장음표시 사용
51쪽
BIomiieldii nota, quam ad Promethei locum in Glossario scripsit.
526. φον, Editiones et Manuscripti, praeter Flor qui exhibet cmν, unde edidi, juxta Atticorum normam, civeu quoniam Particulae omiscuari Plerumque cum futuro indicativi eonstruuntur. Vid. Danes. Mire Crit p. 22I. cui si fides habenda sit, tala isti cum noristo secundo formae passivae conjungi nequit. 52 I. Monuit Dawesius Misc.Crit P. M. Voculam, Participiis, perinde ac optativis et infinitivis, futuri temporis notionem conferre. Interpretatur Mugravius, cito te, si de hac re trepida es, nihil non Disses'midaturam. Munc versum imitatus est, ut videtur, Auctor Rhesi v. o. II b. o ridetq
522. Pro voxu, aliam lectionem disiis exhibent C. E. P. Las: Sep. Sic Aldus et Codices non
Fl. Lasc. et Eustathius ad Il. r. P. 32,6m 328, II. et hoc edidit Vale enaerius, negans sciliceti mericum d pro re usquam Atticis poetis adhibitum esse. Sed Pr culdubio erravit Vir summus ADticulus enim praepositivus non tu Homero tantum, Sed in trium Tragicorum reliquiis vice relativi, situs haud raro invenitur. Hoc quidem in horteis praecipue sit:vid Ilec. II 638. Bacch. Id. sed etiam in senariis extant non pauca hujus usus exemPla: IESch.
monuit Eustathius ad Il. A. P. 23, Vm II, 2. articulo PraepοSitiVο, quoties Pronominis vice fungitur, addendum esse accentum et in Aldina profecto editum est o civ ομμάτων. Mihi tutius visum est communem scribendi modum se vare Corrupte habet Cod. Flor.
532. Eustath ad Il. O. P. Zoo, Iam S SI, 3. R. P. 53s άστρων βελoc interpretatur Musgravius de Siderum, vel Solis vi, quam incusabant veteres si quis exanimis repente concidisset. Citat ille Mesychii glossam, crvpοβο-
nem alludere nonae apud Latinos siderasorum. Vertit Valch άστρωνβcAoe, fulminis fetum. 5si-6. Editiones omnes olivm msic: A qua constructione Liensus alchenaerius Plures o rectiones in notis proposuit, et totum quidem locum sic scribendum
e reta 'Aφροδίτα 'Iησιν ex busii Epis dAhoc recipe. Sed in his quaedam sunt vulgatis longe deteriora constructio enim magis ini- pedita est displicet etiam otiosa particula et ad explendum metrum advocata neque credibile est dixisse Euripidem Aiso et rcis Proναιδὴιον. Dixerit quidem Themeritus, Id ll. I. p. in Og τι κώ- .
52쪽
dixerit eliani Ilomeridesidimn in Merc. 2g5. αἷ dAI ob sed talis Iocutio a Tragici nostri conquetudine plane abhorret Leviorem equidem mutationem adhibui, legendo vola Pro liu hae enim voces aliquando permutantur, ut, in Esch. Prom. id ubi recte conservavit Robortellus vola ἐξαρ-
πυεται Γά biorum ci uitau, Pro vulgato oliv. Nostri vero sententiani Sic
interpretor Amqtie enim avt ignis otii siderum elus polentior tali uillae est Veneris telum, quod manibus actitatur Amor, Ariorlim. Poterat quidem legi Toloνδ' discit A. ni displicerent dissic Aopopsiciet,
et otio artas intra tantilluni spatium concurrentia. Ad ultimum Strophae versum defendendum itat
Musgravius Virgilium, qui in Ciri v. Ida dixit, Sed malas ille puer,
qtiem nee ma sectere mater Iratum Potuit, quem nec Palemctique rvSidem viter Lactant Institui. LIZ Venus rivit ex ore Cupidinem. Apuleium, Lib. VI. Negat autem
Valchenaerius alibi apud veteres Graecos Iovem dictum esSe Patrem
Cupidinis idemque in disputatione
de Amore, a Patre ejus, in Dia-tribe, cap. XV. exquiSitae Suderer
ditionis insigne specimen dedit. Sed E- aio xcipe in suo Hippolditi exemplari certe legerat Eumathius, qui bis huc respexit, de Ismen.
