장음표시 사용
131쪽
cessi Te in locum divortii, post ejusmodi separationem nihil quicquam esse reis liquum , nisi inane nomen matrimonii. Doarium promitti ob mutuam & indi. viduam vitae consuetudinem , & ob benevolum erga se animum , quae omnia ubi cessant, cessare tacitam conditionem quae omnibus nuptiis inest , perinde ut in donatione propter nuptias donatio
deficit, si nuptiae non sequantur β 3.
Inst. de donation. Saltem, si cum ratione eamus in consilium sui oportet. si lege certa destituamur) distinguendum videri, quae pars fuerit nocens , & separationi causam praebuerit, ut ea sci. licet lueret poenas suae culpae & temeritatis , iniquissimum enim videri, ut, qui qui innocentes sunt, mulctentur Doario in gratiam nucentis. Ajebant &simile quid statui jure Romano iis
locis, quae modo indicabam, & quae porto indicat Berlichius conclus pract. parte 3. conci. 36. n. 28. ibi versatus in simili quaestione , an nempe, facta separatione quod ad thorum & mensam, superstiti debeatur ea portio, quam exhonis primum morientis ei tribuit jus Saxonicum Sc quam definit Berjichius, ut hanc definiendam respondebant. Atque hi ipsi Senatores interlocutione υοαlebant jubere , partes probarent , uter Conjugum separationi causam dedisset,& deinde hanc de Doario quaestionem finire. Rursus alii Senatores: nihil quicquam hic allegari , quam domesticas
dissensiones & rixas, ex diversitate animorum sere ortas , has dissiculter probari, uter iis' caulam dederit, remotis
arbitris haec jurgia exerceri, quin in lectulo, ubi aliud agendum erat , saepe haberi ejusmodi Collegium disputantium, Ca jam hic aliqua testimonia ex hi huisse, sed quae non probabant, quod proban.
dum erat, & Caji heredes nihil quicquam
probare ad arguendam mulieris culpam ,& post elapsos hos 28. annos frustra desiderari probationem ejus rei, quae etiam vix ab initio probari potest, nec suificere, si rixae 3t friguscula probentur. nisi gravior causa accedat, quae primum morienti imputanda sit , revera enim nihil diei , vel unquam hic probari posse, quam inter C a jum & Ca jam non bene convenisse. Quare priorum 3c posteriorum sententia conjuncta Doarium Gajae ad judicavit Senatus . Postrema quaestio de Inventario inde pendebat, an post ejusmodi separatione' communio lucri & damni censeatur da. rare , nec ne 8 Sed quia de ea sequenti Capite dicere constitui, hic abstineo monere contentus, plurimos Senatores . insuper habitis omnibus , quae de hoc argumento in utramque partem dii putari possunt, existimasse, si 1 e paratione facta etiam ipsa bona separentur, ut hie separata erant, eo ipsis extingui communionem lucri & damni. Contra Ca jam igitur haec res cecidit. Atque hec acta& judicata sunt Ia. & I3. Maj. I7I6.
De essectibus matrimonii, quod ad thorum ' mensam separati.
AUrem mihi vellit praecedens Caput,
ut etiam hoc addam. Loquor autem de essessibus , qui inter i pios Conjuges obtinent, non quod ad alios. Id quidem constat, Conjuges separatos abis stinere eostm lectulo, & eadem mensa 3c sic vivere , donec mors vel conciliatio intervenerit. Sed quid interea dicemus de consuetudinaria bonorum com
132쪽
minione,& de communione lucri 3c damni, dc de potestate maritali λ Mirari licet cum in Hollandia & Zelandia frequentissimae sint separationes qqod ad thorum 8c menissam, de his omnibus tamen tot esse senten tias, quot capita . Beatioris sortunae homines sere excludunt bonorum communionem , 3c inde, cum separantur. quae quisque ad nuptias attulit, solet secum auferre, tenuiores , quos inter plus rixarum Se querelarum est , vix tantum habent, ut de bonis litigare operae pretium sit, Jc, si inter separatos de his rebus conveniat, id sequendum est, si non conveniat, Iudicis ossicio solet transigi inter partes . Si quis ramen iure suo velle uti, ecquod jus est 'Vulgo creditur, quia separatio vinoeulum matrimonii non solvit, subsistere etiam effectus matrimonii, nisi contra pactum sit; pacto antenuptiali excludi posse communionem bonorum , itemque lucri, δc damni, posse mulierem pacisci, ut administrationem honorum sibi salvam habeat, de his pactis stabitur. Ceteroquinetiadisi divortium intervenerit , ut ait Neostadius in not. ad ovem. 7οῦ de pact. antenui. dc observ. 