장음표시 사용
231쪽
os IN CAP. V. LIB. III. ET HIC. ad ea usque verba, εἰ pertinere potestὶ nos breuiter
hoc moclo concludendum putamus: ι res nostra non sunt in potestate, neque fiunt volunta' m: ad eas nemo alterum adhortari, aut eontras ab iis
reuocar ut nemo denique Ramiis aut suppliciis a
Atqui ad virtutes-vitia eohortationibu/-dehorta. rionibui utuntur eum omnes a*, tiun inprimis magistratus ct legum scriptores: ilias quidem honoribus, hae poenuosupplieiis assciunt.
Ergo virtutes oe vitia nonsunt ex earum rerum numeri .m nt in nostra potesate, neque voluntaria ,sed potius sumi volumiaria, ct in nostra potestate . propositio ibi καἰ πιι -ς ο- , quam confirmat a rebus . natura instis, quas constat non esse in nostra potestate. Verbi gratia: nemo suaserit alteri, ne calefiat, algeat, sitiat, aut ese ii at: nam frustra illi staseris, qui tuo consilio, quantumuis ve- Iit, acquiescere ipse non possit: & naturae potius vim & vocem' sequi debeat. Nam ut lapidem nullis monitis aut rationibus eo perduxeris, ut insuNime&s simi seratur: ignem videorsum: ita neque in illis rebus natura insitis,neque ullis aliis, quae nostra non sint in potestate, quicquam adhortando aut contra profeceris. Vera est igitur propositio: Vana & irrita esse moniata in utramque partem: hoc est, tam hortationes quam deho lationes, in iis rcbus, quae hostii non sint arbitrii.. Ad eundem modum nemo ob eas res poenis aut praemiis dignus iudicari solet, quod cernere licet in iis, qui maiore vi coacti quid pra tre, id est. perperam admiserint: quos venia &misericordi potius dignos iudicari, explicauimus evire r. quare &ansta capite S. eum etiam, qui egregium licet quid fecerit, sed coactus, nullo honore aut praemio dignum esse,ncque sortem vere dicendum,docet Aristoteles. Assumptio ibi, τουτοις εηικε. diae quidem vix eget co firmatione, adeo est perspicua. Nam & parentes hac ratione aduersiis filios uti selent: praeceptores aduersiis discipulos. Eo- idem pertinct eruditorum hominum cohortationes, libri,quiis hus adolescentum animos ad virtutem insormare student , dcxeuocare a vitiis. Q d ad legii scriptores attinet, & magistrat uum edi sta, res est luce meridiana clarior. Nam dc Vlpianu Iutisco usu tus in l. r. D de lusi.o ure: Iustitiam, inquit,
232쪽
Minus, s boni qui notitiam profitemur: quum ab inia 3M, licitum ab iliuito discisnentes: Bonas non solum metu poenarum , verum etiam praemiorum exhortatione e ere conantes.& oninium eleganti illinc Cic. lib. r. da orat. agens de Iuris πι- fuit. & legibus: Ex his, inquit, dignitatem maxime expeten dam videmus, cum verus,iustus,at s honestas labor honoris. pra-mm at plendore decoratur: Vitia autem hominum ais fraudes, damnis, ignomintu, vinclis, verberib. exilio, morte multantur. & apud Plat. multis in locis, ut tib. O .deIeg. ct ι a. in Gorgia,e,alibi. Scapud Arist. inst. e.8.ctb. ro . extrem. Assumptio igitur collimatur cornimi mi hominum sensu & iudicio, n5 selum prudentilli moria &eniditorum, sed ipsius quoq; multitudinis. ae quidem rario magnam vim habere solet : eo quod mortalium omnium consciuus ex naturς quaedam, diuina po- fusco scatur: utpud chire Cic.lib.I. denat. Dere. ct . de divin. .