Amor. IX. P. 3l2. et X. P. ISI. Nec minore jure recipe aio vocatur Amor, quam 'rcis alaeuii in Fragmento Antigonae Euripides apud Scholiasiani Pindari dith. I l. III.
eum Strophico melius congrueret. Sed non animadvertit ille primam vocis ' Ep- 3llabant etiam in versibus 536. S O longae respondere.
Equidem existimo prius Epis in
ράμνoit Lare et Ald. De duplici hujus vocis scriptura egit Arnaldus in Miseeli. Observ. Tom. VI P. Ss5. et alckenaerius ad Phoen. 235. addens v vepe ututa vel voci amgemper apud Euripidem et alios vel freta sunt domorum, vel de ipsae, tecta quoque Latinis dictae. 55s. unc versum ter respexit Eustathius, ad IL A. p. 23, 2Zma
et similia. In duobus reliquis interpretatur 3. p. de ecclombia.deb. δ Aldus. , omittunt Codices A. B. D. E. et Lase. Mu gravius ob nietrum emendabat αυξάνει δη: eathius ceci, quod incaute edidit Brunckius: si
enim metro consuleret, Saltem debebat taceci Legit Ilermannus in Libro de Metris p. dici 'Eoαq
rim II p. 2, II. Athenaeu LXIII. p. 56I. B. Sis. Appouxo editiones sed xλειδουχον, quod exhibet Cod Paris. apud Valek verius judico: vid. supra ad . SOO o σεβι μεν, non colimu8 Publico certe cultu non dignamur Amorem, cui primus fertur Charmus, aetate Pisistrati, altare posuisse in Academia. Vale . Meminit Athenaeus XIII. P. Oct.D. Ad hanc rem respexit idem XIII. p. 56I. D. quem exscribam:
Sia. να-η edebatur ante Briinckium, qui Doricam formam reposuit. Sap. omittitur Praepositio eu, ut in Soph. Trach. ITI. Ne meν πα
53쪽
Diodo de jurene, iodo de Mella dicebatur: quod nionuit Ilesyclitus in voce In Rhes 2GI , πωλων, scit. elenam. In Androm. 62 l. Peleus, ad ermionam, elenae filiam, alludens, inquit, D τε δω-
Eubulus Athenaei XIII. p. 568. E.
Reliquam versus partem diffieile est corrigere Equidem olim conjiciebam talai deveci a m Etipvvίων:extat adjectivum Eupomela tu Soph.Traeli. 26O. et 22 l. nec minore jure dici potuit Eupumoq, quam alibi dictum est rex cio Pro Brax-
lint fortasse aliqui Eubpumipἀν' legitur enim Ioivo Euptimse in in Mom. Od3ss. b. Id. II. Sed verisimilior videtur Iloni sieldi nostri emendatio, rixae ευμσ an e cresci, hoc est, remimo, Mercules enim, vastata inchalia, dolam ador china deportandam navibus Commisit Vid. Soph. , Trach. i58. Mihi 'amen visum est ut in re dubia literas, quas exhibent SS. et Eddo obelo notatas, in textu relinquere. Amplectatur igitur lector conjecturam Iuvenis ingeniosi, aut ipsoe melius aliquid, si potest, excogitet Nemini auguror arrisurum esse Brunckii c. cxcvm sepἀν aut musgravit Q So
55 I. In hoc etiam versu gravis corruptela diu inhaeserat. Vulgo
quod frustra defendere tentaveris. Deest si in tribus Codd. et LaSc. Cod. E. habet vil cisi talae ves eskνν. Flor. loci et M χαι. .Ex his varietatibus Musgravius acute et feliciter eoniecit m re go eo rufi Bάκχαρ, quod probavit Valch et
recepit Brunck. Articulum vero retinendum esse judicavi. In Nostri Hecub. IOCI. Ceurrit BoxxαισATob. vid Ilerc. Fur II 22. ADtae Axcii interpretantur Furium. Ceterum conferas Nostri Suppl. IOIO. et ocre ita vομἀq ε μων
