Oratorum Romanorum Fragmenta ab Appio inde Caeco et M. Porcio Catone usque ad G. Aurelium Symmachum, collegit atque illustravit Henricus Meyerus

발행: 1842년

분량: 663페이지

출처: archive.org

분류: 로마

171쪽

petendum : Da penescita quaesitum. Publicia et Lieinia nobiles feminae, guae viros suos consularea ne Gaae inaimulabantur. Cognita cauata, cum praetori Pro as varia dediaasnt . cognatorum decreto necatias sunt. Ea eausa a. 603 151 aeta est.28. Isidorus de Disserent. ex edit. Iacobi Dii Breula. 160 l. p. 754 : Falsitas et mendacium disserunt. Cato: Tu , inquam, si verum suPPrimis, falsarius agnoSceris; si falsa conringis, mendax esse videris.

tu, inquami tu, tu, inquam in Barthii Adversariis 39. 14. In eod. Basileensi semel tantuin tu legitur. avrerimiai comprimis in Barthii Advers. illud etiam in eod. Parisino legi testatur Duebner. siderial Dedieaberia varia laetio in editione Du Breui. φ29. Charisius p. 122. Malitiose. Cato senex δMalitiose istorum rurαtor . . . . DEVtODE. 30. Charisius p. 130. Seorsum. Cato senex: apte natio Sua smarata Seorsum.

aeorsumJ non aeOraim , ut recentiores amant, nescio qua analogia vel auctoritata eommoti.

31. Charis. p. 131. Taetre. is senex: Hetre aetassem exigit. 32. Charis. p. 143. Vita deum immortalium, Cato senex, ubi Statilius Maximus ' σώνhσις, inquit, αππικὴ ιυς ω ποπOl.

gante dixerunt. Cato im ea quam ScriPSit . . . . 34. Cicero De Ossiciis 3 , 29. Fidem in Capitolio vicinam Iovis optimi maximi, ut in Caconis Ora tione

est, maiores nostri esse Voluerunt.

FidemJ in templo Capitolino una eum Iove et Fides et Victoria habitabant. Cons. Hartung Ralig. d. RUmer T. 2. p. 38.

172쪽

hane causam L. Licinio Lucullo et A. Postumio Albino eonsulibus anno 603 sl 51 aetam opinatur. Legimus enim in epitoma Livi

ani libri 48 : L. Lιc. Lucullus et A. Postumius eoaa. cum delectum seoera Ggerent, nec quemquam grcitia dimitterant, a tribunis plebis, qui Pro amieli suis pacationem i strare non potus-rant, in carcerem conducti aunt. Eorum unus tune, adiici l Pig-hius , legem promulgasse iniquam videtur , qui eum veneneti infamia suspectus esset, a M. Catone eensorio dissuasuro legem aspere suggillatus fuit. - Εquidem neseio an hoc fragmentum orationi

Si as melius trib. pl. appellcioisset vel ei, qua teste Frontone tribuno plebis diem dixit, vindicandum sit.

VII. Tib. Sempronius Graechus, pater Tib. et Cai Graechorum.

Natus anno circiter 534 s2203. Tribunus plebis a. u. 567 187): illo eniin anno

P. Scipionem Africanum maiorem , qui causam Lucii fratris acriter contra tribunos defenderat, adiuvit, euius rei gratia Africanus filiam suam minorem, COP-neliam, ei despondit. Livius i. 38, 57. Praetor a. 574 180): triumphat propraetor de Celtiberis a. 576 178). Livius i. 40, 35. 44. 47. l. 41. 6. 28. Consul a. 577 177): triumphat de Sardis a. 578 176 . Liv. l. 41, 8. 12. 17. 28. Festus P. 322 ed.

