장음표시 사용
91쪽
ubi domicilium est , pro varietate farictorum non tuto definire licet, interea
probo distinctionem Ulpiani in L I p. 9 a. F de judis. a loco domicilii Ioniage alienum esse locum , in quo quis fortuito moratur, & secundum hanc diis stinctionem facile est in consilium ire de singulis causis, quae incidunt, etiam
de his, quae commemorantur Consi. Holl. e. I. consit. 8. II 2. rursus x. 2. consil.
38. O I73. ut & de aliis, quas retulit Voet ad 1ἰt. F. ad SC. Tertuli. σOrpbiti ibi que append. de succus ab in-νestato n. 3 . nam longum esset, has omnes excutere , & de iis sententiam meam addere . Omnino igitur interest scire , non tam ubi quis decessit, quam ubi decedens domicilium habuit, nam,s hoe sciamus , secundum leges ejus domicilii hereditas intestati desertur, si isue major sve minor decesserit , quod ad mobilia nempe , & quae pro mobilibus habentur, immobilia enim deserti ex jure , quod obtinet in loco rei sotae, adeo recepta hodie sententia est, ut nemo ausi contra hiscere . Sed esto , recte mutet superstes parens vel , tutor domicilium impuberis vel minoris, sed an eo effectu, ut necessionis causam mutet Τ Ut bona, quae a patre vel matre obvenerunt , & ex jure Scabinico ad eorum heredes pertio nebant, nunc, translato a superstite vel tutore domicilio in urbem vel agrum
juris Aas domici , ad superstitem , quin
vel ad ipsum tutorem pertineant λ Sie puto . Scio impuberem vel minorem proprio Marte non recte domicilium
suum mutare, sed quid ni posset , qui eum repraesentat, & quid ni posset cum omni eflectu , nisi qua lex si , quae impediat Τ Sin ajas. parentem , in lo-
co iuris Scabinici defunctum . de liberorum suorum successione legitima seis curum , Cognatos suos iis non substituisse , atque ita , mutato postea domi cilio , ejus voluntatem circumveniri .
Sin hoc , inquam , ajas , ici ais , quod
nescis . Potuerunt Parentes , si ita videretur , pacto antenuptiali vel testamento , alterutrius juris successionem
eligere , sed, si non elegerunt, sibi imputent , quod mutandi domiellii 3c siemutandae successionis causam praebuerint.
Et sorte primum desundius Coniux nouelegit jus Scabinicum, ut superstes , in rem suam , domicilium transferre possetὶ Magis scilicet superstitem diligens, quam
cognatos suos . & satis gnarus . Iiberos suos post pubertatem , murato quam is domicilio, de rebus suis testamento sta tuere posse ex animi sui sententia . Sunt tamen , qui impuberis , ab intestato defuncti , successionem ex pristino parentis domicilio deserunt , & sie
desert Mornacius ad tit. C. ubi de heis reae agat. & quem illaudatum ad verisbum descripsit Christinaeus decis via. 2.deeis. Ios. & sic rei ponsum est s8ὶ . naquidem ipsam cum filio, cujus nulli motoreS memorantur, matrem , domicili viri transserentem ex loco , ubi pater obierat , efficere potuisse , ut non iure loci originis paternae moreretur. Et in ea nisdem sententiam alii quoque sapiunt ρὶ. Omnes illi provocant ad domicilium originis , quod patre defuncto in liberis continuatum videri debet. Et se est, si liberi, ex consensu tutorum , ibi habitare pergunt, sed si aliud domicilium
praeserant, cedo, cur non possint. Ipse utique pater morte domicilium suum exstinguit, & inter omnes nunc constar domicilium originis hodie non frequen-
92쪽
eari , quin nec iure Romano de domi. cilio originis tam praeclare esse sentienis dum ab aliis jam animadverti coeptum ro) , sed non satis adhuc expeditum
Mediam sententiam extulit Rodenisbum de iure conjug. tract. de jure ,
quia oritur e Statui. divers. tit. Σ. parte altera c. I. n. f. oe e. a. n. z. ρο 3. eumin
que secutus Voet ad tit. F. de judici n. Ioo. Permittunt illi , ut superstes parens vel tutor domicilium impuberis vel minoris mutet, sed non permittunt, si mutet in fraudem tertii , ut forte intervertat hereditatem & ad alios here. des transferat, quam in antiquo domicilio ab intestato successuri essent , &ex facto a junt , definiendum esse , quo animo domicilium mutetur. Sed quam difficile est , de secreto animi sentenistiam ferre , & quam infinitis ea inda. gatio causam praeberet litibus λ Imo , inquiunt , ex eo animum fraudulentum licet intelligere , si pater vel mater lana guentem sorte & aegrotantem impuberem ex loco juris Scabinici in locum iuris Aasdomici transferae, nam si valentem & sanum transtulerit , largiuntur , fraudis suspicioni locum non esse.
