장음표시 사용
271쪽
tutio diretio a tener viva et uor de Fe-deli a memoria ella Passione o 0rte delRedentore. Si abbi an pur questi ei atticontinuati, che formino 'unita deli 'agion0:
avrassi bens una continua Zione successivadi riti e cerem0ni riguardantici medesimo 0ggetto, a non gia una c0ntinua gione edunita identica, nde a fungione deli 'Ostiari servata abbia necessariamente ad aversi per continua Zi0ne e compiment deli 'antecedente Sacrificio Che se ori a dii si che lauessa de Presanti sicati per i speciali riti pr0prii di uel giorn0, et suo strinsecolia una a quale apparenga di Sacrificio, ilconcederba purch mi si dia che ne sens0stretto e pr0prio non Sacrificio, n com-piment di vero Sacrificio. maggior 60nserina di quant sinora si se detio iova ancora it iste itere, chen vi e obbligo, illi a Rubrica rescriVe, che i Sacerdote, it quale a celebrato et Giove di, e ella Messa a consecrate due Ostie, abbia pol ad seguire e sacre sun-gioni della Feria VI, e conchiuder te colla Messa de Presantificati Angi universale elyuso contrario e Delle Patriarcali, atte-drali, Collegia te e lites C0nventuali peri solito celebra te sacre iungi uni uell0, che si di turno, bench diverso dati'altro, che a celebrato et Pantecedente Giovedi; angi cos si pratica ella appella Pontificia, ve ella Feria V in Coenu Domini canta Messa un Cardinal Vescovo, Della Feria VI il aggior enitengiere Diro di pili, che a Sagra Congrega gione de miti ha credulo universale a diversita de Celebranti in questi turni, oicli uelle questioni Spes80 proposte Se ed a chi dei, basi 0nsegnare a chiave deli'Urna, che racchiudela sacra e riservata stia costante mentelia is p0sto Canonie re Dignitati, qui in crastinum Feria Vi in Parascen erit celebraturus Sacerdoti in crastinum celebratur0. Lo tesso e che dire : Al Sucerdote cui occa per turno. 0si ella Pacen. 30 Ianuarii 1610 et i spalen scianuarii 1633 6 22 0vembri 1636, Granaten. 16 Ianuarii 1664 Carthagenen 15 Marti 1732, Tiburtina 7 Decembris 1737. Si
tralasciano per brevit altri simili Decreti. Ma se a Messa de Presantificati osse una c0ntinuagione e compimento de pressedente
Sacrificio se te iungioni di ambedue te Feriesi ovessero avere come componenti una sola identica agione cosicch D0n conSUm3n-d0si Ostia preservata, restasse imperseit0il Sacrificio della Feria V, agi 0 vorrebbeche, per m0d di regula, seneta n legit- timo impedimento a fungi 0ne della Feria VI venisse se gutta da uello stesso, che a celebrat ne giurno antecedente. Dunque quat 0ns eguen Za se ne doura de- duri e Non alti a certamente, se non chela Messa de Presantificati non vero Sacrificio, ii compiment di Sacrificio. N punt mi mu0ve 'argumento, chesi a d ait 'autore dei primo Volo. Ultrechlii 'opinione probabile, alia quale egit si ap-p0ggia, ci0 che a Messa de Presantificati c0mpimento deli' antecedent Sacrificio)si h dimostrat essere '0gni agiones sui nil si de risset tere, cli qui n0 sit ratia de Sacramento consiciendo oppure de validitate Sacramenti; apporto a quali, qua lunque dubbi0, che si fondalo e ra-gione vole, basta, perch si abbracci ii partit0, che me ita a cosa in si cur ma laquesti0ne si riduce a Vedere, se a sun-gione deli 'Ostia consecrata debba aversi perc0si connessa c0 Sacrificio dei precedentegi 0rn0, che si abbia a tenere per parte integrale de medes imo. Qui a validita dei
dosi, secundo it rescritio rit0, per qua-lunque inaspetiato accidente, '0stia pre- consecrata, i Sacrifici dei precedentegi orno nulla perde delia sua persegione ei integrita, b pud acquis tare maggior persegi 0ne : perci credo n0n 0 tersi am- metiere ii sentiment es post dati autore dei primo V0t0, ii quale, at tenendosi at parere, 0 me egi crede, probabile di ochi Teologi di s0pra i consutati, iudica id essere susticiente, percli possa e debbait Sacerdote n0n digiun continuare 'in
Da quanto si h et to si qui sembra
ficati non Sacrificio, n compiment di
Sacrificio Che se id n0 bastasse, assai di foret aver deve 'esempi de Parroco,ehe in due distin te Parrocchi ha celebratonet iove di Santo, e si ne li' una, come el-Paltra a riservat P0stia per consumarsinet seguente Venerdi. Se in questo gi 0rno compie a iungione ella prima Parrocchia, non pu iteraria ella seconda, perch non piu digiun0, avendo sorbito la particola in-
sae lib. 3, cap. 5, num 5 aderendo al
272쪽
per celebratione duarum Missarum eodem die per unum Sacerdotem ullar. 0 m. 2,C0nstitui. 3, pag. 14 et seq. Mi si lecti di qui riporta per interoci 'artic0l della det ta
lis regionibus mos in0leverat, qu0 Pa- rochi duarum Parochiarum Feria V ma- ioris hebdomadae iscium faciebant, pri- mum in una ex Parochiis, et deinde il- lud iterabant in altera. Ieiunii praeceptum in sumpti0ue u charistiae non est iuris Divini, sed Ecclesiastici, teste Cardinali Bona, Rerum liturgi carum lib. I, cap. 21,
num 2, ubi reser initio non omnibus in locis universos praedicta lege obstri- etos fuisse : cumque, hoc minime ob-ε stante, animadversum fuisset Parochum celebrantem Ossicium in secunda Par0chia, n0n ieiunum sumere Eucharistiam sub Specie panis, sumpserat enim in dicio, quod celebravit in prima Parochia, par-cticulam Η0stiae consecratae die praece denti, una cum vino non consecrato, et Sic ieiunium regerat naturale reprobata fuit c0nsuetudo, etsi, uti asserebatur, pietati et devotioni innixa. 0 exemplo per culsi alii Parochi duarum Parochiarum, aliam induxerunt consuetudinem, ut utra
que Parochia is cium Feriae VI mat 0ris hebd0madae celebrare p0ssent praeter mittendi scili et haustum vini in primu 0ssicio, qu0 in prima Parochia celebra
bant, sumentes tantummodo pessiem pa-
nis, ut ieiuni in secunda Parochia stic cium sacerent, Missamque, quae dicitur Praesanctificatorum, celebrarent. At haec qu0que c0nsuetudo fuit repr0bata, ut pote contraria ritui Ecclesiastico, quem et 0rdo Romanus et Sacramentarium S. Gre- 40rii praescribunt et adhibet universalis Ecclesia. Frauciscus Sylvius magni nomi ni The0logus, o m. 5 suorum perum editionis Antuerpi en is orat. 1, quae est unica de isci Parasceve, rem graphice exp0nit, nec Parochorum consuetudini censet esse ullo modo deserendum. De hac eadem re plura habentur apud Sua re inra pari. Divi Th0mae tom. 3, qua est. ari 2 disput. 80, se et 3 et n0s ipsi haec omnia exp0suimus in nostro tractatu de Sacrificio Missa ; et in alio tractatu de
Festis Domini Nouri Iesu Christi part l, typis Patavinis edit0, g 30 et seq. con-
sutavimus err0rem Graecorum schismati
corum, qui volunt in Missa Praesanctifi- cat0rum, per immersi0nem particulae in Calicem ex Sacratissimam ostia detractae, transubstantiali 0nem fieri vini in Sangui nem Christi, et diximus Sacerdotem, in ossicio Feriae V maioris hebdomadae, si1 mere Christi Corpus et Sanguinem, cum utrumque revera sit sub specim panis praecedenti licet die consecratio.
