aut Ioanne. Secundum Logicam etiam conliderationem,est certum;Genus non conseruari in una specie; nec speciem in uno indiuiduo. Probatur hoc , ex desinitionibus utriusqucinam genu. est praedicabile de multis speciebus:& species de multis indiuiduis:ergo utrumque postular plura , ad sui conseruarionem , in quo aequalia sunt. Sed an genus postulet plures species,actu existetes, S species plura indiuidua : vel sufficiat eis unum actu, dummodo plura sint inpotentia, ad sui conseruationem. De specie nemo dubitat, quin possit conseruari in uno indiuiduo , si plura sint possibilia. Prob tur euidenti experientia,quia Sol,& Luna,sunt species Logicae, &non habent nisi unum individuum actu existens,plura tamen pOD sibilia: ergo hoc sussiciet ad conseruationem Logicae speciei. De genere vero Logico, asserit Toletus, quaestione unica huius capitis: Non posse conseruari im una seperie actu existente : quamuis plures sint possibilessia plures actu existentes sulare,ad sui conseruationem. Probat I.testimonio Arist. .lib. Topicorum, cap. 3. ubi ita ait; Dum autem omnis generis plures Aut oecies: inferendum si non eomtingit alteram frie esse dictigeneris.na si non est,'
nifestum quoniam non erit genus omnino. Deinde ratione;quia ge
nus contrahitur ad speciem per disserentiam : sed differentia non
135쪽
Cap. 3 in specie quast. 3. II T
eonstituit speciem, nisi distinguendo illam ab aliisaergo requirit
nas plures species,actu exilientes. Probatur consequentia:quiaifferentia non distinguit speciem ab aIiis non emittentibus, sed ab his tantum quae actu sunt. Haec tamen sententia falsa est. Quod probatur hoc argumento;Genus Logicum,est praedicabile de plutibus differentibus specie; etiam si actu non praedicetur, ut definitio eius ostendit ; sed etiam si in una tantum sit specie actu existente : sufficit alias esse possibiles,ut sit pr gicabile de pluribus:ergo conseruabitur in una, si plures sint possibies;& non requirit plures actu existentes: sed quantum ad considerationem Logicam , aequalis est rario de genere,& specie: ira ut utrumque postulet plura ad sui construationem non actu existentia ,sed unum actu,& plura in potentia.Circa tertiam considerationem Metaphysicam , primo certum est
apud omnes de genere, ut est totum potentiale , quod non possit conseruari in unica specier nisi aliae sint possibiles. Et ratio est manifesta, quia ut est totum potentiale essentialiter est contra-hibile per oppositas differentias, ad constitutionem diuersatum specierum: ergo plures saltem possibiles postulat, ad sui conser
Secundo certum est,de eodem genere, ut est pars actualis speeiet,quod possit conseruati in una speeie, etiam si plures non sint possibiles. Probatur hoc:quia ut est pars actualis speciei, solum petit unam disserentiam,cui actu coniungitur: ergo soli1m petit a
sui conseruationem unam speciem,quam cum ea componit. De specie vero Metaphysica, non est ita certum An in uno indiuiduo conseruari possit,uel plura postulet saltem possibilia. Sed
duae sunt opiniones contrariae.Primam tenet Onna,q. 2. huius eapitis art. 2. amrmans AEqualia esse genus & speciem Metaphysi- eam:ita ut sicut genus postulat plures species,unam actu, & aliam saltem in potentia: ita species non potest conseruari in uno indi-
diuiduo,si non sint plura possibilia.