Sed quem vocas ιavaeentem aegrotanin
em , non , putem , si caput , si dentes doleant . Sed quid si febricula eomes adsieὶ Nescio & lubrica res esset, gradum morbi definire . Si simile quid
placeret , mallem , omnem translati
nem domicilii , quae successionem inteis stati mutat , habere pro fraudulenta , nisi probetut , aliam fuisse mutandi d micilii eausam. Sed difficillima est ejus rei probatio , & sorte tune desiderabis idoneam mutandi causam, &, si minus idoneam existimes , respondebis pro animo captandae hereditatis. Adeo scilicet
vagamur pede incerto, si, absque ulla auctoritate juris, regulae, quae superstiti parenti vel tutori permittit domiciolium impuberis vel minoris mutare , nescio quas exceptiones affingas, ut eviistes , quia, ut dixi, ipse defunctus, si
ita ei videretur, evitare potuisset. Sed quum sexcenta exstent mutati a parente superstite vel tutore domicilii, nunquamne , inquies , ea de re litigatum vel judicatum est λ Litigatum seio. judicatum non ausim dicere. Ecce , quae mihi nunc succurrunt . Patre desuncto mater , quae Medioburgi Zelandorum habitabat . eum filio, qui επιληψια lainborabat , Leidam domicilium transfert, quo , ut apud plures vicinos erat proinsessa , filii morientis ab intestato heres esset, neque enim satis videbatur fideis re testamento , quo filius, proxime pubertatem egressus , matrem ex asse heis
redem scripserat, quia agnati praetexebant, filium ad condendum testamen tum , mente satis integra non uti. Non dum elapso anno post domicilium m
latum filius Leidae sato suo fungitur. Agnati , facto apud Middelburgenses arresto , ibi contendunt, se defuncti ab
intestato heredes esse . Imo se heredemasse contendit mater , eum ex testain mento , tum etiam ab intestato, dela
cto quippe filio in loco juris Aasdomi
ci . Pro matre judicarunt Iudiees Μiddelburgenses y. Iul. I as. & Curia Hollandiae I 8. Iul. I 727. sed incertum , an ex causa testati , vel intellati. Quum appellatum esset ad Senatum , primo quaesitum est , an filius tantum habuis. set mentis, quantum sufficit ad condenis dum testamentum Sane difficile dictu est , si mens undequaque persecta cono stet ex Iz. unciis , quot desiderentur , ut testainentum, qua sani hominis, sub-L s stat. io Huber. ρωι i. ad rit. E. de ,- dic. num. 47.
93쪽
sistat. Sed & in facto testes magno utrimoque numero modo affirmabant , modo negabant tantum judicii habuisse filium, uantum ad testamentum iaciendum suucit, recitatis quam plurimis animi magis minusve integri exemplis . Sed quum nulla testimonia essent redacta in fommam , quam vocant, probantem , Senatus tuto ea de re iudicare nec potuit , nec debuit. Inanis, inquies, ea opera, cum nihil intersit . si mater etiam ab
intestato filii sui heres esset . Sic est , si non quidam ICti distinguerent , ut
de hic nonnulli Senatores distinguebant, qua mente superstes parens domicilium mutasset, ut liberorum hereditatem a uincupetur , an mente alia & longe di verissa , nam simulac huie distinctioni ineum iacis , rursus habes quaestionem facti .