Santo Bella seconda hiesa, d0po avertaes0guita ella prima, perche 0 hii di-giuno, avendulo do vut frangere per necessita in osservanga de rito rescrit lodalia hie sari multo men p0tra esser e cito it sari ai Sacerdote, che, non gi peri' osservanga de preseritio Ecelesiastico rit0,ma per natural nece 8sita, o per qua lunque altra iasi 0l0ntaria o accidental agio ueti ovasi di averto vi0lato. a Rubrica tit. 9, num 4 contempla it solo caso, in cui si abbia a complere inter rotto Sacrificio, perche non deliba rimanere imperietto se Missa per alium Sacerdotem expleatur ab eo loco, ubi ille desiit et in casu nece sitatis, etiam per non ieiunum . . a sicc0 me a Messa de Presantificati, attes quanto si h et tu, non Sacrificio, ne compiment di Sacrificio, cessa it moti v di da compiment aci che e perset tamente compit e perlegionat ed in cons eguenga, tolla di me ZZola condigi 0ne assoluta della positiva necessita, n0n utra it Sacerdote non digi uno
consumar '0stia preservata, a d OVra questa esse ri post ne Tabernaeolo.
Faccio qui fine, tralas ciando que di pila,che dii putre in conserina di quanto ho
perche consummato, a per prender Otivo dat medes imo, assine di pr0vvedereali 'avvenire, dandosi ui simit caso lariso iugione p0tra servire per vieppi c0nser mare quel che glara ceri ciue checla Messa de Presantificati non si Sacrificio, ne com-piment di Sacrificio. Crede rei percio, cliepotrebbe esse re it Rescritto, 'me Si egue. Ad Q. Provisum in secundo. Ad 2. Si ministrans ut Diaconus est Sacerdos et ieiunus, ipse assumpta a Sula,
273쪽
prosequatur Oicium, et Missam praesun-ctilicat 'rum abs0Ioat, alterque non ieiunus Sacerdos ei succedat in munere Diaconis quatenus vero ille sit dum tuaeat in Diaconatus Ordine constitutus, et nemo alius adsit Sacerdos ieiunus, cesset Dicium et suoru Hostia reponatur in Tubernaculo, die sequenti post sumpti0nem Culicis a celebrante
Dubitatum saepe sitit, num in rati0nibus recitandis in mei et Missa S. I 0 annis Constantinopolitani Antistitis et S. Petri Episcopi Ravennae addi possent agnomina Chrysostomi et Chrysologi, an potius mitti, vi-gure Decreti ab hac S. 0ngreg. editi in E insit den. 23 Iunii 1736, qu0 iubet ut
e ungantur omnino in rationibus tun- tum cognomina et patria Sanct0rum. Iure autem super hoc rogata . . . definivit stricte accipiendum esse praefatum egretum, ne extendi ad agn0mina vel pron0mina specialis praer0gativae, qua Sancti decorantur. Ratio autem discriminis est, quia
familiae c0gnomina et patriae designatio distinguunt pers0nam ab aliis, quibus idem
nomen est, et cum 0ratio dirigatur ad Deum, non est opus, ut Sanctus, cuius mem0ria rec0litur, cognomine aut patria ab aliis eiusdem nominis secernatur. Etenim, ut notat Cavalerius tom. 2, cap. 38, decr. 1 nium. 4: In rationibus . . . . Deum ali 0quimur,
qui haud eget instrui cuiusnam Sancti intercessionem postulemus quare ab Orationibus aliisque, quae ad Divinum pertinent ossicium, merito ad distincti0nem patria apponi vetaturo et ibidem deci . 2 num. 2: Ubi in praecedenti decreto ab rationibus patria expungi dumtaxat praescribitur: modo et patria et cognomina expungenda dicuntur. Sicuti namque in praecedenti decret ponderabamus, Deum, quem in rati0nibus alloquimur, ut intelligat cuius Sancti praesidium imploramus, cogn0mine aliquo nefas est indigum repulare P. Non ita dicendum de pr0n0mine, qu0d includit atque designa specialem quamdam
qualitatem seu praer0gativam, qua Deus de cora Vit Sanctum, de quo recitaturissicium, uti sunt Ioannes Chrysostomus et Petrus Chrysologus. 0 enim pronomen adiicitur, ne confundantur cum aliis Sanctis eiusdem
nominis, uti sunt familiae cognomen et indicatio patriae, sed adiicitur ad recolondum singulare donum iisdem concessum, quod ad Dei donantis gloriam refertur et ad fidelium aedificationem. Praesalus Cavalerius ibidem decret 1, num 5, 08tquam a regula excipiendas esse d0cuerat e Mariam Magdalenam, Mariam Aegyptiacam, aliasque Sanctas, quae Mariae n0men habent, ut distinguantur a Maria Christi Matre, quam sicuti dignitas a caeteris mulieribus admodum distare iacit, ita congruit eadem secernatur, ita ut Mariae n0men absolute et simpliciter pr0nuntiatum Matri Christi dumtaxat ad aptetur ν pr0sequitur ad decr. 2, num 4 4 ab hac regula vetante additionem c0gnominis e patriae exciperemus agnomina illa, ut Chrys0stomi et Chryso-l0gi eici, quae tituli 0 noris sunt et praesertim, quia n0vissime cum h0 titulo in Breviarium S. ebriis Chrys0logus invectus fuerit Q videri etiam p0test Guyetus in Hortologia lib. 3, cap. 2, quaeSt. 5. Et revera, si in rationibus id exprimendum est, in quo magis emicuit Sanctus, de quo celebretur memoriam ad fidelium aedificationem et exemplum curnamtagendum erit pronomen, qu0d donum Dei includit et pandit, veluti sunt Chrysostomus et Chrysologus' Ν0uue haec duo pronomina miram exhibent in dicendo lacundiam et in suadendo emeaciam, qua 10annes et Petrus suerant insigniter a Deo ditati, ut docerent, instituerent, c0rriperent, animarum
spirituali saluti c0nsulerent ac devios in vias D0mini revocarent Num ne grande hoc Dei d0num, qu0 nedum honorificum est illis, quibus datum est, verum etiam in largituris D 0mini gloriam c0nvertitur, cui soli debetur laus, h0nor et gratiarum acti0, in rati0nibus tacendum erit Numne huiusmodi pronomina confundenda sunt cum a miliae cognomine et designatione patriae, de quibus, dumtaxat 0quitur Decretum anni 736 Res tamen clara ulteri 0ri illustratione non indiget et cessat m0do
quaelibet contr0 versia, p0Stquam S. C., remature disgussa, pronomina illa retinenda esse declaravit, ut patet ex relato Decreto.
