장음표시 사용
141쪽
sub gradu naturae sensitivae, non consideram gradu rationali, quem participat ab specie humana,in qua acceptione significatur nomine huius animalis. Et indiuidua hoc modo considetata, vocantur generica:quia formaliter,& immediate s Cnificantin participant naturam genericam. Vnde sequitur ; quod licet de india uiduis specifixis praedicetur genus media specie, de genericis tamen per seipsum, & immediate praedicatur: quare du praedicatur de indiuiduis,hoc modo consideratis,non distinguetur ab specie. Ideo secunda opinio Auicenae,concedens genus per seipsum, immediate praedicari de indiuiduis asserit;illa verba definitionis. quod praedicatur de pluribus disserentibus numero cum duplici limitatione intelligenda esse; ut per ea distinguatur species agenere:nempe de his,quae solo numero dist1ncta sunt: & de his tantum,& non de aliis; quae plusquam numero distinguuntur. Vnde cum genus non de indiuiduis tantum , sed etiam de speciebus praedicetur , excluditur per illa verba, sic exposita, a definitione
Sed haec etiam sententia insus is est Probatur primo: quia sicut definitio debet conuenire Minito positive, & noo tantum per negationem;sic etiam debet illud dist inguere ab aliis,per dinserentiam positivam,& non per solam negationem: quia sola ne
alio non potest esse disserentia distinguens species:sed praedicarie indiuiduis,& non de aliis magis diuersis,est pura negatio:ergo non potest distinguere secundum praedicabile a primo. secundo ; Si semel eoncedatur genus immediate praedicaxi de indiuiduis,sicut speciem;etiam si de speciebus praedicet .non sequitur non esse speciem: sed non esse solum speciem , sed etiam genus; cum definitio utriusque ei conueniat:ergo non distinguitur ab specie per illas particulas. Propterea tertia opinio tenet;Non distingui per illas materi liter consideratas, sed formaliter: hoc est, sub tali modo praedicandi speciei proprio : quia species praedicatur de indiuiduis,
complete,hoc est, ut totum actuale, & completum, praedicans de illis totam essentiam a genus vero praedicatur incomplete ; quia sicet per modum totius potenti/lis praedicetur, tamen solum praedicat partem: ut animal non praedicat totam naturam Petri,
sed solum sensitivam, quae pars illius est. Et hoc modo intelligi debet Porphyrius,dum distinguit speciem a genere,per praedicari
de pluribus disserentibus numero. Haec etiam opinio falsa probatur,argumento ad hominem, exeo,quod cocedit, desumpto nempe,genus praedicari per seipsum,& immediat8 de indiuiduis generis: ut animal de hoc,& illo animali. Quo suppositoi sic argum. Animal praedicaturper se,& immediate de hoc α illo a mali: ergo natura sensitiva sumitur in
142쪽
An si etes di linguatur a genere, per illas particulas sua definitionis, praedicari de pluribus disterentibus numero. Vaestio haec oecasionem sumpsit ex Porphyrio: qui cap. de 13 genere docuit, Speciem Hsingui a genere. quia genus de plu-νibus disterentibus specie praedicatur;species vero de pluribus differentibus numero.Sed in praesenti capite,& etiam in ultimo huius libri concedit, Genin etiam disserentibin numero praedicam quia cum sit praedicatum super i us retpectu speciei, ut animal respectu hominis,necesse eis praedicari, de quibuscunque praedicatur species. Quare non videtur excludi posse a definitione ultima speciei, per illas particulas radicina de pluribus disserentibus numeror nec est alia per quam excludatur.Et ideo non erit bona definitio,
quia non distinguit secundum praedicabile a primo. Est igitur prima opinio Alberti Masni tractu de praedicabili-hus cap. I. asserentis,speciem distingui a genere per illas particulas cpradicari de pluribus disserantibus numero ) quia in hoc sensu intelliguntur a Porphyrio, ut species per seipsam , & immediatἡ
