장음표시 사용
131쪽
quid de continentia, quid de verecundia', pudore, pudicitiaque dicemus p Infamiaene metu non eSSe Petulantes , an legum et judiciorum p Innocentes ergo, et verecundi sunt, ut bene audiant λ et ut rumorem
num colligant, erubescunt . pudici etiam loqui de
. Quem nulla e nditIo pecuniae ab anmma Integritate rontinentiaque deduxerit . . Haec enim viritis efficit, ne
alieni appetentes et eupidi simus. In Iib. II, eap. 54, de Inventione, Mes-nitur . virtua per quam cupiditaseonsilii gubernalione legitur is r illieque
temperantia genus est. Partes ejus, Eontinentia . elementia, modealla. VerecundIa , reverentIa quaedam est adversus homInea : euius proprium est, neminem ossendere; ut iu1titiae . neminem vIolare. Pudor dedecoris et turpitudinis mettis , ruborem asserens. Atintque haee OinnIa stillima et prope eadem virtutum genera, quae res runtur ad quartam virtutem moralem, quae temperantia sere vocatur. Tem. Perantiam autem patroni et a sertores voluptatis Epicurei retinere conabanis
inr. Ueem, Ome. lib. III. cap. α3 : Etiam temperant Iam inducunt, non Deillime illi qnidem, sed tamen quo modo possunt. Dicunt enim voluptatis magnitudinem doloris detractione s-nies vi. Verumtamen patroeinio voluispialia temperatilla evertitur. Cicero,
Offie. III, 33 : . Nam qui potest
emperantiam laudare is qui ponat anmmum honum In voluptate 3 Esi enim temperantia libidintim inἰmi ,
Iibidines autem Consectatri a Nolumptatis .. TU N.
s. Quid de mereetinavi. Ad vocem verecundia Wy t. ita : dicitur a verbo ωereri, veluti si veremur male sacere, si veremur iudicium virorum b norum; sed pudor, pudieitia saepe iungunt ne ; haee magis ad eorpus, Illa ad
3. Non esse petrarantes. Superior;b omnibus petulantiam opponit, quae est hominum immodestorum , Iutemperantium . lne ratinentium, Inverecundorum, impudentium, postremo imis
pudico m. sie de Finibus, lib. II.
p. diu, hune Iocum tractate . Iam si
pudor, si modestia, si pudieitia, si otio
verbo temperantia, poenae aut insimIae metu coercebuntur. non Mnestitate acia
se tuebuntur, qnod adulterium, qtiod traprum . quae lihi do se non proripietae proiiciet, Mut occultatione propo- alta . aut impcivitate . aut licentia p .
4. Innoeentes. Modesti, temperan- ea, eon Inentes , neminem laedunt. Nemini noeent, alieno abstinent inarinus. Sallustios Innoeentiam, abstinentiam intellexit, quum ita serIpsit, Catine. 54: ω sed eum strenuo virtute , Cum modesto pudore, eum innocente abstianentia Pertabat in . TURI .
s. Embraetine. Quod pDdoria est. Pudiei autem sunt . qui florem aetatis fruendum abutenduntque aliis non permittunt. Nam impudiei sunt, qui muliebria patiuntur. Id ex illa sali iii dietione intelligi potest, Catil. c. 34 . ω scio fuisse nonnullos quἱ ita existimarent, juventutem quae domum Catilinae frequenlatia . parum honeste pnδeitiam habuissρω . Et mox: is Quid enim p possumus eos qui a stupro ariseentur infamiae melu ptidicos dicere 3 . ox autem scat;nia ;ti impudieos erra
132쪽
pudicitia 3 Ac me nimis istorum philosophorum pudet, qui nullum si vitium vitare, Disi judicio ipso notatum,
putant. Quid enim λ possumus e , qui a stupro ar- sacentur infamiae metu, pudicos dicere, quum ipsa infamia propter rei turpitudinem 7 consequatur Nam
lata. In libro seripto sie legitur. . pu-dἱe; et Iam loqui de pudieitIa .. suspi-eor Iaetinam esse, loeumque de pudi-essa deesse, ut supra de Amicitia loena scribebatne. Ae fortasse huicis Ioel mutilandi eausa stiit, quod aliquid Ohaerenitin hio Cieero dicebat. Tun n.