Firmum igitur stat, qu0 per Decretum anni 1736 delenda ex rationibus sunt familiae cognomina, patriae designati et aliae quaelibet additiones, quae ideo invectae
sunt, ut Sanctus ab aliis eodem nomine nuncupatis distinguatur 0 autem pronomina, quae iis noris sunt, et ad significandam Sancti, de quo fit ossicium, singularem a Deo ipsi datam qualitatem app0nuntur.
274쪽
Ad unisu u. Facti species haec erat. Bricti noriensi Di 0ecesi novissimis temporibus plures accesserunt Parochiae cum suis
plebibus. Siquidem ex conterminis Abbatiis S. Elteri de Galeata et S. Mariae in Cos med in suppressis, s me. Pius VI anno 1784 duodecim Paroecias, quae temporali Pontificio Dominio subiiciebantur, Bricti n0riensi Ecclesiae adiunxit anno 1806 s. m. ius VII addidit septem alias, quae prius ad Abbatiam ullius Foro Pompilii pertinebant. Quoniam autem ab eo usque tempore, quo Briclinoriensis Civitas ad Sedem pisc0palem evecta fuit, quod accidisse sertur saeculo XIV Virginem et Martyrem Catharinam, quae
iam erat Titularis maioris Ecclesiae, Cathedralis hon0re p0stea dec0ratae, Civitatis et Di0ecesis incolae, ut principem Patronam habuerunt, ei tribuentes emnia Venerationis obsequia, quae Patr0nis debentur; pini invaluit, quod adieetae supra- memoratae Paroeciae, ut caetera Dioecesis loca, S. Catharinam in atronam assumere deberent. Hinc orta dissidia, cum aliquae plebes, qu0s antea coluerant, nollent cum diverso Patron c0mmutare. 0mposita ressuit quoad Paroecias primae accessionis nam si unus excipiatur populus errae Civitellae, qui arbitratus sibi Patronum adesse
S. Philippum Nerium, haud se induci sivit, ut S. Catharinam ei in Patronatu sussiceret aliae omnes undecim minime dubitarunt illam in Patronam habere, quae hoc honore in Dioecesi ricti nuriens dec0rabatur. At n0n ita accidit de aliis Parochiis avulsis ab Abbatia et erritori Foro Pompilii singulae quippe Patr0n0s, qu08 prius
coluerant, retinere voluerunt. Huiusmodidissidia et in Patronis colendis varietates, excitarunt s0licitudinem vigilantissimi pi-SHopi, qui, ut cuncta componeret et adsormam legis exigeret, . . . Supplexi 0gavit, ut quid facto pus esSet, Sua U-ctoritate definiret. Implexa res videbatur, cum de tot diversis atronis ageretur nihilominus S. C. brevi responso ad duo prima Dubia singulis plebibus, quae peculiares Patron0s venerabantur, sua prudentia consuluit. Generalem regulam dedit ubiqus in
similibus se ivandam, qua, ut Saepe aliaS declaratum suerat, sancivit ab omnibus colendum esse Civitatis Patronum, dumm0d0 in locis Dioecesis nullus reperiatur Patronus principalis. Hisce adnumerari nequibat
p0pulus Terrae Civitellae, qui perperam putat sibi adesse Patronum S. Philippum
Nerium, minime servata forma Decret0rum
Urbani ΙΙΙ, arbitrarie assumptum. Id clarissime evincitur, tum quia idem Sanctus in illa Terra ritu dup. mai gaudet tum etiam quia usque ad annum 1784 in eadem cultum principalis obtinuerat . l-lerus Ecclesiae, cui tunc subiiciebatur, Patr0nus. Nequit igitur praefatus populus seriatum habere diem festum S. Philippi nisi
ex simplici devotione fiati, sed iuxta prae- satum . . resp0nsum, . Catharinam, ut praecipuam Patronam colere debebit. Quid vero dicendum de Paroeciis et plebibus, quae sub iurisdicti0ne suerant Abbatiae ullius Foro Pompilii, et m0do adiectae sunt Dioecesi ricti noriensi, si retinere cupiant Patron08, qu0s, ut principales Territorii, in quo VerSabantur, c0luerant Turbandi ne erunt a legitima possessione, et c0gendi ut alium Patronum assumanti Si meum sas est expromere sensum, in libertate iisdem id esse relinquendum videtur. Dissicile enim
est, ut antiquum Patronum, quem tam ma-i0res, quam ipsi specialibus venerationis significationibus c0luerant usque adhuc, m0do velint deserere, ut alterum pr0Sequantur. Vere quippe ipsorum Patr0nus, quia talis erat Ecclesiae, cui subiiciebantur. Sed licet haec mea sit opinio attamen magis c0ngruere credo, si fieri sine turbis et os- sensi0ne p0test, ut 0itationibus inducantur harum Parochiarum et agorum ineo lae ad debit honore c0lendam Patronam Dioecesis, ad quam modo pertinent. Plura disserere non est opus consulto tamen haec adnotavi, quia n0 raro accidunt huiusmodidis membrationes et adiecti0nes, ac opp0rtunum Visum est, c0haerenter ad . . C. resp0nsum, regulam tradere, quae hisce in casibus quoad principales Patronus servanda
sit. Ad rem hanc illustrandam nonnihil prodes aliud regentius Decretum eiusdem S. C. in C0llen. 2 Maiiii anni mox praeteriti 1824 cum subiectis adnotationibus. ADDUBis vulΙ. Iure quaesitum fuit: innpossit pisc0pus tolerare, quod in Calendari dicatur Patrona Civitatis et Dioecesistam . V. Maria de Lacu uucupata, quam S.Catharinas et M. s. Unus namque, ut decreta iubent, Patroni civitatis nomine et praer0gati Vis gaudere potest quamobrem cum S. Cassiarina . et M. ab immemorabilitem p 0re talis sit, perperam in Calendario principalis Patronae qualitate . V. Mariade ac donata est. Habet quidem lscium
275쪽
ex concessi0ne . . . dii plex l class. cum clava sed sola elevati ritus n0n
valet ad patr0 natum, quum alii multi sint tituli, qui . . in dicunt ad illud indulgendum. Ad patronatum inducondum aliae
et multo plures sunt Conditi0nes, quae requiruntur, et in casu et in specie nostra omnino desunt. Specialissimus cultus, singularia venerationis obsequia debentur B. . . quae prae omnibus Sanctis omnium Christissidelium Patrona est verum nun inde consequitur, qu0d non generali dumtaxat, sed etiam peculiari alicuius Civitatis vel loci
