장음표시 사용
371쪽
dire p0ssint, aut profanae ull0 0do considerari vel estici valeant. Hae autem multiplices sunt; quaedam enim spectant ad aliquid simpliciter sacrum significandum quaedam destinantur ad Dei
cultum, et certa n0strae Religionis meia et ministeria, uti pis00pi, Sacerdotes et reliquorum i dinum Sacri Ministri, vasa sacra et quaedam vero ita bene dicuntur ut ad aliarum rerum benedictionem praeparentur, uti sunt sacrum Chrisma, oleum catechumenorum, quibus in consecratione vel rdinatione iuxta diversum )0ntificalis praescriptum inunguntur pisc0pi, Sacerdotes, et Fontis baptismalis benedicti peragitur. Haec omnia cum per benedicti0nem seu consecrationem in ius Domini transierint, et sacra sint sacta, nequeunt in usumh0 minis adhiberi, aut ad pri sanum usum transferri iuxta celebrem iuris Can0nici regulam in cap. 1 de Rogulis Iuris in I:
Semel Deo dicatum n in est ad usus humanos ulterius transferendum . incquae sunt constitutiva benedicti 0 ne consecrata in suo semper manent consecrationi Sstatu; quae autem sunt benedicti 0 ne tantum invocativa benedicta, licet statum pDS- sint immutare et aliqu0 modo ad humanos usus adhiberi ad pr0 sanos tamen numquam p08sunt, quemadm0dum letique et magni 0 minis auctores sentiunt sed haec investigare alienum prorsus esses a prop0sito.
His generio do ense dictionibus adnotatis, nullum dubium est benedicendi i
tum vetustissimum esse hic enim reperitur in veteri es tamento, et ex eo eruiturqu0 delevatis manibus ei ficiebatur, ut legitur LSdrae cap. 8, num 6 si Et benedixit Esdras Domino Deo magno, et respondit omnis p0pulus Anien Amon, elevatis manibus suis, et incurvati sunt et adoraverunt Deum pr0ni in terra . . Hoc autem fiebat in signum invocandi Altissimum. Sic etiam in iura mentis pelagebatur; quemadmodum legitur Danielis cap. 12, 27 Cum elevasset dexteram et sinistram suam in coelum et iurasset per viventem in aeternum . In Sacris litteris de uitis modi actibus saepe fit mentio. Et de Christus Dominus dum in
coelum ascendit, levatis manibus, benedixit postolis, sicuti in vim gelio Lucae D0tatum reperitur quae sui Vera supere0s benedictio, sive super illos b0norum ad precatio. p0stoli super fidelibus per manuum pariter elevationem quasi a Deo
susciperent tenedictionem, quam impertiebant, fidelibus b0na ad precabantur. De inde ex ipsa post ilica traditione inter
Christianos, manibus in coelum prius elevatis, et sact Crucis sign0, per quam mundo salii facta est, ex qua bona omnia dimanant et in qua per Christi mont0m humani generis redemptio persecta est, facto, ut supra,
Crucis sign0, dari cepit benedicti , quem
ritum haud errare putandus esset qui assereret a Christo Domin in prae sat Ascensionis diu ortum suum habuisse, ad cuius similitudinem, ei acta Missa benedictio p0pulo consertur. AEtenim scribit Amalarius lib. 2, de ista, cap. 26, 0 minus ante Α-scensionem in coelos duxit Apor,t0los in Bethaniam, ibique benedixit eis, et ascendit
in coelum. Hunc morem tenet Sacerdos ut post mnia Sacramenta benedicat populo atque salutet, deinde revertitur ad rientem, ut se commendet Domino s. Ecclesia itaque ex veteri Testamentoo ex Christi D0mini exemplo sumpsit benedictionum ritum, quem semper retinuit: quemadm0dum enim, sumbit Rhabanus Maurus, in Numeri Deus certam formam
popul benedicendi arcini et Sacerd0tibus
veteris legis praescripsit, ita qu0que usus Ecclesiae, quae multiplices benedicti0nes in diversis rebus habeto. Priusquam autem dii secte et specialiter de benedicti0ne agatur, de qua in dii bio sermo est, haec benedicti dabatur lim a Sacerd0 te immediate post communi0nem ut ex adducta auct0ritate patet, et ex quam plurimi auctoribus c0lligitur: 0li autem R0man P0 misi ei licitum erat in sine. Missae popul benedicere, iuxta R0dulphum pr0p0sili 0ne 23. Itaque reliqui Celebrantes Sacrum divinum absolvebant per illam orationem Placeat quod ex sequentibus Verbis patet: si Finiti omnibus, osculato resbyter altare dicet Placeat tibi Sancta Trinitas deinde sacris Vestibus se exuat ita
ord RomanuSy. Haec autem ratio lueeut in pluribus reperitur Sacramentariis post saeculum n0num Scriptis. Eam Sacerdos secreto recitat se est enim ut 0bservat Benedictus XIV in suo per de sa0r0sancto
Sacii fici Missae lib. 2, cap. 24, pr0ips peculiaris rali 0, eamque dicit inclinat Us, ut aequum est, ad altare, siquidem ad Sanctissimam Trinitatem dirigit h. Idom ut supra legitur in quodam antiquo aerem0niali Mileti anno 1609 exarati. Sic etiam observant Carthusiani qui benedictionem n0n dant in sine Missae, nec Evangelium S. Ioannis in sine recitant, ut nota Puget
372쪽
