장음표시 사용
81쪽
narraret liabularet ' Sic natura olitarium nihil amat,aemperquo ad aliquod tamquam adminiculum annititur: quod in amicissimo quoque dulcissimum os IS XXIV. Sed cum tot signia eadom natura declaret, quid
velit, anquirat, desideret, obsurdescimus tamon nEaciosum modo no ea, quae ab ea monemur, audimus. Est enim varius et multiplex usus amicitiae, multaeque causae suapicionum stonsionumque dantur: quas tum Vitare, tum
elevare, tum ferre, sapientia in Una illa sublevanda offensio Est, ut o verita in amicitia Et fido retinoatur: nam o monendi amici saepis sunt, et objurgandi ot haec accipiEnda amico, cum benevole fiunt. 89. Sed nescio quomodo verum est, quod in Andria familiaris mous dicit: Οιεπου-m amicos, veritas odium pari Μolesta veritas, si quidem ex ea nascitur odium, quod eat venenum amicitiae; sed obaoquium multo molestius, quod peccatis indulgens praecipitem amicum serri siniti axima autom culpa in eo, qui et Veritatem aspematur, et instaudom obsequio impollitur omnis igitur hac in ea
bonda ratio et diligontia ost primum, ut monitio Morbitate, deindo objurgatio contumelia careat in oba quio autem quoniam Terentiano verbo lubenter utimur combias adsit assentatio, Vitiorum adjutrix, procul amoveatur, quas non modo amico, sedis libero quidem digna est: aliter enim cum tyranno, alitor cum amico vivitur. 90. Cujus autem aurea veritati clausae sunt, ut ab amico verum audire nequeat, hujus salus desperanda st Scitum ostonim illud Catonis, ut multa: Melius de quibusdam cem hos inimico mereri, quam es amicos, qui dulce videantur ridio verum opse dicere, hos nunquam.' Atque illud absurdum, quod ii, qui monentur, eam molBatiam, quam debent capere, non capiunt eam capiunt, qua debent
Vacare. Peccasse enim so non anguntur objurgari moleste serunt quod contra oportebat delicto dolere, correo , tione gaudere.
82쪽
XXV. 1. Ut igitur et monor et mon ri proprium est vera amicitiao et alterum libero sacero, non asPeris; alterum PutiEntct accipere, non repugnanter sic habondum at nullam in amicitiis pestem Bas majorem, quam adulationem, blanditiam, assentationem. Quamvis enim multi nominibus est hoc vitium notandum lovium hominum atquct allacium, ad voluntatem loquentium omnia, nihil ad Eritatem. 92. Cum autem omnium rerum simulatio at vitiosa tollit enim judicium veri, idque adulteratin,
tum amicitias repugnat maxime deles nim veritatem, sine qua nom n amicitiae valere non potest. um cum amicitia vis sit iniso, ut unus quasi animus fiat ex pluribus qui id fiori poterit, si ne in uno quidem quoque unus animu erit, idemquo semper sed Varius, commutabilis, multiplΘ 8 93. Quid enim potest esse tam floxibile, tam de ium, quam animus ejus, qui ad alterius non modo ABn-
Sum a voluntatem, sed etiam vultum atque nutum con-
ut ait idom Mentius; sed illo sub Gnathonis Maona et quod amici genus adhibor omnino levitatis ost. 94. ulti
aurum Gnathonum similes, cum sint loco fortuna fama superiores, horum est assentatio iactata, cum ad vanit tem accessit auctoritas. 6. Secerni autem blandus amicus Voro, et internosci tam potest, adhibita diligentia, quam omnia fucata, et simulata a sinceris atquo veris. Concio, quae ex imperitissimis constat, tamen judicar solet, quid intersit inter popularem, id est, assentatorem Et levem civem, et inter constantem, severum et gravem. 96. Quibus blanditiis Caius Papirius nupor influebat in aurea concionia, cum serret legem do tribunis plebis roficiendisi Dissuasimus nos. Sod nihil do me do Scipiono dicam libontius. Quanta illi, dii immortales sui gravitas, quanta in- oratione majestas ut acile ducem populi
83쪽
Romani, non comitem diceres. Sed affuistis, o est in manibus oratio. Itaquo lex popularia suffragiis poΡuli repudiata est. Atque, ut ad, rodctam, meministin Q. Μaximo, fiatre Scipionis, et L. Μancino conaulibus, quam popularia lex do Mardotiis C. Licini Crassi videbatur: cooptatio enim collegiorum ad populi beneficium tran serebatur. Atquo is primus instituit in forum versus agere cum populo tamen illiu vendibilem orationem religio domum immortalium, nobis defendontibus, facile vincebat.
