장음표시 사용
71쪽
iuiti I, p, agat immina x .e xvi ar di xvi ita Vesum quom molam & dealtis obscure ri, tominis, nnoti a b iram pertis ire. Simili tactivi de inore, pro quo decertavit volsinet Iib. 3. H. pHau. cap. M. pag. 169. refutatus a Notiso lib. a. cap. i . Disceptaodunx logo erit , ut habeamua etiam rationem temporum , de
Joanne Ch Lemno . de Cassiano, de Fautio, de vincentio, de Mitim , R L. Gennadio.
quod peius; iam lacrie aggrediat, diem pauca δὴ in lici exitu semipetitiari mi , , de go, tot g eiusdem m. putriatoribus. Post Moesinum, de quo satis de Hul. Polato cap. steterunt adve ius Semipela 4anos Hilarius , prosper: de s. Patrem adhuc viveniem de Massilieni mermi ibun certiorem iecemnet. Desunt di, S. Parente, cunabo inise agiani redderentne audaciotec: si ut Rcimam ad Cae. las in proiecti sunt, ut in novos pelaraa reprimeret. Maxime autem enituit in horum extirpatione seli imθα beati pinsocii. Seripsit contra cossem E pilios aeri ad Rusni,in anno dam exigilavit c a sanum libro contra Collatorem sex a intima a. proximo relwndit ad Cap)tulti calumni initum Callorum, ad obieetiones Vincentianax, &ad E, et pia Genucili una : edidit ipsa Measne Epigrammata plui, ma ,& celeberrimum carmen de In ratis. mum k ipserit libros de Vocatione Gentinui, inter Fiud iro: disis nitio est ; laudant lainviam penuinum illi ut opus Seripi, res plurimi 1 negant Henricus Noris, tu voti us . ,eli
suit iudicium divinis illam Eauditoriim Philippi I ab Q.
Eumdem presbutum contra vulgatem opinionem non ibis.
se Episco in Re a Loidi probatii haud obscure L M, de
No illus , O suo raucorum nunquam appeti Perint aut vini ius Aquitanus , aut C. Mius Papa aut C radiu ς Nassiliensis, aut Marcellinus Cocines, aut aliquis veteriam sate Honorium Augus unense , qui Gennadii verba traim scripsi gey auata Arnanuentium errore. Epuci sim tamen Re inson, quamvit nul o certo am umento, a uoscunt pol Honor uis scriptores irati. si tus senensis, Polle, inus, Ba ronNἶ, Fenatius. Sigosita'. nec non Thomas Diadusidi tius, Mammas populus, Trithe ius, re vos uι. i, animas veriti cum Pontaco ta vett. lari vocari Pro perum aliquando Episco, ni R I episeruem, x Re tum Italiae interdum dici Mepinum : afert etiam inscrimi nem extantem Regii iaci de Carmeltratum, Hic fruisse Pio μή, θυο iuncto postili CL o. , .c. Con emimn an lina Breviaria Restietiss Ee oesi x nosti m ad diem rata Novembris. At haeeri,idis che, C itieis nequeunt *Jenia me sati acere ae noc dubita ratione dith ahimur . Nulla renus tamen asseii titi pollumus
scopora Rhesonsem in provisela Provinci. h. quia subscripsis se inhetii ut sue dis vas ut ii A Carpretoris os . tute fuit Enuit his Pio per Aurelianens s Episeops; Iuccessor Ani uti ;ncin Aquitanus , qui cem Au ui ino siti rediit Eri tot
eitca antium arra certe iam a late granda vias, non ro. uit adeste memora iis concitias anno st . & r0. celebiatis.
ii, Ei uim dii lib. 26. NO amen a 4 uando sub Caelestini nomine ea laudavimuL e emplo porri Diaconi, CN υ , viiii , D sicin iii F, i di , vasque iat, aliorumque quod iussu i et an obatione Calectini iuerint a pro pero, vel ab alio delere die Au ur ini concinnata : at uo ii a sinctii uti quo um)am Semipei prunorum, qui tetio definitioni pon. ii cis non repueri a sutit, melius consulitur . Filimvero in k;ic capit huc aperte damnantur, qui fidem , piumque an idi: desiderium, cie inimum hora voluntatis motum negauicile dotium Clatia. Commendat tamen Ca elimus Ati u itini,nati: ἡolitivam , iis iusque oppugnat res com scit.
Idem po filii: Celasus in Epistola ad pices in Episcopo i ripta Albino Consule, ide: , anno a. itemque Hormisdais Esii . ad Polle solem data sub annum 31 . Eo vel renie
Semipelagianismum ira pia narunt, Augul ini dum ita m ne ii a L; stola probarunt A confirmarunt. Tand ni pios ripta eli Minipelastianorum turrest in se eunda Sue noes Araus cana. Hane celebratam sub Lenne pri mo anno Or aut suir olim sere coram is opitiis, ut liquet ex Ρ alatione dia opera Prosperi editionis Ctiaci , , ex Tom r. Conciliorum furii. erum iam topi ar sa.
bitam si isse siti, Phalce IV. Decio seniore v. Coci stile, hoe
et , anuo rm ut o de varunt Pp. Mauro non i lini in Appetui. Tom. 3. Cp. Aue notus disseret. r. in Met calorem, eludita disputatione Cera dias Von us lib. i. H. P. cap. a. CDi mavit C cilium Aratiscanum non iaciuti L ih Ehistola ad Hil um Arelatensem data anno 3 . Iampadio, Λ Oreste Cooc tum Synodus Valentina impotati e Loinatio anno ae postremo itidentinum Conacia itim Sestione vi. habita anno i aia Atque haec de ortu, fortuna, & tuteritu seinipelagia stit.
mapelagiano errore puretatam apertissime demo istra-. tuat, ut pe=dinanduς Vellotillus Adv. in Iun. 3. q. p. Sixtis Secesia lib. Q. annos tot. Alexander si Ecc. Saec a v. c. o. atque praeteratim scholastic t Ysambertiis i. partiq. 2ῖ. diiti 1. art. 4. Id Hermini et mi. a. de Gratia M'. i i. λ seqq. litiae Habet t. lib. i. cap. s. f. r. & cap. a C et Ant. Mucat. Di ivit. Disanahula de Crat. art. 6. &receivior x celesti. Et i vertas i ambigui eorum Patrum, o hi potuerunt , te exortam hilesim Pelatii, , praesertis,u mim qui ad populon habebant conciones , ne Munt se nri pelagi in alterio aliquid adiumenii ob validissi oras rationes proaucta; cap. . de Elest. Justolum, atque alies ruintitas; tama nihilo inui mihi eu existimatici At anciolitas Joannis, ut iii ,rom ne, si, Johtisque viridicati ibus albquam esto addam, per quam illata ili iniuria ve litatis vi, pr.isidioque pmpulsetur.
socavit potius, quam docuit. . Conta xam ego S. Doctori a b gelicam argumentati nem foe pacto. In semi elastianis quatuorsuit attendem. da, aut primarium ipsi in do ma iam a CatholicI omni hus refutatum . aut principia di dis, a capita , quibus illud fima e moliebantur aut et opposito atrumenta, qU-bua oppugnatum eis. ant Carones, quibus invenitor pro se pium. Quid enim aliud, ut digia cantur semipelagia nismi notae, nece 'timetii penderer Sasmas autem Ioannes C:n ictiornua capitale iam pelagianorum asser m re. iicit cmnino, finites, a suo pro uit lutulenium illud 4m.ma, alius rat & clarat rationem primam, qua exploditur, ipse sep editat eadem uerba Cantinum , quibus damnatur , itant ex illi ut vectit exscripta. Igitur Chryso tomus Sem: ela ianitatim noti introsit , non iovit: sed e res sit, es sus auii. Sin eli se demonilio . primariuet se i- relatia notem error eis, testiuo, fidei, aut bonae voluuta tig
doucim Dei es, ne Vtiis his is tir , At me eeta cra iam gratos ratast. Quibus ver fletissime ad literam ex Grb co translatic, iai eruditi uilitiis Haberius , ubinam illa in Chuysi,tomum iamquam gratiae ad fidem initianti i narum , aut inimicum , invidiosa criminatio 3 Certe quam
.lim iri a in scipulum illisa concidit, evanes tr. H
Mometira vero Sens pela ianorum erant . eum hortatioren scii solum assi antium Deum expellare voluntate hominum di extendere iota die manus sua et ad non credentes & ntia dicen eg, nee non ho inum ess e ρ palare animam sua: a : tum liberias arbitrii , quam autumabante diti , s Dei con fit titio humanaet praeveniat voluntate . His, ut in antecedentibus d est in est , r spondent Catholici experiare Deum voluntatem deliberatam, divi vocati, ni obtemperantem , atque nuo acte, non necessitate cor pulsam, Fc inhaerentem re audacis . donari tamen illi misericorditer ut velit, ut faciat, ut vomat p r : .r 6.DP pr r-
h aeque dilesii uis: ita tir non tollatur gratia , ron decie- elut a b trium: isod quidem, quia non itere iratur, nec cegitur; Ela, quia non expellat merita, sed incit . Quid velo Cht; stomus ae ante exorium semipelagian sinum diserte tradidit , doceri: iniim non praevenire voluntates humanas, uti dua attrabant Manichai , impellente necessitate quandoquidem dum meremur , aut demeremur, operamur cum deliberat ore atque elisi e t totum autem opti , id que ipsare voluntat s primam in hQuum incli
72쪽
LupER DECIMUS QUINTUS. CAP. H.
