장음표시 사용
301쪽
cussa, habitaque ratione iurium utrique parti competentium, singulis opportunum dedit responsum. a inter in p0strema pr0- positione illud quartum tenebat lociam, qu0 quaerebatur: ε An Primiceri solemniter celebranti Can0nici pro Diacon et subdia-c0n inservire teneantur γ, Cui uaesito, novis adhibitis curis, requisitoque alterius ex Magistris Caere muniarum Vot 0, responsum fuit: εἰ stirmative , ite cretoque addita fuit clausula ec amplius in omnibus Causam praedictam pio p0ni decrevit s. Post longam sugam centum et triginta sere annorum, credi merit poterat c0mp0sitam rem fuisse, nec amplius litem fore instaurandam. Secus tamen accidit. Etsi
enim quoad alia dubia, quae in prae satis C0ngregationibus discussa ac definita sue
rant, nullo modo m0Veatur quaesti0 non ita tamen evenit de illo, quod versatur circa assistentiam Primi caeri solemniter celebranti a Can0nicis praestandam. Verum in novo hoc disponendo examine ab consueto iudiciali id in declinandum fuit.
Nam cum ageretur de quaeStione, quae a sacro Patrum Ritibus tuΗndis praep0sitorum Coetu discussa ac desinita est, dubium pro-p0nendum erat sub altera ex se luentibus formulis: on sit standum vel recedendum a decisis , sive aran Decretum 25 lanuarii 1698, sit confirmandum vel infirmanduiti s Verum a solit declinantes Ca-n0nici, ac si de noviter exorta contr0Ver-Si agendum esset, nec petita facultate de redeundo, non obstante clausula amplius apposita p0strem Decreto anni 1698, simpliciter postularunt con Primiceri solemniter celebranti Canonici pro iac0no et Subdiacon inservire teneantur , ideo Sacra Congregati ii in directe prop0sito Dubio resp0ndit, et satius esse duxit praxi iudicialique ordini consor me antiquum con- si rutare Decretum sub ea Rescripti formula 6 Servetur omnino Decretum diui 5 anuarii 1698; et amplius s. Bieviter haec adnotanda duxi ad uberiorem facti decla
Η0 Decretum nulla indiget declarationu aut illustrali 0 ne Postquam Sinus D0 minus Noster e Papa XII, quem Deus D. M. diu sospitem incolumemque servet pro universae Catholicae Ecclesiae sino,
biguitas circa intelligentiam C0nstitutionis Super unitersum datae apud S. Petrumann Incarnati0nis D0minicae 824, V Kalendas Novembris , de n0Va Piri oeciarum Almae Urbis id inatione. Quod praesertim respicit disp0sitionem expressam in id nos uaeime contendentes. Etenim Sacratissimus Princeps datis regulis mediisque comparatis, quibus Parochi simul os sent cum muneris dignitatem tueri, tum diligentius, expeditius, c0mmodius Animarum curae incumbere, speciali quodammodo distinxit, novoque auxit 0riore il-l0s, iii tanquam Vicarii Curati erant constituundi in Patriarchalibus, Basilicis minoribus ac C0llegiatis. 0s namque praeter
Parochialis muneris, il0d commune cum aliis Parochis, exercitium habent, novo auxit tecore et ornamento, decernendo ut iidem ac 0rum silc Cessores nunc et in
perpetuum Patriarchalium Ecclesiarum Beneficiariis Ordinis Presbyteralis accenserentur, ubi primum Beneficiaria Praebenda vacasset, similique in id Vicarii perpetui aliarum Basilicarum min0rum et Collegia
tarum anonicatum de Massa limo vacaturum obtinerent. Sed hoc non satis lussit insuper, d0nec Vacaret aliqua ex prae-
satis Praebendis, eosdem illic stallo aliisque praerogativi 8, praee minentiis ac insignibus p0tiri et gaudere, ut ceteri vel Beneficiarii, vel Can0nici ex C0llegi 0, respective potiuntur e gaudent. Ex his clatissime patet, qu0d si Paruchus, vel Beneficiarius, vel Can0nicus, qui usque dum hon0rarius suit, stallum inter Beneficiarios vel Canonicos i dinis Presbyteralis supra ceteros inferioris ordinis in sua instituti0ne ccupavit, licet 0ridum Praebendam
adeptus, p0stquam hanc c0nsequutus est, factusque Verus Can0nicu S, verusve Beneficiatus, a sede, quam tenuerat, nullo m0do, nullo sub praetextu aut quaesito e0l0re est exturbandus, Vel iure ascendendi privatus invia cuiuscumque i dinis sit Praebenda a Cans, quam ipse obtinuit, vigore tamen praefatae Constitutionis Presbyterulis evasit, et uti talis in perpetuum habenda erit ideo in h0 peculiari casu ex mente et voluntate Satis expiessa P0ntificis Legislatoris, qui primus erat in Ordine Diaconali, nequibat ad Presbyteralem ascendere, eo quod huiusm0di ascensus uni competebat Vicario Curat 0, et alia quaeli-
302쪽
bet dispositionis p0st0licae interpretatio
erronea emit, ac pr0pterea irriti et inanes actus omnes, qui ex salsa interpretatione sequuti sunt. Sed in re tam claran in interest immorari diutius, p0stquam Legislat 0r ipse Ponti se Summus hunc sensum esse voluntati suae conformem declaravit.
