장음표시 사용
161쪽
Negligentia XXX. annorum exigitur in praesci ipsione , sed ejus , quod debetur, tunc igitur put bis , si per XXX. non
exactae sint, annuae pensiones , etiam nonae & vigesimae esse praescriptum λ Ego
non puto , nam ante Ennum duntaxat
ejus dies cedit & venit , & a die veniente triginta annorum negligentia praescriptioni tantum facit locum . Poena est rebus & actionibus suis cedete lota praescriptione , nec ea poena exercetur
nisi in lupine negligentes , qui , quid
sibi debetur , non exigunt eo annorum
intervallo , quod lex in singulis caulis praescripsit , & lex XXX. annos praescripsit in actione personali, qualis est
ad pensionem annuam , sive ex promisissione sive ex testamento debitam . meis Onistine etiam regulae , in omni praescriptione verissimae , agere non valent ianon currit procroto λ Prohibet regula, ne currat praescriptio contra eum , quInequit agere, dummodo justa causa imis peditur , impeditur a viein. agere , cujus actio nondum nata est , vel, ut proprie loquamur , cujus dies, quamvis cesserit, nondum tamen venit, & inde est, quod
Imperator Iustinus in I. 7. f 4. Cod. de
procripi. 3 o. vei qO. ann. nominatim statuerit. in eo , quod sub conditione vel in diem, debetur , praescriptionem non currere nisi ab existente die vel
Sie disputarem ex sola ratione , ted non semper licet nobis esse tam bearis,
ut expressa legis auctoritas concurrat .
Hanc vero exhibet ipse ille Iustinus in
I. T. quit. C. de praeseripi. 3C. vel 4 . an nor. Et quamvis.non soleam ipsas leges describere, nisi Critica opus. se, exhI-henda tamen 'dunt verba priva, ut Osobturare possint iis , quibus legum reverentia cordi & curae est: In his, Inquit , etiam promissonibus , vel legatis, vel aliis obligationibus , qua dationem
per singulos annos, vel menses. aut aIiis quod singulare tempus continent , tempo ra memoratarum praescriptionωm non ab
exordio talis obligationis , sed ab initio .cutasque anni , vel mensis , vel alterius singularis temporis computaνi manifesumes. De emphyleuta & conductore quod addit, proprie huc non pertinet , eum uterque, ut mox satis synificat Imperator , alieno nomine postideat . Quod autem ait manifestum esse, plurimis quidem , sed non omnibus persuasit . In Basilicis eadem sententia , verbis aeque rotundis, expressa est. & Cujacius, religiosi simus ICeus , de ejus veritate ne dubitavit quidem in parat. C. de proscripta 3 o. veι 4O. annor. Antonius quo que Faber ea -tentia usus est , Cod. Sabaud. lib. 7. t. I 3. definit. Ist. nili quod , sed perperam . centum annos pu tet sufficere, ad extinguendum omne jus, etiam in futurum Martinum simpliciis ter sequuntur Busius & Costalius ad I. 28. F. quibus mod. usus'. amiti. Item aque Busius de ann. redit b. lib. 2. cap. I 2. Uterque Simon , Groene,vegen in I t. ad Grotii introduct. ad iuri9 d. Ηoli. Iib. g. cap. 46. Q. Jaar Ische ,& ad d. l. 7. vlt. & van Leeuwen R. H. R. lib. 2 pert. 8. num. 7. ubi ait, etiam Curiam Hollandiae , in redituum praescriptione , IO. Maj. Ibi g. ivli casse , primam pensionem tantum praescribi go. annis, integris manentibus reli quis et q. His Hollandis subseribit &alius Hollandus Const. Holl. rom. q. consi. 49. quaesita magis , quam data
162쪽
apud Curiam agere possint ex . diffamari , ita tamen , ut qui in eo iudicio reus est , optare possit, an apud Curiam actionem principalem v eolit instituere , an apud Iudicem ejus, qui agi petiit. Unde quaesitum est an,
si, qui agi petit, id privilegium habear,
ut Adversarium ad Curiam possit v Care, an , inquam , is in causa l. diffamari principalem litem quoque recte
apud Curiam agi postulet Atque ita
Pragmatici sine controversa sentire viis
dentur i ). Sed id admittendum non est, quia id privilegium ex β 8. Form.
