장음표시 사용
122쪽
I. T. POMPONIus ATTIcus, ab origiti ultima stirpis Ro-mrenae goneratus, Perpetuo a majoribus acceptam quo trox obtinuit dignitatem. Patro usus os diligente, indulgentis, et, ut tum erant tempora, diti, imprimisquo studioso litterarum. Hic, prout ipse amabat littoras, omnibus do trinis, quibus puerilis aetas impertiri debet, filium Orudivit. Erat autem in puero, praeter docilitatEm ingenii, summa
Euavitas oris ac vocis, ut non solum celeriter acciperet, quam tradebantur, sed etiam excellenis pronuntiaret.
Qua ex o in pueritia nobilis intor aequales serebatur, clariusque exsplendescebat, quam morosi condiscipuli animo aequo serro possent. Itaque incitabat omno studio suo quo in numero suerunt L. Torquatus, C. Μarius filius, Μ. Cicero, quos consuetudin sua aio sibi devinxit, ut nomo iis perpotuo suerit carior. II. Pater maturo decessit. Ipse adoloscentulus propteramnitato P. Sulpicii, qui tribunus plebis intersectu ea non expora suit illius periculi. Namque Anicia, Pomponii Consobrina nupserat Μ. Servio, fratri Sulpicii. Itaque imtorsecto Sulpicio posteaquam vidit, Cinnano tumultu civitatem osso perturbatam, noquo sibi dari iacultatem pro dignitate vivendi, quin alterutram partom offenderet, di sociatis animis civium, quum alii Sullanis, alii Cinnania faverent partibus idon um tempus ratus studiis oba quendi suis, Athenas se contulit. eque eo secius ad
lascenthmiarium hostem judicatum, juvit opi a suis;
123쪽
Io coRNELII NEPOTIserius fugam pecunia sublevavi Ac no illa peregrinatiodotrimonium aliquod afferret Tot familiari, eodem magnam partem sortunarum trajecit auarum. Hic ita vixit, ut univorsis Atheniensibus merito osset carimimus. Nam praetor gratiam, quae jam in adolescentulo magna erat Mep auis opibus inopiam eorum publicam levavit. Quum enim
versuram sacer publico nec a esset, nequo ejus conditionem aequam haberent semper B interposuit, atquctita, ut noqu usuram umquam ab iis accoporis, Equo
longius, quam dictum esset, d ero Maua sit. Quod utrumque orat iis alutare. Nam ερο indulgendo inu
ter cereisorum aes alienum pati Mur, Equ multipimeandis auris roseo . Auxit hoc ossicium alia quoquo liboralitato. Nam uviso os frumento donavit, ita ut singulis sex modii triini darentur: qui modus monaum medimnus Athonis appollat T. III. Hic autem ala se gerebat, ut commums infimis, par principibus videretur. Quo actum Bat, ut huic omnea honores, quo ma-nt, publico haberent civemquo facem studerent quo bonoficio illo uti noluit. Quod nonnulli ita interpretantur, amitti eivitatem Romanam alia adaesta. Quamdiu affuit, o qua ibi statua poneretur, malitis; absens prohibere non potui Itaque aliquot ipsi, Phidiae locis sancti imis posuerunt: uno enim in omni procuratione roipublicae actorem auctorEmquo habebanti Io-tur primum illud munus sortunae, quod in o potimimum
uin natu est, in qua domicilium orbis Errarum o Et imperii, ut eandem et patriam haboret et domum hoc specimen prudentias, quod quum in eam se civitatem contulisses, quae antiquitate, humanitate, doctrina praestaret omnes, unus ei ante alios suerit carissimus. IV. Hue o Asia Sulla docedens quum Venisses, quamdiu ibi fuit, foeum habuit Pomponium, captus adolescentia
124쪽
Et humanitate et doctrina. Sic Enim Graec loquebatur, ut Athonia natu vidoretur. Tanta autom suavita erat Bermonia Latini, ut app&reret, in eo nativum quendam Ieporem esse, non scitum Idom poemata pronuntiabat. Graece et Latino sic, ut supra nihil posset addi Quibus Tebus factum est, ut Sulla nunquam eum ab ae dimitterat cuperetque secum deducere. Qui quum persuad--εntaret, Oli, oro te, inquit Pomponius, advergum eo me velle cere, caem - ω ne conina e --ἄferrem, Baliam est. i. At Sulla adolescentia ossitio comi ato, omnia, nBra Ei, quae Athenis aco inrat, proficinoona j ait doso . Hic eo lum annos offatua, quum et rei familiari tantum operae darit, quantum non indiligens do re parum λmilias, Et onmia reliqua tempora aut littoris, aut Ath Honsium respublicas tribusret, nisi, minus amicis urbana ossicia praestitit. Nam et ad comitia Eorum Vontitavit Ot, ei qua res major acta at non defuit sicut Ciceroni in omnibus ejus periculis singularem fidem praebuit, cui ex patria fugienti LLS ducenta Et quinquaginta milliadon vit. Tranquillatis aut ni Tobus Romanis, remigravit; mam, ut