de mente nempe superstitis . & se iterum recurrendum est ad testimonia , quae& hie de mente occurrebant, ted etiam non redacta in formam probantem, quin s vel redacta suissent , mater ex assese filii heredem esse contendebat , cum tamen ab intestato heres esse non posisset ratione bonorum immobilium, quae
tute Scabinico regebantur, si quae sorte ejusmodi in hereditate essent, & ad quae
etiam nominatim contenderant Agnati.Sicut causa testati necessario hic esset definienis da ante causam intestati,quia in causa inteis
stati bonorum distinctio erat adhibenda, si vel secundum matrem jus diceretur. Atque haec Senatum moverunt , ut Zo. Iul. IIa 8. II) decreverit, interloquendum, omnia utrimque testimonia in formam probantem esse redigenda. Quamvis auistem se dicere non iterat , decisam hieesse quaestionem, quam proposui , nega. ri tamen nequit , plerosque tunc Senatores videri procliviores fuisse ad amis plectendam distinctionem, ecqua mente
superstes parens vel tutor domicilla laimpuberis vel minoris mutaverit. Sed erant, qui alia sententia utebantur. Μulto minus illa , quam dixi, quaestio de ei se est in hoe facto . Sempr nius , qui Hagae Batavorum cere visa riam exercebat , ex uxore defuncta unum habebat filiolum . adhuc impuberem . Ut ejus ab intestato heres esset
s sie enim iacile mihi persuadeo in 3.
Marr. 273 I. conducit , ad tres annos,
praediolum aliquod rusti eum in Rheno. landia , prope Leidam . ubi jus Aasdomicum obtinebat , & eo frivola quaedam transfert . Hagae interea habebat domum , supellectilem , ossicinam cereis visiariam . molam , cere visariae destina . tam , habebat equos & currus , solve batque tributa Se v ctigalia, quae a civibus exiguntur. Filiolus ille χ . Mart. I 3I. Hagae, ubi cum parre habitave orat. decedit. Titius , qui nomine uxoris heres legitimus erat illius filioli e κjure Se inico . quod Hagae obtiner, a Senatu Supremo impetrat Interdictum quorum honorum ad adipiscendam posses.sonem hereditatis , a puero illo relictae . Pater Sempronius ait , se domi.
cilium suum transtulisse in praediolum illud , quod sub jure Aa Momico erat , atque ita se filioli sui legitimum heredem esse . Sed ex iis , quae dixi , de
ipso domiellio patris non magnopere erat laborandum , nam qui per .aestatem , voluptatis causa , aliquod tempus in Tusculanis suis trans gunt , domicilium , quod ante habuerunt , non murant , ut nec mutaverat Sempronius ,
quod eum docere potuisset t. I7. h IJ. . ad munis p. 8e l. 7. C. de ineοI. Ipse filiolus ne semel quidem pernoctaverat in illo praedio . & sorte ne pater qui dem , cum puer decederet. Paribus igi-
94쪽
tur suffragiis Titio adjudicata est fidu- mini me Senatore vel Praeside bis teriseiaria possessio 3I. Oct. I73I. ex cau- ve id alias quaesitum esse: sed eum tensa scilicet non mutati domicilii, sed id lata transactione . ut tentari solet in non desinit, si revera mutatum sit, an scausis dubiis, ea successerit, nihil quie. quod ad laeeessionem intestati , mutare quam decisum est. potuerit superstes parens vel tui . Me.
