장음표시 사용
161쪽
LIB. m. CAP. 4. Me δοκη scripserim cum L. indor In eiusdem libri II. II. πως δὲ μηδ', ὀ παιδονομος ἀπελθοι, ἔρημοί ποτε
οἱ παιδες is αρχοντος, ἐποίησε τον εἰ παροντα των πολιτῶν κυριον ναι καὶ ἐπιτάττειν τοις παισὶν ο τι ἀνάγαθον δοκοί νεῖναι.
Parum docta est Thomae, adnotati P. 26z. o di ἐάν το ἄν το ἄν, τλῆν, καὶ το οταν ἀεὶ μετὰ υποτακτικου παρὰ τοῖς ἀκριβεστάτοις εἰ ἀρ καὶ υρ ται αξ παρά Θουκυδίδη ἐν τῆ τρίτη, ῆν τε καὶ ἔχοντές τι ξυγγνώμης εἱεν, καὶ παρα Λουκιαν-ἐν τοις 'Aληθινοῖς, ἀνκαταχθεέημεν εἰ τὼς νησους, καὶ αυθις ἐν τω Βίων πράσεις καὶ ταυτα ἐν ἐθελησειεν ἀποδοσθαι ouτοσί, ἀλλ' ouδει χλουν το ἄπαξ ρηθέν. Nam in posteriore Luciani loco corruptis libris usus es Recte legitur hodie in Vitarum auctione . II. T. I. P. 55l. ναυτης δ' ἀνυσ- ῆ- πω ρος ἐν καιρή γένοιο καὶ ταυτα, ῆν ἐθέλη σε ἀποδοσθαιουτοσὶ το μέγιστον λ οβολῶν. In altero autem loco, Verae hist. II. 29. etsi hodie scriptum videmus ι, εἰ, me recte se habet, quod Praebent codd. Gori et Aug. ι, εάν, comemens orationi obliquae. Verba sunt: συν
πεμψε δέ μοι ὀ Pαδάμανθυς τὰ πορθμέα Λαυπλιον, ιν ἀν καταχθείη7μεν ἐς τὰς νησους, μηδεὶς ζμῶς συλλάβοι. Quo pacto idem loquutus est in Timone c. s. T. I. p. 35I. τί γὰρ ἄν καὶ πάθοι τις, ποταν οἱ θεοὶ βιάζοιντο maior est de Thucydidis loco III. dubitatio: ῆν τε γάρ ἀποφήνω πάνυ ἀδικουντας αυτους, υδιὰ τουτο καὶ ἀποκτεῖναι κελευσω, εἰ μη ξυμφέρον ῆν τε καλεχοντές τι ξυγγνωμης Ιεν, εἰ τῆ πολε μὴ ἀγαθον φαινοιτο. Quattuor ibi codd. apud Be erum iτε, quae
videtur grammaticorum correctio esse. Tractatus est hic
locus a multis, a me ipso ad Viger. p. 822. Neque vianor, debebam ab sententia ibi proposita recedere in diss. de Praeceptis quibusdam Atticistarum p. s. Nihil est enim, quod accommodatius illi loco sit, quam ti pro odosi esse, ut ad εχοντες ex praecedentibus intelligatur ἀδικῶσιν. De la vide Behlceri Anecd. p. 243 24. et mmae Lex. lat. p. 4. In octavo autem libro . v quum Vulgo legatur, ὀ τάχιστα δε ἐκέλευε - ἀποπλεῖν
162쪽
ἐς Σαμον, ἀπειθεν ήδη ξυναγαγοντας πάσας in ναυς, τους ἐπέπλους, ῆν που καιρος ει', πο ισδαε etsi PT pter orationem obliquam ferri potest optativus, quem Modese tu Poppo via L p. IV. tamen mia gravi- aliqua caussa accedat, coniunctivam Praesine in tali additam loquum alii, tum Thucydides consueverunt, sicut in illo ipso capite Paulis verius ῆν ἐσι θωσι posvit. Itaque De cod. at nescio an recte dederit Be eras. Neque apud Xenophontem CymP. IV. 2 6 recte legi puto οι δὲ ἀπεκρίναντο, τι ἄν αυριον λθεν τρωνοι πορευοιντο κεροταλήψοιντο ubi ueli et Par. καὶ se. Qui locus est
