De mytho Helenae Euripideae [microform]

41쪽

Autoleonte imperasse, ut nuntiaret Stesichoro, os 4 διαφθορὰ τῶν ὀφθαλμων ε 'Eλένης γένοιτο αυτ μηνίματος Στησίχορος μἐν ἐπὶ τούτω την παλινωδίαν ἐποίγεν. - Ηano traditionem reiecerat Κleinius p. 91 et 7. . gentilium quippe figmentum, nec alio quoquam teste probatam, sustulerat Welcherus p. 73. , abiecit rursus Geelius p. 7.), ex ipsa Recantatione

peti potuisse ornarique, contendens, hanc Crotoniatarum et Himerensium fabulam. AEquidem et Veritatis aliquid inesse huic narrationi existim , et nonnulla eum iis, quae in Palinodia cecinerit poeta, confuS ESSe, Suspicor quod quo modo fieri potuerit, difficile est dictu, suspicionem tamen meam non reticebo: Stesichorus quum, Mitveri scripto Helenae, subito erat occoecatus, audivit ex Autoleonte, eo fere tempore ex Leuce insula redeunte Helenam illic coli Deamque haberi hinc falsa esse quae antea de Helena CeCinerat, sibi persuasit poeta hinc incitatus mi , ut Palinodiam componeret, qua oecoecationem suam, Sive credulus ipse, sive fingens tantummodo Helenae imputans iratae, et precibus Deam adiret, et recantaret quae in eam cumulaveIat vituperia. Addidit, quod suae causae in primis erat aptum, Helenam post moditem eam factam in Leuce insula atque hoc ipsum toleontem sibi nuntiasse, addere potuit. - HOC Variarunt Himerenses, ita ut narrarent, Helenam imp rasse Autoleonti, ut Stesichorum Certiorem faceret de ea a caecitatis, quin etiam ut hortaretur eum, ad Recantationem componendam. - ano similemve Originem esse existimo huius Himerensium et Crotoniatarum sabulae. Neque huic meae coniecturae obstare

puto dissicultatem, quam de aetate Stesichori 'vit

42쪽

Geelius p. 6.): quamquam eniin, si post Autoleontis

demum reditum recantavit poeta, senex recantaverit necesse est, non in aetatis tamen ore vituperium scripsisse Helenae, sed universe in prioribus carminibus, Supra conieci.

Nolo tamen quidquam affirmare, neque ipse huic meae coniecturae plus tribuo, quam eius modi tribuendum est coniecturis. Otuit sane aliunde etiam sim, lem amam, de Helena in Leuce insula De habita, cognitam liabere poeta: Secundum Cypria enim carmina Helenam et chillem amore coniunxerat ante Troiam Thetis OAχιλλευς 'Eλένην ἐ πιθυμει θεασασθαι καὶ συνηγαγεν αυτους εἰς δ αυτο Αφροδίτη καὶ Θέτις), secundum Arctini autem Aethiopin Thetis mortuum Achillem εἰς την ευκὴν νῆσον διακομίζει' fortasse Helenam', cuius copiam fecerat vivo Achilli ipsi mortuo etiam, vel potius immortali in Leuce insula Deo, adiungens uxorem r). Aliunde igitur licet hanc famam cognitam habuerit Stesichorus, potuit tamen Autoleontis demum narratio ipsi ad Recantationem componendam Praebere nSam. Fortasse Autoleonti nihil debuit poeta, sed male consuderunt populares ea, quae ex Palinodia cognoverant, cum iis quae ex itinere narraverat Autoleon: praesertim quum visum, Recantatione iacta, recuperasset Stes,

i cypriorum narratio, de Aehillis in Helenam amore, obversata esse videtur Euripidi in Helena s. 5. ubi Achillem dicit inter procos fuisse Helenae. - Aretini narrationem, de Achille in Leuce insula Deo, secutus est Euripides Andr&m. s. 126 sq. ph. Taur. s. 435, alii, quos audat Bouler ad Ptolem. mph. IV. p. I, quo Ioeo similis occurrit fama de Achillis et Helenae in Beatorum insulis ommoratione.