Cur. Hollandiae omnino restringendum
est ad eum casum, quo is , qui id privilegium habet, ipse a- est, hac autem in re omnino obtinuit, ut in lite principali sit actor , qui diffamavit. Quare hie dicendum est , ad Curiam , ut principalis causa ibi agatur , viduas N pupillos neminem ex ι. dissa mari v ea re posse, sed duntaxat posse, ut possunt alii omnes , ut in alterutro soro
BAR. cap. IO4, quaes. I g. eum, qui in Hollandia habitabat , 3c ibi Iegitimatus erat . in bona, quae in Getria erant sita , succedere non posse , ut enim nuptiis, jure Hollandico recte contractis, Matus, lehitimus esset & in Getria, se etiam legitimatus in Hollandia , & in Getria pro legitimato habendus est. Solemne est, quod ad statum, ex lege linci rem aestimare , & sic sapit Morna. . LIB. II. CAP. XVI. Is cius ad I. I. C. de Summa Trἰnit. & siesapiunt alii , quorum auctoritates non adscribo. III. Testatrix gravida instituit libe. ros , quos pareret & relinqueret super. stites , si hi ante se decederent , instituit maritum . Nunquam peperit. ΜOritur . Dubitant sχὶ , an intestata in. dignae inspectionis quaestio , maritum enim instituit , si liberi nascituri ante se decederent , vel , quod perinde est ,
si moriens liberos non haberet, hos nam. que, & hos solos marito praetulit. Neisque quicquam est, . quod contra dicas, nisi forte , uxorem pluris fecisse mari. tum, si ipsam matrem reddidisset. Sed
id fingendum non est , nihil quippe in
verbis , quod eam interpretationem deis siderat , & maritus , ex quo uterum ferebat, satis probavit, se virum esse. Non dixit mulier , si pariam , nequetigitur ab eo liberalitatem suam suspen. dit , & , cur suspenderer, nella ratio est. IV. De Clausula reservatoria dixi, quod satis est libro 3. eap. q. m s. Si haec inserta sit testamento ,& apud eum, qui ejusmodi testamentum condidit, reis periatur scriptura aliqua circa ultimam Voluntatem , anxie quaerunt s3J, an deliberandi animo , an ut effectum sortia.
tur , scripta si & sane erat, cur duis bitaretur in specie , de qua ibi quaesi-'tum est . Sed si scriptura post testamen istum iam sit , si testator dixerit , ut vulgo fit , se eam composuisse ex potestate ejus clausulae, & si subscriptio testatoris aceesserit , de serio animo noli dubitare . omnes quippe jure , quo pos sunt, destinato usi creduntur, praesertims ipsi iis sibi pepererint .
U. Titia testamento cavit , ne tutor, liberis datus, te aeretur de damno, I Formul. r. l. cap. I. p. 84. & 83. a Coren consi. q. 3 Consit. HOII. 3. Anseia. eonst. 26
163쪽
quod hereditati suae obveniret , nisi in
te saan υοor febaden en banque eten , nu vοον bet itala lamen van de penningen eidemque testamento inierit elausulam reservatoriam. Praeterea imis perat , ut tutor id testamentum probaret , & su per instrumento , ea de redonfecto , imploraret voluntariam conisdemnationem Senatus Supremi. Quidam Senatores negabant , decernendam esse , ne Senatus , per Uoluntariam condemisnationem probaret quaecunque chirographa , ex potestare ejus clausulae conseis
E a . etiamsi jure non subsisterent. Sed illi fallebantur, neque enim quicquam
probaret Senatus , nisi usum ejus clauusulae , ut jure subsistit , reliqua legata
arbitrio permittens . Rursus alii nega. bant decernendam, propter remissionem
damni , quod dolo & fato culpae tutoris causam dare poster . sed & illi fallebantur , nam illa verba , quantumvis generalia , ex jure Romano interpretanis da sunt, ut docent exempla in I. s. h7. . t. 4I. ff. de adminiseri tui. o t. II q. F. de tegat. I. Igitur ex pleroinrumque sententia decreta est condemanatio I 3. Ian. 3729. in ut & quod ad remissionem damni , in specie non absimi Ii I 3. Nov. I738. s & s. Iun.