inare & Arist. cum aliis multis in locis, tum in his libris, ut supra iam indicauimus aliquoties,ab hoc iudicio communi a Pineta maximePoliticaeducere let. Qii anti autem sta thoc' argumentu,& quanta vim habeat: vel cx eo cemi potest,quod . quicunq; delibertate arbitrii noliti, ad unum omnes disputare&scribere sint seliri. Cicero de Fato: Si appetitus, i 'quit, caras . non e Uta in no ,nec ipse appetitus en in nostra potestate:quod
ita eis,ne icta quidem, qua appetitu e estur,sunt sita in nobis. Non sint igitur neq; assensiones, neqiactiones in nostra pote e. Ex quo efficitur, ut neq; laudationes iustae sint,nec itui perationes, nec honores, nec stipplicia. Sumnia igitur si ista: ', hut repugnandum es sensui communi quod est turdulatque adeo dicta Ium,desipere & delirare omnes homines: imo grauissime peccare omneu quod graue sit diei ut denis; tollendae sint omnes leys,omne poenarii & praemiorum discrime quo genus humanu contineri,stribunt Plato&Cic. aut probanda . est nostra assumptio. Mae si vera est, ut est; & propositionem quoq; constat ei leverillimam: efficitur, ut virtutes-vitia in nostra sint potestate, & sint voluntaria. ὐτ IJ Cofirmat amplius spsam assumptione:
loquit, eos etiam qui ignorent, aut per imprudentiam pecca- rint, punire selent: si modo eius ipsi lint autores & caula, puta, si per ebrietatem, iram, amorem, aut similem astectionem, fraudem aliquam admiserint. Horum namque in insis est causa,& imper ire sibi debent, ut cum possint, ab his sol caucan et,l
233쪽
IN CAP. V. LIB. III. ET HIC seque abstineant: de quo imprudentiae gener tira est expis.
τους αγνοῖ . J Confirmat eandem assumptionem ab alatero imprudentiae genere: nam, inquit, eos etiam, qui ea,quae legibus vetita sint, etsi ipsa ignorarunt, punire solent legum scriptores. Ex hoc autem toto de ignorantia loco distinctio' 'uaedam elici potest, ut alia sit, cuius ipsi nos simus auistores dccauia: alia,cinus non simus auctores. De hac non agitur hoc l. ut quae venia & misericordia potius, quam supplicio sit digna, . de qua supra cap. r. Altera potest poni bipartita, ut sit vel per ebrietatein a9t perturbationem aliquam: vel per negligentiam. .iniuIIam. De priore iam est explicatu in. Altera hoc loco ab Aristotele explicatur, μαγνοῖ , nempe, cum ea quis scire nuglexerit, quae tamen scire deberet. Verbi gratia ; Leges sciret. OmnzS tenentur, inquit Imperator in L leges. C. de legio. & hoc loco Aristoteles, quod tamen praeclare, addita exceptione, si, inquit, non dissicile sit eas cognoscere: quae exceptio dc I. C. praeceptis est consentanea: nam scrupulosa&curiose legumicientia non postulatur ab omnibus: non est necesse, ut rustius Romanus sit Seruius aliquis aut Scaevola; & hinc est, quod ipstiςi, pueri, milites, taminae hac in rς excusati Ieant, L re. gula. de iuris ctfacti ignorantia. Crassiun tamcn & supinam ignorantiam puniunt leges. Verum ignorantia Decalogi , hoc est, legum naturae icu diuinarum, in omnibus puniri 1olet, L seruanda. D. de inim vocand. Ad hoc ignorantiae genus xeferri potest&.ea communis isnorantia, qua laborant omnes improbi , qui vitiis immersi, quid iustum, quid iniustum sit, vix possint cemere. De quasvra quoque est explicatum, ἡ Ex his igitur perspicuum est, quia nempe ignorantia quoqueruntatur, vitia esse vuluntaria,& in nobis posita. τοιουτος πις. J Resellit hoc loco vulgi & Philosephorumqucrundam argumentum seu opinionem. Sic enim Ari, stoteli occurrunt: , inquiunt, eos, quinet enim. culpa quadamsua per imprudentiam peceant,sponιe tamen sua . volenter peccare, propterea quod adhibita diligentia,quae sint cognoscenda, cognoscere: quae cauenda,ab iis temperare possint, . tqui multos videas, qui etsi vcllent, non possent tamen non peccare. Multos enim videre est, ita assectos, ita, inquam,vini guidos, iracundos, scoriis furtisque deditos, nulla vi ratione mores eos exuere possint, & plane nullam Ictum honestarum
234쪽