l0m. Institutionum catholicarum p. 890, cum quo concordat itus olim Cisterciensium rationem eius Ritus asser Ioannes Bacosse in Expositi0ne Missa Basileae exarata ann 1419, cum scilicet qui populuit: non iubet, nec benedicere. 0die tamen Carthusiani, si in Templis celebrent, quae non sunt sui ordinis, popul benedicunt ut 0lligit ur ex e0rum recentioribus Constitutionibus stat. 3, cap. , D. 58. In Veteri D0minicanorum Ordinari lib. 2, ut reser Marcellus de Cavaleriis, Statera sacra, tit. 29. n. 50 ita legitur: in si 00nsuetud patriae uerit et extranei suerint hoc expectantes, dent benedicti0nem iuxta m0-
rem patriae s. Ideo autem benedictio, ut supra n0tatum est, post communionem dabatur, ut qui Eucharistiam n0 Susciperent,
saltem cum illa benedictione discederent, quemadmodum sentit Micrologus sicut 0- die Sacerdotes qui post Missam vel extra eam solent c0mmunicare, dant benedictionis signum in sine illius c0mmuni0nis pro
Diversa quoad benedictionem, quae datur in fine Missae, sui Ecclesiae disciplina. Siquidem simplex Sas ei d0s nequibati limbe nedictionem p0pul impertiri iuxta can. --nistrare 26 q. Benedictionem quoque super p0pulum in Ecclesia sun dere Presbytero penitus n0 licere . 0 autem Sacerdoti nunc permittitur p0stquam divinum Sacrificium peregit. Dictum est permittitur; si enim t0 tam dictam antiquitatem perscrutemur, neque id Presbyter simplici licitum lim erat, ut 0tat Benedictus XIV,
tum in C0nstitutione XLVIII in cuius initio agit de solemni benedicti0ne, quae ab Episc0pis datur, qu0d ad praesens dubium nulli mode pertinet, tum in opere de Sacrifieio Missae. lsi enim, ut ipse in utroque l0000bservat, in usu semper suerit, ut re di-Vina peragia populus cum benedictione ab Ecclesia dimitteretur, id tamen non a Sacerdote celebrante, sed vel ab Episc0p si praeSens aderat, vel eo absente ab Archipresbyter iussu ipsius praestabatur et h0c in ensu explicari iuxta ipsum debet Decretalis in cap. Ossicium, de offici Archipresbyteri, ubi inter archipresbyteralia munera recensentur Benedictiones Presbyterales in Ecclesia dare pr0 ut advertit etiam G0ngales in idem caput ilicium, . , qu0dante plane comprobaverat Sausses in Pa-n0plia Sacerdotali p. 558. Haec tum ex iure, tum ex antiquitate et monumentis eruuntur; et hinc est, quod de hac bene-dietione silent omnino malarius FlorassWalsi id ius et Renisius saeculi I Scripto
res eius tamen mentionem facit Micro l0gUS, Ut Supra relatum est. st ex multis
saeculis contraria nunc viget disciplina, ex qua facultas Sacerd0ti celebranti saeta est benedictionem super p0pulum impertiendi absoluta Missa immo nune praescribitur a Rubrica, ut Sacerd08 0pulo benedicat. Sic enim legitur in Rit celebrandi Missam, lib. XII, de benedi eti0 ne in fine Missae et Evangeli Sancti I 0 annis 4 Extensa manu dextera, iunctisque digitis , et manu sinistra infra pectus p0sita, semel benedicit p0pulo dicens etc. v. Mittuntur hic quae a Rubrica iuxta diversos casus adduntur inopp0rtunum enim esset ea in medium pr0serre. Rationem
autem benedicendi populo multis ab hinc saeculis sic asser Bell0tus in Ritibus Laudunensis Ecclesiae, parteci, pag. 436 n. 9 α At cum benedictio ad Missae persectionem pertineat, nec hodie ab incept Sacro recedere iure queat populus ante benedictionem egredi, ex praecitata galensi Syn0d0, quatenus integrae Missae non interesset quisquis praemature recederet sequitur iacultatem cuilibet Celebranti concessam esse pri Vat3m
illam benedictionem ad finem Missae ubique l000rum impertire qu0d quidem commem0rat uartus ad Rubricas Missalis p. 386, in dubiis conscientiae. iivat hic addere quod habetur in can. Ecce ego .l 1, 5 4 Nemo piscoporum invidia dia-b0licae tentati0nis instatus irascatur in Τemplo si resbyteri interdum exh0rtentur plebem, in Ecclesiis praedicent, si plebibus, ut dictum est, benedicant quae Verba probant simul et lim Episcoporum tantum fuisse benedictionem impelliri, et nunc Simplicibus etiam Sacerdotibus inesse iaculta
Qu0 vero et simplices Sacerd0tes benedicere p0ssint in Missa, et quod hi ritus a multis saeculis invaluerit, liquido constat, aliis silentibus auctoribus praeter H pra allatum Micrologum, etiam ex ii8, quae habet Guid Abbas, qui saecul decimo circiter vel undecimo vixit loquitur enim ipse de consuetudine, quae aetate sua invaluit ut Presbyteri sub finem Missae populo benedicerent. Ita enim scribit et Hinc et illa consuetudo apud m0dern0S, quae non sui apud antiquos, in0 levisse Videtur, ut in aliis temporibus etiam Presbyteri post finem Missa benedicant, ne p0pulum ita benedictione et communi0ne privatum discedere permittant, et alibi: adeo in usum
373쪽
Iam usquequaque venit benedictio, ut nequaquam ab8que gravi candal a Presbyteris in p0pul praetermitti possit, nisi s0rte Ap0stolica Sedes generaliter et synodaliter prohibere voluerit s. am ex his verbis eruitur benedicendi ritum prae sati auct0ris
aetate in consuetudinem transiisse, et grave scandalum in p0pulo suscitasse huius benedicti0nis in sine Missae praetermissionem. Iam si haec c0nsuetud ea aetate inolevit, ob argumentum desumptum ab aliorum auct0rum pene c0ae v 0rum silenti0, nihil erui potest in c0ntrarium.