eiusmodi, ut Permirum sit, ni verum sit usitatissimum i lud κἀν τριον ει ωθεν ευρωνοι πορευοιντο, quod Sinneidem conieci Uerum si quibusdam in exemplis non recte optatio locum tenet coniunctivi in aliis tamen vel aperte Praestat, Vel saltem offensione caret. Sic apud
Xenophontem in Cyrop. LAE, 22 καὶ, δῆ πείσαις ἐπαμνειν τέ σε πολλους, οπως δοξαν λάβοις, καὶ κατασκευὰς καλὰς ἐφ' ἐκάστ αυτων κτησαιο, αρτι τε ἐγγιατηροκώς ει' ἄν, και λέγω στερον , που ἄν πειραν δοίης, ἐξεληλεγμενος ἄν προςετι και ἀλάζων φαἱνοιο suem 1 eum non recte intemrelatus est Reuigius P. III. ecquod ille putat, dici hic potuit ει πειραν ἄν Misio Alio
modo erravit Heladornus, qui, si ἄν deleretur, δει scribendum censuit. At in re ficta et nonnisi cogitando sumpta οπου ἀλως, quod ad experientiam refertur, locum non
habet Apis affert ibi Poppo em S. I. 2 6 τους διλαμβάνοντας τῆς ομιλίας μισθον ἀνδραποδιστἀ ἐαυτῶν
ἀπεκάλει, δι το ἀναγκαιον αυτοις εινα διαλεγεσθαι παρ'Ἀνυν λάβοιεν τον μισθον L e. non iis a quibus ciccepissent pecuniam, ut si omisisset ἄν sed, qvibuscumque accepissent Cyrop. V. 5, I. ἐπεὶ δὲ ταυτα διεπέπρακτο, πέμπει προς Κυαξάρην καὶ ἐπέστελλεν αυτρῆκειν ἐπὶ το στρατοπεδον, πως περί τε τῶν φρουρίων ἄν ειληφεσαν βουλευσαιντο O τι χρησαιντο, και θεασάμενος το στράτευμα και περὶ τῶν ἄλλων συμβουλος γέ-ννοιτο ο τι ἄν δοκοίη ἐκ τουτου πραττειν. SusPectum
hic habent quidam ἄν omissum in cod. AI At recte se
163쪽
LIB. m. CAP. 4. 1I habet. am uti ditat, τι χρήσαιντο, quia re in m sens tempus translata dicendum erat πως βουλευσωνται τι χρησωνται, ita scriPsit τι αν Maohi, quia id erat οπως συμβουλος γένηται τι αν δοκῆ πραττειν. VII. 5, s. ἐλογιζομην, εἰ ταυτα προθυμως σοι συλλάβοιμμως οἰκεῖος τέ σοι ἐσοιμεν καὶ μοιτο μοι διαλέγεσθαι σοι ποσον αν χρονον βουλοιμην. VIII 3, 48. o δ' an ἐνομιζε μακαριωτατος Dαι, το ἐπίτροπον ξοι, σχολὴν παρέχοντα πραττειν ο τι α αυτ ηδ M'.
Sed in eodem capite g. 38. quod leg=tur de agello: o τι γαρ α λάβοι σπέρμα, καλῶς καὶ δικαίως ἀπιδόλοαυτο τε καὶ τοκον ουδέν τι πολυμ in eo tollendum ἄν. Non est enim id ex o τι ἄν λάβη, sed ex o τι λαβε in optativum conversum. Addam alia optativi in obliqua oratione Pro coniunctivo Positi exempla. Cum o ἄν, H
rodoti I. IIs Demosth. p. 5I8, 13. sed utroque loco alii libri coniunctivum praebent Cumis τι ἀν Herod. I. IIs et cum σως ἄν VI. 44. cum λυν sint atquae Dgnificante I. M. Epicur epist. P. 21. s. 44 ed. Schneid. cum πρὶν ἀν Xenoph. Heli. II 3, 48 4, 18.