di, ut ne loquἱ quidem de pudicitia Possint. DIsi rubore quodam sussust , Milicet quod hoe seri non potest, nisi
almul de impodie; tia e gitetur. ACB. Vii Seh. rem aeu tetigisse arbItramur. Ita omittere nolumna Cannegieterἱ duis crepantem aententiam . quandoquidem
nobI, In hae editione illud propositum erat, ut, quoad ejus seri potest, variorum varia indicia eolligeremus. Λ que Is In liheo do Notis, p. 33a , de hoe Ioeo ita pronuntiat: - enod In Coll. Leg. Mos. et Rom. tit. III, 3 3. positum vidimus ptid istam pro impu. diei iam, idem hoe Ioeo laetum fuisse
auspieor Accipe stuprum ἱnsame . nefandum . quod pluribus exponere pudor vettit. Utrum antem diversam aeplana eontrariam signifieationem hane admittat vox. an potius scripturae levis ex e sit habendos, dubit . . Ceterni Viue in ad Cieer. de Rep. I, a, gemina ex Russavio adposuit Rotisserati , dans Ia letire stir Ies specta
6. Qui nti lum. Id est, nem Inem vilia vitare. nIsi quae in amἱa aut Poenantilata sunt. Indicium dieit , quia proxime de pudicitia verba seeerat, quam qui parum honeste habebat, lego Matinia in iudἱeium vocari poterat. Qui Thrasymaehum et Calliclem intelligunt, in philosophia numerant quos in philosophis numquam Cicero linia
huisset : Dec attendunt eum prope eontra praesentes dieere, quum se nori
illorum sed istorum philosophorum pudere seribit. sertim nimis erat In priscos deelamare: tot autem Epicureos , quἰ Craee Iam et Italiam resemerant , praetermittere. ΤDarv. o. Turpitudinem. Formis em habet Cod. Cr. et Copp. viet t. l,. fortitiari. nem eod. H. Dtio apud Grer. ιorpidi
nem. Haec orta est ex scribendi compendio e sed quilin aliquando onus Iudeseribendo ita lapans esset, ut aliud agens scriberet fortistidinem: allus hoc
sensum non habere animadvertens, sapienter nempe eontrarium sortitudInἰ, Ponendum essea censuit. Flueinat inhoe voeabulo ieetio apud Ge. de Nat. Deor. I, I. I, In verbis : - qti id est enim temeritate turpitis p is ubi in plerisqtie lihris est fortitis. Vide notas nostras In edd. mai. pag. 8 . ed. min. p. 5. Sehesserus ad h. I. ha e : Haee obscura sunt. Quid enim volt spm μntim ad inomia referri debet ρ Habebit ergo quamdam emphasin , quam hiedis letilier intelligo. Mallem ego referre ad stupra. Sensus est : Non possunt evitari stupra propter infamἰae metum quia prins saeta sunt si pra, ea deinde notata itisamia. Notata ergo infamia, non quod ante, quam fierent, decretum quod am ea nolanda stati is et, sed quod propier naturar suae tui si in
133쪽
quid aut laudari rite, aut vituperari potest, si ab ejus
natura recesseris, quod aut laudandum, aut vituperati dum putes 3 An corporis pravitates, si erunt perinsi
gnes, habebunt aliquid offensionis; animi deformitas non habebit λ cujus turpitudo ex ipsis vitiis facillimo percipi potest. Quid enim foedius avaritia, quid immanius libidine', quid contemptius timiditate, quid abjectius tarditate et stultitia dici potest 9ὸ Quid ergo p
eos, qui singulis vitiis excellunt ', aut etiam pluribus, Propter damna, aut detrimenta, aut cruciatus aliquOS, miseros esse dicimus, an propter vim turpitudinemque viliorum 3 Quod item ad contrariam laudem in virtute dici potest.