n. x nobis fieri nisi pia tri n. licet hae non ita
nos inaeveniat. ut everrat liberum uoluntatis arbitrium . Quamobrem nti Semipelagianismum non iuvant ea loca Scripturarum sartis arum , quae clamant nostra interes e , enaverti, velle , quaerere, parara animam; ita errorem ii. tum non alist, nee fovent sententiae Joannit saepe numem splendida oratione dicentis reserre nostra credere, pare
re, de petias orix tintiliatis ponere suadanumia. Jam .em dicendum aliquid de ratione praeima, qua Seis spei alianus error subvertitur . Est ea deprompta ex uerbis Apollati in i . ad Corinth. eap. 4 sti u oram habes, quian in aerem se. Iic testatur se tuisse coci victum S. P. Aug sinuth cum dimiliter et rarat potans fidem, qua in Deum redimus, non esse donum Dei , tertio de praedestinat. Sati- Elutum capite. Quanti ponderis his Apollolica verba sqcit ad mή arandum Semipelagianismum dixi eap. xl. praeceden iis disse tuisit, repetam in hae, quarto, di longe melius commonstrat mustor Graiis in quanto libri , quem nunc laudavi. Nec ι niti oppositum s. Chryse tomus . Expendens Apostolieum testim ivm Hom. x D. nudis si Iosed Ax, inquit, ει retina labeas a diis, Grumi missis or inpartir ; na mque se omites stipis .a .seni , ραιν ρε qui Mn ea te Bases, Ibaa Deo accepe/ι. Oώιὰ imriar te abere sinissa vin hahes ρ Seu es: has ut, latini oeas a te m. Illi amphti hisbes, neptia f- tuniam, in illis, feci is id hages 1 nou eaim misita 1 T sunt,
sed Dei heis L. Otiamυis fiam ad cas, a Decal one e ma episti. --vis precato is veniam istaeas, etiamvis δε- , di s di ertires, omnia rido rili μου erunt . uisi in Mias, ρωmρ, ρασὰ tion acceptiam habes p Argumenis Lum primum ae singulare illud eli: eodem eon .i eius fuit Augustiam: eodem Semipelaturam ipse oppugnavit ; e dem uti seni Cancine S Patres Araulicani. Fluit nune veluti sponte sua argumentationis nostrae pus quarta de apparet in Chri tollami Uratiocinus reperiri i- via Canonam aduersus Semipelagian et editorum verba , atque vim, aues oritatemone verborum. Dixi modo de Ca- nocte sexto Aravscano e nune attuli non semeta 3c ninvissime capia xi. & x t a. de H. P. Facias, Lector, esusdem Ca-n is eum reeitatis verbis Cho sol omi collationem. Dilas de Cationem alium Ara ullaanae Synodi numero tertium . Eccum e si ρίου mineatisne hiam no arariam μὰ deir ptisa referii, nam aviaena ipsam grat am furere, tit invoceriae a nobis, eumrassior Gaia Hopheia, GA A stin i iam diacmes t Inae rus fum is D aerentilias me , patim apparuiris noe ma intermeas i. Hae ergo Canone detrionia matur neeessitas prauementis auxilii ea cap. 63. v. I. Esaiae,& ri te. Epillosae ad Romanos dio. Inquiramus nunc interpretati em Chrysostomi Mom. 18. in Epillulam ad Romanos. En illam , Non dura, quoa psi μν se Deum arer hera potu/νius; δεδ O harum , sui eae gent Mi creuelavi, fristum a staras, o 3 nesen γε quia totum gratia μὰ perfereνδε, dis t. Fas 'sum oppoνωι iis, in em insevitis fiam. Vides in Cn sol lomo vel ipsos Canones Arauseanosὶ Ergo imaveritus, aut ad audendum protellus esse debet, quisquis tamquam Semipelagianum et , it dc vellicat praeclariis mum Fcelesiae Doriorem, qui pra damnavit semii, lagianismi ea-Ii tale deeretum et qui explosii tallacia Massiliensum interpre- rameata , de elisit artumentari unus, antequam proferrentur; qui rationem primam ae validi limam m necessitate gratiae ad initium fidei promoὐit i qui praesormavit Arauseanae Synodi definitiones, ue Canones . Haec omnia prael filii Mnanes Chos, fomus. Igitur Semipet ianismum praefocavit potius, quam docuit. Atque Baec erat propositio demon
In eandem cum Semipes ianis cor spirasse sententiam s. Ioannem Chrisostomum nititur probare Cabriel Vasqueet disput. M. eap. a. ex Hom. a. in Genesim , ubi docet Deum voluntatem nostram attendere, & ex Hom. et . in qua ait aliouam ex nobis renitentiam esse, ac proinde dilecti em Si spem , quae tamen de senis sumetat ad delendum pectatum . niti accedat gratia Dei ; quibus smilia iiDdit Cassianus Collat. ac, cap. s. Eamdem doctrinam habet Chrysoctomui in Hom. de Daniele, & serm. a. de Vethis Domini. Insuper addit Vas ea dis p sa. cap. s. ex Hom. 17. in Joannem haec verba Cu sellodii ne admoneri pos-mus Deiam suis in nos heu se is nostras non te eun re ae Lutati , seu a nobis inrisianciam ian, oci Urget a: Hom. I a. in Epith ad Hebraeos, ubi parum a pesneipio his habet r
in. Et in Pc am A riosis Hiata a. Hom. etiam X. in Epis iad Rom. tradit fidem praecedere, & gratiam imp trara . Deni ne pluribus in locis a firmat gratiam iis e seni, qui reddorii se gratia dignos, ut Hom. i. de Sancta Pelagia a P eietici quisquis docet a nobis elle virtutem, nos divitik beneficii: non praeveniri, nostram esse principium norum operum,lad nos pertinere ut velimus de praesig,
mus, & gratiam tari ita, qui perbent s Ignos gratia, is
per omnia semipelagianis adlinet. Adhaeret ergo Semipelagianis Chrysostomat. 4 LiResp di L minorem. Semi pelagianis Gosentit, qui docet cirtutem vile a nobis delaberate operantibus de volen tibus post gratiam preυenientem , de inditantem nobis b, nam voluntatem indeliberatam. qui docti nos prevellit. divina beneficia, qtialia sunt augmenta pratiarum . eas ct sus ilia, incrementa virtutum. aliaque huiusmodi a qui docet nos pristigere di velle, quatenus in voluntate nollea totum post praemno tein gratiam relictum eli; qui docet denique Deum noci anteeedere voluntates nolis p moti e neeessitante statie impellante: nego quod is Semipelasianit adhaereat . Qui hae omnia dueet excludenda mariam praemoventem, ae praevenientem, c cedo . At Ioannex Chri tot octaut gratiam hane nun exeludit, ut sa-Pra demoultra rem est . Eteo .quamquam alieubi sitibat . nos velle, nox praevenire benescia Dei, nos praeel Hete. nos dignos reddi voluntate uestia gratiis uberioribus, inter Semipelagian immerito cooptatu . Quamquam vera his responso ex argumentat e no stra redditur manifesta: 1 ngula obiecta a vasatiesio, & etiam aliunde superaddita enistans repulsabo. Itaque Hom. 4a. in Gen. loquitur Chrysostomus de eleemosyna, in qua Deus respicit voluntatem nostram, non censum, quod pro bat exemplo mulierit, quae in gazophylacium duo tantum minuta proseei l , dei satepeanae viduae, quat Propheragra pavit Eliam. Huic quidem voluntati rependit Deus tein ne rationes oratiatum et sed hane voluntatem nutri sue gratia a nobit esse doeet Chri stomus i imo animaduertit Sareptanam mulierem, ni Eliam pineret, a Domino h Misse prisceptum &gratiam, & recitatis νerbis seriptura, Haripasm maιω- υ ua posui ta , statim est , Via
is spiritus era iam , ditiae. Quod si in hae ipsa Romilia
ait nox a Deo adiuvari dum enitimur ad virtutum agones ;li uitur de gratia eooperante: opponens virtutem gratia:
iis, qui spectant quidem, sed non adiuvant in ludis Olym satis decertantes. Hom. M. dem strat iusti fieationis tratiam non e serti adultis, nisi em poeniteat, nisi sperent. his distant. Et hie sunt Semipesagianismi argumenta tEssent, ii ad poenitetii iam non requireret gratiam sed hane Eodem l o eommendat in se o, cui Dominus dimisi de bitum, diems r lanas Dominus noti filum Paulum prist. Ita quantum ne res rare quadem ausus itias, Aedis. De ni estis mos est, ut timor, in Moeniat perisiones minat . 1lue smilia requites in Collationibus Cassant, unde erro etes soleat semipelagianorum, ut dicam proximo capite. In Homilia de Daniele loquitur de augmento gratiarum; Daniel enim, puerique alii iusti erant, N illos stralia e venerat benedi ii ibas dulcedinis. Hane tamen Nomiliam non e stat esse Chryse lota, eruditis pluribus reptagnanti has . De augmentis gratiarum loquitur etiam in Hom. 16 de Noe, in i. de pelagia, Et ubicunque de iuuis icissi tuit orationem. Etenim cum Noe μυ tas dicatur, nociconsderatur a Cho Ilomo in principio, sed .in progressa
virtutis atque Pelapiam laudat martyrium patientem . postquam Dominus illi donaverat, ut pateretur. Martyreu quidem fortiter pugnantes gratia Dei confortati verum est inec gratia cooperans tollit prevenientem, quemadmodum subsequens ac perficien ς non tollit insperantem. Dctima septima Homilia in Joannem sermo est non de prima voiacatione ad fidem, sed de Mnesciis collatis Andreae, quems me obtemperantem vocationi Dominus constituit Ap, stilum , Ac familiari consuetudine complexus est. Huse tamen locum depravatum contendit Conetus de praede Ldisp. I. art. 3. s. o. de legendum esse praeueniri, non autem κω 'Heain, uti legitur in Veneta editione anno tuear. sed labitur manifeste , ut constat ex proxima anti iasi ,
sed a nobis isti, Misa, oc, 3c ex crinis eodicibus , quos consulto periegens vidi ita habere; eis,38ν
In Hom. i L ad Hebraeos siquet, ut ob reatum ess supra, e cludi praemotionem nece stantem; atque, ut adnotavit II hertus, fit serino non de iis, qui sunt in privatione gratiae, sed di iis, qui uant, currunt, de potestatem hahent non dan di in commotionem pedem suum. Quod colligitur ex ve
ad Romanos Hom. v M. dum ait sdem impetrate eratiam , loquitur Christit mus de Gratia sis incante: s- quidem de haec habet eodem loco, A redis fidei νεν hν
riam attracta. mare ex his apparet argumenta omnia , qum adversus desit nam Chrysostumi proferuntur , vitrea
viti, fle seolna: atque inter Castianuin, Hilarium . Vin-eentium, aliosque semipelagianos, doctos alioqui, sinittis. e viros, necnon inter complures nullius false doctri uspectos, Z: sapientia praecla , extare de eminere Chry- stomum, .nstim levia flent neu visurna eomes .
73쪽
De sosis visis, quorum doctrinam
D RRMITTENDUM est nihil deinpare sanctitati re
virtuti eorum , qui ante exploratam circa praeve mea. tis gratiae auxilium veteram traditionem, exor usque de .ssitionet Romanorum Pontificum, aut Sanciorum Concisoriam, profundii finias gratia ac liberiatas quaeitiones aut
ignorarunt, aut non exalte explieaverunt: aut proprio in
dulgentes ingenio istaei sensu, quod cuiusvis hominis eii,
quaedam verba luerunt interpretati. S. enun PMsper Seirim
pelaetandi Massilienses in Epistola ad Auguilinum seri os
Dei, ae tales, qui vitae meritis ceteros antecellereat, spiritualium studiorum viros, elatos egregio ue in omnium
virtutum studio, & in retems Auguilinianae admiratores , fiftitoresque Durinae appellat. Hilarius emam illos sum im eum laude immemorat, de scribit illos, lim exopto,
quod pertinet ad initium fidei, in laesis & ditiis omuibus Au-ti ni tinctitatem fuisse admiratos . Dum ergo illis, S
mipelagianos dixero, non illorum per viam me accusit rem deelam, non metitis peruicaciam, non voluntarium
e rem, sed solam salstatem doctrinae, qualem in suis qui que scriptis ante Episeopatum editis S. Ausustinus deprehendit, & qualem . Vasouelius absque ulla Santrarum in latia iussitates eli in Chrysollamo, re in Marco Eremita. Quare si sorte nobis vel excidit hactenus, vel in miserum defluet verbum aliquod contumeliosum, quod e petiore no illo utinam noti erumpat; sancte protiumst dogaraia notadversari, non Auctores, quemadmodum aiebat prosper iti aptans pravitatis telisnus non mediocris limio iis iam nius: i cum tamen, ut diximus, sanctitatem Massiliensium debitis laudibus telebraret. His vero Haemii sit si
. p RoposITio s. Cassianus non poteli a Semipelagi
p obatur L Testimonio litidori Petulantae Cassiani con distipuli, qui EpisL N . loquacem dc temerarium appellat,& dis in2 K Augustini impugnatorem: ex Adone Vio
nens, qui in Chronicis ad annum 423. scribito spera ii ιius a mih seras eatitι sme legenua , maxime .le tibera a hii A ct staria ; addit et res illius non ad plenum puristare pretuisse, cum vellet, Calliodorum senatorem Ra.emnatensem: ex Cassodoro ipse scribente cap. 20. Divinatuministratiotium Callianum megatum ab erruribuet etiam a victore Marotitanor ex Thoma Bradiardino, qui lib. r. de e,ussa Dei eap. 4. Cassani lenientias appellat Haeretisar, O p tis ovi venem magnanses : ex parente Ecclesiali metum Antiatim, qui ad annum 4 q. scribit eerto salii, oui Cassiarium Hedunt fui e omni ex parte euriati m. Hi consentiunt omnes te Serapi s. Non ergo absque magna testimoniorum auctoritate diem pelagianismi Calliantit inti mutatui. II. Probatur ex quo in S. olfeta Generatin in
quisitionis Hispaniae damnata luit haec propolitio mora, de
Itur Casiantis non Lust se peiurantis. Vide Goara ies controv. iv. art. q. ui. probatur quoniam s. Prospei ad
ψ.isun Semipelagianos fidem catholitam egregie defendit. Illum hit verbis commendat in Martyrolo io Romano Ee elesa, Traditione o Detate in nia adversus p/I iovis pras vi e thetica strenue arietto t. lilius opera dituntur a Ge 11sis in Concilio Romano rasia enau Me plena . Ex is 1; ut de Augustini scriptis labricati sani Canones synodi ii. Aratificandi. Ipse autem Prosper suum maxime iiudium contulit in refellendo Cassumo. Editum adve ut hune Ii hrem contra Collatorem , constat ex titulo, eoni ai ex Cas sint ..tbis passim in hoe libro productis, constat ex e. r. eius dem operis, constat ex antiquissimo Cocteiensi Codite prae serente hune titulum Liber s. pro pera pro Prisioso. 3. c., id contra Lbrem culpaU Presstret , qui ρν erat , DE Hai imis Dei. Hae en Collatio i q. habita eum Ahbate Chaeremone. Quod autem Antonius Boueat respondet in hae Collatione non esse sensum Cassiani. ab eoque histo etiee referri sententiain Chaeremonis, refelletur infra ipsulpici pe,i expressi simis orbis. IV. Probatur ex deereto Ge lasi, qui statim post recepta opuscula Prosperi ait, optistiti C soni Presbteri Gaaiarum a crapha. Triplici autem sensis diei tot aliquis liber ap Iphus, vel quod novi si au. mei tam diuinae & in Canone Scripturarum sanctarum , vel quod ineetium habeat auctorem, vel quod doctrinam ei hibeat non plane eatholicam . opuscula Cessani nequeunt spellari a Grepha primo & secundo sensu et non primo, quo iam dicerentur apocrypha etiam opera Pro peti, ali iramque Sanesorum, quae ibidem declarantur ese recipiis da iti res odienda non secundo, repeterea quod Autioris, dast . ipsus Ossiani nomen apponitur. Sunt ergo Aho crypha eo quod dominam eontineant non undequaque Caatholicam. Hane Gelasi Censuram impetere quadam vo Iant, non Collationes Cassani, sed libret de institum Mo nactorum. verum s id concedatur, quid indei Protheta sm
et elut hos quoque libros non elae immunes erroris, ut revela noti esse demonstrat Noristus lib. 2. eap. I. Intes M.