praedicetur de initimiduis: geniis vero non per seipsum,aut immediate: sed mediante specie. Et ratio huius Iententiae est , quia species per se componitur ex genere , & disserentia: & ideo per fetiapsam participat naturam generis: indiuidua vero non componuntur per se ex genere & diste rentia,sed soliun participant naturam generis : quia participant naturam speciei,in qua continentur: ideo enim Petrus est animaliquia est ingiuiduum speciei humanae , compositae ex natura sit: nsitiva,&rationali. Haec expositio probatur fatis duobus argumentis.Primo , Genus praedicatur per seipsum, aut immediate de indiuiduis : ergo γer hoc non distinguitur ab eo species. Probatur antecedens : in iis praedicationibusilloc animi est animal ,hoc vivens est vivens, quae vere sunt immediate, & non solo nomine:nam praedicatum fgnificat naturam sensitivam in communi,& subiectum eandem naturam sinsularietatam : sed inter naturam in communi sum ptam,& in singulari,nullum potest esse medium; ergo immedia- te praedicatur genus de indiuiduis. Seeundo ; Quia indiuidua duobus modis considerari possi int. Primo, ut sunt a parte rei: & sic: nullum est,quod non contineatur sub aliqua specie , &ea mediante participet naturam generi- eam r& ideo vocantur indiuidua specie: ut Petrus, &Ioannes, sub his nominibus. Alio modo, in quantum concipiuntur ab intellectu , sub gradu naturae superioris : nc.n considerato grada specifico: quem reuera participiant, ut si Petrus consideretur
143쪽
sub gradu naturae sensitivae, non considerato gradu rationali, quem participat ab specie humana, in qua acceptione significatur nomine huius animalis. Et indiuidua hoc modo considerata, v cantur generica:quia formaliter,& immediate significant,& participant naturam genericam. Vnde sequitur; quod lices de india uiduis specimiis praedicetur genus media specie, de genericis tamen per seipsum, & immediate praedicatur: quare dii praedicatur de indiuiduis, hoc modo consideratis,non distinguetur ab specie. Ideo secunda opinio Auicenae,concedens genus per seipsum, immediate praedicari de indiuiduis allerit;il la verba definitionis. quod praedicatur de pluribus differentibus numero cum duplici limitatione intelligenda esstivi per ea distinguatur species ageneremempe de his,quae solo numero distincta sunt: & de his tantum,& non de aliis; quae plusquam numero distinguuntur. Vnde cum genus non de indiuiduis tantum , sed etiam de speciebus praedicetur, excluditur per illa verba , sic exposita, a definitionuipeciei. Sed hare etiam sententia insu 'ns est Probatur primo: quia sicut definitio debet conuenire cisito positive, & noo tantum per negationem sic etiam debet illud distinguere ab aliis,per differentiam positivam,& non per solam negationem: quia sola ne- statio non potest esse disserentia distinguens species:sed praedicariae indiuiduis,& non de aliis magis druersis,est pura negatio:ergo non potest distinguere secundum praedicabile a primo. I secundo ; Si semel eoncedatur genus immediatὸ praedicari de indiuiduis,sicut speciem;etiam si de speciebus praediceturinon sequitur non esse speciem: sed non esse solum speciem , sed etiam genus; cum definitio utriusque ei conueniat:ergo non distinguitur ab specie per illas particulas. Propterea tertia opinio tenet;Non distingui per illas materi liter consideratas, sed formaliter: hoc est, sub tali modo praedicandi speciei proprio : quia species praedicatur de indiuiduis,
complete,hoc est, ut totum actuale, & complutum, praedicans de illis totam essentiam: genus vero praedicatur incomplete ; quia licet per modum totius potentialis praedicetur, tamen solum praedicat partem: ut animal non praedicat totam naturam Petri,
sed solum sensitivam, quae pars illius est. Et hoc modo intelligi debet Porphyrius,dum distinguit speciem a genere,per praedicari de pluribus differentibus numero. Haec etiam opinio falsa probatur,argumento ad hominem, exeo,quod cocedit, desumpto:nempe,genus praedicari per seipsum,& immediat8 de indiuiduis generis: ut animal de hoc,& illo ani mali. Quo suppositoi sic argum. Animal praedicatur per te,& immediate de hoc & illo a mali: ergo natura sensitiva sumitur in
144쪽