Ε Degroto colligimus Cathedralem Ecclesiam Alexandrinam anno 1803 suppressam suisse, dein vero in Collegia tam c0mmutatam, in qu statu qualitateque perseveravit usque ad annum 1817, quo tandem a sa me Pio II Ap0stolicis Litteris
datis die 2 Augusti in Cathedralem sui restitula, aut noviter erecta, dato in nova Dioecesium circumscriptione eidem Ecclesiae pisc0p0. Scire nullatenus interest num intermedi tempore, qu0d a SuppreS-sione ad re integrati0nem Vel novam erectionem computatur, legitime fuerit in veram Collegia tam conversa : illud p 0tius attendi debet, quod Capitulum usquequo existenti Cathedrali inservivit, stetitque Episc0palis Sedes, consuevit oris Can0nicis addere ossicium parvum . . . illud destinctorum, Psalmos Graduales ac P0enitentiales diebus serialibus vel recurrente Offici ritus simplicis, iuxta s0rmam praescriptam in Rubricis Breviarii a Sancto P0nti si de Pio V resor mali. Ab hoc onere adimplend0, extiticio Capitulo, cessatum fuit
prout cessarunt iura aliaque nera omnibus Cathedralibus communia, vel peculiaria vigore Instituti et Constitutionum lexandrini Capituli. 0 tamen re integrat0,
vel per restitutionem, Vel per OVam erecti0nem reassumenda erat etiam V praefata Planae C0nstitutionis antiqua c0nSue ludo recitandi ossicium parvum . . Virginis et nec p0terant ignitates et Ca-n0nici, ut perperam nonnulli opinabantur, se ab eodem onere ita soluto credere, ut ad interruptam eonsuetudinem redire non tenerentur, e Sub praetextu quod in Literis post0licis re integrationis aut
novae erecti0nis de eadem consuetudinere assumenda nulla mentio occurreret. Id opus non erat, et sicuti restituebantur antiqua iura, ita etiam et onera, Vel ex lege, vel ex consuetudine, saltem qu0 ad ea, quae respiciunt Divinam Psalm0diam in Ch0ro pers0lvendam Rati0nes autem subtilesque argumentatiun es ab aliquibus productae, ut sese Capitulumque eximerenta prae sato ne re putantes per re integra tionem vel novam erectionem , vestitutam prae satam consuetudinem non esse habendam Merito igitur re delata ad S. R. C., Eminentissimi Patres eidem praepositi nihili habendas esse allatas rationes et subtiliter deductas argumentationes declara runt propterea restitutum Capitulum teneri ad recitationem mei parvi B. M. Virginis et , iuxta consuetudinem, quae Obtinuerat usque dum Cathedralis Capitulum
steterat. Haud prodesse poterat interrupta c0nsuetudo ad sustinendam opinione in con- tiariam: nam eadem S. C. in quaestionibus hac super re quandoque exortis nihil pendendum inorem censuit ab laudabilic0nsuetudine alienum, quacumque ex causa idem sue iit inductus, semperque reSp0ndit patendum esse Constitutioni S. Pii V. ei Rubrici Breviarii reformati, primae Vamque consuetudinem esse estituendam ita
sub diu 28 Ianuarii 16 si in una Suessae et in Pacen cum petiisssent Cau0nici et Capitulum declaiarici gran tenerentur recitare ossicium . . . illud defunctorum eici prout assignantur in Breviario reformato eici, quae recitari consueverunt
ante acceptationem dicti reviarii te forma ti, sed n0n in omnibus diebus in Rubricis p 0stea praescriptis tu memorato Breviat iure sormato, sed in quibusdam tantum diebus quae c0nsuetudo in desuetudinem postea abiit , sub inani praetextu quod Constituti S. Pii V 0n obligat sub potna peg cali mortali resp0nsum sui seneri in Ch0ro recitate Ossicium parvum . . V. eici in diebus, in quibus assignatur in Breviari reformato et extra Ch0rum
ex cu Sari, Si .... non celebrent s. Ita subdi 10 anuarii 1609. Vide etiam aliud Decretum in Seguntina die i Martii 1657
et tundem in Nolana tanto cum rig0re id esse intelligendum ab eadem S. C. decla-iatum suit sub die 20 Martii 1660, ut
mos semel inductus nequeat aboleri per contrariam c0nsuetudinem post ullam Pii V inlio ductam, et hanc SSe abuSum
impruescriptibilem. Si abusus impraescriptibilis est, quanam ratione, 0l0re ac praetextu p0 terunt Cathedralis Alexandi inae Dignitates et Canonici ab onere se censete solutos, cui sese obligaverunt Breviarium reformatum acceptantes ΤNe quis p ponat Decretum in Nucerina di 11 luuii 1629, qu declaratum sui ab
303쪽
Psalmos ira duales etc. Nam ea in Ecclesia similis consuetudo n0 aderat, et numquam adsuetato nec pr0pterea novum nus erat
imponendiam, qu eiusdem Capitulum se gravare n0lebat. Igitur Decretum hoc, et i quae sunt alia huiusm0di, contradictionem non involvunt, Sed inter casus et casus ponunt disserentiam, ut clarius explicatum vide ab eadem S. C. in Pernam bucen die. Septembri 1775; nam ad dubium hisce
conceptum verbis oran Capitulum p0ssit in bona conscientia omittere recitationem
0fficii parvi B. M V. in diebus simplicibus et seria libiis, e quod tenues sint dictae Praebendae, et nulla adsit 0nsuetudo
praedictum Osficium parvum recitandi is resp0ndit cossicium parvum . . . indisebus simpliuibus et serialibus, non abr0gata tamen c0nsuetudine qua tu contrarium fortasse vigeret, tuto posse mitti ν.
Ex hoc responso iacile quisque intelligit
quid si servandusii . nam tui omitti posse praefatam recitati0nem resp0ndit, quia ex-p0situm suerat nullum adfuisse consuetudinem, sed simul Deci et additam v0luit clausulam conditionemque praeser Vativam Non abr0gata tamen consuetudine, quiae in contrarium fortasse vigeret quod idem est ac si resp0nsum uisset : Consuetudinem omnin servandum recitandi praefatum spicium, si aliquando ea in Calhedrali obtinuisset. Haec adnotanda duxi, n0n quia Decretum latum pro Ecclesia Cathedrali Alexandrina illustratione indigeret, Velum Ut S tenderem quae constans sit Sacr. huius Congregati0nis mens et sententia, videlicet, quod nullo sub c0l0re, nullo sub praetextu, nulla ex causa recedendum sita recitatione ilicii . . . in Ch0r0,
etiam si quacumque ex causa CODStet O
rem a Rubrica praescriptum suisse interruptum. Ab h0c nere dumtaxat libera esse Capitula, quae nullo unquam tempore illud sibi imposuerunt.