Neque est ulla ratione pretabile Romanum pontifeem ex pungere reliqunt Cassiani libros, non illum de Proiectione refutatum a Prospero ibidem inlignabus Gelasi laudibus e
lare non omnia huius Seripi ris Volumina, sed e N dimribus voluminibus ad retellendum excerpta. U. Probatu ipsius Cassiani verbis. Qui politai qum collati in II. cap. seripserat non siluat actuum, verum etiam emitat Num natum ex Deo est. Hinelpium , qua sane versa videntur esse eatholita, sequenti eaλω venena spargens, Mi autem eiicientius es. e. inquit ille esiam per natura timum ,
quia tinfeio Cisor, es 1 Ahum es , ne unquam εο omissimatam pressi a primi a , qu.e, amen visi a Demmis a rigantών, is es timmitionem tantitam peremtra p μω, ψιlus resis es Leem, in is asserat , pnsore autem bonum non His e. En manifeste Callidinis inurum bonae voluntatis a nobis esse autumat, exponens quae .m xerat tertio tapite, intelligenda esse aut de gratis ramd tionis, qualis est facultas arbitrii, aut de eo quod a dat nonnunquam, di in portione. aon in universitate hoe rum. Ita animadvertit S. P ter cap. q. n. 8. atque mdemonstravimus eap. xx. praecedentiam p. g. Etiam Apin istum restimoclium explicat Prosper cap. a. n. ra. duenda,
nis . Legantur teliqua capita memoratae Collationis , nec non lib. x D. de Institutis Monach. eap. i. ubi docet, naturaliter inesse cuique animae virtutum semina beneficio Creatoris inserta, conatus humanos gratiam praee me. di vinamque sericordiam eoaserti laborantibus ae desbilantibus, aliaeue plura puri puti Semipelagianismi argumenta.
de eriam isthma visae, o latitis si citui. Rursus Collat x III. cap. 3. uti bu, moni sese ceti ei vir, non sitim aestitim,
vertim et/am euitationum Anartim ex Deo esse prino um,
i no/i, O mirio Misi Mitinrisiis inspira , Oe. Addit urat in resp. ad obiectiones, X. Prosperum damnare in Calliani Collatione non sensum iri iux Cassian . sed Abba tis Chaeremouis. Cum enim. inquit, sit liber Collationum Patrum, solummodo ad sensum auctoris Collationis, nul quam ueto auctoria lib=i spectandus est . . Resp. Boueatum , ut in aliis pluribus, in desentione Casissimi nihil proserie , quam verba. Etenim verba depromptae ex cap. 4. collationis teitiae dem utant Caslianum fateri grat am in porrioue i inquit S. seros r) ρ am neffabat D timor ara focoso vi. Quid sbi vult advel nium illud riem nunquom; Neminem id puto ignorare. Novinunquam ait
Caslianus tam hene, quam bene alibi, Nonn-quum etiam cs Itis Ani vertititorι, τοι ei eis, Dei e Gat. Quod in sertur ex cap. I. Collat. xiti. ita a Pr spem retunditur e
a. - . . Desiυν Catαι te, tur His iovim tuam riseris ρCtir .. I γυ- om fuista is talisin m iesidio serensisa memtulit Iri e dodsieris p Etenim Callianus cap. q. ut supra ostendimu , definitionem praecedentis cap. ita explicat, ut timne donum descendat a Patrie luminum , quatenus naturae bonum beneficio Creatoris indultum est, de nonnunquam in portione vocatorum gratia etiam dormientes exsuscitet. Haee ubi adnotavit prosper inquit num II PH AE contiu rit, quia etiam Dis tuterviam morsitis haema is virtutum appositus pseo emendi, semper vero a D mitio in iis di a MOA. D tibi es quoci reetidam domi m
e ario Dὸ , seitati ias νιθιs arsitris. Quod mitte ino laeo positum est hae ratione refellitur . si prosper non
redarguit sensim Ca sani, sed Abbatis Chaeremoni , s iri Collationum libro nusquam sensum seriptoris putas esse spe
Elandum, cur Cassanum conaris defendere conicito textu verborum eapitis tertii, quae Chaeremonis erunt, te iudice, non Cassanti Deinde ubinam Cassanus quod ponit in ole aeremoniς aut emollit, ant notat interneta parenthesi,
ne fallat sectorem Rursus quomodo non loquitur Cassa nus in proprio sensu , dum etiam libro de Institutis Mona chorum duodecimo cons amissime definit, perse renem ma
MLia Num Cassanus resert modo verba Chamem is At declarat se hoc dicere, & seniorum sententia nune &contantissime destiire . An libros de Institistis Monach rum N tu abiudicat Cassiano J At librorum illorum Au- lar promisit Catiori lib. 2 cap. s. se Patrum Collationes
literis manda iurem, ne dubitares diversos esse scriptores possiere ii audias Diuum prosperam haee eapite dia scribentem uirtiν u libra, rejus p in ratio es Do Pretectio u
74쪽
ereti me huiu, Theologi ab imo Impumatore Cassant r. a. disp. 1 . cap. I. & Marri Prolos. q. de Grai. ean. 3. conititas. sed Botitat eo tradicit shi i , eum supra arta IV. Ex eodem Fulgentio, quem eo setipsisse septem lintos . pag. 35. probet Semipelagianos non admisisse gratiam Metualem ad initium fidei ex Collati xiit. Cassanix ' II.
obiicies a. eum aliis Apol istis. I. Collationet Cassi ni a summit sanctisque vim summopere commendantur, a D. Bemeditio eapite M. Renulae, a Ioanne Climaeo Cra-
adversus Faustum, eiusque placita eirea liberum arbitrium Ee gratiam , ad irmat S. iiidorus Hispalens; in Catalmo viamnam illaiL cap ti Mneellus in vita Fulg. cap. 28. PRA meant in Epith. Synodita ad Monachos Scythas. quae t pitur inter opera Fulla. Tom. vi. Biblioth. Pp. V. Exs Caesario Arvia tens, quem adversus Faullum propugnasse Au du Neala, a Petro Damiam lib. . Episti cap. 3'. ab aliis. sustinianam doctrinam eonfiat ex Ennodio Ticinens apud II. Callianui in Monasterio S. V loris prope Massiliam Batoni uni ad annum 3M. VI. Ex petro Diacono, quic ἀ Ttare de Ineamat. & Cratia demonstrat Fausti doliticiam Ee lesiae plurimum esse noeivam. VII. Ex his, quae scri
tam uam 'anctus Glitur, recondito eius eo ore in Cripta loculo marmoreo quatuor mlumnis sussulto, de capite an- cluso in thera argentea gemmis ornata. Celebratur etiam Sancti Calliani sectiva diet 1 o. Kal. Auausit eum solemnitate Delavarum. sit. Nunquam expresse in damnatione S anipelagianorum Cassanum inuenimux nominatum.
Resp. ad i. In his quae speriant ad Religiosorum instituti mem in Collationibui Castiani multa reperiri utilissima, ideoque merito laudantur a etaedisti summis ian-esiique viris, nee nou a Gregorio, Fulgentio, Dominico, Thoma Aquinate, eeterisque praeditit diseretionis iudicio,& a palea triticum secernentibus. Ad a. respondeo nonnullos de sanctitate Cassiani dubitare, eo quod S. Prosper illum accusite .ideatur hypocrisis semihiae, & in Congregat. de Autiliis Clemens VIII. auhiore P. Lemos lib.
r. ce Auxilii et diu. G at. eap. 11. Ad Gon Eales Controv. iv. art. ια prohibuerit ne Cas Jani reliquiae venerationi exhi psimus de H. Praedestinat. lib. o. cap. t ubi demonstratumeti a Semipelagianis Defenso lex Gratiae N Augustini essetipulos tamquam Praede linatos sus se traductoK, atque in hoc maxime Finitum intendisse ingenii sui nisus& molitiones. Vsit. Ex Synodo Arausicana, quam praesertim contra Faullum fuisse eelebratam mallat ex Norisio lib. 2. cap. 2ῖ IX. Ex libris Fausti de libero albitrio: in quorum altero, cap. 6. d et in elel inae ad gratiam ob seri metira helem divinis piae utile conspectibus ora iasium a Deo ge υτ titer An m, atque per ραν ii DoLηtisti, aseliam; dari aliquam fidem per legem inscriptam viseeribus, Oh ouam rentur. At ego nolo Calliani sane itati,detraheres cum Gregorius Magnu lib. vi. Epia. 11. laudet Notia te tum in hon Irem S. Cassiani e secratum. ut obserarat patius ad M. 4ῖς. n. xv m. Ac quae de illius sanctitate dicta sunt, arbitror e se verils ma. Responden itaque nihil derogare san- Mirati notam Semipelagianismi, ut praemonui initio huius dissertationis. quare si Pio per ea pit Cassianum acerbiori sermone, quotlibet uerborum asperitas doctrinam spectat , non Aue orem, vel aliqum alim Semiselamanos superbos teste, di hypocritat, factos sanctitate Monachorum , quibus cum sentiebant, audaeiores, sectatoresque piavitatis doctrinae, non probitatis atque .irtutis. Clemens autem VIII. rmecem reliquias Cassiani vel qu4a noti cocillabat de illarum, ut inquiunt, tu istitate, vel quia noti est privati h minis cultum Sanctorem, quot tales non declaravit Eces sta Romana, ubique promoueri: vel quia opportunum nouerat ebullientibus controversiis ae Gratia promovere exilii mationem Cassiani. Ad tertium respondeo personam Casiliani merito non fuisse damnatam, quoniam non errabat wrvitaeia eordis, sed isnorantia. & exillimabat errorem Dum procul abesse ab naeresi pelagianat unde Prosper ea Mnum cristitio ιι ma notientiis p/λ lauium , sed istud avi ;inter ipti mundi e leseratis exordia datam hominibus virtutem fidei, quoniain inspiravit Deus aitime net rium Dam. Capite quoque x. exemplo Gentilium nititur ostendere, per legem naturae indiscrete vigentem inter sensum euiusque hominit inris iamini in eli Num Dei meisὸν γαι- tum ante munera Redemptoris circa rati abilem creatu tam semper atieti is dono et lati ste, a Conastis. ρ, udim sin via praescripta per naturam , Iea per erariam eonfirmanita phoe noli rum e te, ut qui pro fragilitate idonei non sumat, quaerendi o di fonta imponunitate plateamvis, persecti)su providentia Bom,nem ranci tuis au Ianita ima inis diaetitia rem laborabas ε, eonuitionisus exploraret vile ere gratiae oblationem, vis fiariit obia entii praemimisistis; non e se in quo iucundetur benignitas largientis, se non piauso plorata fueris anquirenιιι avia sar. Haee cle alia permultaxaullus 2 ex quibus patet non admisisse gratiam Salυat ris nisi ad consummationem perieitionemque virtutis, ad initium uero sanctae credulitatis tantummodo hona natu rae, & gratiam legis atque destrinae. Fuit emo Semipeta pianus, imo Semipelagianorum amesignanus ti princeps,
qualem haberi a plurimis liquet ex Notatione, de Indico expurgatorio Magi ui S. Palatis praemiilis Opetibus Fau-
q. scritiit Collatorem nee eum haereticis, nee cum Cathmlicis plenam habere concordiam: n. At. de ipse ceteris sit Tomia viii. Max. Biblioth. PP. pag. M'. Reuincitur ex dictis Sirmondus, qui in Hiis. Prauecti que semipelatiani ait, moniam ramen, diam a Mae non lint a fratrinis Ioiaeiare u U5, io risu la mali es ut eis, am a petanda coraediis. Si Augur inus pepercit nomini, de personae Pelagii antequam damnaretur, ti reus fieret solemnis tergiversationis ae pertinaci e; s nee Baim a Pio V. in damnatione propolitionum suarum, ut illius hociori
consuleretur, expresIe nominatu eiid quanto magis servari dum id erat cum virin doetrina. de sane itate e spieuis
obiiciet Cassianus suit disti lus S. Joannis Chrys stoini. Si ergo Ostrina Chryso fonti in materia de Gratia Catholio eli; erit & Catholica doctrina Cassiani: α Resp.
- Isiae Haberi lib. r. cap. 1 . Cassianum a Joanne Chryso stoeno expui in suisse ab Ecclesia Constantinopolitana, ubi Diaeoni tun natur in elo. Nititur haec opinio auctoritati
Tlirhemii iti Catalogo uirorum illustrium, S. Antonini Florentinorum Archiepiscopi a. p. Hii . titi ita cap. ita f. r. si Miti in Chronitii ad an. 4r3. de Vincetitii Bello. vacensis lib. tria speculi Hi L eap. is His non assentior, i. quia Cardinalis Notis ut principio li, r. Hii Pelagianae dumonstrat et lit. Innocentii ad Clenunc P. Cassianum, es Germanu, venisse Romam in causa Cho i omi fibeodem Clero legatos . r. Quia ex Hii toria Iomeni&Nicephori conllat Cassianum non a Clirysostomo, sed eum Clit, sellam Dille Contiani inopoli ex pessum. p. Quia adfuem usque vitae Ca sanus praeceptorix sui Chrysostonii suit studiosi sinus, ut liquet ex digni; plenillimisque laudibus, qui hut desilinam ac tinctimoniam eius exornat orta finem librorum de Ineamatione advenire Nestorium, tibi etiam testatui se a Clin floreo habuisse institutionem & disciplinam, & reserendum totum ad honorem magistri, cuic euid putatur esse discipuli. Melui, itaque respondebis , ait alium aliquas sententias Chiue sto , qua prima sp cie videntur semipelagianae, non plane fuisse alle rem .
