장음표시 사용
341쪽
Monasterii Abbatem scriptum reperitur: Consecriiti Virginum ex p0stolica au-etoritate pisc0p0rum privilegi reservatur . Si alios colesiae Patres, Ambr0sium praeserti in et Augustinum audiamus, altius est repetenda haec de Virginitate devoti 0 uterque enim a Beatissima Virgine eam receptam V0lunt. Ille enim de institutione Virginis disserens cap. 5: AEgregia, inquit, Maria, quae signum Sacra Virgin talis extulerat, et intemeratae integritatis pium Christo vexillum levavit s. Hic ver in Libro de Sacra Virginitate cap. 4 id probans ex Mariae resp0nsione ad Archangelum Gabrielem in haec scribit verba Ipsa qu0que Virginitas eius Mariae ille gratior et
accepti 0r, quia D eam conceptus Christus vir violaturo, quam conservaret, ipSe praeripuit . sed priusquam conciperetur, iam Deo dicatam, de qua nasceretur elegit. Quom0do, inquit, et istud, qu0nium Virum n0n cognosco quod pr0 sect0 0 diceret, nisi
Deo Virginem se ante Vovisset . Legantur Bar0nius, Christianus Lupus, Tertullianus, Sandinus, si plura qu0 ad hoc deside tantur. Omissis hic omnibus quae a nonnullis relate ad Virgines, quae Deo Se Overunt, pr0 ducuntur, quaeque n0Vitatem Sapiunt,
et ab eruditis doctisque Viris suis in peribus resutantur, atque ab Ap0st0lica Sede semel et iterum proscripta sunt, his inquam omissis, adn0tandum putamus duplicem ordinem Sacrarum Dei Virginum distingui. Alia enim quae paterna in d0m0 manebant aliae, quae c0mmune habentes d0micilium m0nasticum, quoddam quasi institutum amplectebantur. Inter has ab aliquibus adnumerantur plusquam ducentae Virgines illae, quae se se Eugeniae Regis Ethi 0pum Filiae adiunxerunt, quibu8que praesecta Ipsa suit, quum Sanctus Matthaeus eam ad Virginitatem profitendam Servandamque induxit, et quibus ipse sacrum Velamen dedit, et super quas sacram sudit 0rationem, quae adhuc in quibusdam manu scripti P0ntificalibus legitur. Quemad-m0dum duplex erat Virginum ordo, ut dictum est, ita duplex erat earum conSecrati0, sive vovendi modus. Harum altera in una
habitus immutati , ne sita erat, simulque in Virginitatis pr0 posito Deo sp0nte pr0misso: altera in manuum velique imp0sitione P0ntificali, et solemni benedictione aeque accum Virginitatis servandae pr0p0Sit0. Haec consecrati ex vetustissimis usque
temporibus maximi semper p0nderis suit; et vehementer sunt reprehensi qui c0ntra
hanc, vel qu0ad minimum, tentare quan-d0que praesumpserit ni Tanti autem semper habita sui ea c0nsecrati0, ut quidam etiam inter haereticos, ut D0natistae, suasqu0que Virgines habuisse ostentarint, eaeque solemniter qu0que ab ips0rum pseud0- Episc0pis mitra c00periendo velarentur. Mitra quippe haec apud Asr0s sacri veluti veli species erat, qu0d 80lemnibus quibusdam precibus adiunctis s0lebat ab pisc0pis imp 0ni, et per illius imp 0siti0uem ipsa
Virginis consecrati reputabatur. de hoc Verum est, ut Sanctus Hier0nrmus ad Demetriadem scribens: ε Scio, inquiebat, qu0d ad imprecationem P0ntificis, flammeum virginale sanctum operuit caput utque hinc Sanctus Ambrosius in exh0rtati0ne ad Virgines ita scribat Venit Paschae dies, int0t 0rbe Baptismi Sacramenta celebrantur, velantur Sacrae Virgines . Vetusta ade0 est haec sacri Veli 0 lemnis imp 0siti et Virginum consecrati0, et de praeclara utraque caeremonia semper habita fuit, ut Tertullianus inter Script 0res vetustissimus sacrileg0s Vocet, qui velum hoc detraxerint 4 h sacrilegae, qui libro de relandis Virginibus, manus, quae dicatum De0 habitum detrahere potuerunt lis Sacer hic n0n minus, quam VetuStuSVirgines consecrandi ritus summo studio olim servatus est; et iuxta Auet 0res usque ad saeculum XV suit pene universaliter
retentus p0stm0dum vero vel penitus omissus, Vel a perpaucis servatus. Qu0circa
inquit Barb0sa lib. Iuris Ecclesiastici, cap. 4 num. 21 et advertas qu0d consuetud0 eue dicendi Virgines nun amplius est in usu . Si de hac desuetudine rationem quis quaerat, vel de desuevisse hunc ritum resp0nderi p0test, quia s0rtasse Episc0pi minus de consecrandis M0nialibus sese faciles exhibuerunt, vel quia Sanctim0nialium numerus mirum in m0dum mi Serantis Dei bene si ei succrevit, vel quia satis tum Prosessi0ne, tum Clausura obstrictae et pr0 tectae Virgines minus novo consecrationis ritu, quasi n0V quodam muniment0, opus haberent, vel quia immutata veteri
disciplina illi solemni p0mpae, quae utis0lemnia vota tunc habebatur, per n0Vum ius novumque aeque legitimum validumque ritum ipsa s0lemnia V0ta successerunt, quae
a M0nialibus emittuntur in Religi0ne, cui nomen dederunt; quae quidem vota satis superque ad Virginitatem vinculo servandam esse putantur.