Atquo id actum os praetor me, quinquennio aut quum consul aum actua. Itaqu se magis, quam auctoritate
ea a illa dosons osti XXVI. T. Quod si in scena, id est, in concionΘ, in
qua robus fictis et adumbratis loci plurimum eat, tamen verum valet, si modo id patefactum et illuatratum est; quid in amicitia fictri oportet, quae tota Veritate Pemendituri in qua nisi, ut dicitur, apErtum poclus videns, tuum- quo aisndas, nihil fidum, nihil Exploratum habeas ne
mare quidem, aut amari, cum, id quam vero fiat ignoros. Quamquam ista amentatio quamVis Emiciosa sit, noe Blamon nemini potest, nisi ei, qui am recipit, atquo adol elatur. Ita fit, ut is amentatoribus patefaciat aures suas maximo, qui ipso sibi amentetur, et a maxime ipsΘ locis s8. Omnino Eat amana sui virtus optimo nima ipsa novit, quamquo amabilis ait, intolligit: ogo autem non de virtut nunc loquor, sed do virtuti opinione. Vidi tute nim ipsa non tam multi praediti esse, quam videri volunt. os delectat amentatio his fictus ad ipsorum
voluntatomisermo cum adhibotur, orationem illam Vanam, testimonium esse laudum suarum putant. Nulla ctat igitur haec amicitia, cum alter Erum audire non vult, alter ad mentiendum paratu Eat. Nec parasitorum in comoediis Montatio nobis faceta videretur, nisi essent militea gloriosi.
84쪽
EIVE DE AMICITIA. AP. XXVI. XXVII. 6
Magno vero agere gratia Thais mihi Satis erat respondere, Magnaas ingentes, inquit Semporctum nasontator id, quod is, cujus ad voluntatem dicitur, Vult eanct magnum. s. Quamobrem, quamvis blanda ista Vanitas apud Eos iactat, qui ipsi illam allectant et invitant;
tamen etiam graviore constantioremus admonendi sunt, ut animum advortant, ct callida assontation capiantur. APorte nim adulantem nemo non videt, nisi qui admodum est excora callidus illo Et occultuam se insinuet studios cavendum At. ec Enim sacillime agnoscitur, quippe qui etiam advorsando saepe assentetur, et, litigare a simulans, blandiatur, atquo ad extremum Et manus, Vinciquis BPatiatur ut is, qui illusu sit plua vidissct videatur. Quid autem turpius, quam illudia Quod n aecidat, cavondum est, ut in Epiclom:
nodie me ante omne comicos tutio aenea Veraaria, at eis unasti lautissime.
100. -- nim otiam in sabulis stultissima persona at providorum o credulorum sonum. Sed nescio quo Pacto, ab amicitiis porsectorum hominum, id ost, Avientium do hac die sapiotitia, quas Motur in hominem cadere Pomo ad leves amicitias deflexit oratio. Quamobrom ad illa Prima redeamus, eaque ipsa concludamus aliquando. XXVII. Virtus, virtus, inquam, C. Fanni, t tu, Q. Μuoi et conciliat amicitias, et consereat. In ea st Enim conveniEntia roram, in o stabilitas, in a constantia quae eum se extulit, otiatondit lumen suum, et idem adspexit agnovitque in alio, ad id so admovet, vicissimque accipit illud, quod in altero est ex quo Oxardescit sive amor, Si Samicitia. Utrumquo enim dictum os ab amando amam autem nihil aliud est, nisi eum ipsum diligem, quem ames, nulla indigentia, nulla utilitato quaesita quae amon ipsa essio scit ex amicitia, stiam si tu a minus secutus sis.101. Hac nos doloscentos honem onti senos illos L.