1742. - VI. Iis, quae de clausula derogatoria exhibui cap. 6. 7. addo hoc sa-Hum . Cum Titius testamentum secis.ser cum clausula derogatoria, deinde aliud simplex, & jussisset. si quis huic novi pareo ret, pauperes heredes essent , & heredes parerent nisi damnati, pauperes hereditatem petiere, sed apud Curiam 26. Sept. . IὸI3. repulsam tulere , quum dubitans non parere non videatur so) &sane simpliciter verum est, qui de VO-
luntate, quae postrema iure sit, litigae,
non videri voluntatem testitoris impugnare. Si dicas id tamen esse contra sententiam posterioris testamenti, memineris , incertum ' esse , an ipse testator hoc postremum esse voluerit , & meta nemo a jure.suo persequendo deterrenisdus, ut in causa non absimili Paulus ait in s. 4 . in fn. pr. st de hered. petit. Interea & hie observari velim, &smplex posterius testamentum vicisse prius cum clausula derogatoria. UIL Cum mater filiae nupturae amo. florenos dedi siet, ad se reversuros, si ante ipsam filia moreretur, mortua, sed relictis liberis, ante marrem filia, Hugo Grotius Oonsi. Hou. 3. I 8 . non satis ausus est respondere, in o. florenos reverti, etsi dubitare non debuerit. idem in matre , quod in patre, esse dicen.
dum, hic enim quid differunt λ Cum indefinite pacta si mater, non animadverinto, cur non indefinite agat, mortua ante se filia. Sane nepotes exteris praetulisse credimur, ubi donator, qui voluntatem suam declaret, jam nullus est LIO 2. F. de cond. demonseri Sed hie est, quae sibi declaravit, & adhuc de
VIII. Ut inter Creditores hypothecarios prior posteriorem praecedit, se &praecedit omnes, qui aliud ius in re ,
servitutem sorte, postea aequisivere. Eo tamen lando obligato eum debitor deinde . servitutem imposuisset, Hugo Gr tius consi. Holl. 3. 2IL .espondit, ratam esse servitutem , neque hypothecaria rescindi posse , quia nempe servitus dunis taxat est fundi qualitas, non ipsa pars fundi obligati, quae hypothecaria vindi. cari possit. Quod imprudentissimum est, ab improbitate enim responsum liberat illia 6 Const. Holl. 3. Amseta. append. p.4 I. Di sitiros by Corale
164쪽
illibata Grotii existimatio. Constat auatem , rem , pignori obligatam , jure pignoris ita creditori contervari, ut oppigne. rationis tempore erat. Interdum sane , do ec creditor jus suum misequatur , eonflat alienationes & servitutes impositas , a domino factas valere , sed non minus, creditori, suum pignus exsequenti, horum , quae post oppignerationem facta sunt, nihil obstare. Satis id docet Pomponius in t. aos. F δε reg. jur.& plus satis Commentatores ad d. l. 85. F. de verb. segnis. ideoque ante hyp
thecam constituta pignora non minuuntur, sed qualitatibus, de quibus agit Lib. ρ a. ff. de pignor. bypoth. eas
componere, mera imprudentia est.
pto, aut aliter absente, auctoritate Mais gistratus secundas nuptias contrahat , quaesitum est, marito revertente, utercedere debeat, primus an secundus. &secundum oportere cedere, etiam JCti,
Theologos sequuti, crediderunt 7ὶ, quia, inquiunt, prius matrimonium, jure posta liminii restituitur, & cur non , si &res longe minoris momenti postliminio
restituantur, ut agri, domus, mancipia, & ita quoque argumentatur can. I. caus33. q. I. Sed ego reversus equum meum recipere paratus essem, cui etiam decem
hostes mei insedissent, sed mulierem , si vel unus amicissimus , quis nisi sa-
tuusὶ Unde & d. ean. I. non videtureogere maritum , ut mulierem recipiat,
sed mulierem, ut, si vie velit, redeat. X. Ex t. I 6. J. de bon. auctor. jud. possid. distractis bonis debitoris retrahit& creditor, cui plus debetur. Est qui seribit 8), hanc legem moribus esse anisti quatam : sed fallitur. Similis fere est Consuetudo Amsterdam mentis 2. Ian. Is o. ρ) cum hac tamen disterentia . ut duntaxat locum habeat io immobili. hus & navibus , & praeseratur is credi. tor, cui debetur u νt de oud e Seb enis bries, si nempe ex distractis bonis suum consequi non possit. Similes aliorum locorum Consuetudines possem addere , si res tanti esset. XI. Habet Sc Socius rei, de qua agitur, jus retractus ex ε I. Consuet. Miridelburg. tis. II. praecedit autem Socium consobrinus, quique venditori propiore gradu est ex 4 2 s. consuet. Duland. &vicinos in Rynlandia jus retractus habeo re I 3. Μaj. Is 25. testati quoque sunt Iudices Rynlandici sio . Socios & viis ei nos etiam admittunt Φ I3. ω IL Ierigum Frisci lib. i. tit. Ιχ. in novis scili cet Statutis, nam in veteribus de S ciis nihil cautum erat, unde & tune quaesitum est, an Socii retraherent λ &responsum est IIJ, posse, & ita Curiam Frisiorum in illa eausa judicasse ,
itemque antea I s. Iul. I 642. Plane , quum vicino competat, ae nemo Socium vicinitate possit praecedere . non est ea res, quae dubitationem recipiat.
