De particuvla an: Libri IV.

111쪽

Quod si l dixisset, multo hoc fore debilius, siforte

aliquando me opus fuerit quo potius aliquam fortuitam opportunitatem, quam certum illud, si detur opportunitas, indicaret Iliad. . 25ττουτο δ' ου πάλιν αυτις ἀποAετοπιωκώς Ἀποι, ἄμφω ἀφ' ήμειων,- γουν ἔτερος γε φvrζσιν. Si quidem atter es gerit: nam spes erat utrumque o cubiturum Iliad. i. 462. Ἐννοσίγαι', υκ αν με σαόφρονα μυθ=7σαιο εμμεναι, εἰ δὴ σοίγε βροτῶν ἔνεκα πτολεμίζω. Si tecum pugnem at non sum gnaturus. Et Versuram.

εῖπερ γὰρ φθάμενος sura et Ἀττάσν γε βάλησιν, ἀλλά τε καὶ περὶ μυρὶ πεπαροιδεν ου ἀπι λέγει ἀλκῆς, πρίν γ ῆι ξυμβλημεναι ῆι δαμῆναι. Si vulneraverit pardum nam haud facile vulnere Etat M.

σχέτλιος εἴπερ γάρ σε κατακτάν', οὐχ ετ εγωγε κλαυσομαι εὐλεχδεσσι, φίλον θαλος, ον τεκον αυτο. Si quidem te occiderit. Dicit hoc incuba, ne detrahere quid laudi Hectoris videatur, quasi non sperans occisum iri Od. . 22I. εἰ δ' αἱ τις ραίησι θεῶν εν οἰνοπι ποντ' , πλησομαι επιστηθεσσιν χων ταλαπενθέα θυμόν. Si contuderit at non spero saturum. Et '. 204. εἰ δ' ἄρα τις καὶ μουνος ων ξυμβληται δίτης,

Ουτι κατακρυπτουσιν.

Si vel unus obvius sit. empe raro fit sed si fit, non sese occultant dii. Et μ. 348. εἰ δε χολωσάμενός τι βοῶν ορθοκραιράων, νῆ' ἐθέλν ολέσαι, επι δε σπῶνται θεοι ἄλλοι, βουλομ έπαξ προς κυμα χανων ἄπο θυμὰν ὀλέσσαι,3 δηθὰ στρευγεσθαι, - εν τσιν ρηει i.

112쪽

μ perdere navem οἰuerit: quod non opinor, quum non impietate quadam, sed necessitate compulsi boves mactemus. Scripsi hoc in loco δε σπωκται pro δ' ἔσπωνται, quam lamam Vix ut desen posse. Suspecta est etiam Mimanno ad scholis in Odysseam. Undarus

εἰ δὲ τυχη τις ερδων, μελίφρον' αἰτίαν ροαισι Μοισαν ἐνεβαλε.Si cui successerit non enim facile est Eadem similiter expressa sententia exstat in IIo. 46. et alia similis sententia Isthm. V. 6. IV. 4. Sophocles Oedipo

Rege . I 2 ex mea emendatione, θάρσει - μεν γὰρ νδ' ἄν εἰ τρίτης γωμητρος ταν τρίδουλος εκφανεῖ κακή. Ne si quiidem ter servus esse reperiar opinatur enim ita esse Oedipus. Improbavit han emendationem in P strema ed. Elmsteius, non propter εἰ cum coniunctim, sed propter ἄν cum futuro coniunctum. On secisset, si rePutasset, ἄν resem ad Optativum, qui suppressus est. Plene erum

dicas, υκ ἐκφανει κακη, υδ' ἄν ἐκφανείης εἰ φανῶ τρίδουλος. Compara locum Xenoph. x. III 3, 5ο. quem supra attulimus. Recte legitur apud Euripidem Iph. A. I238. βλέψον προς ἐμάς, ομμα δος, φίλημά τε, ιν ἀλλὰ τουτο κατθανουσ εχε σεθεν μνημειον, εἰ μὴ τοῖς μοι πεισθῆς λογοις. Si nihd precibus meis momoris quod non videris faei rus. Et in Cyclopem T. ου ἄν φιλησαιμι - πιριτες πειρωσί με

Si De Gratiae me tentaverint ne e non sunt facturae.