patronatu gaudeat, cum adnexis praerogativis et privilegiis, nisi praecesserit 0rmalis electio et subsequens confirmatio, iuxta Urbani decreta. Ideo S. C. proposito Dubio respondit: ε egative, etiamsi metum Beatissimae Virginis celebretur sub il dupl.
Ad unisuri V. Altera se offerebat quaestio de abstinentia et ieiunio se ivando in
pervigilio Festi S. Catharinae principalis
Patronae. Variae erant sententiae. 0tabat
extenso Calendari Dio egesanici Vigilia eum ieiuni0. 0gatus, quo iures ignorare as-Sus est neque ex caeleris iuventus est
ullus, qui id sciat. Certum tamen est alios esse, qui tenent ex praecepto Inuin servandum, alii putant in arbitii id relinquendum, et quatenus servari velit, n0nnisi ex devoti 0 ne laciendum : hinc scandala et peccandi pericula. Qui ieiunium non servant scandalo sunt iis, qui abstinentiam et ieiunium in praecepto esse arbitiantur et ex diverso opinandi modo orari potest periculum qu0ad populum perandi cum erronea c0nscientia. 0que magis id timendum, quia n0n una est, sed varia Consessariorum praxis . Ut rem componeret, S0lertissimus piscopus nus sibi dedit scrutandi num ex voto, num ex consuetudine, an alia quacumque ex causa huiusmodi ieiunium inductum fuerit nihilque iuvenisse satetur, unde saltem coniici posset Vigiliam hanc cum ieiunio de piaecepto servandam. Ad hanc igitur S. C. re cui sum habuit pio
solutione Dubii. Quid ei go iuris Decidendi
ratio a regula generali petenda est, quad0cemur huiusmodi ieiunium non esse in
praecept repetendam vero eiusdem originem, vel a Maiorum voto, Vel a consuetudine ac voluntaria populi devoti0ne. ulla lex est, quae iubeat principalium Patron0rum Festa praevenienda esse in pervigilio, et illa dumtaxat sub piaecepto cadunt, qude
in Rubricis. Breviari, et inissali Romano suis apte locis nutantur, vel cum officio et
Missa atque ieiunio servanda, vel cum alterutro tantum, iuxta qualitatem Festorum et temp0rum, in quibus cadunt. In 3p0-
thesi vero, quod ieiunio originem dederit
votum a Maioribus nuncupatum, h0 non obligat successores, qui n0n voverunt, ut pluries declaravit S. R. C., praesertim Velo
sensu declaratum fuit, ex dispositione Constituti ianis praedictae Universu perii bem Ulbani P. VIII pro observatione Festorum dat. Idibus Septembris 642 persona V0 venteStantu in teneriis. Huiusmodi autem responsum idem Urbanus Ponti sex laudavit et approbavit, dixitque cintentionem suam suisse per eam C0nstitutionem tollere Festa de voto quoad vim praecepti et reducere illa ad instar est0rum de devoti0ne, praeservata obligatione ratione ei sonalis c0ntractus ex vi 0ti provenientis ipsismet personis tantum, quae voverunt . Ita etiam sancitum
sui in Hipp0iegien die 19 ovemb. 1650, in Marianen die si Marti 1658 et 15 0-bruarii 1659, in Barcinonen. 20 Decem bri 1659 et in Panormitana die l Februarii 1744. Ad consuetudinem quod attinet,
haec laudabilis est, strictam tamen obligationem n0 inducit. Guyetus in Hortul0gia lib. l, cap. 17, qua est. 2 de hac re agens: Multorum pia, inquit, ac laudabilis c0nsuetudo tam Saecularium, quam Regularium, ut in pervigiliis suorum Patron0rum,
sive ex dev0tione, sive ex statuto et Ordinati0 ne aliqua particulari, ieiunium servento : mox quaestio 3 quaerit Num legitimus sit ilius in udi igiliarum usus 2 set respondit ut sequitur: ε cum Ecclesiae illae, in quibus receptus est, insigne Sint, ac titulares, quae suo item gaudent Bre-Viari pr0prio, n0n tantu in legitimi1s est eiusm0di usus, sed etiam venerandus ac laudabilis adeoque ii re retinendus. 0 10ad vero alias Ecclesias, quae R0man Breviario mancipatae sunt, si talis etiam usus apud illos inductus est ex legitima item consuetudine , quae numquam interrupta suerit, n0n vide quid necesse sit eum abrogare , maxime cum id patitur ratio temp0ris, nec aliud occurrit impedimentum at velim id sit praeter Rubricas
quidem, at non contra . . . . ubi vero talis
usus ine0gnitus sui hactenus, haudquaquam eum legitime itiduci posse crediderim, cum nihil simile in Rubricis permittatur ubi agi de in0re illarum Ecclesiarum, quae pr0pri gaudent Breviario. iungendi ieiu-
276쪽
ni Vigiliae ossicium), cuius proinde silentium hac in parte pro negatione haberi
debet. Esto ergo ieiunetur in mensa, si lubet idem est ac si ex devotione fiat)haud tamen propterea Ossicium diei immutare, aut aliquid addere as esto. quidem commendatissimus Auctor inductam laudabilem et legitimam consuetudinem vult
esse serVandam, quae tamen, ut pr0sequitur, nusquam interrupta fuerit. In specie autem nostra, num consuetudo ieiunandi in pervigilio S. Catharinae legitima sit, et numquam interrupta suerit, dubium est; et dubitandi rationem asser opinionum dissensio, et consessari0rum praxis, unde fit ut ali qui de populo abstinentiam et ieiunium Festo praemittant principalis Patronae, alii non item ad id teneri arbitrentur. Itaque S. C. regulae adhaerens prop0sito Dubio respondit: megative ad primam partem, Assirmative ad secundam . Sed quoniam
providendum erat quieti animarum, cum et Consessarii in diversa abirent, scandalisque parandum erat remedium, addiderunt Patres: ε Consulendum Suio pro absolutione quoad praeteritum et exempli 0ne quoad suturum, quatenus pus Sit P.