Censor a. 585 169 . Consul iterum a. 591 163 . Cicero in Bruto 20, 79. Erat iisdem cum Catone) temporibus Ti. Gracchus P. f, qui bis consul

et censor luit, cuius est oratio gr-ca vud Rhodios, quem civem cum gravem tum etiam et Oisguentem constru fuisse. Cic. de orat. 1, 9. Ego υero si Delim et nostras civitruis exemplis isti et talarum, plura Promer possim detrimenta Publicis rebus quam adiumenta Per homines eloquentissimos importata, sed ut reliqua Praetermittam, Omnium mihi videor exceptis, Crasso, vobis duobus eloquentisaimos audissa Ti. el

173쪽

C. SE Πνι Unios, quorum Pater homo Prudens et gravis haud quaqua ιιι Eloqueri S Et fame alias et maximes censων saluti rei publicae luit.

haudquaquam eloquonaJ quod h. l. Cieero per Scaevolae personam dicit, Ti. Gracchum patrem non fuisse eloquentem, alii. r ipse iudieat in Bruto, ut supra vidimus. Sed h. l. opponitur filiis, qui eloquentia multo inagis conspicui , nihilominus maius damnumquam salutem reipublieae attulerant. Cons. Henriehsen. miaxime cenaori rem narrat Livius i. 45, 15 : In gustuor urbcincta tribus descripti eriant libertini. - - matremo eo deacenaum eat, ut ex quatuor urbiania tribubua unam palam in atrio Libertiatι agortirentur , ιδι quiam Omnea , viai stertiitutem aerulaaent, coniic. rent. Egquιlmiae sora exiit , in ea T. Gracchua pronunticipit , libertinoa omnea censeri placera. Miagno eia rea honori cen-aoribus apud senatum fuit. Grattiae actua et Sempronio. Cons. GVitling Gesch. d. min. St inisvers. p. 142.

1. Oratio graeca apud Rhodios. Ea dicta videtur a. 590 164). Est enim verisimile, Ti. Gracchum anno 590 164), quo anno ab senatu in Asiam legatus missus est ad res sociorum inspiciendas, in Rhodo insula commoratum esse, ei Occasione data orationem in senatu Rhodiorum habuisse. Polybius lib. XXVII. lΙ. Legatio Romanorum in Asiani. οἱ πεοὶ τυν In ἐριον κω Ποστουμιον κατὰ TOυς αυζους και- Ους επιπορευοαενοι τας ν6σους καὶ τας κατα την 'AGiαν πολεις, πλειστον δ' εν τy IVδέν , -ιπερ Ου ποOςὁεOuε- νων των ' diων κ arce τους τοτε χοονους. Freinsheim Supplem. Liv. 46, 13. Constat autem, Romanos in bellis quae cum Antiocho et Perseo regibus in Graecia et Μacedonia gesserunt, varie tractasse Rhodios, modo amice et benigne iis utentes, modo inimicitias cum iis exercentes, nec multum abfuit, quin iis a. 587

167) bellum indiceretur. Cons. supra P. 102. Apparet ex eo, quod graece dixit, satis eum grae- eis literis fuisse imbutum. Cicero in Bruto 20, 79.

testatur, Orationem hanc suis adhuc temporibus exti-

174쪽

eis ia

exii, 2. Oratio pro P. Scipione Africano maiore.

Ferebatur oratio Tib. Gracchi, tribuni plebis, pro Scipione maiore a. 567 s187) habita. Cons. supra P. 7. Livius 38, 56. Multa alia in Scipionis exim maxime vitae , dieque dicta, morte, funere, sePulcro in diversum trahunt, ut, cui fomae, quibus Scrimris adsentiar, non habeam. Non de accrisatore con Denit , alii M. Naevium, alii Petillios diem dixisso scribunt, non de tempore, quo dicta dies sit, non

de anno, quo mortuus Sit, non ubi mortuus aut elatus sit. - - Nec inter ScriPlores rerum discrepat solum, sed orationes quoque, si modo i Psorum sunt, quae δε run tu r, P. Scipionia et Ti. Gracchi abhorrent inter se. In xorationis P. Scipionis nomen M. Naevii tribuni plebis habet, ipsa oratio sine nomine est accusato ris; nebulonem modo, modo Nugatorem vPellat. Ne Gracchi quidem oratio aut Petilliorum aco usatorum Afr icani aut diei dictae A fr i- cano ullam mentionem habet. Alia rota serenda fabula est i. e. argumentum in Gracchi orationi conveniens, et illi auctores Sequendi sunt, qui, eram L. Scipio et accusatuS et damnatus sit Pecuniae captae ab rege, legatum in Etruria luisses sericanum tradunt, quo Post famam de iratris casu allatam relicta legatione cucurrisse eum Romam, et cum a Porta recta ad morum Se contuliSset, quod in vincula duci fratrem dictum erat, restulisses a corpore eius Diatorem, et tribunis retinentibus magis pie quam civiliter υim iecisse. Haec enim ipsa Gracchus queritur, dissolutam esse a privato tribuniciam Poteatruem, et ad PostremuΠι, cum auxilium L. Scipioni pollicetur, adiicit, tolerabilioris exempli esse, a tribuno plebis Potius quam a Privato Dicin tam videri et tribuniciam potestatem et rempublicam esse. Sed ita hanc unam impotentem eius iniuriam inoidia onerat, ut increPando, quod degenerarit tan-

