장음표시 사용
162쪽
Exordium de loeo, quem ambulantes adibant, desumptum , S i-3, oceasionem dedit, tum de solii patrii, tum de communis civitatis, id est, de geminae patriae, amore disserendi. S 4-6. Ad locum ipsum, quo tendebant, quum pervenissent erat autem insula in Fibreno, fluvio, sita, cujus amoenitas
coloribus, ex Platonis Phaedro repetitis, pingitur 6 6 , sedibus captis, argumentum primi libri resumitur, S 7; legisque illius summae et principis delinitione denuo proposita, s 8, hanc ipsam
legem, sua natura Valentem, di Vinam, aeternam, solamque legis nomihe dignam esse probatur, S 9-14. Quibus ex primi libri disputatione maximam partem repetitis, ad Religionem, logo constituendam et firmandam, transgreditur oratio, praemiSSO, ad Platonis, aliorumque in titioncm, in legis hiritis laudem, Prooemio, quo Opinionis, in S, omnium rerum dominis ac - moderatoribus, veritas et usus Ostenditur, S 14-39. Sequitur deinde de Religione lex ipsa, non plene illa absoluteque scripta, Sed modo summas rerum et sententias complexa; et, quo major ei accederet auctoritas, Verbis concepta paullo antiquioribus, S I9-23. Cujus quidem capita, quae deinceps, pro cujusque rei natura, exElicantur, ad haec maxime redeunt. De sanctitate in diis colondis adhidenda; quique in deorum numero habendi sunt, quique minus, S 24-28. De seriis sestisque diebus rei, temporique accommodate constituendis et celebrandis, S 29. De sacerdotum muneribus atque officiis, S 3o-33. De sacris nocturnis, S 34-37. Dc ludis publicis, cantuque iis adhibendo, S 38, 39. De ritibus variinodi generis patriis, S 4o-4s. De rebus, quae consecrandae Sint, qUaeque non
sint, S 45. De sacris perpetuis, S 46-53. De jure manium, S 54,
ad finem US IUe. Quae quidem sic exponuntur, ut alia breviter modo attingantur, alia, ut res serebat, latius tractentur, ubique tamen ser-
163쪽
moni nativus quidam color adsit. Ceterum hoc non potest non. quin quemque ossendat ,-quod auctor in legibus ipsis explicandis ad principia illa, quae libro primo proΡ uerat, atque hoc secundo denuo Commendat, tam parum respiciat : ut hac via et ratione vix dispici possit, cur tam multa de jure et lege in univorsum disputata sint, quorum applicationem et 'usum ad leges ab auctore propo tas, vel nullum videas, vel certe exiguum. ' .
164쪽
I. ATTicus. Sed visne, quoniam et Satia jam ambu- ilatum est, et tibi aliud dicendi initium snmendum est. locum mutemuS, et in insula, quae est in Fibre-
Do Dam opinor' illi alteri flumini nomen esse),
I. I. In Fibreno. Arpinatem, Ciceronis villam, duo fluvii alluebant, Fi. tirenos et Liris, eamque Amoenissimam reddebant et saluberrimam. Neminitiatriusque flavii Silius, lib. VIII ,
vs. 4 3o : α Αe qui Fibreno miscentem lamina Lirim sulphureum , tacitisque vadis ad litora lapsum Accolit Arpinas , accita Pube Venafro m. Vetus liber Partim Fibrinum, partim Fibrenum habet. Prior scriptura si era esset, opinor a fibris duceretur : sic rina Iana a fibris animalibus dicebatur : ibros autem et intras illis in locis suisse ex Varrone intelligimus. Fibrenum tamen malo. T. - Fest. P. I 48 Dacerii:
- Fiber genus hestiae quadrupes. Plautos et Sic me subes quotidie, quasis ber salicem, quo nomine extremaestaminis orae appellantur. Unde et fibras jecinorum, et fimbrias vestimentorum dicimus in. Varro de L. L. IV. x3 :- er ab extrema ora fluminis dextra et sinistra maxiliae quod solet videri , etc. . Cui tamen Otiloquuntur Sca liger et Salmasius. Vid. Dacer. ad Festi locutii laudatum. Ceterum hinc etiam intelligitur, eur in Arpino, ut in aquoso loco, arundo pro jugis Ninearum adhibebatur; uti ebi a P. Varronem de R. R. I, 8, 2 , P. 249, ed. Schneideri. CR. 2. Nam opinor. Paris. et Reg. dant Nomen e t. Lego, in nam opinor, id illi alteri flumini nomen est m. Terentius, Andr. act. I, se. I, 58 : in Nam Andria
illi id erat nomen m. Livius, VII, 26. ζ. Id enim illi deinde e gnominis mitis Vide sis et VIII. I S. D v. - Νiam Uri opinor illi atieri stimini. FOxt. M Nam opinor illi alteri flumini id nomen esse is; Ut ad Fibrenum reseratur.