Aliquand0, placet et h0 addere, sive per abusum datae facultatis Presbyteris benedicendi p0pulo p0s Missam, si vi alia quacumque rati0ne, Sacerdotes item populo benedicebant a nunc piscopi ternis Crucis signis. Hic autem ritus sublatus sui a sa. me. io V qui in s0lemnibus Missis dumtaxat eum voluit adhiberi . t 0stm0dum Clemens VIII statuit ut Presbyteri in Missis etiam solemnibus uni eo Crucis sign0 0-pulo benedicant uti videri p0test apud Martentum Tom. pag. 43. Ex allatis superius verbis, quae in ca non Ecce ego leguntur, licet plerique cum Glossa sentiant illud beneditere generaliter declarare benedictionem, quae p0pul traditur a Sacerdote, qui divinum Sacrum per- secit tantum ita eodem tempore interpretantur ut intelligi possit de quacumque benedictione, quam Sacerd0tes manu impertiuntur p0st aliqtiam Eeclesiastigam actionem, puta p0st preces in novendialibus aliasque huiusm0di, post Litanias, ut in dubio. Nam cum haec sit ex benedictionibus quae in-V0cativae appellantur, per quas Dei benignitas inv0catur, ut vel pers0nis, Vel rebus benedicendis aliquid b0ni tribuatur, et eaedem a malo liberentur quis pr0hibeat ut recitatis precibus Sacerdos p0pulum cumba benedicti0n sive ad precati0ne dimittat ut domum suam ab Ecclesia discedat 3 Fatendum quidem est auct0 resimnes l0qui semper de benedictione a simplici acerdote danda in sine Missae, de qua supra Sermo fuit, quamque impertiri populo antiquis temporibus ei n0 licebat. Sed cum nulla super hoc benedicendi ritu extra Missam extet pr0hibitio, cum b0num aliquod spirituale vel etiam temporale per hanc benedictionem ex divina benignitate Sacerd0s ad precetur, cum denique haec consuetudo quasi undique invaluerit hinc iure putandum est aut expresse aut saltem tacite sactam esse vel fieri Sacerd0ιibus ab Ἐpisc0pis Di 0egesanis hanc p0pulo extra Missam benedicti0nem impertiendi acultatem. His innixa rationibus . . . a stirmati Verespondendum huic ubi censuit, si adsit
conSuetudo. Consuetudo enim haec nec ulli adversatur pr0hibitivae legi, et bonum semper aliqu0d a Deo per eam p0pulus sperare potest, quod ei Sacerdos a Deo quem
Ad Dusis VI. 0n est hic inquirendum qu temp0re ratio Quadraginta Η0- rarum nee perit, quis suerit huius rati0nis primus uet 0r, et ubi ea suerit in tituta haec qui desiderat ad ea Summos Pontifices Pium V in sua Constitutione : Dirina disponente lenientia, Benedictum XIV in Instit. cci trigesima latinae editi0nis adeat insuper Ughellium, Ita l. Sacr. som. 4, Thier-sium, a valerium ali 0sque: 0 investigare alienum esset a prop0sit0, et parum interesse videtur. liud est hic inquirendum, quod cum praesenti dubi est aliquo m0do connexum. Sane licet uadraginta H 0rarum spatio ha0c rati duraret, certum tamen non est hanc rationem ubique, saltem initio, ante Sanetissimum Sacramentum fuisse peractam, et Hoc ea solemnitate suisse ex-p0situm, qua hisce n0stris temporibus s0let exp0ni, cum vere dici p0ssit aliquem ante
Sanctissimum Sacramentum orare, quamVi SIllud in Cibori sit inclusum. Ipsa Cle inent in Instructi de sola loquitur rati0ne, non de exp0sitione et ipsa se l. rec Clementis Vlt I a cuius aetate perpetuae ad0rati0nis in Urbe initium est repetendum Verba, nempe: 0rationis incensum in conspectu Domini dirigatur, de publicis precibus p0ssunt intelligi, quae Semper, sive exp0sit0, si Ven0n exp0sit Sacramento in conspectu D0mini fiunt. 0n eadem in exordio sui ubique praxis Medi 0 lani ex. r. vel in ipsa huius rati0nis instituti0ne aevo S. Car0li B0rr0maei, non modo statutae et distributae successive sunt Ecclesiae, in quibus haec 0rati fieri deberet, sed in unaquaque cclesia exp0situm solemniter erat sacriim vas
cum Eucharistia super altari, et rati sebat diu n0ctuque sine ulla intermissione, ut clare e0lligitur ex lustructione eiusdem Sancti Antistitis. Aliis in locis quibusdam, et in nostra Urbe ipsa asseri certo nequit temp0re huius rationis Sacram Eucharistiam ab initio usque ad finem rationis exponi consuevisse, quin immo valde deli 0 dubitandum St. Praeterea Romae in ipsa rati0nis huius institutione, quae nonnullorum privato
374쪽
rum initio fuit, qui statis temp0ribus aliquam in Ecclesiam ad Religionis opera exercenda conveniebant, rati, n0n ita erat perennis et c0ntinua, quemadm0dum hacn0stra aetate Servatur, ut numquam pert0tum anni circulum in hac illave Ecclesia per quadraginta illas horas cessaret, et licet aliquibus in Ecclesiis rati per illas
quadraginta horas non intermitteretur, et S0dales c0ram Sanctissimo Sacrament Orarent, et invicem sibi ad randum succederent, tamen n0n in omnibus aeque cclesiis Sacramentum expositum erat. Dictum supra est ex Clementina Constitutione erui praeceptam suisse continuam ante Sanctissimum Sacramentum rati0nem, non Ver c0ntinuam aeque exp0sitionem
et hanc in arbitri et facultate suisse. At si hoc ab initi suit, tamen non ita post; et temp0re ipsius Clementis VIII consuetudo sui inducta exponendi Augustissimam
Eucharistiam in singulis Ecclesiis per integras quadraginta horas praescii piae rationis Auctor nobis de hoe est se l. re C. Benedictus XIV, qui in allata superius C0nstituti0ne, quamvis dicat expositionem Sanctissimi Sacramenti n0n suisse a Clerii. Illa liqua lege praeceptam , eius tamen tem pore merito statuit suisse inductam. Haec
enim habet et Licet de exp0nenda publice Eucharistia nullum Pontifex Clemens illinverbum faciat, coniici tamen potest tunc primum morem suisse inductum, vel paulo ante, ut Sacra Eucharistia exponeretur, clam quadraginta h0rarum ratio indicebatur :quo in testimonio adnotandum appOSi te St, Benedictum lV 0n dixisse pauli p0st, Sed paullo ante quae nunciati omne tollit dubium circa praescii ptionem latam et consuetudinem aetate Clementis Vlli. Haec autem consuetudo, quae quodammodo lementi ipsi c0aeva dici potest, universalis est, di inturna, non interrupta , eam nunc vim habe quam praescriptae leges habent, nec alicui liberum est ab ea recedere. Haec insuper c0nsuetudo quam maxime laudabilis Orationi c0niungendi exp0sitionem Sanctissimi Sacramenti ex ipsa te mentina instructi0ne eruitur non Obscure leguntur enim tu exordi haec verba a Dellat utroiiugione Hil l spus igi0ne et antissim Sac lamento per 'Olagione eontinua delle qua rant' ore M. Neque obstat quod supra dictum est, quodque contradictione in quamdam sieme primo intuitu videtur; nam utrumque stare potest haec enim verba ita sunt intelligenda ut demonstrenta primum inductam fuisse perennem et perpetuam rationem ante Sanctissimum Sacra mentum sortasse Romae), et p0stea Sum invaluisse exp0nendi Sanctissimam ueharistiam temp0re continuae rati0nis, initio quam maxime laudatum, postea praeceptum.