55a εδωκε Cod Par apud Valch. 555. g τλάμον vulgo, Contra metrum Correxit Brunckius, Praeeunte Ileathio. Vid infra Iaci S. 658. Hic versus in editionibus meam Praecedentibus sic divisus est: Συνε. Diu A ID 'A,sole est mei ubi nietra Strophicis male respondent. Ego vero, ordine verborum leviter immutato, contraxi in unum versum, ab Hephaestione appellatum Pindarieti uendecasyllabum quales Sunt xv. St. 568. et strophicus noster Sos. Vid. IIephaest. c. XIV. 6. P. TS, Io et ibi Gaissordium Flor. συνει ετ, Conjecit caliger e δε Pro Petret, et mox t ovoco. Priorem Conjecturam, quod mireris, probavit Val
Brunckius, quo metra antistrophica sibi invicem melius responderent, edidit in v. 553. μεναίοισιν, et in
54쪽
56d. Perperam hactenus editum est A: Postulatur enim neutrum plurale oli, i. e. elat ut in Soph.
Quod ad metrum attinet, versus est Pherecrateus, in quo genere eam sibi licentiam permittebant Poetae, ut in initio versus Spondeum et Trochaeum, perinde ac Iambum, nullo discrimine adhiberent. Sic infra v. Iss. iuiam uti Aopinusi eantistrophico d3. Σεμνον τε μυναναίων opponitur. Adeant tirones Bumeti Tentamen de Metris re chyli, Proteg. P. xxxiv. et Gai tardium ad Hephaest. P. 2O2. Exempla Pherecrateorum dabit haec fabula D. I 2. Si3. 565 55T IBI. TSI 85 I. 565. abet . II. Sap. ἐξει' άσ sere, Gloss. ἀπολωλα άεν. vid. infr. 6OI. 566 cupiaoreri, o legit Elmsleius. 56I., μάθω Cod. . sed ,e- μάθω reet defendit alch monens idem significare, quod alibi luctooν
56s Vulgo, quater repetitur: in Fl bis in S. Paris apud
Vale . quas credo esse Brunckii membranas, ter legitur.5IO dAYημάτων citat . n. 6os. 5TI. Versus, quos in hac scena cecinit Choriis, in quatuor melinii- acorum systemata distribui. Dochmi quidem simplices cum duplicibus permixti laguntur: quod in
omnibus Tragicorum scriptis e saepe fit nusquam vero hoc nae-trorum genus frequentius, quam in SIC. Vulgo ApDα id supria v. Sos.5ZZ. Pro seAe Musgravius Con- nostra fabula usurpavit Euripides. Jeeit tuo et, quae vox apud Graecos Vide notata supra ad v. 36 I. vide nunquam erat audita ' essoλo est etiam . 8l I. et seq. Neque haec metrorum observatio prorsus inutilis est, siquidem hinc refutantur conjecturae, quae versuum legibus officiunt quales sunt Ileat hii ψημα,
SIS. Vulgo eννεπε μοι. Utraque forma Tragicis usurpata est: sed hic alteram metrum flagitat. Sic in Bacch. I Og I. legendum Eνενέ
55쪽
certe dicere habeo quanam ria renerit Iora elamor Ma e vulgo editum erat iret. Mirum est profecto valchenaerio in mentem veniSSe
e vivo Coetret hunc vero secutus
Brunckius versus seripsit Euripideis nostris immane quantum discrepantes, cto ira oux ex re aevovet Oπα. Γε ωνcla exponit Scholiasta per eletreae, ut in Esch. Prom. I 2. Io26. Soph. Ed Col. 2l2. et alibi Verterint Nostrates lora clare verbum enini proprie den ta alia et elara oce eloqui quod illustrant Dorvillius Critic. Vann. P. I so ieringa observ. p. 6a. 585. mumierum Proprie est nuptiarum mei latriae Anglicea masse master exponente esJ
ψ Ouq η νυμ*cie similiter explicat Pollux III. BI. In hoc sensu vox usurpatur ab Aristophane, Nub. I.