0uoad assistentiam praestandam piscopo pontificaliter celebranti, vel in Pontificalibus sacris assistenti Mysteriis, clara est aerem0nialis pis00porum dispositi0, nec mihi datum est intelligere unde orta sit petitaque dubitandi ratio, pio pler quam
dii dubia discutienda desiniendaque sacr.
Rit Congregationi proposita suerunt. Porro de PresbJhero assistente, de quo dumtaxat quaestio est, praefatum Caeremoniale lib. 1, cap. 7, num . , ita disp0nit et generalem dat regulam Inter omnes Episc0pi ministr0s, qui ei in Divinis et assistunt, et Serviunt, primus et dignior est Presbyter assistens, qui idcirco debet esse dignior ex Piesbyteris tam Canonicis, quam Dignitatibus, qui in Ch0ro cum aliis sedere s0lent, nec reter quo nomine nuncupetur, an Archidiac0nus, an Archipresbyter, ut iligne et decenter sticium suum exercere
Valeat, et opportune piscopo rem divinam agenti ministrare possit . uid clari iis, quid videntius decerni 0 terat ad designandam certam perscinum, quae Episcopo celebratur praebeat assistentiam 2 Atqui quum digni 0r ex omnibus, qui in Cathedrali Bugellen sedent in Ch0r0, est prima Dignita', qu0cumque nomine ab aliis, si qua insuper sunt, di 8 tinguatur, palam fit, tectaque consequitur ad ipsam petituere ossicium presbyteri assistentis. Id tam Verum St, ut in eadem Caeremonialis disp0siti 0 ne adhibeatur dictio debet, quae praeceptum imp0rtat ideo ab hoc exercitio nequit se eximere prima Dignitas, et alteri qui sequitur locum cedere, nisi legitime si impedituS. Verumtamen piscopi non semper issam in Pontificalibus celebrant et Vesperas decantant, in frequentius Divinis cum Cappa intersunt Ussiciis. Cuiusnam et g erith 0 in casu munus assistentiae 3 Provisum id video in eodem Caerem0niali Ibidemnum. τὰ 4 pisc0p vero n0 celebrante, sed Vesperis aut Missa solemni per al- terum cantatae praesente, tunc Presbyter
Canonicus digni 0r post Dignitates Ssistat, prout et dii Canonici iac0ni in habitu can0nicali sine paramentis . Ex hisce Caerem0nialis verbis dii deducuntur, videlicet ad Dignitatem spectare assistentiam Episcop0 Sacra p0ntificaliter peragenti digniori ex anonicis quando Episcopus suam
tantummod praestat assistentiam: quo in casu tam ipse Canonicus, quam duo assistentes iac0ni in habitu canonicali sine paramentis respectivis isticiis unguntur. Prausatis Caeremonialis disp0siti0nibus apprime consona sunt . . . Decreta. Cum enim Dignitates Cathedralis M0n0politanae quaesivissent declarari quis inservire debeat pisc0po solemniter celebranti pro res brier assistente, et rivis quando
304쪽
pisc0pus non celebrat, sed tantum Divinis praesens est sub dio 15 Decembr. 16 32 respondit: ε Aut Praebem lae sunt distina ctae in Presbyterales et Diaconales et tunc pisc0po solemniter celebranti as-ε sistere debere pro Presbytero assistente digniorem de Capitulo, quocumque no-omine nuncupetur, dummodo sit in Sa-ε cerdotio constitutus Episcopo vero n0nc celebranti, sed tantum praesenti, pro Presbytero assistente inservire debere di- gniorem Canonicum p0st Dignitates. Aut Praebendae non sunt distinctam; et tunc Episcopo sive s0lemniter celebret, sive. Divinis tantum piaesens sit, pro re- csbytero assistente inservire debere di-
gniorem de Capitul iuxta dispositionem Caeremonialis lib. 1, c. 7 et 8 . Id ipsum consili mi itum fuit in Beneventana sub dio 2 Marti 167 . Omitto alia Decreta, quibus id ipsum confirmatur. Atque ita constanter servatum sui in Ecclesia Cathedrali Bugellensi. At nunquam desunt turbidi ingenii 0mines, qui dissidias quaerunt, alienaque iura usurpare conantur. Huc
novissime accidit in ea Cathedrali, in qua unus adest vel alter ex anonicis, qui Dignitati assistentiam in solemni oribus dumtaxat competere contendit, et hoc munus digniori Canonico tribuit, si solemnia agit Episc0pus in estis secundae classis, et in benedictione Candelarum, Palmarum et Cinerum iure igitur Dignitates ad sacram hanc
C0ngregati inem confugerunt ad iura Ser- Vanda, quae ex aerem0nialis dispositione ipsis c0nveniunt, nequaquam Canonicis, nisi in earumdem delectu. Equidem non igit0ro eruditissimum Catalanum in eam abiisse sententiam, ut grederet piscopo celebrante in estis min0ribus aut Feriis, assistentiam competere non Dignitati, sed Canonic0, praesertim ubi r-dines nun sunt distincti. Verumtamen tanti viri pini omni destituitur undamento. ideo nim eam sequitur, quia talis est praxi P0ntisiciae appellae, quae tamen trahi nequit ad Ecclesias Cathedrales Pontificia enim appella suos habet peculiares ritus et caeremonias, nunquam pro aliis Ecclesiis in exemplum asse tendas, in quibus non Caeremoniale peculiare Augiistini atritii pr eadem appella dispositum, sed aliud qu0d piscoporum dicimus servandum Omnino est.