113쪽

ρεκόπτου.

Sic libri praeter Branckii membranas, in quibus est ἔλθοι, quod ille recepit, scripsitque διατρίψει et ἀναθαρρησει. At recte se habebat vulgata. am hoc dicit, si, quod optari magis quam sperari potest, pacis muneribus frui premio contigerit, sentiet, quantis bonis a Cleone fuerit privatus In Pace v. 45ο.

κεἴ τις στρατηγεῖν βουλόμενος μὴ ξυλλάβη,

δουλος αυτομολεῖν παρεσκευασμένος, ἐπὶ του τροχου γ' ἔλκοιτο μαστιγουμενος. Sic libri omnes et Suidas . τροχός, nisi quod hic sim κει. ale corrigi κἄν, arguunt quae praecedunt: οςτις δι πόλεμον ναι βουλεται, - κει τις φθονῶ - κει τις ἐπιθvμει. Quae sunt eiusmodi, ut hic quoque κεῖτις positum a Poeta esse dubitari vix possit Pariterv. 43T. χώςτις προθυμεος ξυλλάβη τῶν σχοινίων, τουτον τον ἄνδρα μή λαβεὶν πότ' ἀσπίδα. hi quamvis in honis libris ξυλλάβοι sit, tamen deterius videtur Herodotus II, 13. quum dixisset Nilum olim, si minimum octo cubitos accrevisset, loca infra,emphin inundasse, ita pergit: νυν δὲ ε μὴ ἐπ' ἐκκαίδεκα ρῖπεντεκαίδεκα πηχεας ἀναβῆ τουλάχιστον ὀ ποταμός, ουπουπερβαίνει ἐς τη, χώρην Vnus tantum codex ῆν, quod

dedit Schaeserus, et reponendum censuit Werferus in Actis nac. T. I. P. I . non recte, ut mihi videtur. Est enim hoc nisiforte, quod etsi potuit hic dici, tamen multo aptior est fortius expressa conditio, nisi, qua indicatur, esse hoc extra ordinem. Eodem modo erravit Merserus

114쪽

IM D PARTICULA δυetiam in aliis lacis, ut in hoc Herodoti VIII 18 ubi interroganti regi, an aliqua salutis via reliqua sit, gubemator navis respondisse dicitur: δέσποτα, ου ἔστιν vδεμία, εἰ μὴ τουτων ἀπαλλαγη τις γένηται των πολλῶν ἐπιβατέων omnes hic libri tuentur M. am hic quoque maior quaedam Vis requiritur, quam quae est in particula ῆν enisi, quod vereor dicere, hac vectorum vitιtudine liberemur. Accurate distinis Lucianus Dies merere. VII.