342쪽
A licet ritus hic desuetus universaliter sit maue tamen aliqu0 0do in Ecclesia iuxta praesentem etiam disciplinam, quum et ipse describatur in Pontificali 0mano, et ab aliquibus M0nialium Oidinibus servetur. Servatum fuisse etiam ritum hunc tempore Sancti Caroli Boi romaei, ex ipsa eius Synod Mediolanensi l apparet, quum ipse de loco illum peragendi sic praecipiendo loquitur: et Ut ubi religiosus ipse et vetus
Moniales solemniter velandi 0 his temporibus antiquatus est, ad pristinum Sume veteri institui et ritu revocetur dum-m0d intra Monasterium id fiat s. Ex quibus verbis duo eruuntur: primo fortasse aliis etiam in locis extitisse hunc ritum secund0 0n esse proscriptum, ut sal 80 quidam putant Auctores, sed ad pristinam sormam, quae ortasse immutata erat, SSe re
Ut autem ad pr0positum iterum veniamus, omissis aliis quam plurimis, quae hic asserri p0ssent, quaeque ea respiciunt quae ab aliquibus Auct 0ribus de desuetudine non solum, sed de abolitione huius ritus, dubiis saltem, si n0n salsis auctoritatibus in
nixis, in medio proseruntur, advertere praestat neminem sibi facile persuadere posse qu0 Sacra Congregati negociis Episc0porum et Regularium praeposita, nulla habita ratione ad ritus huius antiquitatem et solemnitatem, neque ad Concili 0rum et Sanctorum Patrum sancti0nes, hunc ipsum ritum, ut a quibusdam asseritur, V0luisset pr0scriptum sacta enim huiusmodi assertionibus non respondent. Nam, ut refert Catalanus in suis ad Pontificale R0manum
C 0mmentariis, quum n0 multis a sua etate annis anno scilicet 778 quidam pi-SC0pus, cuius reticet nomen, ab eadem Sacra C0ngregatione petiisset dari sibi facultatem consecrandi Virgines suae Di 0ecesis, Sacra C0ngregatio sapienter respondit, ut sil uteretur iure. Per Sacram itaque C0ngregati0nem hic consecrandarum Virginum ritus inter piscopalia munia adnumeratur nec aliter dici 0 etiam temp0re p0te8l, quum ritus iste in R0man Pontificali appareat insertus in app0sito titulo : De benedictione et consecratione Virginum. Nam neque ritum insertum, neque titulum ap-p08itum videremus, si itus ipse fuisset proscriptus, imm uterque suisset deleu-dus inseritur autem et app0nitur, quia revera alicubi adhuc extat, ut ex ipso Dubi liquet, et non multis ab hinc annis per
actus est. Sane iure suo usus suit, et pervetustum ritum servavit, ut alios mittam,
Sa me. Benedictus XIII qui quum esset Epi8c0pus, n0n semel Virgines solemni ritu consecravitri quod et peregit etiam dum esset Summus Pontifex, complures M0Diales Benedictinas in sceleri Sancti Ambrosii Romae hene distendo. Ut autem singulari modo de ubi et
de data responsi0ne agatur, quum quaestio quodammodo excitata videatur, an solae
Moniales ordinis Sancti Benedicti hunc ritum SerVent, sive an solum super his exclusive M0nialibus servari hic ritus debeat,
pauca adVertenda occurrunt, eaque non despicienda. Non obscure Benedictus XIV felicis recoidationis in sua octogesima quinta instituti0ne videtur indigitare alias etiam M0niales, quae rdini Sancti Benedicti nomen non dederunt, consecrationis itum, ut in Pontificali Romano reperitur et praescribitur, servare posse siquidem in illa Institutione haec habet Statim ac Nos suscepimus ratus Ecclesiae Bononiensis
administrationem, cogitare coepimus 3 reliquas quoque Monialsis ritus huiusmodi participes sacere teneremur, si necessariis conditionibus praeditae essent, ut Velum Consecrationis reciperent. Id ver Institutum ceteris Monialibus convenire duximus ob sacram ipsius vetustatem, et ob consilium
Sancti Caroli 0rr0maei, qui in quarta Me di0lanens Synodo sic decrevit: ε Ubi religiosus iste et vetus M0niales s0lemniter velandi 0 his temporibus antiquatus est, ad pristinum usum ex veteri instituto et ritu revocetur dumm0d intra Monasterium fiat s. Aliquam s0rtasse dissicultatem prom0Vere quis posset ex illis verbis Bened. XIV an reliquus quoque mutates, utrum scilicet haec verba accipi ita debeant, ut sub
illis intelligatur M0niales ordinis Sancti Benedicti, quae nondum consecratae suerunt,
adeoque illae, conditionibus requisitis non deficientibus, ab L consecrari deberent an vero de aliis quibuscumque M0nialibus, quae diversam a Sancti Benedicti regulam
sequuntur. st ObVius verborum sensus
suadet de his verba accipi debere, nec rati apparet cur de solis u0nialibus Benedictinis intelligi debeant; nam neque Benedictus XIV, neque Sanctus Carolus taxative et exclusive de Monialibus ordinis Sancti Benedicti menti0nem faciunt, sed simpliciter Moniales dicunt. Idem colis latex iis, qua in praecedenti para grapho ipsius Instituti0nis habentur in quo, ut quisque
343쪽
videt, non agitur nisi de m0do servando, ite quo Cardinalis Bonc0mpagni Sacram Rituum Congr. bi consuluit, ann scilicet
1698 et 1699. insuper oli inquit Benedictus XIV:
Et quamvis consecratio huiusm0di superiori temp0re sere in desuetudinem abierit, ritus tamen pSius retentus est, praesertim ab iis M0nialibus, quae Sancti Benedicti diseiplinam Sequuntur . Iam quisque videt per Vo0em praesertim clare innui ab aliis etiam diversi ordinis Monialibus servatum sui 88 hunc ritum , licet ab initio s0rsan suerit proprius Montalium Sancti Benedicti, et pro iis adprobatus et institutus primario fuerit. Si secus diceretur,
inutile prorsus Videretur hanc Vocem praesertim additam suisse, quae quidem vox n0n est exclusiva aliarum diversi ordinis o nialium, sed p0tius et istarum c0mprehensiva. uapropter a Verba his aequivalere videntur nunciationibus : in quamVis consecratio eiusmodi Super i 0ri temp0re sere
in desuetudinem abierit qu0 ad reliquas M0niales, quae Sancti Benedicti Regulam n0nsequuntur, litus tamen hic etentus est, praesertim , 0 est principaliter et praealtis, ab iis M0nialibus, quae Sancti Benedicti disciplinam sequuntur . Demum hic ritus in Romano Pontificali praescribitur, et apposit singulari titulo
legitur, ut supra notatum est De Benedictione et Consecratione Virginum Iam P0ntificale 0 manum ea e intinet, quae uni- Versim servantur, et servari debent vel
possunt; et i sunt singularia sunt propria, et privativa aut iurisdicti0nis, aut ordinis: et tunc vel in odicibus Liturgicis quibuscumque tamquam propria ac singularia indicantur, vel totidem separatim vel exarantur, Vel typis mandantur Libri, qu0t pr0prii sunt exclusi v ritus. Iam Titulus hic generalis est pro M0nialibus, n0n pr0 quibusdam M0nialium ordinibus, taxative 00nsectus et appositus n0n hanc vel illam 310nialium Regulam comprehendit, hanc vel illam excludit. 0niales igitur InneS,
cuiuscumque instituti hae sint, in eo generico Titulo comprehensae censeri debent, 0mnesque pariter ritum hunc , necessariis ut 0quitur Benedictus M V conditionibus eaeis tentibus, ubi adhuc viget, sequi p08Sunt.