8. tum in ipsa observ. tum in Not. subsistit potestas maritalis, quamdiu subsistit matrimonium; per divortium, quod vocat, intelligit separationem quod ad thohum 8c mensam, id etiam verum esse ratus, si vel bona pacto suerint separata; Curiam , Se ex appellatione Senatum Supremum I 2. Iul. Isq4. ita judicasse H ebsem. 8. quod
nempe, ut in Nor. ait , bonorum , iuerioe damni acommunis' semel matrimonio inclusa , amplius excludi nequeat , Sc quod bonorum divisio non alia mente fieri intelligatur, quam ut mulier mariti sontiam effugiat , -ι ne mere ine piat, non vero ut communionis substantia solvatur. . sen . T. IV. 0 Introd. adjurior.HUI. lib. I. cap. 2I. Inepta sententia ineptior raclo . sie ille, etiam de potestate maritali, donec mors
Ego vero rata habuerim omnia pacta, quae separationia auctoritate Iudicis factae, adjiciuntur, quod ad ipsos Conjuages pertinet, quae Sc Grotii si) sentenistia est , 8c qui nunc aliter sapiat, noavi neminem . Ejusmodi pactis Iudex
quotidie non tantum auctoritatem suam
impertit, sed δc publicat, ne aliis sint praejudicio. Sed quid si Conjuges paci. sci nolint λ Sie quidem jus consuetudia
narium in omnibus servaverim, nec tanatum tribuerim matrimonio , cujus nihil superest quam inane nomen . Ue hoe effetam, in memoriam reVocanda sunt, quae Capite proximo prolixius disputavi. Ob leviores causas separationis nolim matrimonii jura turbare, optarem mistius, ne per facilitatem Iudicum, ades frequentes essent separationes , ut nune
sunt, in primis enim in hanc partem peccabis , sed si causae, adulterio 3e malitiosa desertione graviores, vel saltem aeque graves, Conjuges Colliserint , niis hil aliud quoque superest , quam sola thori Sc mensae separatio. Fac igitur palam constare, Vel etiam probari posse, uter Conjux se indignum praestiterit ,
ut altero utatur & fruatur, ego hunc quoque indignum pronuncio, qui utatur Sc fruatur ullis matrimonii beneficiis eri marite, bona uxoris retinebis,' inea imperium exercebis, δc ex his tu.
erum capies, tu, cujus perpetua vox fuit. Uxor vade foras aut moribus mere nostris.
At cur non defendis, in . eam ipsam, licet separatam , tibi adhuc imperium Q. esse
133쪽
esse salvum , hae ipsa ratione, quod ma-τitalis potestas durat, donec durat matrimonium .
Et tu, uxor, quae blanda maritum excipere debebas, quotidianis convitiis eum proscindes , & vitam, quam ei acerbam reddidisti , quovis modo etiam studebis adimere λ Sic merito a Viroseis
parata es, & sic er continuata vel M. norum vel lucri damnique communione
nolim te locupletiorem fieti, cecidisti jure, quod habebas , & maritus res suas.& lucrum, quod postea solus facit, solus sibi habebit . . Atque ita, licet lege destituamur ,
ratione magistra , puto statuendum, sed nee auctoritatibus destituimur. Quum secundum ea , quae proponebantur , Hugo Grotius eon . Holl. . 3. confii. 342. respondisset, maritum adulterium fecisse videri, addit, si tamen plenae probationi nonnihil deficeret, posse Uxorem impetrare separationem quod ad thorum & mensam, & posse diuisone facta . bona sua sibi retinere , & eu.rare , ut eorum administratio viro inisterdicatur. Sed inde dicere , quod alius Hollandus dixit sa , separatione facta
intercidere omnia. beneficia , quibus alter alterum mactavit , religio mea non