Apparet ex his, reprehensione aeuum esse usum
optatim pro coniunctivo, adiuncta particula ἄν. Ex quo colligi potest, eamdem etiam particularum ώς ἄν et πως ἄν rationem esse. Atque apud epicos quidem et Her dotum hae Parsiculae saepius obliquae ratioins Plativum Pro coniunctivo adiectum habent. Odyss. θ. 20. καί μιν μακροτερον καὶ πάσσονα θῆκεν ἰδέσθαι,
ως κεν Φαιηκεσσι γέλος πάντεσσι γένοιτο.
ρ. 362.ώτρυν', ως ἄν πορνα κατα μνηστῆρας ἀγειροι. Μagis ut posse significetur, o M. ἀμφ αυτοῖσι δ ἔπειτα μέγαν καὶ ψαυμονα τυμβον χευαμεν Ἀργειων ἱερος στρατος αἰχμητάων ἀκτή ἐπὶ προυχουση, ἐπὶ πλατῶ Ἐλλης ποντya,
ως κεν τηλεφανὴς ἐκ ποντοφιν ἀνδρασιν η τοις οι νυν ηγάασι, καὶ οι μετοπισθεν ἔσονται.
164쪽
ἐς πατέρ' -τολυκον-ητρος φίλον, φλ αν ἐλοέμην διορα, τἀ δευρο μολων μοι πέσχετο καὶ κατενευσεν. Herodotus I. I52. ὁ δὲ πορφυρεον τε ιμα περιβαλομερονος, ως ἄν πυνθανομιενοι πλελτοι συνέλθοιεν Σπαρτιητέων, α καταστάς, λεγε πολλά, τιμορεειν ἐαυτοισι χρηγον. V. 3τ και πρῶτα μὲν λόγω μετεὶς τῆν τυραννίδα, σονοριἰην ἐποίεε τῆ Μιλητον, ως ἄν ἐκόν- τες αντε οι Μιλησιοι συναπισταἰατο. IX. 22. μαθόντες δὲ τὰ γεγονος, διακελευσάμενοι, λαυνον τους ειπους πάντες, εος ἄν τόν γε νεκρον ἀνελοίατο. IX. 5I. μετακινέεσθαι τε ἐδόκεε τοτε ἐπεὰν τῆς νυκτος
μωμένους, καί σφεας ἐπόμενοι ταράσσοιεν οἱ ἱππόται. l. b. ποιῆσαι δἐ δε' ἄνωθεν του στρατοποδου ἀρξάμενον, διωρυχα βαθέην ρυσσειν, ἄγοντα μηνοειδέα, κως ἄν το στρατόπεδον ἱδρυμένον κατὰ νωτο λάβοι ταυτη κατα τη, διωρυχα ἐκτραπόμενος ἐκ τῶν ἀρχαέων ρεέθρων, και αυτις παραμειβόμενος το στρατόπεδον ἐς τὰ ἀρχαῖα ἐσάλλοι. I. I. προθυμεομένων δὲ του Λοξίεω κως ἄν κατὰ τους παιδας τους Κροίσου γένοιτο Ora αρδέων πάθος, και μὴ κατ'αυτον κροισον, υκ οἷον τε ἐγένετο παραγαγεῖν Μοίρας. IIo κελευε σε Ἀστυάγης το παιδίον τουτολαβόντα θεῖναι ἐς το ἐρημότατον τῶν Ουρέων, κως ἄν τάχιστα διαφθαρείη H. 26. και του ἐςιόντος προ αυτὴν κάστου δέεσθαι, κως ν αυτα ενα λέ-
θον ἐν τοῖσι εργοισι δωρέοιτο. m. 44. Πολυκράτης ει πέμψας παρα Καμβυσεα τον κυρου, συλλέγοντα στρατον ἐπ' ιγυπτον, ἐδεήθη oκως ἄν καὶ παρ' ἐωυτον πέμψας ἐς Σάμον δέοιτο στρατου. V. 8. ως διο κατέλὰβον, ἐπηγγέλλοντο ἐς τῆν πιον τοῖσι Παἱο- σι , κως ν ὀπίσω ἀπέλθοιεν. VIII. 3. ἐποιέετο δὲ παν πο θεου, κως ἄν ἐξισωθείη τε 'Eλληνική το Περσικόν, saetiti πολλε πλέον ιη. Pindarus Ol. VII. I. τοτ και φαυσίμβροτος δαι-
165쪽
LIB. m. CAP. 4. II μων Τπεριονίδας μέλλον εντειλεν φυλάξασθαι χρέος παισὶν φίλοις, ως αν-εα πρωτοι κτέσα νβωμον ἐναργέα καὶ σε - μνὰν θυσίαν θέμενοι, πατρί τε θυμώ άναιεν κορα τ' ἐγ-
Aia τοι ξένιον μέγαν αἰδουμαι τὰν τάδε πράξαντ' ἐπ' Ἀλεξάνδρεντεινοντα πάλαι τόξον, πως ἄν μητε πρὰ καιρου μ θ' υπἐρ ἄστρων βέλος ήλίθιον σκηψειεν.Xenophon Heli. IV. 8, 16 λάθρα γε μέντοι εδωκε χρηματα
Ἀνταλκίδι , πως ἄν πληρωθέντος ναυτικου πο --κεδαιμονιων Orτε Ἀθηναῖοι καὶ οἱ συμμαχοι αυτων μαλ-