emam habere utpote quia eas affictiones ab ineunte η arci biberint, & dongo iam usu confirmarint. Eius igitur scisi peris multi, qui liter vivere quam consueuerint,no possunt,l pempe dissolute, nequiter & vitiose: effici videtur, ut vitia di-l cenda sint necessaria, & ipses peccare inuitos. Aristoteles probat quidem antecedens, nempe eum, qui habitum vitiosum ἐsibi iam contraxent, non poste, nisi nequiter & vitiose vivere: ςonsecutionem tamen falses, este docet, hac ratione,quia eorum Iaditum initia sunt voluntaria, & in ipsis posita, habitus huidem contractos iam, pana probos quam vitioses nonn sat esse necessarios. Hinc tamen non effici,vitia esse neces. uia. Conc datur hoc modo: Leuorum principia in nobi sunt posita, ea ipsa sunt υν
assinionum principia in nobis sunt po
Euo iis vis os .ctionessunt voluntaria. - De propositione explicatum est initio capitis. Assumpti L nem confirmat Aristoteles ibi, oso solet, & ibi , - μφι- lotum est ex lib. 2. ubi hoc uberrime est explicatum: FExialis & actioni bus habitus probos ut vinoses exoriri; quod adeo verum est, a oq; pei icut , ut sensu communi praeditum n set Almoteles, qui hoc non videat. Itaq; cum
. nequiter Vivendo. In commeslationibus, compotationibus,
. iniurijs, &c. agendo intemperaqti Miniustitiae habitum si- , di contraxerint, quas actiones tamen prietermitterc poterant: certe verpa aut excusatione indigni iudicari debent, cum, ut dixi, initia & ptin pia habituum, id est, agere hoc aut illo modo, iuste aut iniuste, moderate aut nequiter, in ipsbrumia suerit potestate
ἡ μίὼ ita γή. J Confirmat Aristoteles antecedens exem ' plo morbi: quo&ipit quod si; loco secundi argumentit re-
rellit coniectitiqnem, hunc in modum: Falco inquit,&pω- boantecedens, nempe improbum iam, hon posse pro suo ar-- bitratu desinere esse impronum, neq; posse non improbe age i te; nam & aegrotus pros Io arbitratu sanus esse non potest: propterea tamen ta efficitur, improbitatem,aut vitia esse necessaria. Nam nec morbus est necessirius, utpote cuius pului-cipium in aegrotantis suerit potestate. Sa re namq; seni, ut ilia sponte quis libi morbu coutrahat inonsemper, Δ PIoinde Α-
235쪽
id stre, nempe renapezuater vivendo,&medicorum praeceptis coiit nudis , nulla diaetae aut victus obseruata ratione.
Moibi itaq; initium est in ipso aegrotante: postquam inualuit, non item,quod eleganti similitudine a lapide declarat Aristot. quomodo &Cic. 9. . Tuscul. Equi viijs, inquit, modum qua Vrent, tuter faciunt, qui cumse a Leucade pracipitarint, su- sineres, cum velint, possint. Sic ignem accendere, si quis nolit, potest: subiecta iam face,quo minus ardeat, non peraeque in us est potestate. Hoc S vadit Ouidius, qui & exemplo a morbis & medicis sumpto, quod hic de omnibus vitias, ipse de
Principiis obsta, sero medicina paratur. ὐ- q. J Tertium potest esse argumentum, i tamen&sub secundo comprehendi potest,a simili ductum, nempe a viiijs corporis ad vitiam imi. Concludi potest hunc in modii:
Si ea corporis vitia, qua reprehenduntur drentaxat solio nia ιa: qt- non reprehenduntur, sunt necessaria aut naturalia. Ergo ct animi vitia,qua reprehensione S vituperatiori sunt digna, necessaria diei debeno. Connexi ratio et 1 perspicua. Atrui verum est primum. Ergoosecundum. Ostendit Aristoteles antecedens multis exemplis, nempe mala aut incommoda naturae, aut quae nulla cum nostra voluntate acciderint,repreliendi non solere: sed ea tantummodo, . quae nostra i gligentia cui pa acceperimus. inra de re est &pulcherrimus locus apud Plato. in Protag. ubi hoc ipsb usiis argumeto,ostendit vitia & virtutes natura nobis non ingenerari. sed usu&studio nostro parari. Vtitur&Arist. h. argumetolas L . c. s. cum ostedit, orere dicendi sint incontinctes& ea. α
mum, quo in primis aduersarij vii consueuerint, ut ostenderet vitia no esse voluntaria,neq; in nostra potestate ita. Res illit. a. Lob. modis: primum directe,deinde quasi vis' tandi , mris seu oblique. Ante tainu argumentum ipsum breuiter exponit.