Iam ergo si piscopis licet in quibuscumque estis, ac etiam diebus Ferialibus, Vesperas se Missam pontificali l0r celebrare; imo si ad aedificationem Fidelium quam maxime decet, ut Solem uia ipsi agant in
nonnullis estis secundae classis, prout sunt Festa Annunciali 0nis, Concepti0uis, Nativitatis . . ., p0stolo lum ac etiam alia, quae peculiaria sunt ob populi venerationem ac pietatem, et in quibus, si lub0t, solemniter piscopus celebrat servanda Omnino sunt qua in aeremoniali praescribuntur, praesertim cap. 7. Quoniam autem cap. 34, num 2 libri 2 post numerata esta, in quibus decet ut piscopus Pontili calia solemniter ei agat, additur: vel etiam arbitrio suo in aliis Festivit alibris per annum, quand0cumque ei placuerit
palam fit quod nihil immutandum sit quoad
Presbyterum assistentem, celebris te piscopo in estis etiam minoribus diebus quesserialibuS. Idem pariter dicendum est, quand0 ipsemet piscopus canditas, cineres et palmas benedicit. Dignitates quippe et Can0nici in his quoque benedictionibus sacra induunt paramenta. tqui, ut Supra vidimus ex e0dem Caerei non tali, dignior Canonicorum quand munere ungitur resbyteri assistentis, hoc praestare debet 0ssidiu in in habitu canonicali, et sine paramentis; unde agile consequitur non ad ipsum pertinere assistentiam in supra relatis sacris surietionibus, verum id pertinere ad primam dignitatem : nempe pluviali assumpt0, ad sedem episc0palem accedere, ministrare naviculam, p0rrigere a Sper80rium, deindeque thuribulum. Verbo cuncta perstringam. Prima Dignitatis est, vel ea impedita, alterius, quae succedit, praestare assistentiam piscopo, dum sacra a Dignitatibus et Canonicis sumi debent indumenta, vel Celebrante Episcopo, vel supra memoratas unctiones peragente manonico Vero digniori, dum assistentia debetur sine sacris paramentis, sed in habitu ch 0rali. Atque ita ad proposita dubia respondens, S. C. declaravit tutelligendam esse Caeremonialis piscoporum dispositi0nem.
Praestat ei loci maiori claritatis gratia subiicere acti expositionem una cum Volo a me consecto, quod Sacra Congregati0, re mature discussa, dignata est adprobare.
305쪽
guenti reliqui e ci0h: igni Siha Crucis D. X. . , Vel cuiusdam albi, et alterius Veli rubri intineti seu aspersi angit inepretios Plagarum Christi Domini Nostri, col Paulentica di Fra risostom Calvi del- 0rdine u Predicatori, Ves00vo di Cesa lonia e di ante, alia lates Parrocchiale
mero di lumi e colla maggior s0lennitauella terga Festa di Pasqua, in cui hau viiii quella hie a 'Indulgenga Plenaria
come ancora in cas di gravissima necessita. Supra Ioaberna col0, in cui custodite son0le uddet te Reliquie, 0 a me glio dire so-pra Altare, 0 altro tuo go appariat edecente, ove 0rse resta coll0Lat rangi deit Tabernac0lo, leggesicia se guente scri-gione Guttas pretiosissimi Sanguinis . .
in ademptinent dei patii c0nvenutinello stabilito torno, io Bella terga Festa di Das tua, si a la sungione, che tenet usiderata a maggi 0r della Chies e dei Paese con grande solennita e maggi 0ris largi di sacra p0mpa 0si sors'anche si pratica elle straordinarie spostgi0ni delle angi det te Reliqui e che lassi in casu digravissime necessita Si 0ggiunge, che dap0chi anni a venti e retia una magnifica Cappella in rico noscenga di partic0lar gr3gia riportata in ccasion di militari saccheggia menti. II culto, che in tale solennita si resta alle angi de ite Reliquie, si ii se guente. Nellamat tina vi en trasserita a Teca, cherae c0ntiene, ait 'Altare, in cui si conserva il antissimo Sagramento, si sp0ne sul Tr0DO, si canta a Messa, it Celebrante te veneracon oppi genustessione, ei in fine benedice ii Popolo at modo tesso, che pre-Scritio lene e si a col Sagramento. uindiviene collocat ii meliquiario mello ratesso
Tabernaculo col Sagramento e Bella sera si innu0va a lingione collo tesso rito eceremoni praticate Della mattina Cosiviene asserito esset si satio in agi ultimitem pi, senZa che i Vesco vi in occasione di Sagra Visita abbi an saltu verun Decreto contrario angi si retende, che i Vesc0vi me desimi abbiano alvulta praticato at cunid se suddditi atti di specia Cultu. Inolire vieri s0ggiunt0, che a cosa in uagit ultimi empi a Boi pr0ssimi, si stata pacifica, ed ii rit sopi accentiato n0n hasosserto ei in ambia mento, ne a in contrat verun contradit t0re. Pro uve luta per bullimamente a Chi0sa de nil ovo Arci pretenella pers0na de Negrini, quest0, 0 me piu spert0, pii Zelante per ' osservanga dei sacri riti, vari ii consuetu sistema edapp0ggiat a prescriti delle Rubricii ea Deci et di 0testa Sacra Congrega gione deli 'anno 1736 in unu Briaeten dei 5 Set-tembre risorino a fungi 0 ne ed ii rito, incensando in pie di i Reliquiari contenentele sud de ite Reliquie, e non rip0nendo lo
venevoli questioni ed spressioni di dub-bi eget e diis delige t0ccanti a Religione ela ede. In questo stat di cose essendo 'ailare ass3 serio e delicat0, prudente mente ilsu dileti Arcipi et si reco a su do vere diconsultarne Monsi g. Ves ovo di Verona, dat quale ebbe in risp0sta appro vagione deldi tui peratori ei attesoch n0n solo il
vien dire, che non percio si riuscit diridui re at 0vere tuiti gli Ecclesiastici P0p0lagione. uindi si crede ite in dispensabit overe da gelante Parroc Negrini di
ga gion0, ad esseti di avere una decisi va
306쪽
rabit e ci che non si deve assoluta mente
Tale serie e 'es postgione de salto,sul quale debbon otio pol si ad fame uepunti. It primo riguarda ridentita Hllo suppost Reliqui e speciat mente di quella, ehe dices dei regi0si sim Sangue il se condo pol si relativo alli distintivi di speciat culto, che per uso, o a me glio diro per abuso, sinora si sono praticati e son ri-