μητερα. Eadem postea dieebatur ' Oeemivpici, testante Scholio in Aristoph. Nub quod exscripsit Suidas . up uxv συια. In noStroversu metaphorice dicitur malorum emeiliatriae. Ceterum observat Valehenaerius ad Theocr. Adoniag. P. I s6. multa verba in TPIA desunentia Praebere Comicum, quae nusquam alibi reperias et existimat haec fuisse in sermone quotidiano usitata oceurrulit quidem in Aristophane νανδoxeuvi Plut a G.
θεάupio in Fragm. v. Iul. Polluc. X. 6T. et quaedam alia. Nec deis sunt apud Tragicos exempla harum formarum, licet rariora. Extat πενθήτpici infra Soci detupvstici ZEsch. Agam. I 282. ψαιδρυντpi Choeph.TSI. μυρόνια οph. Trach. 2ι.
Pro iacita citantur e Sophoclis Alexandro in Lex. S. Sangerm. Vid. Brunckii Lex. Sophocleum. 58I. φίλαν l. auricro acii A. 58s. Poteris duplicem Dochmiacum efficere, mutando in prive vis aestv πτα, διά NAAυσαι. sed nihil opus est, siquidem hemistichia Iambica cum Dochmiis saepe Comjunguntur Corrigit Seidlerus in
5M. Participium praesentis eo- Aemi conatum exprimit ut voverct Phoen. Is Nimis ' et volassevSuppl. Sos. Versum vulgato certe
νόσον. quem probavit alcken- aerius, recepit Brunckius male, ut opinor Eleganter enim SuPPrimitur seu ut in Androm. St. apotv v xcticis P ov. Orest. Ioo. Opθω ελεξcie, o ψιλω δ' ἐμά λε- etcie Citat Scholiasta proverbium
αe haec verba videntur mutata esse a senario apud Apostolium aliosque, Axcit' rebvo ovδἐ ex civeici pestei, quem inter Fragnienta Ilippolyti Καλυντομενo immerito inseruerunt Euripidis Editores. Vid. Porson Suppl. Praef. ad Ilec P. xix. 5sd vae murum: ' ἐράσeites haec
verba inchoant etiam versum Ilec. Spo. Non ferri potest Pierson conjectura, cui patrocinatur alcoenaerius Ohro ob viambeiectatem enim formulam nescivit Euripides. Ilaud infrequens est operθ' υν δμerou sed et illud a nostro loco
prorsus esset alienum vi Ovu, g
narii initium habet Noster SuppL
56쪽
6o I peeicie v E. P. Lase Ald. unde conjiciebat Mar laudus forte
vavit alchenuerius vocem et Informulis adjurandi nusquam adhuberi Coniecit ipse Valek τῆσδε δεξιαq, quod recipiendum esset, nisi bene se haberet vulgata Iectio vileom . in qua consentiunt onmes Edd. et AISS. 6o2. Vulgo et vir er , quod exhibet quoque X. II. I 2II. Primus
emendavit IIeathius vocrosinere, recte mox vero xhere, haud pari su CESSU. - σθα. quidem in media voce est tangere taetruci Rutem nectere significat. Contrario errore
Valchenaerius ex duobus Codd.edidit rporeo; rp., Legitur etiam in
Cur notam litterrogandi in hac editione addiderim, dictum est supra ad v. 2Id. I. Porsoni Adversaria indicant sequentia Euripidis loca, in quibus eadem adhibetur obtestandi io mula, quae hic et supra v. o I. ' Piarii. SI II . Med. 28.