PROPOSITIO II. Faustus Rebensi et Episcopus fuit re-
hee propositio, di probatur L Ex cap. San- quo Fausti opuscula reiiciuntur ut amet3: Gil:ola Hormitiae ad possessorem, ubi Ponis silex pariter de elarat seripta Faulii non esse recipienda . vi I. Ex Joanne Maxentio, quem Paullum egregie resutasiti, & pio Glatia Chiilli ma no lludio ae fervore decerta se te fuitur PH Africani exules in Sardinia, & inter eos xul: entius libro i. de Veritate praedellinati Bellarminusce Seriptoribus Etaeliall. Barinita ad an. 4m. Vasque
natiana Apologiam pro Faullo concinnavit. In qua primuni ait Faulium accusatum a Joanne Maxentio insecto Eutychiana labe: eum Maxentius orthodoxus suetit, ut ollen/am in libris de Incarnatione, nee clun. sed alii viari sanitissimi, Romanique Pontifices Dulli scripta tam quam Semipelagianismum olentia reiecerint. Addit Ahou pauet Faultum in sinatos, quoctiam illorum menti in sed rat error praedestinatianorum. At Commentum de Haeres Praedestinatiana remitum est: & quamquam extitisset rea pse, nequit tribui Aseicanis Patribus, maxime Fulgentio, qui de Faustum impegnavit, & circa libertatem 5e gratra egregio volumine haud reela incedentem Minimum do cuit, & emendavit. Denique negat Cela sum damnasse ii biot Fausit declarando esse a 'ryphos: quod re snat literis
Hormisdae ipsi decreto Gelasti,nee non testin ζ - --o limonias Sanctorum
Quare sipientillime monuit Batonius Paullum in pluribut d clarari haereticum, nee putetati posse qualibet Apol ia.
semipelagiano dogmate imbutus. Demonstrat hane propositionem Cardinalia Notistis lib. di. Hist. Pelag. cap. xl. Nati Alexand. Tom. I. H. E pa .s . Pastut in sua Critiea ad an. 47 . num. xv. aliique vi ri eruditi pluribui argumentis. QIorum primum sit. Aliquis Vincentius suit Semipelagianus, ut conitat ex Opere
prosperi eonfra orieti s Vintenti nos . Invenimus autemties Mintentii nomine appellatos , Vincentium Lirine sem, vineistium viliorem, α Uineentium Pre byterum, cuius meminit Gennadius eap. 8 . de Viris illurbibuά. In e eteros posteriorum aetatum de Vincentii nomine dilicia nulla eadere poteli suspicio. At obieesionum vincentisnarum auξ or non fuit Vincentius eoaevus Gennadio, &Cannato, quippe qui floruit plusquam sexaginta anniet post ex- eitatos in Galliit Semipelagianorum tumultus, & poli obi tum prosperi vita senesi anno 437. vel ut contendit Phia lippu Lab in notis ad Beli. 436. Etenim Vincentius ille, ut resere Gennadius eodem loeo, legebat quasdam Expositioneq suat sancto homini Dei Cinnato, qui Episcopatum
non obtinuit nili exacto, aut vertente anno 48α ae Ge
nadius seribebat circa annum 4 . Nec Semipelagianismue Hortu suit extremis diebus plosperi, sed iam ab anno s. ut illum eliminaret, se ipsi Auetustinus de prid. m. R de D-- Dono perseri vincentius ergo Presbyter non eli A ctoe praedictarum obiees ionum, quomodo male disserunt stria Et praefat. ad Commorai torium Lirinens , Μ Gonetalea
num. in pag. ara. Multo minus obiectiones tribuen
eae stat Vincratio victori, iam eo uiato libru Augustini
75쪽
anno i .cu; &Hosper, s rediisset ille ad ingenium, rapi hrasset veterem tontumae iam , ae superbiam. A cedit post
mortem Augustini nullos in Attio extitisse seis pelagianos,
e nos e contra complures in Galliis: ad quos coet rediem Rosmet vi ilinter nervoleque stetit in aete suis umno ita a munituc. si ergo Semipelagianus obiectorum ausor
non fuit Vincentius pre1hyiet , nec Vincentitit Afer; qui Dnam ille fuit, nisi Vineeniim Monachua Lirinensis
Alierum argumentum est. Proprium erat Semipesa ianorum Pelasium , CEU iuio, Julianum execrari: Auguis
num autem hostem Pelagiae tu m insentiis naum, quo viam N i bi ad Versabatur, insestari, eiusque dini tuam vel iii
quaestimem trahere, vel clam quali eunt uiis digredi de op- Inare. Exempla sunt nesis libri Faul a , Cati aut , es Getin adii; te rimo ita autem literae Caelectini, atque Opeia prosperi. Atquo vincentius Li tinentis, uti redarguit pelagianos cap. . ia. D. A ultimo Con monitinii, ita Augus uinum nou curat omnino, neque vel semel commemo. rat, etiam i in refellendia Pelagranis illum celebrandi ire in iis oblata fuerit occasio. Agit ergo Lirin sis ceterorum Mirpula' antirum more &modo, eodemque colore tinei est. Le ite Papium ad annum 434. num. x x
Teti um araumenium desumitur ri libro Coremonitorii,
quem tamen d Murtitae plena: n , di alias perutilem iudica ratis. In eo libro vincenti uet noti uno indicio Semipei pianum te proda . primum Semipelagianorum erat lecte tum communem ine liniversis hominibu I gratiam, dari illam qua tenti & pulsantibus, nee admittemdam esse stra tiam specialem , quam elerni aerae literae pollicemur. Poe
Pus ino, quem Pallem semipelagiani arbitra litur nee pradendam e se ob Aueu linianin ininis celebritatem, nee a mobhvilman ob novitarem dolitina λ Cuid enim innovabo
rut memoria . atque, ut vincenti scribit, cinere; iunc
pioba L . vincentius irat iee semipei innis ceteric morem
at inerto videndas Noris iuῖ lub. r. H. D. cap. 11. V
po trem ira argumentum sit illud . Caelestinuet a se se
'esto, Per uni m. Haec verba Vincentius cap. ar. Comm .
nitorii ita contra Hilarium Ac Prosymm detorquet. D s
Dostras i in est messiere Desinat in . Juvat hic nonnullatinima due tete cum Notis io in scrupuli L A noti ni e uis , Nam ii Alexandro citato loco, Claudio Fi .n tom. i. ti Acad. Trali. r. aliisque viri Primunt uni, hae viticentii verba L,ire Prosperum & Hilarium : hi enim
sol ex Gaaliis mi Caele . inuina proleh i et uri illiu oti e. stipes et anim auctoritatem imp citaturi; neque eo tempore
alia eis dia si horta iunt, aut saltem non alia ii idoli C e- ad sinus eompesce e pt icta ad Anti stes Galli toni Epi stola. Deiade vincent in carpit Hilarium es prosperum tamquam criminatores, illos socci faciundo his vel ia, ni . am . AMO ni renui caelestinuet utrinque inlicitudinem iisdem literis commendauerit. praeterea cum Hilaria ae Prosyut accusasIent apud Cane lanum urso O Piob: m, ut thidem suin iiiii ι Potiti sex eontestarer: Ulaeentius, quasi ellei senii latianiimns communis Gallorum fidet , ait vocasse in crimen obes, CD P -tias. Insuper trina repetitione ili tu . parentiletis ui ita es, suadere viae nr auti l iam a cuiatibnem esie salsam , aut Caelestinum tum habui de delat mih it fidem. Denique ea conclusione, Ergo Me fuit B/ot. Cistis Mosa seris iis, salix ouenait uincentiva novita:em Auem in axe desit ine non debere incessere perantiquam a Mamilientibu propitian iam ; 1 quidem semipela laui Augai im discipulti obieciabant ut mini
Bratio mulset: sed omnia posititit ad quatuor eapera α- vocari. Erit et o primum pro Vincenti, argumentum .senten:ia quae assent Vitieetitium Urioenum fuisse Se vera anum, nullum Auli Mem habet, nil volsum, Norbsum, de Lupum Rei p. non es le postremo dum, Niniis, quae ad eruditionem spectant, etiam vori mn, proletalios Ee populares, uti est limat petio tuq Netiissetius; Macedo enim fatetur jures cum Notiso consentire citca vilice tii Senai; aeiani iuniim, quod tamen negat de Hilario Arelatensi . de quo proxima Propolitione . At Notisus ad se tu-pulos A non 3 mi didieri. 3. a. demum serat suam de vi cevitio lenientiam probari Ga nerio differt. i. cap. A. Claudio Fiassen Seori Aeaci. Tra H. r. disp. a. Altera odiisert. de Seriptis SS. Leonti & prosperi, Piri Maurinnone finis in Appi .c Op. s. Aug., Thoma lino dissere. io. in nodo; Basilio pontio in priori pane Releli. de crat.
cap. . Atque si hi per uti videtitur , addi uius Naras in Alexandum ' Pacium supra cit. Graveson Tom. H. E. pam itii. ipsum quoque Franeolinum in itio Th. TFr. Ocisio pag. 13o. Eii ne a sertio no ira sngulatis, an inter
bc riptore, citi ramunior 3 Neeundum incentio argumentum e a, illum non ei-
se aut dira obiectioitum vinceu iacia una: 1. Qita vince rius Lirinutiliu rati pelagia imam insensissimus i I s. r sciri a Commonitorii cap. 4 . laudar sumn opere Eii olam Caelusim citra semiphlaaiano . q. Quia obiectionea illa: adeo absti J sunt, & institiae, ut mouean inquit Mace do, vomam ' came cum Liriliensis do ii sinus iue xit, ac disertios u ab ia auctor iliatum obieri nuiniuit vincentius Prechinet, ei sexibit Aaron ius, vasque τ
. p. disp. 9 . cap. s. ii 4 . Rei pondetur Vincentii Semape la tanismum erumpore non fatum evobiesei ibim x incentiaria, Metum etiam ex eius Commonitorio. Llas autemo emonec tinti tale Lirinens s nullum eL his momeuitae vincit. Non mimum, quia Semipelastiani omne exo rahamur Pe.aa Mao. , ut conclat ex libro Pio eri contra Col-
rum miro alti cio derorquet. N tertium, quia in ob id-
Noti ustimum, qui niam vin entius presbyter soluit χ:1 e C enn i ii , .e pios e o i. in desuntio. Tertuum a umentum re itur ex egrestio opere Commonitorii. Illud enim mirisce co mendatur, ut dumo strat Macedo cap. m. pri. rci Commentaliumc. Deinde salti
plicari debent ea iii 4liee, noti in ieri u semis lagian sua D doquidem ia semen i ta quoque Augustiniana cicandiam dipuit dum El, ut specialem illam pratiam obiit amur Resp. Commonitorium vincentii uitatiliorum esse in iis .
Diis eatumdem: tiri Cti sationes CG xui petii: ile; sunt iatis, qui ii Mani Monachorum is iturionem , unde utrum que Opus luata laudet promeretur, hac e&cep:o quod se mi laeti ismum in mutat. Existimabant semipelagiani Au-stu: in lanam do trino ira approbatam a Caelo litio in superi, tibus libri . non veto in postremis, ubi Ausustinus dispu- .iat de electione secundum inorosium, di de necessitate pratiae ad initium fidei di atque ita opitiat vis ea Lirinentis. Haheb Murati i idem semipei mani assertores destianae Aorullinianae, ut ita penumeto di tum est, Di destinati talue inimici libertati . Non dico miram si Vincem: tit il-orum pata i tam di 1etit . . Qui . tam. Laudua verba ex cap. 3 . Commonitorii nequeunt habere Augu liuianum sensu in ; in quo specialit licitia coo itur aliquando etiam non. quam n libria, nee pul imitas. imo ut quaeiaini ρ δ pulo mu necessaria. Ultimum avumemum petitur ex sanctitate Viticeatii.
