장음표시 사용
261쪽
aso LIBER I. CAP. x. tur, nisi ratione sacrificii. Tertio, Ministros,q ii Eucharistiam offerunt, Vo- .cant Sacerdotes. Proprium autem mu- rnus Sacerdotum est, offerre sacrifici u. Ηebr. s. I. &Hebr. 8. 3. Quarto, aiunt:
Μelchisedechum fuisse verum Sacer dotem , dc obtulisse panem dc vinum in sacrificium : Et hoc modo praefigurasse incruentum sacrificium , quod
Christus sub specie panis & vini instituit in ultima coena : eamque ob causam, Christum in Scriptura vocari Sacerdotem secundum ordinem Melchisedech. Deniq; vaticinium Μalachiae, de quo supra dixi, interpretantur de sacrificio Eucharistiae. Testimonia Patrum inuenies apud Bellarminum lib. r. de Μissa cap. 3s. 8c sequentibus. Nec opus est huc transcribere, quia Aduersarii fatentur, Patres nobiscum sentire, pr sertim Lutherus in lib. debilia lia priuata, Caluinus lib. . Instit. cap. I g. parag. I. 6c I 2. Xemnitius in Examine Conc. Trid. & alij.
s. D Rima. Sacrificium debet offerri 'Deo , non autem comedi ab hominibus. At Eucharistia comeditur lab hominibus: Elgo non est facrifi- . cium. Respondeo. Μaior,quoad poste- Liorem partem, falsa est. Nam Agnus palcha-
262쪽
paschalis erat verum sacrificium, &ι tamen comedebatur ab Hebraeis. Simi
liter hostiὰ pacificae erant sacrificia ; de
tamen pars earum cedebat in ulum Sacerdotum & offerentium. Io. Secunda. Id,quod est sacramentum,non potest sitnul esse sacrifieium: At Eucharistia est lacramentum et Ergo non potest simul esse sacrificium. Vmior probatur, quia sacramentum &sacrificium opponuntur. Nam in sacramento accipimus aliquid a Deo; , in sacrificio damus aliquid De Atratio accepti, bc ratio dati non possunt simul in una eademque re consistere. Respondeo. Maior falsa est, et1am Aduersariorum concessione. Nam Pleu usCaluin ista lib. 12. de Eucharistia cap . expresse ait, Agnum paschalem fui ne simul sacramentu & sacrificium. Quod etiam ex Scholasticis docet D. Thomas Fc alij plures. Nec obstat, quod in sacramento accipimus aliquid a Deo,& in saetificio aliquid offerimus Deo, ilia haec duo possviri simul consiliere, ut iam ostensum est in Agno paschali. Et sane , si id quod a Deo accipimus non liceret offerre. Deo , nullum foret sacrificium ; iuxta illud I. Paralip. 29.
I . TMι sunt omnia : O q- de manu tua' aecepimin, dedimin tibi.
II. Tertia. Christus, quando instituit
263쪽
as1 LIBER I. CAP. X. luit Eueharistiam , non dixit, Omen sed Comedite . ct bibite. Ergo Euenaristia ex institutione Christi non est sacrifieium , sed saeramentum tantum. Respondeo. Tametsi non sit usus illo vocabulo, , usus tamen est alio aequi pollente, clim dixit , Hoe facite in
meam inmmemorationem. id est , posthae
celebrate Eueharistia, quam nunc instituo pro gratiarum alitone , in memoria meae mortis, quam pro vobis retoto humano genere subiturus sum. Ia. Maria. Christus est Sacerdos in aeternum : Ergo nullum habet successorem aut Vicarium in sacerdoti . Nulli ergo nunc sunt sacerdotes in terris,ac proinde nec sacrificia. Et eonfirmatur ex Apostolo, Hebr. . ubi dicit ideo in veteri Testamento fuisse plures Sacerdotes, quorum unus alteri succedebat, quia unguli erant mor- stales. Christus autem est immortalis,
ideoque non indiget lacee ribus &Vicariis. Respondeo. Aliud est, esse succetarem alterius r aliud , esse Μinistrum seu vicarium. Nam successor fest eiusdem dignitatis potestatis lcum eo, cui succedit: non autem Μi- lnister aut vicarius cum eo, cuius Minister aut Vicarius est. Rursum, suc-ee r non nisi post mortem aut depo-
sitionem alterius constituitur: At Ni- nister l
264쪽
nistet seu Vicarius solet constitui,dum adhuc vivitis , cui subseruit. Vtrum'; patet in Rege. Is quamdiu vivit Ze in ossicio manet, non habet succetarem; potest tamen habere Ministros aut Vi- earios , qui ipsi subserviant. Idem est de Christo. Non habet successorem in sacerdotio cum pari potestate, quia
semper vivit, ut recte argumentatur
Apostolus. Habet tamen Μinistros seu Vicarios , qui ipsi subseruiunt in ossicio sacerdotali. M. Minta. Sacrificium erueis hahet vim infinitam: ergo non indigemus alio sacrificio: Ergo multiplicare
tot saerificia Missis, nihil aliud est, qua
negare virtutem & sussicientiam saerificii crucis. Resp. Sacrificium crueis habet infinitam vim sanctificandi homines , nec opus est alio saerificio erucis aut eiusdem sacrificii repetitione. Vel, quod idem est, non est opus vi alius Cnristus moriatur pro nobis, alit ut idem Christus saepius moriatur. Nam semel moriendo sumetentissim hsatis seeit Deo Patri pro nobis. Hebr. v.