opinor, L. Cotta et L. Torquato consulibus, quom diem sic universa civitas Atheniensium prosocuta ost, ut Iaorimis dosidorii futuri dolors indicaret. V. Habebat avunculum Q. Caecilium, equisom Roma- .num, familiarem L. Luculli, divitam, dissicillima natura, cujus sic asperitatem veritus ore, ut, quom Bm for Posset, hujus in offensione ad summam a nectutem retinuerit Mnevolentiam. Quo facto tulit Hotatis fructum. Casei- Iius Enim morionsa tamento adoptavit Bum lictrodemquo secit ex dodranto ex quaa roditate accepit circiter contio LLS. Erat nupta soror Attici Q. Tullio Cicoronieamus nuptias M. Cicor conciliarat, cum quo a condiacipulatu vivebat conjunctissimo, multo etiam familiarius,
quam cum Quinto ut judicari possit, plus in amiciti v θ by COOste
125쪽
IOS CORNELII NEPOTIEIoro similitudinem morum, quam amitatem. Utebatur autom intimo Q. Hortensio, qui his temporibus principatum eloquentiae tonEbat, ut intelligi non posset, uter eum plus diligeret, Cicoro an Hortensius et id, quod erat dissicillimum ossici at, ut inis quo tantae laudi Esses aemulatio, nulla intoreo mi obtrectatio, emetque taliumvir sum coPula. VI. In republica ita vers- Est, ut ompor optim rum partium et Esacti et existimaretur, nequct tamen acteirilibus fluctibus commist mi, quod non magis eos in sua potestate existimabat Base, qui a his dedissoni, quam qui maritimia jactarentur. Honore non petiit, quum i Puterent propter Vel gratiam vel dignitatem quod noque potimore majorum, neque capi possent conservatis legibus, in tam omisi ambitua largitionibus, nequo geri e republica sine periculo, corruptis civitatis moribus. Ad hastam publicam nunquam accomiti ullius res noquo praes noquo manceps factus eat. ominem nisque suo nomine, nequis subscribens, accusari Incius de ma re nunquam sit, judicium nullum habuit. ultorum consulum praetorum- quo Praesecturas dolata sic Movit, ut neminem in Pr Vinciam ait secutus, honore fuerit contonius rei familiaris despexorit fructum qui no cum Q. quidem Cicerone voluerit ire in Asiam, quum apud eum legati locum obtineris posset. Non enim decoro B arbitrabatur, quum Praeturam mmm noluisset, Mactesam eas Praetoris. Qua in re non solum dignitati servisbat, aed etiam tranquillitati, quum suspiciones quoque vitaret criminum. Quo fiebat, ut rius obsorvantia omnibus esset carior, quum eam ossicio, non timori neque spes tribui ridorent. VII. Incidit Caesarianum civit bellum, quum haberet anno circiter sexaginta. Usus eat aetatis vacationB,imues quoquam movit ox urbe Quae amicis auia opus
126쪽
Exant ad Pompeium proficiscentibus, omnia B atra Blamiliari dedit. Ipsum Pompeium conjunctum non si ridit; nullum ab eo habebat omamentum, ut et ri,qo pG eum aut honores, aut divitias ceperant, quorum Prextim invitissimi castra sunt ascuti, partim summa cummus offensione domi romanserunt Attici autom quiestrentopere Caesari sui grata, ut Victor quum privatis pecunia per epistolas imporaret, huic non solum molestus non morit, sed etiam sororia filium et Q. Ciceronem ex Pom-PEi castris concesserit. Sic veter instituto vitas effugit nova pericula. VIII. Secutum est illud, occiso Caesaris, quum re Publica penes Bruto vidoretur osa et Cassium a tot civita so ad eos convertisset sic eat, ut nullo illo adolascon aequali familiarius, quam O seno,noquo solum eum principom consilii haberot, sed Etiam in convictu Excogitatum est a quibusdam, ut privatum
aerarium Caesaris intersectoribus ab equitibus Romanis constitueretur. Id sacito ossici posse arbitrati sunt, si et principes illius ordinis pecunia contulissent. Itaque appellatus est a C. Flavio, Bruti familiari, Atticus, ut ejus rei princeps eas velles. At illo, qui ossicia amicis praestanda sine iactione existimarot semporque a talibus acteonsiliis removisset, respondit: si quid Brutus do suis facultatibus uti voluisset, usurum, quantum hae paterontur;
se neque cum quoquam de a re collocuturum, nisque obturum. Sic illo consensionia globus hujus unius dissonsione di octua osti equo multo Post superior esse coepit Antonius, ita ut Brutus et Malua, provinciarum, quae ita necis causa datae erant a conaulibus, desperatis rebus, in exsilium proficiscerentur. Atticus, qui pecuniam simul cum ceteris conserro noluerat florenti illi parti, abjecto Bruto Italiaque cedenti LL S. contum millia muneri misit.
