Oratorum Romanorum Fragmenta ab Appio inde Caeco et M. Porcio Catone usque ad G. Aurelium Symmachum, collegit atque illustravit Henricus Meyerus

발행: 1842년

분량: 663페이지

출처: archive.org

분류: 로마

181쪽

. 160 2. Oratio contra Τiberium Gracchum.

Ea a. 621 1333 dicta est. Metellus contra legem agrariam, a Tiberio Graccho, tribuno plebis, a. 621 133) latam, dixit. Constat,

multos eam dissuasisse. Cicero Brut. 21, 81. Q. Metelli et aliae sunt orationes, et contra Ti. Gracchum ex 'osita est in C. Fannii annalibus.

C. Fanni, annalibusJ Da C. Fannio histori eo v. Orellii Onomas l. et Krause Fragm. Historicor. 13. l7l.

3. Oratio de prole augenda. Eam Metellus in censura anno 623 13s) habuit. Populus romanus in bello Punico secundo, quod tot tantasque fecerat strages, numero decrevit, nec deinde, quamvis laeta sequerentur tempora, in pristinam Copiam atque multitudinem rediit. Quapropter Metellus legem tulit, ut cuncti cives ducerent uxores liberisque Operam darent. Cons. Zumpi uber den Stanti derBevomerung und die Vol vermehrung im Averthron. Berlin 1841. 4. p. 25. . Livius Epit. libri 59. Q. Pompeius et Q. Met e /lus, tum Primum uterque ex Plebe iacti censores .

lustrum condiderunt. Q. Metellus censor censuit. ut omnes cogerentur ducere uxores liberorum creandorum causa. Extat oratio eius, quam Augu3tras Cae-Sar , cum de maritandis ordinibus ageret, Deliti in haec tempora scriptam in senatu recitαυit . . tune primumJ a. 623 l31 .

Suetonius August. 89. Etiam libros totos et Sena tui recitavit et populo notos per edictum SaePs iecit , ut orationes Q. Metelli de prole augenda et Rutilii de modo aedificiorum. Extat huiusce orationis fragmentum apud Gellium 1, 6., etsi eam non Metello Macedonico sed Metello Numidico tribuit. In editione priore dixeram, fieri Posse,

182쪽

tit et Iletellus Μacedonicus et Metellus Numidicus censores diversis temporibus simili de re egissent. Et sic Dukerus quoque iudicavit ad Livii Epit. 59. Sed magis est vero si inite, Gellium eandem intelligere orationem, oscitantia vero Metellum Numidicum pro Macedonico nominavisse, ut Clintoni placet in Fastis t. a. p. 450. Livium enim in ea re errasse, minus probabile esse dicit. Cons. orati. Metelli Numidici. Gellius 1, 6. Legebatur Oratio Metelli Numidici, gravis ac diserti viri, quam in censu α dixit ad populum de ducendis uxoribus, cum eum ad matrimonia capessenda hortaretur. D ea Orationa ita scrip-

eum luit:

1. Si sine uxore possemuS, QuiritES, ESSE, Omnes ea molestia careremus: Sed quoniam ita natura grais

didit, ut nec cum illis satis commode, nec sine illis ullo modo vivi possit, saluti Perpetuae Potius quam Brevi voluptati consulendum. 2. Di immortales plurimum possunt, Sed non plus velle debent nobis quam Parentes. At parentes , si pergunt liberi errare, bonis exheredant. Quid ergo nos α diis immortalibus diutius exspec-remus , nisi malis rationibus rinem faciamus ' His demum deos propitios esse aequum est, qui sibi a MDorsarii non sunt. Di immortales virtutem approbare, non adhibere debent.