5 a Postremo, Si propter alias res Virtus ex Petitur, melius eshe aliquid, quam virtutem, ne CeSSe est. PeCH Diamne igitur λ an honores an formam λ an valitudinem 2 quae et, quum adSunt, PerparVa Sunt; et, quam
dinem infamia sequeretur. - Quod adsensum hene. Sed ima non ad stura reserendum, aed ad infamia. Germanice reddas : Da gerari die O . In marg. edd. Gothost. et Lamb. acri Ptum est : in fori. cum ipsa infamia rei
8. Quid immanius libidine. Placet
quidem Emesto et mit. Davisti correctio, ae . infamius, Wagneri autem defensio Iectionis vulgatae mihi cum Goer. et Seh. ita probatur, ut lectionem librorum tantum non omnium restituendam cenanerim. Recte enim ille, mirum , ait, videtur, DRU. et Eru. ne cessarium duxisse, ut legeretur : in inmitis; quum Cic. iam hoc agat, ut infamiam ex naturae turpitudine et Ioeditate ortam confirmet. Quid igitur inanius et ineptius facere potuisset, quam, ut infamiam principii loco poneret , unde turpitudo oriretur, quum
contrarium Potins vellet. Immanius est in codd. Cr. W. Η. et edd. qua z ad manum sunt, omnibus. Wylt. in scholis ait, esse, qui coriagant insanius, cuius ego lectionis nullum animadverti vestigium. DAU.
s. Stultitia diei potest. Qnatuor virtutibus totidem opponit vitia, avaritiam justitiae, libidinem temperantiae, sortitudini timiditatem, tarditatem et stultitiam prudentis . TURN .ro. Uitiis excet unt. Ad verba mitiis excellunt Wytt. haec : α Est dictio rarior : ita tamen loquutus est. Nepos in
Alcibiade , e. r, dicii : nihil eo Disse
excellentius mel in vitiis, vel in virtutibus u. - Εt hoc quidem loco diei Potest esse ζεu inet, qutim virtutibus vitiisque adjutigatur. Sed plane ita
malam Pariem sumitur excellere ab
ipso Cicerone in Pisonem, cap. 38, 94. M R.
134쪽
DE LEGIBUS, LIBER I, eto. 539diu assutura sint, certum sciri nullo modo potest. An, quod turpissimum dictu est, voluptatem p at in ea quidem spernenda et repudianda virtus vel maxime
Videtisne . quanta series rerum sententiarumque
sit, atque ut ex alio alia Deciantur λ quin labebar longius, nisi me retinuissem. XX. QUINT. Quo tandem λ libenter enim, frater, ad
istam orationem tecum prolaberer. - ΜΑnc. Ad finem bonorum, quo referuntur, et cujus apiscendi causa sunt facienda omnia : Controversam rem, et Plenam
dissensionis inter doctissimos, sed aliquando lamen judicandam . - ATT. Qui istuc fieri potest, L .' Gellio samortuo λ- Μ RC. Quid tandem id ad rem p - ΑΤΤ. Quia me Athenis audire ex Phaedro) meo memini,
II. Quanta series. Qnrirn virititem omnem Promer se expetendam dixisset , aut si propter atina res virtua Expeteretur, ea melius aliquid esse,
deinceps sequebatur de finitins bon rum et malorum disputatio , in quam tacite sensimque prolabebatur. nisi se retinuisset. Stolei antem in philosophia
ua solebant mirum in modum seriem rerum et fiententiarum aptam et con
Nexam Praedieare, ut et hie Cicero Eorum exemplo. Cicero. de Finibus, Iib. III, cap. 22 : - Quid non sic aliudex alio neetitur, ut non , si unam li- eram moveris, labent omnia Z nee tamen quidquam est, quod moveri Possit . . Et lib. IV, cap. Is: in Ut enim
ait apud illos, id quod est a te lauda
tum. ordo rerum Conservatus, et omnia
inter te apta et connexa n. Sic nihil esse posse dicebant Stoiei sua philosophia aptius, coagmentatius, eUm P altius. Hie autem locus de Finthus honorum non est hujus disputationis. Itaqne errant qui censent esse septimum argumentum de sine bonorum. Digressio enim quaedam est, non Pro
pria hujus de lege scholae. TURN . XX. I. Iudicandam. Id ehi. dijudicandam , quod in libris de Finibns seeit. Ex hoe loeci eolligimus hos libros ante libros de Finibus esse scri-Ptos, et, ut opinor, ante bellom civile,
ahsolutis iam libris de Repub. TUM . 2. L. Gellio. L. Gellii Cieero in
Bruto, cap. 4 , meminit: quem re non vendibilem oratorem . . n Ultarum tamen rerum Peritum fuisse dieit . eum.
que illic familiarem suum voCnt. Me minit et hvius Plutarchus in Cicerone. qnem ait Ciceroni, ob patefactam coniurationem , civicam coronam de erevisse. Sed et pro Sextio a Ciceron ω vir clarissimus et sortissimus consula dieitur. Consul antem fuerat ah anno Urbe condita 68r, cum Q. Lentulo, cum quo etiam censor fuit, ut ab Aseonio scribitur. Τυ N.