I. T. III p. 296, 3. ἀλλὰ προφάσεις ἀώ, καὶ ποσχέσεις, καὶ μακραὶ ἐλπίδες, καὶ πολυτ ἐἀν δ πατήρ,

καὶ εἰ πυριος γένωμαι τῶν πατρώων, καὶ πάντα σά. Fortuitum est enim, quando sit pater moriturus; illud autem ut certum ostendi adolescens, aliquando se Patris bona possessurum. Me ibi Belinus de Bassu in Pro εἰ reponi volvit. Eadem ratio videtur esse huius loci, in Piscatore 22 T. I. P. 592, 16 κἄν σοι δοκῆ, κακεινοπου παράβυσον, ὀ ὀ μέγας Ζευς πτηνον αρμα ἐλαυνων ἀγανακτησειεν ἄν, εἰ μη οττος ποσχη την δίκην. Vbi etsi etiam optativus poni potuit, tamen aptis coniunctivus videtur, quum totus dialogus ad vindictam sumendam te dat. Distincte coniunctivo usus est Alciphron III 2I. ubi mulier, capellam negligentia caprarii a lupo raptam scribens, addit: πέπυσται δε υδἐν τουτων Ἀνηρ' εἰ διμάων, κρεμησεται μἐν ἐκ τῆς πλησίον πίτυος δ υσθω- τος αυτος διὰ προτερον ἀνησε πάντα μηχανώμενος, πρὶν ἀ παρὰ του λυκου δίκας εἰςπράξασθαι. Et epistola 3I. ubi mulier urbis, quam nondum Viderat, Vise dae cupida scribit: εἰ ουν σοι προφασις οδου ἄστυδε γένηται, se ἀπάξων νυν κἀμέ. inus cupide loqueretur, si i posuisset, si forte. unc, quum εἰ dixit, fortius rogat, si praetextus minius fuerit metuit enim, ne

Praetermittat ille aliquam opportulutatem. SuePe sic, m rame p. Aristotelem εἰ Praegresso αν, ut de somn. et

Vigil. p. 685. A. κἄν εἰ τουτο γένηται des P. H. I.

P. 312. C. κάν ει τινες τεραι τυγχάνωσιν π τινων εἰ

115쪽

LIB. II. ΑΡ. S. Ioaum. De ἐπεί, εο τε, πρὶν cum coniunctivo. Quae εἰ arsiculae, eadem etiam caeteramini ratio est. Ex quibus rimo videamus ἐπεί erodotus VIII. 22. Θεμιστοκλέης δε αττα ἔγραφε, δοκέειν ἐμοί, ἐπ' αμφοτερα νοέων, ἐν ii λαθοντα τα γραμ/ιατα -σιλῆα δονας ποιησηυιεταβαλέειν καὶ γενέσθαι προς ἐωυ-

των , , ἐπεί τε ἀνενειχθῆ, παῖ διαβληθῆ προς Σερρέα,

ἀπιστους ποιήση τους Ιωνας, καὶ τῶν ναυμαχιέων αυ-

τους ἀποπη. Si ἐπεὰν dixisset, nihil nisi incertum esse indicasset, futurumne illud esset an non nunc, quum ἐπεὶ ditat, sortius urget conditionem, ut ex Opposito patet: si quod tamen, si fieri posset, evitare cupiebat, ο ο-oisset Sophocles in Antig I023. ταυτ ουν τέκνον, φρονησον' ἀνθρώποισι γαρτοις ἄσι κοινον ἐστι τουξαμαρτάνειν

ἐπεὶ δ' ἁμαρτῆ , κεινος ου ετ εστ' ἀνηρωοτλος ουδ' ἄνολβος, ςτις ἐς κακον πεσων ἀκειται, μηδ' ἀκινητος πέλει. Et εοτε Aeschylus Sept. ad h. 344. nou γὰρ -τε πολις δαριασθῆ, ἔ, λςτυχῆ τε πράσσει. Branckius εο ' ἄν, quod aliud est, minus graviter expressa conditione. Sophoclos m. I. zo ἄνδρ' ἀπηυμ ευκρος νθολν στέγης

μὴ χω παρηκειν, πρὶν παρων αυτος τυχy. Significabat erum Teucer se certo Venturum esse. Simillimus locus est in Trachimis v. - . διδους δ τονδε, φραζ' πως μηδεὶς βροτῶν κείνου παροιθεν ἀμφιδυσεται χροι μηδ' ὁ νεται νιν μητε φέγγος ήλων, ρινο ' ρκος ἱερον, μητ' ἐφέστιον σέλας,