95쪽
IURIS CONSULTI E T P R AE s I D I S,
bene cesserint, Iuerum eligunt, si male, damno renunciant, & praeseruntur ominnibus mariti ereditoribus in iis, quae se ad nuptias attulisse probaverint . Saepe ita responsum & judicatum est I , etiam aIi quoties a Senatu Supremo, me Sena tore & Praeside. Et s ane ejusmodi pa- mores tuentur , quamvis, fi reflejudico, jure non subsistant. Haec conis ditionalis, & a voluntate mulieris . luiserum captantis , hypotheca ab improbitate absolvi nequit, & plane incidit in societatem , quae Leonina dicitur . Talis
societas coiri non potest, ut alter lucrum tantum , alter damnum sentiat,
ut ex Aristone & Cassio Ulpianus definit in I. χρ. 62. F. pro Mulieres ex ejusmodi pactis, si lucrum si ,
ejus partem rapiunt, si damnum , id non metuunt , quin solius mariti est, in is sine eommodo , s damnum metuis , sic enim legendum videtur in I. I. .
eod. Quid Leoninum, si non , socius era, si feliciter res eseris, s secur, ipse damnum fere salus P .uod quidam fr)ajunt CAPUT I. De pacto nuptiaIi, quo muIἰπ έbλ se
vavit optionem, an tuerum damnum
que , an sua duntaxat , quae attulit, salva habere maIit .m causa dotium , etiam hodie mulieribus Compeintere privilegia dotium,&hypothecas tacitas, res est oppido certissima . Sed quum in Hollandia pauiseissima sint pacta, quae causam vere dotalem continent, quumque de bonis Paraphernis, an hypothecam habeant , dubitetur , & de receptitiis multo magis, ignorantia eorum , qui pacta nuptialia solent conscribere, effecit, ut aliud , ρμα placuerit, non minus tamen pernieiosum, quam injustum . Solent scilicet mulieres, pacta bonorum separatione . finito matrimonio optionem sibi servare, sive luis crum damnumque , sive duntaxat sua salva habere malint. Atque ita , si res
96쪽
aiunt, Leoninam societatem non esse , qua res ad normam iuris eiυilis redacta
O , sordet in ore IConsultorum. Iure Romano mulier lucri damnique , quod
maritus secerat , socia non erat, ut nec hodie est, quae ei communioni renunis
elavit , sed neque mulier jure Romano, pro libidine sua , si res mariti prospere cessissent, lucrum rapiebat' idque est, quod Leoninum inducit. Hugo tamen
Grotius syὶ operose disputat, praesertim
in matrimoniali causa, pro Leonina societatem non habendam , in qua duntaxat unus de suo nihil amittere potest, sed acquirere duntaxat, eique sententiae Putat argumentum praebere ι. 29. h I. F. eod. cum ait , ita eoisi societatem posse, ut nullius partem damni alter seu-gias , luerum vero commune βι, segmox additur, ita demum id valere, si tanti si opera. quanti damnum vi , quod in uxore, in quaestu faciendo fere otiosa , vix aut raro obtinet. Unde Graistius eam elausulam, sibi incommodam, aliter interpretatur, sed contra manifestam Sabini & Ulpiani sententiam. Quod
porro ait , Leoninam societatem non esse, nisi alter socius omne lucrum, alter omne damnum sentiat, maritum autem,si lucrum sit, in partem lucri venire, id
vero me non movet in contrarium, nam,
nisi mulieris opera vel industria accedat ad exercendam societatem, sive omne lucrum stipuletur , sive ejus semissem, sive aliam quamcumque partem, modo simul stipuletur , ut ab omni damno sit immunis , res incidit in pactionem Le
ninam . tunc enim & commune merum
improbat d. I. 29. h I. Quod tamen
Grotius addit, eam demum esse societatem Leoninam, in qua nempe acceptum lucrum damno minuitur, in eo quoque me adsentientem non habebit,
in omni quippe societate verum est , neque lucrum intelligi, nisi omni damno deducto, neque damnum , nisi omni lucro deducto ι. 3o. F eod. de reliqua omnis disputatio est, si enim in alia relucrum , in alia damnum illarum sit , compensatione facta , solum , quod suis perest , iatelligitur lucro esse, q 2. infη. Inst. de societ. Recepta tamen moribus est iniquissi. ma illa mulierum optio, & hanc eum maxime defendie Grotius ob matrimonii favorem , sed nullus matrimonii lavor