patitur. Quid enim, nocens & innocens pari passu ambulabunt 3 Et quid si separatio faeta sit ob caulas levissimas, vel potius nullas, nam eo sere hodie
deventum est, ut ad separationem thoisti & mensae sufficiat utriusque Conjugis
consensus, quod Romani bona gratia vocabant. Ego desidero causam , eamque
gravissilvam , eique soli imputandam . qui culpam admisisse probabitur. Omnia loca , quae ex iure Romano Hollandus attulit loquuntur de divortio , & plura loca in hanc rem extuli Cap. proximo. Ad separationem thori & mensae nou transsero nisi causas, quae tantundem valent, ac jure Romano causae divortii. An sententiae nostrae aliquid auctoritatis accedere possit ex rebus , me Se natore , a Senatu judicatis, nunc accipe. Pactis antenuptialibus Io. Iul. I7o8. inter Cajum & Cajam convenit , ne inter eos esset communio bonorum , sed tueri & damni duntaxat, ita tamen, ut mulier, quae viro longe erat locupletior, ex reditibus suis sibi praecipuos haberet foci. florenos, ut porro ipsa mulier administraret bona sua , fructus ex his exiis geret , & de iis statueret pro arbitrio suo nec quicquam eorum vir sibi adis rogaret. Id matrimonium non diu fuit
concors, sed adeo inter utrumque turbatum est, ut a verbis itum sit ad verisbera, deinde ad lites. Maritus apud Curiam fgnum extulit, & petiit, fiduciaria sententia quod ad thorum & men. iam a muliere separaretur, & donec lites durarent , mulier semissem fructuum communicaret, & ipse eos administraret. Mulier , instituta reconveritione , fiduciaria sententia etiam sibi quaedam ad-judicanda censuit, interque alia, non tantum separationem thori & mensae , sed & cohabitationis , maritus enim. qui laute adhuc apud uxorem vivebat , spon te sua abstinens' a communione thori &mensae, non ante a cohabitatione volebat separari , quam postquam decisae
essent lites , quas prolixas habebat de separatione fructuum cum in praeteritum, tum in futurum . Egit mulier & ad plura alia, & cum maxime, ut suos ipsa fructus administraret. Curia 4. Mar . I7II. fiduciaria sententia id his, quae dixi , secundum maritum & contra ux . rem iudicavit. Cum appellatum esset a muliere , satis constabat, eas hic esse
et Brou er de jure connub. lib. I. cap.29. n. 27.
134쪽
discordias, ne quid pejus dicam , ut
utriusque partis interesset, quam citissime separaretur etiam a cohabitatione praeter thorum 8c mensam . Deinde &Senatus putavit , lites de separatione fruε uum nihil commune habere cum
fiduciaria separatione quod ad thorum &mensam, posse has exerceri , postquam separati essent, qui sine periculo simul
habitare non poterant . Senatus etiam concoquere non poterat . qua ratione
maritus apud Curiam obtinuerat , ut fructus uxoris in posterum ipse administraret , contra tabulas antenuptiales , cum ne certum quidem sit, an post se. parationem duret maritalis potestas, quae, quod ad administrationem , hic abrogata erat, etiamsi matrimonium quam mainxime suisset concors. Senatus igitur, rescissa Curiae lententia, I 4. Iul. I7II. in Conventione contra maritum , & in reconventione, bν provi te pro uxore
Deinde litigatum est inter ipsas paristes apud Senarum judicio principali, &ibi de variis controversiis transactum ,& de variis, quae ad propos tam quaestionem non pertinent , judicatum fuit. Sed ardua, nec minus anceps quaestio Senarum collisi, num scilicet fructus utriusque bonorum , post leparationem, inuicem essent communicandi, an qui Lque suos sibi haberet. Vir, quia Uxor
longe erat locupletior , communicandos esse contendebat , stare enim matrimorinium , atque adeo stare hune matrim
nil effectum , etiam pactis antenuptialibus invicem promissum. Addebat etiam post separationem durare communionem lucri & damni utramque Curiam judicasse apud Neostadium observ. autent pt.