165쪽
I RIS CONSULTI ET P RPES I DI S,
capere posui i Egula est juris Romani,
quibus eoire ιieet, licet σιegara ι. 2o. F. de reb.dtib. quemadmodum id in Hollandia olim obtinue. Hi & nunc obtineat, quod ad Ponti fietos Ecclesiasticos, & Collegia eorum Saera , diligenter exponam :Capite proximo acturus an & quatenus Pontifieii Ecclesiastici testari queant, nam utrumque interest sciret, quia res quotidiana est, & necdum , quod sciam plene tractata. Antiqui Hollandiae C mites . eum eadem hie sacra colerentur, quae hodie Romae eoluntur, tanta saepe erga Ecclesias liberalitate suisse leguntur. ut universa sua patrimonia in eas effvis derint , tantum abest , ut aliorum liberalitatem eohibuissent. Sed quum Ecclesiasticorum opulentia ad invidiam usque erevisset 3c propter immunitatem a tributis aerario esset damnosa, Carolus Burgundus Delegatos constituit, qui itiopes Μonasteriorum inquirerent, & eum eorum Praefectis agerent, quid quantummque iis relinqueretur ad Monachos honeste exhibendos , sed quum opes suas revelare & eum illis Praesectis agere nollent, 28. Oct. I 446. I) edixit, nerui Ecclesiastici in Hollandia vel Zelaniata ex testamento sive ab intestato bona immobilia aequirerent , vel etiam emerent , usque dum indicem bonorum suorum exhibuissent, & de iis eum Deis Iegatis illis transegissent. Exstat quoque Edictum Caroli V. I9. Oct. I seto. χὶ quo bona seud alia , patrimonialia , &quaecunque immobilium jure eenseri posisunt, vetantur in jure cedi Collegiis Se Corporibus Ecclesiasticis, ineonsultis &invitis iis . qui ibi enumerantur , sed quia id Edictum ad Brabantiam & Limis burgum pertinet, sola ejus mentio lusificiat. Ad solam Hollandiam pertinet ejusdem Edictum et O. Mart. Is 24. 3 qua simpliciter non tantum ejusmodi
bona i) Fιae. I. 3. 4. I. Ia 1ὶ PDe. III. 9. 21. ιὶ Plac. I. a. S. 3. I.
166쪽
bona aequirere vetantur, sed & juben. tur relinquere , quae iam habent, nisi
fuerint amor Uata, ut loquuntur. Porro
eavet id Edictum, si Monaehis vel Moanialibus hereditas a Cognatis obveniat, ea ne arriperetur a Praesectis, nisi iacto hereditatis inventario, & praestita tautione , post mortem Μonathi vel Μο-nialis hereditatem restitutum iri proximis heredibus, non Ecclesiasticis. Rurissus ad Hollandiam & Zelandiam pertinet ejusdem Caroli Edictum te . Oct.