175쪽

tum a se ipse, cumulatas ei veteres laudes moderationis et temPerantiae Pro reprehensiones Praesenti reddat. Castigatum enim quondam ab eo Preulum, ait, quod eum Perpetuum consulem et dictiatorem

Dellet Iacere; prohibuisse statuas sibi in comitio, in rostris, in curia, in Capitolio, in cella GDisponi; ProhibuisSe, ne decerneretur , ut imago Sua triumPhali ornacia e templo Iovis optimi maximi exiret. Cap. 57. Haec Dei in laudatione posita ingentem magnitudinem animi moderandis ad civilem habitum honoribus signi carent, quae e robrando inimicus latetur. Hanc causain non solum Livius, sed Gellius quoque VII, 19 narrat et extat ea de re liber singularis : Do P. et L. Scipionum accusatione quaestio ed. mer-rvagen Bayreuth 1836. coli. Jahn Neue Jahrbiicher 1837. XX B. 2 H. p. 210.

VIII. L. Papiriua Fregellanua.

L. Papirius, Fregellis, colonia latina ad Lirini in finibus agri Samnitium Μanneri Italia Ι. p. 672

ortus, eadem fere aetate vixit, qua Tiberius Gracchus, pater Ti. et Cai Gracchorum, iterum consul a. 591

1. Oratio pro Fregellanis coloniisque latiuis. Ea dicta videtur a. 629 125 . Eo enim anno M. Fulvius consul seditiones excitat rogatione proposita de civitate sociis Italicis , danda. Fregellanos ob negatam civitatem rebellantes L. Opimius praetor ad deditionem adigit, urbemque diruit. Livius Epit. 60. Velleius 2, 6. Auctor ad Herennium 4, 9. Papirius rem Fregellanorum reliquarumque eoloniarum latinarum defendit pro iisque in senatu orationem dixit. Cicero in Bruto c. 46, 170. Apud maiiores no atros video disertissimum habitum ex Lauio L. Pa-

176쪽

pirium Fregellanum Ti. Gracchi P. f. mere aetate, eius etiam oratio est Pro Fregellanis coloniis que I at in is, habita in senatu. Sed quaeri potest, an verisimile sit, Papirium, qui aetate Ti. Gracchi senioris vixerit, anno 629 1253 adhuc inter vivos fuisse. Orellius id negavit, orationemque Papirii non ad illam rebellionem Fregellanorum,

sed ad rem antiquiorem, nune ignotam referendam existimat.

Ego autem puto, Papirium, si anno 591 163 , quo Ti. Gracchus iterum consul fuit, media fere aetate fuerit, usque ad a. 629 125) vitam Producere potuisse. Ellendi quoque auctor est, hanc orationem ad a. 629 125 pertinere, sed in loco Ciceronis pro Ti. Gracchi P. i. corrigendum esse censet Ti. Gracchi Ti. ., ut Tiberius Gracchus filius accipiatur.

IX. L. Aemilius Paullua Macedonicus. Natus anno circiter u. 526 228): secundo enim consulatu sexagenarius erat. Livius i. 44, 41. Plui. Aemil. o. 10.

anno bellum contra Perseum regem Macedoniae suscepit.