λον τῆς ιρηνης προςδέοιντο et g. 30. πως σίν κει ἐρ'ρωμενέστατον τὰ στράτεωμα ποιησαιντο, ἐξ ἄλλων τε πολεων ήργυρολόγει καὶ εις Ἀσπενδον ἀφικόμενος ωρμίσατο ἐς τὰ φρυμέδοντα ποταιιον Andocides P. 124. 380. g. 23. ἐκ ταυτης γὰρ παιδοποιεῖται τῆς γυναικός, ην ἀντ' ἐλευθέρας δουλην κατέστησε, καὶ ἐς ἐκ πατέρα καὶ τους προς κοντας ἀπέκτεινε, καὶ ἐς την πολιν ἀν στατον πεποίκαεν, ώς ἄν μάλιστα τὰν ἰὰν ἐχθρὰν ἔαυτο καὶ τη πολε ποιησειε. Demosth. P. 4, 24. ως δ'
ἄν ἐξετασθείη μάλιστ' ἀκριβῶς, μὴ γένοιτο. Quae ibi
Schaeserus attulit, habent illa quidem optativum Pro coniunctivo, sed sine ἄν Corrigendus udetur in hoc genere
Andocides p. 38. 124. g. s. apud quem e verbis Πατροκλείδης εἶπεν Pendent haec εἰ M arx, ενοχον εἶναι τὰν παραβαίνοντα ταυτα ἐν αιτοις ἐν οἶςπερ οἱ ἐξ Ἀρείου πάγου φευγοντες, πως ἄν tu πιστοτατα ἔχοι
Ἀθηναίοις καὶ νυν καὶ εἰς τὰ λοιπὰ χρόνον Mu
enim hic omnino coniunctivus est.
166쪽
De illa particularunt Mallum etini optatis et particula ἄν constructione, quae refertur ad eum finem, ut
quid possit fieri, infra explicabitur.
De optativo rectas rationis sine αν. Veni nunc ad eum optativi usum, quem supra dixi rectae Orationis speciem habere, quod e nostra ipsorum cointata sic nunciamus, ut non distinguamus cogitantem ab loquente. Habet is autem ipse Per se sine Particula αν quattuor formas nam Vel optantis est, Vel iubentis, vel volentis, vel opinantis. Atque optas natura sua nitu est si cogitatio rei, quam, quum non sit, esse vimus. Ea necessario caret Particula αν, quia quod inamus tantum abest ut conditione aliqua restringi velimus, ut ipsum habeamus Pro conditione, qua impleta bene nobis fore speremus. Vnde multae optationes etiam cum Particula conditionali proferuntur: ει μοι ξυνείη φέροντε μοιινα-νευσεπτον αγνειαν
λογιον ἔργων τε πάντων . i. e. si id sat bene mihi sit. Idem est ειθε, ortum ex εἰ θεέ. Plerumque autem sine particula conditionali ἁδοντα δ' ει' με τοι ἀγαθοῖς μιλεῖν. Qualia sic puta dici liceat modi. e. sum licere bonorum consuetudinefrui tum bene sit. Sed hoc t tum genus, quod optatione continetur, tam Planum est, ut non pus sit exemplis. Vnum tamen asseram, quod in eo tectius recondita latet optatio Achilles Iliad. v. I5 Spercheum alisquens, cui comam aluerat, quam nunc Patrocis est consecraturus, ita loqvitur: νον δ' ἐπεὶ ou νέομαί γε φιλην ἐς πατριδα γαῖαν, Πατροκλ ἐνρωὶ κομην πάσαιμι φέρεσθαι. Optat enim, ut per Spercheum .ibi liceat, quam huici triverat comam, dicare Patroclo. Quamquam id etiam Delim dare dicas. Illud tamen tenendum est, Picos Veteres, qui liberius Particula κεν utuntur, ne in optando
167쪽
LIB. M. CAP. 1. 11qvidem ea prorsus abstinuisse. Ita in optinuo conditionali Hom. h. ADRII. Λῆλ', εἰ γάρ κ' ἐθέλοις ἔδος εμριεναι vis ἐμοῖο.et sine conditione Iliad. c. 28I.