Insuper addendum aliquid videtur per quod
ostendatur, sicut 0ntinua et non interrupta est rati , continuam et n0n interruptam esse debere Sanctissimi Sacramenti x-p08itionemri adeoque e0s, qui a laudabilin0 m0 10, Sed a praescripta consuetudine recedunt, illud per aliquas horas in tabernaculo includendo , contra legem agere, quae continuam et n0n interruptam illius ex-p0 siti0nem praecepit. Id ex dictis patet et ipsa S R. Congregatio in illei den die 28 Α-prilis 60 iussit: ε ne Concionatores caput tegant ante Sanctissimum Sacramentum expositum infra etavam C 0rporis Christi, et quando per annuin ratio c0ntinua quadraginta horarum indicitur . Quidquid anteacto tempore actum suerit, quidquid diversi sentiant auctores, in-iluit en d fueritne oratii mi huic in institutione simultanea Sanctissimi Sacramenti continua expositi0, vel p0sterioribus temporibus haec fuerit inducta certum est
more In nun Vetustissi naum esse, et nunc
legis vim habere, licet, ut iam observatum est, id initi in arbiti io fuerit ; et ratione tuo horarum in si mulsansea Sanctissimi Sacramenti exp0sitione haud nunc indicere licere. Clementina instructio non de instituti0ue agit huius rationis, sed ea continet, quae ordinem, et ea quae in expositione sunt servanda, respiciunt. Ilulta sane haec sunt qua asserre inutile esset, et praesens disquisiti non p0stulato unum dumtaxat qu0d huic pr0p0 sit opportunum videtur notare iuvat. Siquidem titulit Instructionis hic est lstrugioni ei ordini a s- servat si ueli'oragione continua elle qua-rant'0re primus au in patagi aphus Sicinei pit arassendo state saltu siti dat tempo
simo Sagrament per 'oragione continuadelle qua rant' 0re diverse provisioni ec C. D. in utroque loco usurpatur vox continua et haec v0 assicit rationem, non Vero X- positionem. in dissere quis posset praecipi orationem continuam, non antem CD tinuam expositionem , ita ut haec non illa 90ssit interrumpi sed h0c non sequitur semel ac, ut supra adnotatum est, Clementis Vlli mens fuerit ut continua pariter et
375쪽
0rati et exp0siti esset et hanc suisse illius mentem clare patet ex eo qu0d ille Summus Pontifex voluerit ut rati R0mae fiet se ad exemplum Ecclesiae Mediolanensis. At Medi 0 lani 0to rati0nis c0ntinuae
tenipore vas cum S. Eucharistia super Altari diu noctuq/ι erat s0lemniter expositum quis erg0 0 videt Clementis mentem fuisse ut cum continua et n0 interrupta 0ratione, continua item et non interrupta Sanctissimi Sacramenti exp0siti simul c0niungeretur Dicendum ita tu est nihil erui posse e X 0ce 0ntinua apposita orationi, et non expositioni, neque p0sse expositionem interrumpi. Generi ce tamen et iuxta
praeseriptionem h0 die tum intelligatur; 0-test enim quandoque evenire ut aliqua in Ecclesia, rationabili aliqua interveniente causa, debeat Expositio interrumpi, sed hac deficiente, haud eam interrumpi fas est. His adductis, quae proposito dubi 0p-p0rtuna visa sunt, quam plurima praescribit Clementina Instructio inter alia praecipit, ut in Missis dicatur C0llecta de Sanctissimo Sacrament0, cum iis exceptionibus quae videri possunt in ipsa Instructi0ne. Iam si hoc Clementina instructi praecipit, per h0 praecipit, quod supponit Sanctissimum Sacramentum e tempore publice eSSe Xp0situm, n0n vero in abernacul0 inclusum secus quicumque Sacerd0s et qu0vis tempore in Missae celebratione posset 0llectam addere de Sanctissim Sacramento quod n0n est ex Rubricis, quodque neminem qui asserat inveniri posse putandum est. Hinc sequitur Collectam de- Sanctissim Sacrament dicendam esse cum excepti0nibus supra citatis temp0re tantum qu Illud publice patet per expositi0nem. Ex his eruitur qu0 Collecta in Missis dicenda relati0nem habet ad expositionem, non vero ad rati0nem, quae licet sit continua Collectam non exp0Scit. Dii autem haec, rati nempe et XI Ositio, valde in se disserunt. Cum insuper c0ntinua debeat esse non solum rati per quadraginta horarum spatium, sed etiam perh0 idem spatium Expositio, sequitur qu0d si alicubi quis Missam celebret, et nondum ea in Ecclesia Sanctissimum Sacramentum, qua Vis ratione nocturnis horis in ciborio inclusum, nondum uerit iterum publice exp0situm, Collestiam, de qua agitur, addi
omnin non debere. Si quis contra ageret et Collectam adderet e tempore, contra sinem ageret, per quem ea addenda praecipitur. Finis autem est, ut mem0ries fiat de Sanctissim Sacramen l0, quando dici nequit Missa de eo, sed dicitur de aliquo Sanct0 ut e quo licet 0do aliquid in Missis addatur qu0d referri p0ssit ad ipsius
Saeramenti exp0sitionem, qu0dam particulari m0d eam memorando, et in illius gl0riam et Fidelium adstantium bonum redundet.
Haec autem omnia supp0nunt eram, ea
lem et patentem Sanctissimi Sacramenti x-p0siti0nem quae ut supra probatum est, continua et n0n interrupta esse debet. Cum itaque realis intermittitur Exp0silio, t0to intermissionis temp0re C0llecta erit iure 0 mittenda, deficiente principali sine, 0ntra quem eam addendo age letur Demum c0ntra . . . Decreta adderetur Collecta ex quibus clare patet eam esse addendam durante expositione. Sic in una Varsavi en die T Maii 1746 dicitur durunt Laepositione quae enunciati supponit veram et realem Expositi0nem. Sic pariter in una Canonic0rum Reg. Lateran die
Dec. 1684 dicitur posse nempe addi C0lle e tam praedictam exceptis estis primae et secundae Classis, ratione Sanctissimi Sacramenti actu et realiter expositi. Ex his nutibus quae adducta sunt clare descendit mittendam inniti esse Collectam de Sanctissimo Sacram sent in omnibus cclesiis, quoties in illis Missae celebrantur,et 0ndum Sanctissimum Sacramentum,
qu0d aliquibus h0ris in Tabernaculo inclusum suit, iterum fuerit publice exp08itum quemadm0dum . . ad prop0situm dubium resp0ndit.