7. Ο 8. 8c Senatum Frisicum apud Sande decis Fris ιib. 2. t. o. desinit. 7. &D Observ. rumuli. r. 3. num. 733. I. LIB. II. CAP. IX. Iassie respondisse magnam Pragmaticorum nubem Const. Bela. t. I. conss. 73. 7 - 7s. Uxor contendebat. non alio ii. ne communicari fructus , quam ad la stentationem matrimonii , hoc est , illius conjunctionis, quae individuam inister virum & uxorem vitae consuetudiis nem continet , haec ubi cessat, cessare 'videri illam fructuum communicati nem ' tunc enim quemque conjugem
oportere suum ipsius onus ferre, & sua ipsius luera percipere , se alioqui , quae
antea more heatorum hominum vixerat,
ad angustias redigi , di vix di ne vi ruidem pro dignitate se exhibere posise ; & separatione thori & mensae etiam
separari communionem lucri & damni, plurimorum sententia , probata Argen-
f3 4. n. g. aliisque quod laudat Sanded. desin. γε Plerique Senatores distinguebant, nec immerito. utra pars familiam concusseis rat & separationi causam dederat , utaque pars nocens jure Romano in causa divortii , amittit vel donationem propter nuptias, vel dotem , ad instar ejusjuris, qui nocens est , amittere oporte re omnia lucra, quae ex matrimonio &habere & sperare poterat, cessura sciliacet parti innocenti: alioquin , si omnes fructus aequis partibus semper essent dividendi , posse virum vel uxorem de industria domum rixis, seditionibus &vulneribus implere , mox separationem
implorare , & cum ipse vel ipsa nihilhaiaret . illico semissem auferre ex al4terius innocentis vel bonis vel fructi . . bus . In hac causa alter in alterum prois lixe derivabat causam malorum , & in hanc rem ingentia probationum volumina edebantur, sed quibus , ut nunc
erant, tuto credI non poterat . Pleri-
135쪽
que tamen senatores in maritum eulis pam rejiciebant , & secundum eum cecidisset sententia , si non alii excepi Dsent, de eulpa mariti sibi satis non liquere , alii minus liquere, an culpa satis sit idonea , ob quam caderet jure consuetudinario & pactis antenuptialibus. Unde & nonnulli de interlocutione erant sollieiti. Unde & nihil definitum est ,
quam ut trari factio inter partes tentaretur , & deinde statueretur pro re nata . Ita placuit Ist. Dee. III 6. Transactio autem , quae successit , o m. hibus litibus finem dedit. Duo Conjuges , qui plurima bona possidebant , ex statuto communia.. in discordias & lites prolapsi sunt . Maritus ab uxore se separari petiit apud Iudices Haganos . Uxor in eam separari Rem consentit , modo & bona communia dividerentur , & quisque semissem
auferret . Secundum uxorem judicarunt udices Hagani . Μaritus appellat ad Curiam, & ibi petit, ut fiduciaria senistentia separarentur quod ad thorum &mensam , sed absque separatione bono. rum , ita tamen ut, pendente lite . uxoari alimenta annua praestaret ; sed repulsam tulit I 8. Μart. I7I8. 3c quum apopellasset , etiam apud Senatores, ad r tutam delegatos 24. Maj. I7I8. Maritus deinde apud Curiam litigare pergit judicio principali , & Is. Febr. III st. ibi obtinet definitivam sententiam , qua partes separantur quod ad thorum &meusam , & jubentur, quod ad separationem honorum , litem in scriptis re- digi , ea tamen lege , ut maritus uxorem pendente lite exhiberet. Uxor tentat appeὲlationem ad Senatum . maritus
desenὸit, ab ea sententia appellari non posse , & Curia ei auctorrtatem suam
aecommodat, sed frustra , nam appellactioni locum esse ordines decreverunt 17. Marr. I72 . Unde maritus apud Senatum contendunt tor approbatis tui. eo van de Sententis van 't Η . At Seis natus decrevit 2O. me. 372o. dat Ἀνgeen approbatis illico vieI, non tantum
ex re ipsa , quod nempe non liquido constaret, Conjuges sne separatione M. norum esse separandos , sed vel maxime , quod jam semel marito negata enset fiduciaria sententia quod ad hane ipsam rem , & Senatum nunc dare non posse , quod d. 2I. Μaj. III 8. nega
verat . Sed & simul placuit . illi, qui
marito operam serensem praestabant , a Senatu increparentur ob defensionem cauissae adeo iniquae . ss)