μίμνοις, quo spectat, in mi codiculi in b. Moc dicit etiamsi tu diutius ibi maneas. Proxima optationi est iubendi Mgnificasio, quae mino Precatione continet , ut in Philocteta,
Me ibidem M. B. E. Is .i 64st Aeschylus M. f53.
ἀλλ', δοκεῖ σοι αὐδ ', παι τις ἀρβυλας λυοι τάχος, προδουλον ἔμβασιν ποδος. stophanes V P. I 3I. ἔρδοι τις se ἔκαστος ειδείη τέχνη7'. Herodotus II 5. υλὰ το μὲν νυν -- πρήσσοι τάπερ ἐν χερσὶ ἔχεις. suo tamen loco quidam libri ἀλλ' ει. nimietissima est volvitiatis significino, quae in
168쪽
Prima potissimum persona elucescit. d. n. 383. Antinous Telemacho insidias struendas censens, ita loquitur:
ἀλλὰ φθεωμεν ἐλοντες ἐπ' ἀγρου νοσφι πολζος, ἐν δῶ σατο δ αυτοὶ καὶ κτηματ' ἔχωμεν,
δασσάμενοι κατα μοῖραν ἐφ' et μέας οἰκία δ' αυτεκείνου μητέρι δοῖμεν εχειν, iδ' πις πυέοι. Coniunctivi adhortationem continent occidi enim elemachum, opesque eius dividi, id est quod iubet. De Pe- helope vero iam non praecipit quidquam, sed proponit, quid fieri cupiat domum matri eius dari velim. Iliad. o. 45. Iuno Iovi de eptuno dicit: αττάρ τοι καὶ κείνω θω παραμυθησαίμην , τηλμεν, et κεν δὴ συ, κελαινεφἐς ήγεμονευης-Velim illi sua re. Quod non est ita dubitanter dictum, ut si ἄν esset additum, qua particula conditio aliqua significaretur, ut in eadem oratione V as. ση θ' ιερῆ κεφαλη, καὶ νωῖτερον λεχος αυτῶν κουρίδιον, του/- ου ἄν γε ποτε μἀφ ομοσαιμι. n temere iurarem, rus vera dicerem. In primis aptum est huic discrimini illustrando illud Theocriti XXIX. 3T. νυν μἐν κήπι τα χρυσε μάλ' ἔνεκεν σέθεν βαἰην, καὶ φυλακον νεκτων πεδὰ Κερβερο τόκα δ' onti καλεοντος ἐπ αυλεῖαι θυραις αρομόλοιμι κε, παυσάμενος χαλεπῶ ποθω.