Vel : - illi alteri scimini LirI nomen
esse M. CR. -Egri Ciam Cr. Posteriorem emendationem neceSsariam existimavi,
sed nomen reposui eum Schulzio post nam, ubi in cod. W. legitur ut, unquo aliquis fortasse mominis amissi vestigium agnoscat, misi malit male
sedulam glossatoris mauum agnowere.
qui ad verbum opinor addiderit ut vel supplendi loci, vel explicandi caus . iacer. item vocem Liri uesideratas, et mponi volebat loco vocabuli ilii. ΜR.
165쪽
sermoni reliquo demus operam SedenteSὸ - MARCUs
Sane quidem : nam illo loco libentissime soleo uti. sive quid mecum ipse cogito, Sive quid β aut scribo. aut lego. - ATr. Equidem, qui nianc primum 4 huc venerim, satiari non queo; magnificasque villas, et
pavimenta si marmorea, et laqueata si tecta Cont natio Ductus vero aquarum, quOS isti Nilos et Euripos 7 vo
3. Sise quid. Est a Victorio : nam editi, sise aliquid scribo , quod in solo
Pal. teri. quar ufi enim is sive aliud
quid is , S. Viri. v Μve aut quid Μ, quin modo et Fabr. GRUT. -- Sise quid avit acribo ianι Iem. Ita dedi cum Ern. Bip.
Wagn. et Sch. - Goer. dedit Ex novem codd. . sive aut quid is, qNam verti rum positionem librorum auctoritas melius, quam ejus de hae re disputatio, videtur defendere. In eodd. Cr. H. in W. est l. sive aliquid scribo . . et ita edd. Crat. Her . Ase. I. Paris. Ald. Car. Steph. sturni. Lamh. Brut. Comm. Gothois. Unus Oxon. et noster Μ. habent tω aIve aliud quid seri ho in.
Qtii nunc primum. Sic post Vi-e ovium Tumehumque dedit Grut
rus, eamdemque lectionem nostri co-dIces repraesentan . Ex re tamen i Psa
Patet Atticum numquam prius Arpini fuisse; quapropter recepi scripturam Primum , quam dudui3 admiserant Ascensius . Lambinus, Aldus nepos, aliique. DAU. - retine potissimum huc venerim. Reete hane lectionem defen-
dit Goer. dicens nunc potissimum Ponipeo in hoc laetissimo anni tempore is ἴqua lectione recepta non impeditur, quo minus Aldeus primum Arpini fuerit. Potissimum est in Copp.Vicit. h. eodd. cr. W. H. M. edd. Paris. inq ' Turn. m annori. Primum ex Ald. praetulla ; in altero commentario rio.
stram lectionem probavit) Comm. Verb. Sch. Nobiscum iacit etiam Engelbr.