i; A tio λέγι. J Hic exponit argumentum, quod hunc in modum conesu li potest: si, ut quidque visioni videtur bonum, ita expetituri. Ergo vitia non sunt voluntama,nes in nostra porastat , e
236쪽
sire quod Ergo ea boni iis nosi a potestate . . Ergo edi secundum.
quens,quia perspici possit ex ipsa consecutione seu ratione conexi, quam expressit ibi, H θ Ratio igitur connexi, quia visum seu visio non sit in nostra potestate. Quod ut planius intelligatur, in memoriam reuocandus ex Physicis est principiorum actionum omnium nostrarum progressus & o do Notum est alatin, primum esse constituennm rem obiectam, hanc percipi in sensu δ vi . . Hinc sequi assensionem seu approbationemn postea appetitionem: inde actiones,postremo habitum. Osa de re & Cic in Lucullo, hac ipia de re
Veia s,ncmpe,an virtutes & vitia sint voluntatia necne 'Visis tutis, inquit, omnu consantiae,firmissu ex hu rebus constat ,
quibus assens en,qqumappro rauit: Omninos ante videri mliquid, quam agamus, necUse ei ut ei, quod vigumsit, assenti tu . Mare qui aut visum aut assensum tollit,is omnem acti nem tollit e vita. Ex his constat seu perspicuum est visum esse principium quoddam actionum & virtutum.)Non au tem esse in nostra potestate visum, perspicuum est ex eo: quod cum visum sit vis quaedam & facultas natura nobis insita,non aliter quam sensus reliqui:Cnon possit esse in nostra potest te non magis quam sessius, aut quiduis aliud matura nobis insitum. Verum est igitur connexum seu connexi ratio. Iam antecedens si verum fuerit, consecta est ratio. Videntur autem id confirmasse ex comm uni vulgi opinione, ut indicat Α-ristoteles in verbo Ea namq; sere est vulgi opinio, o- .mnes id quod sibi bonum videanir expetere: nam ct malum petunt, non ut malum , sed quia bonum ipsis videatur. Haec igitur expositio est argumenti a uersarioruna. Aristo tales contra fusuri esse ostendit antecedens & conseque
αλλ' ἐπιπν-J Hic refellit antecedens, seu potius d- lubita distinctione explicat. Nam reuera bene explicatum antecedetri non improbat, sed consecutionem duntaxat salsam esse ostendit Vulgo Interpretes & explanatores O
niungun. prioribus, δέ aduersarijs attribuunt, quod est falcsssimum.
237쪽
sissimum. Nam his verbisAristot, eorum antecedens suit: φ .n. illi simpliciter dicebant, id quemq; expetere, quod' sibi videatur bonum: verum quide esse consentit Aristoteles, si . . adhcias particulae ibi, nempe effectu seu habitu aliquo praedi- to: quod intelligit Arist. hoc Vcrbo οπηῖ ,i. e. quest haestu af. sinus. aa explanationem aperte confirmant verbam extre moh. cap. illa, e mi ποῖ ut πινες εινα . Hoc igitur polito&ita ex- mlicato antecedente, nepe procli iusq; habitu&astectione, φsibi bonum videatur, id quoq; expetere: statim adiungit con sitationem consequentiae, ibi εἰ νὴ Dicebant namq;, isa non esse in nostra potestate: sed natura nobis esse insita. Hoc vero falsum esse, nunc ostendit in hunc modum: I Si visim inruitur habitu, habitus nos sumus autores e, causa ada liquem modum. i .. Ergo in visorum nos eausa quoque erimus aliquo modo. . CVnsecutio cst perspicua, a causa adessectam. Antecedens, notum est exsuperioribus. Nam supra est explicatum ex factis' nasci habitus. Facta autem in nostra esse potestate, &proin lae ipsos quoq; habitus. Causa quidem habituum principalis, sunt facta: sed tamen quia facta ex nobis pendent, sequitur. habitus quoque aliquo modo ex nobis pendere,&nos: eorum esse causam. Et hoc sibi vult Aristoteles hoc versό -ς. Visii autem dirigi ratione habituum, modo est dictum supra ca-L Dite priore est explicatum. Enicitur i tur visum quoq; a nobis pendere, & eius nos esse autores , id est, aliquatenus. Nam visi causa principalis est natgradc res obiectat sed tamen . quia regitur habitu, cuius causa nos sumus, certe hac ratione, ipsius quoq; visi causa in nobi S erit. . . εἰς MVid. J Alterum est aduersariorum argumen . . tita, seil viiijs tantum proprium: nam prius commune fuit
'tam virtutibus quam Vit s. Hoc igitur utebantur, Ut ostenderent, vitia duntaxat non esse voluntaria, nimirum, quia ne-
. mo sibi ipse sit autor male faciendi, sed ignoratione nnis, id est, pomo delectatur malo, nisi quia putat, illud ipsiim malum ad finem pertinere. Atqui finis naturalis est, neq; nostri arbi-' Irij. Ergo. Formula sit ista: . . Si nemo sibi eausa est malifaciendi, nullus ultro facieis
Sadfinis ignoratio eri eausa, qui naturaia eLI. Ergo ma acta aut vitia non sum voluntaria.