his praedicationibus, ut immediate participata ab eis, & non media aliqua specie: sed n9n sumitur genus ut totum potentiale , Mincompletum,atque contrahibile per disturentias, nisi in quatum per illas descendit ad species; ergo nec praedicatur incomplete, nisi de speciebus, aut de indiuiduis eius mediantibus : ideo impossibile est, immediate praedicari de indiuiduis, & praedicari incomplete. Quare, nec potest distingui ab specie,pCI modum prae- .dieandi incompletum de indiuiduis. His sententiis refutatis, duabus concli sionibus explicatur no- 27stra. Prima est, Genus non praedicat ut de indiuiduis per ici pluin,& immediate tanquam genus,sed per modum speciei: & ideo tales praedicationes, non ad primum, sed ad secundum praedicabile pertinent.Haec conclusio primo explicanda est, deinde probanda. Explicatur autem hoc modo:Genus non praedicatur per seipsum, aut immediate: nisi de indiuiduis genericis: ut animal de hoc &illo animali ;& in his praedicationibus significatur natista generim, ut immediate participam ab indiuiduis; & non mediante aliqua specie : quare non coc ratur ut contrahibilis per differentias essentiales:& ideo ne imperfecta,& incompleta ,sed ut completa ex senere differentia,immediate determinata ad indiuidua, per disterentias indiuiduales propria & non alterius misturae inserioris: quae propria sunt infimae syeciei: unde in eis Empraedicationibus immediatis formaliter semitur,per modum infimae speciei, 3c non tanquam genus , nec praedicatione generis praedicatur;sed tanquam species,& praedicatione speciei. Sic autem explicata conclusio probatur duplici argumento. Primo: Cum genus praedicatur immediate de indiuiduis generis, Concipitur natura generica, ut immediate participata ab eisdem indiuiduis: ergo ut immediate eontracta per differentias indiui duales sibi proprias: sed immediate contrahi per d stexentias indiuiduales, conuenit speciei, & non generi, ut genus est: ergo ita his praedicationibus,non habet modum 'generis; sed speciei. Probatur minor: quia genus ut genus, non contrallatur immediate per disterentias indiuiduales, sed i pecificas:ergo dum sermaliter concipitur in eisdem praedi eationibus tanquam contristum immediate per disserentias indiuiduales propriae naturae, non concipitur tanquam genus sed per modum speciei. Secundo: Id quod concipitur tanquam immediate contra ctum, per differentias indiui)uales concipitur; ut quid iam completum in sua natura : sed animal in hac praedicatione , Hoc animal est animal, eonsiderat ut, ut immediate contractum , per differentias indiuiduales eiusdem naturae sensitivae; ergo significatur ut quid completum in sua natura, composita ex genere, de differentias: nempe ex viventi, de lensibili: dc ideo non ut incom
145쪽
incompletu neque ut genus, sed per modum speciei. . . Secunda conclusio: Genus ut genus non praedicatur de indiuiduis per seipsum, sed per speciem. Haec satis est manifestii, supposita praecedenti: nam si genus non praedicatur immediatὰ de indiuiduis,tanquam genus, sed per modum speciei: sequitur,quriddum praedicatur de illis tanquam genus , non per seipsum, & immediate praedicatur, sed per speciem, & diuerso etiam modo,atque species:quia per modum totius potentialis, & contrahibilis, solum praedicant partem essentiae, cum tamen species praedicetur, ut totum completum , atque persectum. Et ex his intelligitur, bene suisse exclusum a Porphyrio genus a definitione speciei, petillas particulas: Quod praticatur is pluribm disserentibin nummo: scabeo intellectas; ut per se, 3c non per aliud praedicetur species
de indiuiduis, atque etiam complete; cum tamen neutrum conuenire possit generi,ut genus est.2' Ad forma arg.primae opinionis respondeo: olam speciem eo m- . poni per se ex genere, & differentia:& ideo solam speciem per se participare naturam generis, ut genus est: indiuidua vero media specie: sed eade natura generica, ut consideratur immediate contracta ad propria indiuidua, immediate etiam participatur ab eis: non tamen sub ratione generis; sed speciei, cui couenit immediate contrahi per differentias indiuiduales.Talia autem indiuidua ita considerata, non existunt a parte rei, sedformaliter accipiuntur ab intellectu, sub gradu naturae superioris,&generi . o
An detur υna ratio communis, atque realis ιndiuiduorum, qua definiatur per secundam desinitionem indiuidui.