Vigebat si quidem in Civitate Tarentinam08, ii Moniales scelerii Clarissat 'um , explet vigesimo quinto aetatis ann0, 0lemni emissa Professione, velum benedicti0nis ab Archiepisc0po reciperent, et ritus iuxta Ponti sileale R0 manum servabatur. Re verendissimus modi ruus Archiepisc0pus ratus hune ritum s0lis Sanctim0nialibus ordinis Sancti Benedicti c0mpetere, pro iisque tantum vel institutum , vel seruptum fuisse, de privilegi Clarissarum M0nialium suae Civitatis m0neri v0luit, antequam ritum ipsum perageret. Et ptime quidem quum enim de privilegio agitur, c0nstare de hoc debet, ne universali Legi et Iuricommuni sitie ratione der0getur per exercitium privilegii suppositi, et non obtenti. Moniales, ut ex aci apparet, de hoc ab ipsis constantissime se ivat Episcopum d00uerunt, illumque ritum pariter vel ab ipsa Asceterii illius origine ex c0nstanti traditione acceperunt, retentum hucusque suisse assii marunt, et ab aliis praedecess0ribus Archiepiscopis persectum Observa lunt. Sacra Rituum Congregatio, omnibus perpensis, satis c0nstat' putaVit de asserta traditi0ne, et de vetustissima hunc ritum servandi onsuetudine et privilegio, quo M0uiales Clarissae Tarentinae Civitatis ruebantur nihil tamen certi decernere Volens, et dissicultatibus ex parte Reverendissimi Archiepiscopi allatis ortaSse perm0ta, quamvis pro gratia confirmationis asserti privilegii pr0 nunciaverit, ad 0minum Secretarium cum Sanctissim rescripsit, qui pr0
Sua sapientia, per eundem Secretarium Sacrorum Rituum C 0nglegali 0 iiis, pr privilegii 0nfirmati 0 ne benigne annuit et Velum benedictionis, emissa solemni Pi 0 sessi0ne post pnnum vigesimum quintum, iuxta P0ntificale Romanum Monialibus I'aedictis Clarissis arentinae Civitatis c0ncessit. Quae sane c0ncessi0, si ea perpendantur, quae Superius sunt ad n0tala non enim solis Monialibus Benedictinis iste ritus exclusive est reservatus), quaeque a Monialibus 10 0nservand vetustissim privilegi allata sunt, non novum quid stricte l0que nil tribuit, sed p0tius obtenti iamdiu privilegii et vetustissimae levera servatae c0nsuetudinis c0nfirmati habenda est. Ad quod c0nfirmandum satis Superque esse p0 terunt, quae praemissa suerunt.
Indultum, qu0d concessum sui Oi diui Res0rmat0rum Excalceatorum Sanctissimae
344쪽
Trinitatis Regni Hispaniarum peragendi Festum Sanctissimae Trinitatis iusdem ordi. ni Titularis cum Octava privilegiata concessuri utique sui intuitu praecellentis Τituli, quo dictus Ord insignitur, et a quon0men sumit. Quia tamen non est per se eiusm0di, ut 0mnia alia Festa excludat, quemadmodum sunt quaedam eta Vae, quae vel omnia alia excludunt Festa, vel s0lum
ex Rubricis admittunt Festum de Patr0no vel Titulari Ecclesiae et de pr0priae Ecclesiae Dedicati0ne; idcirco in mem0rat indulto vetatur fieri de Octava, c- currente alter Festo ritus duplicis prima Classis, e0que etiam translato. In Concessione enim indulti . . . sartam tectamque quodammodo Rubrigarum dispositi0nem et quorundam e florum dignitatem voluit haberi Privilegium alterum , de qu0 in supplici Libell0 Anno 1802 0rrecto pro obtinenda clava privilegiata Sanctissimae Trinitatis, de ii supra mentio acta fuit, opp0nebatur primo quia Octava Sanctissimi
Corporis Christi ita privilegiata ipsi ordini
Excalceatorum anetissimae Trinitatis erat, ut est lantummodo Sancti Ioannis Baptistae et Sancto tum Apostol0rum Petri et
Pauli omnibus aliis exclusis admitteret hinc de Octava Sanctissimae Trinitatis fieri non p0terat vi maioris indulti hoc enim aliud destruebat, quod posterius sui concessum Indultum. uapropter supplicatum fuit, ut retineri p0sset et peragi Octava privilegiata Sanctissimae Trinitatis, uti nunciatum est, dummodo non occurreret Festum secundae Classis, aut etiam translatum quod
ritu primae Cia, sis gauderet. Sacra C0ngregati 0, perpensis rationibus et tam veteri attent privilegi celebrandi octavam Tituli ipsius Ordinis cum huius clava, rescripsit ut supra in Decreto ita tamen ut de Fest primae aut secundae Classis vel occurrente, vel translato, fieret quemadmO-
dum etiam de aliqu0 die octav 0, de quosa ciendum esset ossicium. Ut aliquid in re adnotetur, Indulta quae
de Octavis c0ncessa huc usque sunt ab Ecclesia, quaeque nunc c0nceduntur, si res per Sec0nsideretur, eo sunt pluries habenda, qu0 minores antiquitus erant clavae, et qu0 magis quam ante sunt privilegiatae, et privilegiatarum Octavarum numerus, n0Vi accedentibus c0ncessi0nibus, succrevit hinc qui eas btinet, gloriari iure potest, et a praesenti Ecclesiae disciplina gratum acceptumque reserre. Siquidem si veteres recenti0resque auctores audiamus, et di-Versa consulamus Sacramentaria ρl Gela- Sianum, Vel Greg0rianum, una vel altera Octava selebrabatur; nam iuxta Graiicolasium etavae celebrabantur Pa Achatis, Pentecostes et Nativitatis Domini. Sanctis autem nullae per aliquot saecula tribulae suerunt Octavae et octavo tantum saeculo Sanctis Octavae fuerunt assignatam ita tamen ut inveteribus C0dicibus non repeliantur, nisi ficta vae Sanctorum Apostolorum Petri et Pauli a Sancti Laurentii Martyris. Insuper in clavarum celebratione, diebus, quae Festum inter et diem octavam intercedebant, de Oetava nec restitabatur s-fficium, nec commemoratio ulla fiebat. Veteris huius moris quoddam vestigium reperitur in Festo Sanctae Agnetis, in cuius Octava Breviarium R0 manum sic indicat: Sanctae Ignetis secundo Temp0lis Γο- gressu diebus etiam inter Festum et octavum ab eo diem, de an et cuius claVa celebrabatur fieri stactum coepit. de verum hoc est, ut reserente Micrologo, si excipiantur hebdomadae Paschatis et Pentecostes, Psalmi de Feria recitabantur in omnibus etiam D0mini ostri Octavis, licet u vitat 0ria et Resp0ns0ria essent de est D. Alio p0ssent hic n0tari, quae praetermittenda putantur, quaeque apud Graneola sium, Miciologum, Bedam, ac inter re Centiores Auctores apud Gavantum, praesertim in sua ad clavarium Romanum praelati0ne, et apud Meratum in suis ad avantum observationibus reperi Intur. Nunc elavae innes, in quibus diebus non impeditis ab alio Festo, de iis fit