Cupientes Magistri Caeremoniarum Pa triarchalis Lateranensis Basilicae novis privilegiis, praeter ea quibus gaudent, locupletari, preces dederunt Sanctissim Domino Nostro Leoni XI Pont. Max. eas flagitantes h0norificentias et praerogati Vas, quae Sacri Palatii Ap0stolici caeremoniarum
Magistris concessae sunt. Precibus autem ad . . . remissis, haec re mature di- Scussa, respondendum censuit: In decisis
sub die 17 Septembris 1822 in responsione
ad 4 videlicet quoad caeremoniarum Magistros Ecclesiarum Patriarchalium Urbisse I Vandam esse stricte sormam privilegitis. Aequum visum fuit huiusm0di responsum Sanctissimo Domin N0stro, ac proinde nedum Sanctitas Sua eidem Apostolicae auctoritatis addidit pondus, verum etiam ius-
Sit, ne preces amplius recipiuntur Deget
namque illos, qui immediate serviti D0mni Apost0lici specialiter sunt destinati, nedum extrinsecis honorificentiis, sed et privilegiis plurimis distingui ab aliis, qui eodem iunguntur sticio, sed quosdam intra limites eontineri debent, utpote ad unius Ecclesiae servitium destinati. Hi namque uti possunt indultis privilegiis, non ubique, sed in Ecclesia tantum, cuius servitio sunt addicti. Secus si fieret, magna oriretur consus i0, et ex communicatione privilegiorum non levis
daretur dissidiorum occasio. Si quidem, ut non infrequenter accidit in similibus, ex privilegiorum etiam limitata communica ti0ne, 08Sent, qui hanc obtinuerunt, fimbrias extendere, iuraque turbando, indebita ac incompetentia sibi munia usurpare in praeiudicium illorum, quibus privative conveniunt cavendum propterea, ne id fiat. Nequ0 illud mittendum, quod magnum discrimen p0nit inter Pontificios caeremoniarum Magistros et alios qui Patriarchalibus
Basilicis inserviunt. Quippe primi nobile
quoddam Collegium efformant, atque constituunt. Horum in munere senior Praesecti nomine decoratur et idem, vel ex eodem C0llegio alter assumptus, a Summo Ponti
fide diutatur in Secretarium Congregationis aeremonialis, cui semper praeest Eminentissimus uminus Sacri Collegii Cardinalis Decanus. Et quoniam numquam desuerunt in eodem Collegio, qui ne dum in agendo peritia et rerum liturgicarum c0gniti0ne, Verum etiam in scientificis aliis facultatibus multum praestabant ideo amplioribus honoribus digni habiti sunt. Et ne
Vetustiora exempla quaeramus, recentissima non desunt: nam saeculo proxime praeterito sacris insulis Gambaruccius et Realius suerunt insignitici inius vero Praelatis domesticis adnumeratus et modo alter, qui in eodem Colles io uerat, ob eximia sua merita et doctrinam, unu ex iis mulieribus decoratur et fungitur, quibus maiora Succedunt. Qui igitur ad huiusmodi Collegium
pertinent, consundendi non sunt cum illis, qui in respectivis Patriarchalibus Lateranensi , Vaticana et Liberiana idem munus exercent. Hi sua habent privilegia, suasque etiam extrinsecas honorificentias, quibus ab aliis inservientibus minoribus Ecclesiis distinguuntur iisdem contenti sint, nec
putata in peculiari Conventu die 27 Augusti 1822 providis legibus modum imposuit Capitulis et Can0uicis quibus Insignium
277쪽
Pontificalium usus, Vel exercitium, aut utrumque indultum est, ne sibi indebit0s usurparent hon0res, utque zib usurpatis in post serum desisterenta; simul addidit per statutas leges Apostolica auctoritate firmatas, ope C0nstituti0nis Decet Romanos Pontilices etc. IV editae Nonas Iulias 1823, nullum inferri praeiudicium Capitulis, si quae sunt amplioribus privilegiis decorata. Sed
quoniam evenire facile poterat, ut aliqui, perperam interpretando hanc exceptionem
et praeservationem, eadem abuterentur censentes sibi licere morem sequi, et honorificentias in Decreto et Constitutione n0 expressas adhibere, ac si essent speciali Indulto vel immemorabili consuetudine quae iustum supponit titulum, r0b0ratae; ideo cautum consulto suit, ut si quae sunt aut esse putantur huiusmodi privilegia, in Sacra C0ngi'. perpendenda deducantur, ad essectum opportune decernendi quod e Canonicarum Sanctionum praescripto visum sue rit Latae legi obtemperans erit0nensis Antistes et postolicae Constituli 0ni uocirca, praecipienti locorum ordinariis, e ut praesentes nostra Literas, et singula in eis statuta faciant auct0ritate nostra debitae exequutioni demandari, illaque inviolabiliter observari , interdixit quasdam hon0rificentias
et praer0gativas, quas agnovit nec X preSS3S, nec permissas in prae satis Decretis et subsequenti Apostolica Constitutione Archipresbyter prima Dignitati insignis Collegiatae Castri Cupertini, qui, licet nec iniuria, nec