28. dc cap. I P. I . Duo tamen necessa
ria sunt unum, ut simus memores illius tanti beneficii. Alterum, ut fructus illius beneficii nobis applicetur. Vtrumque fit per sacrificium Missae, de alia media a Deo ordinata.
265쪽
r. O Vaestio est, An sit aliquis Iocus,
in quo animae iustorum , quae in hac vita suffcienter purgatae non sunt, purgentur post hanc vitam, antequam ad coelestem gloriam admi tantur. Lutherani de Caluinissae negant. Catholici astruunt. Et probant . potissimum argumentis. Primum tum itur ex suffragiis viventium pro mortuis. Alterum ex eo, quod remisia culpa mortali, non semper remittatur tota poena illi debita. Tertium ex eo, quod iusti aliquando moriantur cum peccatis venialibus. Quartum ex Scriptura dc Patribus. Singula explicanda sunt, ac deinde obiectiones Aduers riorum diluendae. 2. Primum igitur argumentum est tale : Fideles in hae vita recte 3c utiliter oran pro defunctis : at non Orant
pro illis, qui sunt in coelo vel in inferno : Ergo pro illis , qui sunt in Pursa
torio: Ergo datur Purgatorium. Μaior lprobatur dupliciter. Primo ex seriptura. Deinde ex praxi δέ consuetudine. . Eeclesiae. Ex Seriptura habemus luculentum testimonium libro a. Machab.
266쪽
.-FVRGAYORIO. assiussit offerri sacrificium pro defunctis. Et factum eius ibidem approbatur his verbis ἱ ergo salubris es cogitatio pro u functu exorare, ut a peccatu οἰ- Mantur. De praxi 8c consuetudine Eeclesiae scribit Augustinus in lib. de cu-
Ia pro mortuis , cap. I. In achabam rum . inciuit, Mim. oblatum pro mortuis sacrificium. Sia etsi nusquam in Scripturis veteribus tegeretur, non parua ta inen est υniuerse Eeciesia, quae in hac eoninduetudine claret,authoritas et ubi in praeibis Sacerdotis , qua Comino Deo ad eius altare funduntur. locum suum habet etiam eo- mendatio martuorum. Et ibidem cap. 6.
N,on sunt pratermittenda supplicationes pro spiritibuι mortuorum, quas faciendas pro omnibuι in Chrisiana O Catholica societate defunctissuscepit Ecclesia. 3. Secundum. Saepe fit, ut homo qui peccauit mortaliter, liberetur a culpa mortali, dc consequenter a reatu poens aeternae , & tamen maneat obnoxius alicui poenae temporali: Ergo,si antequam exsoluat illam eoenam , decedat ex hac vita, debebit illam 'exsotiuere post hanc vitam , quod alibi fieri non potest, nisi in Purgatorio. Hic dis
curtus fundatur in eo, quod Deus remittat aliquando peccatum mortale,& reatum poenae aeternae; ita tamen,
ut velit hominem , cui iemissio iacta
267쪽
as 6 LIBER I. CARest,punire aliqua poena temporali, sollim in cautelam, sed etiam indictam peccati praeteriti, vi iustiti aliquo modo satisfiat. sicut Rex, quando condonat reo offensam de p. nam capitis, quam meritus est 3 dc
men ne omnino videatur negletia iiDstitia publica, vult illum per aliquod tempus exilio vel carcere puniri. od lvariis Soripturae exemplis probari s let. Primo, quia Μoses oc Aaron, pro. Iter peccatum incredulitatis, quod iIis remissum erat, adhuc puniti sunt l
t. secundo , quia David. post impetratam veniam adulterii cc homicidii, punitus est morte filii. a. Reg.