ΜOrtuus est a. 594 160). Cicero Bruto c. 20, 80. Atque etiam L. Paulius, ricαni pater, personam principis civis iacile dicendo tuebatur, et Dero etiam tum Catone Divo. Plui. Aemil. c. 2. ου τε λογον λῆσκει περι δίκας. Oratio apud populum de rebus a se in bello Persico gestis. Extabat Paulli oratio, quam de rebus a se gestis

paucis diebus post triumphum anno 587 167 habuit. Legimus in Fastis Triumphalibus ad a. DXXCVI

177쪽

587 Varr.): L. Aemilitis L. i. Μ. n. Paullus Π.PrOCOS. Ex Macedonia et rege Perse Pesr triduum IIII.

III. pridie K. Decem. i. e. quarto et tertio die et pridie ante Kal. Dec. triumphum egit. Valerius Max. 5, 10. 2. Aemilius Paullus nunc felicissimi nunc miserrimi patris clarissima reser-sentatio. Ex quatuor illis Ormae insignis, egregiae indolis, duos iure adoptionis in Corneliam Fabiamque gentem translatos sibi ipse denegavir, duos ei fortuna abstulit. Quorum alter triumphum Patris munere suo quartum ante diem Praecessit, alter in trium 'hali curru con3Pectus post diem tertium exspiravit. Quem caSum quo robore animi sustinuerit , Oratione, quam de rebus a se gestis

apud Dopulum hαbuit, hanc adiiciendo clausu. Iam nulli ambiguum reliquit: Cum in maximo proventu te licitati 5 nostrae, Q uirite s , t i- merem, ne quid mali fortuna moliretur, Iovem OP timum max imum Iunon Emque reginam et Minervam Precatu S ctum, ut, Si ad-υ erat quid populo ro mans immine δ' et, totum in meam domum converteretur. Quα- propter bene habet; annuentis enim Doris meis id egerunt, ut DOS Potius meum cα- sum doleati ε quam ego υe Stro ingemisce

Livius lib. 45, 40. Sed non Perseus tantum Perillos dies documentum humanorum casuum iuit, in

catenis ante currum Dictoris ducis Per urbem hostium ductus, sed etiam υictor Paullul auro Purpuraque irigens. Nam duobus e fliis, quos duobus

datis in adoptionem solos nominis sacrorum iamiliaeque heredes retinuerat domi , minor ferme XII annos natus, quinque diebuS ante triumphum, maior XIV annorum triduo post triumphum decessit, quos praetextatoS curru vehi cum Patre, sibi ipsos similes praedestinantes trire hos γον tuerαt. Pau- . eis post diebus data a M. Antonio tribuno Pt. con-

178쪽

cione , cum cia suis rebus geStis more ceterorum

imperatorum disseruisset, memorabilis eius o να- eio et digna romano Princi PE Oit. - Postquam omnia salt) secundo naDium cursu in Italiam 'EVUerie rarit, neque erat, quod ultra precarer, illud taDi, ut, cum ex Summo retro DOIDi fortuna con-SMESset, mutationem eius domus mea Potius quam δ' esPublica sentiret. itaque defunctam esse mortunam Publicam mea tam insigni calamitate vero, quodrriumphus meus Delut ad ludibrium casuum humanorum duobus muneribus liberorum meorum est in

Valerius Maximus ex ipsa Aemilii oratione locum reddidit, Livius autem proprio Marte et ex suo ingenio orationem finxit, ita quidem, ut ipsius Aemilii verba imitaretur , sed ea ornaret figurisque illustraret. Plutarchus quoque orationem Ρaulli in vita eius c. 36

retulit , nescio quo e X OPere suintam. Cons. Wester- mann P. 37.

De tempore, quo haec oratio sit habita, a Valerio Iaximo Livioque discedit Velleius, qui eam ante triumphi diem, non, ut ceteri, Post triumphum dictam tradidit. Velleius 1, 10. Lucio Paullo Macedonicae Dictoriae compoti quattuor filii tuere. Ex iis duos narra maiores , unum P. Scipioni, P. Affricani stio ,

nihil ex paterna maiestate Praeter SPeciem nominis Digoremque eloquentiae retinenti, in adoPtionem dederat , alterum Fabio Maximo, duos minores natu

Praetextatos, quo temPore Dictoriam adeptus est, habuit. Is cum in concione extra urbem more maiorum ante triumphi diem ordinem actorum suorum rommemoraret, deos immortales Drecatus est, ut, si

quis eorum invideret operibias ac mortianae stiae, in ipsum potius saevirent quam in remPublicam. Utiae

vox Deluti oraculo emisSa magna Parte eum voliα- Dil sanguinis sui. Nam alterram ex iis, quos in