116쪽

3M DE PARTICULAM,

πριν κεινος αντον φανερος ἐμφανως σταθε

μέρη θεοισιν ὴμέρα ταυροσφάγω. Et in P niseleta V sIT. μῆ στέναζε, πρὶν μάθης. Dictum est erum Neoptolentus Iteriim in maee v. - . ο γαρ κακοὶ γνωμαισι τάγαθον χεροῖν ἔχοντες - σασι, πρίν κ ἐκβάλη. Noluit dicere πρὶν ἄν, quod esset, priusqu-forte remi serit, sed onusti ἄν, ut diceret, t- --, quum amisit. Comparari potest eum his illud Antiphontis p. Is II. g. m. οὐδ' Απιβουλευομενοι Ουανάσασι πριν ἐν αυτω ἁσι τω κακω γ' μη, καὶ γιγνώσκωσι τονολεθρον, ἐν Φεισί Quod eamdem habet rationem. Sie etiam in Trach. 945. ο γὰρ σθ' aiis αυριον, πρὶν ευ πάθη τις τὴν παρουσαν ήμεραν. Similiter apud Euripidem in Oreste I 2IS. φυλασσε δ ῆν τις, πριν τελευτηθῆ φόνος, η ξυμμαχος τις κασιγνητος πατρος ἐλθων ἐς οικους oll. Facturus est enim caedem Orestes in v. I354. οπως ὀ πραχθεις φονος

μὴ δεινον Αργείοισιν ἐμβάλη φόβον

βοηδρομῆσαι πρῆς δόμους τυραννικους, πριν ἐτυμιως μ τον Ἐλένας φόνον καθαιμακτον ἐν αμοι κείμενον. Et in Alcest. 85I. oux ἔστιν Oςυς αυτον ἐξαιρησεται μογουντα πλευρά, πριν γυναικ' ἐμοὶ μεθῆ.

Cogitur enim reddere. Et in Iph. Aul. 538. ἔν μοι φυλαξον, πινέλεως, άνἀ στρατον

117쪽

LIB. II. CAP. S. Isto ἐλθών, πως ἄν μὴ Κλυταιμνηστρα τάδε μάθι , πρὶν -δη παiδ' ἐμὴν προςθῶ λαβών.

Aristoph. Ran. I 28I quum Bacchus, nolens amplius audire Euripidem, abiturum se dicit, ille his eum verbis manere iubet: μή, πρίν γ' ἀκουσης χἀτέραν στάσιν μελῶν. Iam enim cantaturus est Eccles. 50.ου γὰρ τον ἐμον ἱδρῶτα καὶ φειδωλιανουειν προς ἔπος ουτως ἀνοήτως ἀποβαλω, πρὶν ἐκπυθωμαι πάν το πραγ πως χει.

πρὶν ἀπενεγκης. Ita scribendum Vulgo πρὶν γ' ἀπενέγκης. runckius ex uno cod. πρίν γ' αν ἀπενέγκης, mrsonus πρὶν ἄν γ' ἀπενεγκης. In eadem fabula v. 628.

κου εξεσται παρὰ τοισι καλοῖς καταδαρθεινταισι γυναιξίν, πρὸ τοῖς αἰσχροῖς καὶ τοι πικροις χαρίσωνται. ρίσασθαι Iuc scribi voluerunt Tyr tuus, quem sequitur Porsonus, qui ante ταῖσι γυναιξί, πρὶν ἄν - χαρίσωνται coniecerat, ut refert obraeus p. 201. et Diagius in Coniecti I p. 65. cui assentitur E fletus ad ed. 2I5. qui et illo loco et ad Heraclidas . 5s in eadem sententia est, in qua P sonus et Reifigius, comicis non licuisse πρὶν sine ἄν cum coniunctis coniungere. Et Rei-sigius quidem etsi hoc valde speciosum affert, qui tenuiore stilo utantur, non omittere ἄν, quod iis tantum concessum esse, quorum elatior sit oratio, tamen ego ut aliter sentiam, quum analogia moVeor aliorum vocabulorum ἄν ea qua diri conditione respuentium, tum exemplorum quae onussionem Particulae tuentur natura Verbis simillima

118쪽

- Ε PARTICULA δω sinu, quae modo inullinus, μη πέρι γ' ἀκουσης et πρὶν ἐκποθωμαι, atque illa, quae affert istinus, μηδὲ δικην δικασης, πρὶν αν ἀμφοῖν μυθον ἀκουσης, et in Vespis . Is. προς τῶν θων, μη προκαταγιγνώσκ', a πάτερ, πρὶν ἄν γ' ἀκουσης ἀμφοτεραῖν. et in M. M.