43쪽

chorus, non sine ipsius interventu Helenae atque horistatione per Autoleontem factum esse, arbitrabantur scilicet. - Utcunque hae res sese habet, Certe non persuadet,elcherus, Palinodiam debere originem sacerdotibus in Leuce insula, qui Helenae nimirum cultum tuentes, recantare o tantum iusserint Stesichorum, sed veriora etiam ipsum de Helenae fatis documrint ab his igitur novam hanc de Helena famam esse repetendam. Neque hoc dicitur inminierensium illa

narratione secundum Cononem enim, non praecepit Helena, quo modo recantandum esset Stesichoro, sed admonuit tantum, ut recantaret, Si oculorum visum

sibi restitui vellet secundum Pausaniam autem, ne hoc quidem ei nuntiari iussit, sed tantum, Cooecati nem ab Helena irata fuisse immissam: Stesichorus, non iussus, επὶ τούτω τῆ παλινωδίαν ἐποίησεν. Neque magis persuadet einischius Prol. ad Eurimi. v. elch. p. 79. , ab Aegyptiis sacerdotibus repetenda esse quae in Palinodia cecinerit Stesichorus ipsam potius Aegyptiorum narrationem suspicor ortam esse ex Palinodia, qua de re deinde videbimus. Difficile autem est diiudicare, quatenus Stesichorus

ipse invenerit quae in Palinodia cecinit, quid debuerit

traditionibus, quae nunc nos Iatent. Quum vero in aliis quoque acerrimus SSet rerum mythicarum nou

tor v. lein p. 4. , non dissimile veri erit, eum in hoc quoque carmine multa finxisSe ex suo ingenio, nullis traditionibus nitentem verum nihil in his assim

mandum.

Nihil vero tribuas velim Archelao cuidam Cyprio, cuius hanc narrationem prodit Ptolemaeus Hephaesti

44쪽

'Eλένην 'Lμεραίαν ρωμένην γενέσθαι Μικύθου θυγατέρα ἀποστασαν ὁ Στησιχρορου καὶ προς Βούπαλον πορευθεῖσαν ἀμυνομενον τῆς περοφίας τον ποιητην γραφαι, ές

Ελένη ἐκουσα ἀπῆρε ψευδῆ δἐ τον περὶ τῆς πηρω- σεως εἶναι λογον. Quibus verbis significare videtur Archelaus, Stesichorum, ut ulcisceretur a Helenam

amicam Suam propterea quod ipsum neglexerit aliumque adan averit, in eius vituperium scripsisse Helenam sua sponte abiisse.' Nullum vero hoc est vii perium, quodsi ad Stesichori amicam haec verba re feruntur de Troica contra Helena recte dicuntur, ipsiusque κακηγορίας partem Videntur Continere. Male igitur ea, quae manifesto ad Helenam roicam pertinent, ad Stesichori amicam transtulit Archelaus, et, suo se gladio iugulans, probavit, re vera in roicam Helenaui vituperium scripsisse Stesichorum, falsam autem esse suam de Stesichori amica historiolam, a Seque, ut Videtur, excogitatam. Hanc vero narrationis diversitatem sorte ita componi posse putat MitScherlichus Argum admorat Carm. I. 16, ut Stesichorum dum puellam Siculam carmine isto proscindere in animo haberet, totam carminis rationem ad personatam illam Helenam, quae eodem

perfidiae crimine teneretur, adtemperasse atque tran

tulisse, adeoque sub huius nomine alterius perfidiam

V. Supra p. 22 diss. m. 2 Dubito tamen, num recte dicatur μυτεσθαι TM a τινος pro περ τενος, ulcisci aliquem alicuius rei causa.

45쪽

perstrinxisse existimemus.' Quam coniecturam confirmare videri potest Acronis sententia, oratium 1l. imitatum esse Stesichori Palinodiam, in amicam suam Palinodiam dum componeret, recantaretque opprobria:

quin ipsum etiam Tyndaridis nomen, quo haec de inscripta fuerit, ab Stesichoro petitum esse putant. At iusto plus tribuerunt Horatii interpretes imitationi Stesichoreae Palinodiae, qua de re v. quae disputavit

Beeriuam pius ad h. l. . Si quis verba Acronis consideret, is videbit, hoc tantum voluisse Grammaticum: Horatius scripsit hanc de in satisfactionem amicae suae, quam iratus carmine laeserat imitatus Stesichorum Oetam, qui vituperationem scribens Helenae coecatus est, et postea laudem eius scribens, oculorum adspectum recepit. Haec sunt ipsa fere Acronis verba. mitatio igitur est, quod ut Stesichorus, sic Horatius scripsit Palinodiam et probra recantavit.

Neque pluris pendenda imitatio alinodiae, quam in

Horat. EPOL 7. s. 4 sqq. observare sibi videtur mischerlichusa cuius insignis praeterea error, vel incuria potius notanda est in annotatione ad h. l. et in Argumento h. c. mire enim Archilochum, Stesichorum, Omnia confundit miscetque, Palinodiam Archilochiam, Archilocho quod Helenam inlamasset ademta lumina' dicens, Himeraeum denique Iam graphum

nescio utrum appellans.