putati adesso degni di risorma. Riguardo a prim0, relativo atridentita delle supp0ste Reliquie, mi si pur e citodi raucamente sp 0rre ii mio sentimento it quale se embi armi di avere sufficienti motivi da ovet ne dubitare. It 0no si sece damn Carmel itan Scalgo, da quale Venne suppost di averto rice vitio da altr0 Religioso omenican Vesco vo di ante e Cesalonia Ardito non Sembres o, se poca sede a me sembra di poter prestare alia autenti cita ed identithdelle Reliqui e veniat da quelle Isole, delle quali gli abitanti, o si an Gieci, o iano Latini, per o pii non sono di gran cultura,n forniti di quella sana e iusta critica, si in agi 0 di Reliqui h necessaria perdiscernere e vere alle salse, vVero dub-bii. 0n oglio qui disputare sulla Reliquiadella Croce, ne suit 'altra de Vel di a ria Sina mia grave dubbiegga ad suquella, che si uole essere dei pregiosis- si in Sangue di Nostro ignor Gesu Cristo. dice net Autentie D ulterius Veli rubri intincti seu aspersi Sanguine pretios Plu garum Christi Domini Nostri. Se it Velo rOSs0, 0 me poti a distinguersi che di sangue aspers0 Nella custodia delle sacre Reliqui presso Monsign. Sacrista li certo, che ni una e ne hara tal forta ; vi h bensidol Vel di Maria Sina con 0rgi 0ne della fimbria, che si dice volgarmente cimosa, la quale si di fili ossi tessula Or unque non p0trebbe a decantata Reliquia essere una p0rgione degli accennati fili Per omen euvi una valida agione da dubi
Checch per si di id, certo h per alti 0 che sospetie e dubbie sono e Reliqui tui te, che si v 0glion dare a credere essere dei pregiosissimo angue di Nostro Sign0r 0su Cristo. Ne ccorre qui recarie agi 0ni, per te quali debbono aversi per
ditati erit tori tengon per sermo 8Serpi ut t0sto per Beliqui e se prodigioso angue emanatu in serito da una prodigi 0 4 Immagine olli aggiata da gli Ebrei Fra gli
madvers. de regulis et ii su Critices, tun . 3, dissert. 5, arti c. et seque n.
Quest si in quanto atridentila d au- lenticita della supposta Reliqui a Si poli ebbequi aggiunge te, che vetiturique ne Aia a provenieti Za, a celebrita sed alti se simili
lis h. a in certa si quella che si conserva in Mantova ma a Sucia C0ngrega gione dei Riti et accordariae ed appr0varne 'Ussigiosi per Mantova, come per altri tuo glii, si asten ne assatio dat dii parota che pol eqse aversi per decisione de qua ita se sanguinis: come e to attesta lo tesso Benedet to Xl Vlo c. cit num. 10, iii ine. Vengo ora a se condi punt relati v aidistintivi di pecta Culto in ora prestatialia supposta Reliquia, che da alciani or-rebb0nsi osten ei v. Mi si a qui perni essu dirichi amare a memoria uel che e accudulo in Roma patecchi anni ad die tro , menti oera eguissim e gelantissim Vicario Sua
Eminen ga in il Sig. Cardinale della Soma glia, ra Decan de Sacro Collegio Ἀρ- cretario di Stato. Conservasi ella Chies Collegiata di S. Nic0la in Carcere una Reliquia asseritae ri putata essere de Sangue et ostro Signor Gesii Crist0, a quale sit da qualchesec0lo in die tr0 0nata alia me desima da uno de Principi delia nobile ed antica Casa Savelli ed e stat s0lito di sp0ria c0nqualch solennita, speciat mente ne Venet di Santo Col Pandare de temp0, i 0 dodicio quindici anni addie tro, si procuro dies tenderneci Culto con alti e strinsecti di mos tragioni, cio di portare la suddet ta Reliquia in pubblica solenne Pr0cessione Lye sempi venne imitat da altri, e per due anni si sece una simile Pi 0 cessiane allaChies della Madonna de Monti, a quale
p0sse deva o aveva di recente ite nuta una
picc0lissima Teca, 40 Una quasi impercet-tibile macchi etia rossa in me ZZ ad n tenue framment di tela, asserendosi essere Partieula Sanguinis . . . . La O- vita di tali Processioni non p0t non ca-gi0nare, come addi venii suo te, diversit diopinioni , e la tu sana parte era di sen- timento, che per 'incertegga di tali eliqui n0 convenissero simili dimostragionies trinseche, ci0 la s0lennita delia Proces-
307쪽
assare a diligente es a me, e si c0n Venne in fine che nulla 'inia ovasse circa 'esp0sigione solita arsi ella C0llegiata di an
Nic0la in Carcere alia ric0rrenga de Venerdi Santo in quanto ali Processioni, queste Vennero assoluta mente inibite. Dipiti per app0rto alla Reliquia, che 0nservavasi ella Chies di S. Maria de M0nti,dopu di essere stata faminata su credulo e spediente di ordinare che venisse rip0stae custodita tra te alti e Reliqui e ma nullapi si sacesse in venera Zi0ne delia mede-
Da id, che si h dulto ii qui, gnun0 comprende quale e quanta cautela delibausarsi assis Deli a simili Reliqui n0n si presti uri indo veros est rinseco culto, ed ii Populo non venga ind0tto in err0re. Clotant i h vero, che ratiandos dei vivifico Legno della Santa Cr0ce, come alti est delle Reliqui delle sacre pine inl0ssu te ella Corcina posta ut apo det Divin Redent 0re, la Sacra Congrega gione de Biti permis bensi che 0rtar si potessero in Processi0ne, mail distin tivo de Baldacchin si accordat 0s0ltant ubi adest consuetudo immemorabilis com dat Decreti dolia tessa Sacra Con
Post ci per venire at cas n0stro sulpi into deli' identita elle suppost Beliquie,
mi embra di sar us di quella modera-Zione e cautela, che suo praticare a Sacra Congrega gione de initi, quand si ratiadi concedere qualch Umigio e Messa, amoti v della de Vogione e venera Zi0ne, cheprestasi alla Reliqui a me desima, p0ichemella concessione vi appone a claus0la : et citra tamen adprobati0nem Reliquiae G iacclidque sto his in caric0, che si appartiene alia cura e vigilanga de ris petii vi Vesco vi, i quali, prima di permetiere ii culto e la venera-gione alle Reliquie, debbono faminare qualisiano, da quat lu0go est rat te, da chi autenti cate, unita mente ad alti e circos lange, che rendan una mora certegeta delia verita,