85쪽
Paulum, . Catonem, C. Gallum, P. Nasicam, ib. Gracchum, Scipionis nostri socerum, dileximus. Haec Etiam magis lucet inter aequales, ut inter meis Scipionem, L. Furium, P. Rupilium, Sp. Mummium vicissim autem senes in adoleacEntium caritate acquiescimus, ut in Estra, ut in Q. Tuberonis equidom etiam admodum adolescentis
P. Rutilii, A. Virginii familiaritate delector. Quoniamque
ita ratio comparata est vitae naturaeque nostrae, ut alia aetas oriatur ex alia maxime quidem optandum est, ut cum aequalibus possis, quibuscum tamquam e carceribus Emissu sis, cum eisdem ad calcem, ut dicitur, pervenim.
102. Sed quoniam rea humanae fragiles caducaequo sunt, semper aliqui anquirendi sunt, quos diligamus, et a quibus diligamur caritat enim bonovolentimu sublata, omnia
osti vita sublata jucunditas. ihi quidΘm Scipio, quamquam est subito ereptus, Viri tamen, ompemu Vivet: virtutem enim amavi illius Viri, quae extincta non est.
Nec mihi soli versatur anto oculos, qui illam omper in manibus habui, sed etiam postoris erit clara et insignis. Nemo unquam animo aut spe majora suscipiet, qui sibi non illius momoriam atque imaginem Proponendum putot. 103. quidem ex omnibus robus, quas mihi aut fortuna, aut natura tribuit, nihil habeo, quod cum amicitia Scipi ni possim comparare. In hac mihi do republica consensus, in hac rerum privatarum consilium, in eadem roqvicta plena oblectationis fuit. unquam illum ne minima quidem re offendi, quod quidem senserim nihil audivi ex oo ipse, quod nollem. Una domus erat, idem victus, isquct communis; neque solum militia, sed etiam peregrin tiones, rusticationesque commvnos. 104. am quid ego do
studiis dicam cognoscendi semper aliquid, atque discendi lin quibus romoti ab oculis populi omne otiosum Empua
contrivimus. Quarum rerum recordatio et memoria, si
una cum illo occidissol, dctsiderium conjunctissimi atquctamantissimi viri sono nullo modo possem. Sod nec illa
86쪽
extincta sunt, alunturque potius in aumntur cogitation et memoria et, ni illis plane orbatus essem, magnum tamen inerro mihi astas ipsa solatiumn diutius Enim jam in hoc desiderio eano non possum. Omnia autom brevia, tolΘr bilia EME EhEnt, Etiam si magna sunt. Haec habui, do amicitia quas dicerem. Vos aut- hortor, ut ita virtutem locetis, in qua amicitia eas non Potest, ut est exceμ
nihil amicitia praestabilius Putetis. θ by COOste
90쪽
PRO EMIUM.1 AN1MADVERTI, Bruis, aspe Catonem, avunculum tuum, quum in senatu sententiam diceret, locos grave ex
Philosophia tractare, abhorrentes ab hoc usu forensi et Publico sod dicendo eo Equietamen, ut illa etiam populo probabilia ridorentur. 2. Quod eo majus est illa, quam ut tibi aut nobis; quia nos en philosophia Plus utimur, quae peperit dicendi copiam, et in qua dicuntur ea, quae non multum diaeromni ab opinionis populari Cato autem, PBriectus, o sententia Stoicus, et ea aentit, quas non 'an probantur in vulgus, et in ea est haereat, quo nullum ηequitur florem orationis neque dilatat orgumentum, sed minuus intorrogatiunculis, quasi Punctis, quod proposuit,
ossicit. 3. Sed nihil est tam incredibile, quod non dicendo fiat probabilo nihil tam horridum, tam incultum, quod
non splendescat oration o tomquam excolatur. Quod
quum ita putarem, soci etiam audacius, quam illo ipso, do quo loquor. Cato enim dumtaxat de magnitudin animi, de continomia, de morte, de omni laudo virtutis, de diis immortalibus d caritate patrias, Stoice solot oratoriis ornamentia adhibitis, dicem. Ego vero illa ipsa, quae vix in gymnasiis et in otio Stoici probant, ludena conjoci in inmunos locos. 4. Quae, quia sunt admirabilia contraquctopinionem omnium, et ob ipsis etiam παράμω appellantur, tentore volui, po-ntne proferri in lucoin, id ost, in forum,