DE Indiuiduo agit Porphyrius cap. praesenti,quia est terminus relationis speciei,per quem definita est species ultima definitione : & ideo ex eius notitia dependet notitia speciei. Sed duplici definitione de fimuit individuum. Prima, In θ ιantum est pra-Heabile de Uno , per terminos secundae intentionis : & propterea secundo intentionaliter intelligitur talis definitio ab expositoribus. Secundam vero tradidit, per proprietates reales, dicens, In diuiduum esse , euiin colDctio proprietatem quae in uno sunt, in alio
reperiri non possunt: quare haec est vel uti fundamentum primae, &ideo prius est a nobis examinanda , quam illa. Et quia definitio
quaecunque explicare debet aliquam rationem communem omnibus, quae sub definito continentur, ut definitio hominis, rationem hominis communem omnibus hominibus; quaerit titulus
quaestionis, An per hanc definitionem Indi uidui,definiatur aliqua ratio realis cornin uni s omnibus indiuiduis. Et est
146쪽
. 128 Cap. 3. de specie, quaest.ε.
Et est prima opinio Soti, quaestione unica huius eapitis, in so- δlutione ad secundum, afferentis, Nihil dari reale, quod omnibus indiuiduis sit eommune, & per hanc definitionem expliceturriled definitum Formale, & ut Quo, effe secundam intentionem indiuidui; Materiale vero, & ut Quod reale Indiuiduum non secundum esse reale commune omuibus,sed ut denominatur a secunda intentione,sicut in definitione generis diximus, definiri naturam
genericam,prout denominatur a secunda intentione.
Habet autem haec opinio duo argumenta, quibus probatur nihil dari reale commune omnibus indiuiduis, quod definiri possit. Primum , Quia indiuidua duo habent: Unum est partiei Patio naturae specificae, sub qua uni uoce conueniunt, ut Petrus, NIoannes, in eo, quod uterque est homo. sed communis haec ratio, specifica est, & non indiuidualis : quare non potest esse definitum huius definitionis, sed per definitionem potius speciei explicatur. Alterum quod habent, est disterentia indiuidualis, propria atque distincta perquam contrahitur natura specifica ,& fit . singularis: & per hane disterentiam constituuntur in ratione sinis gularium, aut indiuiduorum , & distinguuntur inter se. Gratia exempli,Petrus habet naturam humanam, per quam est homo, MConuenit cum Ioanne,& disserentiam indiuidualem,per quam est talis homo singulatis , & distinguitur a Ioanne, & sub prima ratione , certum est non definiri, quia sub ea consideratus, non est singularis,sed sub seeunda Sed sub ratione singularium, non possunt conuenire indiuiduae ergo nihil reale datur eis commune, quod definiatur.Mitiorem sie probo:disserentiae indiuiduales lane primo diuersae;& per quas ultimo distinguuntur indiuidua: ergo ratione illarum non possunt conuenire: quare nihil reale commune habere potant, quod definiatur, sicut in quantum diuersa
Secundum; Singularia ut distinista sunt, propriis,ac diuersis no- minibus sisnificantur,ut Petrus, & Ioannes : ergo sub propria, dcvltima ratione singularitatis non conueniunt. Probatur conseruentia: quia si sub ea conuenirent, per alias disterentias iniuiduales deberent distingui, quarum ratione conuenire etiam possent, si ratione earum , quas modo habent, conueniunt: &tunc per alias disserentias distinguerentur, dareturque processus in insinitum. Et confirmari potest arg. hoc modo : Si indiuidua vi indiuidua sunt realia, habent conuenientiam univorum abstractam a Petro , & Ioanne , ac caeteris : sequitur species etiam reales atomas, ut distinctas, habere conuenientiam realem uni vocam: ita ut ab homine & equo non solum ut conueniunt in animali, sed
etiam,vi sunt species distinctae per rationale, irrationale, possit
147쪽
abstrahi unus conceptus realis eis communis, S vnruocus e quod patet esse falsum. 3λ Secunda opinio affirmat; Dari aliquid reale commune , & vni
cum indiuiduis, quod per hanc definitionem Porphyri j definiatur. Haec est D. 4 h. I. par. qu. O .art 4. Cale. cap. prae L & l . par.