identita ed auten licita elle me desime Angi, bench nella prima isti iugi 0ne ella C0ngrega gione dei iti, elle questioni, che
mente spe ita ait 'altra in appresso stituita Supet Indulgentiis et aeris Reliquiis. Maquantunque sui punt deli' identita ei autenti cita ira non s' ingeri ca cla sud det taC0ngrega gione de Risi, se non in certi casiparticolari, conviene per altro alia medes ima per stitui e diris tu i conoscere dichia lare quali disti uti vi di culto e di v0neragione debban prest ars alte sacre Re liqui e secundo a variet duli me desime, quali delibano esset Vietati, come alui sivi ei indo vero si Percio, itantunque specia culi si ebba agit Istro menti della Pus si0n dei Nostr0 Divini edent ore, O me sonoia Croce, te Spine ecci; 0ndimeno debb0 noessere disti ut da velli, nil adoriam la
Da quant ii riserito, deit e risi et-t ut si qui, mi embia, che ne presente
men te is p0ndere, che citra adprobationem asser tetrum Reliquiarum, si abbia a scri vere
lettera a M0nsig. Vesco v d Ver0na, in cui si dica, che a Sacra Congrega gi 0 ne dei Riti h restata ben sciditissalla ella di uisa vi egra per te dispos igi0ni prese, insinuate e rescrit te at Arci prete della Chi es a di S. Ambr0gio e Dalles0ch nello tesso Reliquiario, in qui si conserva a supposta Reliquia et Sangue, hau vi ancor quella ella
Santa Croce, 0n permetia altro cultu edaliri distintivi di veneragi 0 ne, se non quelli
tare a d 0ppia genuissessione, incensagione dei celebrante genuflesso, a bene digione ad instar Sucramenti e la ripo sigione et Taberna colo col Sacramento, ed alti e simili circos tange, se mai Vi 08sero, ind0 verosa mente introd0t te. Faccia pol iis delia sua prudenga per illuminare ii P0pol 0, e speciat mente gli Ecclesiastici, se at cuni di questi tutiora persis tesser nella a concepita opinione con sar loro conoscere a ragione-volegga di quant a nometa sella Sacra C0ngrega gione a d 0vut 0rdinare. Ne pu dubitas si ella di tui sat te ZZameli 'esecuZione, avend0ne dato un aggi sicuro colla lettera resp0nsiva ait 'Arcipi et di S. Ambr0gio, dat quale era stato c0nsultato in que
Potrebbe percio ars il eguente breve
Resci iit :Citra adpr0bationem Reliquiarum, scri batur in Episcopo, iuxta mentem aer. Congregationi S.
308쪽
Mens est, ut permittat tantummodo illas venerationis et cultus significationes, quae conveniunt Reliquiis de Crucem.N. I. C. prudenter Vero suaviterque per se vel perali 0 discret0s Sacerdotes curet Populum doceres et erudire, ne scandalum patiatur ex praescripta indebiti cultus reforma
Antiqua est nonnull0rum querela, quia ibitrantur et praedicant plura reperiri De creta a Sacrorum Rituum Congi egatione lata, quae sustinent sese inter adversa fronte pugnare. Hi autem errant quam maxime, quia plerumque non distinguunt casum a cagia ignorant quand0que habendam esse rationem consuetudinis, vel immemorabilis, vel
legitime inductae et dissicillime sine s-
sensione et scandalo abrumpendae neque considerant in aliqualibus speciebus, attentis diversis actorum circumstantiis, a iuris rigore consulto posse vel debere recediqu0ad ea, quae circa disciplinam versantur, quin ulla generali regulae noxa inseratur. uapropter si qui forte inveniatur et sit, qui huiusmodi querelam instauret in praesenti casu cum Sacra C0ngregatio Pa -t ivinae Ecclesiae illud negaverit, quod sub dio 2 Apillis 1668 Augustanae eclesiae, et sub die 26 Novembris 1696 Beneven tanae indulserat : iste certe haud discrimen
attendens, quod casum inter et casum intercedit, salsa sua pinione deceptus a vero longissime aberrat. Sacra etenim C0ngi'. in Pataviii a ratoris precibus abnuens generali regulae Pontificalis standum esse iure san-
civit, legesque liturgicas, quae hac in re
vetustissima et gravissima semper viguerunt, UaSque et Vandas Voluit, neque vel nulla vel levissima admodum intercedente ratione, infirmandas Si passa quum ex instituto ritus omnes et caerem0nias in ritualibus Libris praescriptas nisi rationabilis
gravisque causa adducatur eadem S. C. debeat p0 tueri. Neque sibi adversatur Onti adicitque si in Beneventana mi Archiepisc0pi, qui p0stea in Petri Cathedra sedit enodictus il appellatus, postulationibus annuens, rati0nabilibus de causis concedi 0sse sancivit, quod postea in Patavina negavit. Ne quis autem in posterum ea concessione abuteretur, clausulam addidit: dummodo non tianseat in exemplum P. Huiusmodi laute in latifula ape te significare voluit veterem hanc disciplinam, sacrosque Canones, qui eam praescribunt, in sua firmitate manere mentem Vero Patrum
Sacris itibus tuendis praepositorum fuisse et esse, ut nonnisi rationabilibus de causis dispensati concederetur. San sibi hoc modo non adversatur quippe quia, si tunc
aliquid it hac veteri disciplina remisit, idipsum faciendum in Patavina non duxit, in
qua ratio satis valida non occurrebat, quae
simili indulgentiae viam aperiret, l0 cumque dispensationi relinqueret. Qui enim aliquid quandoque vel ob validas gravesque
circumstantias, vel etiam, si vis, ex gratia, ex causis sibi notis, c0ncedere n0 renuit, non ideo semper ad idem concedendum tenetur, nec c0gi potest, nec proinde sibi
adversatur, nec ullam n0 tam meretur, si
aliis aecedentibus de eadem re petitionibus, illud ipsum deneget qu0 alias putavit concedi 0SSB. Scite autem prudenterque S. B. C. clausulam illam in Beneventana addidit, ne scilicet plura danda ac asserenda essent dispensationis exempla, et ne ex concessio ilibus iteratis pedetentim abusus inducerentur, quibus eliminandis, si sint, Vel praecavendis, si suturi praevideantur, eadem
Sacra C0ngregati adniti quam maxime debet.