exemplis pronomen ex inter praepositiοnem et nomen inseritur in plerisque verbum vvDiucii, vel Ix--υ acti, vel tale quiddam supprimutur ut etiam supra v. Soci. Addas
κύων, α. Aioq. unc seribendi morem in talibus saepe imitati sunt Latini. Exempla dabunt Terent. Andr. IIL I. 6. Per te Dem Oro, et nostram amicitiam, Chreme Ibid. V. L IS. Plautus Menaechm. v. I. I. Per ego te hine gentiu Obtrator. Virgil. aen. X. 36s per vos et sortia
saeta, Per ducis mandri nomen.derlataque bella,-Hidite me peditas. Tibuli. I S. T. L I. I S. v. S. S. Liv. XXIII. s. Per ego te, inquid, sli, quamnque jura liberootingunt
iante ora Patrisfacere et pati omnia insanda retia. Deinde olim edid ram Uemotaret, Vale enaeriori auteobsecutus, qui verbum esse futurum statuit. Postulatur subjunctivus,
respexit glossa, sepeto cra διαψ8e 6OS. Ob hanc sententiam, Ili polyti persona plane indignam, et ab ipso mox repudiatam Euripides saepius in Aristophanis omoediis exagitatus est: vide Itan Io2. I II. Thesmoph. 2TS. quin et impietatis erimine, tanquam periurii suasor, ab diglaenonte quodam in jus
vocatus, teste Aristotele Rhetor. III. c. I S. si retre Eviπιδη et O
tentiam tamen defendit et quodammodo laudat Cicero de filo. III
2s. Quod ita juratum ras, ut menseonciperet seri oportere, id emrciatim est: quod aliter, id inonfeceris, nullum est Periurium.-Non enim salsum jurare, ejerctra est: ed quod eae mimi tui sententia juraris, sicis terbi concipitur more nostro, id nom soceri, rejurium ras. Selle enim Euripides, Araris lingvst, mentem instiratam gemo 'Ad hunc versum respexere Plato Theaeteto P. ISa. D. Im si P. Iss. A. Ovidius Ileroid. XXI IdS. Quae jura mens est: nil eonDrariamus illa: Illasdem dieiis addere Sola potest. Lucian Vit. Auci. Tom L p. 5as, Ss Athenaeus III. p. 122. B. Citant Scholiasta Arbstophanis ad utrumque Ranarum Iocum Eustathius ad Il. a. p. das, BZmSSI, 28. comparansmomeri-
videtur Plautus Asinaria I. I. 26. Teque hercle obsecro, tis qua laevitia
conjicio legendum cereosae olim.
57쪽
men, Ciangeli, milhout seminine: Orsntreme ther marto generate Mantindy6I6. εντιθενvcte d. primarat baei quae et mox habet urgem et p. ασθαι. Iluc respexit Lucianus Amor. Tom. II. P. Us I s. 6i T. Alio ordine quem praebent duo Codd. A. FI haec verba dedere Valchen et Brunck eripvinois petat ori in Axoi, βὴ Sed vulgatum Praetulimus, quia in talibus enumerandis ad rariora adscendere solet oratiota ut in Esch. Prom.
igitur phrasin adhibiturus ip- Polytus, et ob pro viniaci, indignationi suae obsecutus, intulit. Non inficeti sunt versus, qui Susarioni, Comicorum principi, adsignantur:
καxov. Convitiis, quibus in hac oratione muliebrem sexum lacessit Euripides, festive respondet Chorus Mulierum apud Aristophanem, Thesmoph. ISG.
622. Aβον ὰ, λάτων ε xvivo levhactenus exhibent editiones, pessimo metri vitio exvsvei enim Secundam necessario corripit. εκπίνομεν, quod eorrigere voluit Piersonus, nullis commendatur exemplis, et a Tragoediae indole respuitur Musgravit emendatio, exvso acu loci sententiae non convenit Lectio quam nos e conjectura dedimus, debetur Sch Iiastae explicationi, et ωToν μεν τὴν θυσίαν περ κακου διδομεν. videtur
igitur ille in suo Euripidis exemplari
Addit Vir doctus Quart. Neue Vol. viii. p. 222. Aristoph. Pac. 628.