Ipse igitur Archelaus aut de industria hanc hist riolam de Stesichori amica videtur excogitasse, quaveritatis quadam specie vituperii Helenae et Palinodiae explicaret originem, probaretque occoecationis famam esse salsam aut confudit Stesichori κακηγοριαν Helenae cum Archilochi versibus atris' qui

46쪽

n Lycambas spretus infido gener'v- sponsa laqueum famoso carmine nectit' 1 .

vel etiam cum Hipponactis historia, qui ob matrimonium, quod cum Bupali filia Volebat inire, recusatum, , acer hostis Bupalo' ad laqueum eos compulisse dicitur. Recte praeterea Silligius a demonstrat, male Archelaum cum Stesichori historia iunxisse Bupalum, artificem illum celeberrimum; alium autem si intellexisset Bupalum, addidisset, puto, Archelaus: sineptum enim foret credere, inquit Silligius, unam puellam et ab Stesichoro, qui anno 553 summa senectute obiit,

et a Bupalo, qui anno a etiam artem exercuit, amatam fuisse. Grandaeva certe suisset ista puellula. 'Itaque non curo hanc Archelai narrationem, praesertim Ptolemaeo referente, qui, Veritatis parum Curans, undecunque maXime παραδοξους narratiunCulas congesserit, OVas Scilicet noseis suis historiis fabellas additurus, quique hoc loco quam plurimas, quae Helenae nomine gavisae Ssent, reCensere studuerit mulieres.

3. Tandem aliquando videamus, quid continuerit Palinodia. Hoc vero eo est difficilius ad diiudicandum, quo verior Videtur Geeli esse sententia p. xay, , non probari posse e permultis, qui carmen illud commemorarunt OV reSpexerunt post Platonem, quemquam propriis oculis inspexisse. Ingeniose enim probavit v. Cl. omnes illos ex uno Platone hausisse, neque quidquam tribuendum esse Aristidis loco t. U.

p. 57 a. Sind. quem AEleinianis copiis addiderat

1 Horat Epist. I. I s. s. a et Epod. s. s. 13. q. - . Liebet. Archilochi fragm. p. 14, eleker Hipponactis fragm. p. 3. 2 Sillig. Catalog. arti evm voc Bupalus.

47쪽

Welcherus neque getaae ad Lycophr. s. IIJ, qui nil nisi εἴωλον versus servaverit; neque Eustathio ad Iliad. XI. s. 369; neque eiusdem ad Iliad. V. s. I 58. verbis et raeo δἐ ω τὴν Ελένην αυτην, εἴδωὼγ δἐ αυτῆς εἰς Τροίαν ἀχθῆναι φώμενοι, εώς ἐν σκιαμαχέεταπρωικὰ φανταζονται quo loco σκιαγραφίη legendum esse, aliquando conieci, vel etiam vocabulum σκιαμαχέε, Eustathio oculis aberrante ortum esse ex Platonis loco in Rep. IX. p. 586 B. C. AH υν - ἀναγκη καὶ δοναῖς ξυνεῖναι μεμιγμέναις λώπαις εἰδωλοις τες ἀλο- θου ηδονῆς καὶ ἐσκιαγραφημέναις - ῶςτε - καὶ περιμαχήτους ειναε, ρπερ is της Ελένης εἴδωλον ὁ τῶν ἐν Τροία Στησίχορος φησι γενέσθαι περιμαχητον, ἀγνοί του ἀληθής, - nunc vero in Geeli acquiesco sententia, Eustathium male adhibuisse hoc vocabulum, Iudent m scilicet: εἴδωλον quippe et σκιὰ quum idem

re sint, pugnaque suerit de ειδωλω, σκιαμαχίαν fuisse ille dicit, quae sane non erat σκιαμαχία, Sed Vera pugna: pugnaVerunt enim cecideruntque multa mortalium corpora.