l. c. P. 46. Mn. 5. Ει ρapimentia. Pavimenta e tessellis vel erustIa marmoreia, quo iam magno studio Romani tmebantur, ut non holum donii, sed etiam in villis haberent. C. etiam Caesar in expeditionibus tessellata et sectilia Pavimenta circumtulit. TURN. 6. Et laqueaω. Tectum est duplex, interitis Et extorius; h. l. interitia alis gnifiea ur, quod in euhientia, eonclavibus . item in templis ΟΡΡoni tram est pavimento et solo, grime ορ. . Vid. notae nostrae ad Selecta Prine. Histore p. 356. Lacunar dicitur eout recte laquear, Pacid est ejusmodi te trim e t grais vel trabibus ex iratervallo jraxis se invicem dispositis. quae intervalla dicebantur Incus et lacunae, atque varie
ornabantur vel pingendo, vel inan-rando , vel vem ductilibris tegendo, omnIno diversis modis ad mirifieam magnifieentiam Instruebantur.vid. Emnios apod Cic. Tusc. lib. I, c. 3s, Seneca, epis . so; suetonitis in Vit. Ner n. e. 3I. Ex ejusmodi la ineari-hus noctu in eonviviis pendebant lyctia. Vid. Virg. AEn. l. I. v. I a Palia etiam videantur apud Ern. in Clavi CIceroniana. W. . Fuos et Euripos. Luxuriam quorumdam, ut Loeulli ' Hortensii. Philippi, notat et incessit, qui in villas qnaeductus maxImis impensis Perduinxerant. Nili autem et Euripi erant
166쪽
Cant, quis uota , quum haec videat, irriserit λ Itaque, ut tu, paullo ante de lege et jure disserens, ad naturam reserebas omnia : sic in his ipsis rebus, quae ad requietem animi delectationemque quaeruntur, natura
dominatur. Quare antea mirabar nihil enim his in
locis nisi saxa et montes cogitabam; idque ut facerem, et orationibus' inducebar tuis, et versibus ), sed '
aquaeductus et alvei opetris sumptuosi, qui aquam fluviorum in morem deductavi conciperent : quodque fluviorum et freta angusti, quale Euboicum
erat, similitudinem haberent ζ ideo delicati illi splendidis noluinibus Nil Oset Euripoa vocarant. De Euripo sic Ausonius, de claris Urb. XIV. 2O :. Quid memorem ParIo contectum marmore sontem, Euripi servere Deiopis Η Ichius interpretaturbδατω9. Circumdatus erat Euripus circo Romano. Tertullianus :ω Frigebat Daemonum concilium siue aua matre magna : ea itaque illic praesidet Euripo n. Caesar, ut Tranquillus scribit, a spatio circi ab utraque Parte producto in gyrum, Euripum addidit o. Euripi etiam meminit minius, lib. III. c. 4o : . Primus eum et quinque cx odilos Romae aedilitatis suae ludia M. Scaurus temporario euripo ostenditis. Et Spartianus in Heliosa bata, cap. a3 : . Euripis vino plenis navales circenses exhibuit . . Et de Nilo tacero in Ep. ad Q. Fratrem, III. s. ita scribit 2 . De Arcano Caesaris opus est, vel mehereule etiam elegantioris alicujus : imagines enim istae et Palaestra, et piscina, et Nilus multorum Philotimorum eat, non Diphilarum . . Nilos igitur et Euripos negat . Fibreno et Liri comparandosesso. Quidam pro Nilos Tisos seribunt, adversantibus veteribus libris, quum etiam alioqui tubi non si ut aqua'ductus , sed aquaeductuum formae et Cainnales e nec in tubis esset fluminissimilitudo. Lucullus autem, Hortensius , et alii persossis montibus aetalveo derrae impresso, In PIAcinus suus flumina maritima induxerant , quiuntinc ΝΠOs et Euripos Cic ro vocat. TURN . - Τu adhibe quae his de rebus docte exposuit Stieglitet. Iti libro laudato II, p. 28O, sqq. Cn. 8. Et orationibtis. Pro orationibus Goer. in ed. min. edidit rationibus , in cujus margine Wytt. adscripsit leg. Orationibus. Idem vero in scholis ad h. l: dictavit : . Cicero videtur scripsisse narrationibus in. sed ut Ortitio .