perperam, iisdem uteretur, reverenter tamen mandatis paruit. Verum cum b0num ius habere crederet, ne sibi suisque successoribus detrimentum silenti asseri et e re sua esse duxit . . rogare, ut dignaretur declarare privilegia, quibus huc usque usus suit, legitime suisqe inducta, ac
pr0pterea in possessione ipsum esse manu
tenendum. minentissimi autem Patres Sacris tuendis ilibus praep0siti, inhaerentes disp0siti0ni Si quae vero te antedicti Decreti, abnuerunt ab iis, quae d0cumentis destituebantur, veluti erat mos sumendi eae Alluri para mensa, adhibendi assistentem
ministrum supra numerum, sedendi in mobili sede coria ceu et coercendas praeroga
tivas declaravit dumtaxat ad du0, videlicet, quo et trinam benedictionem, et quoad auulum. Ita habetur in supra relato Decret0 de his namque plene constabat, praesertim ex actis visitati0nis peractae anno 1686 in qua piscopus c0gnovit Che i Reverendo Arcipi et di opertino avexa i privilegi ab immemorabili di benedire it po-p0lo col antissimo Sagramento con tres r0ci, come suo te bene dire it Vescovo edando liene it privilegio di celebrare a Messa,
o solenne o privata concio an ello a dii s. Propterea huiusmodi praer0gativas appro-b:ivit, confirmavitque in instrumento vero p0ssessionis datae proviso a se lic recordationis Clemente XI de Archipresbyteratu, legitur eumdem admissum in possessi0 ne suisse : opponendu in uno ex eius digitis anulum gemmatum, quem c0ntinu gestare debet et in Missis tam solemnibus, quam privatis et ubique locorum ae pariter in
triplici benedicti 0 ne populi cum Venerabili
Sacrament ad instar Episcopi, ut ex privilegio etc. s.
Facti seriem exponere opp0rtunum duxi, immo id consulto seci, ut, qui in casibus huic amnibus versantur intelligant quae
si ierit mens Sacr. Congi'. dum Decret generali adiecit clausulam praeserΓatit am,
quae simul sus leusinu est. Qui enim in dignitate aliqua constituti Pontificalibus fruuntur insignibus, vel etiam exercere Pontificalia habent ii more, ne credant sibi licere usum honorificum alicuius praerogati Vae, quam sibi debitam, praeter expressas in Decreto et p0stolica Constitutione, arbitrantur vel x privilegio, vel ex c0nsuetudine, priusquam iura ad Sacr. it. Congr. deducant, et huius decisionem obtineant. Nam non datum est ipsis de legitima possessione decidere, sed examen et iudicium eadem Sacra Cong. sibi reservavit, et
semper est parata, iuxta can0nicas sanctiones, ad confirmandum privilegia, siqua legitima repererit, vel immem0rabilem consuetudinem, si plene pr0batam cogn0 verit. Sciant qu0que Episcopi, aliique locorum Ordinarii, onus sibi iniunctum exequendi praefatum generale Decretum, qu0d, utpote Apost0lica auct0ritate firmatum, vim legis universalis obtinet pruindeque, si in respectivis Dioecesibus aut separatis Territoriis quid inductum invenerint vel praeter, vel c0ntra in Decreto indulta et specialiter
expressa, iubere debent, ut damussim servetur idem Decretum et interea, specialis praerogati Vae usu Suspen80, ad Sacr. it. C0ngr. deducantur documenta, ut eadem, iuxta casuum diversitatem et documentOrum p0ndus, pr0 videre p0ssit, et, quid in
posterum servandum sit, praecipere, Veluti in praefato casu Archipresbyteri Collegiatae Castri Cupertini Dioecesis eri
278쪽
Ad DusIu l. tuamquam Caeremoniale Episcop0rum, dum ordinem servandum in solemni Processione Sanctissimi Corporis
Christi apte disp0ni lib. 2, cap. 33, num 4, uim Par0chis, quam Collegiatis sub Cruce Cleri Ecclesiae Cathedralis incedentibus, debitum locum assignet haec tamen regula non omni ex parte, et praeceptiva tenenda est; sed potius, ne oriantur inter divers0 Cleri coetus dissidia et dissensiones de praecedentia et loco, ut directiva habenda est: dum sub unica tantum Cruce, unicum quodammodo morale Corpus efficiunt, licet diversi ordines sint. Ideo varias locorum consuetudines non eliminat, veluti notat l. Catalanus ad hunc Caeremonialis locum num let . Eadem dispositio obtinet dumtaxat in casu, quo diversi ordines simul conveniunt, non autem si in more sit positum, ut seiunctim a Ciero athedralis, vel Parochi, vel Collegiatae sub propria Cruce incedant. Hoc adeo verum est, ut nemo ignoret universalisere usu id esse receptum. Itaque Apuani
Parochi cum a saeculo et ultra consueVerint alterna vice propriae Parochiae Crucem erigere, sub qua primum clerici, mox resbyteri, demum ipsi Parochi Superpelliceo Stolaque induti incedebant, digniorem l0 cum relinquentes Collegiatae postmodum in vim subr0gationis ad Cathedralis decus evectae)a legitima p0ssessi0ne acquisita per centenariam consuetudinem, quae Vix praeter,n0 contra legem est, turbandi 0 Sunt.