quae. Σ9.art. I. & Canteri in expositione huius definitionis, & capit.de lubitantia, in expolirione definitionis primae subitantiae, quam sequuntur plures moderni. Et mihi videtur probabilior. Sed duo sunt probanda, aduersus pii mam opinionem , ut maior probabilitas secundae conitet. Primum est, quod non definiatur secunda intentio, vel natura indiuidui ut ab ea denominatur.
Secundum, luud definiatur aliquid realc. Pobatur primum, Q aia omnia gerba in definitione posita, si- nificant proprietates reales indiuidui,per quarum collectionem illinguitur unum ab altero : nam licet in multis conuenire pos- snt, tamen quodlibet habet aliquam sibi propriam , diuersam a propriis aliorum' unde collectio,quae ex communibus, & propria constat,dili incta eth in singulis, & per illam distinguuntur: ergo collet fio,per quam definitur individuum, constat ex proprietatibus realibus,ut reales sunt,& non ut denominantur a secunda intentione. Probatur consequentia: quia individuum conlii tu turper proprimates reales, ante Sperationem intellei ius: ergo sine ullo ordine ad secundam intentionem.
Probatur secundum, duplici ratione. Primo: Definitio haee, communis est omnibus indiuiduis substantiae, quatur eam definiuntur: ergo aliquid commune definitur per eam , non sola vox: quia aequivocum esset, quod definiretur; ut ean is, quod constat non posse definiri:ergo definitur aliquid commune, per vocem significatum, ut reale: ut probatum est; nempe , ratio indiuiduatio . nis realis in concreto.
Secundo: A quacunque eo uenientia reali uni voca, abstrahi potest co nceptus realis uni uocus: sed indiuidua conueniunt uni uoce in modo particulari essendi: ergo talis modus ab trahi potest ab eis; ut in eo aequaliter conueniunt, poterunt definiri. Probatur minor quia aeque conuenit Petro ,& Ioan iri , modus particularis essendi, per quem determinatur natura humana , ut sit singula sin utroque. Hoc autem commum definitur, & confirmari potest hoc modo : Syllogismus ille eonstituitur in Datij: Omne indiuiduum est incommunicabile: Petrus eli individuum : ergo eit incommunicabilis: sed si nihil commune datur indiuiduis , te qui tur esse vitiosui mergo dicendum est, aliquid reale commune eis dari Probatur minoriquia medium erit aequivocum, nempe indiuiduam nihil commune indiuiduis significans praeter vocem. Pro solutione argumentorum notandum cit: Tribus modis
148쪽
considerari posse inditi dua. Primo ; in quantum conueniunt in
natura specifica. ut Petrus,& Ioannes, in natura humana: ratione Hcuius conuenientiae, quilibet vocatur homo ; dc conceptus iste
non est indiuiduorum, ut indiuidua sunt; sed conceptus speciei.