quod supra monuimus et ad Cic. de N. D. I, 37, P. 167, ed. mri. III, i, tr. P. 495. WTtt. ib. p. 8ω, ad Im 4o, iteinque nostriae ed. miu. p. 66, in Primis P. I 8aὶ a nostro
haud raro usui Patur Pris ratis quod hic locum vix habet ἔ ita oriationem etiam poni pro expositione quacum
que eorum, quae mente Concepimus,
haud difficile sciret probatu . nisi vel
Lexica exemplorum sarrainem supPeditarent. Quare non erat quod de
Orationibus, in quibus Cicero patriae
regionis asperitatem memoraverit, ex
deperditis judicandis loqueretur Goerentius. De asperitate Arpini loquitur Cicero ad Attieum . Epist. II, 14,
9. Et Persibus. Ut Mario Poemute
167쪽
mirabar, ut dixi, te tam valde hoc loco delectari:
minc Contra miror, te, quum Roma abSis, USquam 3 Poti US eSSe.3 - MAnC. Ego vero, quum licet plures dies abesse, praesertim hoc tempor ' anni, et amoenitatem hanc, et salubritatem Sequor; raro autem licet. Sed nimirum me alia quoque causa delectat. quae te non attingit ita '. - ATT. Quat laudem ista Causa est 3 - Μ nc. Quiu, si verum dicimus ,ho C est
mea et hujus fratris mei germana 4 patria : hinc enim
io. Tempore anni. Tempore sell. aestivo. xx. Et satahritate'. Cicero In ep. ad Q. Fratrem. lib. III, epist. I :. Ego ex magnis caloribus, non enim meminimus majores, in Arpἰtiati summa cum amoenitate sitiminis me reseei ludornm dIebus . . TURN . II. Quin te non attingit ita. Gn-lielmitis repotiebat, vi quae te non attin git, Tite is. Satis quid vi ingenioso; nam vox ultima loco noti videtur eon. venire. Eam tamen expungendam puto;quippe quae, nisi fallor, Ox finalibus literis vocabuli praecedentis, et initiali sequentis, duxἱt Origin m. DAv. - on e re non attingis ita. Rathirsrescribi itissit e vi quae te non ita ab tingit M. Sed omtiIum librorum ordinem stare posse dui inm non est. Sed moverunt virum Gulielmii et Davi, II notae, Itemque Emesti, qui tia ex syllaba finali verbi attingit et prima
verbi sequeo tIs natum exse existimabat. Ilia ego non euin Goer. pro valde
postium dixerim, sed elliptice pro tit me. Nun lecta Mandii censura editionis Goerenetianae siti Ephemeridibus liti. Ienensibos , I 8 io, pu) admodum plaeet Flandit suspieio, conjicientis :
. sedi nimirtim me . . . quae te non at
tingit. ATT. Itanep quae tandem ista H. seripsit ma) causa sesip ,. pall. Dr. prci Cluent. 65, I 82. Μa. 13. O vertim distatis. Nunteipes pro germanis Romanis non habebati tur e itaque Sallustius Ciceronem iremptitiam eisem appellat, aeritum et paullo ante insitum orbi. Et de Α-- apictum responsis ale scribit Cicero. p. 8 : - Quia quum ab hoe eodem impurissImo parricida rogarer, cujus essem ei vitatis M. Et in Antonium :. Videte quam despiciamur omnes qui sumus e municipiis, id est, omnes plane : quotus enim quisque non est p . Et ex oratione pro Sulla, pro Peregrinia prope habitos intelligimus. C; .ronia verba sunt: . Quum Tarquinitimet Numam, et me tertium peregrinum regem esse dixisti, mitto jam de rege quaerere : illud quaero. Peregrinamenr me esse dixeris . . Rursum : - Η dico, inquit, te esse ex municipio. Fateor, et addo etiam ex eo municipio, unde iterum iam salus hese urbi imperioqne missa est. Sed scire ex te pervelim, qua molarem qui ex munienpiis veniant, peregrini tIbi esse videanturis. scribit autem Livius, lib. I. eap. I, Gentilio, Ser. Cometio eos . ArpinatIbus et Trebulaias civitatem ni e datam. Ideo ArpἰDum municiis pium vocat Cicero, quum tam n Prae seeturam luisse dicat Pompeius. UL N. 4. Germiana. Vera, in qua geniti sumus e nam Roma eorunnitiis patria est municipum. Ita municipibus patria
168쪽
DE LEGIBUS, LIBER II, i. 573orti stirpe antiquissima 'β sumus; hic sacra hic genus, hic majorum multa vestigia. Quid plura λ hanc
vides villam, ut nunc quidem est, latius y 7 aedificatam Patris nostri studio; qui, quum esset infirma valitudine, hic sere aetatem egit in literis. Sed hoc ipso in
loco, quum aVNS Viveret, et antiquo more parva esset
villa, ut illa Curiana ' in Sabinis, me Scito esse Da-
rs. orti stirpe antiquissim . Ferunt Ciceronem Arpini natum matre Elula, Patre equestris Ordinis , ex regio Volscorum genere. Nam in Volseia Tollina mobilissime regnarat : eum tamen Tnllum sitius nominat, qu m ait, I. VIII, 4os. : is Tullius aeratas raptabat in agmina turmas Regia progenies et Tullo sanguis ab alto. Indole proh quanta invenis, quan nanque datur x Ans Diae populis ventuta in saeeu a civem l ni at per Gangem. super exauditos et
cuiquam sperare nepotum . . T N.