3. Phindro. Phaedrus philosophna Epicureus suit. quem cum Attico Cicero audivit. Cicero de Finibus. lib. I, p. 5 : a Nisi tu Phaedrum, inquam,
135쪽
Gellium, familiarem tuum, quum pro consule 4 ex Praetura si in Graeciam venisset, Athenis philosophOS
qui tum erant, in locum unum con Vocasse, ipsisque magnopere auctorem fuisse, ut aliquando Controver- Siarum aliquem facerent modum : quod si ossoni eo animo, ut nollent aetatem in litibus conterere; posserem Convenire r et simul operam suam illis esse pollicitum , si posset inter eos aliquid convenire β. - MARC. Joculare istuc quidem , Pomponi, et a multis Saepe derisum. Sed ego plane vellem me arbitrum inter antiquam academiam 7 et Zenonem datum. - ATT. Quo
mentitum, aut Zenonem Putas, quo- Ialum gessisset, et Privatus esset. Sic utrumque audivi, quum mihi privatus Pompeius pro consule mittitur,mui sane PIMter sedulitatem proba- nou proconsul : Ot L. Gellius ex Ρ-rent, omnes mihi Epicuri sententiae tura mittitur pro consule in Con- tae .unt, utque eos, quos no- sularem provinciam e non duru enim manavi, cum Attico nostro nequenter consulatum gesserat : et Piso RPud Ruum, quum miraretur ille quidem Sallustium quaestor mittitur Prυ Prae utrumque , Phaedrum autem etiam tore in Hispaniam. Verba Sallustii sun ret-. Catil. cap. I9: ω Postea Piso in cite . ro consule. Missus enim in Pro. riorem Hispaniam quaestor Pro DNevinciam fuerat Ioco consulis e tametsi tore missus est, adjuvante Cr.M. M. non eX consulatu. Cicero pro lege Main L. autem Gellius quum haec seriberen-mita, cap. 2 I : . Quid tam inrisitatum. tur mortuus erat. TURN. quom ut quum duo consules clarissimi 5. Ex proeliara. Mugistratus Romae Ortι-ὲm que essent, eques romanus annum sui magistratus eo tempore fereaa hellum maximum formidolosis- agebant, quo exacto in Provinciam .imumque Pro consule mitteretur ibant, atque id exi ex Ρωtura, aut eR3-- eat . quo quidem tempore quum consulatu in provinciam ire. TURN .es et non nemo in senatu qui diceret 6. Aliqtita conoenite. Si inter eos DPortere mitti hominem privatum de arbitro convenirct, si CornPPO utS-Pιο Consule, L. I'hilippus dixisse di- stim in arbitrum aliquem faceretit, aut nitur non se illum sua sententia pro arbitrum a magistratu peterent. Ridi- consule, Sed Pro consulibus mittere . . culum hoc erat, quod putaret ut lites,rOCUnsul autem et pro consule disseis sie controversiam de Finibus honorarunt, quod quidam ignorarunt , qui ria arbitri opera disceptari et comPOui dem esse Putaverunt, ut propraetor et POSM. TURN. Pro Praetore. Nam proconstat tum erat et . Antiqvam academiam. Veteria qui Consulatiam gesserat, et ex consu- Academiae fuerunt SpeusiPPUS, Xeuot 4 Provinciam obtinebat : et Pro. erates, Polemo, Crantor : novae, Ar- praetor qui ex praetura. Pro eousule eesilas, Lacydes, Carnead . Cicero qui loco consulis, Eliam ia nec usuis. autem lib. IV de Finibue, eontra Ἀ-
136쪽
DE LEGIBUS, LIBER I, 2 o. 54 i
tandem istuc modo - MARC. Quia de re una solum dissident, de ceteris mirifice congruunt. - ΑΤΥ. Ain tandem p una de re est solum dissensio λ - MARC. Quae quidem ad rem pertineat, una : quippe quum antiqui Omnes', qMod Secura dum natUram eSset, quo juvarinmur in vita, honum esse decreverint; hic, nisi quod
honestum esset, nihil putarit bonum. - ATT. Perparvam vero controversiam diciS, ac non eam, quae dirimat omnia 9. - MARC. Probe quidem Sentis, Si re, ac non verbis ' dissident.