Neque deneganda eis est stolae delati0. Praeterquamquod enim de centenaria huiusm0di delationis consuetudine non dubitatur decet ut Parochi collegi aliter, non uti singuli, incedentes, a ceteris Presbyteris distinguantur. Stola quippe sacerdotale indumentum est, n0 signum iurisdictionis si excipias parochiale exercitium in tuneribus , ut quidam perperam opinantur. Nullum autem importare iurisdictionem, si Simpliciter deferatur sine ullo illius uoluulieaeercitio, docet igna tellus Om. 3, On-Sultat. 48, num 40, expresse dicens, quod Stola sine suo eaeercitio non 3 signum praecipuum iurisdictionis, sed vestis sacer-d0talis Can. Ecclesiastica s, distinct. 23; et ut tradit S. Thomas tom. 3, par ι. 9 Sup plement artic. 7, in coi p. st habitus proprius Sacerdotis, et est veluti sorma t0tius ornatus Sacerdotalis et deducitur ex
Concilio iraeharen. III et Toletan. IV, cap. 39, apud Gratian. cap. 398, . t Pani moli pari. 3, degis. 70, num 11; Rota in Savonen. Aggregationis 5 uni 1699, g Non obstat, coram Pio, ibi Non obstat quod Stola sit signum iurisdictionis, ide0que non concedenda simplici Sacerdoti et g. uapropter aliud Stola significat in piscopo, aliud in simplici Sacerdote etc. t propterea esse signum aequivocum, nec imp 0rtare iurisdictionem, nisi illam deserens expleat Parentalias. Et in Bisinianen Prae eminentiarum 27 Ianuarii 17 26 g final coram Calcagnino, bi: quod delatio Stolae in actibus non sun eralibus non est signum iurisdictionale, sed dumtaxat distinctivum Parochorum a ceteris Presbyteris se et sic etiam alibi saepe saepius, ut reser pr0bando gariantonius ad Ceec0perium pari. 3, addit. 36, sub n. 80. Et expresse declaravit Benedictus XIII, C0nstit inci p. retiosus Dei ad tollendam, ibi:
declarantes et quatenus opus erit, decernentes, ac matura deliberatione mandantes
Crucis erectionem, Stolae delationem et ingressus in Ecclesias in omnibus et singulis enumeratis ac ceteris quibuscumque similibus casibus, nullam penitus iurisdictionem
imp0rtare etc. v. Ita apud Luetum errarium veri, Stola, Dum . .
Α DUBIu II. Non eadem militat ratio quoad praetensionem Paroch 0rum, qui arbitrantur Clericos Seminarii nuperrime recti anteire debere immediate post ips0rum Crucem, non autem sub illa Cathedralis. 0bstat clare Caeremonialis disp0siti0, obstant S. R. C. Decreta sed nec ulla afferri p0test
consuetudo, quae, etiamsi adesset, repudianda foret ut irrationabilis Caeremonialel00. Sup. cit disponit, quod post Magistratum Clerus succedat sequenti ordine cirim minister p0rtans Crucem Ecclesiae Cathedralis medius inter duos Clericos portantes duo Candelabra cum candelis accensis deinde, si aderunt, Clerici Seminarii, et post eos Curati Ecclesiarum Parochialium cum Cottis tum cclesiae Collegiatae, et ultimo loco Clerus Ecclesiae Cathedralis . Utique Seminarium non esse membrum Ecclesiae Cathedralis et propterea debere in publicis Processionibus generalibus anteire, et cedere locum digniorem Curatis, Canonicis et Cler Ecclesiarum Parochialium et Collegiatarum, iuxta formam dicti Libri caeremonialis , declaravit S. R. C. in Capuana die 1 Septembris 1607 addictum tamen est Ecclesiae Cathedralis servilio, et statis diebus interesse debet Ch0ro, Proces-
279쪽
sionibus, aliisque tincti0nibus saltem s0lemni oribus ideo a Cier Ecclesiae, cui inservit, seiungendum n0n est et eo tantum
in agi digniorem locum sedit Parochis et Collegiatis, si omnis Clerus sub unica Cathedralis Cruce incedat. Vide hac de re eiusdem S. C. Decreta in Rodigi en Andren.
Di 00cesis die 2 Marti 1620, Pennen diel Mart. 1636 Capuana 4 lanuarii 1640, Placentina 3 anuarii 1661, Nucerina Paganorum die 19 Ianuarii 170 4 et 26 Aprilis
eiusdem anni Nec asserri potest consuetudo, quia agitur de Seminari erect anno 1803, in quo admissi suerunt Clerici mense Ν0vembris anno 1805, qui proinde advenientibus Litaniis Maioribus die est Sancti Marci 1806 interesse coeperunt Processi0ni sub Cruce Capituli Cathedralis. Cum itaque contrariam Par0chi habeant dispositi0nem
iuris, nec consuetudine quia reVera consuetudo neque habuit initium, nisi Clerici simplices respectivis Parochiis subiecti et
inservientes confundantur cum Seminarii
alumnis tueri se p0ssint consilium dimittant exigendi, qu0d Seminarium ipsorum Crucem sequatur. A ter quippe Cathedralis separandum non est. Quod si ipsi n0lint supplicationibus interesse ante Clerum et Canonicos Cathedralis, ei post Clericos Seminarii simplicesque Presbyter0s, servata forma aeremonialis piscoporum velintque antiquum morem sequi et se0rsima Cathedrali, publicis, ut debent, supplicali 0nibus interesse, sub pr0pria Cruce elevanda ab illa Parochia, ad quam per turnum pertinet, cum propriis singularum Cleris, id eis licet, veluti declaravit S. C. ad . Dubium.