127쪽
II CORNELII NEPoma magia potenti adulatus, Antonio nomo deaporatos liquit. IX. Secutum est bellum Datum apud Mutinam. In quo si tantum eum prudΘntem dicam, minus, quam δε-beam, P icem, quum ille potius divinus fuerit si divitiatio appellanda est perpetua naturalia bonitas quas nullis casibus nequo agitur, noque minuitur. Hostis Antonius judicatus Italia cesserat spes rostituendi nulla orati Non solum inimici, qui tum erant potontissimi et plurimi, secletiam, qui advorsariis ejus a dabant et in eo laedondo
aliquam consecuturos sperabant commendationem, Amtonii familiares imoquebantur uxorem Fulviam omnibus rebus apoliar cupiebant liberos etiam xstinguBrol. bant Atticus, quum Ciceronis intima familiaritato uteretur, amicissimus esset Bruto, non modo nihil iis indulsit ad Antonium violandum, sed e contrario familiarcta ejus B urbe profugientos, quantum potuit, texit, quibus rebus indiguerunt, adjuvit. P. vero Volumnio a tribuit, ut plura a parento proficisci non potuerinti Ipsi autem Fulviae, quum litibus distineretur magnisqu terroribuavExaretur, tanta diligentia ossicium auum praestitit, ut nullum illa stiterit vadimonium sine Attico, hic sponsor omnium rerum suerit. Quin etiam, quum illa fundum seeunda fortuna emisset in diem, nequct post calamitatem vΘrsuram sacer potuisset, ill se interposuit Pecuniamquo sine senor sinoque ulla stipulation o credidit maximum existimans quaestum momorem gratumque cognosci,
simulque aperire, o non Artunas, sed hominibus olom ess amicum. Quae quum saei at, nemo eum temporis causa sacoro poterat existimare. Nemini enim in opinionem Veniebat, Antonium rerum potiturum. Sed so imis a nonnullis optimatibus reprehendebatur, quod parum odisse malo civos id retur. Die autem, sui judieii, Potius, quid so s.coro Paris et, intuebatur, quam quid alii laud
128쪽
X. Convera subito fortuna os Ut Antonius rediit in Italiam, nemo non magno in oriculo Atticum putarat propter intimam similiaritatem Ciceronis et Bruti. t que ad adventum imperatorum decies decomerat, timens proscriptionem, latebatque apud P. Volumnium eui, ut ostondimus, paullo anto opem ulctrat tanta variotas iis temporibus sui fortunae, ut modo hi, modo illi in summo emon aut saingio aut periculo) habebatque secum Q. Pollium Canum, aequalam simillimumquo sui. Hoc qum quo sit Attici bonitatis exemplum, quod cum eo, quom
puerum in ad cognoverat, adeo conjuncis vixit, ut ad Extremam aetatem amicitia orum revorit. Antonius autom, is tanto odio orobatur in Ciceronem, ut non solum es, sed omnibus etiam ejus amicis esset inimicus, Bomum ello Proseribere, multis hortanstibus tamen Attici memor fuit ossicii, o ei, quum requisias t ubinam esset, sua manu seripsit, ne timeret, atatimquε ad se veniret soeum, Et inius causa Canum de proscriptorum numero
exemisso. Ac ne quod in periculum incidoret, quodnoetu obat, praesidium es misit. Sic Atticus in summo timore non solum sibi sod etiam ei, quem carissimum ha bat, praesidio fuit. equo mim suae solum a quoquam auxilium petiit salutis, sed onjunctim : ut appareret, nullam sejunctam sibi ab eo vello sortunam. Quod alii ornator praecipua laudo fortur, qui navem x hieme
mariquo scopuloso servat cur non singularis ejus existimetur prudentia, qui ex tot tamque oavibus procelliseivilibus ad incolumitatem pervonit XI. Quibus ex assis ut so mersit, nihil aliud egit,
quam ut Plurimis, quibus robus possEt, facti auxilio. Quum proscriptos praemiis imperatorum vulgus conquireret nomo in Epirum venit, cui res ulla demorit nemies non ibi perpetuo manendi potisos facta ost. Qui etiam
129쪽