238쪽
' Vὸrum primum. Ergo secundum. - '.
Antecedens ibi, εἰ θ-- . Connexi ratio ibi, η b nλους, id est, quia finis non est in nostra potestate, sed ponitur
naturaliter: & natura factos nos esse oportet, ad eum acute
ce endum & persequendum. Quam naturalem bonitatem latius explicat Aristoteles, usq; ad illa verba: εἰ δὴ mitam, ἐδε, ἡ 2 ι , &c. & vocat A φυίαν , qualia hoc loco nihil esse aliud ait, quam innatam quandam vim & facultatem, qua id quod
vere ni iustiam, bonum aut honestum, aut contraria cenaere&sumere possit is, qui ea sit praeditus. Latine dicitur a quibusdam insaniam: a Di Victorio, in r. Rhιt. ingen, acumen: a pherisq; aliis bonitas natura. Est autem ea bipartita; una corporis, altera animi. Corporis eadem est, quae pulchritudo, quam Galenus libr. r. de upartium. cap. s. ita describit A p ta & est optima partium seu membrorum. consorinatio, cum usu earum conueniente, sed rarius dem
pore poni solet hoc vocabulum. Aniissi ἀ ,ία, est, quae vel in rebus agendis, quid expetendum aut fugiendum sit: ves in rerum contemplatione quid Verum auis alium, optime intelligat. De rebus agendis hic agitur: De contemplatione g. Topicor. xφυῖο , inquit , est, posse optime videre, quidquaq; in re sit verius, idq; optare,& iuvere contrarium. Ex his perspicuum est, αφυι- latine dici posse, bonitatem natura . Ea autem quae est animi, dici quoq; poste, ingenium seu ingeni) acuniena. α φυῆς igitur erit latano, bene a natura insormatus, aut ingeniosus. Quare dc marte Poetica Aristoteles Αφυλ ait esse, posse versus scribere,& ibidem, notam & a gumentum esse ἐς φυιαι, nosse commode uti & abundare M taphoris. Et id 3. Rheton facetias & urbanitates propnas esse
ait, aut certe maxame exercitati.
τέρου. J Genus est loquendi, quo solet uti Aristo
teles cum res cuiusdam eximiam & incomparabilem praestaά-tiam exprimerevelit. Natura Ut libro rertio Topicori ostendit: ubi comparationis locis hunc uoque annumerat,pει- stantius in id, ο μη ταρ , quod ab alio sumere non liceat, quando possit. Sic igitur & in arie poeticρ,
239쪽
abs IN CAP. V. LIB. II1. ET HIC.
tralatione, haec lum, inquit, non licet sumere ab alio. hunc igitur modum&hoc loco commendat αφυσαν.