apud me tantus est , ut aut rationem vincat, aut legem . De lege vidimus, consulta autem ratione, improbum ominnino Sc exemplo pessimum est, pro libidine mulierum maritorum creditores emungere, nam in eorum fere caput cais ditur hare saba. Mulieris qx hac opti ne non omnis fortunae cum viro participis , sed prosperae duntaxat, non item adversae, si haec acciderit & maritus ad
απορίαν pervenerit, non cum viro amisplius, sed eum ejus ereditoribus res est. Sua, quae ad nuptias attulerunt, ause runt jure πραγro τραξ ας, & utinam sua tantuml Saepe fraudem fraudi addunt, confictis, privata scriptura , inventariis, ex quibus mulieres tempore initi ma. trimonii longe ditiores, quam re Uera fuerunt, non alio fine, quam, si mari. torum res infeliciter cessererint , post ἀπορίαν non sita tantum, sed & mari. torum bona rapiant in necem credito rum , & ex his rapinis deinde beate vivant ambo. Ne creditores, ejusmodi pastorum ignari, fallerentur, quodammodo prospectum est ordinum Holian. diae edicto N. Iul. I 624. Sed hanc , quam vir optimam juris Hollandiei paratem, usus subegit, in favorem , puto,
mercaturae . Creditum scilicet est, comis
97쪽
merciis frequentandis prodesse, si quis non sua tantum, sed & aliena lubrico
mereaturae exponat. De pecunia ereditale pretio rerum emtarum , & de aliis quibuscunque rebus facile fides habebitur ei, qui beatam uxorem duxerit domum, ubi tamen sortuna deluserit meris eatorem maritum , mox delusi erunt creditores mariti, ecce enim praesto est conventio Leonina, quae uxorem praeo et indemnem. & simul ereditorum res everrat. Possem plures' addere species, quibus improbum mercaturae promovenaedae studium Reipublicae plus nocet, quam prodest, sed quid surdis narro sabulam.
Solent autem mulieres hanc optionem
pacisci non sibi tantum, sed & herediis bus suis. Cum heredis mentio facta non esset, & mulier filium reliquisset heredem , respontum est ), & hune optionem habere, & ita Curiam Holian. diae contradictorio judicio censuisse . Contra quidem judicavit Senatus , me Senatore , 8. Dec. III 7. sed in specie, qua mulier sibi optionem erat pacta , si υiro superstes esset, decesserat autem ante virum . Generalis est quaestio , an optio transmittatur λ de qua vide Dua. renum ad ι. I 32. 3 4. F. de verbor. Oblig.&, si transeat, transibit & ad quemlibet extraneum. Quamvis autem dotis privilegium non transeat , 6 29. Inse. de ad ion. pignus tamen placet transire s). Cum mulier, ejusmodi optionem sibi heredique suo stipulata , decessisset rellis filo filio ex priori matrimonio , privi. gnus ille apud Curiam Hollandiae conistra uitricum contendit, non modo tradendum sibi esse, qui traditus erat, ininventarium honorum , quae mater, sed& quae vitrieus ad nuptias attulerat , quin & inventarium omnium bonorum,
quae , defuncta matre , supererant, abs que iis enim se optare non posse , an lucri velit esse particeps. Egit igitue omnes illos inventarios sibi exhibendo sed fiduciaria Curiae sententia 27. Iul.I7o8. repulsam tulit. Appellat ad Seis natum Supremum . Elegantissima sane quaestio est, quae saepe potest incidere .
Omnes autem apud nos Senatores , uno
excepto , putabant , Curiam perperam judicasse , pacta enim optione etiam ea pacta censeri, sine quibus optio explicari non poterat. Optio mulieris ejusveheredis beneficium est, sed quis beneficium esse dicat. si multet eiusve heres de optione statuere debeant , non inspectis inventariis , libris mercantilibus , rationibus, aliisque instrumentis. ex quibus de inventariorum fide constare posis t. Ita mulier ejusve heres se praeten.
tissimo periculo exponerent, cui ne se ex ponerent, optionem stipulata erat mu
lier . Iure Romano nihil quidem ejus rei definitum est , utpote incognitis ibi ejusmodi pactis , sed tamen eo jure verum est . mandara jurisdictione, etiam ea mandata censeri , sine quibus juris dict io explicari nequit, & optione legata , exfiibendas esse res , quarum opintio relicta est. Hae privigni actio, ex nat ra rei, nihil erat . quam ipsa actio ad exhibendum, atque haec datur iis, quorum ex justa eausa interest rem exhiberi ' hie auistem omnino intererat privigni inventarios & libros exhiberi, ne, solis conjecturis causam transgens, imprudens laederetur.