πρὶν ἄν γε των φησμῶν ηουσηὶς των ἐμων. Sed pennamuni tamen discrimen esti aminet vetat i dicare, priusquam alteram Partem quis audiverit, e Dberi vult iudicium usque dum contrariae sententiae in menta sint exposita quo tantum abest ut significet, gmturum ea quem esse, ut nihil aliud velit, quam non esse iudicandum, si non cognoVerit. Et in hanc sententiam dictum est illud, quod ex Vespis est allatum. Eodemque modo iniquitibus negat Cleo se munus susce- murum, nisi oracula sua OPulus audiverit. Sed an eaiat ille auditurus, in incertis relinquitur. Postea demum effert illa e domo sua, et recitat Contra in illis exemplis, quae supra dedimus, certum instat factum, quod eo ipso non debant per ἀν incertum reddi. in spero iudicari poterit de illo inacham 294. BI. ἀντιδ' ων ἐσπεισάρι κουκιστ' ἔτ' ἀλλ' ἀκουσατε. . σου γ' ἀκουσωμεν ἀπολεῖ ' κατα σε χωσομεν

τοις λιθοις.

- μηδαριῶς, πρὶν ἄν γ' ἀκουσητ' ἀλλ' ἀνάσχεσθ', ωγαθοί. Sic Benueius, E fletus, Reistinus Libri fluctuant alii πρινίν ἀκουσητε, alii πρὶν ἄν ἀκουσητε γε alii πρώ γ' ἄν ἀκουσητε, Ravennas Vero et scholiastes, πρίν γ' ἀκου- σητε, sine ἄν recte, quia iam dicturus est Dicaeopolis, ut nihil hic incerti sit. Sed metri indicio scribe, μηδαμῶς γε , πρίν γ' αμυσητ

119쪽

LIB. R CAP. S. Caeterae lectiones debentur correctoribus. Quod si com- Parare quis Vese exempla, in quibus πρὸ solum et πρὶν αν apud tragicos et Aristophanem leguntur, quae sedulo notata dedit Elmsteius ad edeam p. IIs facile animadvertet, ubi αν additum est, semper aliquid incerti subesse. v. c. in Sophoclis Ἀχαιῶν συλλογω P. Athen. XV. P. 686 Α. φορειτε, μασσοι τις, ἐγχείτω βαθυνκρητῆρ' οδ αν 'ου πρὶν αν Wis παλιος, οποι και βους ἐργάτης, ἐργάζεται.

Non est enim de Praesenti tantum tempore loquutus, sed uiuverse hic homo non umquam ante, quam bene aturatusfuerit, aborat. Neque vero alium in Prosa ora tione usum obtinere consentaneum est. Recte Rehsigi

negat opus esse particula, in his Platonis de Lem. DcP. 8 2. E. του ἀρ κοινου μιανθέντος ιματος ουκ Iναι ράθαρσιν ἄλλην, ουδ εκπλυτον ἐθέλειν γιγνεσθαι τὰ μιανθέν, πρὶν φονον φονφ, μοι ομοιον, η δράσασα νυχῆ τἰση, καὶ πάσης τῆς ξυγγενείας τον θυιὰν ἀφιλασαμένη κοιμίση. At caussa non in gravitate et dignitate orationis quaerenda, sed in iis Verbis, unde haec pendent: γαρ δη μυθος η λογος ἐφ ο τι χρῆ προςαγορευειν αυτον, ἐκ παλαιων ἱερέων ειρηται σαφῶς, - ῆ των ξυγγενῶν αἱμάτων τιμωρὰς δίκη ἐπισκοπος νομ χρῆται τῆν δὴ λεχθεντι, καὶ ἐταξεν ἄρα δράσαντι τι τοιουτον πα-