626. puro quod Praebent A. B. D. et Schol. Pro vulgato taxou, edidere Musgr. Valch Brunck. Legitur quidem iii Androm. 35s.
tamen mulieres quater intra tantillum spatium jam dictae essent xαxob, alteram vocem, quae non murus Euripidea est, praetuli. vid. Med. 232. άντων , si tam e
58쪽
stath ad Il. B. p. IIo, Tm I 28, 8.62s. Hunc versum forsan omitti potuisse censuit Valckenaerius. 63I. Proprie dici ut oe erat, riti, rerumflep Uxoris cognatus: quod monuit Iul. Pollux IlI. II addens haec nomina a Poetis confusa esse. Eustathius etiam ad Il. E. P. SI2,MMUS. Is hunc locum advocat in exemplum mutatae significationis:
Idem notat, quod indipus apud Sophoclem Creontem, qui uxoris irater erat, etαμ o suum appellat. Soph. Ed T. To. Videtur sane
dici a me uenilibet affinem nonnunquam denotare pleruntque tamen apud Tragicos est gener vid. Phoen. IS. Andr. 6 2. Suppl. I d. Iph. A. s86. xcijo Ald. 633. Male Lascaris vis vcipis. Monuit Porsonus ad Phoen. SOB. articulum eum ci brevi semper in
rapta ubi participium, ut hic, sul primitur. Consulendus est Eliu Ieius ad Ilerael. I 68.635. euripi Lare Ald. In v e. 3ptivo alludere videtur Ilippolditus ad ipsius locutionem det Acciri supra v. 62Z.
MuSgro 638. Pro vulgato QvOυP OMBrunckius e MSS. A. B. D. l. edidit taxobmον, quod Probaverat Valek. Sed alterum, mea quidem sententia, longe melius est, et vel ob v. Iss8. Praeferendum, Κ et ie
bido: qua significatione adhibetur etiam in Nostri Ion Scip. Sic quo
Dictyos apud Stobaeum P. I s. Ed.
Similis est sententia in Androm Sas.
locunt forsan respicere Aristophanent Thesm a Io opinatur eruditus Jac Tate. 6as Vulgo μηδέ. Sed μητε, lectionem Codicis A. Valchenaerio probatam, recepit Brunckius. Similem correctionem adhibui supra v. s. Flor. μήποτε . Salis notum est particula puta, ov, 3virum, goe , eum iudicativi temporibus Praeteritis aliquando conjungi Ilvius vero constructionis rationem ingratiam tironum explicabo Quum
significare vellent Graeci aliquid futurum fuisse, si alia quaedam res contigisset, tum conjunctiones istas praefigebant indicativi temporibus. M
59쪽
prout res postularet, imperfecto,aoristis, Plusquam perfecto. Et haec sane structura ab usibus Particularum e suci, C. cum uia junctivo et optativo prorsus di tinguenda est. Dixissent quidem rari usto retroAOCOD rep--βν ἔχωσι μήτε . v. . i. e. that thermarum heable necther e. Dixissent etiam
μήτε . v. A. that the mirat beabse Mithre e. Diversa autem ratio est sententiae pὴν πρόmπολον
in hie reae the romta he ablenetrare S c. id Ilerniann ad Viger P. Soci. Exempla quaedam apponam, quibus haec syntaxis, Atti- eorum fere propria, melius percipiatur. Soph. Ed Tyr. II 86. υλλ e vile, ovouorit et bruiniiq
Choeph ISI Eur. Iph. T. IS . Nostrae fabulae .ssa IOS2. Arist.Pac. IIS. Eccl. ISI. Quaedam oratorum loca congessit alch in
Diatrib. P. Iis A. Quatuor versus emendatos exscribam, quos ex
Ilippoldito Prinio servavit Stobaeus LXXX p. lT2 38. P. I S. Grol.
legendum esse monuit ex Plutarch. Tom. . . O2. A. Tertium emendavit Porsonus in Nota Sta. Exhibet quidem Stobaeus νυν δ'
σγόμασι unde restituit Critieorum Princeps Ni ν δ ευν οισι στόμασι, conferri jubens Eur Bacch. 268. Plutarch. Vit Perici Tom. I. P. ISS. C. 6 d. xcivo Ald. Sed ἐκειναιν, Codicibus et Lase recte edidere Valch et Brunck.
