장음표시 사용
211쪽
' nalitatis,non facit Cese, aut per se sola , veram speciem. . de distinctam analogiae, nec nomen analogum, sed ratione Vς Futionis, eui coniungitur : N ideo eandem cum analogia ait serionis, &ita nec lecundum actum , nec secundum possib litatem , distinguendae sunt diuersae specles analograe, sed sola analogia attrib tionis ponenda est. ιConclusio haec , est contra secui da in & rertiam opinionem: l& prius declaranda eri, deinde probanda. Declaratur autem sic: Propoitionalitas ex se disterens est,ut leperiri possit, inter significata: quorum utrique conueniat formaliter, & intrinsecesp-pellatio , & lignificatio nominis , & inter ea , quorum solum uni conueniat formaliter , aliis vero, per extrinsecam denominati nem imo & inter ea etiam, quae sub tali nomine , nullam habent conueni vitiam , ut aequi uocata. Probatur euidenter: quia inter/pecies eiusdem generis,reperitur: ut inter hominem, & leonem:& etiam,inter canem latrabilem,piscem,S sydus: & tandem, intei risum homin s ;& floridi ratem prati: quia verum est , de his omnibus;quod sicut se habet unum eorum,ad suum esse, sic a iudia suum : & quamuis per nomen idem significetur, potest eodem modo, seu diuerso,reperiri in eisdem. Quod non minus emcaciter sic probatur : Quia ita se habere quodliber. ad suum eis: , sicut aliud ad suum,non emcit ea magis, vel minus diuersa e in apprehensione intellectus, quam si id non
.habererit ergo nec essici ci ea magis . aut minus diuersa: nec magis, & minus eadem , etiam si per nomen idem seu aliud significetur.Euidens est consequentia quia res significamur, per voces ut apprehenduntur ab intellectu. Probatur norro antecedens: quia aquai: ter reperitur in apprehensione v vctus , inter res omnino diuersas ac inter res eiusdem ration ic mn enim, ut minus diuella apprehenduntur significata canis, ex eo, quod intelligantur se se habere quodlibet ad suum esse sicut aliud ad suum: nee minus diis milia sunt,album, dc nigrum : ex eo, quod apprehendantur, sub ead cna pro pol tionalitate, quain ea non apprehen se Probatur iam conclusio , sic explicata , aduersus secundam opinionem, hae latione : Analoga sunt media inter aequivoca, & uni voca; ergo non possunt repei ii i simul, cum aliquo , ex-1o tremorum ; ita ut idem nomen, respee tu ere iisdem signisscatorum , sit analogum simul , & aenui vocum ei vel analogum & vni eum, sed proportionalitas lota, etiam per nomen significata; potest reperiri simul eum vno , & altero extremo : ergo non faeit medium : quod est , non emeere nomen analogum. Probatur
mi doti Quia etiam si species animalis, apprehendantur ab intellectu , sub proportionalitate; hoc est ut ita se habet leo , ad suum esse animalis, quod participat ab animali: sicut homo ad suum
212쪽
suum, quod ab eodem participat ; eadem intelligitur natura animalis ituas: ergo non desinunt esse uni uoca : & ex consequenti, non apprehenduntur, ut analoga:nec essent analoga, si sub eadem proportionalitate significarentur, per nomen: quia ut probatum est, eodetri modo significantur per non .cn: quo apprehenduntur per intellectum.12 Probatur deinde aduersus tertiam. aia proportionalitas, ratione sui , non facit floriditatem prati esse , aut vocari risum: sed Tatione attributionis,quam cansat in ea, ad ritum hominis : ergo nec ratione sui facit eam analogatum risus, aut risum esse analogum, sed ratione attributionis. Probatur minoia Quia si ratione lui,faceret eam analogatum, omnia alia, in quibus reperitur, saceret ana gara: Ied prodauimus, eam non facere: eigo nec facit foriditatem prati analogatum risus, nisi ratione attributio-Dis,quam caulat in ea: quia attributio,vera est analogia, & per se