0ssicium, considerari possunt tamquam pr0r0gati solemnis Festorum per dies octo iuxta R0dulphum. re s0lemnitas dierum octo etiam in Levitico praecepta 'eperitur cap. 23 v. 35 et 36 Dies pristius vocabitur celeberrimus et septem diebus osse retis holocausta D0min die qu0que
oetavus erit celeberrimus atque sancti simus, et 0sseretis h0locaustum D0mino : Hst enim coetus atque c0llectae . Et in Libro Paralip0menon Fecit ergo Salomon 80-
lemnitatem in tempore ill septem diebus, et omnis Israel cum e0 Fecitque die Oeta V collectam e quod dedicasset Altare septem diebus, et solemnitatem celebrasset diebus septem . Psalmista in multis Psalmis titulum apposuit pro Octat v, qu id iuxta Rabbin0rum expositionem musicum instrumentum octo ch0rdarum erat , ut Genebrardus testatur sive Psalmus, qui ct 0n0tis canitur, ut alii autumant Sed lans e-
345쪽
nius ait qu0 illis Psalmis, in quibus praelatus titulus habetur, semper de universali iudici sit mentio, p0st quod sequi debeti nystica clava, id est aeterna Beatorum
quiet, et ill0rum in anima et 0rpore beatificatio; qu sensu facile verba Sancti Ambr0si lib. 1, in cap. 6 Lucae intelliguntur. Haec itaque V 0X sta Lu, sive obvio et litterati sensu accipiatur, sive JStic0, gaudium et solemnitatem imp0rtat. Unum hic quaeri p0lest unde nam suam sumpserint originem clavae generi ce sumptae, quae ab celesia nunc celebrantur Ν0 est hic sermo de origine eo
sensu accepta, ut requiratur ad cuius exemplum hae fuerint in celesia inductae :volunt enim has a Iudae0rum exempl0 trahere riginem, quemadmodum et s0lemnitas in Ecclesiarum Dedicatione celebranda dedicati0ne empli per Salom0nem peracta ab auctoribus putatur desumpta, veluti et alii huiusmodi ab aliis Iudae0rum
caeremoniis desumpta existimantur. Neque h0 in casu mirari quis vel ad minimum debet quum enim inter ritus, et caerem0nias hebraeorum quaedam essent, quae licet a De ipsis praeceptae ut habetur in Levitic et Deuteronomio, lamen Utp0 te figurae tantum suturorum temp0rum plenitudine et Christo adveniente abr0gandae erant, et abr0gatae revera suerunt, quia utp0 te figurae n0 amplius servandae erant post veritatis manifestationem et Christi adventum, cuius umbrae erant et figurae, et ad eum tantumm0d significandum et praenunciandum praeScriptae novae pr0-
inde, veteribus illis abr0gatis, institutae
ritati iam manifestatae respondentes, ad eam gratiam significandam, quae conferri h0minibus deberet in Sacramentis, et praesertim in Sacrosanct Missae Sacrifici , ad qu0d signifieandum praenunciandumque Vetera illa, et inter se diversa Sacrificia erant instituta, quae in h0 uno in sua plena Significatione c0ntinentur. Aliae autem erant Caerem Oniae, quas neque Christus, neque Ap ist0li abrogarunt, utpote non eiusm0dierant quae n0Vae adversarentur egi, aut Religi0ni pp0nerentur, aut superstiti Unem redolerent, aut ab vangelicis praeceptis essent alienae . il ergo mirum si p0st 0li ex iis quasdam, praesertim nascente Ecclesia, retinuerint, vel ab illarum imitati0nem, quasdam etiam de novo instituerint, quaS Ecclesia adhuc retinet. De hac, inquam, trigine rite acceptaqu0ad clavas, non est hic sermo; sed tantum de rigine eo sensu accepta, ut 80lemnitatis deam excitet ac imp0rlet, et plures dies ad eam indicandam et celebrandam aliquibus estis addicantur. Hoc, si quid
video, du0bus ex capitibus ortum os t. Primo ut solemni 0ra est mai0ri non solum solemnitate celebrarentur, sed ad indicandam ips0rum prae caeteris excellentiam, praeter 80lemni orem ritum, maior dierum numerus statueretur ut Religionis nostrae praecipua Mysteria, qu0rum memoria re-c0litur, altius in Fidelium mentibus figerentur ut quo sunt maiora beneficia accepta, eo magis illa sentiamus, et mai0resile iis gratias ad 0stram ipsam animae salutem agamus, per l0ngius tempus a Un- sideranteS, mente Volventes et 0rde retinentes; ut 0na et charismata aliquibus Sanctis prae aliis a Deo collata memoria repetentes et Divinam B0nitate ni et peculiarem Dei in illis am0rem agn0scentes, Deum ipsum intensius laudemus, qui illis magna et mirabilia secit, et admirabilem se in illis stendit ut n0stra excitarentur Orda ad illorum auxilium diutius implorandum, et ipsi nostrum apud Deum patr0cinium suscipiant ut Sanct0rum virtutes ad imitationem n0s prov0cent atque delectent. Haec et similia fortasse sunt, quae prae culis Mater Ecclesia habuit dum pr0 aliquibus Mysteriis, Festivitatibus et Sanctis Octavas instituit celebrandas. Diversa sive prae aliis solemnior fit
aliqu0rum Sanctorum memoria, seu S0lemnium eorum Festa celebrantur, quia ma-i0ri, ut creditur, in coeli fruuntur gl0ria, sicuti adversa fuerit ut in illis merita. Ait enim p0stolus ad imparem Iust 0rum gl0riam indicandam violia claritas s0lis, alia claritas lunae et alia claritas stellarum: stella enim a stella dissert in claritate ;et hinc sane ritur multimoda ossici 0rum in Ecclesia ratio, et diversitas rituum in Sanctorum estis celebrandis, quam idcirco coelesti Hieraret,iae ex Sancti Dionysii doctrina comparat Durandus in su Rationali lib. 7, cap. 1 n. 33, sic scribens: ε uum et g secundum Beatum Dionysium celesiastica ierarchia repraesentet aequaliter in suis actionibus Seu rdinationibus C00-lestem ierarchiam, in qua Sancti secundum diversitatem meritorum su0rum disponuntur; ideo ad 0 repraesentandum. varietas ilici 0rum in n0stra Ecclesia reperitur . Immo ex Augustin Epist. 86:
346쪽
sp0nsi adstantem quamplurimum X ornat, ut si in imbriis suis aureis circumdata varietatibus . Hanc 0rro varietatem generaliter adhibet Ecclesia in Sanctis omnibus celebrandis, seu eorum Festivitatibus instituendis, eam dimetiendo quodammod0, e qu regitur Spiritu, ex cuiusque meritis, quantum hae vel et Vitae actus nota sunt, vel per beneficia eorum vel laboribus, vel intercessi0 ne toti Ecclesiae im
Haec, quae Festa nunc dicuntur et celebrantur, adductis nuper rationibus s0rtasse Sanctorum memoriae olim dicta sunt, quae vox Variis accipitur sensibus modo enim suscipitur pro sepulchrali 0 numento, ut ab Augustino accipitur : Deo cura pro mortuis gerenda: modo pr Orat0riis, in quibus Sanct0rum Corpora vel Reliquiae reconduntur, quemadmodum hanc v0cem accipit ipse Augustinus contra Faustum Manichaeum cap. 2. Hic autem accipitur haec vox de mortuis, sed ita ut mentio de vivis fiat, revocando scilicet in mem0riam acta et plissi0nes Sanct 0rum vel ut Eusebius habet lib. ., cap. in memoriam e0rum, qui gl0ri0S certamine perfuncti sunt, et ad postero eorum exemplo erudiend0s et confirmandos s. ntiquitus Martyrum mem0ria in Ecclesia obser-V3batur, quando eorum nomina inter solemnes preces ante Eucharistiae sumpti0nem recitabantur ex isticis. uaecumque tamen uerit huius rei orig0, 0 certe spectavit, ut Christiani Deum in Sanctis h0norarent, qu0d revera ipsi semper agere crediderunt. Altera etavarum institutionis alio, ni sali 0r, haec suit. Neminem latet initi tot non fuisse numero ritus, seu horum diverso gradus, sub quibus nunc Ecclesia varia celebrat Festa proinde hunc maiorem
rituum numerum maiora numer Festa,
quae delebrantur, augendi occasi0nem dederunt: et etiam ex h0c riginem habere p0tuit haec clavarum pro aliquibus estis praesertim Sanct0rum institutio. Per plura saecula n0n nisi Martyrum Festa celebrata Sunt, ut 0rum saltem qui Martyrium passi putabantur et quamvis unius vel alterius Martyris memoria celebrata suerit primis Ecclesiae Saeculis in Ecclesia universa, 3-men, ut 0tat Sanctus Hieronymus, n0n omnium indiscriminatim Martyrum seu Sanct0rum aeque in Ecclesia universa et ubique memoriae celebres erant, se ilicet non
aequali s0lemnitate celebratae fuerunt; sed pro diversitate Ecclesiarum, Vel horum, vel istorum Sanctorum dies fuerunt agri, idque c0nstat ex diversis Martyrol0giis, si haec inter se conserantur. Nihil0 minus praecipue et universaliter Sanctorum Apost0lorum Petri et Pauli memoria celebrata est, qui ut sunt omnium celeberrimi, ita et inter omnes diem sibi sacrum potissimum habuerunt et hinc est qu0 in Missae Ca-n0ne primi nominati sunt, quem morem Ecclesia in omnibus semper retinuit et retinet. Martyrum estis alia etiam posteri0ribus temp0ribus Festa addita sunt, et temporis maiori progressu his etiam alia atque ita iactum est, ut nullus sere dies deinceps uerit, in qu alicuius Sancti Fessum
Haud quidem est hic locus omnia, ut
Vellem, persequendi, omnia numerandia in medium pr0 serendi, quae an respiciunt materiam quare ea consulto mittam, et quod sequitur tantum ad propositum adnotabo Ecclesia ut varietate circumdata videretur, quemadmodum supra ex
Di 0nysi et Augustin didicimus, et illum repraesentaret in terris hierarchiae I dinem, qui in Coelesti secundum merit0rum diversitatem observatur, in qua stellarum claritas a claritate dissert, ilici 0rum diversitatem instituit, ut per hanc vel minus vel
magis celebris Sanct0rum memoria re00leretur Aucto est 0rum numero, auctu quoque sui numerus rituum, seu modus celebraudi Festa, sive designatus solemnitatis diversae gradus, quo diversa Sanctorum Festa celebrari deberent hinc ut disparitas inter eos ex ipso ritu appareret, ill 0rum Festa alia sub uno ritu, alia sub alter celebranda statutum est. Dum quibusdam sui adsignatus hic vel ille ritus pro Festo celebrando, atquEetiam ut de solemni oribus e0rum estis, quae vel antiquiora erant vel mai0ri cum
s0lemnitate celebrari c0nsueverant, celebritas quaedam prae aliis p0stea adiunctis maneret, uetus fuit numerus dierum, quibus eorum memoria fieret et sic, si in s0lemnitate, sive in gradu solemni 0ris ritus paria illa s0rent, celebriora prae aliis essent quoad dierum numerum, quibus celebritas erat perduia tura peragendo de iis Osticia. ii itaque altera clavarum origo, illasque instituendi altera ausa quae retenta pro aliquibus iamdiu instituta scitemnitate, ex diversis rituum gradibus , qui aucti suerunt, necessario repetenda Videtur. Haec, quae adducta sunt, quispiam sortasse tamquam a pr0 posit0 aliena putabit,
347쪽
et ut inutiliter allata reprehendet sed nec
aliena, nec inutilia haec aliaque in adnotationibus reperiet n0n aliena, quia de Octavis agunt, ad quas dubiuin ipsum vocavit non inutilia, quia n0 multi reperiuntur, quibu cura sit omnia cognoscendi, quae ad Sacram Liturgiam pertinent, quamvis ex ministerio ad 0 teneantur. Hinc si non omnibus, aliquibus tamen quibus vel desunt libri, vel tempus eos adeundi, certe erunt utilitati et h0 satis, ut quamcumque molestam aut minus urbanam n0-
tam effugiam, in quam possem apud aliqu0s