tonein disserens, ostendit inter Zeu nem et Peripateticos, qui profecto et Academici iidem sunt. nihil praeter
verborum novitatem interesse. TURN . - Zenonem datum. Praetor in judicio finium regia dorum dat arbitram. qcii fines regat. Eum arbitrum nos amquam commissarium dicere soleis
mus. Ad eum hic respexit Cicero. Sio Plinius, Hist. Nat. lib. V, e . a : Tau
riaria is innumerarum genti m arbitrnmis
dieit; significans ab eo fines gentium
in amerarum sniri et terminari tam quam arbitro. TURI . - Ad verba iam Bitrum . . . datum Wytt. haec in scholis rrit dietio iuris, eaque festive adhibita:
quia Gellius itern controversias philosophortam ex ratione juris Componere voluerat. DAU. 9. Areliqui omnes. Antiqui Aeademici honum, quod secundum naturam
esset, Posnerunt: et bene vivere, naintrarae convenienter vivere. Zeno autein
nihil hontim nisi honestum atatuit. Cicero autem libro quarto de Finibus a Peripateticis, qui omnino in eadem in qua Academici haeresi sunt. Stoicos verbis nota re dissentire ostendit. Et lib. II. de Finibus, cap. I : in Ergoria a est nententia veterum Academicorum et Peripateticorum, ni finem bonorum dicerent, secundum naturam
vivere, id est, virtute adhibita smi primis a natura datis M. Et Paullo post :in Aristippo simplex voluptas; Stoicis
consentire naturae : quod esse volunte virtute, id est, honeste vivere 2 quod ita interpretantur, vivere cum intelligentia earum rerum, quae naturae Convenirent, eligentem ea quae essent secundum naturam rejicientemque contraria m. Et mox e in Una SImPlex, cuinius Zeno auctor, posita in decore tota, id est, In honestate M. TURN. s. Quin dirimat omnia. Sic reete nostri MSS : nam qui de bonorum malorumque sue dissentiunt, in reliquis re hus Parum conveniant neceAse est. Noster, Acad. II, 43 : in omnis ratio vitae definitione snmmi boni conistinetur; de qua qui dissident, de omni vitae ratione dissident in. Quom tamen liber S. Victorisexbiberet: - ΑΕ noscam omnia quae derivat omnia α; Gnlielismius rescribendum Conjecit, re ae non communia quae diribat omnia .. Sed ludos saeti vir ille doctus, dum ex vitiosissimo codice non disparem sa-bricatur emendationem. DAT.to. Non Derbis. Ut quum commoda dicere malunt Stoici quam hona, incommoda quam mala οῦ quum legenda et sumenda dicunt commoda sortunae et corporis, non expetenda : quum inin
137쪽
XXI. ATT. Ergo assentiris Antiocho familiari meos magistro enim non audeo dicere'), quocum vixi, et qui me ex nostris paene convellit hortulis, deduxitque in Academiam perpauculis passibus. - ΜΑn C. Vir fuit ille quidem prudens A et acutuS, et in Suo geriere Perfectus, mihique, ut scis, samiliaris: Cui tamen ego
asseritiar in omnibus Φ, necne, mox videro; hoc dico, 55 controverSiam totam istam pΟSSe Sedari. - AH. Qui istuc si tandem vides λ- ΜΑn C. Quia si, ut Chius Aristo dixit, solum bonum eSSe
commoda non fiumenda, non autem
fugienda. TU N. XXI. I. Antioelio. Hie Philonia discipulus relicta nova Academia inveterem remigravit, ae librum de Peripateticorum et Stoicorum concordia
edidit. Cicero, de Natura Deorum, lib. I , cap. 7 : . Si, inquit, liber Antiochi, qui ab eo nuper ad hunc Balinhum mi ua est. vera loquitur, nihil est quod Pisonetu familiarem tuum desideres. Antioelio enim Stoici eum Peripateticis re concinere videntur, verbia discrepare . . Huius auditor Pomponius, alioqui Epicureus, ali inando fuit :ac Propemodum se ab eo ex Epicuri hortulis in Academiae spatia pertractum ait. TURN . a. Atideo disere. Propter condisciis pulos Epicureos, qui istud aeer serrent, at eum magistrum agnosceret, et Epicuri sectam relinqueret, id di et t. TURN. 3. Ex nostris. W. ad verba ex nostris, etc. haec : i. e. ex schola Epicuri, quae in horto habebatur, me quasi a horem abstraxit propemodum, id enim significal v. conMellere. Pro nostris est prostris In cod. H. Mn. 4. Prudens. Doetus et eruditus.