aed non plus pelleJ qnamvis dii omnia possint, non tamen aliter erga homines agere debent quam parentes, qui liberis nihil dant, quo digni non sunt, atque ndeo eos exheredant, si . peetatis non desistunt. Sic dii hominem non ad virtutem eogunt, sed, si virtutem amat, beatum eum reddunt. Freinsheliti in Supplem. ad Liv. 68, 39 interpretatur : Deos quidem immortalea pDaae omnia, aed hominibua nullam eloe caulam opinandi, indulgentiores sibi fors, quam sint in liberos boni avientesque patrea. oelia debent nobial Deiae nobis debent eod. reg. non 'Ius Oe lenobia debent i. e. non magis henevoli nobis osse debent.

quid - diutiusJ quid amplius Z

183쪽

malia rationibusJ i. e. pravis consiliis, malefactis. faciamusJ facimus eod. reg. adhibereJ i. e. nolentibus exhibere, Osserre , dare, porrigere non debent. 4. Coucio . . .

Res dubia et incerta. Acron ad Horat. Serna. 2, 1, 65. MetelloJ Q. Caecilius Metellus consularis ilios consulares vidit et ab illis elatus est; hic potens fuit tempore Scipionis Africani, et cum in concione quaedam αdυerctus Sedecreta clamaret, Scipio ait: Hi sunt, quos Hannibali eripui. Patere ergo, inquit, nos liber OS ESSE.Acron Scholiasta Metellum Μacedonicum intelligit, sed confundit Scipionem minorem , quocum PerPetua Sinimicitias eum exercuisse supra diximus, cum Scipione maiore : eius enim dictum est: Hi sunt, quos Hannibali eripuis Cons. Ruhnken ad Velleium 1, 11, 6. Ellendi Halliselle Liti. Zeit. 1834. Ianuar.

XII. T. Annius Lu3eus. T. Annium Luscum consulem a. 601 153) intelligendum opinor: eum enim oratorem fuisse, testis est Cicero. Orationum eius extat fragmentum: ii enim errant, qui orationem contra Gracchum T. Annio Lusco

Rufo consuli a. 626 128) tribuunt. erat enim Luscus iam vir consularis, Livius auctor est) cum a. 621 133 eam diceret: igitur Annius consul a. 601, non consula. 626 intelligendus est. Cons. de eodem Lusco Livius I. 42, 25. l. 43, 17. Cicero in Bruto c. 20. T. Annium LMScum , Q. Fuloti collegam, non indisertum ruisse dicunt.

Oratio adversus Tiberium Gracchum. T. Annius, vir consularis, hanc orationem a. u. 621

1 33 adversus leges Tiberii Gracchi habuit. Errat Pighius ad a. 620, cum scribit, T. Annium, qui con-

184쪽

tra Ti. Gracchum dixisset, praeturam a. 621 133), consulatum a. 626 1283 obtinuisse. Livius enim testis est, Annium iam consularem 1uisse a. 621 133): igitur Annius consul a. 626 alius est. Cons. Drahentiorgad Livii Epit. 58. Livius Epit. lib. 58. Ti. Sempronius Gracchus

tribunus plebis cum legem agrariam terret adυer Sus Doluntatem senatuS et equestria ordinis, ne quis ex Publico agro Piras ginam quingentα iugera Possideret, in eum iurorem exarsit, Mi M. OctaDio collegas causam diversae Partis defendenti potestatem leges Iata abrogaret seque et C. Gracchum iratrem et . Claudium socerum triumDiros au dividendum agrum crearet. Promulgavit et aliam legem agrariam , qua sibi latius agrum patefaceret, ut iidem triumviri iudicarent, qua PublicMS ager, qua Priυα- tus esset. Deinde cum minua agri esset quam quod dioidi posset sine offfensa etiam Plebis, quoniam EOS ad cupiditatem amplum modum sperandi incitaDerat, Iegem se Promulgaturum OStendit, ut iis, qui Sempronia lege agrum accipere deberent, Pecunia, quae regis Attali tuisset, divideretur. Heredem autem Populum romanum reliquerat AttaluS, rex Arga ni, Eumenis flius. Tot indignitatibus commotuS gra- Diter Senatus, ante omnes T. Annius consularis, qui eum in senatu in Gracchum PeroraSSet, raPtras ab eo ad populum delatusque Plebi, rursus in eum

Pro rostris contionatus est.