asgi. quo & ad mobilia ea inter. dictio est porrecta, & poena publicationis,
si quis contra saxit, statuta, revocatis etiam privilesiis, in contrarium impetratis . Si he ipsi Principes Pontificii, an putas, mutatis in Hollandia Sacris, molistiora tempora Pontificiis illuxisse. Noli putare, nam his omnibus deinde sue- cessit ordinum Hollandiae Edictum 4.Μaj. I os s. consulta Curia per longas deliberationes compositum , Est ab Urdinibus Generalibus I 4. Oct. Ios. s)in eandem sententiam & eadem sere verba constitutum in locis, quae imperio suo suberant. Si Edicti , quamvis manifestissimi, non sit negligenda interis pretatio , ut non negligendam esse Ulpianus admonet in I. I. ρ II. F. de innis. ventr. utique non est neglistenda
Edicti obscurissimi, quale est illuti Ομdinum 4. Μaj. Ie 55. De obscur tale ejus multae quaerelae, nee eas esse inanes ostendunt tot variantes utriusque Curiae sententiae, quot hoc er sequensi capita recensebo . Mens Edicti, ut . ex praefatione apparet, potissimum duplex est , altera, ut oceurratur Pontificiis , qui perverso Religionis etelo hona sua in Ecclesias & Ecelesiasticos effundunt ; altera , ut occurratur Pontificiis parentibus , qui liberos habent utriusque Sectae,
Pontifieiae nempe & Calvinianae, ne. odio Religionis, his quam illis iniquiores sint. Qui per Eeclesiam 3c Eeciesa.
sticos intelligantur . magno Uerborum apparatu Praefatio exponit, & aliquoties repetit, enumerans, loca & personas sarieras, quibus ex testamento capere non
licet , additis rationibus, ne ἰεραρχει
sacra promoveatur, ne olla sacra . quam vocant, locupletetur, ne bona perveniant ad manum mortuam, onder ande re dan publieque en geaurboriseerda adis mini iratis .
Mox incipit prima sanctio, quae est de testamenti factione passiva, sic enim vulgo appellant; sive de his, qui capere
non possunt quocumque modo atque hi vocantur geseide messese e personen, Κιν-pen , Nonnen , of andere Paus Vinde ge-ordeside personen, boe die ook genaami studen mogen .esen , geseide greste9 earmen, Ges ten os Godsis en . Ipsa verba exhibui, quia de iis disputandum erit. Quicquid autem iis relinquatur , vel expresse, vel tacite , per interpollintam personam , cedit heredibus ab imtestato. Post messest e personen sequut intur Κloppen, unde diceres , eas Virgines esse recensendas inter personas ,
quae ad statum Ecclesiae sive ad O dinem Ecclesiasticum pertinent : sed quum illa Virginis Sanctimoniales appellabo in tria vota , castitatis , paupertatis & obedientiae non praestent , nescio , an ad statum Ecclesiasticum reis serri possint , neque etiam ulli ordini, aut Praesecto adscriptae sunt , nee alio jure videntur habendae, quam quae apud Calvinianos pietatem prae reliquis amisctant. Sane nec ex jure Pontificio, nee ex ejus Interpretibus discere potui, viris gines illas Sanctimoniales inter personas Ecclesiasticas esse numerandas , & cur V a Noa
167쪽
non sint . inultis argamentis probavit Anselmus in Triboniano Bela. cap. 4. β8. Sed quia inter eas numerarunt O
dines Hollandiae , frustra ea de re est omnis disputatio, & sic quoque judica. vii Supremus Senatus 29. Iol. I74o. so)quum de eo controversia incidisset. --niales utique sunt virgines Ecclesiasticae sve religiosae , & palam Edicto comis prehenduntur , Beginae non exprimuntur, & eas mixti sori esse scripsit Anselmus d. cap. q. f o. quin tamen senistentia Edicti contineantur, ipse nondu-hito , nee quisquam dubitabit . qui Elonen albo religiosorum inseri ani.