Ex his conci usionibus sequitur ; proporsonalitatem , non esse Veram analogiam nisi ut per se coniunctam attributioni:& ratione huius, non ratione sui et & ideo non facere distinetiim speciem . analogorum, ullo modo , sed omnia analoga , esse attributionis, Ut docuit expresse D. Th. I. p. q. I 3. art. 6. ubi ita ait:In omnbus nominibuw,aiιse de pluribus analogice dicuntur : necesse est , quod omnia dicatur per respectum ad unum N ideo illud unum,oportet,quod ponatur definitione omnium. Et probatur, hac ratione: Inaequalitas sola , non sufficit analogum facere, nec sola propori onalitas , etiam per nomen significata, sed praeter has sola atributio restat,de qua probatum est,per se facere nonam analogum : ergo solum datur analogia attributionis,& sola analoga attributionis: Nomine autem Attributionis, intelligimus , quamcunque habitudinem , unius ad alterum, Vel multorum ad viuim, per ordinem , ad quod dicantur talia. Et hoc modo intellecta,tertia opinio vera esse potest , asserens proportionalitatem non facere analogiam : niti unum eorum , inter - quae repetitur,dicatur absolute tale per suum esse, aliud e Io, non
nisi per habitudinem ad illud : eiusmodi enim habitudo, sub no
mine attributionis comprehenditur, & proportionalitas , a qua causiatur ratione illius,& non ratione sui facit nomen analogum.
Ad exemplum primae opinionis ; Respondent aliqui: Principium esse aequivocum , a consilio: quia a consilio impositum est ad diuersa significanda. Alij vero dicunt: Esse analogum proportionalitatis. Sed utrumque videtur falsum, primum quia Arist. s.
lib. Meta. c. I. enumeras p Iincipia omnla,diuerse rationis,asser ir,
213쪽
principium, non est aequivocum. Pro aluo consequentia : quia aequivoca non possunt conuenire nisi in solo nomine. Quod vero non sit analogum proportionalitatis, ex dictis sequitur, quia proportionalitas non sufficit ad efficiendum nomen analogu. Di ei ergo posset,Principium esse analogum attributionis: quia primo , & per se significat : principium , a quo per veram originem procedit aliud, secundum esse:& per attributionem ad hoc principium, dicitur de reliquis. Vei,cui non placuerit,analogum hoc, modo esse dicat potius, esIe univocum , quam aequivocum ; quia hoc ultimum expresse,est contra Arist. Ad rationem vero:Negandum est antecedens,quod proporti nalitas praesupponat diuersa essa illa,inter quae reperitur: nam licet supponat esse distincta,tamen indifferenter potest reperiri i ter ea,quae Uniuocἡ conueniunt; & inter ea , quae conueniunt solo nomine:& ideo,non facit per se nomen analogum. Ad testimonium D. Tho. responde0 ; Dm sententiam I abiaque dubio, recte tractasse in eodem loco primae partis, a nobis citato, ubi tam expresse tenet oppositam. An necessesit rem,vel conceptum significatum nomine analogi ntrinseca forum reperiri in principali analogato , in cateris vero . solum per extrinsecam denominationem.
SVpposito,quod solum dentur analoga proportionis, seu attributionis,dubitatur: An neeesse sit, quod significatum eorum, solum repςriatur sormaliter in principali analogato, in caeteris vero, non sorrnaliter: sed solum per extrinsecam denominationem:vt videmus, in hoc nomine, sanum, quod significat sanitate: de haee solum reperitur formaliter in animali, quod est princia pale analogatum: in urina vero,& medicina, solum per extrinse- eam de 'ominationem: in illa quidem , tanquam in signo, & in
. Er prima op nio aliquorum asserit, necessarium esse , quod inisolo principali reperiatur formaliter, dc intrinsece. Quod probari potest,quia in eo solo hoc modo reperitur,per se primo, caetera Vero,solum videntur esse , quasi attributiones ad illud: ideo. Arist.de accidentibus dixit, Non esse entia .sedentis entia. hoc est, aliquid substantiae: sed attributio, non videtur esse, nisi quaedam extrinseca denominatio:ergo sola' in eis reperietur, per extri
seeam denominationem. Secunda opinio est communis,omnium modernorum, negans
hoc essi: necessarium; sed indifferenter esse posse, in omnibus formaliter, vel solum in principali, secundum diuersam naturam& condicionem eorum. Et haec est expressa sententia D. Th. in .d. I9.q 3 .di est verat nobilainpicaeda. Probatur:Ratione,& .