Cornificius ad Herennium , lib. III, eap. a: a Dicitur item Prudentia acienis
tia cujusdam artificii α. Ita hominem in philosophia doctnm prudentem hic
mihi uncare videtur. Sic jurisprudentes nominantur. Antiochum etiam in Bruto milosophum prudentissimum vocat.
s. In omnibus. Ut enim fortasse ei assentiatur in sine honorum multis tamen in rebus ah eo dissentit, qnum Stoicus multo potius quam Academi-Cus ea Et : in erat enim Antiochus, ritinquit Cicero in Lucullo, eap. 43 , si Perpauca mutavisses , germanissimus Stoicus α. Quamquam ne in fine quidem cum Stoicis conveniebat Antiocho. Cicero ibidem : a Zeno in una Uirintepositam beatam vitam putat. Qnid Antiochus p Etiam, inquit, beatam, sed non beatissimam .. Familiarem sibi fuisse dieit Anti hum Cicero , qtata Athenia sex menses cum Antiocho in philosophia consumpsit, ut in Bruto scribit. Tu N. 6. Qui istuc. Cod. Va. Quid istuc. d. Pa. Quin istuc. Posterior cod. haee Ciceroni tribuit, aeqnentia. Quia
si, etc. Attico; et sie fiem Per, immutato ordine Personarum , ut, quae in edd. Atticus dicat, in cod. Ciceroni tribuantur. M . . Solum bonum esse diceret. Ultimam vocem neseirant omnea MSS, tam
138쪽
esset, malumque, quod turpe, Ceteras reS Omnes plane pares, ac ne minimum quidem, utrum adessent, an abessent, interesse; valde a Xenocrate, et Aristotele, et ab illa ' Platonis semilia discreparet, essetque
inter eos de re maxima , et de omni vivendi ratione dissensio. Nunc vero quum decus se, quod ' antiqui
Grateriati I et Gulielmiant: nee in aliare distant a vulgatis . nisi quod e rem
nonnulli dent, . solum horitim Ea et is, et paulici post , in utrum adessent an abessent. Interesset . . Forte ale eOnatituendus est Ioeua r . Quia si, ut mitis Aristo, dieetet solum honum
esse . quod honestum esset, etc. in D v.
soLm bonum esse . quod. Ita aeri benates librorum Hss oninium, neque nostris exeeptia , lectIouem restitu4mus, quam nem . Credo, soli;eii visset, nἱώ voeem diais eum nomine mitis Aristo eoniunxissent sere Olunes, a quo nomine distinctione minore sunt eiungenda , ut nos post Gcer. et Seh. seelincia. Ahest etiam illud diaerer po tbo in assa ah edd. Aae. x et x. Sed in Wiore vertia ue . . . diale minus bene itiparenthesi ponuntur. Verum iam vidi Sehas eua qni ita ad nostrum Ioetim rIIlod diaerea a st a plerisque veterI-bna. in quibus legitur esseι et inoxial pessee. Plane ita eod. N. Poto οἱ pia e nostrum et . Quia si, ut Chius Aristo. dixit solum bonum esse.