men, Geslaten os GoribuUen . Praefatio dixerat , Κloosers , Convenien , en anaedere genoemde messest e Ges ien, item armen en COIIegien . Unde quaesitum est de hac specie . Sempronia, quae religi vis erat Pontificiae , heredem ex asse
seribit Μaevium , & Titiae, sorori suae,
legat minutam quamdam summam, heia
domadatim solvendam . Titia , post obiatum Semproniae, rata , Maevium fidei. commisso esse gravatum in fraudem Ediis Eli 4. Maj. Ioss. Maevium in jus v cat apud Senatum Supremum , primum interdicto uti possidetis . deinde ex conventione partium in judicio petitorio, ut sibi, qua heredi ab intestato ., omnem hereditatem restitueret . Maevius ait , se paratu in esse jurare . nihil sibi esse mandatum , quod impingat in d. Edictum , quin non alio mandato se esisse instructum , quam ut hereditatem distribueret inter pauperes Pontificios , qui Rotterdami sunt. Quaestum est , an id
per Edictum liceret λ Maevius Titiam etiam ex eo repellebat . quod & ipsa esset Pontificiae Religionis, & Edictum
ε) Ovem. Tumaeli. ι. I. . . Ity . duntaxat videretur seriptum in gratiam eorum, qui emendatae erant Religionis.
Sed Edidium simpliciter vocat heredes ab intestato, si quis contra id Edictum fuerit testatus , sola igitur quaestio era an sic testata ema Sempronia. Adfirmabat Titia , quia ex eo Edicto bona ense possunt nisi sub publica & Iicita administratione , & nominatim caveri, ne relinquantur pauperibus Pontificiis. Ad hae Maevius : publicam & licitam administrationem in Edicto opponi manui , quam Vocant, mortua , cujus nulla est alienatio , se publice administrare, & de hereditate statuere posse in rem pauperum . Edictum 'non vetare , quominus legetur pauperibus Pontificiae Religionis , sed quominus Iegetur aangeselin e armen , & ita appellari , qui
votum paupertatis Voverunt , reliquos
pauperes, qui Laici sunt , publice ali Amsterdami. Rotterdami & alibi Ioc rum in Hollandia , & publicos esse eo.
rum pauperum curatores . Si iis non Iit licitum legare, prohibitum quoque non esse personam eligere , quae de hereditate in rem pauperum statueret , nam penes ipsos pauperes hereditatem non satis tuto loco esse . Senatus paribus lusis fragiis videbatur inclinare in lantentiam
Maevii, sed nonnihil haerebat, quia Maevius non omne mandatum , quod acce
perat , videbatur explicuisse . Quod ut saceret, Senatus interlocutione jussit a. Marr. I 724. Explicato deinde quam exactissime omni mandato , & oblato in haec omnia jurejurando, satis consi bat , potuisse Maevium totam heredit tem erogare in causam pauperum , &porro constabat ex libris, in quibus bona pauperum describuntur, eam hereditatem , quanta erat , esse erogatam in
168쪽
se relatam primum inter accepta, deinde inter expensa . Quod eum Edicto non obstet, decretum est I 6. Novemb.
dum , quod obtulerat , repelleretur Ti. ela . Recte judicatum esse ex eo apparet , quod curatores pauperum Rotierindam mensium , qui Pontificia Sacra coistunt , II. Iun. I7 2p. ab ordinibus Hollandiae obtinuerit privilegium , quo pauperibus suis , quia non pertinent ad Edictum, ex testamento capere liceret, modo Magistratus , quod relictum est, sua auctoritate probaret. Ejusmodi plurima exstant privilegia s8ὶ, ante & post
data aliis pauperum Pontificiorum euoratoribus . qui in aliis Urbibus eo officio funguntur , quin & omnibus proinmissa , si annueret Magistrarus loci. Ceterum ordines Hollandiae d. anno I 63 s. non absque ratione erant solliciti, ne id Edictum circumveniretur per eos , qui die is causa scri bebantur here. des , & tamen secretis mandatis erant
jussi vel rogati, quicquid sbi relictum
esset, restituere aliis , qui per id Edi ctum capere non poterant . Quod ne fieret , prolixum versiculum ei Edicto inseruerunt , qui incipit a verbis Endeam me, & porrigitur' fere ad finem Edi. cti. Accurare ille versiculus est scrἰptus, ut fraudibus occurratur , se ut Pontificii , qui praeteritis Calvinianis , ab imtellato alioquin successuris , heredes it