214쪽
Exemplis: Ratione quidem, quia attributio est,quae saeit analogiam : sed haee poteli reperiri inter ea , quae sol maliter participant rationem vel conceptum analogi; ficut reperitur inter ea, quorum unum tantum formaliter eam participat: ergo utroque modo se habere possunt analoga , & non uno tantum , ut asserit
prima opinio Probatur minor: quia bene potest intelligi, quod unum , vel plura participent rationem formalem significatam, quam non habeant, nili cum dependentia , dc attributione ad unum,in quo per se primo reperiatur. Probatur secundo Exemplis.Nam ens dieitur analogice, de substantia & accidente,atque etiam,de Deo,& creaturis, ut inserius probabitur: sed entitas,quam significat,non solum reperitur sor maliter in substantia,sed etiam in accidentibus:nee solum in Deo sed etiam in creaturis: ergo,non est necessarium, quod solum in
principali analogato reperiatur formaliter. Probatur minor: Quia eteatura,emitate ni habet intrinsecam,& formalem, productam in rerum natura, per creationem , aut per aliam actionem: - ergo non reperitur in solo Deo:quamuis, per se,in eo tantum,&per participationem,& attributionem ad ipsum,in creatura.Et in accidentibus,reperitur etiam entitas propria,formalis, 3c intrinseca:quamuis non sine intrinseca dependentia a substantia , ut inquantitate,& qualitate manifestum est. Sed respondent aliqui,proprima opinione, Accidens non esse ens,sed entis ens: hoc est, esse aliquid substantiae: ut saepe asserit Arist. δc hoc est non habere aliam entitatem, nasi attributionem ad substantiam, in quadam denominatione extrinseca consistentem,sibi autem intrinsecam,& essentiale. Sed hoc non potest esse verum,ut ex eadem solutione,in primis colligitur.Na si accidens, est entis ens:ergo est ens substantiae:habet igitur veram entitate. per quam assicit substantiam. Quod videtur pro ari euidenter,h experientiis: Quantitas in Eucharistia,non inhaeret substantiae,sed
ab ea est separata:& tamen est vera entitas,quam videmus,& tangimus. Albedinem etiam sentimus per visum,& calorem,per tactum tergo euidenter probatur,quod haec accidentia 3c similia, sui extrinsecae attributiones ut denominationes:sed verae entitates reales: quia sola denominatio extrinseca non sentitur, nec
potest esse per se obiectum sensus. Et confirmari non potest:Quia aecidentia haee,habent suos es- sectus sol ales, in subiectis, in quibus sunt:nec solum sormales, sed reales,& physicos:vi albedo , facit parietem realiter, & Dr-
maliter album: & calor, facit aquam realiter, dc formaliter calidam sed effectus isti, non possunt procedete a eausis in sola denominatione extrinseea consistentibus, sed ab his, quae veramidciiurinsecam habent entitatem realem; per cuius realem vi ἔtatem
215쪽
eos producunti. ergo accidentia,veram & intrinsecam habent emtitatem alioqui, intellectus,& voluntas,quae sunt accidentia , superaddita iubstantiae animae rationalis,ad operandum,non erunt, nisi denominationes extrinsecae,ei superadditae. Quod patet esse falsum : cum sint potentiae reales,per quas tanquam per virtuteS
reales,elicit anima veras & reales operationes.