x l. me sacra. Nam familias sua privata saera habebant. Cicero pro Domo, e. II : α Quid saera Clodiae gentis, eur. Intereunt quod in te est 3 is
II. Latias. Volgo Mutius. sed me. IIor est leetio quaan damus, eo quod statim aulaietat Tullius : a Antiquo m re parva esset villa is ἔ qtarmadmodtim Turnehua etiam vidit Maer hius, satram. lib. II, e. Ii r ω Iluitis HieriIvillam, qnam via non amplam aut latam. constat propter vivaria quae ha-huit quadragIes aestertio venunda lamia. Cons. seneca ad Helu Iaal, e. s : - Qi olatius vleos porrexerint . . . hoc plus exit qtiod illia eadum ahsconda . Inram te regionem casus eiecit, in qua
Claudianus in Rostium. I, I x 4: onrba
salutant tim latas tibἱ perstrepit .a dea . Minneins Felix, eap. 32: in Et quum homo latins maneam . Intra unam aediculam vim tantae maiestatis Itieludam pisA edit quod nostram rationem diserte firmant Pal. tera. Med. et Ven. I 4 I.
x8. Ut illa Grinna. Curius Denis aius, ni aIt Columella. Praef. p. 6 r. Doni Itis sabinis, aceepta, qu. viritim diuIdehantur, captivi agri septena j gera . non minua industrie coluit, quam sori Itpr armis quaesisterat . . Et alio Italoeo. lib. I, e. 3 et a Curium a prodita prospero duetu paria vietoria , oh eximiam virtutem defereti te populo psemii nomine quinqnaginta soli jugera, supra triumphalem consularem que sortunam putavisse α. Plinius No vocomensis tamen, Aur. Vietor. de V. I. cap. 33, hune quaterna dena
populo iustera divisisse, et totidem sibi eonstituisse aeribit: deinde quingentia ob merIta publice donatum fuisse. Ceis tertim haec Corii vili , de qua loquiis tur, iuxta Catonis agros fuit, qnam
saepentimem Cato invi hat, et agellἰ modulum aedientarumque frugalitatemae tenuitatem mirabatur. ut Plutar-elius serihIl : quod et Cieero declarat in lib. do Aenee . cap. Is : ω Ergo in hae vita 11 Curius quum de Samniti-hus, de Sabinis, de Pyrrho trium.
169쪽
tum. Quare inesL nescio quid, et latet in animo ac Sen Su meo, quo me plus sic locus sortasse delectet: siquidem etiam ille sapientissimus vir s, Ithacam ut videret ', immortalitatem scribitur repudiaSSe. 4 II. ATT. Ego vero tibi istam justam cauSam puto, cur huc libentius venias, atque hunc locum diligas. Quin ipse, vere dicam, sum illi villae amicior modo factus, atque huic omni solo, in quo tu ortuS et Pro- Creatus es. Movemur enim nescio quo pacto locis ipsis, in quibus eorum, quos diligimus aut admiramur, adsunt Vestigia. Me quidem ipsae illae nostrae Athenae non tam operibus magnificis exquisitisque antiquorum artibus delectant, quam recordatione
aetatis; cujus quidem villam ego eontemplans tabest enim non longo a mea) admirari satia non possum et hominis ipsius continentiam , vel temporum disciplinam in. Τ N. Is. Ille svientissimus vir. LoeIs a Taen. et Dav. laddatis adde o M. H. ars; -5. Ovid. ex Ponto I, 3, 33, sqq. . Non dubia est Ithaei prudentia: aed tamen optat Famum de patriis posse videre meis . Cf. etiam Virg. log. I, 83, et reschylus ἰn Agamemn. 548 54o . Ceterum observari debet comparationis elegantia alia etiam ἔ scilicet, quemadmodum dulcis
est Cieeroni germana Patria, ut suam , esse sibiquet caram numqNam nega verit, ita totus hie tractus erat asperior, ut nit in his loris nisi saxa et montes cogitaret Atticus vid. paullo superius); cf. Cic. ad Att. II, gr. in quo rvestrem I Engelbronneri est hoe voeabuli monstrum J Ithacam egregie
simul referebat. Engethz. l. e. P. I l. Ceterum in uno eod. Casset. Post vis additur glossa Ulixes. ΜR. so. Ithacram ne rideret. Cicero de orat. lib. I, cap. 44 : . Cnjus rei tanta i ae natura est, ut Ithaeam illam in asperrimiη saxulis tamquam n id talum affixam sapiensmirmis immortaliis tali anteponetet . . Hom. Odyss. A. 56:
ρ Tat. ae mollibus ut semper dietis et lenibns ambit Demulcens, Ithacea sittit immemor e ille sed usque Vel modo de patria salientem cernere terra Ut fumum possit. exoptat morae Pa eisei m. TURI . II. I. Mooemur enim. Cicero de FLnibus, lib. V, cap. T : in Naturane nobis hoc, inquit, datum dicam, an errore quodam, ni qnum Ea loca videamus, in quibus memoria dignos
viros accepeHrmas multum es- Er-tos, magis moveamur quam si eorum Ipsorum aut facta audiamus, laut scri
ptum aliquod legamus p velo ego nunc
moveor in , et deInceps quae sequuntur. TURN .