2752. CONGREGATI0NIS MISSIONIS
Ad Dusis M III. Sacrosancta Tridentina Syn0dus ad varios tollendos abusus qui circa Sanctorum imagines ii repserant, sive qu0ad habitum sive quoad 0rmam, quae pictae aut sculptae in Ecclesiis aliisque
locis p0nebantur, multa censuit decerne te. Inter haec non m0do sunt quae pr0hibent imagines aliquid pro sani, e0que ni agis in-h0 uesti, gulis Fidelium exhibuntes, sed ea quoque quae n0vitatem redolent, et quae diverso Dd pictae videntur ab e0, qu antiquo temp0re pingi aut sculpi, et sic exponi in Ecclesia consueverant. πο- stremo verba sunt Sacrosanctae Tridentina Syn0di de Sacris imaginibus tanta circa haec diligentia et cura ab Episc0pis adhi-
376쪽
beatur, ut nihil in0rdinatum, nihil prosanum nihilque inh0nestum appareat , cum d0mum Dei deceat sanctitudo. Haec ut fidelius observentur, statuit Sancta Synodus nemini licere ullo in l000, vel cclesia etiam quomodolibet exempta, ullam ins0litam p0nere vel p0nendam curare imaginem, nisi ab Episc0po approbata suerit s. Sanctorum quidem imagines iuxta S. Synodum oculis Fidelium subiiciuntur , ut pro iis Deo gratias agant, ad Sanct0rumque imitationem vitam moresque Su0 00mponant,
excitenturque ad ad 0iandum et diligendum Deum et ad pietatem colendam s. Item Summus Ponti se Urbanus VII peculiari edit Decreto ad eosdem abusus eliminand0s, qui ut Ipse ait, ex Decreti eiusdem S. Synodi inobedientia pariter irrepserant, eadem quasi Verba reserendo eadem renovat et pariter iterum praecipit ut magines aliter pictae vel sculptae ab Ecclesiis aliisque locis quibuslibet amoveantur et deleantur, vel reducantur et reformentur qu0-
ad habitum et formam in Catholica Ecclesia et post0lica ab antiquo temp0re consuetam et quae oculis Fidelium subiiciuntur non inordinata et insolita appareant. Iam Imago Beatissimae Virginis Mariae sub titulo C0ncepti0nis, quam oratur postulat collocari in Ara principe Ecclesiae, 0 ea
Sane est, quae inter eas p0ssit adnumerari,
quae aliquid pro sani aut aliud huiusmodi Fidelibus repraesentet, quin immo habet
quid qu0d 0s revocet ad quamdam visionem licet non satis probatam. Non de per hoc . . Congi'egatio resp0ndit non X- pedire; sed quia imago haec, eo quo picta est mod0, et e qu repraesentatur in numismate Parisiis uso, dissert quam plurimum ab ea magine, qua a vetustissimis temp0ribus Beatissimae Virginis Concepti pingi
consuevit atque hinc cum huiusmodi mag0n0va et insolita si in Ecclesia, ut talis adnumerari inter eas debet, de quibus et Sauctae Tridentinae Synodi Patres, et Urbanus VII decreverunt n0 licere ullo inl000 vel in Ecclesia ponere, nisi putandum Sit per ea verba notu et insolitu v0luisse praeeaveri ne pictores externa quadam libertate in pingendis imaginibus uterentur c0ntra usitatum Ecclesiae morem. At S. C. omnimodam varietatem h0 Decreto reiecit. Dicet fortasse aliquis R0mae Imaginem hanc et m0d supradicto repraesentatam alicubi positam esse in Altari, ex. r. in
Eeclesia S. Andreae de Fractis et alibi. Nem certe h0 insidiabitur, sed nihil ab hoc desumi poterit pro licitudine. Nova
enim et ins0lita semper erit habenda. In
super de hac Imagine dici potest eam ibi
positam suisse ad memoriam quamdam Ser- Vandam assertae appariti in is, in hac Ecclesia sub tali repraesentatione non multis abhinc annis habitae ab Israelita Ratis bonne, ex qua actum est ut eo ipso momento ex
acerrimo Christianae Religionis hoste huic ipsi nomen dederit. Potest etiam dari ut haec imago tali 0do picta etiam in alia aliqua Ecclesia sit coll0cata de ordiri: iri licentia, per ea Verba quae in Tridentini Concilii et Urbani VII decretis leguntur nisi ab Episcop0 appr0bata suerit; quae similibus in casibus ordinariorum consensum et appr0bationem exp0scunt. At nihil0minus Imag0, de qua hic est sermo, OV Semper est et ins0lita; et diverso modo repraesentata ab eo, quo mago C0nceptionis Beatissimae Virginis Mariae ab antiquo tem-p0re reprae Sentari consueverat, sed et S. R. 0ngregatione numquam approbata suit, et numquam assultas data illam ex-p0nendi hinc ne haec . 0ngregati Se cum ipsa pugnaret, nulla interveniente rati0ne pro facultate hac in re concedenda,
non eaepedire merit respondere censuit.
Quid vero de huiusm0di Imaginis app0sitione in i a Maxima Ecclesiae dicendum Ex dictis sponte descendit negati Vare Sp0nsi quae enim imago non approba tur, ea nec exponi p0test. Sed alia etiam rati est, eaque magni m0 menti. Sane S. Nicolaus olentinus erat Ecclesiae Titularis. lam semel ac cclesia Deo in honorem Sancti alicuius in C0nsecrati0ne dicata est, Sanctus hic est Ecclesiae Titularis. Hi autem, ut observat Guyetus, est relate ad Ecclesiam, quod est in homine baptigabo nomen quod imponitur ita ut a Sanc si titul quo nuncupatur Ecclesia illa ab aliis Ecclesiis veluti proprio nomine dignoscatur. Iuxta eumdem Guyetum, si Ecclesia Deo in alicuius Sancti honorem distata est, mutat' nequit Ecclesiae titulus, nisi accedente nova Ecclesiae dedicati0ne; et h0 etiam in casu aequum est ut 0n ali sub titulo ea dedicetur nisi eo quo prius erat dedicata, et ab eodem nomine nuncupetur. Iam iuxtali 0 principium cum, ut exp0nitur , nulla extet imago in Ara principe Ecclesia autem in ipsa consecratione fuerit De in honorem Sancti Nic0lai Tolentinalis dicata, et hi proinde sit antiquus Ecclesiae eiusdem Titularis, ratio p0stulat ut non alia mag0 in Ara praedicta, quam S. Nic0lai, app0na -
377쪽
tur, quemadm0dum S. R. 0ngregati ap-p0ni iussit. Adisuiu VI. Aequum est ut eligiosa
Familia, quaecumque ea sit, cui Ecclesia aliqua uti l pria concessa est, et cuius curae est concredita, imagines illius Sancti in itari app0nat qui Religiosam familiam instituit hinc est qu0 S. R. Congregatio
oratoris precibus annuit per assii malivam responsionem. In hae tamen resp0nsi0ne
aliquid e0dem temp0re addidit, per qu0doratori non reliquit libertatem app0nendi
quamcumque imaginem coarctavit enim illius voluntatem per ea verba tuae t m0dum. Quis autem esse deberet m0dus p0stea