Aeschines p. 611. 552.4 2I8. ἐγὼ δ' ουτ τῶ , - μοσθένους διατριβὰς ἐζηλωκα, ουτ' ἐπὶ ταῖς ἐμαυτου
αἰσχυνουαι, υτ τους εἰρημενους ἐν μῖν λογους ἐμαυ- τω αρρητους εἶναι βουλοίμην, υτ τα αὐτα τουτενὰ - μηγορηγσας ἐδεξάμην ἄν ζῆν. Deesse ἄν putat Beluceres. Quum nonnumquam Vel propter librorum discrepantiam, Vel propter sententiae rationem dubium videri Ρ sit, utrum nudus optativus, an idem modus cum Particula
169쪽
LIB. III CAP. h. si ἄν coniunctus, an coniunctio Praeferi debeat, paucis declarabimus, quid hae dicendi formae disserant. Atque ut a coniunctivo incipiamus, is deliberantis est,
ut in Eumenidibus sI. 82I.qvid agam quid me at Deliberatio autem quum ad
agendum spectet, refertur coniunctivus necessario ad futura, subestque ei haec sententia nescio. Alia est ut
sui ratio, ut apud Theocritum XXVII. 24. καὶ τί, φίλος, ρεξαι M; quod illic quidem vertendum est, quidfacerem Id vero
non est deliberantis, sed iudicium exquirentis, subiectamque habet hanc sententiam non puto. Iudicari autem depraesentibus et praeterius non minus quam de futuri pose es Quare optativi usus nulli est tempori adstrictus. Unc fit, ut, quum de praeterius loquimur, necessario sit optativo utendum, quia de Ius iudicari quidem, sed non deliberari potest in Aeschyli Supplicum initio: τινα γουν χώραν ευφρονα μαλλον τῆςδ' ἀφικοίμεθα;
Patet autem, si rectam orationem restituas, non ubique Posse eius Verbi, cuius optativum positum videmus, india
cativum adluberi. Vt hoc ipsum τι ρέξαιμι recin or sone dictum non est, ἔρεξα, sed τι ρεκτεον ῆν Sed si quaeras ποιRσειε τουτο; fecerit istud tum vero Iliacebit recta oratione dici, ἐποίησε τουτο Nimirum hic de facio quaeritur in illo autem exemplo de recte faciendo: ut ibi quoque eiusdem verbi indicativo uti possis, modo sic dicas, vi ορθῶς ἔρεξα Nam illud τί ρέξαιμι re vera nihil est nisi comunctivi in oratione obliqua eum optativo commutatio. Tertia ratio est optativi cum particula ἀν coniuncti, ut mad. . m.
quae quod optativum habet ipsa quoque est iudicium e
170쪽
quirentis, sed, quoniam additum est αν, de re ex aliqua conditione suspensa, ut sensus sit, non puto, viri quadam conditione, id quod licet etiam sic exprimi, non puto posse. Nam quod potest vel non potest fieri, ex conditione aliqua pendeat necesse est. Id igitur recta oratione dicas, ρεμ αν ν ου Ne e non fecissem. Ex his facile comici potest, nonnumquam lus Armis on-bus locum esse. in Aristophanis muto v. a 4. ὁ μάκλεις, φέρε ποῖ τις υντράποιτο τ ληθὲς γὰρ οὐκ ἐθελεις φρασαι.
Quo loco si cum cod. B g. legitur ποῖ τις ἄν τράποιτο, sensus est, u quiis se vertere possit', honmte mansi ratimwemdem Coniunctivus significaret, guo quis evertat wοχοι man si ininmenden Vulgata vero h minis est secum cogitantis, vid vel ipse vel quivis statuat de dies illius, quem tergiversari credit quo quem evertere quiis censeat wmmo te man si δέ-wem rarridem ratio est,. 438. ἄναξ Ἀπολλον καὶ θεοὶ, ποῖ τὸ φυγοι; ubi qui φυγη scribunt, deliberantem faciunt Blepsidemum. Idque eis non est in libris, tamen aptius illo loco videtur. Sic etiam apud Demostilenem in Lept. p. 4s2, 2I. quo Ioc optas, caussa utitur Reifigius, praestat quod ex aliquot codd. dedit Be erus εἰ M μηδ' ἄν εἰς ἐνυπαντι τῶ χρον τουτ εχοι δεῖξαι γεγονος, τίνος εῖνεέ ἐφ' ημῶν πρωτον καταδειχθῆ τοιουτον εργον Recte ero apud Sophoclem Ant. 6- scriptum est, τεῶν, πιυ δυνασιν τίς ἀνδρωνυπερβασία κατάσχοις Vbi graviter errarunt, qui κατάπη reposuerunt Mnem luc deliberationi, sed opinioni locus est. Recte etiam apud Demosthenem in or ad Phorm. p. II, I legitur: καλοσα μιν εἶπε μετὰ τῆς ἀληθεἱας, ριη χρησθε τευ ιη'ρ-a α δ' ἐφευσατο το στερον, ἐπειδὴ διεφθάρη, πι στοτερα ταυθ' υπολάβοιτε εDαι i. e. haec vos veriora