Nam vincentivi sitipi t pest Celectini Epiuolam, in qua
76쪽
LIBER DECIMUS QUINTUS. CAP. III.
mus vel ignorabat, vel nos. Si non ignorabat, erat in eo haeresis pertinaeia. Si ignorabat, iam erat hax ignorant a vinetialis, ideoque a pecoro non poterat eum excusa re. Addat Maeedo . Notis ius negat Faustum, aliosque Sem nipelagianos patutila exeus ui per ignorantiam invincibi lem : quomodo ergo exeusabitur Linnensis o Insuper mi pelagiam appellantur a Notilio e Itimmotores, Iupi, in hum erata et noti ergo adorandi sunt; neque enim sumus in AEgypto, ubi eoiebantur Lupi eum Anubi, S. Api. Tandem Semipelagianismus iam damnatus erat eum haereti Pelagiana; ut e ligitur ex Augustino cap. a. de Praedes LM omnes itaque diem,pelagiam erant haeretici: qualem sivisse Uintentium Lirinensem nemo affirmabit. His de alia Plura huius generis Macedo in Omment. I. pro S Hilario Arelatenti, quae etiam valida sunt. pro Vincentio. αResp. ti nos lannensium Muciachorum detendere sancta ratem, ut diximua in Praenotatione huius Capitis. Ad priamum tamen respondemus Vincentium, Hilarium, Siami- Pelagianos teliquos non ignotasse Epiliolam Caeleisinii sed iidivisse non omnia, qua scripserat Augultinus, praese tim in mitiemis operibus, tuisse a Pontilice comprobata. maxime quod Capitula annexa Epicholae, in quacius semi- pelagianismus aperte damnatur, non sunt Coeleitani. igna. Iauciam in Semipelagianis dicimus tu ille vincibilem , qu ni in poterant viri illi dotii illam exuere diligentiori sivismo atque labored negamuς ramea non polle excusan ab ἀ quo iam nee ignorantia vincibilis est peccatum , it si eorum, quae quis scire non tenetur, ut docet S. Thinmas L E. q. τα art. I. Videatur Nor ius dissert. a. ad Ser Pulos An yma Respontione vi. & via. Ad. a. Res p. xeiae Notitium ictitiere Fautium non excusari per ignorantiam invinei bilem, quo iam non fuit in Semipelagianis haec ignorantia, ut male scripsit Ariaga in a. P. disp. 36. n. XI. quippe ignorantia inuincibilis ea est, quam n laratione pollumus superate. excudantur autem complures S mipelagiani ignorantia vincibili eorum, quae scire non te ne uantur. Ad tertium dieo suisse inter Semipelagianos , qui doctrinam Auguilina reprehendebant non ture ιιgenuo , , adios, qui eam rodehant Muιtigere nolani, ut inquit Prosper in Prisu ad ob elia Gallorum, illi, inter quos e numeramus Uineentium & Hilarium, appellantur a P pero Fratres, o Acires, o sones. . & smiliter da n-tur a Niniso lib. r. cap. s. alii autem calumniatores αhypocritae erant, saltem verbo tenus, atque in hoe N risius loquitur eam eodem Prospero, eap. x. eiusdem liciti. Legendus Neriptot Eminentillimus f. r. citi da fert. ad Serupulos Anonymi Resp. a. ubi consimilem obaeetaonem exemplo Hieromymi, & Cyrilli, & eruditione plurima egregie refellit. Ad ultimum respondeo Semipelagianonam plures ignorasse sententiam suam fuisse in selagio damnatam , agnorantia tamen superius explicata. Emmvero S. P. Augustinus initio libri de Praed. M. fatetur eos piarimu a Petilianorum errore a simi ; Prosper, ut ditium eri Prop. . noti denegat Callianum esse Catholicum, quamquam implicite semipeta ianum dogma coharet eum allertione Pelanii, Gratia De, uatur secti se mento r. . Semiis pelagianismus expresse damnatus eii sub Felice IV. a SD nodo Arausio , atque, ut Notilius scribit lab. I. cap. 2 p. ad haec usque tempora elira laesae fiu i crimen propugnaba tur. Quare nulla iniuria arrogatur sanesis viris, qui ante cel rationem illius Synodi dicuntur bemipelagianorum M. seruisse sententiast quemadmodum eo loco dem litat doctu limos Cardinatas audio ita te Ac exemplo.
PROPOSITIO IV. Iudicium Notisti de S. Hilamio relatems eonnumerando inter Semipelagianos grave est, ib
Duo Nori ius de s. Hilarici Arelatensi assirmavit ; unum, Semipelagianorum opini ibus adhaetisse, lib. a. H. P. cap.
Σ. alterum nescire se, an tandem aliquando errorem Aia
latius abdieaverit, lib. r. cao. I 3. Quantum ad primum attinet, depugnarunt contra Noti sitim prae ceteris Bruno
runt sere omnes, ut affirmant Balterinii lib. a. observat. p. I. Quantum vero ad seeundum Beste inii ipsi eodem lin. cap. E. poli Tillemontium in vita S. Hilarii, & Pagium ad annum putant certissimum esse, quod Hilarius errorem suum deposuerit. Itaque dico certum elle Hi-latii Semipelaaianismum, incertam a reationem . ti sudicium Noti sanum bene pocidenatum atque pravissimum. Ae primum dem litatur ex Epiliola S. prosperi his ad
ovi Atim po I risus velis censeris. seu ρtiis Aeram Les c. anus, aut ς si facturas, incertam es, Oe. Hoc estimonium adeo elarum est inquit Nat. Alo. Tom. 5.D. E. pag. α cui subscribunt Pagius ad annum 443. nu. 8. Clavi i r. H. pan is, Toti mely lab. I. de Crati pag. OL) adeo clarum eit, ut nemo di teri possit, Hilarium semipeta etianorum errorum tintium suisse fuligine. Et revera in Eo lota Prosperi legendus non e i murini Theor. Tom. II. Hilario H noratas, ni quidam putabant . eum inς omnia, inquiunt PP. s. Mauri in notis ad Epith Prosperi m. MOP. S. Aug. Hilarium serant. Neque Proster intelligea.dus eli de Hilario altero, qui una simul seripsit ad Augu- sinum , quoniam Hilarius ille laicum se nominat, vicistim Augustinus cap. I. de Pinivit. M. illium appellat Filium ae praeterea testatur se nihil de veritate ae doctrinas. Patria cubitare , eiusque praesentiae deliciis aliquando fuisse positum . Quae nequeunt in Arelatensem Episcopum convenire, i quaunt in notis ad Emst. Hilarii doctissimi Maur Bene melini. Insulsae antem, atque ineptae sunt exelamatione Bruannis mulier in sua pro S. Hilario Apologia scriben- tu, Si est Iulari iaci irato , γ ssa , AMMImi, quom Ao semipetiae satis Digna sane risu argumentalicii quata Prosper dieat Hilarium sectari in omnibus Au)ustinianam sententiam , nec in Guaestionem trahere quae s. patet in labris polierioribux disputatiit, quasi de ceteris quoque Se pelagianis non eooteiletur Austallini latit Hatem doctrinamquc, hoc excepto quod spectat initium fidei, &elem emsecundum propolinam, iis fatii, ae a ctis em ttis admira ri : quasi demum Augustinus ipse de Dono perc cap. II. suam noci profiteatnt Semipe lapianis gratitudinem, quod in ceteris suamet placita amplecterentur. Cum itaque Prosper scribat Hilarium Episcopum Arelatensem accessisse Semipelagianas, neque sublii tuendus sit Honoratus, neque Hilarius alter Atinuitini diseipulus, , collega prosteri . non Episcopus, sed Laterii de Semipelagianismo Atela. tensis adduoitare non possumus. Obiiciunt Adveriami 1. Nori sum nee unum pro sua sentenistia posse eitare Auctorem. Sed nos iam aliquos, nee infimi ordanis, memoravimus. His addimus eum p taeclarissimo Auctore dissere. a. a. ad Serua. Anonymi, The philum Rayna udum de boois ae malis libris n. 181. & Thomasi sinum superiori 3 laudatum. Meedit Loeat Holuentus,&5ιrmondus, de qui et ibidem Notisus in responsione ad A Pendicem eiu clam operis: qui addit in Aduentoria Uilarium, P. Gabrielem de Henao,Cntillianum Luavim, Gilbertum M suinum, Sammarthaum fratres, δι alio d poli apertissmum
testimonium S. Prosperi, necesse non eu ceteros numerare. Secundo objiciunt, Hilarium Arelatensem esse revera A
ctorem Epistolae ad Augustinum scriptae adversus Malli lienses. i. Quia S. Prosper affirmat Hilarium Arelatensem velis te eum Augustino secisum suum confecte per literas. a. auia Hilarius Arelatensi, iam Augustino notus erat, illum audierat in Africa, &ad eum scripserat Sutaeus; Dillatam, quae nune eli inter Augultinianas i 5. alias 83. His autem Ommaeonveniunt Autiori Epistolae eontra semipelasiano . ia Angustinus rei pondens prospero nullam secat Hila- irii mentionem, ideoque noverat optime ingenuam ipsiua fidem. α Res, d. h re nullius esse momenti: liquet mina Aultorem perdi Epistol. suisse Laieum, & etiam esisticum Prospero, ut suis litetis Auguli inod mata Mali liensium intimaret, quemadmodum nee in quaestianem vocasse ullum Sancti Doetoris alletium t quae omnia suis in sileriq m fitetur. Quomodo ergo Pro per hune appellat Episeopum rQuomodo scribit trahere in querelam Augustini nonnullas disputationes ρ Quomodo ignorare poterat num, vel quo animo esset ad Anquilinum striptum et i Falluntur ergo impugnatores Notisti errore maximo, S salsitatem superaddunt falsItati. Enimvero Arelatensis adincidum iuuenit, ut seribit Euchetius, si reeepit in Mona ferium, nee invenitur suisse unquam in Africa. Epistola etiam scripta ad Augustinum S tramim non est Hilarii Arelatensis, imo sotta lia nulliuq Hilarii, bd Hilarii, ut ex vetuliis Misi. observarunt Benedi lini. Alia terius tamen Hilarii esse minime denegamus. Arelatensis non meminit Augustinus, vel quia sanctum uirum sui amatorem noluit aperte redarguere. vel quia eius epistolas expectabat. quem scripturum, etsi dubitanter, praemonuit Maruet Prosper Cpponunt a. S. Hilarium an. 4M. nondum fuisse Epist,mm Arelatensem; amex Paraenetica Euchetii ad Valetianum eolligitur Hilarium induisse Monachum Lirinensem, quando S. Petroniux elesius est Antistes Bononiensum, idest, an. 4io H tiritis, inquit Eucherius, nuper, o Da Datia n e MI s/ι Petronius, ambo et ilia enio ma, vi Huni, m&- Ἀμ- 'i Iri , sede tintis n Rei et is, aIter tu sacerdotis nomen issenis uir. Respondeo salsum esse, quod Hilaris electus non se Episto Arelatensis an. 429. Manifestum quippe est Hono ratum pedideeesorem Hilarii subrogatum fuisse Patroclo an . 416, sedisse autem duobus annis , & in pace quievisse dieii vel 13. aut a S Januarii an 428. ul con. falex oratione funebri habitam laudem Honorati ab eodem Hilario. Statim vera, ac Hilarius interfuit morti ac parentali hus Hono. rati, insulas huius obtinuit, ut cocistat ex vita Hilarii eo seti pia ab Honoratos Masilliens. Itaque verborum Euch rii sensus est. Hilurias per Anti s Arelatissi, o P reonius Mue D sespias is Irotis, tam ita ut νου isti ν non ad Monaehaium Hilarii, sed ad dignitatem Episcopatus sit tesserendum. Quod animaduerterat Norisius lib. r.eu a. unde sorte Macedo argumentum sussura tui est, dissimu lata res visione. Ceterum Hilarios fuit in Mo serio Lurinensi longe ante annum 4; . 8c Eucherim ipse in librade Lauditas Eremi edito anno 418. meminit ipsius Hilarii iam Monachi Uriaeass, ut observat notas ad hunc
77쪽
maris loco fi uetant verba Augustini seri aut de D tro periem cad. a . Nune fa oo libris, in otiabus εὐ-su ais is μιν ξλα βίαν . At libres Ret a lat. iuxta Nori- sum ex ferit S. pater anno 4r . ut docet cap. ultimo lib. I. H. P. Ergo ante annum QR quxndo certe Hilarius o erat Episeoput Arelatensis. Hilarius & Prosper eontra
semimurianos seriplatant ad Autumnum m Reip. S. Patri e silium fuisse non silum libitis retraesare , sed de Opis stilla , 3c Epitholat, Tractatus omam indiciaria leveri
tate recensete , ut ipse scribit in prologo Retta Elatronum
Expleuerat orro an an dum Retractatiotium libros, sed retractanda fulce petat opuscula alia , quod non potuit perseere a Iuliano, & a seimpelagianis pinvoeatus ad n va totamina . Qua o ni hal mirum ii de Dono Persem ait, Noe faelis tibeci, in oti, s O fetiti mea resisξι ηδε δε-
scepi: ubi etiam consulto scri opus ti , dei quando C clade & Epistola nondum reda fas ad iudicium centariae severitatis. Reliqua Adsersariorum argumenta aut soluta sunt propositionibus praecedentibus , aut talea 1um,
quae aliam noti metentur te pontionem ..