praescripsit Permisit quidem S. Congregati ut tam mag0 Conceptionis Beatissimae Mariae Virginis apponatur, tam mag0S. Vincenti a Paul in Altaribus latera libus, nec enim censuit S. C. precibus abnuere cum agatur de Beatissima Virgine et de Fundat 0re hac tamen lege, ut mag0 Beatissimae Virginis Conceptionis eo repraesentetur m0d qu iuxta vetustissimum m0- rem S0let repraesentari. Conditi haec necessari erat ponenda, semel ac in resp0nsi 0 ne ad tertiam eam maginem, rationibus super adductis excluserat, ea s0rma repraesentatam quam refert numisma Parisiis usum. C0ncessit qu0que S. C. ut aequam, ap-p0sitionem in Altari altero laterali maginis
S. Vincenti a Paulo uti sundatoris Congregationis Missionis, eum praecept tamen p0nendi etiam maginem Sancti, cui Altare dicatum est, et optime quidem et app0- si te cum enim ita re huc alteri Sancto suerit iam dicatum, rati p08lulat, ut et huius mag0 ponatur, ne illius mem0ria penitus de pereat, a quo tamquam peculiari titulo nuncupabatur. Iam sublata picta tabula in qu ipse repraesentabatur, non eidem pariter sublatum sui ius, quo in Altaris Consecratione super e aecepit, qu0
non amisso, debet et illius imago iterum in itari apponi. Dici et hic potest qu0dde Ecclesiarum nova consecrati0ne dictum est; et eum aequum sit ut in n0va cclesiae c0nsecrati0ne non sub ali titul ea c0nsecretur, et n0n ab alio nomen accipiat, nisi a veteri, a quo appellabatur, ita et Altare a Sanet nuncupetur, cui olim sui dicatum. 0 sane in responsi 0 ne n0n praecepit S. R. C0ngregatio e stricto modo ut mai0r picta tabula, quae mur adhaeret,
Imagine rei exhibeat Sancti illius cui lim Allar di datum erat liquet id ex ipsa expressi0ne, quam addit, uaetu modum, et huius nunciationis explicatione concessit enim S. 0ngregatio ut in uno ex ita ribus mai0ri 0llateralibus poneretur Imago Concepti0nis Beatae Mariae Virginis, veteri modo repraesentatae, in alter S. Vincenti a Paul0; at optime noscens S. C. Sanctum illum, cui lim Altare dicatum erat, ius adhuc habere ut aliqua de eo memoria in eo extet, ad sartum tectumque illius ius servandum imaginem illius in picta tabula ovalis figurae super gradus candelabrorum, ut Sanctorum magines apponi Solent, apponendam esse praecepit. Responsi itaque S. 0ngregati0nis et additio tuae tu modum cons0na quam maxime est rati0ni, praxi, Liturgic0rum sententiis et auctoritatibus, a quibus discedere n0 licet.
Responsa quae dedit S. Congregatio dubiis a Capitulo Ecclesia Cathedralis Praenestinae pr0 positis, tum Caeremoniali piscoporum, tum sensui ipsius S. 0ngregationis, tum etiam probatae consuetudini innituntur. tenim in primo dubi0, an scilicet 0nveniat Magistratum excipi in ingressu Ecclesiae ab alter ex Canonicis vel Capitularibus, quamquam nihil statua Caeremoniale Episc0p0rum, nihilque haec S. 0ngregati umquam edixerit, assii mativum tamen protulit resp0nsum quia laudabilis Eeclesiae illius consuetudo, scilicet, excipiendi Magistratum, minime Ecclesiasticis legibus opp0nitur, et est iuxta mnes urbanitatis regulas aequum enim est, ut iis, qui civitatem Seu populum repraesentant, huiusmodi 0110r deseratur. Ad secundum dubium resp0ndit non debere ruari tapete vel strato sedilia Magistratus, quia pp0neretur antiquissim Ecclesiae m0ri, iuxta quem sola pisc0pi sedes panno seu strat0 contegitur. 0u0ad reverentias a Ciero, sive sacris vestibus, sive h0rali habitu indut0, pr diversitate exhibendas, n0nnulla extant Decreta ex quibus asseremus illud in Firmana diei 3 Aprilis 1677:
nempe S. Congregati censuit teneri, ex urbanitate et iuxta s0litum suppositum, Sacerdotes in ingressu et regressu Altaris p 0st venerationem Sanctissimi salutare Magistratum terrae Montis Causaris, Firmanae Di 0ecesi P. u0d si conseratur cum altero in
resp0nsi0ne dubii exhibit0, apparebit iuxta probatam c0nsuetudinem cuiusque l0ci di-
378쪽
Versa resp0nsa S. Congregati0nem dedisse. Nihil superest adnotandum circa alia dubia, quorum s0luti0nis rati a legibus in Caerem in tali Episc0p0rum g0ntentis mulsi pendet.
P0st quam pluriuia Decreta edita a S. R. C0ngregati0ne, et p0st evulgationem Constituti0nis se l. est Pii Papa VII, qu0 ad Pi 0t0 notari 0 Titulares, haud intelligi potest qu0 modo n0nnulli ex his quaedam sibi sumant quae ipsis sunt vetita, contendantque sibi esse facultatem iis utendi honori sit centiis, praerogativis et distinctionibus, quae
Pr0t0n0tariis sive participantibus sive supra numerariis exclusive competunt, et eos ren0ve ut abusus, ad qu0s tollendos qui irrepserant et praecavend0s suturos, tam Constituti quam egi et edita sui it et evulgata. At ea est idea quam nonnulli de muneribus Summorum Pontilicum indulgentia sibi collatis salso efformant ea pariter eorumdem cupiditas pluris quani 0llatum munus postulet ab omnibus habendi; illud omnibus coaequalibus praecellendi im-m0dicum desidi i iiij ut 0mni lio Ossunt modo sine in sibi propositum attingere curent, et ita sit ut quod ipsis ad maiore ui rerum sacrarum splend0rem c0ncessum est,
per illius abusum tu rerum p arum detrimentum convertati ir, et sic a concedentiu in mente ac voluntate dissse leuit rerum ord0 perturbetur, ali 0rumque iura laedantur, et statutae sapientissim consilio leges perfringantur. Hic non raro etiam querelae et contenti0nes riuntur, quae maxime dedecent Ecclesia ticos viros, quae siue eam ani-m0rum c0ncordiam adimunt, quae inter eos
debet intercedere. Se i haec de medio sa-cile tolluntur et piae caven bur, quoties 90'tissimum qui que eos u0u excedat limites,
inter qu0s privilegia et honores sibi tributi contineri debent. At hodie inus Vicarius Generalis, de quo
in dubio sermo est, limites ut iis modi est praetergressus, fortasse ex ignorantia De cret 0rum et Constitutionis, si vero haec