179쪽

familia retinuerat, lihoris ante Paucos triumphi, αἰ- terum Post Pauciores amisit dies. X. P. Cornelius Seipio, P. Scipionis maioris tilius. Augur factus est a. 574 180). Liv. l. 40, 42. Atque flamen Dialis erat, ut ex epigrammate aPParet. Cicero Bruto 19, 77. Ipsum Scipionem accepimus non infantem fuisse. Filius quidem eius, is qui hunc minorem Scipionem a Paullo adoptavit, si corpore υaluisset, in Primis habitus esset disertus. ν- dicant cum oratiunculae tum historia quaedam graeca, scripta dulcissime.

ipsum ScipionemJ intelligit Neipionem maiorem.

Cicero Catone c. 11, 35. P. Amricani flius is, qui te adoptavit, quam tenui aut nulla potius Date- rudine I Quodni ita luisset, alterum ille extitisset

Iumen ciDitatis: ad pαternαm enim magnitudinem animi doctrina uberior acceSSerat.

Cicero de ossiciis 1, 33, 121 idem fere tradidit. Velleius 1, 10. 3. Lucio Paulo quatuor fili fuere. Ex iis duos, natu maioreS, rarium P. Scipioni, P. Affricani flis . nihil ex Paterna maieState Praeter speciem nominis vigoremque eloquentiae refinenti, in adoptionem dederat , alteriam Fabio Μα-

Extat de hoc viro elogium Saturnio metro QOmPO- situm in Anthologia latina t. s. p. 3. N. 3. Quei apicem , insigne Diαlis flaminis gessisti, mors Per fecit tua, ut essent omnia brevia, honos, tama, υirtuSque, gloria atque ingenium. Quibus sei in Ionga licuisset tibe utier vita, macile iacteis superaSSes gloriam maiorum. Quare lubens te in gremium, Scipio, recipit Terra, Publi, prognatum Publio, Corneli.

orationes Prorsus evanuere.

180쪽

Q. Metelli, de quo supra p. 10. diximus, filius. Natus esse videtur a. 566 188). Praetor Macedoniae a. 606 148) bellum gessit contra Andriscum Pseudophilip-Pum , de eoque triumphavit anno 607 147 . Vide Fastos Triumphales. Extant denarii ad hune triumphum respicientes. Vid. Drumann l. 2. p. 20. Petebat consulatum a. 609 1453 et 610 14M: at frustra: anno demum 611 143 consul lactus est. Censor a. 623 131 . Cons. Velleius 1, 10. Plin. Hist. 7, 44. Cicero de oratore 1, 49. Multum inter se distant istae iacultates, longeque sunt diversae atque seiunctae , neque e em ratione ac Dia M. Cato, P. ricanus , Q. Metellus, C. Laelius, qui omnes eloquentes fuerunt, orationem suam et rei publicae dignita tem exornabant. Cicero Bruto c. 21. Q. Metellus is, cutius quattuor fili consulares iuerunt, in primis est habitus eloquens, qui pro L. Cotta dixit accusante Affricano;

cuius et aliae Sunt orationes, et contra Ti. Gracchum exposita est iu C. Fannii annalibus.1. Oratio pro L. Aurelio Cotta contra Scipionem minorem.

Ea causa a. 623 131 acta fertur. Scipio Africanus minor L. Aurelium Cottam repetundarum accusaverat. Cicero Divinat . in Caecil. 21. Valer. Μax. 8, 1, 11. Metellus Cottam contra Scipionem defendit, quia Scipionis erat adversarius. Cicero de ossic. 1, 25. De Amicit. 21. De republ. 1, 19, 31. Vellei. 1, 11. Val. Max. 4, 1, 12. Plin. Hist. 7, 44. Causam a. 623 131) actam tradit Dighius i. 3. P. 14, eamque certe non ante a. 622 132ὶ oratam esse, ex Cic. P. IIurena 28 patet. Causam totam infra in Scipione minore enarrabimus.

SEARCH

MENU NAVIGATION