monstram una iam eii, non esse eertum quod Hilarius abdicaverit dogmata Semipeta iana. Parim, Tille milus, A Balle inii iratres id probant ex antiquissimo Auctore vitae S. Militii inter opera S. I eonis pag. yia. ubi inducit Hilarium se loquenteni 2 Ctim ipse,s munui princisDM, , ctim quisαι AH lotas a seribit M. iam isse Osee , ι--
Saritum Augustinum do itinam itiitio stile seetitum. At
non ita Ei . Dii o hiet verbis alseritur tantum nee sitas praevementis gratia ad operis persublionem, & tonsecutio. item beatitudinis i imo Semipesariani omnes, aut plerique fallem , ut scribit alter Hilarius . sate tantur od istis sum πιι - in tenuem , ne Am perscua 4m , qtiemqtiam
dum eonfiteri taliam pro entem , qua petet eurat ad he et udinem quicumque voluerit. Deinde , ut aratis detur, seri pi editiis verbis nece sua rem p avenaentis graira et iam ad bonam voluntatem; neque hanc semipes araoni merabant: ut constat ex verbis Prosperi in En l. ad Au viii nutu, Volunt ales sertina m litium plantastiam a gror a viri u
haut Esse ruet ut ,: ti ex ipso Augustino scri a te de pro
se iurum mi s et a sui ean:υν. idem vero suo sentia consteientur semipulmiani, dicam pio, imo capite v. batis estuunt, praedi94 Hitarii verba ntio esse adeo claia, ut ei iii uiri itidie diiunt . Addo sulcilia scripssse aliquando Iliariun ;
non posse talven a Semipelagianismo e scuta ε , 1 pterea quies licet istere ut non salum actu iam, velum etiam e citationum a Deo ei e principium, a rnoscebat tameti sinep utia ante per se iam voluntatem laudabiles quosdam in tus, appetitus virtutum a ut oliendi POp i. Et dem que nulli et Semipeta iano iam ad mi iram quoque huiusni di appetituram negavit gratiam aut naturali , et dii ionic aut letis doctrinae, etiam interioriri; sed de ne a. i so
Hra stialiam voluntatis, & opetr , quam pra eritia verbi Hilatii A euiens s evide se nora pi aut Attamen ch Hilaru sanuitatem simi sine teneo, quod si ei orem suum noxit, illum absque ulla hil talioue de postiat. od ad c edendum adducor primo ex Mitiret uiri emendatione, ubi cognovit qua male gesserat in caulla Ce Id Hri , acriter reprehensim a s. Leone papa in iis ii olaad Episto oc per Viennensem provinciam coni ituros. a Ex ipse Epistola pro in i cxhibente nobis Hilatium , ut vi um spiritualium ibidiorum, & upidum conterendi cum Aheustitio per liteias sedium suum ; quod .iri uri .entum movit Gia botrum Maguinum, ut certo crederet Hilai om diecisse Semi ela ianm et ias in Consul. His Pi de Lp. r. cap. 2. Verum huic prohabilem fuem facii ui , noucetiam . Denique nullam poeticacis erroiit , socionem p. litur S. Hilarii inculpata vita, Λ irina : b quam in
Epitaphio Templi Arelatentis me ito dimis est
ita communiter Historici contra Francitam Suaris. Et embatur quoniam Gennadius in lib. de viris illo stibu- Rii suum, suem Anapalla, Papa in Epist. ad imo. te os
i iii. declarat a suis partibus aliennm , cap. II. Dolic mgt tibiae patrem neu minimam, eiusque i effluas ad utili talem Eeclesiae. auxi: ante Domino, sc totas autumat, noti
velitus appellare uim 3mum Ohit atorem incitatum stimulo aemulationis, & vertentem si tum suum ad oblo quium . De P spem pariter cap. κώ scribit e Lee, O ILI , sis D si, per Ma C sani , qu e Te sesismi sata a probor, .ue infamiar ne elua . Contra Santii Cissi, ii Opera magnifice laudat tum hoc loco , tum cap. Q. asens de Eutherio . Libri et Fausti Sen, pelagian in antesignam cap. appellat Ortis e rarium. Denique etiamia Aurtis ino scribit cap. 38. εστον idimi se nna m o, ne
Asit. Quae tamen a L nassio dacia sunt in
, admonit. pp. BR praesta operi de Ecclesiasticis Dogma tibvS , narcinius , 5 adanes, Patius . 8t Bellatinicius da Scripi. Et lac ad annum 4 . M. Oorieres 1. Cennadius lib. d. viri, illustri s laudat severum Salpitium , quod ab ertos. Semipelagianorum respuetit Resp. haec habere Gennadium 1 Iis onei l te sua
maenum erat inter D rrasque discrimen i ut cotiuat ex dinis.
nadio multo tempote soli librum de Uitit illi litibus ociam tecensitis a Getilio inter a ei; pha opustulis Callianire riuili, quae Gennaditi; tam im ense laudiserat zet Rei p. a. in illo Opure su iise a Catholico Seriptore inter possita nomnuida verba ob latetitem Herasim pela lanam , ut obse Varunt ex pluribuq collati, nisi. Pp. Mauri Benedictini m Resp. posse pi edis a Cennadii υε ba accipi de aliquo gratiatum genere nee denegato a pelagianis i ouibuscum Autiorem huivis operi nuenire pirebant Dolimus s. vanienses ex quo nusquam me uerit se ari originalis, adibaptisnaatis infantium in remissionem peccatorum ; cumque multos nominet haereticos , ivis quam meminerit Pelagii, ut prolati coci ira eum catholici dogmatis: idem eonfirmat Ecclesia ita dunensi , eo iur extat iudicium de hoc libri, Tom. ix. Biblioth. PP. Delon: Luit alii e spersa se ni pelagianitini semina in capite primo ac vicernuo, do
cet vigere in homitie icipio electionem ad quaerendam saturem , eum asis semipelasiavit ni characteribus . Dum veta se Midetur addubitate ph ies. an O; illud si genui
num, editumque a Gennadio . Seirant Vo: .um cit. locoo firmare , quod in qui isdam solati Bibliotheeis inseribitur aut fulgentio, aut itidoto, aut Grestorio papae . Antiqui Scholastici cum Maaillio lib. 1. diis , lib. 4. di i. Ir.tti,uerent illud Atiauit no . Mnediffini in Spei id. Tomo viri, Augustinianae paris edit. notant a Tmheinio lib. de scripi. Ecel. , de a Joauua B, leo Cent. a. Seriptorum
textum ii a leJendum ei D, non autem, e ut i ad
notarunt voltius, Not: lius. N p tui. Loquitur ergo Cennadius de alio Opete . idest. de Eccles. D maribus: nua eis autem probabile Cerinaeium ausuram, itere lib=um in. e tum Semis elationismo ad pontificem , qui iam semipe logiarm reprobaverat. Ad hane ob eui otiὰm tenet prima, di potuema responsio praecedent. Atque etiam re p. optime
e nendatum ab eruditis viri, textum Gennadia , cum cer
tum si libium de Viri ii l. non est opus de fide. Sed ne que certum est Opus de fide Greniati e se libium de Eecl. Do atibu1: di mulio mitius eii certum prohatam taliae a Gelasio fidem ipsius Gennadii. 1 fetetur st,ipssse coeatra Pela tum libror. sui depetierunt. Hoc misit ibitat se ad Ge. tauum: atque, s di inare la dii, hos libron appellcit Opus de fide sua. Addo in pluribus M h. ti edit in libris de viris illust tibiis desiderati eaput illud ultimum in quo Gennadi in; loquitur de ieipi ade Tom. i. op. s. Hiero mi vet. editionum
obiiciunt inimo Qui Ceueadius icti psit de Calliano λ de F Miso, ditia ab eo luerunt per ignorantiam iacti
unde ex illorum laudabus nulta e tori; nota pote: inter-xi quantum spelint ad ora nis ' Res p. id manu L er e crevi
sibile . Gennadius enim vixit paullo poni Hilarium , pr frurum , qui ex Ca lia Romam prose et i Q leuini literas ad GaIliamin Antii ilex impetrirent . In his luetic PD- per D Hi a iuq a Ponti see ma inopere laudantur, es re
daiguuntur Au 'i lanian v dolestinae e lumniat res Id pr sesio noti potuit Gennadius ignorare , nisi addat ignora tiae crimen mendacii. Cap. enim Si ait se legisse Prosperi
contra Collatorem Oreseular di s legisse verum est, viddi, te p. 24. num. 38. CFle: iuum reprehendisse Cassavium , ad mille Masiliensibus libertatem mala loquentiae, es Aut κ- si iesi opera celebri elogio probasse. Quare aut mentitur . N icta non li sit, aut iusti in criminationem Prosperi, Actu laudes Ma silentium non laboravii laesi ignorantia. At suo lanatus haec scripserit, sue m loolus; nesari non potest plus aequo in semipelat, non tu ille ibad tuum.
randam semipeta ianormi, necelsu sit a mei re inret'
talon fuisse Epistolam S. Caelellini eo Lucio , quod in ea approbata si destrina S. Augu. mi in operibai striptis
78쪽
LIBER DECIMUS QUIN TU s. CAP. IV. Q
Bessu agiano i non autem in postremis, quibus Se rei pelagianismus sui Mitur; ne quis inierat minus valida
reuiaris M. uen auctost, ram ρν cognit a probar; ediuod Da eis juniit, laciis nan . . Ceterum quo loco abuerint doctrinam Sancti Patris tina eum Caele linopo. steriorea poni mees , demoni iratum est Tomo I. In praefatione ad librum de Electione Santiorum.
ETSi potest quisque dogma Catholieum ex dis talis
postremo capite de H. P. atque ex praecedentibus quatuor plenissime percipere, N propugnare; ne videamur tamen aui de seliolatiis diffidiis , aut de quellionibua Critie, Hillor cit, quam de polemicis ad fidem pertinentibus mas 1 elle solicita: volumus de Gratia neeellitate ad initium fidei hoe lora breviter pertratiare . ita Augustimus mi quam Chiiiii gratiam necessariam esse ad quodliabet o et salutare, & non dari secundum merita nostra plurimis operibus dei nstraverat ἰ Se pelagiandi fidem ab operibus distinguentes singulari opere de Peaedesinatione Santiorum resutavit, quasi in eompendium redaei is, de ad suscitatam a Miasiliens s quartionem applicatis superiorum librorum argumentationi hut. Ex eodem de praedestinatione M. libro, & ex opere prosperi adversu. Coli torem, ubi Oeeurrunt plura ad eliminandum Semipelagianismum perutilia, curabo praesertim totam dirimete conistroversam. Pm qua sciendum eli disputationem initimide Fide , mut ad salutem aeternam ordinatur, per quam Christiani luitius, N. ad inllificationem disponimur; nam fidem humanam, qua ab impiis, de infidelibuet nemo disterni. tur, consensu omnium nullam gratiae opitulationem requirit , nisi illam, qua ereati silanus eum partieipatione rationis.
PROpOSITI . Gratia Christi ad initium fidei neces
salia est. Sacri r literit, simulque Augustinianis argumentationibus
primum evincitur. I. Apost. ad Rom. xi. v. 6. ait: si a rem gratia, jam non ex op/ν uetis r quo testimonio probatur non dati gratiam secundum metita nostra: Atqui non re ceditur ab hae pelagiana sententia, s non Unι r H Dὰiaratiam quoa risiare capim is, ut Augustinus docet de Fra dest. San .eap. 1. n. g. igitur quod eredere incipiamus pertinet ad gratiam Dei. II. Idem Amst. ad Rom. xi. v.
33. inquit: υ uis μιον diait tui, o retririerkr λ' Atqui si itiitium sdisi nostrae ex nobis est, Initio fidei nomi
in si pia .su F45ι ν poscimtis, ait eodem cap. n. 4. Augu sinus. Non est eteo duntaxat ex nobiς initium saei nolim. III. Idem Apostolus in i. ad Corinth. cap. 4. n 7. habet; fuit enim re uinrem At si penes nativaη arbitrii vites ret virtus credendi, uti S. pater dem strat eodem li-hro cap. q. n. I. usque ad cap. l. n. ita posses d rara homo in itii addi scis is utam, discernit me Des mea, , ψιria mea. Igitur credete penes naturales arbitrii vires non est. Vide etiam de lib. a . eap. g. n. II. & qua n a disserui mus cap. praecedentis libri xi t., Prop. prama. IV. ita Apollotus loquitur ad Philip. t. r volu domatam est pisCulo. kon sum ut reia tit in eam, vertim etiam ut iam amini mo Dr Ad patiendum pro Chticto requiritur gratia 1 Pariter ergo requisitor ad tredendum in Christum ;nam ut S. Pater ratiocinatur ibid. cap. I. Utram e Uema a Dei amo, is tite M a Exit esse donariam. Nee si , ,e plinitis, o mi ilus ere iurιs in otim; seu vir ere. daris. V. Ad Corim n. i. cap. .dis de seipse ait paulus, Mi-fν e rasam e f. sue is Domino, ιι Iis: sed, ut Augustinui dissetit eodem loco n. 3. nen dixit Apostolus 6 Hu- misericordiam coriis stim, αι iis, seu tit filiis esset . sciebat ergo initium fidei sedi donum esse mi eo odiiseti, collatum . V l. Quis non vides prius esse eue eave, quam oeciis. I Inquit eodem loco Anguli inuto Atqui santia cogitatio est doclum gratiae, per Apostolum a. ad O in h. cap. 3. vers. 3. Non qtieci isset res smas me imo aιιθώιd ex nobis, quos edi naris. Erit ergo eccium gra-sarii Neec Tem. II. tiae ipsum credere. Legite etiam da Grat. I lib. ardi ei
tam cap. I. n. IS VII. Oramus Deum, tia natis ad per M
inquit Augustinus cap. 25. n. r. Est itaque oratio noi raopertissima demonstratis, esiam . - in ιι- fili via D niam Dei. Haec divinarum Seripturarum testimonia non es se aeeipienda de gratia ordinis naturalit demon litatum est
citata prop. I. cap. x M. praecedentis.
Probatur a. ex Conciliis. Primum ex tanone s. Aran scano non tanel repetito. Deinde etiam ex Tridentinosell. 6. ean. 3. 3c s. de quibus eodem cap. x M.