Quin si mulieri ejusve heredi optandum is esset sine ullo , quod praecedat , bono.
Tum examine . utique ea res causam
praeberet continuis in integrum resti ruintionibus ex laesione , deinde reperta. Ego , qui ea quoque sententia utebar, addebam tamen. mulieris ejusve heredis non esse, exhibitis inventariis & libris,
98쪽
QUT ST. JUR. PRIV. LIB. II. CAP. I. 87
sprionem differre, donee inventarii es.sent resutati , lites pendentes definitae , di omnia ad liquidum perducta. Rem hanc esse summariae cognitionis, & posse, qui optavit , adhuc periclitari , si . forte debitores minus sint idonei , vel alia quaecunque damna fatalia ingruant. Unus , qui dissentiebat exhibitionem negabam quia hanc stipulata non erat mulier, sed ei jam responsum est. Praecipue autem eum movebat, si iacienda esset ea exhibitio, mulierem ejusve heis
redem nihil quicquam pericli tari , si e
enim de lucro & damno palam consta. re posse, nec lucrum repudiatum , nec damnum electum iri , arque ita hane pactionem incidere in societatem Leo ni nam, qi ae jure non subsistit. Sed quid si largiamur, ut omnino largiendum est, ejusmodi pactis saepe induci societates Leoninas. illa tamen moribus defendi. tur, ut scilicet mercaturae bene stὶ In ducuntur societates Leoninae , ubi de lucro vel damno statim constare potest, aliquando tamen iacta optione mulier se quodammodo periculo exponit propter incertos litium eventus di debito. rum απορίας , si , ut dixi optionem differre non possit . Rescissa igitur a Senatu est Curiae sententia I 2. Iul.
tia damnatus omnes illos inventarios privigno suo exhibere . Sed quum deinde exhibiti essent, & privignus optionem differre vellet , donec inventarii resutati , & omnia ad liquidum perduis Ba essent, Senatus I. Apr. I7ro. s7 ob rationes , modo occupatas , priVignum illico optare jussit. Quum mulier . in alia causa , Ita
Iun. 17i8. sibi heredibusque suis pacta
Ibid. in malaine a. num. 337. esset optionem, utrum lucri vel damni, quod stante matrimonio obveniret, par ticeps esse vellet, nec ne , & , ut optare posset, δει 'er goude gegewn mordenbebooHν e ou verture van se en , mari. tus, defuncta uxore, ejus heredibus qui dem obtulit inventarium bonorum . quae cum ipse . tum destincta uxor ad nuptias attulerat, oblato etiam jurejuranodo, quo utriusque fidem probaret , sed Senatus Supremus T. O f. I73s. judicavit, utriusque inventarii exhibitionem non sufficere , nisi simul exhiberentur libri, aliave instrumenta , ex quibus compositi essent inventarii . Habebat
utique maritus ad manum, unde exseriis pserat utrumque inventarium . habebat, qua mercator Amflerdam mensis i libros
mercantiles , habebat sorte alia , seqquae celabat , ex memoria quippe sua hanc utriusque bonorum descriptionem esse factam quis credat ρ Heredes murilieris de optione lucri vel damni non poterant decernere , nisi inspectis iis , unde de veritate utriusque inventarii constare posset. Nemo sane a mulieris heredibus exigat , ut simplici mariti adfirmationi fidem habeant. Ajebat quiadem ille , liberum esse utrumque invenistarium refutare , sed non exhibitis in. strumentis , unde petiti erant , cedo, quemadmodum resutari possint. Jussus
igitur est maritus eo 7. Oct. t 73s. 8 ea instrumenta prius exhibere , salva deinde heredibus utriusque inventarii
8 Inter acta Senatur Sc obsereat. tumuli. rer. judicat. t. 13. uum. 29 Isi
99쪽
Pacta communiane bonorum . iater Conis Aes, quorum alter, vel qui ambo liberos habent ex priori matrimonio ,
non impingi in l. hac edictali 5. C.