ιν ταυτὰ ἀναγκαίως περ δρασεν. am quia necessario Perpetienda esse eadem dicit, quae quis fecerit, Propterea πρίν, ut in re certo consequutura, sine ἀν Ρ suit. Quamquam quis neget et hoc in loco, et multis in aliis, etiam πρὶν ἄν dici potuisse pinam, prous rem cο

sideres, saepe etiam quod certum est, alia ratione ut incertum proferri potest ut hic, si non tam illud, sequuturam esse Poenam, quam eam aliquando, sed ut incertum sit quo tempore, sequuturam dicere Volu

ris. Dubia est scriptura in Politico p. 28I. D. aliis fibris πρὶν ἄν, aliis πρὶν α praebentibus, quod non dixerim falsum esse. Non assensor Reuigio, in Aeschinis

120쪽

Beis. οςτις υτ διάκειται, υντ' ἀπογνώτω μηδὲ, μηδε καταγνώτω, πριν ἀκουση Verissima est enim librorum scriptura, quum statim dicturus sit orator illa, quae audiri vult id quod apertissime declarant, quae sequun

heraei, quos oraculum Libyam petere iussisset, quum Plateam insulam per aliquod tempus coluissent, Libyam

esse rati, iterum consulto oraculo responsum tulerant, mi

Tum esse, si, qui non assiissent Libyam, melius eam Apolline nossent. Itaque eos coegit Apollo ipsam quaerere Libyam quod indicare volens Herodotus, misit ἄν quam particulam si addidisset, significasset non ante eos co- Ioniae deducendae necessitate liberatum iri, quam quum sorte Libyam venissenti onmunus accurate idem VI. 82.

προς ων ταυτα οὐ καιευν πειραν τῆς πολιος, πριν γε

δῆ ιροῖσι χρήσηται αἰ μάθη, εἴτε ο ὐθεὰς παραδιδοι,

ελε οἱ ἐμποδων στηκε. Pergit enim καλλιερευμενωδι ἐν τ; μα- ἐκ του ἀγάλματος τῶν στηργειον φλόγα πυρὰς ἐκλάμψαι μαθεῖν δε αυτος ουτο τὴν ἀτρεκηιην, - ου αἱρεε το Ἀργος. I. I. ἐκεινου τὰ ιρε με, ουκω σε θεὰ λεγω, πρὶν τελευτησαντα καλῶς τἀν aiῶναπυθωμαι. Nescio an rectius ita codd. quidam et Stobaeus CF. 63. quam vulgati πριν ἄν. Omissa enim particula sensus est, tum demum te beatum praedicabo. At eodem capite paullo post εἰ δε πρός τουτοισιν επι τελευτησε τόν βίον ευ οντος ἐκεῖνος τὰν sv ζητεῖς, ολβιος κεκλῆσθαι ἄξιος ἐστι πρὶν δ' ἄν τελευτήση, ἐπισχέειν, μηδε καλεειν κω ολβιον, ἀλλ' υτυχεα. Additum hic est ἄν, quia sensus est nisi quum obierit. Nam etsi, ut in priore huius capitis loco, re ipsa perinde est utrum πρὶν

πυθωμαι an πριν ἁ πυθωμαι dicas, tamen cogitandi modo haec valde diversa sunt: alterum enim certum est, quamdiu non com mero alterum incertum, nisi quum cognovero. Quare, ut supra dicebam, non est

mirum, ubi ad rem nihil intersit, idem utrovis modo dici Ita haec ipsa sententia, quam est apud mero-

라틴어 텍스트