Tertio loco demonstratur ex patrihu . plura ex his pro erunt Besta iam lib. 6. de Gratia de lib. arbit. tap. 4. de L'Herin inter Tom. a. pag. Iro. 8e sequentib. sed i mnia fere generasia sunt, probantque neceisitatem trati ad initium cuiusque honi operis. Semipelagianos ergo fidem ab Operibus distinguentes validius impugnant se ventia. I stinus Apolog. i. ait: Ipse se uaria, arqua A Fiam nosis eir. Clemens Alex. lib. 1. stimmat. Fides non es eis Elianu ho m opias, seu a sestia votiva ait iraesistis. Ir
naeus lib. I v. adv. Haeres cap. q. Impoisb. E Des ius is Detim. Basilius in Ps. 1is. Fivia mtitio Iupo is rati a Astis metho ιιι ais mam au ase iam traian ... sancti DAristis operis ori sat iis notis esse ιών. Greg. Namnetia oraticla. Postiliae non es terreni corporis, ae montis canam crassium Deum rene pere, ni axitio confortarum. Haec, ali que plura cum graece, tum latine eollina invenies apud
Cl. lsaacivm Habertum lib. i. Theologiae Gnecorum ει- trum eap. g. De S. Joanne Chrysei homo sitis disputaui eam
x Augultim mentem si latus sum nuper. Martyris Cupriani sementiam demonstrat idem Augustinus de prael. M. eia p. 4. n. 2 de aliis Patribus praesertim Augustino pol ferioribus nemo dubius erit. Si veteres aliquando non tam aper te loeuti sint, naci disputabant eontra inimiem Ecclesae, securi loquebantur, & conci es habebant ad populum, ut persepe monui eum ipi et Auguilino eodem eap. IAE. n. 17. Demo stratur praeterea propatri rationibus Ineologie q. Quarum fit prima: Fides eu ruilificationis nolitae prine, pium e Iustificatiociis pria et pium a gratia praeveniente sumendum est: Ergo a gratia praeveniente eleitur ipsa fides Et minor quidem propolitia eu definita eatione Τridentino. Maiorem probat Aus ustinus eodem lib. de praed. m. cap. 7. n.
II. ex verbis Apolliat ad Galalac a. is. Nos . Iesu credimus, αι - --ων eae sud orsi. Apostolus aurem ideo dieit ei fide justificari hominem, non ex operibus, quia
ipsa p. mis duris, ex quis impetramur cetera ς qua propria o
pera nian pantur , tu quilias bine visimias. Probat eamdem maiorem S. Pater ex Psal. i M. NU Dominua is tuis is a mam, o e. ex quo ita Semi lagianos comprimit: μι Ahiarar a vobis, Fiari es a nosιs, cetera o Domi a M btiir ampestiis tu : asi ad aeui si Atim non peri nevi fides, serii Misa tiam, inquam , non periturat δε- - - - . Sit altera argumentatior in fide noura adimplentur promissones fa ctae a Deo semini Abraham , ut docet Apostolus ad Rom. 4. 15. Si ergo initium sdei sit ex nobis, ιι mi premus in Ieant ν, nori in De , sed in hominum est pes sata, istisa a Domano promissum est, ab ipsa re ι/αν Alrohis .
ta s. Destor eap. x. n. ro. Postrema ratio, ut ultima pii mi4 Ohireant, st.' Gratia non est merces operum nat talium; Παιs aatem dicat om, qui is, corpιι reeiis, astu , - realiut, uia I mereri ρ ait magnus Fidei athleta cap. a. n. 4. Si ergo initium fidei si ex nobis; mrii gratia naturaliam meritorum ilipendium ti mereri.
semipelagiani autem errorem suum sequentibus argumentis conabantur defendete . Obiiciebant a. apud Augustinum de PraQ. M. eap 6. n. ra. Multi audiunt .vectam vεritatis 1 sed alii credunt, alii e tradicunt: volunt ermissi credere, nolunt autem illi α Re p. s. patere stiis hae tenorea δε ρ is Me urget Sed eum Ani praepareιών avis non praeparetur vesuritas a Domino , a se ueniatim es M. . , , a vin se ad miserie, ita Hus. D.4 dρ νώ eis . Miseri eordia, quae praevenit fidem, est in elellione Dei, &να- paratione diurnorum auxiliorum: audicium in mereatione de denegatione hujusmodi auxiliorum. Vide quae se icite Apostolus ad Rom. cap. xi. I p. dero. Quaerentibus autem eur uni donetur, alteri non donetui . ear auxilium ad credendum, respondei eodem loco S. pater, ininVestigabis
te esse .ias Domini, & miseri tatim quae statis liberat.& ueritatem, quae iuste iudieat. Atque id intelligendum est de hominibus sumptis comparative, ut explicavimus
de M. P. cap. v ID. Obiieiebant L apud eumdem August. tan. . n. Ia. An
stolus ad Eph. r. v. s. distinguit sdem ab osteritas. Io tur ex suo gratia ad opera bona necessaria iit, non in-laretur illius ad initium fidei necessitas m Resp. disti nemdo anteetaeas: Apostolus fidem Leernit ab operibus, qv tenvi ipsa imiectat cetera, quae proprie nuncupantur opera, in quibus iuste vivimus, eo cedo: quatenu ipsi fides no in opus fle donum Dei merita noura pra veniem, nego anteis cedens . Ita Augullinus eodem loco adducetis in suae respuntio.
79쪽
nis ratis at onere quia seribit ibidem Apostolus v. 8. ii . - , octis saliori pri s m, o hoe m. is vobis ,
ii donum, & opus Dei, ni di tinguatur ab operibus , nisi leti u explicato. Insuper obiicciebant verba Apostoli ad Rom x. s. Si
infitium ora rad Dominum i vim, o iis oris tua erissia ris, si s eris Ac quae ibidem, atque ad Mehraeos xx. proteruntur in fidei commodationem. Resp. ad I. San esus pater memorati libri eap. xx n. Σα sie dici. Si rem Adrais Iesius eris, quemadmodum dieitur ad Romanos vati. ia. D δε νitti facta ramis more e eritis, vises s. Utrobique enim unum exigitur, alterum Ostertur. Igitur at tacta carnis mortificite donum Dei es , ita donum elic Meti es eredere Dominum Jesum : Ceterum credere , mortificare opera earnis, aliaque id emus nobis p aecipiuntur, de dona Dei esse monitrantur i qu iam ipse tacit ut faciamus, ipse prior elegit nos, ime operatur in nobis velle & perseere, ipse denique est electorem suorum vi Ius, Militudo, ac praemium. Quod de laudibus fidei dictum eli, solvitur a D. Prospero cap. 16. aduersus Collatorem Aper sitis enim Laesar iaminiam Arim ; seu μου hoe
Bona eorum agit gratias Deo. Videat ut iam A .lolus ad
Noaetant a. Matthaei vir. scriptum est Petita, o dabitur vobis: quaeri f., O . enietist pias te, o ve-λα ν wbis. Ergo petere, quaerere, & pulsare nolim messe cetera Deus supererogat. α Resp. nol rum quidem esse petere, quaerere, pultare, at non sine gratia praeve- mente atque exertante. Nihil peti a Deo, ut oportet,sne gratia demonitrat S. Pater de Docto Perseu. cap 23. ex minionibum Mesesae, quibux Dominum obsecramus, ut faciat nos, quae sibi sunt placita pollulare : PManda eis M, inquit, novi oratum es in Getis a pra i desiditis, arquo ini- miris ejus ut eraderear a. Ex Apollolo ad Rom. viii. is Ariepytis δειν tum Mopti tu si sotim, in . clam mvis , Aoba, pater: de v. IS 1 e spiritus potitit pre n lis gemitilus immisistitistis , atque ex divinae scripturae locis consimilibra. Quibus reeitatis. 8c expositis, Autem dum euo, inquit, ocio fulici suae, qui putorii esse an
A. ὰλ ni muri/ns ego, αι oremvis, Me es, petams, qua- ramus, at2ue pulsemus. Addit praesaeum Ambrosi iei imonium, aliaque plura . Atque ditia modo de petitioni-hus, de quolidet bonis voluntatis motu, vel opere ad justificats mem spectante e stanter teneto. Quanto obiiciebant notinuisa Scripturarum sanctatum exempla. Ptimum eis Davidis, euius voluntas aedifieandi templum bona erat, & eommendatur 3. Regum cap. g. I 8. nee tamen erat a Domino, qui elegit filium eius, ut illud aedifiearet nomini Domitti Dei istaei. Potest erto immiliter esse a nobis sine Deo bona voluntas eredendi, quae bona sit 3e benemerens. Alterum exemplum est Cornelii, cuius orationes ZE eleemosynae promeruerunt, ut per Ap 1lolum Pettum instrueretur in fide, quemadmodum in se narratur in x. cap. Atiuum Apollatorum. Tertium est
Zachaei, qui dum quaerebat videte Iesum, & ascenderathae de cavisa in ardiorem sev , dictam Arabice Gitimum, Syriace seum gruisserem, a Dioscoride Sic Miatim, ab Uvangeli ita fleomorum ; audire meruit Mia 1 3. I 8 in domo tua omnes me manare. Quartum eis N thanaelis, quem Iesus vocavit ad fidem, quoniam verus erat Israelita, neque dolus erat in illo, ut habetur Joan. l. s. Ultimum eli Latronis , qui e 'ersus ad Iesum metuit auis dire, malo mecum eris in parauisar tam xx III. 43. Generalit responsio est haec omnia olere aratiam salvi torii , ut inquit S. Prosper eontra Collati eap. 8. nu. 22. Dei fide expendamus singula. Non sequitur voluntatem ae
distandi templum in Davide minime fuisse a gratia, pto. pterea quod Deus elegerat ad opus illud Salomonem. P tri enim dederat Deus bonam voluntatem, flio e cessit
etiam operis complementum: eumque ille operetur in no
bis velle, I petheere pro suo beneplaetio, uni gratiam in spirat ni velit, alteri etiam largitur ut laetat. S. Prospercitato lituo eap. ra. nu. 33. id duplici exemplo confirmat. Primum eli Apollo lorum, qui utique bonam voluntatempte 4eandi Evangelium eae rus haritarit; ti tamen eum Mntarent ite in Bithyniam, Act. io. . non permist sp Hrtis Io . Alterum eii quotidianum in F etia, quae in
at o inimieta suis, ideli, infidelibut, eis horam plures
Deus nequaqyam elegetit. Atque id, inquit prosper, EO
sim reddiderat, cur Deus noluerit templum aedificati a Da. de . mi bonam voluntatem fuerat elamitus: nempe obripum ae innifieationem myperii. PMMurabat entin Saalomon Chriitum Dominum, a quo Melesia, cuius te Nam Mura est, suerat emi ruenda: atque ira sane, ut nullus alius noveret aedificii fundamentum a laesi, initium
fides t sed esset Christiti lapis angularis, di ea lesiis Ierusa
tim aedisinoe . Quantum ad Comelium pertinet: res a det s. pater de P . SS. eap. 7. eius Drationes & ele mosynas Deo fuisse utique acceptas, antequam eredidisetia Christum ., Me tamen Me atiqua me ianaiae, G or
erat itaque ei fides explieita in cirilium: credebat tamen in Deum. nec sitie gratia Reparatoris. De Zachaeo ita s. Prosper eap. . n. Ne laurea carisa Miss sa tiris, ad-juit, rimi enim Mitis iam via δελ- fiscere, O qaurire quis per erat e tit quem Mooscebamaa fatuum fastiam, seir
quam eonverterentur ad Chrillum, aliquod bonum om s cere potuerint virtute gratiae, eum primas gratiae essetius
si ipsa fides ; respondeo quot in ipsa fide primum e si
derari poteat sancta cogitatio S collustiatio mentis, deinde inspiratio sanctae voluntatis audiendi Evangelium ex desiderio salutis aeternae; ulterius deliberatus assensus, sive a Eius ipse eredendi. Fides ergo dieittit primus effectus gratiae, non quantum ad assensum, sed quantum ad prae dentem illustrationem, atque inspirationem. Ima ante ex
plicitam fidem in Christum, potest per stitiam excitari in nobis fides in Deum, & sancta eogitatio, quae sufficiat ad reseranda opera nostra in ipsum Deum, itant pluta imfidelium opem botia sat, in illorum quoque sententia ,
sui ad omne opus bonum cum gratiam, tum relati emis Deum exillimant necessariam.
Denique o ieiebant semipelagiani testimonia quaedam Santiorum, ae in primis istia, Autuitini; qui Epist. Ioa.
tantummari eos praescient, an etiam praedo in erat Deus, quaerere ac d Here itiae heres tim non piaros. Pre nasQuia aisi iurii Quis iam uita, opporeis Cissum, O apud eos pris eati λαν nam itiam, quando fiebat, O αι. Icietat es, Mi in eiam fuerant creditari, oesset etiam sud ei, tune isti isse hemimbus inarere Christiam, O via eos prauis A dκὶν nim Dam, Daiso s. dat, o tibi hi bat esse, qtii electi stierarit tu ινδε Ληte mundi esust; si nem. Haea Omnia Augustinus se Prospet ad .ersas capitale dogma Semipelagianorum. De speetati dono perseverantiae disputabitur libro xv m.