Iure merito S. R. C. ampliavit iudicium,
quousque accederent aliorum piscoporum instantiae, una cum documentis originalibus assertam maginis . . . manifestati0nem compr0bantibus. Unus enim erat
Emerit ensis piscopus, qui p0stulationem saciebat pro universa Sanctae Fidei r0vincia Utique in meritens Dioecesi situs est Pagus nuncupatus Chin quinquira, Sacra Imagine ditatus . . . titulo Rosarii popu-l0rum devotione et frequentia ac miraculorum fama apud indos celebratissima, quae ex traditi0ne maiorum mirabiliter ad finem
vergente saeculo decimo sexto sertur ma
Dioecesanus Antistes ius habeat usurpandi nomen universae Provinciae, pro qua petiit in Patronam dari B. M. V. sub praefato titulo cum Osficio proprio in est secundario celebrando in die designanda ab rdinario, ad rec0lendam eiusdem imaginis manifestati0nem, quam accidisse dicunt die 26 Decembris perpetuo impedita Neque ad cohonestandam meri tensis Antistitis petilionem, ratio valet, quod tam Archiepisc0- palis, quam sere omnes piscopales Pro-Vinciae sedes modo vacent: nam non de re agitur, cui aut prompto aliquo remedio aut indulto consulendum sit immo nullum detrimentum religioni, illisque populis
venit, si cunctando S. C. disseratur respon-Sum, qu0usque novi Pastores vacantibus Se
dibus dentur. Et quoniam rati extendendi 0fficium sub c0nveni Enti ritu ab altera dependebat, scilicet a confirmatione Patronatus; et petiti altera c0ncessionis melicum lectionibus propriis secundi Nocturni ab authenticis legitimisque d0cumentis,
quae deerant, quum ea, quae asserebantur ad rem conficiendam, essent prorsus ineptari ideo, ne pes laberetur in lubrico, nedum opportuna, verum etiam necessaria visa est prae sata dilatio. Verumtamen, Ovis datis precibus Sanctissimo D0mino Nostro Leoni li, eadem Sanctitas Sua, cunctis perpensis facti circumstantiis, habita rati0ne tituli Ecclesiae . . . de Rosurioa 0mine agi de hin quinquir nuncupatae, petitam gratiam indulsit, eam c0ercendo ad unam dumtaxat titularim Ecclesiam sub ritu Titularibus convenienti. Sed quia, ut supra n0tatum est, apud Indos traditi viget, quod dictae Imaginis mira accidisset manifestatio, pluribus signis atque miraculis comprobata die sacro Pr0 tomartyri Stephano; ideo, ne pietas Indorum tepesceret, quae p0tius excitanda fovendaque videtur, indulsit insuper, ut eiusdem manifestationis quotannis memoria fieret in numquam immutanda die ab Ordinario fixe designanda, sed cum ossicio et Missa deSSmo 0sari pro universali Ecclesia approbatis. Sed nihil decrevit de manifestati0nis modo, cuius examen instituendum reliquit S. C., postquam allata fuerint, Si qua revera habentur, documenta eiusdem veritatem et circumstantias comprobantia quapropter nihil detractum v0luit eiusdem S. C. resp0nso, quod immo firmum manere declaravit. Haec adnotanda duxi, ne quis credat Pontificio rescripto reformatum suisse S. R. C. responsum, aut eidem der0gatum,
280쪽
quin imo simul ambo mire c0ncordant, unumque tantum intercedit discrimen vix attendendum, quod Smus id eii igne concessit, quod nullum praebebat obstaculum et S. C., ampliato iudicio, hoc etiam, quod seorsim petitum indulsisset, decidendum
reservavelat in alio Ordinari Conventu, ut sub uno eodemque Decreto aliis ad rem eamdem pertinentibus petitionibus resp0ndendo, cuncta simul comprehenderet. Ecclesiae namque sub titulo B M. V. de Ro-sario iure convenit ritus dupl l class. cum Octava et constans apud Indos traditio demira eiusdem Sacrae Imaginis manifestatione satis erat pro Indulto celebrandi Festum secundarium in ei iisdem memoriam. Verum Sanctitas Sua . . Congregationi reservavit examen documentorum, si quae sunt, de modo, quo huiusmodi manifestatiosacta est, ad effectum declarandi an pro memorato secund: iri ossicio historicae lecti0nes secundi Nocturni admittendae sint, vel reprobandae.
Duo Sunt, quae notanda Occurrunt ad huius Decreti illustrationem. Primum Versatur circa abusum celebrandi Missam Conventu alem, simul ac in horo aliqua ex Horis Canonicis cum cantu persolvitur. Id
fieri solet in Cathedrali Ecclesia Vicensi, inqua, ut in lacti expositione legitur, singulis tertiis Dominicis cuiuslibet mensis usque ab anno 1584, Missam votivam solemnem de Smo Sacramento celebrari consuevit post Missam conventualem celebratam, durante cantu mrarum canonicarum Tertiae et eae tae. Alterum vero, quod in proposita instantia quaerebatur, erat circa tempus canendi Missam solemnem de Sacramento, cui Processi succedit.
Ad primum quod attinet, abusum dixi, et merito quidem, morem illum Vicensis Ecclesiae celebrandi Conventualem Misspm,
dum persolvuntur orae canonicae. Actiones enim sunt, quae successi Vae esse debent, nec licet easdem ita simul c0mponere, ut quae diversae sunt et certo quodam Ordine peragi debent, quodammodo compe
Ad alterum ut progrediar, cum Missa solemnis oliva de Sino Sacramento nullam habeat relationem ad Ossicium et Missam de Dominica aut de Festo occurrente, nonnisi post Nonam canenda est. Ita disponit Rubrica pari. 1 tit de hora celebrandi
Missam, num 5, ubi legitur Missae voti Vae, quia non correspondentissicio, si solemniter celebrentur pro re gravi vel publica cclesiae causa cum populi frequentia, dicantur p0st Nonam . Ibi Gavantus Duplicem habes causam discordantiam ab Dsici et frequentiam populi; qui dum tardior Missae interest, quasi suo ieiunio Ora tioni publicae vires addidit . Perperam igitur ann0 804 vel 1806, antiquus m0s nescio quorum consilio perturbatus suit,
et ordo confusus nam Missa votiva solemnis de Sin Sacramento cantari coepit, dum simul in horo pers0lvebatur cantus h 0rarum Tertiae et Sextae deinde vero succedebat C0nventu alis de Dominica aut Festo Occurrente cum Processione. Oh quot in hisce innovationibus reprobandi damnandique abusus i Praescriptus ordo et Vertitur inc0ngruus locus datur Missae votivae 80lemni eodem tempore simul persolvunturiora can0nicae, quae praemitti debent Missae Conventuali postmodum canendae de Dominica aut Festo occurrente, quae pr0- inde celebratur non post Tertiam, ut Rubrica iubet, sed post Sextam. Erat igitur debitus revocandus ordo quamobrem Sacra Rit. Cong. nedum antiquum laudabilem morem arbitrarie inversum restituit verum etiam praelatos abusus removit, mandanSut post Tertiam celebretur Missa conventu alis de die ; absolutis vero reliquis horis
Sexta et Nona, altera solemnis cantetur Otiva de Sino Sacramento. Cum ver ritus
diei sit primae classis, qui impedit Missae
votivae celebratione in quae Expositionem et Processi0nem cum SSIn Sacrament non impedit, eadem conventu alis Missa celebrari posse post Nonam videtur, ut Processio Missam immediate sequatur.
Facti species haec erat. In Cathedrali Ecclesia Civitatis Albani duo sunt Canonicorum classes Ad primam pertinent qui antiquitus luere institutici in altera ponuntur illi, qui postea ex iis undationibus
accesserunt, et secundae erectionis nuncupantur. Hi autem, licet ultima teneant subsellia, nihilominus ex indulgentia Canonicorum primae erectionis, in vacationibus superius permittuntur ascendere iuxta ordinem antianitatis. Hinc fit ut, etiamsi quoad