Ad argumentum vero ; Neganda est conlequentia: quia licet sotu in principali analogato , reperiatur prima & per se ratio signi ficata per analogum, in caeteris vero,sol una per attributionCm ad illud: intrinsece tamen,& formaliter reperiri potest:quia attributio, hoc non tollit,ut probatum est. An conceptus formalis analogorum,sit unus se abstractus ab analo
gatiso I multiplex ab eis an abstrahi possit. Conceptus, quem format intellectus de aliquo:duplex est,ut
cap. de disterentia notauimus: formalis,& obiectivus. Conceptus formalis,est qualitas mentis ; quam intellectus producit, ut sibi faciat obiectuin actu praesens, & illud intelligat: nam per hanc qualitatem,sibi perfecte repraesentatur.Conceptus vero obiectivus,est obiectum,quod intelligitur, in quantum per formalem repraesentatur. Et de utroque procedit quaestio:& ideo habebit duplicem partem. In prima disputabimus, de unitate conceptus formalis.In secunda,de unitate conceptus obiectivi. Sed conceptus formalis,etiam est duplex: Unus est, conceptus vocis significantis. Alter , conceptus rei significatae. Et de primo
certum est,quod sit unus:quia nomen analogum,est una vox simplex:ergo per unum simplicem conceptum , a nobis intelligitur. De conceptu vero formali rei significatae,per nomen analogum, procedit quaestio, sit unus. , , . Prima opinio tenet , Dari unum conceptum formalem rei significatae pes analogum,ita Scotus , loco inferius citando. Hervaeus quod lib. 2.q.7. Solus cap. praesenti. Fonseca A. Meta. cap. 2. q. iv. sect. S. P.Francistus Suarius,tomo I. suae Met.dis. 2. se R. I. sed diuerso modo procedunimam Scotus unum conceptum formalem ponit: quia tenet, ens esse uni vocum: Vnivoca vero, unico conceptu formali medio,sua univocata significant.P. Suarius , ideo ponit unum conceptum formalem: quia unum etiam ponit obiectivum , abstractum ab analogatis. Herueus & Sorus, licet non ponant eundem conceptum obiectivum, asserunt tamen sormalem esse unum. Et tandem Fonseca ponit unum formalem,non distinctum, sed confusum : quia non repraesentat dismatiste analogata,sed confuSe. Phobattir duplici arg.Primo,quia Analogum,non solum est una vox simplex,& non aequivoca, sed unam babens significationem,
216쪽
ex sua imposticinersed voces significant mediis conceptibus:ergo significabit, medio unico conceptu formali. Quod experientia
videtur probari: nam audito nomine Emis , aur alterias analogi, non concipit intellectiis analogata , sub decerminato conceptu, ut subitantiam, vel accidens, ted untis quid , nempe entitatem; ergo non sormat plures conceptus sorinales eorum, sed virum eiusdem entitatis.
Secundo;Quia si conceptus sermalis analogi,non est 'nus,sed plures. ergo tot formabit conceptus intellectus, audito nomine, quod analogata habet:vnde si haec fuerint decem,ut contingit inente, signis cante omnia praedicamenta , vel etiam si fuerint viginti,tot conceptus sitnul formabit intellectus:quod videtur 1mpossibila. Probatur consequentia, quia si plures format, non est
maior ratio,quare duos tantum,& non plures. Nec etiam quare formet conceptum potius horum , quam aliorum : ergo vel tot, quot sunt analogata:vel tantum unum.
28 Secunda opinio : Negat conceptum formalem analogi , esse unumquam sequitur Ferra. I.contra gent.c. 34. & cum eo plures moderni. Et haec videtur nobis probabilior. Et probatur primo: Quia analogum conuenit cum aequivoco, in eo,quod significat multa simpliciter, diuersamon tamen Omni
no diuersa, sed seeundum quid eadem:& in hoc distinguitur: sed
audito nomine aequivoco,sormat intellectus diuersos conceptus formales,propter diuersitatem significatorum e ergo audito nomine Malogo,formabit etiam plures simpliciterilicet non omnino diuersos,sed aliqualem similitudinem habentes. Secundo:Vnitas conceptus formatis,fumitar ex unitate conceptus obiectivi per illu repraesentat i :scut unitas imaginis, ex unitate rei repraesentatae: sed conceptus obiectivus analogi, non est unus,Vt in 2.par.quaestionis probabitur: eigo erit unus formalis.. Errant enim satis aperte illi, qui non ponentes unum conceptum obiectivum analogatorum , sed plutes, admittunt nihilominus unitatem conceptus formalis: contra quos euidenter concludit, ad hominem,hoc argumentum i quia nullam potest habere unitatem conceptus formalis,quam non accipiat ab obiectivo.