Seeundo modo consideranxur,ut sunt particulares: ac determinati homines, per proprias differentias indiuiduales: & iste conceptus, non est naturae, sed indiuiduationis. Qi em adhuc dupliciter consideramus. Primo, ut talis indiuidui est,nomine particulari,& proprio significati,Petri,aut Ioannis. Secundo; ut est rei singularis ,& indruiduae : non determinando hanc differentiam indiuidualem , Petri aut Ioannis ; sed differentiam indiuidualem, vi sie: abstrahendo i determinatis,Petri & Ioannis e & secundum primam considerationem, nihil commune habere possunt:in secunda vero , communis est eis conccptus indiuidui, ut sic, per quem significatur differentia inrithi dualis : & non aliqua determinata ,& in concreto individuum sub ratione indiuidui: non determinando hoc, vel illud. Vnde sequitur '. Conceptum communem , quem indiuidua ha- 33bere dicimus,non esse conceptum rei,aut naturae: sed conceptum
modi determinantis naturam : Ic sub tali conceptu definiri indiuiduum in hac definitione. Ad primum arg. Concessa maiori, negatur minor: quod indiuidua . ut indiuidua sunt, nihil commune habere possint: nam lieet distentiae indiuiduaIes sint primo diuersae: & ut tales nihil proprii attonibus commune habere possint: tamen in ossi-eio conueniunt; nempe , in aeterminando naturam specificam, ad particularem modum essendi: quod est constituere eam in indiuiduo: licet quaelibet secundum propriam rationem ι const Rituat individuum determinarum ac diuersum Ad secundum respondeturn Distinguendo consequens: nempe, singularia sub vitim ratione singularitatis,non conuenire. Nam propriae fingRlari tates Petri,& Ioannis, duobus modis considerari possunt. Primo ut singular rates sunt. Sicundo , ut tales singularitates. Et si primo m 'do considerentur, conueniunt: quia eommune est eis ossicium singulari Zandi naturam: si vero secundo modo, conuenire non possunt. Nec datur processus in infinitum:quia sub illa ratione communi, considerata indiuidua , non distinguuntur per alias differenti asandriv duales; sed p r easdem, consideratas sub ultima ratione particulari,ac determinata: quibus hoc modo sumptis,nihil commune datur ; & ideo nec est necessarium,per alias differentias distingui.
Et quod de indWidualibus differentiis die mus, de specificis
intelligendum est:quae licet secundum proprias rationes, non cinueniant in aliquo , sed sint primo diuersae : ut rationale, & hin-
149쪽
Cap.3. de specie, quast. I. I 3I
nibile tamen in ossicis diuidendi genus,& constituendi speciem,
conueniunt. Quam conuenientiam definiuit Porphyrius , cap. de differentia,dicens: Disserentia est, qua diuidit genus, ct consι- tuitspeciem. Et conuenientia haec specierum : ut per disterentias specificas constituuntur, etiam est modalis '. quia non est ratione naturae differentiarn; sed solum ratione ossici j constituendi speciem:& ideo non est media inter proximum genus,& species: sed natura generis proxime descendit ad species, per disterentias: licet disterentiae ipse, & speties, per eas modaliter conueniant: ut
expositiun est.. i autem inquiras, Ad quod praedicabile pertineat individuum reale , sub hac ratione communi , iub qua definitur: Respondet Caici. speciale praedicabile , distinctum a caeteris , pro eo esse ponendum ; quia habet modum praedicandi distinctum: n enim praedicatur in Quid: neque in Quale quid : sed in cuiusmodi, nec est praedicatum Aecidentale: sed substantiale: Dicendum tamen est : Non posse speciale praHieabile constituere: quia non est praedicatum naturat aut alicuius gradus essentialis eius:sed modi substantialis , eiusdcm narurae specificae: & ideo ad praedicabile speciei reduci debet, proptεr maximam similitudinem cum ea: quia praedicatur de pluribus disterentibtis numero, substantialiter.
An seeunda intentio Indiuidui per primam definitionem Indiuidui definitast una.