Masnis deinde animis ea eausa judicio principali perorata est in auditorio majori Senatus , sed inter partes non convenit, quid in appellatione esset τόκοινόαενον . Uxor postularat , reicindi Curiae sententiam, & sibi semissem bonorum adjudicari . Maritus ajebat , de separatione bonorum Senatum ex appellatione iudicare non posse , quia de ea nondum judicaverat Curia, Uxoris sui Dia agere ad rescissionem sententiae , &ut de separatione perlonarum & bonorum simul & semel iudiearetur; & de
eo solo quaerendum esse inter omnes Senatores , uno excepto , constabat. Tranis
seo igitur, quae pro separatione & eonintra separationem prolixe disputata sunt. Ad haec uxor negabat, disjungi posse, quae coniungi & simul finiri debebant, se quidem consensisse in separationem personarum, sed ita, ut simul bona separarentur , & quisque eorum semissem haberet , ad instar consessionis , quam vocant qualiscatam , quae dividi non po
136쪽
test . Sed si aliunde constet , ut hic constabat non sine praesenti periculo conjuges cohabitare. posse , quidni Iudex recte jubeat seorsim habitare, pendente lite de separatione bonorum & sic jusserat Curia , quia non verbera & vulis nera , ted δc suspiciones veneni praeparati jactabantur . At tunc simul juben. dum esse, ut etiam bona dividerentur , omni opera mulier contendebat , plurimis in hanc rem laudatis auctoritatio bus , quas maritus resutabat contrariis adlatis . Senatus existimavit , & , ni fallor , recte , esse hanc quaestionem facti potius , quam iuris , inde enim pendere , utra pars justam separationi cau. sam dedisset Si enim intolerabiles uxoris rixosae mores, nunquid illa administrationem universi patrimonii , quod marito jure consuetudinario comperit, ipsi innocenti adimit. nequidem mulier, bene morata , marito potest interverte. re administrationem bonorum , & sibi semissem petere , an igitur poterit m te morata ὶ Sane, si hoc jure utamur , mulieribus larga praebebitur occasio diuvertendi , non alia sorte mente , quam ut ipsae habeant semissem patrimonii communis, & de eo pro lubitu statuant. Haec quidem mulier, de qua agebatur, paratam se esse dicebat , pendente lite, bonis, quae acciperet, inscriberetur , ea
alienari non poste , sed vel ita marito adimeretue , quod mariti est , si ipse culpa vacet. Recte igitur Curia cerisuit, litem de cuIpa in scriptis esse redigenis
dam , ut inde constaret , quod nunc constare non poterat , urer Conjugum domum, ad sanguinem usque, turbaverit. Sed quod Curia addidit , mulieri,
pendente lite , certam summam a marito ad alimenta & sumtus litis serendos quotannis esse praestandam , id merito displicuit . Semis honorum cuique 5ὶ Observ. Tumnis. r. 7. N. II . . LIB. II. CAP. IX. I 23 debebatur , mariti solius erat adminiis stratio ex potestate maritali , cumque hactenus non constaret , an sua culpa maritus eo jure cecidisset, cur non, ea salva , semis fructuum communis eatri monii utrique cedat λ alter in alterum, ut fiat , rejiciebat culpam , Senatus , quid ejus rei esset , ignorabat, rationis igitur esse videbatur , ut, confecto inis ventario , fructus, pendente lite , quotannis dividerentur , idque eo magis,
.cum mulier ex eo matrimonio etiam
aleret filium , qui matris partes sequebatur , 8c multis praeterea argumentis liqueret, maritum lites trahere & alias ex aliis serere. Et cum ambo Conj ses se satis provectae jam essent aetatis, facile suisse marito hanc litem , quae rutissimae erat indeginis, protrahere ad alterutrius mortem , 3c sic mulier in diem viveret ex luculento patrimonio, quod ad aliquot centena millia exsurgebat id stilicet visum est duriusculum , --xime cum & nune mulier, post seces.sionem mariti, tantum non fame periret . Correcta 'gitur, quod ad hoc, est Curiae sententia , Se maritus damnatus quotannis uxori tradere semissem fruis Buum. & ob illam correctionem partes jussae sunt litem de separatione bonois rum in scriptis agere apud Senatum Su.
premum . Unus vero Senatorum , qui
sententia sua reliquis praeibit , etiamnum paratus erat uxori adjudicare se, missem bonorum, quia non constabat nec , ut ajebat , in posterum constare posset, uerius culpa separatum esset ma.