Ex rescripto ipso Sacrae Congregationis erui facile p0test stricte servandam suisse Missalis et Ritualis R0mani dispositionem in utroque, quod in dubiis proponitur : ex speciali autem gratia, ut dicitur, servetari potest consuetudo est itaque permissa resp0nsio, quae regulam universalem et praescriptionem n0 destruit aut insit mat ideo autem data est haec resp0nsi 0, quia unum idemque esse Sacra Congregati putavi prius quam in Fontis benedictione, quae Sabbat Sancto peragitur, in aliquo vase separato benedici, eamque p0stea ex hoc extractam in sontem mitti aut eam in Fonte ipso iam paratam benedici benedictio enim non a loco, sed a precibus pendet. Mittitur in Fontem, ut in dubi0, 0stquam omnes preces pro benedictione perficienda assignatae, prolatae Sunt, et antequam oleum et Chrisma insundantus salva itaque est Rubrica, nec ulla in hoc substantialis mutatio dign0scitur, quae ritum pro sunt is benedictione praescriptum immutet. Sicuti enim in Rubrica Missalis legitur de hac aquae benedictione prius quam Sacra lea in eam insundantur, per Sacerdotes assistentes spargitur super P0pulum, et interim unus ex Ministris Ecclesiae accipit in vas aliquo de eadem aqua ad aspergendum in d0mibus, et in aliis locis, ita non ossicit praescripti ritus substantiae, quod quae remanet qua in Vase, recitatis iam pro partiali benedicti0ne precibus assignatis, antequam Sacra
olea insundantur et tota F0ntis benedictio peragenda persiciatur. in Fontem sive in Fontis baptismalis concham mittatur. Resp0nsi itaque permissiua de servanda haec0nsuetudine de data fuit, quia hoc etiam
m0d Rubrica servatur. Unum tamen adnotab0, quod quidem attenti0nem aliquam exposcit, qu0dque in resp0nsione Sacra C0ngregati negligendum puta 'it, pro certo habens materialem quemdam errorem in dubio pr0p0nendo irrepsisse, qu0d ex dubii ipsius n0 satis accurata nunciali 0 ne deducitur. Siquidem quaeritur in secunda dubii parte .... εἰ p0tius standum sit con-Suetudini, nimirum prius quam in aliquo
vase Separat benedicere, et antequam infundatur Chrisma, ex ill Aquam ipsam extrahere et mittere in F0ntem Τ, Collata responsi0ne cum dubii verbis ita sorte accipi posset, ut Sacra Congregatio permiserit extrahi posse quam post infusi0nem 0lei Catechumen0rum dubium enim silet de huius olei insus i0ne, et Chrisma solum
nominat. At hoc neque esse p0luit, neque intellexit concedere Sacra C0ngregatio, quae ne suspicari quidem p 0terat hanc revera suisse c0nsuetudine iii, quae servanda in precibus40stulabatur, eo tu minus pro ea Servanda etiam ex speciali gratia a rescripsisse putandum est; sed uti revera est, sensit err0rem in nunciatione irrepsisse, et Sacrum Chrisma n0minatum suisse pro aeris
oleis in genere, quae ih sundi debent, et id in
resp0nsi0ne haud ad n0tandum censuit. Quapr0pter stand Rubricae disp0sili 0ni, et minus e curata nunciali 0ne sublata, quemad-m0dum qua pro adstante p0pulo aspergendo extrahenda est ante let Catechumenorum infusi unem, ita antequam huc ipsum Oleum in aqua insundatur, eadem qua, quae est benedicta in vase separato, de quo est serm in dubi0, mitti debet in F0ntem. Haec adntilata sunt ad omnem, si quae oriri posset, aequi Vocationem et ambiguitatem vitandam, et Sacrae Congregationis mentem
explicandam quae certe nunquam fuit ut permitteret 0st insust tinem Sacri Chrismatis tantum, quam, qua Sabbato Sanct in Fontis baptismalis solemni benedicticine inseparato vase benedicitur, in Fontem mitti.
Emi et mi Patres. Ab ipsis Ecclesiae incunabulis Ianclis,
si me cautum est, ne par ese omnibus vel
locis vel ters0nis 40nor, sed iro vario uniuscuiusque munere ac dignitates diver-22
348쪽
sa qu0que insignia et hon0res singulis haberentur. Quae sane agendi ratio s0vendae fidelium pietati, peculiari Templi alicuius sanctitati verendae, externi denique cultus, concinna quadam ipsius arietate, pulchritudini amplificandae mirifice consulit. 0-lendum vero est sapientissimum hocce Ecclesiae consilium saepius rustrari h0mines qui de suo potius, quam de Religi0nis b-nore solliciti, statutum invertunt 0rdinem, aliena sibi vindicant iura, usurpant privilegiari ex quo dissensi0nes ac iurgia inter Sacros Ecclesiae Ministros miserrime oriri quotidiana experientia docemur. Huiusce rei exemplo sit, quod in sua Dioecesi 0ntigisse scribit 0sanensis pisc0pus, a Vobis, minentissimi Patres, ex-p0stulans, ut quaesti per se on de extricatu difficilis irrefragabili huius Sacrae C0ngregati0nic iudicio lenitus dirimatur. Est in Sardiniae Regno, Bosanensis DioeceSe0 pars exigua, oppidum Vulgo Cu-glieri, Ecclesia Parochiali et Collegiata recens insignitum. Illuc scilicet anno 18 10 s. r. ius VI B0sae piscopum misit, ut Ap0st 0lici elegati munere honestatus Ecclesiam ipsam me Par0chialem in Collegia tam erigeret ibi cum sorte piscopus Sacris daret operam, actum est ut a Capitulo sedes illi Pontificalis et Solium de more attolleretur. Rebus ad exitum deductis B0sam remeavit, quini eius discessum Cathedram piscopalem ab Ecclesia Collegiata Capitulum am0veret. In cuius rei B0titiam ubi post aliquot annos ventum St, nunquam destitit Episcopus Canonicos C0llegiales hortari, imo etiam iussu cogere, ne diutius sinerent sedem pisc0palem et Solium in illorum Ecclesia conspici atfrustra. Imperanti siquidem piscopo acriter restitere, dictitantes pauc0rum annorum consuetudinem sibi liquid suffragari. uare cum nulla iam spes piscopo superesset suturum ut aliquando reluctan es suae parerent auctoritati, Regni Vice-Regem inopem imploravit, qui invitos Canonicos ad obediendum adegit interim piscopus iudicium Vestrum expectat, ut quid sibi in
posterum agendum sit innotesc3l. Quoniam vero . . . huius S. C. Se cretarius mihi munus commisit hac superre nonnulla disserere, dicam breviter quid Sentio neque enim pertractatio isthaec, si quid m0d vide0, eius naturae St, Ut OS- sit in longum serm0nem me rex Oeare. Otasi quidem quaestio in eo ita videtur, Ut lum:
giata suae dioecesis erectum, ill quoque absente, et in suam residentiam reverS0,
in eadem Collegiata cclesia retinere liceat γDuniuM II. Num in adductis rerum circumstantiis ex generalis alicui exceptioni subiiciatur γNon est autem cur in prioris dubii s0lutione diutius immoremur. Si quis enim paullisper vel ad Cathedrae piscopalis institutionem, vel ad praxim in Ecclesia nullo
L. O unquam tempore SerVatam, mentem
advertat, sacere quidem non p0terit, quin deprehendat memoratos nuper Canonicos long in errore Versari. Quid enim, quae-S0, causae est, quamobrem Sedes pisc0- palis vel ab ipsis cclesiae primordiis Cathedra nuncuparetur, nisi quod illam ascendat pisc0pus, ut populum d0ceat, vessibi concreditas ex eminentiori 0c despectet, et rursus ab iisdem suspiciatur Nec certe aliter sibi voluit Antiquitas, dum Sedem piscopalem multis gradibus elevandam iussit ita quidem ut 0do illam sublimem thronum appellet S. Gregorius Na-Ziangenus, modo in ultissimo loco posita
describatur ab Eusebi Hist. Eccl. Lib. VII; quibus apprime concinit Prudentius Hymno, quem in Sancti ipp0lyti Martyris laudes conscripsit, ubi Cathedrae eminentiam ex e repetit, qu0 inde pisc0pus p0pulum ali 0quatUr : Fronte sub adversa gradibus sublime Tribunal, Tollitur, Antistes praedicat unde
Atqui nemo unus inscias verit haec omnia praesentem supp0nere pisc0pum. Quomodo enim absens Populum alloquatur, Deumque praedicet Cum igitur hisce de causis Cath0dra Episcopali invecta suerit, cumque haec necessatio Pastoris praesentiam efflagitent, rati ipsa vult, ubi desit Episc0pus, nil prorsus esse, quamobrem in qualibet demum Ecclesia, Cathedrali seclusa fixa ac permanens illi Sedes collo
At enim : in Parochiali Collegiata cclesia elata olim Sedes Pontificalis suit. Quid ergo num inde ius Capitulum acquisivit eamdem perpetuo retinendit Adveniente nimirum piscopo, merit extructa est ast eodem alio abeunte, inique retinetur. Omnes enim norunt reliquis Episcoporum pii vilegiis illud quoque ad censeri, quod in omni Dioeceseos parte, praesertim
349쪽
vel in Collegiatis Ecclesiis, dum s0lemniter vel Sacra peragunt, vel Sacris intersunt, iure Suo queunt sub si Pontificali sedere. 0 tamen privilegium ita pisc0po personaliter adhaeret, ut simul ac aliose conserat, nefas m nino sit Cathedram in Ecclesia, licet Collegiata, fixam imm0- tamque persistere. Utriusque rei indubia proieram d0cumenta in ut hentica Collectione Decret0rum . . . legere est Episcopum Grossetanum consuevisse certis anni temp0ribus, ut aeris beneficio rueretur, in oppido suae Dioeces eos commorari, unde a Pleban illius Ecclesiae praeter alia obsequia, hoc insuper sibi ab eo praestandum . . . supplicaverit erigendi in eadem Ecclesiu edem Pontificalem cum Baldacchino. Et S. C. dieci Maii 1642 respondit Episcopo competere. Di scopo, inquam privilegium siquidem est, quod illum indivisim, ut ita dicam, comitatur, quin unquam in Ecclesiam di manet, inquam s0rluit vel etiam integrae Dioece
se os Visitandae ergo, semel ad Venerit.
Hinc intelligitur cur Matrix Civitatis Ecclesia, ubi residet piscopus, Cuthedralis dicatur. Id enim obtinuit ob singulare privilegium, quo ab reliquis t0tius Dioeceseos Ecclesiis discrimitiatur. Cum enim in istis Sedes pisc0palis tamdiu perduret, quamdiu apud eas piscopus degit, illa ex ad Verso perpetu Cathedrae Pontificali 40n0re cumulatur. Hinc apud vetustissimos Ecclesiae Script0res nulli bi ae Sedes occurrit, nisi ubi pisc0pus resideret. Pro omnibuS sufficiat Eusebius ist. ccles lib. VlI, qui reser Thronum seu Cathedram S. Iac0bi Apostoli, primi ierosolymorum pisc0pi, adhuc suis temp0ribus Hierosolymis extas-8 - quam piscopi, qui illic ordine sue
ceSSerunt, permagno aestimant. - Quoniam
ver Sedes numquam auferebatur, hinc in hemicyclo absidis Templi erat parieti assi-xa, lapidea gradibus elata quemadmodum cum in aliis, tum praesertim in Basilica
S. Clementis in praesentiarum qu0que Videre est, quae Summorum P0ntificum venerationem et curas sibi perpetuo vindicavit. Hic enim ex Cathedra, quae conspicitur, bis omittam habuisse dicitur
S. Greg0rius Magnus, et memoriae pr0ditum est frequentissime illuc Roman0 Pontifices ad sacra peragenda convenisse ut ex pluribus constat Antiquitatum m0numeniis, quae penes abillonium aliosque in unum c0ngesta reperiuntur. liquid simile de minoribus Dioecesium Ecclesiis asseri inequaquam poterit. Sci040 monumentum negativum esse cum in alienae sententiae patr0cinium p0sitiva desint argumenta, ad rem demonstrandam n0 parum inservit. Neque ullum pr0 secto negotium lacessit aequum pisc0p ius esse, sive in Cathedrali, sive in C0llegiata Ecclesia S0lio
P0ntificali uti Perperam enim inde concluderetur eidem, Sacris non interessenti, in Ecclesia Collegiata fixam sedem Episcopalem collocandam ore. Cum enim istud Antistitum privilegium non in Collegialasm0d0, sed et in reliquas t0tius Dioeces eos min0res Ecclesias extendatur, unaquaeque pio lubit p0sset Cathedram Pontificalem attollere, eamque perpetuo apud se retinere mu0 nemo sanus dixerit. Quid ver si huiusce Sacrae C0ngregationis Decreta in hisce negotiis alias edita in mem0riam revocemus y Legatur, quaeso, Ugentina die 23 Iulii 1861. Ex ea c0nstat, defunctum piscopum, Lansrancum n0mine, in C0llegiata Ecclesia Terrae vulgo ecchie, in qua residebat, Sedem piscopalem erexisseri Capitulum insuper et Ca-D0Dicos, ubi piscopus e vivis discessit, a S. . . petiisse Cathedram a Can0nicis eiusdem Collegiatae rem0veri, ne duae Cathedrae in una tantum Dioecesi erectae reperirentur. t S. 0ngregati Vicario iniungi mandavit, ut praedictam Sedem am0- veri et in l0co abdito servari praeciperet.