de secund. nupt. etiams alteν plus honorum ad nuptias attulerit , quam
SEeulo demum XUI. Hollandos uti
coepisse I. 6. C. de secund. napi. sunt qui tradunt si) , sed qua auctoritate , nondum comperi . Quod si sit. sorte desiderares aliam legem, quae hane n ovam induxisset , ut in Gallia iactum Mornacius memorat sa) . sed quum omnes ICti Hollandi nunc simpliciter
secundum eam legem respondeant, ego nolim ejus auctoritatem desugere. Uulisgo autem ajunt , conjugalem bonorum communionem , etiam in liberorum, ex priori matrimonio prognatorum . prae iudicium ex consuetudine prodesse conotra d. l. 6. quod si vero pacta suerit bonorum communio, non prodesse, quia, inquiunt, qui paciscitur , videtur re. nunciare juri consuetudinario, & reverti ad jus eivile Romanorum , ideoque ex jure ad Conjugem duntaxat pervenire eam partem , quam permittit d. I. 6. Postquam in eam sententiam praeiverat Grotius introd. ad juri pr. HAI. lib. Σ. cap. I 2. U. DVt re letten , facile ab aliis recepta , & ue communis probata fuit, etiam in judiciis. Eam certe amplexi sunt Neostadius & Coreniis locis , quos indicavit Groene egenad Grol. d. lib. 2. eap. II. & ipse Groe- ne egen ad d. l. 6. C. de seζund. nupt. van Leeuwen R. H. R. lib. q. cap. 24. i) Neodad. de pact. cvrenupt. obferet . q. num. 8. dc Censuri Forens pari. I. IV. 4. cap. 23. num. 9. Et ira quoque reo sponsum est eonsi. Holl. r. I. consu. I. ' 41. & t. a. consi. 8Ο. 242. m 3OI.& t. 3. consit. 6a. & rursus e. 3. Amissieta. eonss. 86. ubi & refertur sententia Senatus Supremi 22. Dec. Io I 2. quae id ipsum definivisset. Idem quoque responsum est eonst. Hou. t. q. conss. QOS. σa27. & eoini. Best. l. 3. consit. I sq. q. 3. Communi tunc opinioni suffragium suum addit Voet ad tit. ff. de
Sed quot & quantae auctoritates sint, iis non assurgo, si lege aut ratione destituantur, ut hic destituuntur. Lex
omnis silet. Et tantum abest, ut ratio huic sententiae suffragetur, ut, ea coninsulta. malim defendere , si prohibitum sit secundo Conjugi plus dari , quam
quod minimum datur uni ex liberis prioris matrimonii , eo ipso. quoque prohibitam videri statutariam bonorum
communionem, etiamsi ante nuptias de
ea nihil pactum se. Quid enim , qui
nequit dare expresse, dabit tacite λ Tacite enim dat , qui dives cum paupere secundas nuptias contrahit absque pactis antenuptialibus , & sic matrimonii sui semissem perdit . Atqui I. bae ediactati ultra portionem cum liberis viri. lem quicquam perdere vetat. Si ea juris prudentia usu invalui siet , ego non mirarer, sed postquam invaluit inter secundos Conjuges , qui liberos habent ex priori matrimonio , subsistere comis munionem bonorum , si nihil quicquam ante nuptias pactum sit , satis mirari non potui, cur non id ipsum obtineat,
si de eommunione nominatim convenerit , quum eo pacto duntaxat declar tur , Conjuges uti velle ea communio ne , quam consuetudo invexit . Satis etiam i) Ad rii. C. de inef. t 1iam.