εἰ-τα λεων. J Hucusque suspelisa est sententia ab illis verbis , εἱ 3-ιωH. Nihil eni in aliud egit Aristoteles,
quam ut adueIsariorum argumentum Exponeret, & quasi -- explicaret , Quid sit ae φυim, quae parenthesis seu inrcr-iectio de Γουία, quia οπερεατον iacit longius, eaq; de re sententiam obscuriorem: Aristoteles hoc loco eam obscuritatem corrigens, breuiter argumentum aduersariorum repetit. Si
igitur, inquit, vera sunt illa, nempe, quae ab aduersarijs adse- . runtur, neminem sibi causam esse male faciendi,sed eam conserendam in ignorationem finis: hunc autem finem non esse in nostra potestate, sed naturalem: si, inquam, haec vera sint, absurdum efficietur, aut saltem ipserum opinioni quiddam
contrarium, nempe, sequetur, ipsas quoq; virtutes non esse voluntarias, contra ipserum sententiam, ostendit hoc modo ibi, ἀμφοῖν ἐπιίως, dcc. Naua, imi est, tam in virtutibin, i quam inviti sinu HI naturalis,seu tuo psitur aut si non ea naturalisperit qualiscunt in utras, tam vitise quam virtu- ιιbm: Facta autem ad finem pertinentia, tam in virtutibus
quam in viiijs, non sent naturalia, i ut ipsi quqq; aduersar' admittunt sed sunt qualiacunq; , .quod Aristotcles sibi vult
es τε ris y αλ . J Hic tandem distinctius aduersarioruni argumentum refellit in hune modum : Aut finis non est naturalis, sed quisq; aliquid ex se ad eum conscrt: aut est naturatilis. Vtrocunq; modo agas, ostendam, inquit, vitia esse volun taria. De posteriore praus ostendit: nam, inquit, ut ipse finis sit naturalis, quod volunt aduersari j r tamen ea, quae simi ad finem, certe non sunt naturalia, sed voluntaria,quod ipsi quorue aduersarij admittunt. Nam ex his & horum ratione, o-endere illi alent,vututes esse voluntarias. Sic igitur Aristot. Si virtutes sunt voluntaria ob ea, qua ad fines.
Ergo'vitia quo B erunt voluntaria.
Nam, οὶκρίως si, id cst,ea ipsa adfines pertinentia,non mirunus sunt in voluntate improbi quam viri boni: est in improbi arbitrio,hoc aut illo modo se gerere, haec aut illa facete:factisquam saltem in ipso sunt ad finem pertinentia: si omnino
ipsi velint aduersarij ; finem non esse in eius potestate, ibi , eo
240쪽
εἰ ουν ωαπερ. J Hic iam redit ad Dilemmatis pilorent rat- terra, nempe finem non omnino esse naturalem. Nam Arist uersiariorum argumentum, nempe finem esse naturalem, tandem quoq; nisat esse verum, &ostendit, finem Quoq; ali- - quo modo ex nobis pendere. Ostendit autem id ab habitu, . quemadmodum de vi fecerat. aliquo modosumM.
Atqui is inrigitur ex habitu al quo modo ex nobis pendeto.
Minorem, nempe finem dirigi habitul ibi, e rit mῖοι. supra inplicauit capite priore,ubi dictum est,ratione habitus seu rectionis , qua quisqi est praeditus, quemq; sibi collocare α
petere fine 'a consentaneum: virum probum, finem quoq; bonum:contra in improbo. I A
prati. a. e, hoc stat cxplicata. Primum, genus virtutum esse mediocrixate & habitumi, quod ductum valde perturbat Grae cum Scholiasten. Cur inquam duoponantur virtutis genera. Sed respondedum est, genus virtuti raroprie esse habitum m diocrem, sta in mediocritate postum, in explicatum insupra θ.i. ea 3. O 6. Deinde ibi, υφ'ώνπιψον , id est, virtutes ex recte factis oriri,& postea ex virtutibus reci e quoq; facta mana .re,quod explicatum insepra tib. a. cap.3- .e Obscurior est haec parricula: recte tamen ab Scholiaste G raeco, ni fallor, explicata Notum est, sua cu- iussi; virtutiis esse recte facta, iustitiae Ius, sortitudinis defensionem patriae, prudentiae bonum consilium capere, &c. Iam ex his, inquit Aristoteles, suis quaeque virtus oritursactis, e demq; rursus postea edit ut iam diximus, idq; P se κμγ' αὐta. Nam fit interdum, ut prudens sortiter quid agat, sertia dat facta; ex quibus t men factis prudens itaq; non extitit. Ea igitur mastina prudens non agit per se, nempe qua prudens, sed per accidens, utpote cum sit prudens, coniunctasQuoq; alias habeat virtutes. Nam qui Vnam,habet omnes,qua de re alias latius. ιού. J Commemorauit quidem & hocsupra lib. a. cap. o. sed explicabit infra lib. o. Q seu corollariu eoru modo sint explicata, virtutus&vitia esse volum a. Λfieri .n. dis