Qu0d si S. R. in deficiente pisc0p0 C0llegia tam Specthi Ecclesiam Cathedrae privilegi sp0liatam declaravit, quamvis Terram illam piscopus in suam Residentiam elegisset quanto magis id pronuntiasset de Ecclesia Collegiata B0sanensis Dioecese0s, ad quam pisc0pus ii Vt iussu convolavit, cum mente ex ea discedendi, simul ac missionis sc0pum adimplevisset Neque minus id evincit quod in eadem Collecti0ne ceurrit. Quaesitum enim fuit: an pisc0pus Naulen . 0sset in qualibet suae Dioecesi Ecclesia Cathedram piscopalem erigere cum Baldacchino, etiam lem p0re, qu Episc0pus non residet, et sunctiones piscopales in dicta Ecclesia n0nexercet, maxime si parum distet, nempe per milliarium circiter ab Ecclesia Cathedrali. Et S. . . censuit respondendum iuxta votum, nempe negati te, et ita declaravit, et decrevit diem Iulii Tls. Quae sane eiusm0di sunt, ut rem omnino consciant, iamque sternant ad prioris dubii resp0nsionem. Cum enim Cathedrae institutio unicam in universa Dioecesi pisc0-
350쪽
palem sedem admittat cum singulari hoc
privilegi tantummodo Cattedrales Ecclesiae potiantur; cum Sacra haec eadem Congregatio minoribus Ecclesiis idem sibi ius p0stulantibus se adversam ostenderit, priori dubio rep0nendum videtur Negative. In altero, quod expendendum mihimetipsi proposui, brevius qu0que me expediam Canonici siquidem Oppidi vulgo Cu-gIieri consuetudinem quamdam obtrudunt. Α quamnam, rogo Quae scilicet paucorum annornm ambitu continetur. Utcumque tamen hoc sit, ut nunc non in magno ponam discrimine, illud certum exploratumque est nullam prorSus consuetudinem, licet
diuturnam , privilegii vim habere , et ius inducere, nisi quae si rationabilis. Atqui .c0nsuetud0, qua memorati saepius Canonici innituntur, praecipua hac dote destitui-t9r. Et Vero, quomodo rationabilis habenda exii consuetudo illa, ex qua plura, eademque maximi momenti in Ecclesiarum privilegia, in piscopi auctoritatem, in Ecclesiae praxi damna atque incommoda proficiscuntur Ut enim prae vermittam istam Ca-n0nicos Collegiales, Ecclesia cui inserviunt denori plus nimio consulentes, iniuria invexisse, haec Cathedralibus Ecclesiis peculiare ius adimit hinc exortae reliqu0rum querimoniae, hinc iubentis Episcopi auctoritas spreta, neglecti denique ritus et Ecclesiae Ministri vi saecularis brachii ad b-
sequendum coacti. Nemo tamen unus, inquiet fortasse quispiam, per l0Dgum tempori spatium reclamavit. At quomodo quaes0, 0 terat, cum huiusce ausus ign0ratione premeretur Caeterum ex illis, quae postmodum c0ntigere , iacile unusquisque valet coniectur assequi piscopum et Canonicos Euclesiae Cathedralis id aequo
animo passuros non fuisse, si rem ab initi compertam habuissent. Quare videtur posse rescribi legem generosemi in casu nulli subiici eaeceptioni. Paucis sententiam meam, minentissimi iΡP., aperui, quae iudicio Vestro libens suhiicio, apud animum mihi prop0nent ea, qt a par est, veneratione prosequi quidquid a sapiepti. Vestra deplarari decernique confiigurit.
Ad DB1Γ Ι. Dies ipse, quisquis is sit,
quo Ecclesia quaevis consecratur, verus Stet proprius dedicationis dies, et ipse dies, qui ab illius dedicatione primitus peracta
singulis quibusque annis recurrit, proprius est et verus pariter dies anniversarius eiuS-dem dedicationis, eodem plane m0do, qu0
dies Sancti alicuius natalis ille dicitur, qui ia illius ex hac vita in Coelum transitu in
Calendario censetur unde sicut dies natalis Sancti alicuius ordinari non mutatur, ita dedicati0nis Ecclesiae proprius et Verus recurrens dies in alium mutari nequit, nisi ab ipso consecrante, iusta de causa, sed actu ipsius consecrati0nigri verum hoc, vere loquendo, n0 esset vera et Stricta et quomodo in dubio exponitur, mutatio, sed potius assignatio die ab illo, quoi Ecclesia con
secratur, diversi). Itaque, extra ipsam consecratiMIUM, IU tari dies dictus non potest, inconsui; Sede Apostolica ; quae quidem dissicissime et
nonnisi gravissimis mota rationibus ad id concedendum inducitur, de quo uum Vel alterum reperiri poterit exemplum. Si De cretorum S. R. C. Seriem pervolV3mus, in veniemus . hanc ungrogationem hanc mutationem pene semper improbasse siqv ndoque e0ncesseri ob peculiares rationes, Semper etiam aliam mutationem prohibui SSe, o emqne praecavisse, quae daris0rtasS Sset, Episcoporum nimiam libertatem, Speciali apposita clausula Ut res exemplis pateat, Sacra Rit. Congregati0. lacultatem quidem fecit Episc0po Reca tensi assignandi certum diem pro anni Vers 3rio consecrationis Ecclesiae C tho-dr lis ; at in casu particulari, a quo non instringitur universalis regula. Hanc enim
ei lacultatem dedit, quia constabat quidem
d. C0nsecratione peracta, sed dies in ipso conSecratione assignatus pro illius anniversari ignorabatur hac tamen app0sita lege, quod certus dies electus amplius hilari nequire . Sic resp0udit sub di 2 Augusti anni 1640. In una pariter Recana tensi simili serme tu casu supplicantibus P. Societatis es pro assignatione alterius disi ad celebrandum Consecrationis propriae Ecclesiae anniversarium, per aliqu0 3Du0 certebratum in die Pentecostes et postmodum intermiSSum S. R. C, respondit die Novembr. 1641 diem certum peripiscopum Statuendum esse, sed addidit, qui semel
electus amplius non possit mutari. Hic auritem est advertendum quod pro conceSSis ne d qua hic agitur, pepuliaris etiam d- currebat ratio. Nam per aliqu0 retro ct . anno conSecrationis anuixersarium in die