Probat hoc argumento. Ideo genus non potest conseruari iuvna specie, quia est contrahi bile Dei oppositas differentia speeificas : hoe est,tales, quae non possunt esse in eadem specie,ut animal per rationale, & irrationale : sed etiam species est eontrahibilis, per dimerentias indiuiduales oppositas : hoc est non potentes conuenire eidem indiuiduo:vt homo,per differentias Petri,MIoannis:ergo sicut genus non potest conseruari in una specie, sic laeetes non poterit conseruari in uno indiuiduo. Sed haec etiam sententia falsa probatur hoc argumento Species Metaphysica,secundum essentiam, solum dicit quid compositum ex genexe , α
differentia: & pet si tum genus, & disterentiam definitur : sed ita no solo indiuiduo,eιiamsi alia non sint possibilia, saluari potvi
136쪽
compostio ex genere,& differentia: ergo etiam saluabitur , aut conseruabitur species Metaphysica . Probatur minor: quia disterentiae indiuiduales, extra gqnus,& disserentiam sunt: ergo compositio speciei ex genere,& disserentia, nou dependet ellentialiter ab illis:& ideo, non miniis in uno indiuiduo, quam in multis conseruabitur:&ex consequenti species. Et confit matur:quia probabile est, species Angelorum nec habere , nec posse habere, nisi unicum individuum:& tamen nullus negat, qucd sint verae species, compostae ex genere,& disterentia. Nostra igitur sententia duo asserit. Primum , quod genus ,&species secundum Logicam considerationem aequalia sunt; ita ut nec genus possit coseruari in una specie,nisi alia lalte sit possibilis, nec species in uno indiuiduo, nisi alteru saltem si possibilemcu-trum tamen postulare plura actu exilientia ad sui conseruatione. Secundum quod asserit,est,Genus,& speciem secundiim considerationem Metaphysicam,non esse aequalia,sed genus ut est totum potentiale,non posse cCnseruari in una specie,n si altera saltem sit postibilis: quamuis ut est pars speciei, in una conseruari possit: speciem vero conseruari poste in uno indiuiduo, etiam si aliud non sit postibile.Vtrumque autem probatum est iam ,ex refutatione aliarum opinionum.
Sed ut veritas secundi magis fiat manifesta , & argumentum oppositum facilius soluatur,annotandum est : hanc esse disserentiam inter genus & speciem, Metaphysice considerata: quod genus est totum potentiale,& imperfectum essentialiter; perfectiabile tamen per disserentias specificas , tanquam per alios gradus persectionis,essentialiter distinctos.Vt animai,dicit naturam sensitivam essentialiter imperfectam; perfectibilem vero per rationale δε irrationale; tanquam per diuersos gradus essentialis perfectionis.Vnde sequitur primo,Genus essentialiter esse contra E, bile , per oppositas differentias ; ad constitutionem diuersarum specierum. Species vero,totum actuale , & perfectum est ; ita ut non possit ulteriorem perfectionem essentialem suscipere , loquimur autem de specie infima;quae ita est species,ut non sit genus: quare non est contrahibilis per disterentias euentiatos; quae sint gradus cssentialis persectionis r sed solium multiplicatur in indiuiduis, per disserentias indiuiduales: quae non sunt essentiales, sed omnino extra essentiam eius:accidentales enim sunt; vel ad summum modi quidam substantiales.Secundo, sequitur; Speciem non esse essentialiter contrahi bilem per disterentias indiuiduales sed sine tali contractione esse persectam, & completam essentialiter:& ideo siue per plures determinetur ad plura indiuidua:vel per unam tantum ad unum:& stuc aliae sint possibiles, vel non;per1ecta erit atque completa specis essentialiter in uno n
137쪽
minus quam in multis:& ideo in solo illo conseruabitur:quia de- . terminatio per tales differonti as,non est ei essentialis;sed vel accidentalis,vel modalis, & omnino extra essentiam. Is Ad testimonium Arist quod adduxit Toletus,respondeo I sensum Aristotelis este; quod genus Logicum non possit conseruari, nisi cognoscatur ab intellectit,in ordine ad plures species:quia noni si per comparationem ad plures fit ab intellectu:nec aliud esse habet, quam ab eo cognosci:non tamen requirit plures existetes, a parte rei; sed in una conseruatur; si aliae sint possibiles. Ad argum.eiusdem opinionis respondetur. Differentiam constituere speciem,& distinguere eam ab aliis,existentibus quidem 3
aut possibilibus:nam cum distinctio specifica per differentias, sit
essentialis ii necessario dependet ab actuali existentia specierum. Quod probatur euidenter,quia diuersae species florum, non minus distinguuntur specie in hyeme, quando actu non existunt. quam dum actu sunt: Bene ergo potest differentia constituere speciem,& distinguere eam ab aliis,etiam actu non existentibus. sed' solum possibilibus. 'Ad argumentum secundae opinionis ,quod de specie Metaphysica procedebat;ex annotata doctrina relponsum est: iniae sic est applicanda ad formam eius;vt dum dicitur genus non posse conseruari in una specie,quia est contrahibile per disserentias oppositas:concedendum sit antecedens: sed minor distinguenda : nam species non est essentialiter contrahibilis per differentias indiuiduales,sicut genus per specificas: sed determinatio ad indiuidua extra ellantiam eius est:& ideo non minus in uno, quam in mul meis potest conseruari ellenti diter.