quod honestum esset . , et Postremo et Messant. interesse. Vitium ex eo natum . quia xo diale reserebant ad pro . ximum Aristo; hinc mox alii exesse nemutit esset, alii adiecerant diaeret. T4 Lais non tam ad Aristonem. quam ad Zenonem referre debemus , de quo ab initio loquutus ea . Gine. In ed. min. scripserat : . Quia si, ut Chius Aria o , dixisset. ete. . - Pravum ilis Ind erari et interesset in titillo ex libria nostris legitur; sed a cod. Cr. abest ne post ne, et in eod. II. rihilne, ut in Ctipp. Viet t. h. nimiam Pro misimiam. Verba el Aristotele eod. W. nonis
nisi in margine habet. Mn. 8. Ee ab itia. An igitur Xenocrates et Aristotelea e Platonis familia nonsuere 3 Cetie suemul. Vide sis Aead. I, 6 , s, Paris. ae Reg. exhibent et alitio PMunis frimilia. Procul dubio reis
Ponendum . . et ab omui Platonia sa- milia , ero. M DA v. - Et ab itia Plato. nis fiamilia. Nihil muland tim esse et voee ilia veterem Aea demiam signifieari, reete monuit Gree. Pro iuri eodd. H. et M. habent itio; et pro essetque eod. Cr. esseque. Ius est etiam in Copp. Vicit. h. M . s. metis. Id est, honestatem, euiaummum locum inter tria honorum genera tr;huehunt e sie eam suminumhOtium putabant Academici veteres et Peripatetici, id est, trium maximum.
ro. Quod. Ita scripsimna cum Geer. et Sch. anetoritate duorum neque vero sea . quos Seh. obiter inspeeta Grerenxii nota , enumerat j librorum M SA apud Gcer. moti, quamquam , praeter eos . Omnes fere edd. vulgatam servatit: quum decus. quod. Nana, quod G cer . ait, in plurimia edd. vett. deesse quod post Getis, id nos in sella saetum deprehendimus. Nutavimus vero lectionem vulgalam, quia eodd. Msseam non agnosentit. In codd. W. M.
139쪽
summum bonum esse dixerunt, hic solum bonum dicat; item dedecus φ, quod illi summum malum , hic solum; divitias, valitudinem, pulchritudinem, Commodas res appellet, non bonas; paupertatem, debilitatem , dolorem, incommodas, non malas : sentit idem , quod Xenocrates, quod Aristoteles; loquitur
alio modo. Ex hac autem non rerum, sed Verborum
discordia, controversia nata est de finibus : in qua quoniam usucapionem μ' xii Tabulae intra quinque pedes esse noluerunt Α, depasci veterem possessionem
et Η et in Copp. V leti. h. legitue. quod decus, quod antiqui in , in cod.
Cr. ω quod decus antiqui ... Unde quod ante Getis ponendum, et qntim excἰ- disse indices. M R. I r. Item dedectis. Aeademlei et Peripat i iei torpitudinem e tribtis mali generibus summum putant. Tiar im-dinem autem hie dedeetis vocat. TURN II. Commodas. Stoici nihil praeter virtutem honum . nihil praeter vitium malum existimant e reliqua quae eo poris et fortunae bona malaque diei mus, commoda et incommoda appellant : quae Aristo ChIus Zenonἰs δέ ei-pulus, plane indifferentia ponebat, aesummum honum statuebat, in his re-hus neutram In Partem moveri. TURN. x3. Quoniam nati pionem. Hune
loeum Aleiatus ita ex Appeno Urbie et Iullo Nypso declarat : . Lege dum
deeim Tabul. eatitum erat, Di IntervIeinorem praedia e nati titis snthos quinque pedum spatium relinqueretur. qnn ire, agere, olerque dominus posset, itemque ut eircumverti ura rum posset M. Id spatium usucapi eadem
lege prohibebatur : deinde post deiscemviros lata est lex Manilia, vel Namilia , ni In libris aeriptis reporIO : quae, quoties de his quItique pedibus
controversia esset, eligi actitrum agri. mensorem aut stiliorem iossit: qmsties eos regeret et eonstituere . Ultra ero quinque pedes, quoniam liti non stialis, sed proprietatis est, praetor adeundus erat. Ioetis antem est Ex ambiguo, de finibus agrorum et ho
a 4. Noluerant. α Inter qnἰnque P des e se voluerunt a. scriptἰ libri ha bent : AleIatus nes vertini probat, legis auctoritate ad duetus, evius haec verba sunt de controversiis agrorum : a Derigore controversia est snii Imae eonis ditionis, quo Ies inter duos pluresve terminos ordinatos . sive quae HIa igna Meundiam legom Maniliam is, vela Mamiliam , ut reperio , intra quinque pedes agitur sed vi intra quinque P des is est controversἰa quum de ili Isquinque sinalibus pedibus lis est: . Inter quinque pedes . . quum de possessione, praedio, agro. inter quinque pedes. Id e t. inter limites elatis , Itis
est. Nam nune agitur de possessione et fundo Academiae, quem Zeno unu- Pere conatur. Biennio enim legaduodecim Tah. landos usucapietiatur :nullo tempore ostieapIebantur limites
quinum pedum : etiam aἱ quis, verbi gratἱa. limitem viginti annis aras aetet sevIsset. Quod asserunt de solonia lege, hune Ioenin non illustrat. Inam
140쪽
Αeademiae 3 ab hoc acuto homine non Sine is; nec Mamilia si lege singuli, sed ex iis tres 7 arbitri fines regemus. - QUINT. Quam uam igitur sententiam .dicῖ 56mus λ - MARC. Requiri plisere terminos, quos Socrates β pegerit, iisque parere.