185쪽

Τίτος ' ἈννιοςJ Rallinasser in nota ad h. l. non aliter quam Pig-hives T. Λnnium Luseum Rufum intestigit , qui postea a. u. 626 123 eonsul fuit. Id falsum est, quia in Livio T. Annius iam eonsularis suisse dicitur. unde patet, eonsulem anni fidi it sal signifieari.

Festus p. 314. Satura et cibi genus ex variis re-hus conditum est, et lex inultis aliis legibus conserta. - - T. Annius Luscus in ea , quam dixit adversus Ti. Gracchum: Imperium quod Plebea Per Satu- . ram dederat, id abrogatum est.

imperiumJ Turnebi Adversaria 26, 34 p. 944. : Ti. Graeehus Octavio eollegae imperium, quo lego populi praeditus fuerat, violenter derogavit.

XIII. Servius Sulpieius Galba. Natus esse videtur a. 563 191), si praeturam anno legitimo, XL aetatis, obtinuit . Tribunus militum in exercitu L. Aemilii Paulli in Macedonia a. u. 587 167 . Livius 45. 35, 37. Praetor a. 603 151 male adversus Lusitan Os Pugnavit. Liv. Epit. 48. Orosius 4, 21. Consul fuit a. 610 144). Ceterum tres Sulpicii oratores fuere celeberrimi, is, de quo hic agitur, deinde P. Sulpicius Rufus atque Servius Sulpicius Rufus, de quibus infra dieetur. Cicero Bruto c. 21. Inter hos Laelium et Scipionem ) aetate Paulum his antecedens sine contrODErsia Ser. Galba eloquentia praestitit, et nimirum is princeps ex latinis illa oratorum propria et quαSi Iegitima opera tractavit, ut egrederetur a P OPOSit

186쪽

ornandi causa, ut delectaret animo8, ut Permoveret, Mi augeret rem, mi miserationibus, rei communibus locis uteretur. neScio quo modo huius, quem constat eloquentia praestitisse, exiliores orationes sunt et redolentes magis antiquitatem quam αut

Laelii aut Scipionis aut etiam ipsius Catonis, itaque

ibidem e. 86, 295. Galbam laudas. Si ut illius

aetatis Principem, assentior; SIc enim accepimus. Sin Oratorem, cedo, quaeso, orationes sunt

enim9 et dic, hunc, quem tu Plua quam te amas, Brutum velle re illo modo dicere. ibidem c. 97, 333. Nonne cernimus, Dri, singulis cieratibus binos oratores laudabiles constitisse ' Gal-ha fuit inter tot aequales unus ExcellenS, Cui, quemadmodum accepimus , Cato cedebat senior et qui temporibus illis aetate inferiores fuerunt. Cicero de Oratore 3, 7, 27. Adspiciis nunc eos homines αlque intuemini, quorum de I cultαte quaerimus , quid intersit inter Oratorum studia atque naturas. - Gravitatem Amricanus, lenitatem Lae-

Iius, asperitatem Galba, pro fluens quiddam Λα-huit Carbo et canorum. Quis horum non Princeps temporibus illis luit, et tuo tamen quisque in genere Princeps' Livius I. 45, 39. Galba nihil praeterquam loqui, Id ipsum maledice ac maligne didicit. Taciti Dialog. de Orator. c. 18. Haec ideo Praedixi, ut, si qua ex horum Oratorum iamα gloriaque

Icius temporibus acquiritur, eandem docerem in me

dio Silam et propiorem nobis quam Servio Galbae, Gaio Carboni, quosque alios merito antiquos υOcaverimus. sunt enim horridi et impoliti et rudes et informes, et quos utinam ne in illa parte imitatus esset Calvus vester avi Coelius aut ipse

Cicero.

ibid. c. 25. Quod ad Servium Galbam et C. Laelium adtinet, et si quos alios antiquorum agitare

187쪽

non destitit, non exigit demensorem, cum fatear

quaedam eloquentiae eorum ut nascenti adhuc nec satis adultae dreuisse. 1. Orationes duae adversus L. Scribonium Libonem tribunum plebiS.