a12 CORNELII NEPOTIS Bruti L. Iulium, illam, praetorium, et ejus filium, A Iumque orquatum, ceterosque Pari sortuna Perculsos, instituerit tuori, atque ex Epiro his omnia Samothraciam supportari jusserit. Dissicito est, omnia persoqui, et non nec Marium. Illud unum intelligi volumus, illius liberabitatom nequo temporariam, neque callidam fuisse. Id ex ipsis rebus ac temporibus judicari potest, quod non floremtibus a venditavit, sed amictis semper succurrit: quiquido Serviliam, Bruti matrem, non minus Post mortomejus, quam florente, coluerit. Sic liberalitate utens nullaainimicitias gossit quod neque laedebat quemquam, nequΘ, a quam injuriam acceperat, malebat ulcisci, quam oblivisci Idom immortali memoria percopia retinebat benΘ-ficia quae autem ipso tribuerat, tamdiu meminBrat, quoad ille gratus erat, qui acceperat. Itaquo hic secit, ut Erct dictum videatur Sui cuique mores sinon foreumam. Neque amo prius illo fortunam, quam so ipse finxit: qui cavat, ne qua in re jure plectoretur.
XII. His igitur rebus effecit, utra Vipsanius Agrippa.
intima familiaritato conjunctus adolescenti Caesari, quum propter suam gratiam Et Caesaris potentiam nullius conditionis non haberet potestatem, potissimum ejus deligerotassinitatem, praeoptaretque equitis Romani filiam genBrosarum nuptiis. Atquo harum nuptiarum conciliator suit non sat enim celandum M. Antonius, triumvir reipublicas constituendae cujus gratia quum augem possessiones posset suas, tantum abfuit a cupiditate Ecuniae, ut nulla in ro usus sit ea, nisi in deprecandis amicorum Qui perbculis, aut incommodis. Quod quidem sub ipsa proscri tione perillustro fuit. Nam quum L. Saufeii equitis Romani, aequalis sui, qui complures annos, studio ductus
philosophias Athonis habitabat, habobatque in Italia pretiosa possessiones, triumviri bona vendidissent consucti .din ea, qua tum res orebantur Attici labore atquo
130쪽
ATTI a. AP. XII XIII. Iaindustria sacrum Bat, ut eodem nuntio Savinius fieret cometior, a Pntrimonium amisisse et recuperasse. Idem L.
Iulium Calidum, quom post Lucretii Catulliquo mortommulto lisgantissimum Pootam nostram tulisse aetatem eo vidEo P a contendere, neque minus virum bonum
optimia martibus eruditum, post Proscriptionem equitum Promis magnas ejus Africanas osa atono in proseri' torum riuinorum a P. Volumnio, praesecto fabrum Antonii, ---- relatum, expedivit. Quod in praesenti utrum ei
laboriosius, an gloriosius fuerit, dissicito fuit judicare:
quod in orum periculis, non secus absisnis , quam praea ni a amicos Attico esse curae, cognitum est.
XIII. Neque oro minus illo vir bonus paterfamilias
habitu Est, quam civis. Nam quum esset Pocuniosus,
nemo illo minus sui emax, minus aedificator. equotamon non in primis bono habitavit, omnibusquo optimis rebus usus est. Nam domum habuit in collo Quirinali Tamphilanam, ab avunculo oreditate relictam cujus amoenitas non aedificio sod silva conatabat. Ipsum eniminetum, antiquitus constitutum, Plus salis, quam sumtus habebat in quo nihil commutavit, nisi si quid vetustato eoactus est. Usua est familia, si utilitate judicandum est, optima si soma, vix mediocri. Namquo in ea orant pus i littoratissimi, anagnostas optimi, et plurimi librarii, uti Podisequus quidem quisquam esset, qui non utrum- qu horum pulchro sacere posset pari modo artificos octieri, quos cultus domosticus desiderat, apprimo boni. Neque tamen horum quemquam, nisi domi natum domi- quo factum habuit quod est ignum non solum continentias aeditiam diligontias. Nam et non intemperanter concupiscBro, quod a plurimis videas, continontis obstdues et potius diligentia, quam pretio, Parare, non medi-ooris oscindustrias. Elegans, non magnificus splendidus, non sumtuosus omni diligentia munditiam, non affuem