agn0 verit, ex salsa vel nimis libera utriusque interpretatione et applicati0 ne ideoque sibi ea sumpsit privilegia, quae sumere nequibat. At si aliqu0d dubium circa eadem habuerit, male pr0rsus se gessi in hoc enim in casu si nempe aliquid dubium aut ambiguum in iis esse suspicabatur, media adhiber debuisset ut verum a salso seiungeret, et de S. Rituum Congregationem pro recta interpretati0 ne adire, in dubiis enim Legislat 0ris mens ab iis est exquirendum uisunt veri et immediati legis eiusdem intel pretes, quemadm0dum in huiusmodi rebus est aera Rit. Congregatio. Hoc ille omisit; idcirco multa sibi arrogavit, quae nulli
mode p0terat. 0 cum ex gr. in Processionibus osseu pavit prae Can0nico st0la induto actu suu et ionem peragente, caudam sive fim-bitas talaris vestis solutas gesta vii, Missam seu leo tam seu cum cantu celebrare extr3Cathedralem fimbriis pariter solutis praesumpsit quas et a Cierisso voluit esse sustinendas, quae nec ipsis intuentissimis . R. L. Cardinalibus sustinentur. Duos Canonicos in Missis lectis sibi sumpsit et plures quam duas candelas voluit accensas super Altari, ad quod calicem aut e ferri iussit. 0 10 et quantae statutae segis violationes lUt iterum contra legem non agat, et iis n0n utatur privilegiis, quae ipsi uti Prot0- notari Titulari aliisque hac dignitate honestatis non competunt, discat quae sibi sunt vetita ab ipsa Pii VII sol re c. 0nstituti0De. En itaque huius verba Nequit praetereatam in solemni quam in is, a privata Sacras veste sumere ex Altari, uti Can0ne, Palmatoria, resbytero assistente, salutare Populum cum . Pax vobis etc. In Missis privatis ii 0 ad indumenta, caerem0nias, ministros, Altaris ruatum a simplicibus acerdotibus non disserant sumant proinde sacras vestes in Sacrario. . . unico ministro contenti sint, uou sibi velint aquam ministrari cum pelvi et urce0lo, et duo tantum candelae luce aut in Altari . Quod si dubia ipsi, circa
haec res erat, et quae sibi privilegia competerent nesciebat, debuisset ut supia ad uota tum est veritatem diligenter investigare, et viros in hac materia doct0s uter rogare et Sacr. it. Congregatione in insulere fluesso muta misit imputet ipsi sibi si err0 res
perpetravit, si Canuni 00s habuit adversantes, si S. Congregatio declaravit innia quae praedictus Vicarius sibi convenire praesumpsit, admit hi non p0sse id sane significii turiri Resp0nsione : Serventur Decreta, C 0- vis simu Constituti quoad Prot0uoturi 03su. me. Pii Pupue VII. Idem dicendumqu0 ad locum, quem in Processi0nibus Ω-cupavit, scilicet male se gessisseri debebat enim locum ceu pare pr0priae recepti0nis, quod non semel a Sac Rit. Congregati 0 ne sancitu ui fuit, et poena ipsa, quae sibi n0ndebitum a0 cum occupantibus inlligitur, -
379쪽
missio nempe distributionis, hoc clare demonstitit. Nihil id dendum est fimbriis
talaris vestis extensis quisque enim per Se videt extensionem hanc novitatem red0lere, cum n0unisi uncti0nariis ea competat Sacra itaque C0ngregatio haec omnia quae sibi sumpsit memoratus Vicarius Generalis improbavit atque tamquam abusus et Decretis aeque a Constitutioni 00ntraria reiecit. At S. eadem Congregatio ea qua uti solet sapientia, illustiissim et Reverendissim Episc090 sanctionis exequutionem demandavit ut ea qua decet prudentia quaestio uinis ι0llatur, omnia in pace disponantur et ordinentur, ne Scandalum ullum exoriatur, et Ritus lecte ser Ventur Episc0p0rum est enim munus, iuxta Decreta ei iusdem Congregati0nis, advigilare ut omnia reo te peraguntur, quae ad Sacros ritus pertinent, et
si quid ubi in his riatur, S. Congrega
paret quaedam esse patrata contra leges, contia Statuta, Contra pSam praxim quaedam suisse impetrata, ea reticendo quae manifestari debebant quaedam Ver n0n 0 accepta suisse sensu qu accipi debuissent atque idcirco exorta fuit confusi Titularem pro Patrono Patronum p r Titulari accipiend0, quasi uterque unus idemque esset quae omnia paullulum rem c0nsideranti facile patebunt. Sane Titularis Ecclesiae communiter ille est sub cuius nomine seu titulo Ecclesia sun data est, et a qu0 appellatur. Haec desinitio sive descripti 0 praxi respondet, et Rubricae consona St. Ecclesiae Patronus n0men Ecclesiae cuius est Patronus imp0nito ac ab eius n0minee plurimum appellatur et dicitur Ecclesia Sancti N. unde ab eius in titulati0ne itulus quoque cclesiae dici potest, neque tamen confundendus est cum Patrono loci. Loci enim ali 0nus loc ipsi n0men n0n da ι, Sicut Pationus, sive melius Titularis Ecclesiae nomen tribuit nunquam enim a Patr0n locus, ex gr. Civitas aut Dioecesis s0let
den0 minari, adeoque nec Titulus pariter l0cidici potest. Et si quandoque inscriptio repetitur de Titulo l0ci, ad alium reserturn 0n communem, sed singularem Sensum tunc enim ad ea resertur l00a, ad eas regiones, quae recenter idem amplexae suntii in ludiis, in quibus a mJsteri aliqu0,
ab aliquo Sancto, a C0ncepti ine, nimirum B. Mariae Virginis, a Sancta Cruce, Pr0vinciae et insulae nuncupantur et is uia ab his n0men sui in c0nversi 0 ne impositum, sic etiam huiusmodi Provinciae illum Sanctum pr0 Titul habent, seu pro esto praecipu0, et i, singularitatem singulariter qu0dam-m0d a Patr0n dii Ieri, sed h0c est pr0rsu non commune Pationum a Titulari dis-Ierre ex ipsa Rubricarum nunciali 0 ne eruitur : nam passim legitur utronus loci et Ecclesiae, et sub Ecclesiae Patrono Titularis intelligitur. Dissert insuper unus ab altero, qu0 L0ci atr0nus magis extenditur quam ali 0nus sive Titularis Ecclesiae hic enim ad unam dumtaxat Ecclesiam pertinet, ille ad plures. L0eus enim, inquit Gavantus, in C0mm ad Rub. Brev. Sech. 13, cap. 12. Um 2 ac Uipitur pro multitudine cleri et p0puli, sive r multis cleris et p0pulis in un0 000, puta civitate, Dioecesi, per diversa Ecclesias c0nstitutis, ita ut si in e multae adsint Ecclesiae vel Provinciae, unus idemque sit principalis Patr0nus . Perspecta hac disserentia inter L0ci Patronum et cclesiae Titularem, missis 0mnibus iis, quae hac in re adduci p0ssent, quaeque reperiuntur apud Baronium, nastasium Η0istenium Blanchinium aliosquen0n paucos, qui ius de hac re pertractarunt, ea tantum in medium proseruntur, quae piaeSentem rem singulariter et taxative afficiunt.