I a. i 3. Tertio, idem David, cum rogasset Deum pro remissione peccati luperbiae, obtinuit quidem remissionem, sed tamen proposita est illi triplex poena, ut unam eligeret in vindictam peccati iam antea condonati. a. Reg. 24. Io. omitto similia exempla. Vide Augustinum tradi. Ia . in Ioannem, de in enarratione Psalm . . o. leirea illum versiculum: Ecce enim veri- ltatem dilexim.. 6-Iertium. Aliquando etiam con- . tingit, ut homo iuuus moriatur Cum
neemtis quibusdam venialibus f prae-1ertim si subitanea morte praeuenia-
268쪽
ctur, neque habeat stadium enitandi aut dolendi de huiu unodi peccatis) de sic maneat obnoxius poenae temporali, quae illis peccatis debita est. Certh, in tali casu non potest admitti ad coel stem gloria, nisi prius liberetur a peccatis venialibus ,& reatu poenae temporalis, quae illiε debetur. Apoc. 2I. 17. Non liberatur autem in haerita, ex suppositione et Ergo post hanc vitam et Non in coelo, nec in inferno: Ergo in Purgatorio. s. Marium. Varia sunt testimonia Scripturae,ex quibus sancti Patres probant Purgatorium. Primum Μatth. I a. 3 a. dixerit contra Spiritum Sancturn. non remittetur ei neque in hoc faculo. n
que in futuro. Ex quo colligitur aliqua esse peccata, quae remittuntur in fui ro saeculo, ut argumentatur S. Augustinus lib. at . de Ciuitate Dei cap. a
Secundum Lucae 23. a. visebat utre ad Iesum t Domine memento mei cum v neru in regnum tuum. QMod sane non
dixisset, nisi putasset Christum posse
ipsi post hanc vitam te ala temiti re, ut ait idem Augustinus lib. 6. eo tra Iulianum cap. Is . Tertium I. C Iinth. 3. Is. 'se autem suu- erit: sic tamare
269쪽
tari pro mortalis, idem est. q ioci 1 pontaneas alflictiones pro illis laici pere, ut e purgatorio liberentur, ut explicant magni AuthoreS.
Obiectiones Aduersariorum. ' Ἀ6. P Rima, scriptura docet duo tanis
ν thm esse loca an in rarii post hane vitam : unum beatitudinis io coelo ;alterum danationis in inferno, Matth. 2s. 46. ibunt hi in Iupplicium aeternum:
iusti autem in vitam aternam. Respond.
Post diem iudicii erunt tantum duo ista loca pro adultis, ut pater ex citato textu. At nunc, sicut etiam in veteri Testamento plura sunt. Et certe,si duo tantum essent, dicant obsecro Aduersarii , ubi fuerint animae eorum, qui post mortem iterum resuscitati sunt ad vitam 3 Mo pacto ab Helia resuscitatus est filius viduae Sareptanae : ab Heli Deo, filius sunamitidies: a Christo filius viduae in Naim : filia Iairi, Prinis ei pis synagogae: Lazarus in Bethania rab Apostolo Petro, Tabith:a et a Paulo, Eutichus adolescens et ubi, inquam, animae horum fuerunt, antequam ad vitam reuocarentur Non in inserno.
270쪽
quia ibi nulla est redemptio. Nec in eoelo, quia alioqui non fuisset beneficium,sed poena, u ex coelesti beatitudine debuistent redire ad hans vita mortalem. Superest ergo fuisse in alio loco, qui ab utroque distinguebatur. 7. Secunda Scriptura docet, iustos post hanc vitam statim admitti ad caelestein gloriam, nulladacta mentione
Purgatori j. Luc. 23. 3. Hodie mecum eris
in p. r.rdisio Et Philip . r. 23. cupio dissolui. esse cum Christo Resp. Scriptura non Ioquitur de omnibus iustis, ted de aliquibus. Nam qui nihil purgandum hahent, statim post hane vitam admit-Luntur ad coelum .inii autem habent aliquid expiandum , admittuntur suo tempore, sed quasi per igne, ut ex Apostolo & Augustino dilium est. Nec obstant testimonia ex seriptura citata. Nam illud , Hodie mecum eris in paradis. fuit singulare priuilegium eoncessum Iatroni, cui Christus liberalissime condonauit omnia peccata , sine ulteriori obligatione poenae teporalis post mortem ἱ quod non omnibus conceditur.
Ex illo etiam , Cupio dissolui, esse cum chrυλο, nihil aliud potest colligi, quam Apostolum habuisse magnum deside rium vivendi cum Christo, quod nos habere possumus ;prs sertim si