Ilisce praeiactis, vide modo discrimen, qu0d intercedit Patavinam inter causam aliasque Beneventanam ac Augustanam in quibus . . C. rationabiles circumstantias non desiderari conspiciens, merito credidit aliquantulum relaxandum de iuris rigore, quae quidem in Patavina non occurrunt. Idcirco in ista nihil esse cognovit, qu0d indulgentiae l0 cum daret secus ac in illis. Et enim in Augustana de hac primum loquimur, utp0 te antiquiore quamplurima milliaria
Alturium polliιtorum erant sola riolutione Sepulcrorum, eae quibus extractae fuerunt sacrae Reliquiae in praeteritis Suevorum invasionibus, a propterea violenter pr0- sanata, n0n tamen amotis lapidibus, seu mensis a suis stipitibus. Quomodo autemp0tuisset piscopus tot Altaria in variis vastissimae Dioecesis locis, iisque inter se dissitissimis sita, de novo et integralitΘr 0n-
Secrare, omnibus servatis ritibus et caeremoniis in P0ntificali praescriptis Id si tenedum multum difficultatis habebat, verum et erat plane impossibile, nisi plures accersiti suissent piscopi ad id peragendum, quod per unum dumtaxat nequibat aliqua
idcirco dispensatione opus erat, quam S. C.
309쪽
indulsit, concedendo facultatem illa recone iliandi sola repositione Reliq)ι iurum, servatis caeremoniis pro eadem praescripti S. Atque id erat qu0d pisc0pus in gravissima illa circumstantia c0mpulsus merit postulabat. In sneventana autem, licet non multa essent Altarium millia reconcilianda, ut suu-rant in Augustana, sed l0nge minor Umerus, scilicet quatuordecim licet praeterea non in dissitis inter se locis extarent licet tandem non tam gravi cum pisc0pi incommodo possent rite c0nsecrari, tamen Emi Antistitis petitionibus annuendum esse Sacra Congregatio tunc censuit, quia Mensae non impia manu fuerant cillulae, aut alio nefario modo itaria direpta, sed eaedem Mensae integiae permanentes cum Reliquiarum Sepulcris a stipitibus decenter fueranta motae, ad hunc solum finem, ut itaria, quibus sacris uncti0nibus adhaerebant, ex n0bilioli materia consti uerentur, ac inelegantiorem redigerentur formam ex quibus externis peribus maior iis splendor et maiestas accederet, et maius per haec divinus Cultus decus acciperet. uod mirum igitur, si petitioni adhaerent . R. C. ea indulgentia usa suit, ut concederet pr0- dedi posse ad Altarium c0nsecrationem, omissis ceteris caeremoniis ad repositionem Reliquiarum pertinentibus pr0 ut in Decreto ea in Causa lato clare intelligitur. Haec autem Omnia magnam inter praefatas Ecclesias et Patavinam S. Iustinae p0nunt disserentiam. Singulis quippe inspectis, quae in h0 c0ncurrunt, circum Stantiis, nihil erat qu0d petitam dispensationem concedi posse suaderet, imo omnia collinea bant ad eam denegandam. Viginti quinque eo in Templo extabant Altaria, ex quibus duodecim integra adhuc et ad agra Mysteria idonea supererant, Satis superque ad commodum praebendum Parochialibus aliisque explendis uncti0nibus. Tredecim dumtaxat nova indigebant consecratione, non per solam remotionem lapidum ad essectum solummodo eadem altaria construendi cum maiori decore Religionis et ornamento verum quia, ut legitur in Deci et i, per ferace manus, aut ablata, aut distissa, aut destructa fuerant. Praeterea quatenu Occasio daretur in iisdem Altaribus de novo consecrandis celebrandi Missam, suppleri interea poterat per modum provisionis peΑrarum portatilium, quae Superponerentur. 0u0niam igitur . . omnia mature perpendit, casumque longo intervallo distare ab iis, quae valida argumenta praebia serant pro dispensati 0 ne in Augustana et Bene
Ventana, lespondit Non esse locum petitae disp0nsationi f. Et ita decernendo, tam leges super tam gravi e latas ab Ecclesia servata V 0luit quam abusus, qui, novo interveniente exemplo novaque accedente concessione, si in hac causa a regula declinasset, exortii et augeri p0ssent, eu praecavend penitus sustulit.