Ad primum arg.Concedendum est antecedensin ea parte,qua dicit,analogum esse unam vocem simplicem : & ideo, unus datur. Conceptus eius: sed negandum , quod unam habeat significationem:sieut non habet unam rem significatam,ted plures,atque diuersas simpliciter , ad quas significandas , unica impositione fuit imposita:quia licet plures sint res; omnes tamen habent attribustionem ad unam:& ideo unica voce,& unica impositione , ud eas significandas possunt designari. Ad experientiam vero, in eodem argumento adductaim Con-
217쪽
cedimus, quod audito nomine analogo, non concipit intellectus analogata sub expresso, aut distincto conceptu, bene tamen sub consulo actuali ut id secunda parte dicetur. Nec tamen concipit unum quid,eis commune, sed plura simpliciter diuersa;sub ratione tamen communi, solum secundum quid, propter attributionem,quam habent ad unum. Ad secundum: Concedendum est rorum; quod assumit,& ue gandum, esse impossibile quod decem conceptus formet intellectus,si decem sint significata analogi: ut contingit in ente,vel etiaplures,si plura habeat significata. Non est enim impossibile, intellectum tot simul formare conceptus sub unitate eiusdem vocis, tot res significantis.quot satis est manifestum, in aequivoco : quo audito,nullus negat,tot formare coceptus intellectum,quot sunt fgnificata eius, plura vel pauciora; & in analogo , est alia latio particularim quia non solum plures eonceptus, habent ordinem ad unam voeem; sed etiam ad unam rem, principaliter significatam,ad cuius conceptum ordinantur omnes alii. Et ex hoc intelligitur, non dari conceptum formalem natoris communem,atque distinctum, a conceptibus analogatorum; sed plures tantum eorundem. Vnde nullus datur conceptus sor- malis entis,praeter conceptus piaedicamentorum. Secunda pars quastionis,da unitate concepimobiectivi analogorum.
DVplicia sunt Analoga, ut dubio praecedenti insinuauimus. 32
QMdam sunt;quorum significatum non reperitur fonaaliter,& intrinlece , nisi in principali analogato,in caeteris Veto, per Denominationem extrinsecam: ut sanum,quod sanitatem signi- .ficat; sicut album,significat albedinem:& tamen sanitas,non reperitur formaliter,nisi in solo animalia in urina vero, & medicina, solum per denominationem extrinsecam , signi, vel cauta. Alia sunt analogat,quorum significatum reperitur formaliter,in omnibus analogatis: sed per se primo & priocipaliter, in uno tantum: in reliquis vero, per intrinsecam dependentiam , & attributionem ad illud : &de utrisque procedit quaestio, An habeat unum conceptum communem, & abstrahibilem ab analogatis. Sed deprimis primo dicendum est einde de aliis. . Est igitur prima opinio modernorum ; Quod haec analoga, fi-fnificent unum conceptum obiectivumquem intellectus abstra-it ab analogatis. Probatur primo : quia haec analoga, non sunt aequi uoca: ergo non habent solam vocem communem ; sed aliquid etiam, per illam signi ficatum: sed quaecunque ratio communis potest abitrahi a particularibus , quae in ea conueniunt: ergo datur conceptus horum analogorum,stitialitialis ab eis. Iecundo:
218쪽
Seeundo:Quia audito nomine, sanum: potest aliquis concipere, aliquam rationem communem tam talis ; non considerando rationes particulares; aut distinguendo diuersas : quas habet, inianimali,vrina,& medicina:& conceptus iste communis est eis:ergo est unus,& abstractus ab eisdem;secundum particulares rationes consideratis.
Meunda opinio est communis, & vera: quod ab his analogis, non possit abstrahi conceptus communis, sed ea proxime significare rationes particulares analogatorum , aliquo modo similes, vel proportionatas:in ordine ad unum principale.Ita Caiet.opus.