taetro a Solacii X. II. 222. Aquae fontanae, quia stagnantibus puriores essent, in lustrationibus adhibebantur. Virgil. En IL TIs donec mesumine Ivo Abluere.
sicio Vertit Grotius, qui ammatus, Qui nee quod crudiri ista,
me tirum prelop662. unc versum ob sigmatis. mum notavit Vulch. id infr. II 62.6ss. Interpretatur alch post Reiskium, Nam si jurejurando circumrenim nonsuissem, haud armatus adreratis insidias Speciosa sane eorrectio est summi poetae Ioannis Miltoni, quam margini sui exemplaris Euripidis adscripsit, I 1ἐν σά opaeoi r eae Appiax T ευρέθην. Sed nihil mutandum. QxT , subaudito pti ineatitus ut in Ari
voluit Vale . et correxit Branch. sine causa, ut videtur. De numerorum permutationibus supra dixbmus ad . 268. Legit Elmsteius
60쪽
Musgravium, metro et sententia repugnantibus. ναvpo me quatuor MSS. et Lasc. restituit Musgr.
66ο- d. Leguntur hi quinque versus apud Stobaeum LXXI. p. 3l IT Grol. p. 3'. ubi Ooυσβε
v. 662. Odium, quo mulieres prosequebatur, pari sententia exprimit Euripides in Fragm. aeoli apud Stobaeum LXXI. p. 32 6.
hum, aWArusci eadem significatione cuni participio adhibetur in Fragm. Nostri dilei . εμπλήσθητί μου
dose. Versus est Paeonicus Di- meter, vel, si mavis, Creticus. Dereliquis hujus antistrophae metris, videnda sunt quae ad strophica notavimus, Supra v. 363. Totum hoc eanticum Phaedrae tribuit A. 666. set, Agam. IIdci Iis,
enim duo MSS. A. B. sed nil opus
hibeant SS. etiam nonnulli, teste Mummavio, prinius edidi ex ejus Conjectura vetv quod credo, ob similitudinem literarum e et e in Averi mutatum fuiSSe mox e corrigentis librarii manu profectam esse Aldinae lectionem Xυσειν Ηesychio quidem recte restituerunt Viri docti kάθαι μα λυειq, Sic enim AIS. a Schoisio collatus glossa vero Suida, ut videtur, adscripta est; ἐ- νων δυσλυτόν ' τί λυειν ἐπιχει-poυντων. Proverbiallis erat locutio, ut patet ex Zenobio IV. 6. Di plieet Brunckio aliisque voLAO Oυ, Pro qua vόcro Prοposuit Lugacius, Exercit Academ P. IS. ψόβου G. Burges. Sed verbi repetiti nem, a qua alibi Euripides minime abstinebat, in hoc loco data opera sectatus esse videtur. Nodus enim, sive difficultas, quae ab argumento profecta esset, argumento quoque solvi debebat. 66s. τυχον δικα E. P. Lare. 6ZO. et Lase Ald Correxit Ileathius uinci, ae tit coit, ob verSum Antistrophicum CZ. I μοι, ei
Pro eξαλειxhoi Scriptum esse putavit MusgraviuS. 6Z2. Ita recte Cod Paris Vulgo contra metrum legebatur rhoe expu hen, φίλαι, πόμα Alteram scripturam e coniectura restituendam esse monuerat Mar landus. 6Z3 Ilaec imitatus est, ut videtur, Aristophanes Thesm ZIS. I te Oυν σοι vi via acixo fleuar Aθανάτων ελθοι ευν ἀδίκοιe est Oiq;6Z6 δυσεκπεpciveto Ald. δυσει ---αvo tres SS. Lasc. et Schol quod proculdubio verum est ut infra v. Sp. so habent C. E. Lare et A. Pro var lect Musgravio placuit verborum constructio, quam