Ad Duuiu I. Innumerae sere quaestit nesciuerunt, quae diu multumques agitarunt Capitulum, Dignitates et Canonicos Ecclesiae Cathedralis Civitatis Notabilis Insulae Melitae. Hisce occasionem dederunt Capitulum et Can0nici Collegiatae S. Pauli ausi agi Civitatis Vallet tae, ab eo serme tem-p0re, qu Ecclesia, quae limum Parochia lis dumtaxat erat,40norifica Collegiatae qualitate sui insignita Contio versiarum rigo altius repetenda est, ab cupiditate scilicet Canonicorum eiusdem Sese elevandi, cum honorificentia Insignium, tum amplitudine privilegiorum, quae sibi modis omnibus ditare curarunt, ita ut sese aequales redderent Can0nicis Cathedralis, ac in publicis etiam iunctionibus vix, ac ne vix quidem, ab illis distinguerentur. Pluries idcirco ad Sacram hanc Congregali 0nem delatae suerunt querelae c0ntroversiaeque discutiendae, declarandae ac comp0nendae praecipue ver de iisdem omnibus c0ncordatis viginti quatu0r dubiis actum sui in Congregati0ne particulari coacta di Maii 1786, iterumque adunata sub die 5 Iunii 1789. Patres autem mi praelatam particularem Congregationem comp0nentes, Visis iuribus ab utraque parte productis, perpensis libratisque rati0nibus, quibus se quodlibet ex du0bus Capitulis suam propugnabat causam, dum singulis dubiis resp0ndendo, id quod aequum iustumque est decreverunt, prudenti tamen consilio simul studuerunt, ut omnia ad aequitatis leges revocarentur, litibus abruptis, inter dii Capitula ita ut 0 alia in p0ste tum Super prae eminentiis et h0norificentiis exorirentur iurgia, veluti videre est in De creto supra. Res videbantur compositae, et ignis extinctus secus er accidit nam eiusdem C0llegiatae an inici n0vis distinctionibus ac pia erogativis semper avidi, ut proximius eorum Collegium ad sol mam qua
310쪽
itatemque Cathedralis accederet, longe ampli 0ra illis, quibus iam ruebantur specialibus honoribus atque Indultis augeri in-ilesinenter postularunt, et quod habebant in v 0tis tandem obtinuerunt. On Cessum quippe eis suisse vulgatum suit, ut ad instar Cathedralis uti p0ssent lava argentea Senatoria, a M0ggettas adhibere subsutas serico rubri coloris, una cum similibus sulis et gl0bulis ac insuper obtinuerunt aureas Cruces deserendas tam super indumentis choralibus, quam sacris quibus praerogativis cumulati, nulla amplius erat disserentia eos inter et Can0nicos Cathedralis. En autem causa longeque acrior molestidissidii ad plures ann0s protractici pus hinc sui ad Sacr. it. Congregationem recursum habere, quae ulteriores hasce quaesti0nes
suo definiret iudici0. Sed non tamen acile decernere sui quid iuris, ob desectum p 0tissimi documenti, a quo decidendi ratio petenda elat. Siquidem quoad usum argenteae lavis Senat0liae se tuebatur Collegiata Rescripto, quod sui favore datum asserebat a a me Pio VII Cathedralis vero huius existentiam, aut alte ut authenticitatem impugnabat. Quaestio erat facti :iet 0-que sinienda, pio ductione scilicet 0ntio- versi Rescripti et Patie simi Sacr. Rit. Congregali 0 ni praepositi semel iterum ac te itio refclipsere pro reportatione Rescripti, quin C0llegiata iussi0ni obtemperaret. Post tot interiectas moras, dilationes et techniis, quae suspicionibus locum omentumque dederant, et sorte etiam occasionem simultatum inter partes dissidentes, n0n sine aliquo conscientiarum detrimento, ut aliquando Olestissimae huic quaestioni finis imponeretur, Sinus Dominus Noster eo it Pont. Max deputavit particularem Congregptionem, quae, omni adpellatione rem0la, quae- Sli 0nes omnes ontr0 versiasque X penderet.
Ideo duo concordata suerunt Dubia, quae in Deci et leguntur: et mi Patres pro eadem selecti, expensis iuribus ab utraque parte pr0 ductis, habit0que tandem Authographo memorati Rescripti a me. Pii VII, qu0d landiu delituerat, ita rem compOSuerunt, ut optata quies inter dissidentia Capitula restitueretur pacificaque concordia. Habita qu0ad primum Dubium ratione Rescripti riginaliter reportati, ut eidem maius Obui accederet, et ne in p0Sterum novae exorirentur dubitationes, prudentic0nsilio primum decreverunt: Ἐ0nsulenduir. Sm pro concessione Brevis ad Supplicationem Capituli S. Pauli Naufragi, qu0 detur iacultas utendi Insignibus, de quibus in Dubio, necnon lava argentea intra et extra Ecclesiam , dein vero limitationem p0suerunt, m0dumque praescripserunt omnino servandum, ut rati0ne aliqua
Cathedralis Capitulum quoad privilegia in ter se aequalia distingueretur: in xclusis tamen ut Rescriptum pr0sequitur sunctionibus, quibus interveniunt Capitulum Cathedralis, aut S. I 0annis Valletiae s. Idcirco confirmato savore Collegiatae S. Pauli aut agi privilegi utendi argentea Senatoria
Clava, eiusdem usum c0ercuit ad unctiones dumtaxat particulares et proprias sine
interventu Capituli Cathedralis, aut S. I 0annis Vallet tae quod si intersit praefatum Capitulum, cuius Can0nici modo eidem Ecclesiae S. Ioannis servitium praestant, I 0 eo et vice regularis equestris ordinis, ad quem pertinebat et pertinet, hoc in casu Collegiata Canonici ab eiusdem lavae usu debent abstinere. Adiu Billaicit. Ad secundum Dubium quod attinet, dubitandum non erat de privilegio utrique Capitulo c0ncesso deserendi auream
Crucem pectoralem. deo et Assirmative siesp0nsum fuit. Sed quoniam ex c0nges-Sione poterat Crux imponi tam Vestibus ch0ralibus, qua ui sacris, abusus in0leverat eam gestandi discoopertam supra Sacra Vestes, quod est c0ntra Caeremonialis praescriptum ideo additum sui cad Mentem , quae est,' sit Episcopus mandet Can0nicos decoratos privilegio Crucis deserendae super Paramenta sacra, eo uti debere ad praescriptum Caerem0nialis, nempe imp08 ita Cruce super Albam, et eamdem tegere celebrante pisc0po , Quum autem Smus Dominus Ν0ster e XII P0nt. Max praefatae C0ngregationis particularis definitiva responsa adprobaverit et confirmaverit, nil m0do restat, nisi ut exequutioni mandetur, et plata quies atque concordia inter duo illa Capitula restituatur, et in OSterum
Dum timum haec Causa proposita fuit in Sacra Rit. Congregati0ne ordinaria coacta
die 22 Martii 828, placuit uiis Patribus
rem disserre et ampliare iudicium. En quae fuit ratio. Quaesti agebatur An velandum, aut disc00 pertum relinquendum esset Simulacrum S. Ioannis Baptistae, quod magna in Venerati0ne est apud Populum Parochia-