stituti sunt, non tantum jurare cogantur , nihil fidei suae esse commissum in fraudem d. Edicti , sed & , fraude deis
tecta , infamia & quadruplo mustentur. Non tamen arripienda est occasio , ut nimis in hanc rem simus ereduli , &temere , quidquid occurrit, odio religionis in sinistra in partem interprete -
mur . Accipe exemplum , quod , moPraeside , Senatum Supremum occupa.vit . Virgo quaedam lanctimonialis een Sione in quae habitabat in coenobio Reis ligionis Pontificiae in pago quodam Hololandiae Borealis , 9. Nov. I γῆ . nullo
scripto herede, simpliciter constituit Ti. tium & Maevium , Pontificios, qua curatores hereditatis suae , & jubet, se mortuam sepelirent , bona mobilia &immobilia possiderent , immobilia venis
derent , & ex eorum pretio retinerenteas summas , quas ipsa curatoribus deinbebat secunduri chirographa , ea de re facta, & ne cuiquam hominum administrationis suae rationes redderent. Dein functa i Ila Virgine curatores heredita intem Occupant , ac praedium quoddam hereditarium vendunt , Sc in jure cedunt nomine heredum , non expressis heredum nominibus. Supervenit deinde Sempronius Calvinianus , proximus, ut a jebat , desunctae cognatus , & contra illos curatores apud Senatum agit iu urdicto quorum bonorum , & petit fiduciariam hereditatis possessionem . Curam
lores in reconventione contendebant, ut qua curatores defenderentur in eo omistio , parati, simulac hereditatem ad li. quidum perduxissent , administrationis suae rationem reddere , & hereditatem restituere Sempronio, sive ex asse, sive pro ea parte, quae ipsi deberetur, petiara quoque fiduciaria possessione quod ad id officium . duum Sempronius satis probasset , se esse cognatum defunctae,& alii non supervenirent , non est la. boratum de fiduciaria possessione in Conis ventione adjudicanda , etiamsi & in Re- eonventione ad judicanda esset, quia judicatum est , curatores sive executores non posse heredes arcere ab hereditate,
169쪽
si non nominatim contra cautum sit. Μagis laboratum est de reconventione, nam quibusdam Senatoribus haec causa adeo fraudis plena videbatur, ut etiam in pleno possessorio contra curatores jus
dici posse existimarent . Illis Senatoriis hus persuasum erat , simulate & elanis destine id actum esse , ut bona Virginis pervenirent ad coenobium , in quo habitaverat, satis id apparere, quia non alius hie erat scriptus heres, quia testata erat Virgo Sanctimonialis , quia
curatores constituerat pontificios , quos etiam retinere jusserat XX hereditate,
quod sbi debebatur , in quam rem sa-cile erat salsa chirographa subjicere, &quia illos curatores voluerat esse ane.
elogistos , & quia hi , suppresso nomine heredum , praedium aliquod hereditarium vendiderant & in jure cesserant. Habebant sane illae rationes suum ponisdus, sed tamen plurimi Senatores conistra respondebant, rati, posse quem deincedere sine scripto herede , Virginem Sanctimonialem non esse intestabilem ob eas rationes , quas expediet sequens capu3. Ex adjectis clausulis suspicionem quidem fraudis esse , sed non probationem ς jusserat euratores retinere , quodsbi debebatur . at si non jussisset, idem
utique suisset juris . si euratores chir grapha proferant suspecta , quod adhue erat incertum , si secreta mandata, si alia metuant , loeus est iuri jurando exd. Edicto Ioues. & eo praestito, evane stet, quicquid est praesumtionum & suis spicionum . Voluerat Virso , curatores esse aneclogistos, sed & sine fraude hoe velle poterat, tollitur enim, ceteris salvis , ea conditio I. s. 6 7. F. de a min. perie. tui. & ipsi curatores in libello ei conditioni renuntiaverant . Vendiderant & in jure cesserant illud praedium uom ne heredum , sed sorte quia ignorabant ubi laterent , ex eo sane effici nequit , ipsum e cenobium fuisse institu. tum . Igitur plerique Senatores, quia fiduciaria possessio , utrimque petita, sibi invicem non adversabatur, eam quoaque utrique parti adjudiearunt 3I. Maj.