Ea causa acta est a. 605 149). Cons. Catonis oratio in Serv. Sum. Gallam pro Lusitanis Ir. 120. Livii Epit. lib. 49. Cum L. Scribonius tribunus Pl. rogationem promulgasset, ut Lusitani, qui in idem populi romani dediti , a Ser. Galba in Galliam venissent, in libertiatem restituerentur, M. Cato acerrime suasit. Extat oratio in annalibus eius inclusa. Q. Fulvius Nobilior, et saepe ab eo in senatu laceratus, respondit Pro Galba. Ipse quoque Galba, cum sa damnari videret, complexus duos filios praetextatos et Sulpicii Galli ilium, cuius tutor erat,

ita miserabiliter pro se locutus est, ut rogatio antiquaretur. Extant tres orationes eius, duae adDersus Libonem tribunum pl. rogationemque eius habitae de Lusitanis, una contra L. Cornelium Cethegum , in qua Lusitanos Propter SESE cαStr'α Λα-bentes caesos latetur, quod compertum habuerit, equo atque homine suo ritu immolatis per speciem pacis adoriri exercitum suum in animo habuisse. Suetonius Galba c. 3. Familiam illustravit Ser. Galba consularis et te Crum suorum eloquentiδsimus, quem tradunt, Hispaniam ex praetura obtinentem triginta Lusitanorum millibus per dia trucidatis Viriathini belli causam extitisse.

triginta millibual immodies anx i t numerum Suetonins aut annalium

seripior, quem secutus est.

Cicero Bruto c. 23, 89. Ex hac Rufilii narrati ne suspicari licet, - elegantiam in Laelio, vim in Galba luisse. Quae quidem vis tum maxime cognita est, cum Lusitanis a Ser. Galba praetore contra in cryosicam, ut existimabatur, idem interiectis , L.

188쪽

Libone tribuno pl. popuIum incitante et rogationem in Galbam privilegii similem ierente, Summa SENEC- tute M. Cato legem suadens in Galbam multa dixit. Tum igitur nihil recusans Galba Pro sese et populi romani fidem implorana cum tuos Puer OS tum C. Galli etiam flium fens commendabat, isque se tum eripuit famma, propter Pueros miSericordia populi commota. Valerius Aiax. 8, 1, 2. Cum a Libone tribuno

Id Ser. Galba pro rostris υehementer increparetur, quod Lusittanorum magnam manum interposita ride Praetor in Hispania interemisset, actionique tribuniciae Cato - subscriberet, reus pro se iam nihil recta SariS, Parvulos liberos suos et Galli, sanguine sibi coniunctum flium sens commendare coepit, eoque acto mitigata concione, qui omnium ConSenSu Periturus erat, Pene nulliam triste su sfragium habuit. Fronto has orationes Galbae legisse videtur. . Fronto Epist. P. 85. Galbam certe ad Centumcellas Produces. - to quid dicat de Galba abso-

Iuto , tu melius Scis, ego memini propter iratris filos eum absolutum. το δε ἀκριβ/ς ipse inspice.

GalbamJ nihil aliud nisi Galbaa orationes adversus Libonem intelligendum Pulo.

2. Oralio adversus L. Cornelium Cethegum.

In eadem causa anno 605 149) dicta. L. Cethegi meminit Drumann Gesch. Ronas l. 2. p. 556. Huc pertinet Livii Epit. lib. 49, quein locum supra

dedimus.