3 1 Et probatur ratione: Aa haec analogata significat unam sormam, solum existentem in principali analogato i, non in aliis, in quibus solum est,per extrinsecam denominationem:vi sanum, significat formam sani tatis in solo animali inhaerentem,no in urina,& medecina; quae solum dicuntur sana per extrinsecum respectum: eaulae,vel ligni,ad sanitatem animalis: sed a re, sormaliter signi fieata, & per solam extrinsecam denominationem: non est abstrahi bilis uua ratio , vel conceptus communis: quia forma, α signum,uel causa ,se habent ἱ tanquam causa,& effectus: quorum rationes diuersae sunt,licet ordinem dependentiae, vel attributio nis habeant a & ideo non datur conceptus eis communis: erga
nee dabitur conceptus communis,horum analogatorum.
Seeundo:Quia conceptus unus,& communis multis, sormaliter debet in eis reperiri:sed conceptus horum analogorum, tum reperitur formaliter in principali analogato; ut patet de conceptu sanitati saergo non est unus omnibus eis communis. Sed respondent aliqui, pro prima sententia, Conceptum horum analogatorum,non esse solius formae: sed abstrahere ab inclusione sormae,aut ratione signi,vel cautasta vi uniuersalior siti solum dicens uniuersalem rationem sanitatis : & non particula-xem sanitatis formalis :& hunc conceptum abstractum,formali ter, reperiri in omnibus : nam esse causam sanitatis ; formali ter,& intrinsece, reperitur in medicina: & esse signum : formaliter conuenit urinae: sicut sanitas actualis: rmaliter couenit animali. 3 ι Haec tamen solutio falsum supponit:Quia nomen, anum, impositum est ad significandam veram,& actualem sanitatem;vnde in communi modo loquendi,& concipiendi, illud solum vocatur 'sanum,quod sormalem habet lanitatem: sicut nomen,risus,impo situm , est ad significandum veνum risum hominis : quem solum intelligimus, audito hoc nomine: ergo non significant eiusmodi analoga uniuersatiorem illam rationem : sed ex eo , significant minus principalia analogata οῦ quia ine insecam habent attribu,
219쪽
tionem, ad formam existentem in principali analogato, per nomen primario significatam. Nec vera est illa ratio comunis, uni uertilior;& abstrahens a formali,& intrinseca sanitate, qua obb-cit argumentum ; sed ficta:quia formae,signo,& causae, nihil datur commune,sed solum haec appellantur lana, per attributionem ad illam propter quam ei aliquo modo assimilantur: sed similitudouo est intelligibilis sine rationibus particularibus eorum & ideo, nee est ab eis abstrahibilis imo, nec intelligibilia sunt particularia significata, nisi actu intellectis rationibus particularibusmon quidem distincte,&expresse,ut significantur propriis nominibus, sed confuse tantum & hoc modo signa ficantur nomine comm ni,& analogo:cuius ideo , non potest dari conceptus obiectivus, communis,abitractus ab an togatis. Ad primum arg. Coneedendum est anrecedens,cu prima con- : sequentia:minor vero distinguenda:nam ratio communis,duplex est: Communis,simplieiter; aut secundum quid: illa reperitur iuvniuocis; haec in analogis:& illa solum,ablirat ibilis est ; a particularibus rationibus uni uocatorum,haec vero, nullo modo potest abstrahi,a particularibus rationibus analogatorum : sed neeessario debet eas actu confuso includere.Ratio huius discriminis em quia ratio eommunis simpliciter,est ratio naturae,aut modi,in inferioribus existentis; communis vero secundum quid , nihil est praeter proportionem ut attributionem, inter rationes particularesin ideo,non est intelligibilis,sine inclusione actuali partic Iarium; saltem consula idc ex consequentii nisi intellectis partieu- Iaribus,actu confuso ,hoc est,non distincte nee expresse : ut signiscantur propriis nominibus:& hoc est, non esse abstrahibi Ie con-eeptum communem ab eis: quia conceptus, qui a particularibus abstrahitur, non includit ea actu,sed sollim in potentia. Ad secundum , Di stinguendum est antecedens: quia duplici - .eer contingit, concipere rationem communem, audito nomine analogo:non conceptis particularibus. Distincte, & expresse:aut solum confuse. Actu igitur expresso:& primo modo, concipi nequit ratio communis, eundum qui in non conceptis particularibus ; sed secundo modo. quia communis illa ratio Vnon est aliud, prater particulares proportionatas: & ideo, necessarii conceptas
actu,e dem conceptii .uon actu expresto,aut explicito,ied confuso,& quasi implicito.