Iuxta d0ctrinam a Guyeto et auanto traditam Titulus, sub cuius u0mine Ecclesia est aedificata et primitus dedicata, quemadm0dum plerumque unicus est, ita etiam exclusive proprius Ecclesiae Titulus est, et ab h0 suam Ecclesia illa accipit denominationem lam Ecelesiae Titulus mutari per se nequit, ita ut prim penitus relict0, nulla interveniente legitima causa et nova Ecclesiae aedificati0ne et c0nsecrati0ne, alius illi substituatur. Esset id c0ntra ius, qu0d sine sufficienti ratione laedi nequit, sed p0tius veris accedentibus iisque legitimis causis n0vus veteri adiici 0let; et tunc fit, ut siqua Ecclesia diruta iterum aedificetur iterumque c0nsecretur, aequum maxime sit ut novan0n sub alio quam sub pri0ri Titul quo
prius, deinceps etiam appelletur. Iterum accessi novi ituli, si ut supra veteri adiici vellet n0n imp0rtat Titularem ut 0nsecrata est Ecclesia, et a qu haec n0men
accipit, quique vetustissimus sui huius Titulus, abi 0gari vel abr0gatum esse censen
380쪽
et 0nsecrati0ne per litteras p0stolicas
c0nstet veterem esse abrogatum, et non esse cum n0V retinendum. venit quandoque ut neque per n0vam aedificati0nem et c0nsecrati0nem, neque per aliam quamcumque ex praecipuis accedentem Causam,
alio sub n0mine seu Titulo Ecclesia aliqua nuncupetur, sed ex unanimi Populi in Sanctum aliquem devoti0ne, 0vum quasi illin0men et appellatio tribuatur. Sed quidh0 essicit Si paullatim percrescente in alium Sanctum populi devotione novus Ecclesiae Titulus accedit, si de primo nulla aeque paullatim fit mentio, hoc accidentaliter, n0 substantialiter ac re aliter sumendum est id enim evenit n0 quia abrogatus putandus sit vetus Titularis, sed quia serventiori P0pulus devoti 0 ne in aliquem Sanctum, ut non raro solet, inflammatus, illius 0pem sive in publicis sive in privatis necessitatibus non inutiliter imploratam expertus sit, actumque ita est ut sensim Veteris illius apud ignarum vulgum obliterata sit mem0ria, et a n0V0, 0mmuniter
quidem et accidentaliter sed c0ntra regulam, n0mine appelletur. Quis unquam dicet, hoc in casu, et vetustissimum et legitimum Titularem esse ab I 0gatum, aut P0-puli serventiorem in Sanctum aliquem devoti0nem alterius Sancti iura laedere p0tuisse Quod de Titulatibus, id ipsum de
particularibus locorum Patronis, si adsint, dicendum est aequale enim in his, quemadm0dum in illis, ius est agnose endum. Iam omnibu his ex D00t0rum d0ctrina, ex liturgicis principiis, ex praxi desumptis, quanam ratione Titulus S. Andreae p0st 0li, quem ab immem0rabili Ecclesia Collegiata Carrariensis retinuit, abrogatu censeri debet, et S. Frangiscus Assisiensis illi suffectus est censendus Quia nempe illius temporis, quo substituti haec acta fuit, Episc0pus qui ut videbitur, Sanctum hunc in Dioecesis Patronum petiit et obtinuit reticuit titulum Ecclesiae, quae ab h0 Sanct appellabatur; quia insuper Calendarii
uniformitas ab eo requirebatur in tota Di0essest, et excepti omnis exclusa. t rati0nes istae ad veterem excludendum Titularem, si10que iure privandum, nussius prorsus habendae sunt momenti. Si hae Valerent rationes, unaquaeque Ecclesia, novo accedente ad Di 0ecesim Episcop0, 0vumqu0que, veteri relicto, Titularem recipere debet et iuxta Episcopi singularem devotionem et hoc in casu tot essent successive
Titulares quot pisc0pi Episcopis succederent, et tot abrogati Titulares qu0 prius erant ante novi itularis substitutionem. Quae essi aenata libertas quae c0nsusio quae iuris laesi, quae sanctissimarum legum eversio Si ratio valeret ex Kalendarii uniformitate desumpta, tunc Di 0ecesis Patroni universales necessari essent Ecclesiarum Titulares; 0luit enim Episcopus S. Franciscum Assisiensem Titularem Ecclesiae Collegiatae Carrariensis, quia eum in totius Dioecesis Patronum btinuit. Α-ctum igitur esset, h0 in casu, de Singularibus et pr0priis Ecclesiarum Titularibus, actum de immem0rabili ali 0n0rum iure, actum de legitima eorum electione, actum de singularibus loc0rum Patronis, de Rubricarum dispositi0ne et regulis, de Sum ut 0rum P0ntificum statutis, de . R. 0ngregati0nis Decretis, de praxi quae Innia unum ab ali distinguunt. At quis unquam hoc evenire patietur 2 Sed rep0net fortasse aliquis l. piscopum pro hac novi Titularis et Patroni concessione se l. reg. Pontifici Leoni XII preces porrexisse ab eoque Sanctum Franciscum fuisse concessum. 2. Episcopum Obtinuisse a S. R. Congregatione De Cretum,
quo concessio haec suit adpr0bata. uidpetiit pisc0pus quid a Pontifice concessum suit Mox videbitur. Interim qu0dde concessione et Decret diceridum si Episc0pus nimia usus libertate . Franciscum, sublato veteri Titulari, Sublato particulari civitatis Patrono, utriusque l0c sul
secit nutaret 0ncessi0, nutaret et Decretum quia breptionis vitio penitus laboraret laboraret autem, quia reticuit in supplici libello S. Andream suisse et esse Titularem mem0ratae Ecclesiae C0llegiatae, et Sanctum eccardum peculiarem Civitatis Patronum. Fuisse Sanctum Andream illius Ecclesiae Titularem constat ex ipsa eiusdem pis00pi prohibitione, qua S. Franciscum substituend vetuit ne in posterum ob uniformitatem alendarii Clerus S. Andreae post0li Officium et Octavam celebraret eiusdem Titularis. Fuisse autem S. Ces- caidum Civitatis Carrariensis Patronum particularem, eruitur ex edicto de Reductione Festorum ab Episcopo Lomellino praedecess0re Episcop0 tunc Di 0ec est Sarganen. cui Dioecesis Carrariensis erat unita die 2 Octobris anni 787 vulgato in h00 nim g haec leguntur: imarranno Feste linter precetto, coli 'astinen ga cloe