O Vaestio haec praesupponit unum : & quaerit alterum. III ud quod praesuppo ait est : quod secunda intentio Indi uidui , incommuni considerata,hoc est abstracta ab hae, & illa seeunda intentione Indi uidui, denominante Petru in , & Ioannem , praedicabilis de uno, sit definitum primae definitionis indiuidui: nempe, Indiuiduum est , quod de uno praedicatur. Quaerit vero , An sit una:
id est, An habeat unam rationem communem, & vni uocam , inspectu seeundarum intentionum , denominantium particularia Indiuidua. Sed hoc quod praesupponit, videtur salsum, ut probanr haec arg. Primo: Secunda intentio Indiuidui, in communi considerata, praedi catur de hac &illa secunda intentione Indi uidui. denominante Petrum & Ioannem: ergo est pr. aedicabilis de multis : sed definitio asserit, Indiuiduum esse praedicabile de uno ': ergo non potest illi cohuenireised potius conueniet ei definitio speciei: cupraedicetur de pluribus differentibus numero in Quid . secundo: Probatur quod non sit una:ex quo etiam colligitur, quod non sit definitum : quia definitum uoum debet esse: hoc est uni vocum , respectu omnium , quibus definitio conuenit: sed I 2
150쪽
r 3 α Cap. 3 . de specie, quast.
non omne individuum praedicatur de uno : sed quaedam dedituri, bus:ergo secunda intentio Indi uidui, quae eit eis ratio pramicam
di: non habebit unam rationem communem univocam, respectu
omnium. Consequentia euidens est: quia ab eo , quod praedicatur de uno , &ab alio , quod praedicatur de pluribus, non potest bstrahi ratio communis praedicandi de uno , cui conuenit definitio haec. Probatur item antecedens : quia Indiuiduum vagum, ut quidam homo,praedicatur de pluribus univoce, ut de Petro ,&Ioanne : & Indiuiduum ex demonstratione ; ut hoc album, praedicatur de eisdem: ergo quaedam secunda intentio Indi uidui, erit ratio praedicandi de uno , alia vero ratio praedicandi de
. Pro solutionibus huius quaestionis notandum est, quod sicut in definitione generis diximus , duplex esse definitum , aevo, oKuod: Definitum Quod , esse naturam genericam, Vt denomina tam a secunda intentione generis ; & definitum , duo, eandem
secundam intentionem , ut denominantem naturam : & ex Vtroque sic ordinato, fieri unum totale , atque completum. Pr/eterea,
tam definitum Quod : quam definitum QM , duplex cite: Adae
quatum,& Proximum: & Inadaequatum, atque Remotum et ita ut natura generica, in communi sui apta, sit definitum adaequatum, α proximum:remotum veris,& in*daequatum,quaecunque natura generica particularis,ut animai,vel color:& definitum, uo,adraquatum & proximum, esse secundam intentionem generis in einmuni sumptaminadaequatum vero,& remotum particularem intentionem denominantem animal, aut colorem. Ita dicendum
est modo; Definitum, Quod proximum, & adaequatum , cile naturam Indi uidui in communi acceptam,ut denomin-tur a secumda intentione , praedicabilis de uno ; inadaequatum ., & rςmotum, quodlibet Indiuiduum in particulari. Et definirum QuO,adaequatum,& proximum;esse secundam intentionem Indi uidui, in comes muni sumptam ut est ratio denominans Indiuiduum in commini praedicabile de uno: remotum vero,& inad*quatum,quam cun quq intentionem indiuidui,denominantem Petrum, & Ioannem,r dicabilem de uno. Et ex utroque definito, Quo, & Quod i ut ordinato ad alterum,fit unum completum, & adaequatlim , quodpςr definitionem explicatur ι quae definitio conuςnit, ut Quod, naturae indiuidui; vi denominatae a secunda intentione, praedi'cabili de uno:& secundae intentioni, ut denominanti pasedem na
Ex .quibus colligitur unica conclusio : pee quam re*ondemus quaestioni:& est talis:Secunda intentio Indiuidui in comminni accepta, ut est ratio denominans naturam indiuidui, etiam incommuni acceptam, est 'na,atque uni*oca : dc est e tiam definitu forma t i