a. Exquisiusque. Ut tahulis pictis. signis et statuis, quae omnia perseri-huntur diligentissime a Pausania.TU N.
170쪽
summorum virorum, ubi quisque habitare, ubi se-ilere, ubi disputare sit solitus; studioseque eorum etiam sepulcra contemptor. Quare istum, ubi tu es DatuS, pluS amabo posthac locum. - MARC. Gaudeo igitur, me incunabula in paene mea tibi Ostendisse. ATT. Equidem Ino cognosse dii modum gaudeo. Sed s
illud tamen quale est, quod paullo ante dixisti hunc locum sidem ego te accipio dicere Arpinum ψ) germa-
3. Ineunabula. Per metaphoram dNeuntur origines samiliae et gentis; pro Prie est lectulus, culcita, pulvinar, in quibus ponitur infans, ipsae fasciae quibus involvitur; at cuniae sunt ipsa vas ligneum, sive alterius materiae, cui lectus cum insante imponitur. Mn. 4. Arpinum. Omnes servant libri hane Iectionem . nisi quod a cod. M.
abeat idem. Neque vero virorum doctorum conjecturis intactus mansit ImQua. Primus eum agressus est Lamb. acribens in quem ego te, etc. is Sehess
res Conjecit : ω idem ego 'te accipio dicere ac Arpitium is. Magnerus deletam volebat totam parenthesin, ut Prorsus inutilem, quippe quirin Atti-Cus Prope sciverit, hanc esse villam Arpinqtium , eamque esse Partem muniet pii Arpini. - Hoc dicere velle certe ineptum erat : aed κlius est loci sensus, ut videbimus. Rathius, vi hac lectione nihil ,- ait, ineptius videtur.
Equidem scribo M. velim, ne fallar
Aunc locum c eamdem ego te acciρω incere Romam I geri uam Patriam
esse sed tram. In V. eamdem nomen
anticipatur patriae, ut cap. 3, in V. quem quae est lectio Davisti), Thrα-mιs Dirotes . . Nolo immorari huic
Commento confutando, in quo, quam quam is voluerit ne fallaturis, lapsus est, sive spusum, sive rarionem gramininatiuam sPectes. Goere ius eorroit.
levi , ut ait, manu, id enim, ut id adseqnens substantivum, ex graeeismo , reseratur; enim, ut Saepissime, Parenthesi inserviat Quo facto hanc , Credo, vult exire sententiam : is hune Ioenm germanam esse Patriam vestram id, i. e.eam v. ita, ita, enim te accipia dicere
Arpinum in. Mihi quidem ea emendatio non justo loco inferre videtur grae
datio recipienda videtur. SchutEius dicit : in Non male. Sed tamen vulga. tum defendi potest hoc sensu : idem nempe germosem patriam) audis tas mitis etiam dicere Arpinum esse, non solum hanc viliam Aminatem . . Sed quum germanam Patrium Seq u-tur, non Bntecedat, in parenthesi ad ea verba respicere, vel potius prospicere , ratio grammatica vetat. Η vult Noster : Fundo in Arpinatem esse quasi
partem Arpini munieipii, de quo, C. s, ita loquitiar et u hie sacra. hic genus i. e. in hoc municipio habeo gentilitatem; quare cave corrigas hinc) . hic
majorum multa vestigia m. Ergo lati
dum Arpinatem ipsum, ut Λrpini pa tem , Arpinum dicere solebat. Quare . si quid mutandum, ego malim I α quem item ego te accipio dicere Arpinum ..ΜR. - ne Deum. Sensus est: quia maia hanc villam, quae tu agro Arpinati est, Patriam esse tuam ἔ scilieet municipium Arpinum. cujus est hic nger, tuam Patrium fateris. Atqui non Arpinum patria est tibi. sed Roma. TU N.