Priusquam finiam , quaero , an id Edi. Bum 4. Μaj. Ios s. etiam pertineat ad illos Ecclesiasticos , qui sub Rege Hispaniarum degunt λ Quid, inquies . dubitas , eum ordines in eo Edicto non semel, sed iterum iterumque dixerint , id etiam esse porrigendum ad Eeelesiasticos, qui extra Hollandiam habitant Sed quemadmodum in ε 33. Induetarum
inreν .albertum m ordines Generatis eo venerat , ut utriusque subditi eui eun-que conditionis aut qualitatis , tam ex testamento , quam ab intestato , in alisterius Ditione capere possent, ita & id repetitum 3 o. Jan. I 848. in f 6 a. Fa deris Monaserienses inter Hispaniarum
Regem Ordines Generales . Constat autem, foedus, utriusque voluntate conistitutum , alterutrius Edictis tolli non posse, atque ita mapis est, ut dicamus, d. Edictum exerceri non posse contra Ecclesiasticos , qui Regis Hispaniarum sunt subditi. Adde, quae alia occasione in hanc rem disputavi lib. 2. qiι T. iunpubi. cap. 2 . sed quod ibi dicebam .hie dicere non licet .
tione definiendum esset , non animadverto, cur Pontificii Ecclesiastici de
170쪽
& hie lex esset , qualis in Getria meis moratur ex Edicto anni I 624. ij ne tericis liceret bona immobilia aliena. 're, inde sorte effeceris , de illis bonis iis quoque non licere testamento statue. re. Sed in Hollandia constat, Clericos bona sua alienare posse , atque ita &constare debebat , etiam testamento ea
relinqui posse . ut & ait m eum I sit. de lege Fus Casin. toli. Rei publieae,
etiam Pontificiae, interest, ne Ecclesia. sici eorumque loca pia acquirant, &ejus rei non una ratio redditur in Ediis His , quae Capite proximo commemora
vi , sed ut amittant & alienent , Reiis publicae magis prodest, quam obest. Sed quia habemus Edictum 4. Μai. Ios s. quod ajunt Ecclesiastieis interdi. cere testamenti sectione , & quia legis est non disputare , sed jubere , primum de veritate quaeramus ex ipso Edi. Eho, deinde de varia ejus interpretatio. ne . Id Edictum , simulae editum est , habuit hune titulum tege. bet tesserenaen beboeis van messesν e of andere Pausgesnde georde de personen of gesen de gesesin e armen , gessimen of gods. huνben, qui titulus ad solam testamen. ti factionem passivam pertinet , sed 'in f set. nmissimi ordinum Hollandiae Edia si δε ebarta figulata , mutato titulo , id Edictum 4. Maj. I 6s s. vocatur lex
Har rat, tegere bet referen sen de Pausegesnde Memaneert, qui titulus pertinet ad testamenti factionem activam. Inteis rea omnis praefatio, quae longe exponit varias Edicti causas , unice resertur adtestamenti factionem passivam , & in ipso Edicto de activa , quod ad Ecclesiasti eos Pontificios non nisi unus verinsiculus est, cujus verba mox apponam.
Postquam scilicet in secunda sanctionestatuissent Ordines , ne parentes Ponti. V. LIB. III. CAP. II. Issfieii, qui Iiberos habebant utriusque reis ligionis, non Pontificios seu Calvinia. nos, Sc Pontificios, his plus relinquere
vellent , quam illis , sin autem , non Pontificii tantum haberent , quantum unus ex Pontificiis , cui plurimum relictum esset , postquam , inquam , ita statuissent, his annectunt sequentem ver seu lum et Ende betangende sodanim vanDESE indaren, die haar tot eenige GE.
cum ait Edictum , tot eenige GESEIDEgeeselν e Raat &c. non alios hie inistelligi Pontificios Ecclesiasticos , quam
eos, quos jam commemoraverat in testamenti factione passiva , atque ita di Κionen , ut precedenti eapite dictum est. Quod ad rem ipsam attinet, diligenter excusso, quem exhibui versetiti statim apparebit, Ordines in eadem specie, ubi luberi erant utriusque religionis, porro caVere , si quis ex liberis Pontificiis ad I a. tum Ecclesiasticum pervenisset , ne ex ejus hereditate , a parentibus prosecta , etiam minus caperent Calviniani, quam
Pontificii , sed utrique pari jure ab intestato succederent fratri vel sorori Ee-elesiasticis . Vides igitur, quod de hereditate parentum dixerant ordines , etiam porrexisse ad hereditatem liber
rum , si quis ex Pontificiis Ecclesiam
intraverit, ut Pontificiorum verbo utar,& vides , una eademque oratione bune
versita praecedentibus addi , nam ait δε- dante van DESE Rindere &e Quare Ordiis