JANSENIUS lib. R de H. P. Op. s. asserit Massilienseaetiam ad initium fidei veram aliquam interiorem gra iram admisisse, & in hoc proprie is lorum situm fuisse errorem, quoniam uellent usum re abutum ipsius gratiae relinqui tu liberi arbitrii potestate. Joan. Baptilis Gonet eruditus Thomilia disp. 1. de Grati cap. a. aliam a Jansenti sententia
putat eorum, qui docent anter Semipelagianos aliqum minnem prorsus gratiam ab initio fidei, 3c meriti removisse. alios talem admisisse, quae cum esset pure iussi fierens, & liaberi arbitrii determinationem non e liceret, sed expectaret, locum aliquem Maurali merito relinqueret: quod doce t Franciscus Macedo in menta δε- ιas is urata, art. 5. N delendit satis erudite ipse Goaet. His iententia quatenus muri discrimen inter Semipelagianos, nullatenus differt a sententia Iansenilitiam lan senius lib. r. cap. a. idem tradit, imo profitetur se cootrouersiam non movete de ptimis Semipelagianis, qui omnem gratiam ad initium fidei ti bonae v luntatis penitus respuebant, qui s accenset Faustum 3c CasisJanum ; sed de alia factione, eorum sciliret, quos contendit gratiam Christi non praedete inaniem admisitis. αin hoc illorum consistere errorem . Quare Gonet re Prendo ad duplicem sietam Semipelagianam non recte diiscuutarem assequitur , neque hae ratione videtur oppostis ar3a mentis satisfacere.Et multo minus impuguari poteti laeserius
80쪽
tistimoniis Cassiani, aut aliorum de prima Semipelagian rum semone, ut faeit Antonius Boocat digeri, Praamb. de Grat. artie. q. Nam Jansenius ultro fatetur Cassianum ad initium fidei nullam υNam gratiam reapse admisisse. Distrepat tamen al io ex eapite Goneti sementia ab Opini ne dansemi, quod i haeresim Semipelagianam eonstituit in indissetentia ae potestate liberi arbitrii utendi & abutendi gratiae adiutorio pognant pro necessitate gratiar inserentis necessitatem . A quo pravo dogmate eum Gomerus de M eedo sint alieni, habent sibi e sentientes ex Thomissis .atque Nostratibut sitis multos, inter qu a Auctor Seholae
militem vinditatae ammad. M manum erat salmisticenses,
C tenso ium . Pleel nardum, alius. Folientius Bellelli M. mini ab his diaerepat e tendens semipelas ian re non dene passe ad initium fidei gratiam Cooditoris , sive Adiutorium ecillarum Adae, sid gratiam Redemptoris tantummodo. Exadoetibnullam veram gratiam praevenientem initia fidei admissam a Semipelagiani, defendunt qui gratiam per se incalem rei ieiunt, ut faciunt Medisiae omnes. Item aliqui
huius gratiae propugnatores, ut noster Basilius Pontius Relecta de Crat. necessitate p. r. eam memoratus Murat, &UHerminiis Tom. iv. pag. aeti quidam alii, quorum ci ea effractam gratiae levitentia perplexa est , de ambigua, ut Honoratus T raely liti t. de Gratia pag. οχ. Vide mus, quae singulos moveant, tum inde iudicium nolitiam nec perverte , nee acerbe dictuti. semipelagianos pratiam aliquam indisserentem ad fidei initia nora denegaste pluribu4 artumentit posset mcnstrari. I S. Presper in Epist. 14 Augustinum num. 4. ita de quibusdam Semipelagiani; se tibitis a m -- Ainum in lamrum a P Ioi is te ris non do ant, tit eum ad renora vim eum Griseisiariam , quae omnia praeveaiar mo la, cogam ιαν , ne s mer tis recitat is , HUM erat a nam uertiν : aues it ram hanae metini Mi euos is lo-nis retinere , in ua etim ἀώι mitia minensem , quia nec exissenum , ιι ἀ-lileia O .at Mati, gratia Cisis,.s in intust; ut pis discretionem iani o moti .d reeisii; .m mi . o aὰ ob Lentiam mo- ωνtim e s possit fiam Hrisere voluntatem datque aes iam eratiam , qua ad Christo renaseimαν perientare per naetviratim seu eris diatem, peremtaa, quaerenda, Dinfando, via ideo incipior, .dis . Denior. .io .nt eat, ε ialam n rura Mu. Utis, tit M tuam fare visis gratiam in riatis gratiis opa moetierit μων Μιν. . ubi uidetur prosper h Semipelagianos redarguere , quod nullam gratiam almis rint, praeter gratiam Conditorii homini primo eos latam. Neque en im diei potest per solam tritiam initialem intelligi hoc loco nudam iactitatem arbitrii, quia hane non denerabant nee figularet illi seisipelagiani num. I. descripti. I l. Urosper mutiet interiectu omnem dirimit eo trove sam, seribens admisisse quidem stratiam aliquo sensu praeve lentem, sed quae subderetur hominum voluntati e meren erani se mariam Dei, qtitim remitem, non δε γῆ- -- manorum vortitit esse mer risu , Miam tuis istant tu, DL aere , quas ab ea se natio fiam phantas m non norunt .ssa trimemas . III. sunt hiη etiam Hariora verba Hilarii scribentis r Caesertim au mylum πιι Mi incipienatim , NUMm permiseri, - - sti sis ere posso eo eriri e . IV. Idem istetur Augustinui de Pindeli. m. cap. t. perren rana etiam, via praemeniri istauro es iamnum Dei aerarias reantiar, at e M ntillam eme Aoniam ver ne . Atim, vel pes iena,m . si ρω- tiam sinitore posse conferat ant. V. Semipelagiam non solum negabant esse donum Dei initium fidei, sed etiam finalem perseuerantiam: at ad finalem per. seuerantiam non denegabant necessitatem strariae indisserent et praemoventis . Ergo neque eam negabant ad initiis actae e MMiraris. VI Ut consat ex Epith Hilarii num. ι semipelagiani moleste ferebant diserimen traditum ab Ausustino inter gratiam collatam Adae, sine qua per liherum arbitrium perseverare non poterat, & pratiam nunc petam destinatis praeparatam, qua persin erantia ips, d atur . &is Me sisto volebant a primo homine omnium distare naiaxuram , aer utam integras visitas via uatis is rem maria si Mentem, sM qua posmerare non poterat; so, istirem amis is in pera iis viribus reMentes Murum nem flaum reseri 'mi iratos , veram etiam fusti as a Muriret . Si ergo Massi is enses non denegabant in Adam adiutorium μὰ Po admnia opera lalutaria, neqne illud metabant in hominibus lapsis ad fidam . VII. Auriore eodem Hilario num. 4. a ferebant Semipelagiani non ualere de fide argumentum Augustini petitum ex verbia Apostoli, siti d aha m his es, quia non aetepilii λ Ze rationem hane asserebant, eum in eurimmiti a remisΜονὰ, Aeet O tiara, pνitis ova ae posses Maeotis D. Abominabantur tamen fle damnabant, s qui existimaret, iliam is, varium .n Iistia remansm, . aus ira pro reta p. . Fatebantur ergo in nomine lapio virtutem credendi, ni in homine primo potestatem quati inque bonum opus perfelandi. λtqui in homine primo nequaquam denegahant ad persectionem, & consummatimueri non rum operam adiutorium sine quo , sive gratiam ii. quam , R vertiti lem . Ergo neque huius adiutoriin te statem inseidibantur ad sdem habendam . VIII. illam praedestinationem de psaliam Semipelagiani negabant , exsaa purabant induti fatalem necessitatem , removeri vir
de Iulis euram adimi resipiscentia , inerti sinctis
Oetasonem torpori r tae autem non ath tras sist eoos qui aut ex prauelli natione, quae predeat a praescientia me litorum , aut ex gratia mini tire sumetente , & quae sit ad nutum voluntatis se enis. Negabant ergo stlam gratiam per se effracem, cie praedestinationem secundam pro postum. IX. Nullibi legimus Augustinum adversus Se
pelagianos argumentatum fuisse ab improportione, qua intercedit inter gratiam ordinis naturalit, ct inus supereat inles . Quod sine argumenti genus obvium erat, atque palma. m. sa ad initia se maturalium operum nullam aliam Semi Pringiani gratiam requirebant, quam naturalem. Igitur praeter naturalem gratiam, dicendi sunt aliquam lupematuralem Proballe. Haeciunt pro una parie argumentationes praeci ae Pro alia autem parte stant, quae sequuntur. I. Initialis gratia, quam latebantur semipelagiani, noci alia es , quam naturalis saeuitas pertinens ad eonditionem naturae . Non ergo eli gratia supernaturalis indifferens. Antecedens de monitatur ex verbit Prosperi n. prolatis praecedenti pa-xagrapho argumentatio e 1. Quidam vera , cirri II. Aiudimat idem prosper, hane suilia Semipelagianorum asserit
apprehensi. tui Dri Bois a medes rivi, o aiaxitium gratia merito creuisitorii arreperius . Ita in eadem Epit . num. I. Conuitnebant ergo aliquod fidei meritum ante supel- naturalis gratiae auxilium. II. Ex eodem Prospero paullo infra volebant alia,eutiam pHarim esse Dum gratiam , ut initium fusi is ex eo qai solist ν, non ire Δαdam sit sare, qui famae o in testinia, iam vi, d uis aratia suet rim opem, - aratia s si iam nam fulle M is taritatem . ERO initium tittitis in naturali pote late. 8: obedientia arbitrii gratiam praecedente innitituebant. IV. s. Pater Au gustinus de Sanctorum Op confitetur, se ante Epi-leopatum laborasse eodem eum Semipelagianis e re; putabat enim, Firim, in Detiis reo tamus, , an es cinritim Dei, feci a notis es m nobis , O per aram nos imperrare Dei aonis, o, i rems iam.ν, O line, o pio vivaritis in Io. En expresse Semipelagianam errorem in eos tum, quod fissim dona summaturalium gratiarum praecedat. V. Bonifacius seeundus Papa in Esae ad S. Latiarium Ar latensem data ineunte anno uero. ita de Semipelagianis loqui tui. Diueis, MI AtDi D scos Galliarum. cum eorrea Iam saria ex Deι aequi eνιηι gratia promenire, Mem rant m , tua in C, stium evia tis, nartiri es velint . non gratia VI. Impuenans Augustinus Semipelagianos a cap. r. de Plaedest. M. usque ad libri postemum probat eas non et cedere a damnato dogmate pelagiano 1 Grario fraud--νits mstea ritur, quom iam aliquid praecederei ex hominibus propter quod staliam consequantur, tima peret aer sinquit ad μι ratiam, PM creesera erepimas. igitur semi pelagiani eatenus ad Uelagianismum declinabant, quatenuetante largitionem gratiarum lorabant in nuda potestate arahitrii initia sdei. VII. Secunda Arausicana synodus ean ones. & ν. definit itiitium fidei noci esse in nobis notarothis, per nosurae Disorem. Igitur Semipelagiani quos eas ex illi persi ineunt, putabant primordia fidei ex vigore, & nativa saeuitate athitrii prodire. VII l. Damnata eli ab Innoe. X. & Alea. vll. quarta propositici Iansenii: Sem pelagiam a irrelant aratra interioris necessitatem au Haeditis se a etiam ad inhiam fides: ga .vhoe eram h νει ei, quia terrens eum grariam talem ovi, cui posin iamana voluntas σου; -- o obremperare. Ouamquam vero haec proposito in postrema parte aperte haeretica sit, eo lineatque seopo ianis nil propulnantiu gratiam, qua evertitur lihertas indissereniatiae; nihilo tamen minus, cum smul declarata sit de haeretiea & salsa, novi solum uidetur damnata qnantum ad dogma expressum secunda parte . verum etiam quantum addoestinam semipelagianam delinea tam in prima. IX. T-dem, ut pares sint numero pro utraque Parte rationes, ex quo nullibi Augustinus Sem pelagianos revincat quod gra. tiam dramarent ad operum botiorum eo summationem , eamque illi palam fateremur, eonsequens est ut ad bene
operandum admiserint veram gratiam, nos tamen escaeem
ex adiutorium qtio, manitesse ab illi, repudiatum . Igitur ei quo Augustinus ubique semipelagiano; exagitaverit, quod ad initium Mei gratiam negarent, & hanc idis sa teremur esse in nobis ex nobi , insertur ex opposito aditi itium fidei non admissse gratiam indifferentem, nee adiuto tum sae γε , neceIlari iam iuxta Semipelagianos ad opera perficienda. In tanta opinionum diverstate orta ex argumentit parisiim vero milibus, partim non recte ponderatis; principio indubitatum est dii plicuisse Semipelasi in gratiam vi tricem , & praedestinationem , sue discretionem electarum secundum Dei pro si rem, re absque operum praescientia Quod liquet rimo ex Epulosa prosp. num. ubi di eun tur Se pelagiani asperrimam putasse Augustini doctrinam, ohi ieientes , removeri omnem ιnatiariam, toti que iis res, s m. eon latir,o humanas praeveniat istinistis, o stit Me/Misinarisia, nomine fatalem quandam indari neeesse rem . Confirmatur ex Hilario scribente , quod moleste ferebant itis d. cis aratiam , qui te pstima homini duris os, vel nune emnuas vitin, uιιue accepere ι pers eramiam , non qua seret, ατ posmeraret, sed Ae gas per tiberim νεὼ tritim