100쪽
etiam absurdum eis, non licere pad convenire ea de re , quam jus publi. eum probat , & inducit etiam tacite,& magis ablurdum erit, si credas, quod
vulgo creditur , . introductam esse bono, Tum Communionem ex frequentia pacto rum , quibus ea communio placuit, nisi fingas , racitum valere , qu de . reexprtilum pactum non valet. Romae ex conventionum frequentiat introductum suit , ut in etiamsi in emtione nihil in .set expressum , tamen de evictione foret actio, sed si de evictione palam
convenisset, lecus fele rem habituram, nemo, qui diceret , ullus erit. Videtur autem ejusmodi pactum deae munione bonorum nihil aliud esse, quam expressa voluntas jure consuetuis ei nario utendi, quoniam in. pactorum interpretatione ita versandum est . ut ea intelligamus, quae vulgo fiunt. Inter Conjuges,' etiam, hi nubos pest confitetudinaria bonorum communio , & largiuntur hano non incidere in donationes , quas solas, ultra certum modum prohibet l. bae edictauἰ me iritur inci. deret pacta communioὶ Neque dici potest, societatem sic contrahi in staudem
juris, quum ipso jure , si nihil pactum
esset eam societatem subssteve, pleno
ore concedam omnes. Ea, quae ab agentium arbitrio pendent, in semper icta vide i , ut agentibus utilissima sne, ICti existimant. Atque ita militem his
vulgaris testamentum, ut putabat , coninditurum , si declarata sententia decedat, antequam ea, quae jus civile desideret, adhiberentur, jure militari e endum testamentum fecisse &-Ulpianus ait, &D. Marcus tescripsit in 'L 3. F de ta-Iam . quoniam , inquit, genust stamenti ad evertendum iudicium suum elegisse non videtur. Quis itaque credar,ue sibi nocerent, pactumque suum ever terent, Conjuges nuptiales tabulas BFnε T. IR
scripssse 8 Pactum Beere , &: sine pacto
bonorum communionem ii ere, utique voluntatis erant. Saepe etiam contrahi,
bus inseruntur ι quasi ipso jure cauta lunt' quod ,si fiat, dubitationis pollendae cauasa fieri neque jus commune olaedere, Papinianus respondet in t. SI si de reguuia At, linquiunt, quo bonum est comis
munionem pacisci , quam quis ex ipsa lege habet Τ Atque si non & alia interis venire possint, uuae pacta antenuptiali desideranti, & de quibus non apte Paci. euntur Conjuges , nisi moneatur , quid
de honorum communione placu it, cujusmodi pacta mox suggeram. Atque si
etiam , quae abundant., vitiarent scriptu. eam . Quod porro urgent, qui commuis nionem pacillitur a consuetudinaria coa rnuniones recessisse videri, perinde
apud me valet, ae si dicar, eum , qui agit, negare. & aliam esse hominum
m rem, quam verba rotunde prae se .serunt. Longe melius sapit ICtus Utrechianua, qui GUI. Holl. om. 3. conss. 34. u. I. a. . 3. λο. respondet, secundos Conjuges, qui communionem honorum stipulantur . non alio animo stipulari. quam ut se conforment iuri Pa riae . Iaudes a in hane sententiam magna Doct rum turba. Alius Ut techianus, SOmein ren de iura Navere. cap. R. n. I. ea ipsa. sententia utitur . , & nescio , an idem . quoque sentiadi alius, nempe Ante mus,Matthaeus a crimis. M lib. 48. F. tii. 3. cm. 7. n. 24. cum ait de pacta communione , s e njuges pactis dotalibus Ba. tuta comuirment, seu, ut vulgo feri solet. secundum statuta contrahere se velle pro
ruli, ut recte iam prideta H lunkis piaretiit. Nescio, inquam , an id ipsum volle, quod n s defenὀimus, an duntaXat, id dei sturn obtinere, si satiato , non stata eansuetudine introducta silaormnuqi sive in ea tantum specie , Gi IFmina