trimonium. Sed id definire, priusquam Iis in scriptis redacta , & testes , qui fidem sacere possene , auditi erant , sic
satis Iubricum Sc omnino praematurum fuisset. Sex alii Senatores , una, quam vixi, sententia utebantur , quae Sc pla
137쪽
Non esse connubium inter adulterum adulteram , etiamsi praeter adulterium nihiι aeeedat , i an adulterii dam. natus , solutisque ex ea causa nuptiis, aliam uxorem retis dueat λNEgari nequit, quin etiam ex cauis
iis matrimoniali hus aliqua in foro nostro sit juris Pontificii auctoritas, caveamus modo , ne major sit , quam Oportet . Pragmatici sane nostri ex eo jure olim definiverunt quaestiones, quas
hic praescripsi. Elegans quidem regula
est , quam proponit can. I. cavs. 3I. quos. i. Ilus ducat in matrimonium, quam prius politiis adulterio . Sed non diu haec stetit integra illibataque, adeo enim eam incrustaverunt posteriores Pontifices , ut tantum non vires suas perdiderit . Non aliter quippe regulae locum fecerunt, quam si , praeter adul- erium , contra priorem conjugem quid machinatum sit , aut eo vivo alter alis
teri fidem matrimonii dederit, & se avariis Ponti scibus rescriptum in cap. I. 3. s. m 6. X. de eo , qui duxit in maωεrimonio , quam polluit per adulterium . Atque. si nempe nihil aliud regulae t cum dedisset, & non alia quoque essent
metuenda , quae recensere longum esset. Incrustata tamen ea opinio adeo invaluit , ut relatum si , in seriores Iudices, R utrumque Senatum , & ex Supremi Senatus tonsilio , ordinum Generalium Consiliarios censuisse s I), tunc demum inter adulterum S adulteram nuptias non esse , si contra prioris conjugis viatam quid machinatum si , aut spontalia, durante priore matrimonio, interin
cesserint , 8c ita anno I 6 in. ab uno Pragmalleo responsum est Consit. ΗοII. t. q. consi. 282. in sin. & i538. a multis aliis Confit. Holt. t. 3. consu. Ti. A. B. & eo d. 72. quae & exstant Conissi. Holl. t. 3. Amseia. consit. sa. 53. σs . & rursus ab aliis annis Is q. &I688. Const. Bela. t. a. I Tq. I S. Atque haec sententia tunc temporis in Hollandia vulgo recepta dici potest . non item ea , quam addunt nonnulli Pragmatici d. Const. Η t. t. q. consiι. 72.& t. 3. Amfler d. consil. 34. simplex adulterium , citra machinationem vel spon. salia, esse quidem impedimentum impediens , sed quod tolleret consensus M a gistratus loci , de quo agitur . Si enim licitum sit, cui bono Magistratus consensus Si illicitum , privilegium dandi ea in re Magistratui nulla potestas. Sed pessime factum videtur regulam, quae per se sumit , circumscribere tot restrictionibus , quando enim ita utilis
erit ρ Mille, puto, adulteria commitistuntur , ex quibus vix puniuntur decem , sunt enim probationis longe difficillimae , ut vere dicitur in Decreto
quo de adulterio trar spere permissum . Hoc autem etiam probato , quomodo
nuptiarum. pi omissio probabitur Z neque enim sicile instromentum publicum ea de re conflicturi sunt , & quotaquaeque Messalinae non ridebit, simplicitatem . quae & vivo D. Claudio , quum non nisi legitime vellet nubere , pactum &sponsalia , quin & nuptias palam parabat , ne quid clandestinum moliri vide.
retur. Nec etiam aniπadverto, promisisso nuptiarum in rercesserit, nec ne, quid
ad rem faciat λ Denique illud de machinatione etiam lic satis ineptum est ,
138쪽
QUIEST. IUR. PRIV. LIB. II. CAP. X.
desiderant enim eam, quae maioris m menti est, & quae probetur, & quae ea. pitale mereatur supplicium . Fac igitur probatam & punitam esse, adhuc meis tuis , ne sorte post mortem nuptias faciant λ Utique nullam aliam interdicti inter adulteros matrimonii rationem vi. deo, nisi ipsum adulterium , idque solum exprimunt leges , quas mox memorabo, di per quas, opinor, recessum est a reis strictionibus , olim perperam receptis. Legem. simpliciter latam, optimum est simpliciter accepisse , praesertim ubi sua ratione sibi sum cit. Plane verum est , rationem aliquam esse, ne quid adulter vel adultera in alterius Coniugis vitam moliatur, sed suffcit generalis praesumtio, ut vel ita adulterio , quamdiu alter Conjugum vivit, absterreantur ' re ne matrimonium contracturi, si alterius mortem exspectarint. Catoni omnis adultera venefica apud Quintilianum Id. s. institi orat. eap. 2. δέ in hanc sere sentenistiam philosophatur Leo nowll. o. in
Haee autem consilia & responsa, quae supra attuli, data sunt ante leges patrias, S. nunc cessare, nescio, an quis dubitet; ego certe non dubitem . & inde etiam abrogem , quae de moribus nostris , an re has leges, scripsit Gruene-- gen ad t. 27. C. ad Ieg. IuL de adult. Et per has leges patrias etiam v ii sui compos erit Brouwer de iure
connub. lib. 2. cap. I 8. num. Io. in
fn. Signum extulerunt Ordines Geneis rates , nam in f 83. legum nupt. I 8. Mart. Ioss. 3I ita statuerent: ne adulter adulterave cum eo eave nuptias contrahat, cum quo quave ante mortem, aut nuptias innocentis Coniugis secun - Echt-restiment Plae.Π. append. p. a . 4) Plae. III. q. I. 8.