Vtrum definitio tostrema stetiei liis steriebus eonueniat, qua zmum tantum individuum habere possunt. Ulla reperitur natura specifica, de qua certum sit non possem habere plura indiuidua: sed de Angelis, & corporibus coelestibus,plures opinantur ita se habere, ut quaelibet species, habeat, nec habere ullo modo possit plura : sed omnes Angei specie distinctos esse , & non posse distingui solo numero, sicut Petrum &Ioannem .Quaestio isitur haec conditionalis est,& non absoluta sensus eius est:An uipposito quod aliquae sint species, Zibus repugnet habere plura indiuidua,eis conueniat ultima d nirio Porphyrij, quod sint praedicabiles de pilaxibus disterenti
Sed priusquam pae stiles o=iniones circa eam proponamus, refutandum est illud, quod spe fundamento rationis qui am
138쪽
. afferunt:nempe his speciebus conuenire definitionem Porphyri,
per non repugnantiam. Quod ita declarant,ut quamuis non comveniat eis,praedicabiles esse de pIuribus in quantum tales species sunt, non multiplicabiles per plura indiuidua; tamen si considerentur sub communi ratione speciei, non repugnat eis,de multis pCedicari:quia species, ut species,pr dicabilis eit de multis.Quod aperte falsum esse probatur. Primo,quia definitiones debent conuenire rebus positiue , cum naturam positivam earum explicent: sed non repugnantia solum est quaedam negatio:ergo non sufficit, ut definitio eis conueniat. Secundo, quia, si talis non repugnantia sufficeret, ut dicatur his speciebus eonuenire , sequitur etiam conuenire cuilibet indiuiduo,ut Petro,aut Ioanni. Probatur consequentia: quia licet ei repugnet praedicari de multis, inquantum est res singularis, tamen si consideretur sub ratione communi hominis, non repugnabit: cum homo sit praedicabilis de multis: ideo quodlibet inaividuum erit species praedicabilis, quod absurdum est. Hoc igitur refutato: Prima opinio est Caietani, I. par. quaest. λ
3. circa ultimam definitionem speciei, afferentis. his speciebus vere conuenire. Quod ut declaret, distinguit duplicem potentiam in natura ad plura indiuidua,Physicam, & Logicam: Potentiam Physicam vocat realem , quam habet a parte rei, in quantum ex suis principiis potest multiplicari in pluribus indiuiduis,ut natura humana: Logicam vero,quam non habet . nisi veta nobis intelligitur r& quia nos intelligimus natures spirituales Angelorum, per similitudinem specierum, materialium,habentium plura indiuidua, & eas abstrahimus ab illo uno indiuiduo, quod Labent, sicut naturas materiales a multis, ut homInem a Petro,& Ioanne:hinc est, quod non minus illis attribuamus denominationem praedicabilis de pluribus indiuiduis,quam his,qu plura habent indiuidua. Probatur haec sententia se explicata , auctoritate Aristotelis. qui in ca . de substantia duo asserit. Primum, secundas substantias esse genera δε species,ut homo,& anima:primas vero,indiuidua,ut Petrus & Ioannes.Secundum; easdem secundas substantias
esse praedicabiles de primis: sed natura: Angelorum sunt genera,& species: ut spiritus est genus, Miehael & Gabriel sunt species: ' ergo sunt seeundae substantiae, & consequenter erunt praedicabiles de pluribus. Probatur etiam ratione: quia si species Michaelis non potest habere nisi illud unicum individuum Michaelis ; sequitur differentiam specificam eius,& indilidualem, eandem esse secundum Lem, ratione tameu distinctam: ut specifica est a seipsa, ut est
139쪽
indiuidualis: quia ut specifica, componit speciem simul cum genere e ut indiuidualis vero, determinat speciem iam compositam ad tale individuum. Quo supposito, poterit intellectuscosiderare naturam Michaelis , ut compositam ex genere & differentia: ut specificam,non considerata eadem differentia, ut indiuidualir& hoc erit abstrahere naturam ab illo uno indiuiduo. Sic autem abstracta, praedicari poterit de illo , non praedicatione identica: quia ratione formali distinguitur ab indiuiduo : nec praedicatione aequali, quia individuum inferius est respectu speciei: ergo praedicatione superioris de inferioti: sed praedicatio superioris est praedicatio uniuersalis: ergo praedicabitur praedicatione uniuersali de singulari: eritque vere praedicabilis de multis,cui conueniat definitio speciei. Probatur consequentia : quia uniuersale,&praedicabile conuertuntur. Hanc sententiam sequuntur Camerus in L .parte huius cap.dub. t.& Mercatus q.Vnica,arg. 2.