Ex uno igitur Platone certa cognovimus de iis, quae continuit Palinodia pertinent huc luculenti versus superstites in Phaedro p. 43. A., ipsum, ut videtur,

His si addideris locum ex Republ. m. p. 586. C., modo laudatum, omnia habebis, quae disertis veterum testimoniis, de Stesichori Palinodia cognita sunt: Hel nam scilicet non venisse Troiam, sed eius ειδωλον, de

48쪽

. Lycambas spretus infido gener v- sponsae laqueum lamos carmine nectit' 1

vel etiam cum Hipponactis historia, qui ob matrimonium, quod eum Bupali filia volebat inire, recusatum, sacer hostis Bupalo' ad laqueum eos compulisse dicitur. Recte praeterea Silligius ahdemonstrat, male Archelaum eum Stesichori historia iunxisse Bupalum, artificem illum celeberrimum; alium autem si inte, Iexisset Bupalum, addidisset, puto, Archelaus: sineptum enim foret credere, inquit Silligi , unam puellam et ab Stesichoro, qui anno 553 summa senectute obiit, et a Bupalo, qui anno a etiam artem exercuit, amatam suisse. Grandaeva certe fuisset ista puellula.

Itaque non curo hanc Archelai narrationem, praesertim Ptolemaeo referente, qui, Veritatis Parum Curans, undecunque maTime παραδοξους narratiunculas congesserit, novas Scilicet novis suis historiis fabellas additurus, quique hoc loco quam plurimas, quae Helenae

nomine gavisae ement, recensere studuerit mulieres.

3. Tandem aliquando videamus, quid continuerit Palinodia. Hoc vero eo est difficilius ad diiudicandum, quo verior videtur Geeli esse sententia p. xa , non probari posse e Permultis, qui carmen illud commemorarunt eo e re exerunt Post Platonem, quemquam propriis oculis inspexisse. Ingeniose enim probavit v. l. omnes illos ex uno Platone hausisse, neque quidquam tribuendum esse Aristidis loco t. H.

p. 5 a. Mind. quem Aleinianis copiis addiderat

49쪽

Welcherus neque EetEae ad Lycophr. s. 3, qui nil nisi amarariversus se raverit; neque Eustathio ad Iliad. M. f. 369; neque eiusdem ad Iliad. V. s. 158. verbis et raροι δἐ ω τὸν Ἐλένην αυτῆν, εἴδωλον δ. αυτῆς εις ρομαν ἀχθῆνα φώρμνω, os ἐν σκιαμαχέ τἄπροικα φαντάζονται quo loco σκιαγραφέ legendum esse, aliquando conieci,' el etiam vocabulum σκιαμαχίη,

missi addideris locum ex I ubi. IX. p. 586. C., modo laudatum, omnia habebis, quae disertis veterum testimoniis, de Stesichori Pastinodia cognita sunt . Hel nam scilicet non venisse Troiam, sed eius Uuαγν, de

50쪽

quo pugnaverint Graeci et Troiani.' - Caetera, quae in hoc carmine cecinerit Poeta incerta sunt quam maxime, et non nisi coniecturis confici quodam modo possunt. - Stesichorum etiam sicuti in Herodoti et Euripidis narratione), dum pugnaretur ante Troiam, apud Proteum in Aegypto versantem fecisse Helenam, vehementer negat elcherus p. 78h: cuius ammiequidem nondum persuadeo rationibus. Quod enim dicit elcherus, sacerdotes in Leuce insula nihil habuisse causae, cur novam hanc excogitarent narratiunculam, regemque Aegyptiorum virtutis celebrarent exemplar hoc argumentum eo est tenuius, quo

incertius ipsum illud , unde conclusionem facit vir Celeberrimus, sacerdotibus istis originem debere Palinodiam. Neque me movent verba Dionis Chrysostomi Or. XI. p. 62. A. D. 45. 4. lein.) Kαι τον μεν Στηοιχ ορον ἐν τῆ στερον ηδῆ λέγειν φλασι , τι το

παραπαν ἐν δ πλεύoειεν η 'Eλένη Ου δαμοσε, ex quibus conficiunt viri docti, Helenam, quum na-Vem non Conscenderit, neque in Aegyptum venire potuisses haec enim Dionis verba, hausta ex Versu Stesichoreo illo apud Platonem v γὰρ βας νηυσὶν ἐνει Μέλμοις, non impediunt quo minus in Aegyptum venerit Helena, etiamsi eo non navigaverit. Apud Euripidem quoque Helena in cognomini Fabula τὼ παραπαν Ουδ επλευσεν ωδαμοσε, nihilominus venit in Aegyptum, per aerem nimirum e transvecta ab Me Curio. Atque hoc ipsum, suspicor, ex Palinodia hausisse Euripidem Stesichorus enim certe alicubi, dum Pugnaretur apud Troiam, versantem finxisse debuit Helenam in Sparta eam latuisse, vel in proximo

quodam loco, quod coniecit'elcherus, neque eri