1 Reseiulien io υβι van de Inu p. 78y. das, consuetudinem habuit. sequuti sunt Zelandiae ordines, hi enim h I 2. vande Ampl. van de Politique Ordonn. I 8. Mart. I 666. sq) ita quoque constituerunt, ne scilicet connubium esset inter adulterum & adulteram, aut cum qua ante nuptias, etsi jam obierit coniux
innocens. aut alias nuptias contraxerit. Atque haec tandem somnum excusserunt
Hollandis, qui eodem anno Iοο6. ssinas. Iun. decreverunt , ne in posterum nuptiae contraherentur inter adulterum& adulteram , sive alteruter si caelebs , sue uterque in alterius matrimonio , utque Curia Hollandiae id Decretum in Edictum mutare vellet, quo publicaretur & assigeretur. Quod tunc. qui. dem lactum non invenio, ted I 8. Iul.
ctum composuerunt & promulgarunt . quo iterum nuptiis inter adulterum &adulteram interdixerunt, arbitria etiam,
praeter juris scripti poenam . statuta. Quae autem iuris scripti poena fuerit , Ordines sorte sciverunt, ego nescio. Apage igitur omnes illas restrictiones, a Pontificibus inventas , & vulgo ad platas, & solum, solum inquam, adulterium dicamus causam satis idoneam praebere, ne inter adulteros lieitae sint nuptiae. Inde vero alia nascitur quaestio, an scilicet eum eo, qui adulterii damna- us est, connubium esse possit λ Si ex jure Civili , ex jure Canonum . ex sententiis Theologorum & Jurisconsultorum in hoc argumento versarer, rem facerem, taedii plenam, & obtunderem Lectorem innumeris distinctionibus. Tentemus potius, an, post constitutum jus patrium.
ipse quid adserre possim . quod magis placeat, quam aliorum sarragines s7ὶ .
. Sunt εὶ Plac. III. 3. 2. 6. Etiam apud Brouwer de iure connub.
139쪽
Sunt, qui illicitum censent in causa matrimoniali, quod expresse prohibitum non invenitur, sed nisi convertas regulam , & licitum pronuncies, quod prinhibitum non invenitur, me consentientem non habebis . Cedo nunc legem, quae adulterii damnato nuptias negat, ego eam frustra quaesivi . Varias habe.mus adulterii poenas, sed inter has nulla est, ne adultero cum quavis uxore jus connubii sit. Soluto penitus matrimonio, quacunque demum ex causa, uterque Conjux solutus lege matrimonii , si alter ob crimen, plectatur ob eam causam, sed ne provoca ad leges matrimonii, jam soluti. Audi nunc , leges patriae dicant tribus illis , quae attuli, Edictis. Prohibent scilicet nuptias inter adulterum , & adulteram , sed non prohibent inter adulterum &aliam quamvis , receptum autem est , . specialem prohibitionem regulae contra. riae esse argumentum , & ita in L ILF de tessib. ex eo quod specialiter adultera testimonium prohibere vetetur lege Iulia , Paulus emcit , mulieres teis stes esse posse . Ita etiam , quod cum adultera sua ex illis Edictis vetitum est, cum alia qualibet videtur permisi sum . Eoque magis id dixerim , quia
cum adultero suo cur non sit connubium , idonea ratio est, cur autem adulis Iero cum ea , quae ipsius adultera non est, non etiam.
Atque id sorte praestat dicere , quam in hoc argumento tantum poenitentiae
tribuere , quantum tribuunt Canones& ex nostris etiam Ecclesiasticis quam
plurimi . Alii varie distinguunt , sunt 8) , qui putant tunc demum adulter
licere, alias nuptias contrahere , quando alter ex olim Conjugibus innocens prius alias nuptias contraxit, quasi neminpe , iacto etiam vero divortio . ut de separatione quod ad mensam thorumque dici solet , exspectanda foret reconciliaistio , quum tamen verum divortium fiat in perpetuum . Alii existimant, eum, cujus adulterio nuptiae solutae sunt, exspectare debere quinquennium e sed neque id satis placet, quum ea de re lex non sit, neque ex aliqua ratiuncula . quamvis alioquin non absurda , nuptiae videantur impediendae . Brouwer s9ὶ , qui stetore canonum sere suffocatus erat, tandem aliquantisper respiravit, & multa dixit , satis egregia , si modo recte applicasset , sed relabitur mox ad senistentiam , quae nune sere communis est, quaeque adultero non permittit novas
nuptias, nisi post mortem aut priores laesi laesaeve conjugis nuptias . quia scilicet se decollavit omnis spes reconci liationis, quam ne ipse adulter abrumis peret , Reipublicae interest . Desiderat& ipse poenitentiam , desderat & alia, quae sive deflere sive ridere magis placeat , me non dissicilem habebis arbi
Sed si recte disputavi, soluto ob aduiriterium matrimonio sa) ambos Conjuges integro juri caelibatus restitui, scire velim s