Maior est dimeultas,de aliis analogis,quorum ratio,vel formasgnificata sormaliter,& intrinsece , repetitur in omnibus auso-gatisilicet primo, & per se in uno; in alus vero , per intrinsecam de dentiam,& attributionem,ad illud & tale analogum, est eras, secundum communem,& veram sentetiam:& ideo, in illo placet exempluin ponere. Cum enim larma significata, quae est entit . forma
220쪽
formaliter reperiatur,in substantia,& accidentibus; videtur , abstrahi posse rationem communem entitatis, a pariicularibus rationibus praedicamenιorum,quam participabunt omnia,tanquam formam intrinsecam. H Et est prima opinio, quae asteri Conceptum analogi I unu sm- pliciter esse,&abstractum, a particularibus rationibus analogorum:& ideo ratione distinctum ab eis. Ita Iauellus 4. Met. quaest. I. Scitus ubi supra. Probatur testimoniis Arist.& D. Tho. deinde rationibus. Arist. . Met. tex.7.asserit, Metaphysica cosiderare ens, in quantu ens:quasi dicat,non ut substantia, vel accidens, ita sub ratione uniuersaliori, entitatis realis : datur ergo ratio uniuersa- Ilom,Substantia,& Accidente:quam necesse est, este abstractam ab
eis,unam atque communem .Probatur consequentiae quia Vniue
sue,est quid abstractum a particularibus,edque commune. 3ς Et D.Thom.y.part quaest. s. art. 3. ad primum,ait: Substantiπιπε quantιtatem , is quatitatem contrahere os applicando istud ad aliquam quidditatem,seu naturam:sed contractio non potest intelligi nisi remotu alicuim eommunis, quod determinatur ad particularia; ergo sentie cns : & quodcumque ex his analogis significate conceptum communem,& abstractum ab analogatis. Probatur etiam ratione ; Primo : quia entitas sermaliter , κintrinsece est in substantia, & accidente : ergo in eo conueniunt, vel assimilantur, quod utrumque formaliter est em , sed cuiuia eunque conuenientiae abstralia potest conceptus communis eis, quae eam habent: ergo abstrahi bilis est conceptus communis en-ritatis,in qua assimilantur substantia, & accidens, & iste erit unus atque ratione distinctus ab eis. Se eundo : Quia concipere possumus de re aliqua,quod sit ens,& dubitare an lit substantia , vel accidens: ergo in conceptu e tis , neutrum includitur secundum particularem rationem , aut modum intrinsecum. Probatur consequentia ; Q uia si includerentur speciales rationes ,certo cognosceremus quaenam ei conueniret, eo ipso quod concipimus esse ens, & ideo non haberet locum dubitatio. Sed si non includuntur speciales rationes in eo COOceptu, erit abstractus ,& unus: cum nihil includat diuersitatis, sed solam conuenientiam: ergo datur unus concerius anal gi abit radius ab analogatis. 3 Probatut tertio; quia si non datur conceptus abstractus,& communis entis; erit quasi aggregatus ex omnibus rationibus specialibus praedicamentorum. Ita ut qui dicit enc , dicat substantiam. quantitatem , qualitatem , & caetera praedicamenta : sed talis conceptus de nullo analogato potest praedicari; ergo falsae erunt omnes istae praedicationes; Subitantia est ens , Quantitas est ens,
a alitas est ens: quod est ablurduim. Probatur consequentiaiquia. ' sensur