Secunda opinio est multorum modernorum, quod his speciebus non conueniat ullo modo definitio Porphyrij.Et videtur mihi probabilior,& tenenda. Sed ut eam efficaciter probemus, unum est notandum, nempe ita nos intolligere Deum, & Angelos, per species, aut similitudi
nes rerum materialium , ut ex eis non formemus conceptus eis
repugnantes,sed proprios:hoc est,qui eis solis conueniant,& cum eis conuertantur. Gratia exempli, per similitudinem rei corporeae, intelligimus Deum , imperfectionem ab eo auferentes ereideo concipientes de illo, quod corpore careat, & purus spiritus sit: & per naturam compositam ex genere,& differentia,auferentes ab eo imperfectionem,eompositionis, intelligimus esse smplieissimu. Et eodem modo intelligimus angelicam naturam, pex species rerum corporearum, proprium conceptum de ea formantes et nempe, quod incorporea sit,& spiritualis: & per species naturaru materialium, quae in pluribus indiuiduis multiplicantu , intelligimus Angelos non posse multiplicari, secundum probabialem sententiam multorum. Et haec doctrina vera est: Quia si non formaremus proprios , & veros conceptus de rebus spiritualibusti quamuis imperfectos, & per alienas species rerum corporearum: nec vere eas intelligeremus: quin multa eis attribueremus falsa,
xo Ex eadem igitur doctrina, probatur primo nostra sententia contra Caiet. Quia licet intelligamus naturas spirituales ter spe
cies corporum; non tamen iis attribuimus proprietates corpo
rum eis repugnantes: sed potius eas remouentes ab illis , intelligimus incorporeas esse : ergo supposito, quod intelligamus non posse habere plura indiuidua, sicut habent corporeae naturae, per
quarum species eas intelligimus:impostibile est , quod eis tribuat
140쪽
An speeies di linguatur a genere, per illas particulas sua definitionis, praedicari de pluribus disserentibus numero. Vaestio haee oecasionem sumpsit ex Porphyrio: qui eap. de 23 genere docuit, Speciem asingui a generem genus de pluribus differentibus specie praedicatur;species vero de pluribus differentibus numero.Sed in praesenti capite,& etiam in ultimo h ius libri concedit, Genin etiam disserentabin numero praedicara:clina cum sit praedicatum luperius respectu speciei, ut animal respectu hominis,neceile est praedicari, de quibuscunque praedicatur sp cies. Quare non videtur excludi posse a definitione ultima sp ciet, per illas particulas,pradicina de pluribus disserentibus numeror nec est alia per quam excludatur.Et ideo non erit bona definitio,
quia non distingvit secundum praedicabile a primo. Est igitur prima opinio Alberti Masni tractu de praedicabili-hus eap. I. asserentis,speciem distingui a genere per illas particulas cyradicari de pluribus disseraritibus numero ) quia in hoc sensu intelliguntur a Porphyrio, ut species per seipsam , & immediat Epraedicetur de indiuiduis:genus vero non per seipsum,aut immediate: sed mediante specie. Et ratio huius lententiae est, quia species per se componitur ex genere , & ditarentia: & ideo per seipsam participat naturam generis: indiuidua vero non componuntur per se ex genete& disserentia,sed solum participant naturam generis : quia participant naturam speciei,in qua continentur: ideo enim Petrus est animaliquia est individuum species humanae, compositae ex natura si:nsitiva,& rationali. Haec expositio probatur sal:b duobus argumentis Primo ; Genus praedicatur per seipsum, aut immediate de indiuiduis : ergo er hoc non distinguitur ab eo species. Probatui antecedens : in iis praedicationibus;hoc animal est animal ,hoc vivens est vivens; quae vere sunt immediate, & non solo nominemam praedicatum significat naturam sensitivam in communi,& subiectum eandem naturam singularietatam : sed inter naturam in communi sum ptam,& in singulari,nullum potest esse medium; ergo immedia- te praedicatur genus de indiuiduis. Secundo Quia indiuidua doobus modis considerari possunt. Primo, ut sunt a parte rei: & sic: nullum est,quod non contineatur sub aliqua specie , dc ea mediante participet naturam generi- eam e & ideo vocantur indiuidua specie : ut Petrus , S Ioannes, sub his nominibus. Alio modo, in quantum concipiuntur ab intellectu , sub gradu naturae superioris : nc n considerato gradu specifico: quem reuera participiant, ut si Petrus consideretur