8 Simon van LeeuWen R. H. R. lib. I.
3o7. is Const. Bela. t. 3. n. 263. quam in rem etiam adde , quae ex legibus Ordd. Gener. & Zelandiae attuli sit pra G. haec autem. ς De jure connub. lib. 2. cap. I 8. num. 9.
λ Depromerem argumenta, quibus Catholica Ecclesia sententiam de dissolutione Matrimonii ob adulterium prorsus e suis finibus eliminavit, ni id innumeri Theologi sese, luculenterque praestitissent. Quos adisis Mihilominus ob oculos Catholici Lerioris, ne Bynkershoe k , qui doctrinam in Ecclesia obialiteratam saepius inculcat, furfure caecutiant
140쪽
Iim , cur id omnibus sententiis , quae . ' . - de adulteriis seruntur , non inseratur CAPUTi XL : nihil enim istet inseri, quam conjugem l . t non adulterum , qui matrimonii disso- si qua cautio producentis uomyne si eos lutionem petit , ad alteras nuptias ad. cepta, an ex ea recte agat quilibet amitti si o). Sed ea elausula & alterius i ἰ possessor 8 ' . libertatem involvit , nee aliunde trahit originem . quam ex libello , quem Iu- TNter ICtos de hae quaestione non ma. dices , si nihil impediat, sequuntur. I gis convenit, quam inter tres con Attamen aliud est , quod te sorte vivas de cibo . Et magis est, ut dicaa magis turbabit, quod nempe adultero, mus, recte agere quemlibet possessorem, solutis ex ea causa nuptiis, rursus alias si solo producentis nomine conceptum concedam . Idne erit pretium sceleris , suerit instrumentum, te beta n aan deo quid , inquies' hoc aliud est , quam bouder of toander deses , quin & tune . provocare ad adulteria λ. Est mihi domi sine ulla cessione , recte agere possesso. uxor molesta, quae vitam mihi acerbam rem , si solutio promissa sit aan in reddit . Quid consilii λ occidere non li- υius of aan den botider en toonder deses,cet, & ut eam deseram, res domesticae non autem si solutio promissa sit Rc non patiuntur . Igitur adulterium cum vis , eive ad quem ea res pertinebit , alia committam , & palam quidem, ut quae sermula est in ι. 4O. F. de reb. facile probari possit, sie uxor ad divoris cred. tunc enim non recte solvitur ni Ritum contendet, & ego voti mei comis ei, qui probaverit, rem ad se pertin
pos ero, liberatus a veteri, & beatus re . Posteriori formulae convenit nostran. va .uxore. Sed hune, opinor, metum den et tιigen bouder of toonder deses .
depones , ubi poena adulterii capitalis Tantum scilicet interest , possessorem, est , & quaecunque sit , satis ubique ma- an legitimum possessorem adjeceris. Sin gna est ad deterrendos homines, simile hoc , jus actoris excutiendum est , sive quid ausuros , etiam sola infamia apud ex successione , sive ex cessione , sive viros graves in hanc rem sufficit, di- ex alia qua causa ; sn illud, etiam surgnitatum amissio multo magis, & tanis recte exiget, si furem esse debitor igno-dem te cohibebit exigua spes melioris ravit. Atque ita jam olim disputavidiatrimonii, quomodocumque damnetis. libro sngulari ad d. I. 4o. eap. o. Sed
digna res est , quae accuratius extric . t . . . . tur, & cum legibus & moribus nostris
. . Si promissio facta sit et , qui chir
graphum exhibebit, puto, pro eo rem 'M. T.IV. . R esse Decretum sistam Concilii Tridentini , quod rio nou dedit , non poHe altera conirige vi
s at apud nos , ut Fidei norma, aeternumque vente alitid matrimonium contrahcee I m
manebit o Si quis dixerit , Ecclesiam erra- ων0.e eam, qui dimissa adultera , aliam re, m locuit , CT docet juxta Evange- ddixerit , O' eam, quae dimiso adultero, alii ιιώ- , o Apostosicam doctrinam , propter nupseνiι : anathemo H adulterium alterius conjustim matrimonii io Censi. Holl. toni. 3. Amsurd. v