et vestierunt sὲ legas, id eodem sensua ipi poterἰt M. TURN. i5. Aeademiis. Academiae agro veri Icit usu apto frui Zenonem non sitiemus. Nam plane sentit Idem quod
Aeademἰei veteres, eorumque Mnten tJam usurpat, mutatia tantum voeabuisIIa lo Itur alio modo. Posse Aionea sunt agri late paleotea vel publici, vel pri ali. Ille qui dumet ahaomi deis
paseendra interpretantur, hensum non vident e qui enim agrum possidet. inngrum pecus auunt immittere Potest, an alienum agrum Non potest : indatranslatio ducta. RN
16. Mamilia. Ilane legem, quae vulgo ad a. U. 5.8 i. ab diem vero in . aliisque ad a. 64ra resertur. gravisule astiquitatis judex Car. Saxe in AEas. ad legem Mamiliam finium re gundorum is, quae Lipsiae 3 8a re vetita est. C. Mamilio Turrino, consulia. U. Sa 4. ex denario aliquo, cuius imaginem Golains, Fas . Magistrati. et Triumphorr. Boaum. lahul. 9 , de aerIptionem PIghlos annal. II . p. 392 dedit, ita vindicavit, ut dubitatio nulla relinquatur. Cottis rationibus vel hoe addi potest, quod in contro- . versia de stithos Inter Nolanos ei Neapol; anos orta , 4olus a senatu Q. Fab. Labeo,' arbiter datus est, qui post binas repulsas a. 5eto, demum eonsul suit: es. ΟΠ. I, ro. 33. Quare jam tuis xta Tahh. auctoritas de eri sorbitris, ex teste Mamilia sntilata fuit. G. -- Mamilia lue. Ali; M ilia. Receptam vero leetionem tenent 8aris. Reg. aliique nonnullἰ eodiera, V. Cic. pars tertia.
eaqne mihi certissIma vἱdetur, quom de termitiis agrorem lex fuerit Mamilia. Vide Feotiti nom.de Limili Agror. p. 4o, et Aggenum Urbicum , p. 53; P. quidem Merula de Legg. e. a , s a, ei I. V. Gravina , p. 2so, atatnant hane legem a C. Mamilio, tribuno plebis . mitia meminit Sallust Ius, B. I. cap. 44, latam. viro Limimnes eo. gnomen indid;sse. Resera tamen C. I,to Mamilio. non Limitianetis, sed Limetrinus , hoeabatur; et ab antiquἰ ribus , ut puto , temporibus hole laia miliae Limetani cognomen erat tribuis
tr. Sed eae As tres. Sse vulgo; sed legendum esse Primus, quod sciam, vidit Raneonetras, vi sed ex xl l irea athitri .. Antiqua haec, et vera seHi tura a librariis. ant setolis corarepta. Nano emendationem lex ipsa xii Tahularnm eomprobat, cuius stirit verba : . De e snio agrorum vieini ne iurganto et sed tres arbitri stie;s te. gunto a. LAMB. - λ. Legi hos quas riviae seritiimus : vel receni; res intelia Itot leges de agrorum conditionibus . quales legi Iti veteri libro Rosciam. Pedoeeam , Allienam. Fabiam. superior sensus mihi magis probatur. Namqtiod notantilli scribunt legem Mamiis . iam Ciceronis aetate obsoletam nee observatam scit se. salsum est. quum ei iam aetate Frontini observaretne. ΗIeantem iaνbieri sunt, quoa Ieimus eomia missarios. Tuam. - id. Excura. ad
te. hui. Istri. 4I8. Quos Socrates. Componit litem de finibus, ut honorum snes alat,