3. Oratio pro publicanis. Haec causa acta est a. 616 138). Vide Laelii orationes pro Publicanis p. 172. Cicero narrat in Bruto c. 22, Laelium postquam duas actiones in causa Pro publicanis suscepisset cum eum socii domum reduxissent egissentque gratias,

189쪽

3 sis

et ne defatigaretur oravissent, locutum eSse ita: SEquae fecisset honoris eorum cauSa Studiose cura teque iecisse, sed se arbitrari causam illam a Ser. Galba, quod is in dicendo atrocior acriorqrte esset, graυius et υehementius Posse demendi, itaque auctoritate C. Laelii publicanos causam detulisse ad Galbam, illum autem, quod ei viro succedendum ESSet, Derecunde et dubitanter recepisse. Unum quasi comperendinatus medium diem fuisse , quem totum Galbam in consideranda causa componendaque PO suisse. Quid multa' magna exspectαtione plurimis audientibus coram ipso Laetio sic illam causam tanta υi tantaque gravitate dixisse Galbam, uenulla iere pars orationis silentio Praeteriretur. itα-que multis querelis multaque miseratione adhibita socios omnibus approbantibus illa die quaestione li

beratOS ESSE.aociiJ die Paehigeselisehast. Ii publieani, quibus silva Sila publice

locuta erat, eaedis rei fu re , eoruinque causam defendit Laelius, deinda Galba.

XIV. C. Laelius Sapiens.

Ellendi p. XXVI statuit, Laelium anno 567 187 vel 568 186 natum esse. Erat deinde tribunus plebis a. 603 1513, praetor a. 609 145), consul cum Q. Servilio Caepione anno 614 140).

Cicero in Bruto e. 21. C. Laelius et P. Amricanus in primis eloquentes, quorum extant OrationES, ex quibus existimari de ingeniis oratorum PotESt. De ipsius Laelii et Scipionis ingenio, quamquam ea est iam, ut Plurimum tribuatur ambobus, dicendi tamen laus est in Laelio illustrior. c. 23. Elegan-

tia in Laelio, Dis in Galba fuit.

ibid. c. 86. Probas Lepidi orationes. paulum hic tibi assentior. modo ita laudes ut antiquas. quod idem de Amricano, de Laelio, cuius tu oratione negas feri quidquam posse dulcius, addis etiam,

190쪽

nescio quid augustius. nomine nos capis summi Diri vitaeque elegantissimae ve/issimis laudibus. Remove haec. Nae ista dulcis oratio ita sit abiecta, ut eam aspicere nemo Delit. Cicero de Oratore 1, 49, 215. Multum inter se distant istae facultates, longeque sunt diver Sae atque seiunctae, neque eadem ratione ac via M. Cato, P. Affricanus, Q. Metellus, C. LaeliuS, gur omnes eloquentes fuerunt, Orationem suam et rei publicae dignitatem exornabant.

P. AfrieanusJ minor. Q. Maeedonicus.

Velleius 2, 9. Eodem tractu temporum nituerunt oratores Scipio Aemilianus, Laelius que, Ser. GaI-Bα, duo Gracchi , C. Fannius, Carbo Papirius. Nec praetereundus Metellus Numidicus et Scaurus, et ante Omnes L. Crassus et Μ. Antonius. Quintilian 12, 10, 10. In oratione vero Si Species intueri De is, totidem Pene reperias ingeniorum quot corporum formas. Sed tuere quaedam generα dicendi conditione temporum horridiora, alioqui magnam iam ingenii vim prae se merentia. Hinc sint Laelii, AFricani, Catones etiam Gracchique, quos tu licet Polygnotos vel Callonas appelles. Mediam illam formam teneant L. Crassus, Q. Hortensius. Tum deinde ei lorescat non multum inter se dilrαntium rempore oratorum ingens Proventus. At M. Tullium, non illum habemus Euphranorem circα Plurium artium species Praestantem , Sed in Omnibus, quas in quoque laudantur, eminentissimum.

ibid. 12, 10, 39. Non Scipio, Laelius, Cato in eIoquendo velut Attici Romanorum luerunt 'Appuleius Apologia p. 589. ed. Oud. Quamcunque orationem struxerit Avitus, ita illi erit undiqua perfecte absoluta, ut in illa nec Cato gravitatem requirat, nec Laelius lenitatem nec Gracchus im-Petum Nec Caeaar calorem nec Hortensius distribu-

SEARCH

MENU NAVIGATION